Revenge for the robust guy, ljóð frá 29. júlí 2023.

Revenge for the robust guy.

Reverence is what he's looking for.

I'm a lion, like you knew,

lot for such to really do.

Hurt me, train me, wonder why?

Well she's maybe looking for a score...

We are on the verge of something great,

Victims rise and secrets do unfold.

Looking for the losing gold?

Like when they could not find real mate?

 

Will she love him? Won't they bow?

We are in a time of love and hate.

Thought you wiser, so I said,

something maybe I then read.

Made me stronger Cully cow,

can they find and use another bait?

Thesis only, throwing something new?

Thought I loved you, you're now someone else...

Waiting only... what he tells?

We could do more, good when I loved you.

 

Violet baby be my girl.

Best of groupies, made me almost proud...

Gave me what I needed, now

not be such a hopeless cow...

See the world in such a whirl,

someone knows what this is all about...

Did they shun you? Doors of real war?

Dying monsters learn to behave good.

Maybe better, looking lewd,

Let me tell you, we could find the door.

Sannleikurinn skiptir ekki máli, heldur hver hefur mest völdin - og þarf að hlýða Elítunni?

Það hefur verið staðföst og óhagganleg vissa mín eftir að femínisminn sigraði á Vesturlöndum að yfirvöldin séu glæpsamleg í okkar heimshluta. Jafnvel innan Sjálfstæðisflokksins fer mennsku hrakandi og femínismi vex.

Ég vil vitna í einn í athugasemdum DV frekar en yfirvöld sem ekki eru marktæk:

"Það eru auðvitað vonbrigði að þessi rannsókn hafi ekki leitt til dóms yfir þessum óheiðarlegu blaðamönnum. En hinsvegar hið besta mál að þarna kemur glöggt fram að frásögn Páls Vilhjálmssonar af þessu símastuldsmáli er rétt í alla staði". (Sigurður Eggertsson).

"Þá er sennilega komið að dómstól götunnar". (Óskar Guðmundsson).

Skynseminni fer hrakandi og það sést á ummælum femínista sumra um Úkraínustríðið. Það fólk vill frekar stigmagna stríðið og auka hættu á eyðingu jarðarinnar bara fyrir heimskulegar öfgaskoðanir, jafnaðarfasisma og femínisma, og hrunin Vesturlönd innanfrá, til að fela hrun okkar vestrænnu samfélaga, reyna það.

Rannsókn í byrlunar- og símamáli felld niður

Blústónlist er mjög skemmtilegt að spila, með öðrum aðallega, sem kunna vel til verka

Stundum hef ég farið á Músíktilraunir sem áhorfandi. Þannig var það 2012. Það var í marzmánuði og þá gerðist það að í hléinu gaf sig á tal við mig ungur maður sem sagðist heita Daníel, og að hann þekkti einn frænda minn í gegnum ömmu sína. Já, ég sagðist hafa heyrt um hann og vissi til hans. Hann sagði að þeir strákarnir þrír væru að fara að spila eftir hlé.

Ungi maðurinn sagðist vita að ég væri tónlistarmaður og vildi að ég gæfi sér álit mitt á hljómsveitinni sinni sem héti Bakkus. Ég sagðist til í það og skyldi tala við þá eftir tónleikana.

Eftir að Músíktilraunakvöldinu lauk spjallaði ég betur við hann og hina tvo. Ég sagði að ég hafi kunnað vel að meta þetta rokk sem þeir spiluðu.

Danni var ekki lengi að bjóða mér að hlusta á þá strákana í æfingahúsnæði í Bíldshöfðahverfinu. Hann bætti því einnig við sem vakti enn meiri áhuga hjá mér, að hann vildi fá mig til að spila og syngja lög með hljómsveitinni. Þetta leizt mér alveg prýðilega á, og við ákváðum að hittast næst þegar æfing yrði. Ég mætti þangað á tilsettum tíma með texta og lög sem ég kunni eftir mig.

Þetta ár áttum við eftir að hittast mjög oft í þessu æfingahúsnæði í Bíldshöfðanum. Þegar á leið mætti ég með vídíókameru og tók æfingar upp til að vega og meta hvað væri bezt.

Danni vildi að við færum í stúdíó og gæfum út plötu og myndum spila á pöbbum.

Það varð ekki úr því, en næstum því.

Nýlega var ég að horfa á myndbönd og myndefni sem ég tók upp á þessum æfingum. Þótt hljómgæðin séu ekki mjög góð er ég býsna ánægður með útkomuna, tónlistarlega séð.

Við spiluðum alveg fram í desember 2012. Einhverra hluta vegna hættum við þá. Það gerðist eins og svo oft með hljómsveitir, eins og fyrir tilviljun. Þannig var að einn strákanna hafði ekki tíma í æfingar, fór til útlanda ef ég man rétt, og svo bara datt þetta upp fyrir sig eftir það og við nenntum ekki aftur.

Danni tók mestu ástfóstri við eitt lag eftir mig sem heitir "Kúgaðu allar konur". Ég vildi ekki móðga áheyrendur, og því prófuðum við lagið undir öðrum textum sem ég hafði gert við laglínuna, "Kúgaðu alla karla" og "Bannað er að berja hana".

Hinsvegar fannst mér skemmtilegast að spila blús með þeim. Ég kynnti fyrir þeim næstum 10 blúsa eftir sjálfan mig og mér fannst þeir hljóma miklu betur með strákunum en mér einum. "Nýr blús um ástandið", "Hvers vegna velur maðurinn aðeins það ranga?" , "Alls staðar er eymdin", "Ástandið", "Hvar er jafnrétti?" og fleiri slíkir.

Danni átti stóran þátt í útsetningunum og allir strákarnir þrír. Mér finnst gott að ég á þessar upptökur, ég myndi vilja leggja þær til grundvallar ef seinna verður reynt að spila þessi lög með hljómsveitum.

Blúsarnir fannst mér gæðast lífi í meðförum piltanna. Kannski má segja að þeir hafi átt næstum jafn mikið í þeim tónsmíðum og ég eftir breytingarnar, en textarnir áfram eftir mig frá orði til orðs.

Sumt af þessu hljómar sem pönk, annað sem rokk, eða popp eða blús.

Það varð minniháttar ágreiningur í hljómsveitinni okkar - eins og verður í næstum öllum hljómsveitum - sem varð kannski til þess að við hættum að spila saman fyrr en ella, en ég veit það samt ekki, kannski voru ástæðurnar aðrar, að trommarinn þurfti að ferðast, og síðan að Danni varð líka upptekinn við launað starf sem hann var byrjaður í.

Málið var að ég var orðinn pirraður á því að syngja alltaf lagið "Kúgaðu allar konur", og vildi prófa og æfa önnur lög. Það gerðum við.

En þeir voru hinsvegar held ég þreyttir á öllum þessum blúsum mínum, sem þeim fannst of langir og langdregnir.

Hægt er að safna saman um það bil 10 lögum sem hljóma vel af þessari vinnu. Þau eru að vísu flest í mjög slæmum hljómgæðum þannig að textinn heyrist ekki, en við rokkum feitt í mörgum lögum, heldur betur.

Þeir byrjuðu nokkrum árum seinna að spila á pöbbum án mín, en þeir gáfu víst aldrei út disk.

Ég vildi skrifa þennan pistil til minningar um Danna, sem lézt fyrir tæpum tveimur árum, kannski vegna Covid-19 sprautu, en það er ekki víst, en einhver veira var það sem varð honum að bana. Mjög sorglegt.

Einnig vildi ég halda því til haga að þessi tónlist sem við bjuggum til saman var góð. Ekki fullkomin eða fullæfð, en samt átti alveg mjög góða möguleika á að verða eitthvað merkilegt.

Eitt lag eftir mig sagði hann að minnti sig á "Strawberry Fields Forever", sýrutónlist, "Þróun verri staða", heitir það, af Fyrri byggðir frá 2002. Ég var ánægður að heyra þetta, því ég er Bítlaaðdáandi og kom inn þannig áhrifum í þetta lag viljandi þegar ég samdi það.

Málið er að ég hef sjaldan spilað með hljómsveitum. Þetta var það lengsta sem ég hef spilað í hljómsveit, í nokkra mánuði.

Fyrst var það 1986. Ég held að þeir hafi kallað sig "New Wave". Þannig var að ég spilaði á Litlu jólunum í Digranesskóla í desember 1985. Það vakti mikla lukku. Ég var fenginn til að semja lag og texta fyrir árshátíð þegar útskriftin yrði í apríl eða maí. "Stóri skólasöngurinn" hét það lag, nokkuð flókið.

Ég sagðist vilja fá hljómsveit, og mér var sagt að þarna væri hljómsveit í skólanum. Síðan æfðum við þetta lag eftir mig.

Strákunum fannst það alltof, alltof flókið, alltof mörg grip, 15 stykki eða svo, og lagið tók 7-10 mínútur áður en tempóið var gert hraðara.

Sem sagt, strákarnir endursömdu lagið eftir mig, fækkuðu gripunum um allan helming og gerðu lagið hraðara, og slepptu einhverjum erindum. Þannig náðist það í 4 mínútur og allir voru sáttir. Þetta eina lag æfðum við í hljómsveitinni "New Wave". Gítarleikarinn heitir Sigurður, ég hitti hann í Söngskólanum í Reykjavík mörgum árum seinna.

Eitt annað lag spilaði ég einn á útskriftinni eftir mig, "Lítill kveðjusöngur", heitir það. Það var spilað sem trúbador.

Síðan liðu mjög mörg ár þangað til ég spilaði aftur með hljómsveit.

Þannig var að síðla árs 1997 var það Steinn Skaptason sem kynnti sig fyrir mér, og hljómsveit hans sem heitir Blóðtaktur. Þeir voru að æfa í vesturbæ Kópavogs. Þær æfingar með þeim urðu að vísu ekki margar.

Það var tvisvar í janúar 1998, um sama leyti og ég var að taka upp mína fyrstu plötu.

Við byrjuðum á að taka lög eftir Megas, það var ekki hljóðritað. Hann vissi að ég er Megasaraðdáandi og það er hann líka.

Seinni æfingin með þeim fannst mér áhugaverðari. Þá æfðum við tvö lög eftir mig, "En sérð þú ekki eymdina?" og "Endalokin séð í nýju ljósi".

Annað lagið var hreinn blús og hitt lagið var hreint pönk eða rokk.

Útkoman var alveg viðunandi.

Ég setti bæði þessi lög á diskinn "Jafnréttið er framtíðin", sem kom út 2003, upptökurnar voru fengnar af snældu sem Steinn Skaptason tók upp í þessum æfingum.

Ég man nú ekki hversvegna við héldum ekki áfram með þessar æfingar. Ég var upptekinn við annað og einhvernveginn varð ekki meira úr þessu.

Síðan var það ekki fyrr en 2012 sem ég spilaði með hljómsveitinni Bakkus.

Það sem ég gerði með þeirri hljómsveit var langmerkilegast, enda mest vinna lögð í það allt saman. Menn verða að vera þolinmóðir og halda áfram að æfa býsna mikið áður en útkoman verður virkilega góð.

Það sem var skemmtilegt í samstarfinu sem ég átti við Danna og hina tvo var að hann var fljótur að heyra það á mínum lögum hvernig átti að útsetja þau, hvort þau voru rokk, popp, blús, sækadelía, ballöður eða eitthvað annað.

Danni var nefnilega fróður um tónlist og hafði hlustað á allskonar tónlist. Einnig var hann góður á gítar, kunni mörg grip og var ekki lengi að finna fílinginn í laginu, hvað það bauð uppá.

En það eru til mjög margir góðir tónlistarmenn á Íslandi.

Eitt sinn sagði Danni og gagnrýndi mig, að þeir væru alltaf að "elta texta".

Það er einhver bezta lýsing á minni tónlist sem ég hef heyrt.

Bob Dylan hefur fengið svipaða gagnrýni og hann hefur rekið gítarleikara og aðra úr sínum hljómsveitum vegna þess að hann er trúbador í eðli sínu, og hinir þurfa að laga sig að honum, en hann ekki að þeim. Það er svolítill galli við tónlistarmenn sem byrja sem trúbadorar, þeir vilja hafa hlutina á ákveðinn hátt.

Bubbi Morthens er undantekning á þessu. Það er ábyggilega að hluta til vegna þess að hann er lesblindur og lærir því alla sína texta utanað. Þannig starfa flestir í tónlist, hafa textana stutta og tónsmíðar og flutning aðalmálið.

Ég er ljóðskáld, og því er textinn aðalmálið, og tónlistin þarf að mótast utanum ljóðið, eða textann. Það getur tekið á taugarnar fyrir tónlistarmenn, sem vilja meira frelsi til að móta það sem þeir eru að gera.

Reyndar sögðu strákarnir að lögin mín væru jafn góð og hjá öðrum, en að það væri erfitt að vinna með þau, því oft væru þau löng, eða með of mörgum og flóknum gripum eða takti sem væri undarlegur.

En það sem ég tók upp á þessum æfingum, það er ævinlega góður vitnisburður um hæfileika þessara stráka, en Danni átti mest í þessum útsetningum, og bætti við gítarköflum sem lyftu lögunum á hærra plan, og gerðu þau að meiri alvörulögum, en ekki bara grunnum að lögum, eins og þetta er oft hjá mér.

 

Eiga Vinstri grænir framtíð fyrir sér, og fleiri mál

Í þessum pistli ætla ég að vefa saman nokkrum skyldum málum sem snúast um pólitík, framtíð Vinstri grænna og fleira slíkt.

Rúnar Kristjánsson skrifar oft snarpa og beitta pistla þar sem málum eru gerð betri skil en hjá öðrum. Þó finnst mér oft ég geti ekki verið sammála, ekki sízt þegar kemur að pólitík.

Þrátt fyrir að nýjasti pistillinn eftir hann sé góður að mörgu leyti þá er hann jafn ósannur og hann er sannur.

Ég tek þó undir þá beittu gagnrýni sem þar birtist á nútímann og spillinguna.

Hann eins og aðrir vinstrimenn talar um auðvaldið sem uppruna spillingarinnar.

Hefur hann lesið bókina "Falið vald" eftir Jóhannes Björn Lúðvíksson? Hefur hann lesið þá frábæru pistla sem Arnar Sverrisson skrifar hér á blogginu, en sá maður er mjög fjölfróður og ritfær í senn?

Veit Rúnar Kristjánsson ekki að "auðvaldið" er tengt ákveðnum ættum og ákveðnum þjóðum, og þeirri þjóð sem gaf okkur Biblíuna ekki sízt? Hann hefur reyndar skrifað um þær staðreyndir sem sumir kalla samsæriskenningar, og kallar slíkt öfund í garð þeirrar þjóðar.

Mér er raunar alveg ljóst að Rúnar Kristjánsson er sannkristinn maður. Jú því geta fylgt ýmsir kostir, og ég ber virðingu fyrir kristnu fólki af gamla skólanum, það minnir á ömmu og afa, og ég veit að því fólki fer fækkandi, og varla er hægt að finna dyggðugri manneskjur, og það er hrós frá mér.

Þó veit ég einnig að sá galli er á gjöf Njarðar að þetta sama fólk það lítur átök Ísraelsmanna og Palestínumanna nokkuð sérstökum augum, og þannig að það tekur þá einatt upp hanzkann fyrir Ísraelsmenn, hvort sem það eru Zíonistar eða aðrir.

Það fylgir oft með hatur á nazistum Þýzkalands og Hitlers eins og í nýjasta pistli hans, og óverðskuldað miðað við söguna. Rúnar Kristjánsson er sögufróður maður og veit það því vel sjálfur að fjöldamorðingjar mannkynssögunnar eru fjölmargir. Það að hann telji Hitler hafa risið upp frá Helju frekar en aðrir finnst mér ekki marktækt, nema vegna þess að enginn annar gæti keppzt við Jesúm Krist um að vera frelsari mannkynsins! Þaðan er nú heiftin sprottin, að á hverjum einasta degi er fólk minnt á það að Hitler sigraði á vissan hátt seinni heimsstyrjöldina, ekki í raunheimum, en í andlega heiminum, því sigur Þriðja Ríkisins var rökrétt framhald af þróun vestræns samfélags. Það er ekki hægt að sleppa undan rás sögunnar nefnilega, þótt atburður eins og tap Þýzkalands hafi orðið.

Viðbjóður nútímans, hræsnin, óheiðarleikinn, sviksemin, tvískinnungurinn, margfaldar blekkingar menningarinnar, peningagræðgin, djöfulleg hegðunin á allan hátt, þetta er eins og ísköld vatnsgusa framaní alla þá sem hatast útí Hitler og nazistana og láta sig kannski enn dreyma um að hægt sé að klína öllu hatri mannssálarinnar á Hitler og að með því sé heimurinn eitthvað betri!

En svo ég víki aftur að bókinni "Falið vald" eftir Jóhannes Björn, sem er nýlátinn, blessuð sé minning hans, þar er mjög hlutlaus heimssýn, sem ekki er þvergirt af kristilegum fordómum eða kommúnískum.

Í bókinni "Falið vald" er fjallað um að ákveðnar ættir hafa fjármagnað styrjaldir í meira en 100 ár. Eigendur stóru bankanna, lyfjafyrirtækjanna og fjölmiðlafyrirtækjanna eru oft þeir sömu, jafnvel tengdir ættarböndum og fjölskylduböndum eða trúarbragðaböndum.

Þegar kommúnistar í gegnum aldirnar hafa búið til óvin, þá hafa þeir oft notað orð eins og "auðmagnið".

En þótt það sé satt og rétt upp að vissu marki að arðrán hefur átt sér stað, og lágstéttir þurft að líða, þá er þetta ekki eins nákvæmt og hægt er.

Bókin "Falið vald" rekur sögu þessara ætta og "Elítu" meira en 100 ár aftur í tímann.

Það sem gerzt hefur eftir að bókin "Falið vald" kom út árið 1979 er að þróunin hefur orðið hraðari í þá átt að auður hefur safnaðzt á þeirra hendur, og til æ færri einstaklinga, sannkallaðrar Elítu. Þessi Elíta er jafnvel enn tengdari demókrötum í Bandaríkjunum en repúblikönum, en tengd þó báðum flokkum svipað mikið, en Donald Trump hefur reynt af veikum mætti að losna undan slíkum áhrifum, og fengið fylgi frá fólki sem áður hefur lítið kosið. Allt þetta ómannlega hatur sem Donald Trump hefur fengið á sig er frá skósveinum og skómeyjum Elítunnar, heilaþvegna liðinu sem hlýðir eins og hundar og tíkur, og bítur og geltir til jafns, öllum til skaða og ama.

Ef maður les athugasemdir í DV þá kemst maður fljótt að því að uppivöðslusamur minnihlutahópur er sama sinnis og Rúnar Kristjánsson og Jóhannes Ragnarsson, sem er hreinn kommúnisti af gamla skólanum og viðurkennir það fúslega. Báðir þessir bloggarar, Rúnar og Jóhannes, þeir kunna sér hóf og kunna mannasiði eins og sést af þeirra skrifum. Rúnar fjallar um málin á talsvert breiðari grundvelli, en þó ekki svo miklu meira.

Ég verð að vera sammála Birni Bjarnasyni þegar hann lýsir ósmekklegheitum þessa fólks þegar kemur að því að tala um frænda hans og föður Bjarna Benediktssonar forsætisráðherra sem er nýlátinn.

Ef maður les athugasemdir í DV þá kemst maður fljótt að því að enginn hópur er eins orðljótur og vinstriöfgamenn, sem jafnvel eru ekki kallaðir öfgamenn á RÚV, heldur ekkert um þá talað eða þeirra svívirðandi orðræður í athugasemdum og víðar.

Ég tel fulla ástæðu til að hvetja Björn Bjarnason og aðra sem hafa burði til þess að skoða hvort lögsækja ætti þá sem fara algjörlega yfir strikið í athugasemdum í DV og víðar að fjalla um Sjálfstæðismenn - fyrir meiðyrði. Of lengi hefur orðið hatursorðræða aðeins þótt eiga við um hægrimenn en ekki vinstrimenn. Slíkt ójafnvægi er auðvitað ekki líðandi, að aðeins vinstrimönnum sé leyfilegt að fá skotveiðileyfi á aðra.

Að koma böndum á orðræðu á netinu, það hefur marga kosti, eins og að Sjálfstæðisflokkurinn fengi meira fylgi, með því að sýna klærnar í gegnum lögfræðina, og koma þannig á jafnvægi í almennri umræðu. Til eru margir hægrimenn sem eru reiðir, en þeir þora enn síður að tjá sig en vinstrimennirnir.

Dæmin um meiðyrði frá vinstrimönnum eru svo mörg og ná svo langt aftur í tímann í athugasemdum og víðar að þau eru sennilega um 90% til móts við 10% frá hægrimönnum, sem hafa lært að hræðast "góða fólkið" og þeirra aktívista, sem hafa í krafti alþjóðalaga náð að berja á hægri mönnum í marga áratugi miskunnarlaust, og heldur mikið.

Nú er ég loksins kominn að því máli sem fréttin er tengd við, þessa grein mína. Það er að segja, eiga Vinstri grænir framtíð fyrir sér, eða ríkisstjórnin?

Vinstri grænir höfðu nokkur áherzlumál á oddinum hér áður fyrr.

1) Umhverfisvernd.

2) Friðarstefnu - Ísland úr Nató og herinn á brott!

3) Kvenréttindi, femínisma, jafnrétti í öllum þess myndum.

4) Menningarmál, varðveizla tungumálsins, bókmenntanna, listarinnar, sérstöðu þjóðarinnar.

5) Varðveizla auðlinda landsins, að þær komist ekki í krumlur auðvaldsins í útlöndum eða erlendar hendur.

Í þessari stjórnarsetu með Sjálfstæðisflokknum og Framsóknarflokknum má segja að kvenréttindin hafi skyggt á aðra þætti, og kaffært að vísu friðarstefnuna og gert hana fullkomlega brottræka úr flokknum!

Til málamynda hafa Vinstri grænir reynt að stuðla að umhverfisvernd, en með lélegum árangri.

Nú er ljóst að Svandís Svavarsdóttir verður næsti formaður flokksins, sennilega.

Það er rétt sem haldið hefur verið fram, að allt hitt eru gufur í samanburði við hana. Hún hefur leiðtogahæfileika, ekki nokkur minnsta spurning með það. En persónuþokka hefur hún ekki til jafns við Katrínu Jakobsdóttir.

En þá vakna ýmsar spurningar, ef reynt verður að lífga Vinstri græna við.

A) Hvernig er hægt að lífga flokkinn við ef ekki á að gera gamla stefnumálið aftur að aðalmáli, "Ísland úr NATÓ og herinn á brott?"

B) Hvernig geta Vinstri grænir aftur orðið þjóðlegir og laðað að sér alla sem yfirgáfu flokkinn vegar þær áherzlur hurfu frá þeim?

C) Hvernig geta Vinstri grænir sagt sig frá Dólgsfemínisma og aftur tekið upp kurteislegan og hóflegan femínisma?

Ef framtíðin verður svona fyrir Vinstri græna, að mistökin verða leiðrétt, þá kannski hífist fylgið upp.

Annars rætist allt sem Jóhannes Ragnarsson skrifar um í sínum nýjasta pistli:

"Swandeesý fær að vera útfarastjórinn en Steingrímur, Álfheiður og Lölle verða kistuberar".

 

Drög að ályktun: VG sprengi ríkisstjórn

Sift them, ljóð frá 26. júní 2023.

From the fields

fall and see.

Set them, someone wields,

surpassed, lost from crowds.

Robots tattoed talking, former humans,

trust them none and opposites are true.

Reading all and ready,

rustling not more, steady.

Needed for the numens,

numbers only do.

Past was partly free,

pain is turning clouds.

 

Not so near,

nasty, strong.

Smile, the smallness, fear...

smitten, try in vain.

Who's there talking? - Worthless words, no meaning.

Wiping out the life on earth for greed.

Empty souls are over,

even must we trover.

Lonely Lorenz queening,

lost for different beat.

Take it, turn then wrong,

tell us no one's slain!

 

Let them lie,

lost in fear.

Friends will fall and die,

frozen in their pride.

They don't try to understand the efforts.

Animals will speak but reason not.

Sift them, nothing needed,

nor if seem they feeded.

Bail out, see them, Beforts,

but so many rot.

Dead they dare not hear,

dreadful, nothing right!

 

Trover = taka eignanámi.

Numen:Andi rómverskur sem býr í húsum eða hlutum.

Lorenz: Vísun í Lorenzo de medici, endurreisnarmanninn mikla. Jafnvel mikilmenni geta orðið einmana, er merking línunnar, og reyna að mikla sig.

Nafnið Befort er komið úr frönsku, og stytting á Belfort, sem þýðir mjög fallegur, tvöfaldlega fallegur.

 

Guðrún er vinsælasti ráðherra landsins eftir að hafa gefið Sigríði ríkissaksóknara snuprur með höfnun

Vísir segir frá því að Guðrún dómsmálaráðherra er talin hafa staðið sig bezt af öllum ráðherrunum, í Maskínukönnun, og aðrir ráðherrar Sjálfstæðisflokksins hafa einnig staðið sig bezt samkvæmt þessari könnun. Þó með þeirri undantekningu að Bjarni Benediktsson hefur staðið sig verst samkvæmt almenningsálitinu.

Þessar skyndilegu vinsældir Guðrúnar má rekja til ákvörðun hennar að víkja ekki Helga Magnúsi úr starfi vararíkissaksóknara og að hunza málaleitarnir Sigríðar yfirmanns hennar þess efnis. Greinilegt er að þjóðin er hæstánægð með ákvörðun hennar og er henni sammála, auk þess sem stjórnin heldur velli.

Það má sjá í því sem ég hef skrifað um þetta að ég er sammála. Guðrún Hafsteinsdóttir er með þessu að endurreisa upprunalega stefnu flokksins, sem er minni ríkisafskipti og skoðanir sem Helgi Magnús hefur viðrað.

Með þessu hefur Guðrún Hafsteinsdóttir staðið sig einna bezt af öllum þeim nýju konum sem hafa vermd ráðherrasæti að undanförnu.

Þeir ráðherrar sem hafa staðið sig verst samkvæmt landsmönnum eru þessir:

Bjarni Benediktsson er talinn hafa staðið sig verst.

Svandís Svavarsdóttir er talin hafa staðið sig næstverst.

Katrín Jakobsdóttir er sú þriðja óvinsælasta samkvæmt könnuninni.

Getur ekki verið að allt þetta femínismadaður Bjarna Benediktssonar sé að verða honum að falli? Að koma Þórdísi Kolbrúnu til valda, Áslaugu og öðrum femínistum innan flokksins, sem eru atkvæðalitlar að öðru leyti?

Ferill Bjarna Benediktssonar hefur litazt af því að hann hefur komið konum til valda í eigin flokki og öðrum, kom Katrínu til valda, sem nú er næstóvinsælust af öllum.

Katrín og Svandís sem stóðu í fararbroddi fyrir þeim umdeildu breytingum á fóstureyðingalöggjöfinni að leyfa fóstureyðingar fyrr á meðgöngunni, þær eru báðar meðal óvinsælustu stjórnmálakvenna og stjórnmálamanna landsins.

Vel má vera að miklu fleiri verk þeirra stuðli að þessum óvinsældum þeirra Katrínar og Svandísar, en þetta vegur þungt að einhverju leyti, má búast við.

Eftirmæli Bjarna Benediktssonar eru þau að hann var mjúki maðurinn og femínistinn innan Sjálfstæðisflokksins. Annað virðist hverfa í skuggann. Ekki hefur hann orðið mikill sigurvegari af því að koma öllum þessum konum til valda, nú vilja margir losna við hann sem formann og fá annan í staðinn. DV er með frétt um að margir vilji Sigríði Á. Andersen sem næsta formann.

Hvar er forysta Sjálfstæðisflokksins? Hún er ekki aðeins úr tengslum við raunverulega pólitík flokksins og upphaflega, heldur er hún úr tengslum við almenning í landinu líka og vilja almennings!

Helzt má ætla að Sjálfstæðisflokkurinn hafi sýkzt af einhverri jafnaðar-vinstristefnu-veiru!!!

 

 

Svandís Svavarsdóttir mun pína Sjálfstæðisflokkinn

Skinny Like The Rest, ljóð frá 23. marz 2023.

Now you've got your future, fame,

females better, so you wave.

Pain and sickness, pity them,

partly 'cause there's always gem,

somewhere hidden,

geishas gotten ridden

of, then hide the hardy name.

 

Violet maybe someone's dream,

not mine, skinny like the rest.

Never knew what was  just best.

Why should I miss someone?

How could you love anyone?

 

So we hate each other.

So love is no more.

Maybe your fault? Who was so bad?

Maybe I was hurt?

Is it possible?

So who will talk together?

Something for stones and dead things and not for us?

 

You watch the people die.

You don't have feelings anymore

because I don't love women

they way they're treating you,

you just can't no more.

 

Violet, I thought she was special, even better than the rest,

how wrong was I!

Now you should never love or trust,

I knew it.

And you see all this shit,

people destroying the world

because they hate each other.

What went wrong?

Hödd Vilhjálmsdóttir segir hann hafa fyrirfarið sér vegna Metoo. Konur farnar að mótmæla femínismanum

Það er guðfræðileg og heimspekileg spurning hvort hið góða og hið vonda komi frá manninum sjálfum, okkur sem erum á þessari jörð, eða veru sem kölluð er Guð og veru sem kölluð er Djöfullinn, eða hvort guðir og djöflar eru taldir uppruni góðs og ills.

Síðan er það spurningin, hvað er gott, hvað er illt?

Hafi maður kafað í heimspekina alveg til botns þá verður manni það ljóst að þessar andstæður eru afstæðar. Það sem einum finnst gott það finnst öðrum vont. Það sem einum finnst góðmennska það finnst öðrum mannvonzka. Ekki þarf annað en að athuga stjórnmálin, þá rennur þetta upp fyrir manni.

Það sem hægrimönnum finnst skynsamlegt, að hafa landamærin ekki of opin, og fara eftir reglum í flóttamannamálum og innflutningsmálum á fólki, það kalla sumir vinstrimenn hatur og brot á mannréttindum.

Að sama skapi þá kalla hægrimenn það vonzku að ljúga að fólki þannig að kjör þess versna við of mikinn innflutning fólks. Þetta er það sem hefur verið að gerast í Evrópu, í Danmörku, Svíþjóð, Þýzkalandi, útum allt. Stærri flokkar sem byggja á útlendingaandúð eru niðurstaðan af þeim blekkingum jafnaðarmanna, eins og þeir voru, og eru enn að einhverju leyti.

Ég hef nú um mjög langt skeið haft áhuga á heiðnum trúarbrögðum, og hef lært margt.

Eitt sinn var ég að hlusta á Rás 1, RÚV. Þá var heimspekingur að tala þar. Það er langt síðan þetta var, kannski 30 ár. Allavega hann sagði gullvæga setningu sem ég hef aldrei gleymt.

Hann sagði eitthvað á þessa leið: "Það sem hefur verið verst fyrir mannkynið er ekki hatur eða reiði af gamla taginu eða það sem Biblían fordæmir af því tagi, heldur heimska, misskilningur og vísvitandi sjálfsblekking stórra hópa og einstaklinga."

Hann hélt því fram að kommúnismi og fasismi hefðu byggzt á svona sjálfsblekkingum, og lýðstjórnun á stórum hópum.

Maður spyr sig, ef Djöfullinn er til, er hann þá dýrslegur eða er hann sá sem blekkir og verður frægur?

Eitt sinn vorum við mamma náin og fórum saman á samkomur kristilegar.

Þá heyrði ég oft að predikarar sögðu að Andkristur kæmi sem vinsæll og flottur einstaklingur, hann yrði ekki tapari heldur sigurvegarinn mesti, sá sem myndi blekkja fjöldann og ná þannig ógurlegum völdum.

Það er barnaleg hugmynd sem maður heyrir mjög oft eða les um, það það dýrslega sé vondzkan í eðli sínu, að Satan sé þannig. Ég held að það sé ekki rétt.

Reiði, grimmd og hefndarfýsn, þetta eru allt saman eðlishvatir sem eru fullkomlega eðlilegar og réttlætanlegar, því þær eru hluti af sjálfsbjargarviðleitninni.

Hins vegar er til annarskonar hegðun í mannanna ríki sem telja má fullkomlega djöfullega, og hún var ekki til fyrr á öldum.

Bakslagið í femínismanum er ekkert annað en mennskan að láta á sér kræla, eitthvað gott og réttlátt, í stað haturs femínismans.

Ungur maður sem fyrirfór sér er mikið til umræðu núna útum allt samfélagið, og það er gott að loksins fái þau hræðilegu og alltof algengu atburðir athygli.

Loksins eru sumar konur farnar að tala um að Metoo hafi kostað mannslíf. Hödd Vilhjálmsdóttir almannatengill er ein af þeim og segi ég bara húrra fyrir henni, að eitthvað gott komi frá konum aftur og ekki bara hatur á strákum og körlum.

"Rétttrúnaðurinn ristir djúpt", skrifar Ásta Gothgirl. Mjög margir taka í sama streng og fleiri þumla fá allir þeir sem eru með ógeð á Metoo í DV.

Að vísu kenna margir vinnustaðnum um, Icelandair, en á bakvið alla vinnustaði er fólk og vinnustaðamenning, og eineltið sem sá lenti í sem fyrirfór sér, og eineltið á Metoogrundvellinum, það er án efa ástæðan fyrir því að hann tók líf sitt, eins og kemur fram í sjálfsmorðsbréfinu sem hann ritaði sjálfur og er svo óendanlega sorglegt.

Sagt upp á grundvelli Metoomáls og tók líf sitt. Þessi saga er ekki einsdæmi.

Sjálfsmorð eru algengasta dánarorsök ungra karlmanna næstum fram að þrítugu las ég einhversstaðar. Það er svo hræðilegt að það þarf að vinda ofanaf því og fá umræðu um það, eins og með þessi skelfilegu morð sem hafa skekið allt þjóðfélagið að undanförnu.

Margrét Friðriksdóttir fjölmiðlakonan fræga, sem heldur uppi baráttu fyrir hægrisjónarmiðum og kristilegum sjónarmiðum, hún mun víst einnig hafa lent í femínistunum sem vinna hjá Icelandair, samkvæmt athugasemdum í DV.

Það sem er virðingarvert við Hödd, sem er lögfræðingur og almannatengill, er að hún hefur lent í erfiðleikum sjálf, ofbeldi í hjónabandi og skilnaði, og samt fyllist hún ekki svo af hefnigirni og hatri á karlmönnum að hún sjái ekki réttlætið og þegar Metoovaldabaráttan kostar mannslíf, og gagnrýnir Metoofyrirbærið og fær hrós fyrir og velþóknun fólks.

Ég skrifaði um það á Fésbókarsíðu minni fyrir nokkrum vikum að ég teldi vestrænt samfélag Hrungni, sem einnig er Jesús Kristur með nokkrum rökum. Einnig sagði ég að samfélagsmiðlarnir í heild væru Hrungnir.

Nú er það skiljanlegt að margir eigi erfitt með að skilja þetta.

Til fróðleiks get ég bent á hugmyndir þær sem Emanuel Swedenborg fjallaði um, hann fann þær ekki upp, þetta var speki sem var algeng fyrr á öldum.

Hann hélt því fram að himnaríki allt væri Drottinn, Stórmaður svonefndur. Enn fremur hélt hann því fram að Helja væri eitt kvikindi, ein Stórkona eða Stórmaður.

Þetta er náskylt hugmyndum dr. Helga Pjeturss og annarra heimsspekinga um eina stóra lífheild, hyperzóon, sem er gríska og merkir yfirlífvera.

Ég hef mikið velt fyrir mér hegðun kvenna, sérstaklega eftir að þær sýktust af drepsóttarveirunum sem heita femínismi og jafnrétti.

Að mörgu leyti eru konur dýrslegri en karlar. Það mat mitt byggist á hegðun þeirra og félagslegum samskiptum. Þær eru samstilltari en karlmenn, sem eru meiri einstaklingshyggjuverur.

Konur minna sem heild meira á litlar býflugur í stóru býflugnabúi, konur vinna saman, hafa sömu skoðanir, sömu lífssýn, fara næstum allar á sama trendið, sama hversu vitlaust það er.

Konur kjósa meira til vinstri, og hvað vilja vinstrimenn?

Vinstrimenn vilja eitt kommúnískt ríki, eitt útblásið ríkisbákn, þar sem er deilt og drottnað, og gæðum úthlutað og refsingum eftir kínverskum reglum um samfélagsstig og hlýðnimenningu, en Kínverjar hafa aldrei losnað við kommúnismann, eftir að hafa lifað undir honum mjög lengi.

Þessvegna segi ég að konur séu dýrslegri en karlar. Þær telja sig vera sjálfstæðar með femínismanum, en eru það ekki, þær hlýða bara öðrum reglum, öðru samfélagslegu mynstri, öðrum drottnurum, kvenkyns en síður feðraveldinu lengur, heldur Elítunni, sem hefur horn og hala og klaufir einsog allir vita.

En spurningin er þessi: Hvernig er ásjóna Satans?

Til gamans má geta þess að ég var á Fésbókinni nýlega og þá voru hægrisinnaðir vinir mínir að deila mynd. Við hana stóð: Eitt sinn hélt ég að Satan væri svona, og þar var mynd af púka með hala og klaufir og horn. Síðan stóð við aðra mynd: Nú veit ég að Satan er svona: Þar var mynd af Bill Gates, George Soros, Klaus Schwab og einum í viðbót sem ég man ekki eftir, kannski var það Emanuel Macron eða Angela Merkel.

Ég ætla að fjalla meira um það sem ég hef lært með því að kynna mér heiðin trúarbrögð.

Guðinn Cernunnos er með hreindýrshorn og ímynd líkamlegs styrks og vilja, og kynhvatar. Talið er að hann hafi verið svo dýrkaður og vinsæll í Evrópu á miðöldum að Satan hafi fengið á sig hans mynd, til að gera hann óvinsælan og úthýsa honum og kenna alþýðufólki í Evrópu kristileg gildi, skírlífi, að eiga einn maka, að drepa ekki, girnast ekki konu náungans og margt fleira, eins og að berjast gegn græðgi og ýmsu dýrslegu.

Nútímafólk sem dýrkar Cernunnos það er ekki endilega að fara útí satanisma af þeirri gerð sem kristin kirkja gerir víða með því að dýrka Baphomet, sem sumir telja Múhameð spámann afmyndaðan. Baphomet er jú ein birtingarmynd kvennakirkjunnar, eins og fræg mynd af Transjesú sýndi fram á og gerði garðinn frægan nýlega. Enda er bafómetisminn sambræðingur á kvenlegu og karlmannlegu valdi, meðal annars, passar vel við þessa skilgreiningu.

Nei, að dýrka Cernunnos felst í hreinni tilbeiðslu á hinum heilaga guði, og að vilja tileinka sér eiginleika hans.

Í nútímanum er til annað fyrirbæri sem er algengt, en það er trúleysið og tómhyggjan, níhilisminn, sem kalla mætti einskishyggjuna. Það er þetta fólk sem trúir ekki á líf eftir dauðann, hvorki á einn guð eða marga guði, og trúir helzt á konur og menn sem boða siðfræði, eða þjóðfélagsmynztur og þjóðfélagsverkfræði.

En er ekki níhilisminn ástæðan fyrir því að morðum hefur fjölgað svona mikið á þessu ári? Hægt er að lesa athugasemdir í DV eftir fullkomlega formyrkvaðar sálir, sem vilja jafnvel fara útí gereyðingarstríð við Rússa, í fullkominni örvæntingu, sem orðin er örvita, vegna þess að þetta fólk hefur misst fótfestuna, og ekkert er eftir nema reiði útí alla sem ekki eru með nógu vestrænar og femínískar skoðanir. Vorkunnarvert og hræðilegt í senn, slík formyrkvun, slíkt vonleysi, þar sem mannhatur er niðurstaðan - eftir að hafa aðhyllzt opin landamæri, No Borders, og kærleika í garð allra.

Enn fremur það má segja sér það og vera alveg viss um það að næstum allir sem fremja sjálfsmorð hafa þjáðst af einhverskonar níhilisma og formyrkvun sálarinnar af þessu eða svipuðu tagi.

Það hefur komið fram í rannsóknum að fólk sem er mjög trúað fremur síður sjálfsmorð en fólk sem er trúlaust og því rótlaust hvað trúmál snertir.

Ég vil endurtaka þetta og ítreka. Fólk sem eitt sinn var fullt af skoðunum um umburðarlyndi og kærleika í garð allra, það getur þróazt í þessa átt: Fyllzt af bölsýni í garð mennskunnar því það uppgötvar að til eru þjóðernissinnar, karlrembur, rasistar og þetta fólk, sem vill leggja Rússland í eyði, það hefur blindazt af hatri, og það er víst alveg augljóst, ekki hægt að orða þetta öðruvísi, þegar skynsemin víkur fyrir tilfinningu sem yfirtekur rökvísina, og er hatur á Rússum, eins og sumir í athugasemdum DV hafa tjáð sig um.

Þá er ég kominn að efni þessa pistils.

Þarna er Satan, í þessu fólki, í þessum femínistum, sem hatar fólk sem tilheyrir sínum eigin kynþætti, bræður, feður, og konur sem ekki eru þeim að skapi og nógu femínískar.

Ef við berum saman það meinta hatur sem þjóðernissinnar eru sagðir þjást af, og þessu hatri sem birtist í karlahatrinu og karlafyrirlitningunni, þá held ég að augljóst sé að þjóðerniskenndin er varla flokkanleg sem hatur, nema hjá örfáum.

Það má sjá af glæpatíðninni líka.

"Hatursglæpir" (ranglega nefndir), það er að segja þar sem hatur á fólki af öðrum kynþáttum er ástæðan fyrir morði eða öðru ofbeldi, þeir eru varla til á Íslandi.

Langalgengast er að náið fólk drepi hvert annað, fjölskyldumeðlimir, eða vegna stríðs í glæpaklíkum.

Lögreglan er því á algjörum villigötum og skólarnir og þessar opinberu stofnanir, þar sem það átti að vera svo mannbætandi stefna að kenna öllum að hreinsa út alla þjóðerniskennd, karlrembu og eitthvað þannig.

Þetta er bara rugl, þetta er þvæla að erlendri fyrirmynd, sem firrtir vitleysingar með prófgráður úti í löndum fundu upp. Sérstaklega er þetta byggt eftir bandarískri fyrirmynd þar sem eilífir skotbardagar eru, og ofbeldisverk svartra í garð hvítra eru algeng og ofbeldisverk svartra í garð svartra, ásamt öðrum glæpum.

Nóg er um glæpi og ofbeldi af hendri hvítra karlmanna, en tölurnar sýna þó í útlöndum og víða að það eru ekki gerendur í meirihluta.

Ég hef haldið því oft fram að hugmyndafræðin sé rótin að hegðun mannskepnunnar.

Hvernig er hægt að halda því fram að feðraveldið sé orsök alls ills á Íslandi? Eða þá þjóðerniskenndin?

Það er nú orðið mjög algengt að fólk lifi í einsemd allt til æviloka.

Ástæðurnar eru fleiri nú en áður.

Til dæmis að fólk óttast hitt kynið, fólk óttast nándina, óttast kynlíf eða ást eða náin sambönd, óttast að vera sært, að vera hafnað, móðgað eða yfirgefið.

Núna nýlega fór allt okkar þjóðfélag á hliðina vegna þess að veikan dreng frá Gaza átti að senda úr landi.

Í sálfræðinni væri þetta kallað frávarp, fólk er að varpa eigin eymd yfir á aðra, fólki finnst auðveldara að hafa samúð með einu veiku og útlendu barni, sem vonda fólkið hatar, Sjálfstæðismenn, heldur en að fólk sjái hvað íslenzka þjóðin í heild er veik og brotin, illa stödd og klofin í herðar niður vegna baráttu kvenna og karla, femínista og kristinna manna og annarra feðraveldunga.

Stærsta verkefnið fyrir íslenzku þjóðina er að finna sjálfa sig aftur. Að finna íslenzka menningu. Að finna ræturnar. Að finna tungumálið. Að hætta að hata perra og karlmenn yfirleitt, að hætta að trúa því að drengir séu allir ofbeldishneigðir og ómögulegir á allan hátt.

Þetta er þessi sátt og fyrirgefning sem þjóðin þarf á að halda.

 

Vilja að andlát sonar þeirra verði rannsakað

Queen of gardens mild, ljóð frá 29. júlí 2024.

Minerva sitting as maidens are glowing.

Mining in gardens, those fools.

Sitting by when she is flowing,

silly men and world of useless tools.

Cup is bearing boy,

bride in soul and then the child.

Team for higher toy,

tossing those and queen of gardens mild.

Men should have the merit, say,

must we gather, find the perfect way.

Love him with your life and all your trust,

like the ones who must.

 

Aquarius leaving when ardent is crying,

understand, time is not current stream.

Even never, shifting, shying,

shaping clouds of unseen, wobbling dream.

Deserts dry then, wife,

did they plan it, who was right?

Love and water, life,

lest they wanted something, power, fight?

Spirits of the sparrow flow,

spent in even waves of misled show.

So the time is coming for the fall?

First and then just all?

 

Magis is coming when men will be knowing,

must you be stalled then or going fast?

Rule is almost gone or going,

got to understand we shape the past.

Water from the well,

women know but serving, how?

Came then her as Hell?

Howling books and wisdom, from the cow?

Good to find her, waves of want,

wars and jealousy when they won't taunt.

Don't you give it, love and lust is dead,

like what others said.

Ísbjarnarblús

Einn af bröndurum Hjálmars Hjálmarssonar var að kalla Bubba Morthens Ísbjörn og plötuna hans fyrstu Ásbjarnarblús, ef ég man rétt. Það var fyndið.

Þá er það lagið "Er nauðsynlegt að skjóta þá?" eftir Bubba, sem er á "Frelsi til sölu" frá 1986, sem kemur uppí hugann og það mætti túlka ekki bara um hvali heldur ísbirni. Er nauðsynlegt að skjóta þá ísbirnina?

Ég verð að segja að ég hef samúð með ísbjörnum. Þeir eru víst í útrýmingarhættu enda bráðna heimkynni þeirra óðum og það er minna en oft áður um æti fyrir þá.

Ef ísbjörninn var ekki ógnandi við fólk, af hverju var þá ekki hægt að skjóta í hann deyfipílu og svefnlyfi og fjarlægja hann sofandi og sleppa annarsstaðar, eða koma honum í burtu án þess að drepa hann?

Hvers vegna þarf fólk að fyllast af móðursýki útaf hvaladrápum en ekki ísbjarnardrápum?

Er þetta ekki dýravelferð, dýravernd og náttúruvernd?

Það eru til margar sögur um það hvernig menn hafa náð að meðhöndla hættuleg dýr, bæði með blíðum málrómi eða mat sem þau fýsir í að fá og elta. Ég trúi ekki öllum fyrirsögnum frétta eða öllum sem fullyrða eitthvað og að ekki séu til aðrar leiðir þegar afsakanir koma.

Ég vitna bara í Bubba Morthens: "Er nauðsynlegt að skjóta þá?"

Aumingja birnirnir eru bara að reyna að lifa af eins og menn, og það er sótt að þeim úr öllum ættum og þeirra umráðasvæði minnkað.

Það er okkur mönnunum að kenna og hlýnun jarðarinnar að ísinn sem er þeirra lífsrými fer minnkandi.

Já góða fólkið, hvar er það núna? Tími til að mótmæla þessu eins og hvalveiðum, eða enn frekar, ef ísbirnir eru í meiri útrýmingarhættu. 

Allavega, oft er fólk að mótmæla hvalveiðum á tegundum sem ekki eru í útrýmingarhættu. Hegðun fólks er ekki skynsamleg. Jafnvel ekki samúðarrík, heldur hjarðhegðun.

Eina leiðin var að fella björninn