Woke er á niðurleið. Flestir æla yfir því.

"Woke er ömurlegt", sagði Sólveig Anna verkalýðshetja í vikunni og um fátt hefur verið meira rætt á samfélagsmiðlum og kaffistofum.

Já, þarna sló hún í gegn og talaði fyrir munn margra sem voru sammála henni en þorðu ekki að viðra þessa skoðun sína fyrir óþolandi rétttrúnaðarliðinu til vinstri sem þykist eiga umræðuna.

Skemmst er frá því að segja að meirihluti þeirra sem kemur með athugasemdir á DV er sammála henni, sama hvernig blaðamenn DV reyna að snúa sig útúr þessu með því að koma með misgáfulegar fyrirsagnir og fréttir sem eiga að móta skoðanir og viðhorf í wók áttina, en firna margir á DV hafa gengið í einhvern femínistaskóla.

Almenningur er orðinn hundleiður á wók kjaftæðinu, og svo ég vitni hér í meistara Megas, það á bezt við:"Afsakiði meðanað ég æli..!"

Hallgrímur Helgason rithöfundur var gerður afturreka með wók skoðanir sínar á Samstöðinni sem Gunnar Smári er ábyrgur fyrir ásamt bróður sínum og öðrum. Segja má að "Synir Egils" hafi slegið í gegn sem þáttur sem orðinn er jafn beittur og "Silfur Egils" var fyrir nokkrum áratugum, þegar Egill Helgason var uppá sitt bezta, en nú er Silfrið orðið skuggi af sjálfu sér, moðvolgt og máttlaust og framhald af Kastljósinu, því miður, og er ég viss um að jafnaðarfasísk yfirstjórn RÚV hafi þar verið að verki.

Þegar kommúnistar eru róttækir og heiðarlegir þá eru þeir bæði skemmtilegir og sannfærandi. Það finnst mér eiga við um Gunnar Smára og Sólveigu Önnu, til dæmis.

Með þessu er róttæka vinstrið að hífa sig upp af botninum eftir að hafa botnfrosið og botnsokkið eins og Titanic með því að daðra við Nató með Sjálfstæðisflokknum, standa sig ekki í umhverfisvernd og með því að beita öllu afli í femínískum málum, sem firna margir eru ekki sáttir við, og gerðu flokkinn í hæsta máta óvinsælan, eins og Demókrata í Bandaríkjunum einnig.

Ég hef samið mörg lög um Vinstri græna. Til dæmis "Kata rokkar" frá 2019, en sú hljómplata er óútgefin ennþá. Ég hafði trú á stefnu þeirra og eyddi mínu atkvæði þangað stundum. Ég gagnrýndi þó Svandísi harðlega, til dæmis í laginu "Heilbrigðisráðherrann, helbrigðaráðherfan", frá sömu óútgefnu plötu frá 2019, sem heitir Kata rokkar, og fagnaði Katrínarstjórninni en gagnrýndi hana um leið. Ráðherfa er nýyrði sem ég lærði af Sverri Stormsker og notaði þarna, því mér fannst alveg tilvalið að krydda textagerðina með húmor af þessu tagi.

Leikskólinn hafi átt að útvega túlk

Um kveðskap, sjálfsaga og menntun í tónlist eða kveðskap

Það var fjallað um þjóðskáld í Kiljunni í gær sem ortu hefðbundið, eins og ég geri stundum. Mig langar að lýsa því hvernig mér var kennt að yrkja hefðbundið og hvað það er mikið strit í raun, í fyrstu að minnsta kosti.

Árið 1983 var ég farinn að semja lög og texta. Ingvar, bróðir hans afa kom oft í heimsókn og ég sagði honum frá þessu, og sýndi honum textana fyrstu. Hann ákvað að kenna mér bragfræði. Þannig að ég lærði grunnreglurnar strax um það leyti, en þær vísur voru klúðurslegar og stirðar oft, og því nennti ég ekki að nota reglurnar nema stundum fyrstu árin.

Ég fékk alltaf skammir frá honum fyrir að yrkja ekki nógu vel, en hann gafst aldrei upp á mér. Hann lifði til ársins 1996 og allan þennan tíma heimsótti ég hann reglulega og hann var ánægður með þær framfarir sem ég sýndi. Um 1990 fékk ég loksins það hrós að kvæði eftir mig væru orðin frambærileg, en hann hélt áfram að sníða af galla og vantkanta samt.

Ég fékk nokkuð mikið hrós frá honum í janúar 1990 þegar ég bjó til kvæðin "Njóla í Ránar sal", og "Sonnetta". Fyrra kvæðið í dróttkvæðum stíl og það seinna í sonnettustíl, hvort tveggja nokkuð erfiðir bragarhættir, og þarna var ég 19 ára, en var búinn að ná nokkuð góðum tökum á þessum bragarháttum.

Ég var svo ánægður með hrósið frá honum um Sonnettu eftir mig, að ég sendi Herdísi ljóðið í pósti og hringdi í hana, en ég var skotinn í henni um það leyti. Ég veit ekki hvort hún tók þessu sem ástarljóði til sín, en allavega fannst mér það hrós að ég gæti ort eins og þjóðskáldin og gladdi mig.

Ég hafði einnig lært það að tempra tilfinningar mínar í ljóðum þegar ég vildi, þótt ég væri í mörgum "óbundnum" ljóðum og söngtextum að tjá óbeizlaðar tilfinningar án allrar ljóðrænu. Þannig er ýjað að því í ljóðinu Sonnetta að hún sé ort til kvennmanns, en það ljóð er ekki opinská ástarlýsing, heldur ljóðræn mynd um mannlegt samfélag yfirleitt, sem hægt er að telja að sér ort um mann persónulega, ef maður það vill.

Megas kenndi mér líka margt, en ég kynntist honum einmitt líka um tvítugt.

Hann kenndi mér að yrkja myrkt, sem sé að tjá mig ekki óbeizlað. Hann sagði að beztu ljóðin eða textarnir væru þannig að fólk túlkaði þá á sinn eigin, persónulega hátt.

Þannig hafði hann gaman af því þegar ég reyndi að túlka textana hans, og stundum útskýrði hann þá, en einnig viðurkenndi hann stundum að vita ekki um hvað sumir textar eftir sig væru.

Þó man ég eftir lagi og texta sem kom út 1997 á Fláa veröld, og ég útskýrði þetta á minn hátt, en þá hló hann og sagði að þetta hafi verið samið um stelpu í Myndlistarskólanum sem hann hafði kynnzt og asískan kærasta hennar, en ég hafði haldið að þetta væri um geimverur! En hann sagði að sér þætti gaman að heyra svona skýringar sem væru honum framandi, og gætu veitt sér innblástur samt.

Þetta kvæði eftir Megas heitir Naðran með zippóinn. Zippó var og er kveikjari fyrir sígarettur, ef ég hef rétt fyrir mér. Það kom út 1997 á Fláa veröld, einni af beztu plötum Megasar, að mínu áliti.

Hér er línan sem ég túlkaði að væri um geimverur og ég bar það undir Megas og hann hló og sagði þetta um stelpu í Myndlistarskólanum sem hann þekkti:

"Gekk það upp kúppið úniversala að greiða náðarhögg öllu formi?"

Kúpp er enska og þýðir samsæri eða uppreisn, úniversalur er alþjóðlegur.

Hann sagði að "greiða náðarhögg öllu formi" væri um myndlistarstefnur.

Annars var fjallað um Stein Steinarr í Kiljunni, og Megasi hefur oft verið líkt við hann. Enda er það góð líking. Báðir hafa þeir ort um sársauka og neikvæðar hliðar tilverunnar á raunsærri hátt en skáldin á undan þeim.

Bæði húsið hans Ingvars og húsið hans afa voru einbýlishús og mér fannst þau eins og herragarðar. Einnig áttu þau það sameiginlegt að afi hafði teiknað þau bæði, og samt var hann ekki lærður arkitekt, nema hann hafði lært slíkt í sjálfsnámi.

Bæði þessi hús voru rifin, og tók ég það sárt, Ingvar og Heiða bjuggu að Hábraut 4 í Kópavogi og afi og amma að Digranesheiði 8, áður Digranesvegi 92. Í báðum tilfellum keypti bærinn þessi hús og reif. Bæði húsin voru fyrir skipulagi, en skipulögin voru í báðum tilfellum óþörf og hræðileg mistök.

Enginn maður fannst mér með eins mikla fullkomnunaráráttu og Ingvar Agnarsson, bróðir hans afa. Með því að kynnast honum skildi ég hvernig þjóðskáldin voru, eins og Jónas Hallgrímsson og Einar Benediktsson og allir hinir.

Ég lærði að lesa þjóðskáldin alveg uppá nýtt með því að kynnast honum. Ég lærði að gagnrýna form og innihald kvæða og ljóða alveg uppá nýtt.

Hann hafði ekki mikið álit á nútímalist og fannst hún skemmdarverkastarfsemi hreint út sagt. Þetta er manni ekki kennt í skólunum, en ef maður fær ekki að heyra þessa hlið á málunum, þá skortir mann dómgreind gagnvart ýmsu sem tíðkast í nútímanum og þykir gott og gilt, en er það í raun alls ekki.

Ég lærði hjá honum enn frekar en hjá Megasi að setja mér háleit markmið. Hann kenndi mér að setja markið svo hátt að ég fór að gera ofurmannlegar kröfur til mín, um fullkomið kveðskaparform og fullkomið innihald, en það er keppikefli sem maður leitast eftir alla ævi, hafi maður lært hvernig það er, hið fullkoma ljóð eða hið fullkomna lag.

Eitt sinn hélt ég að skáldskapur væri bara tjáning. Þetta heldur fólk í nútímanum og þetta er kennt í skólunum. Krökkunum er kennt að búa til tónlist og hvaðeina, og svo er gervigreindin notuð til að fullkomna málin líka. Þetta hefði Ingvar frændi ekki verið ánægður með. Hann var þeirrar skoðunar að einungis örfáir gætu verið almennileg skáld, og að maður ætti ekki að vera að flíka skáldskap sínum ljóðum eða sögum eða öðru, nema vera viss um að það væri frambærilegt og á pari við það bezta sem aðrir höfðu gert, eða að minnsta kosti gæfi vísbendingu um að maður gæti komizt í þann hóp með hæfileikum og ástundun, vinnusemi og elju.

Ingvar frændi kenndi mér að öll ljóð ættu að vera mannbætandi. Hann sagði að Megas kynni vissulega að yrkja, en hann "væri að yrkja niðurávið", og alltaf ætti að "leita upp á við" eftir innblæstri.

Hann sagði að æðri mannkyn á öðrum hnöttum gæfu okkur skáldunum góðan innblástur, og maður ætti ekki að halda upp á það sem sýndi neikvæðar tilfinningar, hatur, reiði eða eitthvað annað neikvætt.

Þarna lenti ég strax í klemmu og vandræði með þessar tvær fyrirmyndir mínar í kveðskap, menn sem voru frábærir hvor á sinn hátt, Ingvar frændi og Megas.

Vegna þess að ég lenti í ástarsorg og sársauka í lífinu fór ég sömu leið og Megas. Ég tjáði mig frjálslega um allt, reiði og gleði, ást og hatur.

Ljóð geta sagt meira heldur en laust mál. Bæði er að þau geta verið eins og tímahylki, þar sem ákveðin augnablik eru fryst í tíma, ef svo má segja. Síðan geta þau geymt miklu meira en á ytra borðinu virðist vera.

Síðan geta þau verið eins og málverk, þar sem maður finnur sífellt eitthvað nýtt í þeim við að lesa þau aftur og aftur.

Mér finnst að mér takist bezt upp við að yrkja þegar ég er í jafnvægi. Það er eins og að vinna við málverk í langan tíma og mála yfir með penslinum aftur og aftur þar til maður er ánægður.

Ég nota oft þá aðferð að gera marga stutta söngtexta um sama viðfangsefnið.

En ef ég þekki þessa fullkomnunaráráttu, af hverju gaf ég þá út texta eins og "Allar konur elska ofbeldi", eða "Kúgaðu allar konur?" Eða "Jafnréttið er eina svarið", ef ég var ekki sannfærður um þetta?

Eða "Jafnréttið er framtíðin". Var það bara hræsni í mér?

Málið er það, að þessi ljóð þau fannst mér nauðsynleg til útgáfu. Þetta er eins og með Megas og önnur skáld. Það er ekki hægt að segja að skáldið sé að lýsa sjálfu sér í verkum sínum, heldur ákveðnum þáttum í fari sínu eða í fari annarra.

Oft er það þannig að maður yrkir um eitthvað sem manni finnst hneykslanlegt.

"Ein hjúskaparlög fyrir alla" var hljómdiskur sem kom út 2009, hljóðritaður 2008.

Til að gera það upp við mig hvað mér fannst um þessi hinseginmálefni þá samdi ég tugi laga og texta, mikið af því frá 2008 þegar þetta var mikið í opinberri umræðu í landinu. Kannski eru þessi ljóð 100, kannski aðeins fleiri, en eitthvað þar um bil.

Þannig er það að mér finnst einna mest spennandi að yrkja um það sem ég er ekki viss um. Með því að yrkja þá kemst maður skrefi nær því að skilja eitthvað málefni og mynda sér skoðun.

Oft er það þannig, og mér finnst það regla frekar en undantekning hjá mér, að maður er að spegla sjálfan sig í öðrum og notar til þess ýkjur, til dæmis.

Þannig er að maður fréttir um eitthvað, og notar fyrstu persónu frásögn í söngtextanum eða ljóðinu til að setja sig í spor annarra og læra af þeim.

Þegar femínistar reyndu að berja niður alla karlrembu fyrir nokkrum áratugum, þá brást ég ókvæða við og samdi svona ljóð og önnur verk, til að mótmæla þannig skoðanakúgun. Ég fór gagngert að færa það í orð sem hafði ekki verið fært í orð, nema kannski af Megasi og örfáum öðrum.

Ég komst á þá skoðun, að ef kvenréttindafrömuðir hefðu rétt fyrir sér, að karlar væru svona skepnur sem vildu bara kúga og beita ofbeldi, þá yrði maður að leiða það fram í dagsljósið og vera ekki alltaf með draugasögur og tröllasögur um það, maður yrði að skrifa það niður og lýsa þeim viðhorfum. Ekki ósvipað og að búa til strámann, eins og það er orðað í nútímanum.

Seinna varð ég þreyttur og leiður á þessum opinskáu textum.

Þannig að ég fór að skoða afgangslög, texta sem teljast dulrænni og flóknari. Þau lög eru til í demóútgáfu.

Sum þessara laga og texta í demóupptökum eftir mig frá liðnum árum eru þannig flóknari tónsmíðar og ljóð en komu út. Mér finnst þau endast betur. Því er ég til í að breyta lagavalinu af því sem kom út, nota afgangslögin frekar, sum að minnsta kosti. Mörg þeirra eru allsekki skárri en það sem kom út.

Ég hef raðað saman á CD diska endurskoðuðum útgáfum af sumum CD diskum sem ég hef gefið út. Auk þess hef ég látið þessa "mastera" vera 45 mínútur, næstum nákvæmlega oft, til að það komist á 90 mínútna snældu, öðru megin, eins og venjan var með vinylplöturnar.

Auk þess hef ég komizt að því að þetta er mjög góð vinnuregla, því þá notar maður stuttar upptökur, ekki of langar, eins og þegar maður raðar á 79 mínútna CD útgáfu, eins og maður gerði oft.

Með því að gefa mér lengri tíma í að velja og hafna finnst mér lokaútkoman betri. Mitt keppikefli er að fá ekki leiða á mínum CD diskum eða breiðskífum, að nenna að hlusta á þetta aftur og aftur. Það hefur tekizt í sumum tilfellum.

Það kostar þó að lögin eru ekki eins grípandi. Það finnst mér allt í lagi, og jafnvel kostur. Það er þroskaðri tónlist.

Hemmi í Stakkavík og óttinn við byssuna sem beint var upp en ekki á neinn

Ég horfði á fréttirnar þegar Hermann Ólafsson lýsti því hversvegna sérsveitin yfirbugaði hann, hjartveikan manninn fyrir að hafa verið "hættulegur og ógnandi byssumaður".

Þetta er eitt af því sem hefur verið nokkuð mikið í fréttum í DV og Vísi og sitt sýnist hverjum.

Það kemur hvergi fram í fréttum að Hermann hafi ekki byssuleyfi, svo það hlýtur að liggja í hlutarins eðli að hann hafi byssuleyfi.

En eins og hann sagði frá þessu var hann beðinn af björgunarsveitarmanni sem var að hjálpa honum að sækja skotbómulyftara til Grindavíkur um að mega taka myndir af sér og umhverfinu, sem hann, Hermann leyfði. Síðan vitna ég í Hermann sjálfan:

"Ég spurði hann hvort hann vildi ekki fá myndir af kallinum með haglarann og hann tók af mér nokkrar myndir. Ég meira að segja brosti til hans. Ég beindi byssunni upp í loftið og gekk svo frá henni. Ég get svo Guðsvarið það. Ég sýndi honum byssuna."

Síðan er eins og aðrir hafi orðið hræddir sem sáu þetta í fjarska og hringdu í sérsveitina. Hermann sagði:

"Það munaði minnstu að þeir dræpu mig", í frétt á Vísi 1. apríl 2025.

Lýsir hann því hvernig hann er hjartveikur og hafi fengið harðhenta meðhöndlun að óþörfu hjá sérsveitarmönnunum og hjartað hafi verið farið á fullt í sér af ótta og hefði hann getað drepizt, orðinn sjötugur maðurinn og í yfirþyngd, og hjartveikur.

"Haugalygi að ég hafi ógnað einhverjum með byssu", kemur fram í annarri frétt um hann þar sem tekið er viðtal við hann.

Öll málsatvik liggja ljós fyrir. Hann lyfti byssunni upp yfir höfuð sér og unga mannsins sem var við myndatöku, en beindi henni ekki að neinum. Það var allt og sumt, eins og ekki sumir hafi panikerað við það eitt að sjá byssu.

Nú er sonur "byssumannsins" kominn honum til varnar, sem er nú ekki hættulegur, heldur er þetta refabyssa sem hann hefur leyfi fyrir, hlýtur að vera. Maðurinn er ekki þekktur ofbeldismaður og það hlýtur að segja allt sem segja þarf.

Hemmi í Stakkavík er "byssumaðurinn" kallaður, og ósköp venjulegur maður og ekki þekktur fyrir neitt misjafnt.

"Hópuppsögn í Grindavík:"Erfiðasta ákvörðun sem við höfum tekið í lífinu", sagði hann, "byssumaðurinn" þann 2. febrúar 2024, þegar vegna jarðhræringa hann varð að segja upp í Stakkavík, fólki við fiskvinnslu.

Það er alvarlegt mál þegar sérsveitarmenn eða aðrir greina ekki á milli hættulegra einstaklinga og svona klaufalegra aðstæðna sem skapast.

Sumir vísa í reglugerðir, að ekki megi sveifla byssu, hlaðinni eða óhlaðinni. Aðrir telja að brotið hafi verið gróflega á manninum, Hemma í Stakkavík.

Það er sumt í þessu skrýtið. Hefðu sérsveitarmennirnir ekki átt að sjá að Hemmi í Stakkavík sé ekki hættulegur? Viðurkennir hann að vísu að hafa eitthvað streizt á móti handtökunni.

Þó má sjá myndband á Netinu þar sem handtakan er sýnd, og þar sést að hann er þvingaður í götuna og virðist algjörlega bjargarlaus og ekki ógnandi á neinn hátt.

Enda er það svo að fleiri standa með honum en móti honum í athugasemdum á DV um þetta atvik, sem umdeilt getur talizt.

Björgunarsveitarfólki var ógnað og það fékk áfallahjálp, kemur fram í annarri frétt um málið.

Flestir sem gera athugasemdir í DV meta það svo að þarna hafi óþarfur ótti gripið um sig vegna byssunnar, og að hann hafi ekki afhent hana strax heldur farið að rífast og kýta við þá.

Að lokum skal minnast á viðbrögð Þorbjargar dómsmálaráðherra. Hef ég satt að segja fengið minna álit á henni eftir þetta, því hún virðist ekki standa með manngarminum sem lenti í þessu.

"Fordæmir atvikið í Grindavík", heitir frétt einnig frá 1. apríl 2025, þar sem hennar sjónarmið eru viðruð.

Þetta eru hennar orð:

"Þetta var mjög alvarlegt og ég fordæmi að það að þetta hafi gerst. Svona hegðun og svona atvik á auðvitað ekki að geta átt sér stað við þær aðstæður, að björgunarsveitarmenn séu að við störf sín að tryggja öryggi fólks og þurfi að reyna svona hegðun," segir Þorbjörg Sigríður."

Hér virðist mér hún sem dómsmálaráðherra gera sín fyrstu mistök, að sýna ónærgætni gagnvart Hermanni. Vissulega fengu sumir hland fyrir hjartað við að sjá byssuna, en skotum var víst ekki hleypt af, og óttinn stafaði bara af því að sjá byssuna og svo að hann skuli ekki hafa afhent hana strax. Það er allt annað en að einhver hafi ógnað fólki með byssu, hvað þá hleypt af skotum!

Síðan lýsir Þorbjörg aðdáun hvað Grindvíkingar unnu vel með yfirvöldum. Sagði hún að auki:

"Um þetta snýst þetta allt saman. Þetta er jaðartilvik en ofboðslega leitt tilvik og alvarlegt og ég fordæmi það."

Þessi yfirborðskenndu orð hennar lýsa ekki þessum aðstæðum eins og vera ber. Reyndar vantar alveg fréttaflutning sem er hlutlaus og lýsir staðreyndum, að fólk varð hrætt í fjarska við að sjá byssuna og taldi manninn vera að ógna, sem reyndist ekki vera.

Þess í stað eru tekin viðtöl við Hemma sjálfan og svo þá sem töldu hann hættulegan, en ekki farinn millivegurinn og reynt að lýsa þessu hlutlaust, staðreyndunum og því sem fram fór.

Það er óþarfi að skapa úr þessu múgæsingamál. Það má gagnrýna mjög fréttaflutninginn af þessu, eins og það sé keppikefli að skipa fólki í fylkingar út af þessu.

Staðreyndirnar eru held ég alveg ljósar. Hermann ætlaði ekki að ógna neinum, en streittist við að afhenda byssuna, það er allt og sumt.

Við viljum ekki búa í lögregluríki. Við viljum að fagfólkið hvorki geri of mikið úr neinu, né of lítið úr neinu.

Við viljum að fagfólkið okkar sýni öllum nærgætni, og líka þeim sem hugsanlega gætu verið hættulegir.

Það má læra af þessu að gera betur. Hemmi í Stakkavík þarf að læra að veifa ekki byssum og sérsveitarmennirnir þurfa að læra að meta aðstæður þannig hvort einhver sé að ógna í alvöru eða að streitast á móti og af þrjózku en ekki afbrotavilja.

Síðan er spurning hvort nauðsynlegt sé að blása þetta út í fjölmiðlum.

Enginn hefði viljað að maðurinn hefði fengið hjartaáfall.

Byssumaðurinn: „Versti dagur í mínu lífi“

Hæfilegur ójöfnuður er drifkraftur vinnusemi, metnaðar og hagvaxtar

Allt Silfrið fór í að ræða Trump og tollabreytingar hans. Andstaðan við frjálslyndi var rauður þráður í gegnum þáttinn, og fólk var sammála um að andfrjálslyndið væri einnig á uppleið annarsstaðar í heiminum, og upplausn lýðræðisins.

Stöðnun og afturför eru þau tvö orð sem lýsa vandamálum ESB einna bezt og sem Trump er að takast á við, því fjölmenningin hefur einnig smitazt til Bandaríkjanna, og á jafnvel uppruna sinn þar að miklu leyti. Álitsgjafar Silfursins höfðu ekki trú á verkum Trumps, enda alltaf þannig fólk fengið í Silfrið núorðið sem er sjálfkrafa neikvætt útí allt sem Trump segir eða gerir.

Ég hef mikið velt því fyrir mér hversvegna konurnar af kynslóð ömmu, í báðum ættum, voru allt öðruvísi en konurnar af kynslóð mömmu og seinni kynslóðum.

Hvernig er hægt að réttlæta að fæðingar eru í frjálsu falli?

Hvernig er hægt að réttlæta að fólk er óhamingjusamara en nokkursinni fyrr á Vesturlöndum? Það birtist ekki sízt í pillunotkun, dópneyzlu, sjálfsvígum, ofbeldisglæpum og fleiru.

Hvernig er hægt að réttlæta að metnaður er að hverfa frá fólki, þjóðlegur og persónulegur? Það sést á því að börnum gengur verr í skóla, ekki er metnaður að vinna, heldur vilja margir vera atvinnulausir, að gervigreindin éti upp störfin.

Hvernig er hægt að réttlæta að vinnusemi er á undanhaldi? Það sést á því að fólk vill styttri vinnuviku, og margir vilja verða frægir, láta á sér bera, en lítið leggja á sig. Áður fyrr var vinnusemi dyggð.

Það sem hnýtir svona atriði saman eru kvenréttindi og femínismi, að konur fóru útá vinnumarkaðinn og ráku marga karla heim, með því að taka af þeim störfin, og vildu gjarnan leyfa transumbreytingar á börnum og fullorðnum, sem höfðu kraumað undir hjá fáeinum, en urðu að tízkubylgju.

Dyggðir eru dýrmætar og þær þarf að endurheimta, þær eru margar horfnar, ekki bara á undanhaldi.

Ég pældi mikið í þessu, hvers vegna ofdekraðar nútímakonur væru ekki sömu dyggðum prýddar og konur fyrri alda. Ég tel mig hafa komizt að niðurstöðum sem standast og telja má réttar.

Stéttamunur kallar á auðmýkt og undirgefni þeirra sem eru lágt settir, ef allar leiðir eru lokaðar til að hækka í tign samfélagslega, ef "kúgunin" er samfélagslega viðurkennd.

Þetta þýðir að 90% af kvenlegri hegðun kvenna fyrri alda var lærð, hluti af kúguninni sem þær þoldu, af hendi kirkjunnar og karlmanna, samfélagsins alls.

Freistarinn eða Satan kom fram í gervi femínista, sem sagði konum að allt yrði betra ef þær gerðu uppreisn gegn körlum, feðraveldinu og kirkjunni.

Það var bara ekki satt.

Þær eru ekki hamingjusamari í dag heldur óhamingjusamari eftir að hafa trúað lygum Satans um femínismann og kvenréttindin.

Stéttamunurinn í dag er körlum í óhag sem hafa þolað slaufun fyrir karlrembu eða annað. Það eru einmitt oft þeir einstaklingar sem hafa mestan drifkraft og dugnað til góðra verka. Femínisminn er þannig glæpur gegn mannkyninu, skaðar samskipti kynjanna.

Fyrr á tímum var þrælahaldið ein af meginstoðunum undir ríkidæmi einstaklinga, ætta og þjóðfélaga. Sagan væri ekki saga sigurvegara ef þrælahald hefði aldrei verið leyft.

Yfirleitt er það svo að mikilmennin tröðkuðu á öðrum og komust upp með það og byggðu þannig upp auð og völd og jafnvel vinsældir.

Margir af svonefndum dýrðlingum kirkjunnar voru fjöldamorðingjar sem slátruðu heiðnu fólki, jafnvel nauðgarar, enda tíðarandinn þannig að sumum leyfðist það sem nú leyfist ekki gagnvart konum. Þá voru karlar líka verðlaunaðir með embættum og fjármunum fyrir greddu og ósvífni, harðýðgri og grimmd, ef slíkir eiginleikar gerðu menn að sigurvegara umfram þá sem hæglátari voru og siðsamari jafnvel.

Ennþá er það svo að mestu glæpamennirnir græða mest. Það er fólkið sem smalar hjörðinni í Höllina og dælir eitrinu. Það er fólkið sem býr til poppara sem breyta siðferðiskenndinni mennskunni í óhag.

Það er fólkið sem á 99% af öllum peningum mannkynsins. Að vera þannig ofmetinn kallar á að fá tækifæri sem aðrir njóta aldrei.

Jafnaðarstefnan svonefnda hefur búið til nýja elítu, sem býr til platveruleika til að hafa aðra í. Jafnaðarstefnan er jafn mikil blekking og kommúnisminn var.

Það bezta fyrir fólk er að kjósa einræðisherra sem hægt er að þekkja. Ekki elítu sem stjórnar fólki bakvið tjöldin.

ESB leggur til 25% hefndartolla á ýmsar vörur

Að banna vinsæla stjórnmálamenn stöðvar ekki framrás hreyfinga

Að banna Marine Le Pen að bjóða sig fram mun ekki breyta því að vilji fjöldans verður að fá framrás. Frakkland þyrfti að verða framrás fyrir þjóðernishyggju með byltingu sem yrði jafn áhrifarík og franska byltingin 1789.

Sú kirkjulega og kristilega valdahyggja sem þar var brotin á bak aftur er varla verri en sú jafnaðarfasíska Elíta sem heldur vestrænni menningu í dauðagreipum sínum nú um stundir.

Þegar franska byltingin fór af stað þá var búið að undirbúa jarðveginn með landafundum, vísindauppgötvunum og almennri valdeflingu fólks, fram voru komnar kenningar um að aðallinn héldi aftur af fólki og að kirkjan væri valdatæki, að hún væri mjög spillt.

Nú er það svo á okkar tímum að hægrimenn og vinstrimenn eru sæmilega sammála um að til er Elíta og að það er ekki samsæriskenning heldur staðreynd. Við erum því komin með forríkan aðal einsog 1889.

Vinstri menn og hægri menn greinir á um annað, mannúðarmál, mannréttindamál, kynþáttamál, trúarbrögð og fleira slíkt húmanískt.

Vinstrimenn saka hægrimenn um að vera saumdauna og meðvirkir karlrembusvínum í gegnum aldirnar sem elskuðu þrælahald og misskiptingu á sem flestum sviðum.

Hægrimenn saka vinstrimenn um að vera samdauna og meðvirkir Elítu sem hefur hreiðrað um sig í háskólum, menningunni, og í ríkinu almennt, sem sýkt er orðið af öfgahyggju þeirra sem í upphafi 20. aldarinnar vildu rífa niður allar stofnanir og hefðir og búa til útópískt samfélag þar sem allir væru jafnir. Nema slíkt endar alltaf í skelfingu eins og vitað er.

Fólk kýs með buddunni. Evrópusambandið gekk upp um tíma með sinni fáránlegu útópíu vegna þess að þau byggðu á góðum grunni. En um leið og Angela Markel og fleiri marxistar höfðu höggvið á ræturnar fór fólk að líða og svíða fyrir glæpina sem framdir höfðu verið gegn mannkyninu með jafnaðarstefnunni, jafnaðarfasismanum.

Þjóðernishyggjan byggir á þeim góða grunni að hún veitir fólki sjálfsvirðingu og sjálfstraust. Þegar fólk finnur að það tilheyrir hópi og þjóð og kynþætti, reglum og hefðum, þá vill það vinna og leggja eitthvað á sig og það er heilbrigt og gott.

Jafnaðarfasisminn gerir alla að sjúklingum, vesalingum. Fólk hefur ekkert að gera og það eina sem það finnur sér til dundurs er að skapa ný vandamál og flækjustig til að takast á við. Tvö kyn eru gerð þúsund. Ástin er gerð að hatri, og svona mætti halda lengi áfram.

Ef maður hefur trú á Frakklandi, Þýzkalandi og öðrum löndum í Evrópu, þá er maður sannfærður um að Evrópusambandið muni leysast upp og aldrei koma aftur!

Bandaríkjamenn segja útilokun Le Pen áhyggjuefni

Einn bezti tónlistarmaður okkar áttræður í dag, Megas

Megas er áttræður í dag. Þegar hann byrjaði að gefa út tónlist árið 1972 þá hneykslaði hann og móðgaði aðallega hægrisinnaða og virðulega borgara með því að gera nett grín að Jónasi Hallgrímssyni og öðrum víðfrægum Íslendingum sem voru orðnir að helgimyndum sem ekki mátti hreyfa við. Vinstrimennirnir glottu og fannst hann flottur, sérstaklega þeim ungu. Það átti reyndar líka við um marga hægrimenn. En í Megasi sáu sérlega margir byltingarsinnaðir vinstrimenn umbyltingarafl sem gæti orðið þeim til hagsbóta. Þó hefur Megas aldrei verið flokkspólitískur, ég kynntist honum um tvítugt og heimsótti hann oft fram að þrítugu. Ég man að hann gat gert grín að öllu mögulegu í samtölum og var ekki flokkspólitískur, en sér oft skondnu hliðina á spillingu og heilagleika eða valdi yfirleitt.

Ég spurði hann oft að því af hverju hann gerði ekki plötur eins og Bubbi Morthens, sérstakar plötur um pólitík og sérstakar plötur um konurnar í lífi hans.

Hann svaraði því nú ekki beint heldur á sinn hátt með orðum um eitthvað annað eins og Laó Tse eða Konfúsíus, og sagðist ekki vilja vera væminn, eða ég túlkaði það þannig, og svo skildist mér á honum að pólitík væri of "banalt", eða eitthvað sem yrði fljótt úrelt sem yrkisefni.

En án Megasar væri enginn Bubbi Morthens eða Björk Guðmundsdóttir, og allt poppið væri annað en það er í dag. Megas var eitt sinn titlaður afi íslenzka pönksins og það á nokkuð vel við. Hann kenndi mörgum pönkað viðmót en kenndi öðrum vandvirkni og að hafa ekki fordóma gegn klassískri ljóðagerð eða skólun í tónlist, sé maður poppari. Hann opnaði semsagt ýmsar dyr, og hefur gert margt betur en nokkur annar, þannig að það verður ekki leikið eftir.

Megas hefur lent í mjög mörgum útskúfunum og slaufunum um ævina. Núna síðast þegar Metooviðbjóðurinn reið yfir (fyrir um það bil tíu árum) féll hann enn einusinni í ónáð hjá þjóðinni, nema hvað?

Þá var það vinstrisinnaða fólkið sem hneykslaðist, því hann vildi ekki vera nógu wók, ekki inní þrönga kassanum þeirra.

En Megas rís alltaf aftur upp eins og Kristur, enda eru gæðin slík að heimskur samtími hans er alltaf langt fyrir neðan hann.

Enda orti Megas eitt sinn, og kom út á Drögum að sjálfsmorði, 1979:

 

"En ég mun aldrei, aldrei, aldrei gefast upp, nei nei,

því um tíma og eilífð fæ ég frægan sigur."

 

Það var lagið um Litlu ljót sem síðast hneykslaði landsmenn og framkoma hans við stúlkuna sem sagði lagið vera um sig.

Já, ég hitti Trausta Júlíusson tónlistargagnrýnenda nýlega í Góða hirðinum og við ræddum um þetta.

Það verður víst alltaf til fólk sem hneykslast. Gallinn er sá að íslenzka þjóðin er of fámenn og of áhrifagjörn. Menningarmafían á þessu landi ræður of miklu og er of smásálarleg.

Menningarmafían minnir á hneykslaðar kerlingar í saumaklúbbi sem ræða saman, nema þær hafa útskúfunarvald og dagskrárvald, hverjir fá að halda tónleika og hljóta vinsældir og hverjir ekki, og hverjum býðst mikil sala.

Bubbi Morthens var alltaf óskabarn sama hóps og kaus Vigdísi sem forseta. Bubbi Morthens er yndi kvenna, og leikur í höndum þeirra sem kynlífsleikfang og upptrekt söngdúkka og þannig hefur hann alltaf verið, góður maður að eðlisfari sem hefur mesta hæfileika til að stela lögum eins og Bob Dylan, en nýtir þá helvíti vel, svo ekki sé meira sagt.

Minn aðdáendahópur var alltaf mjög lítill. Árið 2001 spilaði ég á tveimur sjónvarpsstöðvum í beinni útsendingu, á Skjá einum í þætti Björns Jörundar, "Björn og félagar", og svo á Stöð 2 í "Íslandi í býtið". Annars hef ég aldrei verið í sjónvarpi að spila.

En ég hafði engan umboðsmann og hélt varla neina tónleika og mínir tóndiskar seldust sáralítið. Ég hætti að gefa út og koma fram frá 2004 til 2009. Ég gaf út 6 diska 2009 og 2010, en bæði vegna þess að ég var eins og Megas að semja andfemínísk lög og bókstafstrúarkristni og fleira þá átti þetta ekki uppá pallborðið hjá fólki.

Síðan var það bara þessi skortur á slögurum og kynningu almennt.

Stór hluti af tónlistarmönnum sem fá athygli þessi síðustu ár hafa enga sérstaka hæfileika. Tónlist snýst ekki lengur um gæði eða hæfileika, heldur um stæla og stíl, að syngja í vókóder, (raddgervil sem tölvan umbreytir) og þannig þvælu sem kemur tónlist lítið sem ekkert við.

Síðan verða tónlistarmenn að vera wók í dag til að komast í þátt Gísla Marteins, og varla er mikið um aðra tónlistarþætti.

Að vera gamall, óskýrmæltur eða með róttækar skoðanir, það er ekki lengur inn, í tízku.

Og þó er Megas sígildur. Hann hefur bæði opnað dyr fyrir transfólk og íhaldsfólk, því einhvernveginn hefur hann náð að brúa öll möguleg bil. Fólk bara fattar það yfirleitt ekki, því það kafar ekki nógu djúpt í hann og hans list.

35 ára Skímó engu gleymt

Skárri ertu skepna, ljóð frá 22. október 1991.

Núna aðeins nenni að læra,

nýt svo lífsins smá.

Brosir þú og blíðu sendir,

báran hverfur grá.

Elska bara allan þokkann

er þú sendir mér.

Bara strákur stefnuvirkur,

stundum glata þér.

Skepnur særa, skaða,

skárri taldi hana þó.

Lengi manninn máttu reyna,

mun hann þola sjó?

 

Traustur ekki? - Týndi sínu?

Trylltist fyrir rest?

Samúð já, en síðan annað,

svoddan harmapest!

Fjöldinn eins og fjandaskari

fer að hræðast margt.

Sefjun múgsins sýkir skynið,

síðan bjargast vart.

Vertu skárri skepna,

skildu töluð, betri orð.

Ef ég þyrði að kyssa á kinnar,

kannski snérist borð.

 

Stundum hræðist strákur fegurð,

stelpa vertu kyrr.

Þegar höfnun leiðir lotur

lokast góðar dyr.

Er hún góð við eiginmanninn?

Ennþá leita að því.

Hlæja síðan hinar bara?

harmur enn á ný?

Skárri ertu skepna,

skaði samt að feimni er næg.

Bráðum eftir Myrkramessu

mun ég hitta sæg.

 

Hræðist ég þig meyjamissir?

Mjög var þessi æst.

Einsog þegar ljóskur leiða,

líka rosaglæst.

Særði mig og Satan glotti,

síðan bara græt.

Lærði allt, en ekkert skildi

aldrei heldur bræt.

Frá þér bara finn ég

friðinn og ég betri tel,

þig en stelpu þessa er særði,

þig ég bara vel.

 

Bráðum nálgast Myrkramessan,

mun ég koma fram.

Hún sem er svo æst og kemur

ýfir mig í djamm.

Herdís gleymist, heimskutíminn,

harmur sem var minn.

Það er gott að þekkja slíka,

þú ert vænsta skinn.

Indæl stúlka ertu,

allt í drasli heima samt.

Vil ég byrja með þér meyja?

Mér er annað tamt.

 

Smá: Smávegis.

Glæstur eða glæst: Glæsileg, flott.

Bræt: Skynsöm (enskusletta, bright).

Myrkramessan: Skemmtun með dansi og söngatriðum frá nemendunum sjálfum í Menntaskólanum í Kópavogi í lok október eða byrjun nóvember, tengd skólaballi um það leyti.

Af hverju er Ísland orðið meðal þeirra landa sem fyrst fær þessar eiturpillur?

Vímuefnin taka skelfilega mörg mannslíf og fólk á bezta aldri sem hefði átt allt lífið framundan. Mjög sorgleg eru þessi mál og ég man eftir slagorðinu:"Vímuefnalaust Ísland árið 2000", sem ekki gekk eftir. Það ætti að vera brýning til allra að standa sig betur.

Aðeins brot af þessum pillum drepa manneskju. Þessi fíkniefnamarkaður er orðinn alveg geðveikur í heiminum, og hreint út sagt eru þessi vímuefni DRÁPSTÓL og ekkert annað!!!

Nú er svo komið að Ísland er meðal fyrstu landa í heiminum sem fá þessar eiturpillur!!! Það segir að hér er bæði öflugt dreifikerfi fyrir eitrið og mikill markaður!!! Hvað segir það um okkar þjóð? Það segir að hér er subkúltúr, sem þýðir menningarkimi, sem er telur þetta sjálfsagt, að neyta og dreifa þessu eitri.

Mér finnst fréttirnar orðnar lélegar fréttir meira og meira, en þessar fréttir eiga rétt á sér og eiga erindi við fólk.

Hér á landi er Bubbi Morthens með frægari tónlistarmönnum landsins. Hann hefur hæfileika pilturinn, en tvennt hefur hann á móti sér sem telja má skaðvænleg áhrif á ungdóminn og hvern sem er. Hann er þekktur fyrir tvennt í fortíð sinni: Eiturlyf og að vera með fyrstu Íslendingunum með húðflúr. Húðflúrin eru bönnuð í Biblíunni og eiturlyfin eru bönnuð með lögum landsins og heimsins, flestum.

Ég tel að sumt frægt fólk, og þar á meðal Bubbi, hafi ómeðvitað gert vímuefni léttvæg í augum unglinga, því á þessu litla landi veit fólk öll smáatriði, neikvæð og jákvæð, um fræga fólkið, og jafnvel illræmda fólkið og útskúfaða.

Bubbi má þó eiga það að hann hefur barizt gegn dópi í seinni tíð. "Það skiptir máli að velja rétt", söng hann um árið.

Biblían með því að banna húðflúr er í raun að segja fólki að það eigi ekki að láta hópþrýsting stjórna lífi sínu og að það eigi að bera virðingu fyrir líkama sinni og sál.

Þetta er ein af ástæðunum fyrir því að okkar íslenzka þjóð hefur komizt á villigötur, að ekki er bann við húðflúrum og slíku í gildi.

Miskunnarlaus gróðavæðing ríkir meðal þeirra sem framleiða og dreifa þessum banvæna dópi. Það er farið yfir öll mörk, dópið er gert sífellt öflugra, eitraðara og banvænna. Það eina sem skiptir þetta fólk máli er peningar, gróði.

Ég fullyrði það að ef samfélag okkar væri sannkristilegt, eins og var um miðja 20. öldina, þá væri miklu minna um svona hræðileg vandamál. Þá virtu unglingar og börn foreldra sína, en sú virðing er þverrandi, og það er stór ástæða fyrir mörgum vandamálum í nútímanum.

Það skiptir jafnvel ekki mestu máli hvaða trúarbrögð maður aðhyllist, ef trúarbragðamenningin snýst um reglur og virðingu en ekki sundrungu eins og er í nútímanum.

Stöðvuðu smygl á 20 þúsund Oxycontin-töflum

Belenusar völva

Vegna þess að von er á suðurlandsskjálfta og hér gætu hús hrunið hef ég ákveðið að birta ókeypis fornan texta sem ég annars hefði selt dýrum dómum. Ég mun láta fylgja með skýringar í textanum á milli.

 

1) Skip þá guða

skáðu tungl,

hverfi röðla

ok ríki mjólkurvega.

Út sendu

sinn anda,

fengu til baka

Els fullar sannanir.

 

Skáðu: Sterki beyging: Skoðuðu.

 

2) Ellir faðir

An Nar stórpaður.

Þriði grandpaður,

Þó af Úrga

komnir guðir,

grundir skoða.

Horni elztur,

ábyrgðarfullur.

 

Stórpaður: Afi.

Grandpaður:Langafi.

Úrgi eða Úrugi, guð sem var faðir Þórs eða Taranosar samkvæmt sumum heimildum. (Á öðrum hnöttum, eyddar hér á jörð að mestu).

Horni:Cernunnos.

 

3) Jöstunar

jutungar

fylgjask með

á mund inni sömu.

Senda út hrafna,

huga meður,

spegla til baka

spár góðar.

 

Jöstunar og jutungar: Einhverskonar jötnar.

4) Koma til baka

beákar geyma

laufblöð

ok líka germa.

Anda til baka

örverur.

Fregna fugla

hvert fóru þeir.

 

Beákur: Goggur.

Germur: Sýkill.

Fregna: Spyrja.

 

5) Framtíð sjá

fagrir guðir,

allt sem verður

Verðandi sýnir þeim.

Skuld það raungerir

en skráir Viyrður.

Gleðjask guðir

þá gróa sjá

í framtíðum mörgum

fræ þeirra.

 

Viyrður: Urður örlaganorn.

 

6) Cernunnos

konungur þeirra

mestan þunga

sá mæri víðir bar.

Aldinn halur

hærugrár,

síðskeggjaður,

siðavandur.

 

Víðir: Konungur, guð, kenndur við tré.

 

7) Margan svelg

swundu þeir.

Holur worma

hættu spárgu.

Vötn miétu

á mörkum bauga

þess sem vas gerlegt

af gyðja hylli.

 

Swunda: Mér er ekki kunnugt um hvað þetta orð þýðir. Gætti þýtt eitthvað í sambandi við sköpun, eins og að búa til skrúfur eða vinda upp, sýnist mér.

Wormur: Ormur.

Spárga: Mér er einnig ókunnugt um hvað þetta orð þýðir. Kannski að spyrja, frétta um?

Miétu: Mótuðu, sterk, forn beyging.

Baugur: Sennilega takmarkaður alheimur í þessu sambandi.

Vas: Var.

Holur worma: Ormagöng til að ferðast eftir samkvæmt stjörnufræðinni væntanlega.

 

8) Ásjár báðu

unga gyðju,

ljómi hennar

löndin yfir.

Syn var sú,

sannleikans mátt

hab mjök,

nauðgurum sínum

náði hún undan.

 

Hab: Hafði.

 

9) Þá voru jötnar

í jörðum niðri,

fangelsaðir

fyrir sín afbrot.

Í myrkri þar

sem menn-at tróðu.

Henni gegen

herjuðu þeir.

 

Gegen: Gegn.

 

10) Gyðja sass

á góðri jörð,

en búlg á búlg

með bylgjum sófn.

Stríð stóðu

stór þar yfir.

Landamerki

mær utar setja vann.

 

Sass:Sat.

Búlgur: Takmarkaður alheimur.

Sófn: Safnaði.

 

11) Kom á skjá

skips frú.

Gegndi frá

gjörðum daga.

Óðinn was yfir

öllum búlgum,

honum lutu

honendur.

 

Was:Var.

Honendur: Krjúpendur, sennilega, ekki að fullu ljós merkingin að vísu.

 

12) Heri sína

sendi hún

til þeirra svæða

Syn of vilja.

Stoltir megir

mærir, fagrir

tróðu á tungl,

tröll at vega.

 

Of:Af.

Megir: Synir, afkomendur.

Mærir: Merkilegir, mikilvægir, frægir.

Tróðu: Komu niður á.

Tungl: Reikistjarna.

At: Að.

 

13) Jöstungar

jörð á setjask.

Úr nautum, drekum

niður stíga.

Þá með bækistöðvar

Baldurs synir

horfðu upp

til himins með ugg.

 

Naut: Geimskip.

Drekar: Geimskip. (Móðurskip kannski frekar).

Baldurs synir: Sennilega þeir sem höfðu umsjón með fólkinu.

Jöstungar: Guðir af eldri tegundinni, þetta er eldri mynd orðsins jötunn. Hér sést skyldleikinn við justus, sem merkir dómari. Það er upprunaleg merking orðsins jötunn. Þeir sem dæma mennina og þóttu óréttlátir með tímanum þannig að gegn þeim var snúizt.

 

14) Dóm á settu

djöflaþjóða.

Þjóðaþing

þeir á settusk.

Fengu í lið

fólka jungva

er æskuhug

aðeins báru.

 

Fengu í lið fólka jungva: Fengu í lið með sér herfylki ungra manna.

Æskuhugur: Bardagahugur án ótta eða þroska. Menn með stríðsæsing.

 

15) Þá bjuggu meður

mönnum guðir.

Lífstré smá

lágt sveimuðu

yfir þeim

útvöldu.

Þau hin stærri

í stefnulundum.

 

Lífstré smá: Mjög óljóst, þekkingin um þetta er týnd. Minnir á það sem stendur í Biblíunni um skilningstré góðs og ills og lífsins tré, en það er reyndar einnig í ýmsum heiðnum fræðum. Þarf að rannsaka betur til að skilja.

Stefnulundur: Óljós merking einnig. Samhengið þarf að skilja betur til að túlka þetta. Þó eru til ævafornar heimildir frá Súmerum og Babýloníumönnum, sem minna eitthvað á þetta, en jafnvel það litla sem hefur verið grafið úr jörð af steinristum og súmerskum steinristum sem fjalla um eitthvað af þessu tagi útskýrir þetta ekki til fullnustu. Eitthvað sem snýst um sköpunina sjálfa, svo mikið veit ég af mínum rannsóknum.

 

16) Voru þar bylgjur

bygginga.

Strýtudrekar

úr steinum reistir.

Höfðu þrjúhundruð

þúsund ár lifað,

þroska ok náð

þóra tegundir.

 

Strýtudreki: Píramídi, án nokkurs efa. Heiðnir menn norrænir þekktu helzt strýtumynduð fjöll og því er þetta líkingamál. Þetta er táknmál sem bendir eindregið í þessa átt.

Þóra tegundir: Þess er getið í fornum ritum á öðrum hnöttum, hverjum var eytt á okkar hnetti eða aldrei komu fram, að þórar séu í fleirtölu, heiti guða eins og tívar eða æsir eða vanir. Þess er einnig getið þar í þeim ritum að þessir þórar séu hermennskuguðir, sem fara hnatta á milli og koma skikki á hlutina og sinna löggæzlu í alheiminum, að laga ástand helstefnujarða eins og okkar jörð er. Þeir eru kenndir við Þór, sem er yfir þeim, hermennskuguð, herstjóri, og jafnvel faðir þeirra en Sif þeirra móðir. Það eru þó goðsagnir, en kannski sannar.

 

17) Keilum frá

konur streymdu.

Guðum líkir

gerðusk menn.

Af Epals völdum

orku þáðu,

en tog þó

tóku í.

 

Keilur: Píramídar, án vafa.

Epall: Apollon? Baldur?

Tog: Óljóst hvað átt er við. Einhver togstreita. Hér er verið að vitna í einhver forn fræði sem hafa týnzt og gleymzt, glatazt. Virðist vera einhver barátta æðri máttarvalda, guða og trölla.

 

18) Þar var siður

sundur skorinn.

Deilur loka

til Lóða settar,

ok gátu dreka

til dularstyrktar.

Varp Vili

vélum á tjöld.

 

Siður sundur skorinn: Eitthvað siðrof, einhver hnignun.

Lokar: Ætt djöfla?

Lóðir: Guðaætt? Virðast kenndir við sköpunarguðinn sem heitir Lóður, en ekki fullvíst, þarf að kanna betur og fá frekari heimildir. Samkvæmt samhenginu einhverjir aðilar sem gátu komið á sættum eða réttlæti.

Dularstyrkt: Dularstyrking, eða stigmögnun blekkinga.

Varp Vili vélum á tjöld: Sýndarveruleikar sem veruleikinn verður að. Vili er guð viljans og því hluti af okkur öllum. Þessar tvær línur lýsa því fleiru en hægt er að tjá í stuttu máli. Þær lýsa eiginlega ástandi okkar heims og veruleika. Þetta er í samræmi við kenningar skammtafræðinga sumra að veruleiki okkar sé allur sýndarveruleiki, mörk raunveruleika og draums eða ímyndunar ekki alltaf ljós, eða hvað er skynjun og hvað ekki.

Samkvæmt þessu erindi var þetta ekki alltaf þannig. Samkvæmt þessu erindi breyttist þetta á einhverjum tímapunkti. ("Siður sundur skorinn"). Aðeins er hægt að gizka á hvenær það gerðist.

"Deilur loka" er sennilega vísun í þær verur sem eiga okkur, þetta mannkyn, þessa jörð.

"Ok gátu dreka til dularstyrktar:" Dreki er mjög margrætt orð. Hér virðist vera átt við einhverskonar vætt, kannski Medúsu eða annað skrímsli. Gátu er sögnin að geta í þátíð og fleirtölu, búa til, skapa, fæða af sér.

 

19) Fengu sína

Frigg unga,

drottningu

dómþjóðir yfir

þær es stilltusk

stríð sín eftir,

en Jöstungar

á annað huggíu.

 

Es: Sem, er.

Huggíu: Huggðu.

Fengu sína Frigg unga: Hér er vísað í ákveðið ástand eins og ríkti í aldingarðinum Eden á meðan Adam hlýddi Evu og beit af eplinu, það tímaskeið stendur yfir í vestrænni menningu, syndafall, satanismi, femínismi. Það er einnig tímaskeið Ung-Friggjar, áður en hún náði fullum þroska, tímaskeið mannfélags og jarðarinnar.

 

20) Einn fékk magn

upp á tré,

það er stóð

sterkast sett,

miðja vegu

í mærum þrepum,

Cernunnos

konungur þeirra.

 

Þetta erindi minnir á keltneskar goðsagnir um Don, Dun, Cernunnos. Enda er hann upp talinn þarna. Virðist vera týnd goðsögn sem Gaulverjar þekktu og sem síðan hefur breiðzt út um Evrópu eða kannski verið þekkt meðal margra fornþjóða. Minnir á goðsagnirnar gelísku um Donn sem kallaður er guð hinn dauðu. Í írskri goðafræði er hann talinn forfaðir Kelta, Íra, Gelískra manna. Hann er sagður búa í Tech Duinn, húsi Donns. Donn þýðir:"Sá dökki". Það er ævaforn lýsing á þeim sem dregur fólk í dauðraríkið. Hann er sagður hafa klifrað uppá siglutré og galað þar galdur, en þurft að gjalda fyrir með lífi sínu og orðið fyrstur guðanna til að deyja, láta lífið. Hann fórnaði sér því fyrir mannkynið eins og sagt er um Krist.

Línan "Í mærum þrepum" virðist benda til þess að þetta gerist inni í píramída, en það er þó óljóst. Hér er byggt á mjög fornum fræðum sem langfæstir kunna almennileg skil á.

Samhengið segir manni þó að þetta sé vörn guðanna gegn Ung-Frigg, eða Evu Biblíunnar, sem er eyðileggingin holdi klædd, syndafallið og eyðileggingin, allt það vonda og hryllilega.

"Einn fékk magn upp á tré": Virðist eiga að þýða: Einn fékk mátt til að fara upp á tré, og hér er sennilega átt við lífsins tré, Mugna, eða Drus, eða hvað svo sem það hét til forna meðal Kelta og Gaulverja.

Þó eftir öðrum heimildum að dæma er ekki um að ræða venjulegt tré, heldur mun það vera tákn fyrir eitthvað annað og meira, eins og vetrarbrautina, eða allan okkar skapaða heim, hinn takmarkaða alheim.

Þetta erindi lýsir því goðafræðinni týndu á bak við Cernunnos, sem lengi hefur verið leitað að. Hann er einhverskonar upphafsguð, eins og sumir fræðimenn hafa raunar talið sennilegt með rannsóknum á honum.

Hvað þetta þýðir nákvæmlega er erfitt að segja. Hann virðist vera eins konar skipstjóri á jarðarskipi, þessi Cernunnos, sem tekur ábyrgðina á sig þegar eitthvað bjátar á. Sannur guð, vissulega.

 

21) Heimdallur yfir

höf sá.

Stillti búlga blakka.

Gýgjum á settir

síðan niður,

milli snæva snimma.

 

Snimma: Snemma.

Þetta erindi er almennt mjög vandtúlkað og þungt, torskilið á allan hátt. Hvers vegna kemur Heimdallur þarna allt í einu fram og við sögu? Engu líkara en að honum sé jafnað við Cernunnos, en þá voru þau tengsl rofin síðar, eins og þetta gæti verið frá landnámsöld, árinu 800, eða árinu 500 jafnvel, einhver eldri gerð okkar heiðnu trúarbragða, sem bera keim af keltneskri heiðni og drúízku líka með þeirra heitum og hugmyndafræði, goðafræði, allavega í bland mjög mikið.

Snær, snæva í fleirtölu er þó talið að þýði stjörnuþoka. Sögusviðið er því geimurinn, án nokkurs vafa.

"Settir á gýgjum", þýðir bókstaflega "sitjandi á tröllkonum", en yfirleitt eru þetta feluorð sem þýða eitthvað annað í raun.

"Stillti búlga blakka": Búlgur er takmarkaður alheimur, blakkur er dökkur væntanlega. Þar er sennilega vísað í helstefnualheima takmarkaða. Sögnin að stilla getur þýtt margt í þessu samhengi. Sennilega er hér átt við að stilla örlögin inná ákveðnar bylgjulengdir, en Heimdallur eða Cernunnos eða Don eða Dun mun vera þesskonar meiriháttar upphafsguð sem er fær um eitthvað slíkt.

Öll framvindan og atburðarásin í þessu minnir á Völuspá, það er að segja þróunarfrásögn sem er endurtekin sköpun og eyðing.

"Niðursettir á gýgjum snemma á milli stjörnuþoka". Hvað þýðir þessi setning? Gýgur, tröllkona, gæti átt við helstefnujörð eins og okkar jörð, sem er einangruð, engin samskipti við umheiminn, fólk í sóttkví, því það er of ófullkomið, ekki komið á rétta braut.

Þó verður að bíða eftir frekari framförum í stjörnufræði til að skilja þetta enn betur.

 

22) Hann á hesti

hæsta situr.

Í skýjum ríður

rammur Taranos.

Á milli stauta

ok staura ljósa,

jöfnum slögum

að sleggjumörkum.

 

Hér er enn eitt erindið sem er í hæsta máta torskilið og órætt.

Þó er augljóst að hér er vísað í Júpítersúlurnar svonefndu, sem munu sýna Taranos efst á súlunni, samkvæmt þeim fræðimönnum sem bezt um þetta hafa skrifað og vita mest.

Taranos er jú vissulega fornkeltneski og gaulverski þrumuguðinn sem fátt er um vitað þar sem skrifaðar goðsagnir skortir, en myndir og líkneskjur eru til.

Allt er þetta mjög dularfullt og fátt vitað, nema það að Taranos hefur væntanlega verið einn aðalguð Gaulverja og Kelta miðað við að Júpíter var mestur meðal Rómverja og Zeus mestur meðal Forn-Grikkja, en þessar þjóðir áttu ýmislegt sameiginlegt, og vitað er um að allir þrír eru eða voru þrumuguðir, Júpíter, Taranos og Zeus, sumir segja að Jahve guð Biblíunnar hafi einnig verið þannig eða sé einnig þannig.

Sleggjumörk: Alls óvíst. Hér er vitnað í eitthvað sem ég þekki bara alls ekki, en þetta er eitthvað líkingamál, það er alveg ljóst.

En Taranosi er stundum líkt við skipstjóra inní nautinu, geimskipinu. Því þykir mér líklegt að þetta sé eitthvað fyrirbæri sem þarf að kljást við þegar geimferðir eru farnar.

 

23) Þeim bárusk

boð fjarri,

Darraður,

Dubungur.

Keila, Hænir,

Harði, Quoni,

Jakhowarr, Erri,

allir gegn stóðu.

 

Vissulega er þetta enn eitt erindi sem er næstum óskiljanlegt. Þetta er einhver upptalning, sennilega guðaheiti. Darraður gæti þýtt spjót eða nagli, ef þetta er íslenzkt orð eða norrænt að uppruna. Sem heitir á guði segir þetta ekki mikið. Þarf að rannsaka betur.

Dubungur gæti verið komið úr gelísku og þýtt "hinn dökki", en það er auðvitað ekki fullljóst, en það er sennileg tilgáta finnst mér.

Keila: Gæti verið tröllkona, eða píramídi, óljóst.

Hænir er þekktur guð úr norrænni goðafræði sem fátt er vitað um. Hvað hann táknar í þessu samhengi er mjög óljóst, en hann er vissulega tengdur sköpun mannsins, eins og kemur fram í Eddum okkar.

En þetta virðist eitthvað lið sem kannski Taranos berst við og kannski Cernunnos, samkvæmt samhenginu.

 

24) Settusk regin

á rökstóla,

hvað terrölurri

tæki þaðan

ok athygli

annað senti,

en magnráð

fundu meginþrungin.

 

Ekki er þetta erindi auðskýrðara. Allt mjög torrætt og dularfullt. Sum orð mjög skrýtin og virðast skemmd eða rangt fram komin.

Terrölurri er orð sem ég skil alls ekki neitt, nema fyrri hlutinn gæti haft eitthvað með jörð að gera, ef það er komið úr latínunni eða skyldum málum, sem þó er ekki víst og þarf ekki að vera.

Þó er mjög margt skiljanlegt og á skiljanlegu máli, nútímaíslenzku, enda er þetta þýðing, en samhengið næst ekki alveg.

En þetta virðist njósnatæki eða vopn, þetta terrölurri, eða hvað svo sem þetta á að vera.

 

25) Fjörgar sonur,

föðurbetrungur,

veröld hverja

ok verður á undan

þursum þeim

er þannig vilja

sigra veraldir

ok viera þar.

 

Þetta er býsna auðskilið erindi.

Vierar: Verar, menn. Þessa stafsetningu kannast ég við, þegar ég skrifaði niður Baldursblótið kom hún oft fyrir, eldri stafsetning fyrir ver, maður, karlmaður eða hetja, og nær latínunni.

 

25) Rúnar höfðu

ríst á stafi.

Gólu galdra

gegn þeim,

en móti stóðu

á megintrjám,

ok lýðir féllu

líka sjúkir.

 

Þetta efni þekkist vel úr írsku og gelísku goðsögninni um Donn, sem er sennilega sá sami og Cernunnos, eða hann á efri árum, guð dauðans og endurfæðingarinnar, eða eitthvað slíkt.

Þetta orð, stafur er þó merkilegt. Það virðist vopn eða eitthvað slíkt í þessu sambandi, eins og í stjörnustríðsmyndunum, geislasverð eða eitthvað annað sem við skiljum ekki enn.

Megintré: Erfitt að skilja og útskýra. Kannski er þetta einhver andleg merking.

 

26) Varð af ráðið

að þeirra rammasti,

upp á megintré

mær klifi,

ok galdur saman

gæli beittan,

á réttri stund

ok stað í dögun.

 

Enn er þetta sama goðsögnin, það er að segja um Dunn, eða Donn, í írsku gerðinni, Cernunnos upphaflega, án vafa.

 

27) Varð úr guða

valinn sveit.

Teningum kasta

tíu námu.

Lög þau löggu

ok lúta þeim varð,

þeirra faðir,

þrekaðastur.

 

Þrekaðastur: Sterkastur, eða þreyttastur, kannski elztur.

Löggu: Lögðu, sterk beyging.

Samkvæmt þessu með teningana þá geta þeir skorið úr um örlög. En hér er vitnað í eitthvað gamalt sem er ekki mikið um vitað á okkar tímum.

 

28) Grétu þá guðir

ok gyðjur í sölum,

þúsund aldir

áður hafði lifað

forn faðir

með fræg horn,

úr öðru kom fjör

en feigð úr hinu.

 

Hér er vikið að horfnum goðsögnum um Cernunnos, og minna á kylfu Dagda, (úr írskri og gelískri goðafræði), sem drap með öðrum endanum en vakti til lífsins með hinum endanum. Hér eru því fræg minni á ferðinni, sem endurtaka sig í gegnum aldirnar aftur og aftur í mörgum gervum og myndum.

Fjör: Líf.

Feigð: Dauði eða banaboði.

 

29) Kórónu valds

kominn var með,

virðingartitil

vísan bar,

horn tvö

til hefðar ok réttar,

sannindamerki

sæmdar það var.

 

Allt er hér auðskilið í þessu erindi, en hér er rakið hversvegna kóngar og drottningar bera kórónur með göddum á sem minna á horn, það er vísun í forna trú á Cernunnos, sem hinn mesta konung eða guð til forna, hinn hyrndi guð, eins og Pan. Síðan fékk þetta öfuga merkingu í kristninni, þegar Satan eða Djöfullinn fékk þessi einkenni, en það bendir þó á vinsældir Cernunnosar og Pans á miðöldum og í gegnum aldirnar allt til okkar daga jafnvel, þótt á þá sé ekki minnzt með nafni þeirra, aðeins talað um Kölska, Satan, Djöfulinn, eða eitthvað slíkt.

 

30) Gól hann galdur

á galgviði,

bana jafnóðum

á jöstunga setti.

Féll hann niður

fertugt dýpi,

sleginn sjúkdómum

slæmra galra.

 

Auðskilið erindi að mestu, en sumt þarf samt að staldra við.

Galur virðist orð sem merkir galdur, eða kannski svartur galdur.

Galgviður er þekkt úr Eddum okkar og merkir staur eða kross eða eitthvað slíkt, eða gálgi.

 

31) Cernunnos

var kominn í þrot.

Umhverfis hann

allir tróðu,

en mannkyn níutíu

mær á heyrðu,

úr stöðum sáu

stjarna hann deyja.

 

Hér er allt skiljanlegt og auðvelt aðgangs, nema hér er lýst hærra menningarstigi en hjá okkur og einhverskonar hnattasambandi, þar sem þessi mikli atburður er séður af mörgum í einu og fjarri að auki.

 

32) Mælti Horni,

heilagur faðir:

"Látið mik niður

á Njarðar búlg,

þann hinn unga

hvar þreskirsk myrkur,

tek þar ek á móti

Týs börnum!"

 

Hér kemur fram orðið og nafnið Horni, sem mun vera það heiti sem þekkt var yfir Cernunnos á forníslenzku á landnámsöld. Kristnir menn vildu láta sumt gleymast og rituðu þetta því ekki á Eddur þær sem útbreiddastar urðu, því þetta þótti til skammar og minna á djöfladýrkun og Satan. Gyðjan Hörn er þó til marks um að guðinn Horni var til, en Freyja mun hafa étið hana og sigrað og tekið yfir heiti hennar, og sögðu mýtur frá því sem nú eru flestum týndar og gleymdar, og því er þetta talið Freyjuheiti í Eddunum, en það eru seinni tíma fræði, að vísu og ekki þau upprunalegu.

 

33) Einn varð að deyja

alla fyrir.

Sonur hans

situr við tré.

Les stofna

starfandi föðurs.

Esus es sá,

es sálir kná.

 

Hér koma mýturnar um Esus loksins fram, sem minna á kristnina og eru fyrirmyndir hennar að nokkru leyti, að minnsta kosti.

Kná: Þekkir.

Situr við tré: Einhverskonar búddískt minni er þetta, en fátt er vitað um Esus með vissu, en þetta bendir til þannig goðsagna sem upphaflega hafa verið til.

 

34) Esus sik hengir

á eigin ham,

sik í sjálfum

sér birtir,

geisli af Herra,

í holdi allra,

svo hin myrka mold

magnarsk ljósi.

 

Af þessu erindi er það fullkomlega ljóst að þetta er ekki undir kristilegum áhrifum heldur upprunalegt og hundheiðið kvæði að öllu leyti. Hér kemur fram svipuð hugmynd og í Ásatrúnni þegar Óðinn fórnar sér á trénu fyrir sjálfan sig til að öðlast þekkingu.

Hér kemur fram þessi hugmynd sem er þekkt í sumum trúarbrögðum, að Guð (allsherjar), hinn eini sanni guð, sé í efnisheiminum og taki þátt í honum, og fórnir sér fyrir sköpunarverkið. Þetta kann að vera rótin að vinsældum Esusar sem guðs meðal Rómverja og Gaulverja og jafnvel fleiri þjóða. Þetta kann einnig að vera skýring á því að guðaheitið Esus þýðir "Drottinn", og "Herra", rétt eins og Freyr þýðir það sama, og sömu heiti hafa verið notuð yfir Jesúm Krist, til dæmis. Allt er þetta í ákveðinni hefð.

 

35) Fjörgar sonur,

föðurbetrungur

veröld hverja

ok verður á undan

þursum þeim

er þannig vilja

sigra veraldir

ok viera þar.

 

Mjög auðskilið erindi.

Vierar: Menn.

 

36) Taranos gat

Teutatos,

andi Cernunnosar

varð Esus að bragði.

Heilagur es hann

ok hold ok andi.

Í sama guði

ok gjörðisk allt.

 

Hér kemur enn fram þessi algyðistrú, að guð sé allsstaðar í sköpunarverkinu. Hér brýzt einnig fram þessi skemmtilega trú að Taranos sé faðirinn sem serðir, eins og Júpíter, Óðinn, Þór og Zeus og enn fleiri guðir.

Hér kemur einnig fram að Esus sé "andi Cernunnosar", og því nefndur "hinn heilagi andi", eins og Teutates "sonurinn", og Taranos "faðirinn", (eins og Júpíter).

 

37) Myndbirting

meginguðs,

Esus Ljósi,

Önd ok Niflur.

Ljóseindir

er Loki ok hvaðeina.

Heimsfellir

ok Haftaloka.

 

Hér virðast koma fram upplýsingar sem minna á líkindin við Shiva, að Esus hafi svipaða eiginleika og Shiva hinn indverski og hindúíski guð, "Heimsfellir".

Haftaloka: Blekkingaheimur.

Loka er jörð eða reikistjarna samkvæmt sanskrít.

Önd: Guð hins andlega heims.

Niflur: Guð þokuveraldanna.

Ljósi: Guð ljóssins.

Myndbirting meginguðs: Sá sem er holdgervingur Cernunnosar. Þetta er einna þekktast úr hindúatrú, að aðalguðirnir holdgervast sem aðrir guðir, og er það sennilega upphafið að þeirri hugmynd sem birtist í kristninni, að til sé heilagur andi sannleikans, eða andar sem eru tákn fyrir eitthvað annað.

 

38) Faðir Taranos,

Toutatis, sonur.

Andi heilagur,

Esus Cernunnosar.

Hann sér fórnar,

fellir sik,

verður heims

viður eilífi.

 

Hér kemur einna skýrast fram líkindin við kristnina, um Esus sem fórnarlamb. Viður heims, er sennilega efniviður alheimsins, eitthvað slíkt. Þetta er einnig tenging við Mithrasardýrkunina, þar sem nautið sem Mithras fellir er sköpunarverkið, sem er sífellt endurnýjað með drápinu á því, af guðinum Mithras.

Trúin á Esus er þannig tengiliður á milli Mithrasardýrkunar, kristni og norrænnar heiðni, að því er virðist.

 

39) Fór á tré

faðir guða,

Cernunnos

ok að corni gerðisk.

Upp var skorið

aftur að hausti.

Barn á armi

Brigöntu.

Esus varð

Ástarkouros.

 

Hér virðast koma saman margar goðsagnir og þetta minnir á Ósírisdýrkunina og Baldursblótið, uppskeru kornsins og allt það, og Sólina ósigrandi.

Sennilega vantar eitthvað inní þetta erindi.

Það lítur út fyrir að það sé samsláttur á mörgum erindum.

Briganta er af sumum talin dóttir Dadga, hins gelíska og írska guðs. Brighid eru þær þó nefndar á gelísku, írsku, en ljóst er að það er sama gyðjan og nefnd er Bri eða Brigid á gaulversku.

Goðsagnir írskar og keltneskar eru mjög misvísandi, og ætla ég ekki að fara útí allt sem er mögulegt til að fræða um þessa gyðju og tengsl hennar við guðina og gyðjur aðrar.

En svo virðist þó vera sem þetta bendi til þess að Esus hafi einnig verið kornguð eins og Ósíris og Baldur, og Kristur líka, svo sannarlega.

Því er hér komið sama minnið eins og María mey með Jesúbarnið á málverkum frægum, sem er aftur endurómur af Brigöntu með Esus og svo af Frigg með Baldur ungan á sínum armi sem kornabarn.

 

40) Fimmtándi,

fimmti mánuður.

Brennur Taranos,

Toutates drukknar.

Hengirsk Esus,

þá aftur Belenus fer.

Víkur til Heljar

ok vetur kemur.

 

Hér blandast saman ýmsar goðsagnir. Þetta er of knappt til að hægt sé að segja margt og mikið um þetta, en þó greinilega vísað í flóknari goðsagnir sem ekki eru fyrir hendi.

Þetta er sama Ósíris-mýtan, Baldurs-mýtan, Krists-mýtan, og Esusar-mýtan.

Þetta með "fimmtánda mánuðinn" skil ég alls ekki, aðrir verða að reyna að útskýra það. Hef ekki rekizt á það í þessu grúski.

 

41) Upp má þá skera

Skoronus.

Líkama hans eti

allir í minningu

Cernunnosar,

sem kemur aftur

í formi Esusar,

allrar náttúrunnar.

 

Guðanafnið Skoronus er mjög merkilegt. Það virðist vera forn og heiðin mynd nafnsins á guðinum Chronos, eða Chronus, guð tímans, eða annar frumguð.

 

42) Þvi fögnuð ek boða,

Belenusar völva.

Helja ríkir

með Horna algóðum.

Fyrsti faðir

er fjöndum sterkari,

er sigla á nautum

neðan frá tunglum öðrum.

 

Þetta er auðskilið. Nema hér kemur fram að allt kvæðið er sennilega mælt af völvu, eins og Völuspá. Tengslin við Belenus eru þó ekki ljós, því um hann er einnig fátt vitað, en kannski var hann einhverskonar sólarguð.

 

43) Sá neðan foldar,

níu sinnum

fjöldann fellir

fyrir sik,

ok skræmir af þá skyldu.

Nagur fellir

fjaðrir, ham,

skríður um

í skaða nýjum,

ok æsku undir sik leggur.

 

Þennan bragarhátt þekki ég, en hann þekkist ekki úr Eddum okkar, týndist, var til áður, og er til enn á öðrum hnöttum.

Nagur: Höggormur, dreki.

Að öðru leyti er mér ókunnugt um goðsagnirnar þarna sem liggja til grundvallar, en þetta er eitthvað sem minnir á Ragnarök, dreka og slíkt.

 

44) Englum með

efri skýja.

Sami guð

sendir þrumur.

Syngja honum synir lof.

Meður valdi

menn brýtur

undir sik,

annan gang.

Gátu gengur um.

 

Sumt í þessu er torskilið. Jafnvel er hér um að ræða kristileg áhrif, því ekki er fjallað um engla í heiðnum fræðum svo ég viti. Þetta þarf að skýra betur, ég kann ekki skýringar á þessu. Einhver ruglingur á Taranosi og Jahve kannski? Hvað hyggja hans átrúendur á öðrum hnöttum? Blandast þar saman þessi trúarbrögð? Vafalaust, eftir allan þennan tíma.

Að ganga um gátu, ég skil það ekki og þekki ekki þetta orðalag.

 

45) Faðir tími,

foldum neðar,

Dul af dávalds sjónum.

Lýsa augu

Loku hingað,

ok birta efni ok anda.

 

Faðir tími er þekkt hugtak og er vísun í Saturn hinn rómverska eða Chronus hinn gríska, eða Cernunnos, ef hann gegndi því hlutverki meðal Gaulverja.

Geb meðal Egypta er talinn svipaður. Sobek, krókódílaguðinn jafnvel líka.

Dul af dávalds sjónum er þó merkileg setning, og virðist vitna í að allur okkur efnisheimur sé blekking skilningarvitanna. Faðir tími er tengdur þessu, og örlaganornirnar, sem kannski komu með hnignun í Ásgarð og Valhöll, Gullveig og það allt.

En ýmislegt í þessu erindi er torskilið og gæti verið vísun í eitthvað annað sem maður þekkir ekki enn.

 

46) Cernunnos

kominn niður,

Faðir tími,

fagur, sterkur.

Gerir græn

grös að vori,

Úrgi gat

við undirfold.

 

Úrgi er sennilega sami guð og Ouranus meðal Grikkja. Hann er guð himinsins og regnsins. Í norrænu útgáfunni líka, því við eigum orðið úr, eða ýring,  sem er þéttur rigningarúði og sami orðstofn.

 

47) Eyhvar stendur

Yggviður.

Niður es upp

ok upp niður.

Áttum engum

anza vann.

Þenur sik út

í áttir fjórar.

 

Eyhvar: Hvarvetna, útum allt, allsstaðar.

Yggviður: Askur Yggdrasils, Mugna, Drus, heimstréð.

 

Þetta erindi virðist lýsa því að heimstréð, Askur Yggdrasils, er ekki tré, heldur alheimurinn, eða vetrarbrautin, sem Óðinn ríður á. Askur Yggdrasils merkir: Tré hests Óðins.

 

48) Fyrsta nótt

fellur Hiesus

aftur sik fyrir

á furutré.

Svívirðingum

sveitask má,

fólki sínu nána

frá til morguns.

Með augu fyr bundið

svo öðrum fyrirgefi.

 

Hér hefst annar kafli í þessu kvæði sem lýsir þrautum þess sem ætlar að verða drúíði, að því er ég held.

 

49) Önnur nótt

áþjánar Hiesusar,

matarlaus

á meiði hangir.

Á iljum særður,

einnig kitlaður,

undir morgun

einnig blóðgaður.

Lífviljann

þá líta má.

 

Hiesus er tákn fyrir vígsluþegann, sá sem tekur á sig að verða eins og Esus. Hesus var hann nefndur sumsstaðar. Kannski er Iesus eða Jesús annað heiti yfir þennan vígsluþega, en þá er búið að útmá það heiti úr öllum gögnum sem finnast, til að verja þessi líkindi.

Þessi helgiathöfn hefur náð hámarki sennilega um það bil 500 fyrir Krist, þegar drúízkan náði kannski hámarki, og þetta var fyrirmynd kristninnar.

 

50) Þriðja nótt

þjáningar Hiesusar.

Afneitar honum

ættingi hver,

síðan vinur

ok véfengir líf.

Falskar minningar,

fullyrða lygi,

þannig má raunkennd

remmask vígsluþegans!

 

Talið er víst að þetta sé upphafleg vígsluathöfn meðal drúíðanna. Bæði fyrirmynd kristninnar og svo hluta af goðsagnanna um Óðinn. Þó ekki nákvæmlega eins, þetta er þriðja útgáfa krossfestingarinnar og sú sem er minnst þekkt og gleymdust, enda gögn verið falin um þetta í 2000 ár að minnsta kosti, viljandi, til að fela menningarránið og menningarnámið og alla hina svívirðuna á bakvið kristnina og rómversku keisarana sem frömdu fjöldamorðin til að efla vald sitt.

 

51) Fjórða nótt

fangelsunar.

Rangkynsjurtir

jeta má.

Gegn kyni

girni sik.

Fjöldi hans

ok fýsi saman.

Þar mörkum gegn

muni þolask.

 

Hér er margt að athuga og ýmislegt fer að verða torræðara. Þola er þó ævafornt orð, og dolor á latínu, þjáning, skylt.

Gegn kyni girni sik: Það er eins og þessar jurtir hafi þessi áhrif, en ekki skil ég hvernig. Kannski þekktu drúíðar þetta til forna og þessa virkni, en þessi þekking er ekki aðgengileg eða oft um hana rætt nú til dags, svo mikið er víst.

Fjöldi hans ok fýsi saman: Þessa setningu skil ég bara alls ekki.

Þar mörkum gegn muni þolast: Þetta snýst um að ganga yfir einhver mörk,  en ég skil ekki samhengið, verð að viðurkenna mig sigraðan með það.

 

52) Fimmta nótt

frelsunar

undan sjálfi

ok eigingirni.

Deili eigum

öðrum með.

Sameign þjóðar

vegna þjáningar.

Lærir að treysta

lýðum öllum.

 

Þetta er skiljanlegt á yfirborðinu, einhverskonar kommúnismi. Samt skil ég ekki hvernig þetta var framkvæmt, og þar er eitthvað undanskilið sem ekki stendur í þessum erindum en hefur verið þekkt í menningunni á þessum tíma.

 

53) Sjötta nótt

samgangs nauða.

Má hann sér taka

meyjar fíenda.

Unað auka

allra þeirra.

Úthald auki

með aflþolsjurtum.

Aðra elski

umfram sik.

 

Þetta minnir á eitthvað kynsvall, en ég er ekki viss. Eins og í öðrum erindum er ekki talað um smáatriði þessara helgiathafna og margt því undan skilið, en heildarmyndin er samt ljós, við hvað er átt. Það er þó hræðilegt að vera neyddur til að taka í kynsvalli gegn sínum vilja! Hluti af þrautunum fyrir að verða drúíði greinilega.

 

54) Sjaunda nótt,

sjúkdóma þoli,

er drúíðar láta

í deyjandi hold,

er deyða-t þega

en dolur magna.

Dáðir drýgi,

horfi á Dauða,

ok sæki sigur

á sér þann tíma.

 

Dolur: Kvalir, þrautir.

Þetta snýst um að yfirvinna sjálfan sig og takmarkanir sínar. Þetta eru pyntingar greinilega.

Að horfa á Dauða: Gæti þýtt að horfa á lík eða helgrímu eða hauskúpu eða eitthvað tákn fyrir slíkan guð eða skratta.

 

55) Áttunda nótt,

upp hann þylji

gegn sér

ok geði á móti.

Upphefji þá

aðra folka,

særi sik

af sjálfsþekkingu.

Dæmi um hreinskilni

drúíðar það.

 

Þetta er allt auðskiljanlegt.

Folkar þýðir herfylki í þessu sambandi. Það bendir til að vígsluþeginn sé hermaður og að þessar athafnir hafi verið sérhannaðar með margt í huga, til að útbúa hermenn eða drúíða, presta þessarar heiðnu trúar.

 

56) Níunda loks

nótt verði fórnað

barni hans kærasta

bróður eða systur.

Gefi hann

guðum sik,

lofi að fylla

líka í öll skörð,

aukask of mætti

of áþján hverri.

 

Þetta er skiljanlegt einnig. Þó veit ég um aðrar útgáfur af þessari gerð mýtunnar, þar sem þessar fórnir eru aðrar. Þær ganga þó nærri þeim sem þær þolir og til þess er þetta hannað.

 

57) Þjónustu

þegn má hefja.

Vígður drúíði

á velli fjöldans.

Auðmýking

sé hans öllum ljós,

helzt í mætti

mun hann smæðar vinna.

 

Hér kemur fram boðskapur sem ekki er tengdur við vestræna eða norræna goðafræði, og kemur á óvart, að auðmýktin sé undirstaða mikils þroska og að taka á sig skyldur, þetta er að minnsta kosti ekki hluti af rómverskri eða grískri goðafræði á yfirborðinu, en án efa hluti af launhelgum eins og Mithrasardýrkuninni og mörgu öðru þesslegu sem var vinsælt áður fyrr, áður en kristnin yfirtók hinn vestræna heim alveg. Þó er þetta augljóslega hluti af kristninni líka, en í mýkri mynd og siðfágaðri, ætli það sé ekki rétt að orða þetta þannig?

 

58) Yggviður nefndur,

upphaf þjáningar,

ótta þegans

við þjáningar.

Líf hans verði

linað þann veg.

Æviviður

allra þrauta.

 

Hér kemur skýringin á því hversvegna Askur Yggdrasils, Heimstréð heiðna og norræna, er tengt við Óðinsheitið Yggur, ótti, eða sá sem er skelfilegur og veldur ótta. Þetta hefur verið hluti af þessu forna goðsagnakerfi og borizt á milli margra heiðinna trúarbragða hér áður fyrr, þetta er greinilega einskonar rauður þráður sem víða er til staðar.

 

59) Minnisraun,

muni orðrétt

bækur helgar

en beyki falin

yfir hlýði

erkidrúíði,

ok falli frá

nær finnur-at orð.

 

Þetta er minnisþrautin sem var sameiginleg germönskum trúarbrögðum og helgiathöfnum. Það er ekki bara að þetta hafi verið hluti af drúízkunni, heldur er þetta ástæðan fyrir því að latneskt letur var seint tekið upp meðal annarra germanskra þjóða einnig. Þessi helgikvæði voru lögð á minnið öll, og einnig Hómerskviður, eða talið er að þær eigi uppruna sinn þannig í munnlegri geymd.

 

60) Endurtaki

allan fróðleik

meðan ævi endirsk.

Að níu árum

njóti kvala

ok vígslu, svá verði að nýju!

 

Einhverskonar endurmenntun þarna á ferðinni.

 

61) Í nauti flýgur

Nerða burt,

en eftir standa aðrir.

Dreki heimsækir

hennar slóð,

aftur ok annan velur.

 

Hér er margt að athuga. Nerða er Nerthus, sem talið er að hafi verið eiginkona Njarðar upphaflega. Naut er geimskip. Dreki er sennilega stærra geimskip, móðurskip svonefnt.

 

62) Þá hefi-k rúnar

þulið nítján

Farmatýs

af fullnustu.

Meðal stendur

manna vígður,

ok taki sér víf

ok vinnu hefji.

 

Farmatýr er auðvitað Óðinsheiti eins og margir vita. Þó er merkilegt að þetta heiti tengir hann við Charon, þann er ferjar menn yfir í dauðraríkið í grískri goðafræði.

Þetta bendir því aftur á Derg Corra eða Dearg Corra, sem er enn ein líkömnun Cernunnosar, guðsins fræga úr gaulverskri goðafræði.

 

 

 

Afleiðingar af alþjóðavæðingunni sem ESB flokkar eins og Viðreisn afneita

Þorgerður Katrín er í ESB stjórnmálaflokki þar sem trúað er blint á alþjóðavæðingu og wók-öfga, sem nú eru hreinlega víðast hvar eða allsstaðar á útleið í heiminum. Donald Trump er í frumkvöðlastarfi að leiða heiminn útúr villigötum vinstriöfgamennskunnar og jafnaðarfasismans.

Við Íslendingar erum oft 30 árum á eftir öðrum, og það passar svo sem vel við að við kusum Viðreisn og Samfylkingu til að stjórna landinu, og Flokkur fólksins fékk að vera með, en eftir að hafa svikið sín loforð við alþýðuna, eða frestað þeim, og eftir að hafa lent í allskonar leiðindamálum hefur fylgi þeirra dalað mjög.

Það er í raun skrýtið að Trump er sá fyrsti sem beitir tollum svona markvisst til að vinna gegn fjölfrelsinu frá ESB sem rífur niður þjóðríkin og skapar sífellt meiri heimsku og sífellt lægri samnefnara græðgi og spillingar.

Þetta kemur kannski á óvart því þetta er úthugsað og skipulagt hjá honum og hluti af stórri áætlun. (Plan er enskusletta í þessu sambandi).

Þetta er merkileg tilraun, en hvort hún tekst er annað mál.

Kommúnistar segja að þeir vilji skattleggja ríkasta fólkið til að koma á jöfnuði. Um langt skeið tóku aðrir mark á þeim og kratarnir áttu sviðið, fengu völdin á heimsvísu. En þegar vinstrimenn og jafnaðarmenn urðu mestu glóbalistarnir fóru þeir að styðja og dýrka Elítuna. Almenningur reis því upp og kaus Donald Trump og slíka menn.

Stunda jafnaðarmenn og femínískar valdakonur pólitík eða er þar bara látið eftir öllum þrýstihópum til vinstri, sem vilja engin landamæri og fóstureyðingar? Trump er að stíga skref til að efla Bandaríkin, en það er ekki auðvelt, því sú jafnréttisparadís sem ESB og aðrir draumóramenn hafa reynt að láta verða að veruleika hefur haft einhverja kosti í för með sér.

En hafa kommúnistar og jafnaðarmennirnir ekki fattað að Trump er að gera það sem er bezt fyrir alþýðuna, sem er ekki lepjandi á spena hins opinbera? Trump er að reyna að lífga við lítil og meðalstór fyrirtæki með því að efla innlendan iðnað og allrahanda starfsemi sem hefur heldur betur farið í ruslið út af alþjóðavæðingunni!

Meira en 50% Bandaríkjamanna kaus gegn alþjóðlegu valdi og með innlendu valdi. Meira en 50% Bandaríkjamanna höfnuðu frekari ríkisvæðingu og alþjóðastofnunum og vildu afturhvarf til frjálsari tíma. Að vísu fylgir því að treysta auðugum mönnum eins og Elon Musk, og hann er kannski ekki gáfnaljós frekar en aðrir í þessari stjórn, en þetta vildi fólkið í Bandaríkjunum, og þessi bylgja er víða í löndum öflug.

Við Íslendingar erum eins og lítil bátkæna og þegar stórviðrin geisa annarsstaðar eigum við í basli.

Það er ekki skrýtið að Donald Trump sé kallaður bjargvættur kristninnar og trúarinnar. Þetta er slík endurreisn þjóðlegra og hefðbundinna gilda.

Þorgerður um nýjustu vendingar: „Honum var alvara“