Kynlaust eða alkvenkyns mál er svo sannarlega rangt íslenzkt mál

Nýlega var Góði hirðirinn að gefa bækur eina vikuna, og þar gripu margir í feitt og fóru heim með helling af bókum. "Íslenzkt mál" er ritröð, bókaröð frekar en tímaritaröð, gefin út af Íslenzka málfræðifélaginu í samvinnu við Málvísindastofnun Háskóla Íslands.

Ég greip með mér tvö svona hefti eða smábækur. Annað þeirra var 41.-42. árgangur, 2019-2020.

Einn pistillinn þarna eða greinin heitir "Haf góðan dag", "Um uppkomu nýrrar kveðju út frá hugmyndum um talgjörðir". Höfundur er Sigríður Sæunn Sigurðardóttir.

Mér fannst áhugavert hvað háskólafólk segði um þetta.

Greinina hennar las ég næstum alla og fannst ýmislegt gott í henni.

Það er aðeins eitt í þessari ritgerð bókarinnar eða grein sem mér fannst virkilega óþolandi, og það var að hún notaði ekki "Vertu sæll" eða slíkt í karlkyni heldur kvenkyni, "Vertu sæl". Ég get tekið dæmi, þetta er úr greininni:"Báðar kveðjurnar hafa sama merkingarlega innihald en þeim er haldið formlega aðgreindum, rétt eins og kveðjunum "Sæl vertu" eða "Vertu sæl"."

Mín máltilfinning segir mér að allt slíkt eigi að vera í karlkyni. Það er bara sú íslenzka sem hefur verið töluð og rituð alla Íslandssöguna.

"Kynhlutlaust mál er pólitík, ekki málfræði", ritar Eiríkur Rögnvaldsson prófessor á vef sinn og Háskóla Íslands. Þar ritar hann einnig að karlkynið sé hlutlaust í málfræðinni, eigi við um alla, hins vegar sé það valkvætt að breyta þessu af pólitískum ástæðum.

En hversu heimskulegt er það og barnalegt?

Ég er þó sammála henni Sigríði Sæunni í því að vel sé hægt að þola setninguna "Eigðu góðan dag," og að hægt sé að finna henni stað í eldra máli, ef kveðjan "góðan dag" er stytting úr einhverri þannig setningu sem áður var til.

En hverskonar kvenrembupólitík er það að þola ekki að almennt mál sé í karlkyni og að gengið sé út frá því sem reglu? Enda segir maður þegar almennt er talað um eitthvað: "Maður er auðvitað orðinn þreyttur á þessari ríkisstjórn"... eða eitthvað slíkt.

Maður segir ekki:"Kona er auðvitað orðin þreytt á þessari ríkisstjórn"!!! Einnig konur segja:"Maður er orðinn þreyttur á þessari ríkisstjórn", enda eru konur líka menn.

Ég samdi ljóð sem heitir Sonnetta árið 1990.

Þarna nota ég "þau" í staðinn fyrir "þeir". Ingvar frændi var allt annað en sáttur við þetta og vildi að ég breytti því, sem ég gerði fyrir hann, en svo aftur til baka í útgáfunni 2000 á disknum.

Þarna var ég að vísa í "Hér sumir halir sjaldan finna ró", (fyrsta ljóðlínan). Ingvar frændi sagði að halir hafi aðeins verið notað um karlkynið, og vitnaði í þjóðskáldið Matthías, "Til hjálpar hverjum hal og drós sem hefur villzt af leið".

Ég gaf mig ekki og fór í orðabókina og fann þar merkinguna:"Halur merkir maður, eða frjáls maður". Þar með samdi ég jafntefli við frænda minn, sem viðurkenndi að kannski væri mögulegt að nota orðið þannig um bæði kynin, nema hitt væri algengara og hefðbundnara og var því enn á þeirri skoðun að ég ætti að vísa í orðið halur í fleirtölu með "þeir" en ekki "þau".

Ja, ég var ungur þegar ég orti þetta, ekki nema 19 ára. Síðan skipti ég um skoðun og fékk betri máltilfinningu, að "þeir" er hentugra í þessum sambandi.

Ég get tekið fleiri dæmi úr grein Sigríðar Sæunnar.

"Sæl vertu", skrifar hún, "Vertu sæl", "Blessuð", ekki "Sæll vertu", "Vertu sæll" eða "Blessaður". Auðvitað eru þessi orð alltaf notuð eftir því hvort maður talar við kvenmann eða karlmann í "kjötheimum", (daglega lífinu), en almennt eru þau notuð í karlkyni þegar ekkert kyn er tilgreint, því þannig er málið, karlkynið er alltaf í forgrunni, og kvenkynið aðeins notað þegar VITAÐ ER að maður er að tala til konu.

Síðan les maður aðrar ritgerðir og pistla í bókinni, og þar er karlkynið notað sem aðalkynið, eins og venjan er!

Mér finnst þetta sem sé vera lýti á annars ágætri grein hjá Sigríði Sæunni.

Ætli hún hafi verið í kynjafræðinámi og er þetta afleiðing af því?

Þetta heitir eiginlega að kasta stríðshanzkanum, og að fá virðulegt fræðimannasamfélagið á móti sér, sem þó sýnir þessu skilning og velvild, en kannski að ósekju.

Þetta er þó aðeins byrjunin á að fjalla um allt þetta mál. Ég sýni því meiri skilning að nota hvorugkyn þegar fólk vill skilgreina sig þannig. Mér finnst einnig gaman að læra nýyrði, þótt deila megi um nauðsyn þeirra vissulega og ekki eru allir sammála um hana. Það er þó eitthvað sem þarf að fara varlega í líka, helzt, til að varðveita íslenzkt mál. Athugum það að Jónas Hallgrímsson og Fjölnismenn náðu ekki árangri nema með því að vera harðir á málrækt og réttu máli.

Umhverfisvernd, fjölmenning og jöfnuður, þetta er allt að keyra í þrot í Evrópu

"Kína sigrar að lokum" er áhugaverður pistill eftir Júlíus Valsson. Já, við megum ekki vera of sjálfhverf hér á skerinu í skjóli forréttinda kynþáttar okkar sem er að deyja út og völd okkar með.

Ástæðan fyrir því að Kína varð ekki leiðandi heimsveldi fyrr á öldum var stefna þeirra um að vera sjálfu sér nægt og að önnur ríki væru ómerkilegri en þeirra ríki, og lítt þess virði að skipta sér af þeim.

Eins og Arnar Sverrisson hefur ritað um í pistlum hér þá er gáfnavísitala fólk af austrænum uppruna ívið hærri en annarra.

Ef maður er ekki rasisti þá er maður fáviti. Þetta má orða á annan hátt. Ef maður gerir ekki greinarmun á rauðum eða bláum lit er maður litblindur. Ef maður gerir ekki greinarmun á mat og eitri er maður í djúpum skít.

Ég hef áhuga á að fjalla um ástæðurnar fyrir því að austrænt fólk mælist með hærri greindarvísitölu en af öðrum uppruna.

Ég tel ástæðuna vera orðið sem dr. Helgi Pjeturss notaði svo oft og mikið, samstilling.

Vit skapast nefnilega ekki í einstaklingnum sjálfum, heldur fyrir samverkandi þætti og tengingar milli huga og innan eins heila. Þó er það andinn sem stjórnar þessu enn frekar.

Það er margt sem fólk missir af sem kynnir sér ekki fræði dr. Helga Pjeturss.

Ástæðan fyrir því að gyðingar mælast einnig með hærri greindarvísitölu en flestir er sú sama. Þeirra menning er ástæðan, samstilling þeirra, en einnig erfðafræðilegir þættir.

Gyðingar nútímans eru mjög margir með aríagen næstum í meirihluta, eftir að hafa verið flóttamenn í Evrópu öldum saman og aldatugum saman.

Því eru Palestínumennirnir ívið meiri semítar jafnvel.

Mannréttindabrotin sem líðast í Kína vegna ofurvalds kommúnistaflokksins þar, þau eru án efa stór þáttur í því að iðnaður þeirra hefur forskot. Með því að hálfneyða eða gjörneyða fólk í vinnu fá þeir ódýrara vinnuafl en aðrir. Með því að láta fólk vinna í heilsuspillandi umhverfi sem er bannað í Evrópu eykst forskot Kínverja á Evrópubúa enn meira. Þannig bætast þættirnir við einn við annan.

Ef maður skoðar vinalista Júlíusar Valssonar sér maður alla flóruna frá vinstri til hægri af Íslendingum, áður en vinstrimenn urðu of móðgunargjarnir og of wóksjúkir og yfirgáfu Moggabloggið og keyrðu sig upp í enn meiri öfga í sínum eigin bergmálshellum.

Egill Helgason er þar og fleiri.

Það hefði verið mikið gæfuspor af RÚV að slaufa ekki öllum nema sínum eigin sérvitringum til vinstri.

"Hnignun Evrópu" er síðasti kafli pistilsins merka. Hann er líka styztur, eins og örvænting hafi gripið höfundinn.

Það er nú svo, og þann samanburð hef ég frá öðrum hnöttum þar sem nazisminn hefur sigrað, að þar sem aríar eru samstilltir ná þeir beztum árangri.

Ekki þýðir að gráta það og gröfin bíður þeirra sem grafa sér hana af mestum móð.

En kínverska undrið vekur manni hrifningu. Þar virðist kapítalismi og kommúnismi hafa gefizt saman í hjónaband loksins með góðum árangri.

Kína er í ónáð á Vesturlöndum eins og Rússland.

Almenningur og fyrirtæki kaupa rafbíla æ minna í Evrópu. ESB þarf að fjárfesta 800 milljarði evra til að standast samkeppni við USA og Kína.

Verður þar gert?

Eða er rafbílabólan loksins að springa einnig í Evrópu?

Það er nú eitt og annað við þetta sem þarf að setja uppá yfirborðið og ræða til fulls.

Vaxandi fylgi þjóðernisöfgaflokka í Evrópu er auðvitað rökrétt framhald af versnandi kjörum almennings og svo meiri átroðningi og glæpum frá þeim aðkomnu.

Það sem jafnaðarmenn ætluðu að forðast varð þó yfir þá að koma. Eða með öðrum orðum: Sigur nazismans og rasismans var óhjákvæmilegur fullkomlega innan Evrópu.

Rétt eins og ýmsir hafa bent á þá er nazisminn ekki hægriöfgastefna heldur blanda af öllum stjórnmálastefnum. Áherzlan á hið sterka ríkisvald og miðstýringuna minnir meira á vinstriflokka og miðjuflokka en hægriflokka.

Munurinn á jafnaðarfasisma sem er alþjóðahyggjujafnaðarfasismi og svo þjóðernisjafnaðarfasismi er nefnilega ekki svo mikill.

Hvað ætlar kommúnískt valdið að gera í Evrópu? Berja rasískan almenning niður?

Eins og ég hef fjallað um áður, jafnaðarfasisminn er gereyðingarstefna og það er femínisminn einnig.

Hætt er við bölsýni og uppgjöf ef maður fjallar um þetta.

Svifið inn í framtíðina á rafskýi

Ísland er ekki hlutlaus friðarþjóð, heldur púðluhundur sem geltir

Kastljós sýndi viðtal við æðsta yfirmann Bandaríkjahers, Charles Q. Brown, yngri. Rætt var um Nató, stríðin í heiminum, og Keflavíkurstöðina.

Það var eftirtektarvert hvað Brown var þögull og sagði fátt í mörgum orðum eins og pólitíkusa er háttur, en það er taktík sem mjög háttsettir menn verða að temja sér, því nóg er togað og teygt hvað þeir láta frá sér fara.

Þó var ýmislegt hægt að lesa á milli línana og svörin voru skýr hvað það varðaði sem hann lét ósagt og neitaði að svara beint ýmsum spurningum, og tók því ekki undir það sem spyrillinn gaf til kynna.

Baldvin á RÚV spurði og enskan hans var góð.

Merkilegt var að þegar Baldvin spurði hvort Bandaríkin ætluðu að draga sig mikið til út úr Nató, þá svaraði Brown að Nató væri nú þegar sterkara en fyrir nokkrum árum.

Í þessu svari fólst fannst mér óbein játun við spurningu Baldvins, eins og hann væri að segja að ekki yrði mikill skaði skeður þótt Bandaríkin drægju sig talsvert mikið út úr Nató.

Um Keflavíkurstöðina var svarið eins og oft áður að verið væri að skoða að efla hana og samskiptin við Íslendinga.

Af því svari var þó ljóst að efling Keflavíkurstöðvarinnar myndi aðeins raungerast ef það væri í hag fyrir stríðsvélina miklu, það væri aukaatriði hvað okkar þjóð væri fyrir beztu, heldur hvort sú stöð yrði þeim hernaðarlega mjög mikilvæg aftur. Af svörum hans mátti heyra glytta í að Bandaríkjamenn telja það möguleika að gæti orðið aftur. Áhuginn á að vera vakandi yfir ástandinu var þarna til staðar.

Síðan var spurt útí Rússa og stríðið í Úkraínu. Brown var svo loðinn í þeim svörum að það fannst mér sérlega eftirtektarvert, mér fannst hann ekkert gefa út um þetta, en sveigði talið í aðra átt stöðugt, nema þetta að áfram héldi stuðningur við Úkraínu.

Ekki vildi hann fara útí hvort spennan væri að aukast hér vegna Úkraínustríðsins.

Rússnesk rúlletta er nafnið yfir það sem Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir hefur verið að leika með því að loka sendiráðinu í Rússlandi, á meðan aðrar þjóðir gerðu það ekki.

Í DV er fjallað um það að það eina sem ákvörðun Þórdísar utanríkisráðherra gerði var að drepa blómlegt fyrirtæki á Akranesi, Skagann 3x, sem lifði á viðskiptum við Rússa. Þetta var hennar gamli heimabær og ekki allir hrifnir af því.

Sannleikurinn er sá, að ef stigmögnun heldur áfram þá er sú ákvörðun hernaðarlega framar að láta Ísland hverfa af landakortinu en margar aðrar fyrir Rússa. Ekki þarf annað en einhvern slatta af kjarnorkusprengjum til að láta landið hverfa og alla Íslendinga með. Að vísu yrði það sennilega byrjunin á heimsendi, því mengunin útí hafið og andrúmsloftið, ásamt gjörðinni væri þannig að Bandaríkjamenn yrðu að svara því. Svo ekki er það líklegt nema allt fari til Andskotans, eins og getur reyndar gerzt miðað við heimsmálin og stigmögnun á því sviði sem varðar okkur öll.

Þórdís Kolbrún er búin að gera Ísland að skotmarki, með því að verða aðalóvinur Pútíns á Vesturlöndum. Hvílík stjórnkænska! Hvílíkur gróði fyrir landið og þjóðina!

Nei, sannleikurinn er sá að Charles Q. Brown veit það ekki frekar en Bandaríkjamenn aðrir hvernig þetta þróast, fólk er að leika sér að eldspýtum og sprengiefnum.

Já hlýnunin gerir það líka að verkum að Grænland getur nýtt sér málma sem áður voru undir ís. Áður en næsta ísöld byrjar,  sem getur orðið hvenær sem er, þá fjölgar skipakomum hingað og Kínverjar fá meiri áhuga á okkur með peningaglampa í augum.

Gamli boðskapurinn er enn við lýði, sem Bubbi Morthens söng um, í Segulstöðvarblús, og fleiri lögum.

 

Fyrsta heimsóknin til Íslands í áraraðir

Silfur gærdagsins sýndi að Bjarni er að reyna að stjórna - með því að sýna að hann fékk nóg, og það vonandi stækkar flokkinn

Maður hefur haft það á tilfinningunni undanfarin 7 ár að Sjálfstæðisflokkurinn sé fórnarlamb, og ráði ekki við neitt.

Já, loksins sér maður grilla í það að vinstrisjónarmið hætti að stjórna Sjálfstæðisflokknum vegna sálfræðihernaðar vinstrimanna, sem er þeirra sérgrein, að koma inn samvizkubiti og minnimáttarkennd hjá fólki, að kúga fólk andlega. Frankfurt skólinn hefur haft sín áhrif, þjóðfélagsverkfræðin.

Í kvikasilfursþætti kvöldsins kom sterklega í ljós að Vinstri grænir sprengdu stjórnina faktískt með því að vilja ekki starfa undir hans forystu, þótt það kæmi ekki fram í fjölmiðlum og væri í leynum.

Einnig kom það fram í dagsljósið að kosningabaráttan er ekki að hefjast núna, hún hófst fyrr, og með þeim orðum Vinstri grænna í haust að þeir væru að sækja í ræturnar, sérstöðuna. Já, Vinstri grænir vildu útúr stjórninni fyrir allnokkru, vegna minnkandi fylgis, en orð Svandísar eru meira til þess ætluð að varpa skömminni á Bjarna að hafa svikizt um og ekki staðið við skyldur sínar. Það er þessi venjulegi sálfræðihernaður kommúnista og jafnaðarmanna.

Það er ekki hægt að svara því hér hvað hefur valdið minnkandi fylgi flokkanna.

Hér eru þó nokkur atriði sem vert er að íhuga.

Það eru til allmargir þjóðernisinnar á Íslandi. Því fólki finnst andstyggilegt að gangast við að vera rasistar. Sumir eru þannig, aðrir ekki.

Þegar þessi stjórn komst á laggirnar fyrir 7 árum þá töldu margir að ákveðinn rasismi væri í spilunum og glöddust þessvegna. Það vita allir um rasískar rætur Framsóknar og Sjálfstæðisflokksins. Eiríkur Bergmann og fleiri hafa skrifað bækur um þær rætur og tengingar, og útskýra þannig að ekki hafi komið fram almennilega harður hægriöfgaflokkur á Íslandi, því þetta sé hluti af stefnu Framsóknar og Sjálfstæðisflokksins.

Að vísu ýkir Eiríkur Bergmann kannski eitthvað í þessum bókum, en sannleikskorn er í þessu. Þegar flokkurinn var lagður niður sem helzt tengdist Hitler áður en seinni heimsstyrjöldin brauzt út, þá lá leiðin inní Sjálfstæðisflokkinn hjá flestum.

En Vinstri grænir sem gáfu sig mest út fyrir fjölmenningu og öfgafemínisma uppúr 2000 eins og Samfylkingin, þeir áttu rætur í Alþýðubandalaginu. Sá flokkur var nú mjög þjóðernissinnaður, taldi Kanasjónvarpið hið versta mál út af erlendum áhrifum, og margt annað sem kom frá öðrum löndum.

Það er oft sagt að þjóðernisöfgarnar mætist í flokkum sem eru lengst til vinstri og hægri.

En það sýndi sig ekki í þessari ríkisstjórn. Í tíð þessarar ríkisstjórnar flæddu útlendingar inní landið og reistu hús fyrir sig á meðan Íslendingar af norrænum ættum hættu að fjölga sér nóg og fluttu margir úr landi.

Fjölmenningin var semsagt í yfirgír þessi 7 ár. Jafnvel er það svo að ef eignarhald á landi og fyrirtækjum er skoðað, eða stóreignum, nýbýlum og húseignum verðmætum, þá kemur í ljós tenging við Davos og Elítuna, og sú tenging verður alltaf skýrari. Skömm sé þessari ríkisstjórn Andskotans sem er loksins að fara frá!

Manndómur, mannvirðing, mannkostir og sjálfsvirðing, allt var þetta á sölu fyrir Davosauðævi. Verstu lestirnir hjá Framsókn, Sjálfstæðisflokki og Vinstri grænum komu í ljós.

Flissandi Katrín var andlitið út á við, ábyrgðarleysið.

Betri sönnun er ekki til fyrir þeirri skoðun eða kenningu að konum hæfi ekki að stjórna, að þær hafi ekki skaplyndið í það, að þeim hætti frekar við ábyrgðarleysi.

Flokkur fólksins og Miðflokkurinn tala fyrir þessari mannvirðingu og þjóðerniskennd og skoðanakannanir hafa sýnt að landsmenn kunna að meta það.

Bjarni Benediktsson hrökklaðist frá völdum með skömm vegna þess að hann og hans fólk sveik hugsjónir Sjálfstæðisflokksins.

VG missti fylgi sitt af sömu ástæðu.

Jafnvel Framsókn missti fylgi sitt af sömu ástæðu.

En þetta eru merkilegir tímar.

Þenslan og verðbólgan, þetta sem allir vilja losna við, það er afleiðing af alþjóðavæðingunni sem fráfarandi ríkisstjórn hefur keyrt í hæstu hæðir. Það er ekki hægt að selja sál sína til Andskotans til eilífðar, eins og Fástus komst að.

Arnar Þór Jónsson hefur talað enn skýrar um þetta en Sigmundur Davíð. Ótti almennings er svo mikill við Elítuna að hann mun kannski ekki uppskera í nægilegu fylgi strax. Þó má búast við að hann og flokkur hans fari uppávið með tímanum, og fái verðugan sess, því veruleikinn á eftir að sýna þetta enn betur, að arðrænandi öflin tengjast ESB og demókrötum, og kerfisvæðingunni, alþjóðastofnunum þar sem reglur eru settar ofar en mennskan.

Þræll Elítunnar hefur verið Sigurður Ingi jafnvel enn frekar en aðrir. Framsóknarflokkurinn er andstæðan við það sem hann var stofnaður til að vera, þegar Jónas frá Hriflu skrifaði að "allt sem gert væri á Íslandi ætti að vera til að efla og styrkja íslenzka kynstofninn".

Þessi ríkisstjórn hefur verið að skipta um þjóð í landinu, reka suma í burtu en fá aðra inn, allt fyrir Mammon, George Soros, Bill Gates og þannig auðjöfra.

Smám saman er þróunin í öðrum löndum að koma hingað. Fólk er að fá nóg af siðleysinu.

Forystumenn koma og fara. Flokkar fæðast og deyja, jafnvel gamlir og grónir flokkar eins og Framsókn og Sjálfstæðisflokkurinn.

En þegar ég sá Bjarna roðna af reiði í kvikasilfursþætti gærdagsins undan orðum Svandísar, þá fór ég að íhuga hvort hann sé kannski ekki tilbúinn að láta öðrum eftir að stjórna flokknum alveg strax, og þá gæti orðið spennandi að fylgjast með hvað gerist.

Össur segir söguna munu endurtaka sig

Tvær konur sem gætu orðið valdamestar á Íslandi næstu áratugina og mjög mikið áberandi í þjóðlífinu, Áslaug Arna og Kristrún Frostadóttir

Konur í stjórnmálum eru farnar að endast lengur. Þær eru farnar að haga sér eins og við karlarnir.

Ekki bara er stjórnin fallin, heldur telja margir að formannsskipti verði í Sjálfstæðisflokknum og kona taki við.

Mamma hefur stundum hrósað mér og það hefur mér þótt vænt um. Hún hefur sagt að ég sé góður mannþekkjari.

Þessar tvær rísandi stjörnur - önnur er að vísu ekki enn orðin formaður - þær eru Áslaug Arna og Kristrún Frostadóttir.

Ég er ekki einn um það að telja að Þórdís Kolbrún R. G. hafi tekið óvinsælar eða umdeildar ákvarðanir. Margir á DV eru sammála, sem skrifa athugasemdir.

Þar er nýlegur pistill þar sem því er haldið fram að Áslaug Arna hafi hannað þessa atburðarás, kosningar í nóvember. Ef það er rétt þá staðfestir það völd hennar og að hún geti verið hin nýja, rísandi stjarna flokksins.

Lýkur DV pistlinum svona, en hann var skrifaður áður en stjórnin féll:

"Orðið á götunni er að það kunni jafnvel að skýrast strax á þriðjudag hvort Áslaugu Örnu verði að þeirri ósk sinni að kosið verði til Alþingis í nóvember."

Henni varð að ósk sinni í dag, sunnudag. (Skrifað rétt fyrir miðnætti).

Þarna er sagt að hún líti á sig sem bjargvætt flokksins og að helzt sé það Guðlaugur Þór sem gæti ógnað henni með að verða formaður.

Höfundur DV pistilsins er þá á því að Þórdís K. R. G. hafi ekki hlotið nægar vinsældir hjá þjóðinni til að verða næsti formaður. Það má víst alveg vera sammála því.

Ég gagnrýndi það hvað Áslaug Arna getur verið fýluleg.

En burtséð frá því, þá finnst mér hún gætnari í orðum en Þórdís K. R. G. og ekki hafa tekið eins óvinsælar ákvarðanir.

Ég er því sammála höfundi DV pistilsins um það að hún er vænlegur næsti formaður.

Einnig er það rétt held ég að Guðlaug Þór er formannslegur eins og hún.

Þetta snýst ekki um mínar skoðanir, um að konur eigi að vera heimavinnandi, það er spennandi að spá í pólitíkina burtséð frá því.

Mér fyndist það eiginlega jákvætt og áhugavert ef Sjálfstæðisflokknum yrði stjórnað af konu næstu 10-20 árin.

Þá vaknar þessi stóra spurning: Er hún manneskja til að sameina íhaldsarminn og frjálslynda arminn? Sjálf hefur hún meira daðrað við frjálslynda arminn, en þó einnig talað út frá þessu klassíska.

Ég hef áhuga á að fylgjast með pólitík.

Mér finnst Áslaug Arna vera að fikra sig mjög hægt og rólega inná íhaldsama arminn í Sjálfstæðisflokknum, en það gerist bara svo hægt að maður tekur varla eftir því.

Fólk verður mjög oft íhaldssamara með aldrinum, og fólk þroskast með aldrinum.

Ég tek eftir því að Kristrún Frostadóttir er mikil skynsemivera. Það heyrir maður á tali hennar. Hún lætur ekki veiða sig með því að tala af sér. Hún segir eins lítið og hægt er.

Hún er ákveðin án þess að vera að drepast úr frekju, svona alveg passleg.

Maður veit samt ekki hvernig hún verður undir mikilli pressu. Sumir bugast þá.

Ef Sjálfstæðisflokkurinn verður vígi femínisma af nýju tagi, sem er þjóðrækinn og þjóðernissinnaður femínismi, þótt sumir upphrópi slíkt rasisma, þá gæti hann orðið aftur 20-30% flokkur, sérstaklega er vöntun verður á slíku hjá öðrum flokkum.

Einnig yrði Sjálfstæðisflokkurinn að reisa upp lítil og meðalstór fyrirtæki, svipað og Trump hefur gert í Bandaríkjunum. Það kann Áslaug Arna, að einfalda regluverk og leyfa frelsinu að njóta sín. Maður hefur bæði séð það á tali hennar og verkum að hún er einlæg hvað það varðar, sem er gott.

Ég held að Áslaug Arna skilji það og skynji vel að öll okkar þjóð hefur verið í gíslingu wók-öfgafólks sem hefur talað eins og rétturinn sé allur þeim megin.

Hún hikar þó og dansar á línunni hvað varðar femínisma. Mun hann ná jafnvægi, eða verður hann æ meiri dólgafemínismi?

Það er aðdáunarvert hvernig Kristrún F. kom eins og ferskur vindur inní pólitíkina og er enn þannig.

Hún talar nefnilega eins og hún sjálf sé að tala, en ekki flokksmaskínan. Hún hefur persónulegar áherzlur og blæbrigði. Fólk telur því að hún muni láta verkin tala, ekki bara hugsa um að límast við stóla og að græða.

Ríkisstjórnin sprungin

Þessi stjórn Katrínar og Bjarna byggðist á ómöguleikanum, gullgerðarlistinni, að reyna að gera hið ómögulega, búa til gull, sameina of ólíka flokka

Orðið gullgerðarlist þekkja margir en fæstir skilja það. Fólk veit jú að það er oftast notað í sambandi við miðaldir og Endurreisnina, þessar myrku og kristilegu aldir Vesturlanda þar sem þekking vék fyrir hjátrú og trúarofsóknum, er sagt.

Íslenzka orðið er gjörsamlega villandi, því alkemía náði yfir fleira en að reyna að framleiða gull. Orðsifjafræðin kennir að alkemía merki "samruninn", komið úr grísku og arabísku, al er ákveðinn greinir og khemeía umbreyting, umsköpun.

Á ensku og mörgum öðrum tungumálum eru til rit sem fræða um alkemíuna, en íslenzka orðið leiðir okkur á villigötur þannig að fordómar ráða misskilningi flestra Íslendinga á alkemíunni. Hvort það sé ástæðan fyrir því að ríkisstjórn Katrínar og Bjarna var hrein tilraun til alkemíu, eða samruna, það er spurning.

Ekki er ég að segja að alkemían sé annað en villufræði, hjáfræði og falsvísindi, en jafnvel þótt svo sé verður að skilja fyrirbærið ef maður ætlar að fræðast um það.

Lítil ástæða væri fyrir mig að skrifa þennan pistil nema til að fræða um ástæður og eðli ríkisstjórnar Katrínar og Bjarna núna síðastliðin 7 ár.

Sú umfjöllun varpar ennfremur ljósi á þróun vestræns samfélags og annarra samfélaga, og þess sem kallað er fjölmenning, alþjóðavæðing, þessi vegferð frá lokum seinni heimsstyrjaldarinnar, þegar þjóðernishyggjan féll í ónáð almennt.

Það eru hugmyndirnar sem stjórna fólkinu. Ríkisstjórn Katrínar og Bjarna er nokkurskonar endaskeið alkemíunnar, sem birtist í mörgum myndum.

Mér skildist þetta eftir lestur bókarinnar "Jung on Alchemy", eftir Nathan Schwartz-Salant frá 1995, en til eru miklu fleiri bækur um þetta og annað ítarefni.

Það sem raunar fyrst gaf mér skilning og vakti áhuga minn voru myndirnar sem Jung notaði úr ritinu Rosarium philosophorum, sem myndi útleggjast "Rósagarður heimspekinganna", eða "Bænaþula heimspekinganna", því "rosary" hefur margar merkingar. Talnaband er kannski upphaflegasta merkingin, bænir eru taldar eins og rósablöð, eða tölur á bandi. Bók sú var gefin út í Frankfurt 1550, en ekki er getið höfunda.

Launhelgar Hermeticusa, og tvíkynjunarfræði, gullgerðarlist og eilífðarsteinninn, allt eru þetta viðfangsefni bókarinnar og gullgerðarlistarinnar og hieros gamos, hið heilaga og fullkomna hjónaband, sem er hugtak sem nær aftur til miklu eldri tíma heiðindómsins.

Launhelgar Hermeticusa, þar er átt við nýplatónisma, frá fyrstu öldum eftir Krists burð einatt, Hermes Trismegistus er grískt heiti á egypzka vizkuguðinum Thoth, og nafnið á dulspekinni dregið af því heiti.

Einungis með því að sökkva sér niður í þetta skilur maður þetta.

Bob Dylan lét svo um mælt 1993 í hljómdiskakápu á "World Gone Wrong", að nútíminn væri hinar nýju miðaldir. Það má taka undir það, "Nýjar dimmar aldir", það voru hans orð.

Samruni konungs og drottningar er það sem gullgerðarlistin fjallar um í þessari bók frá 1550, og Jung reit um ýmislegt merkilegt.

Ekki er um venjulegar samfarir að ræða, heldur hvíla þau í brunni sem er fullur af kvikasilfri, og kvikasilfrið drepur þau bæði.

Drottningin er Katrín Jakobsdóttir og kóngurinn er Bjarni Benediktsson. Gullgerðarlist virðist hafa verið takmark þeirra, en að svipuðum samruna og gjöreyðingu hefur öll menning okkar stefnt, með því að þurrka út upprunalega menningu kynþáttanna og svo útlit þeirra líka, með samrunanum. Evrópusambandið er tilraun til slíks og Bandaríkin öll, en báðar tilraunirnar hafa misheppnazt, en ennþá er reynt eins og rjúpan við staurinn. Feigðarför er því heiti á okkar menningu.

Eftir dauða drottningar og kóngs í kvikasilfrinu í brunninum, þá verður til skrímsli, sem kallað er eitthvað djásn í bókinni frá 1550. Það er tvíhöfða, tvíkynja og stendur á tungli. Það heldur á bikurum fylltum af snákum.

Hin nýja gullgerðarlist er alþjóðavæðingin, fjölmenningin, jafnaðarstefnan, femínisminn. Hin gamla gullgerðarlist var að reyna að búa til málminn gull úr öðrum málmum. Hvort tveggja gjörsamlega ómögulegt í raun.

Gullgerðarlistin til forna og í nútímanum er eitt af þeim atriðum sem kom mér á þá skoðun að okkur sé stjórnað utanfrá, að við séum eins og peð á skákborði, með frjálsan vilja sem við notum ekki af hugleysi eða heimsku eða öðrum ástæðum, eins og ofþroskaðri félagsfærni og hlýðnispekt, áhrifagirni að auki.

Lesendur athugi að ég er ekki hrifinn af gullgerðarlist, og hún er eyðileggjandi afl sem byggist á misskilningi og rugli, en hún virðist enn vera driffjöður fólks.

Bezt er að lesa bókina "Jung on Alchemy" eða upphaflegu bókina frá 1550, sem hægt er að hala niður ókeypis á netinu, stutt rit í enskri þýðingu, en bókin var skrifuð á latínu, með merkilegum og lýsandi myndum.

Kannski er þetta ein af ástæðunum fyrir hruni kristninnar á sínum tíma eins og hruni kommúnismans.

Við getum deilt um hvenær kristnin hrundi til grunna, en allir hljóta að vera sammála um það að kristnin er ekkert nema rústir einar í nútímanum, þar sem allskyns veraldlegir þrýstihópar veifa kirkjunni og hennar þjónum í kringum sig eins og skopparakringlu barns.

Vissulega er það rétt hjá Sigmundi Davíð að þessi stjórn var stofnuð til að vera varðhundur kyrrstöðu og valdagræðgi. Samt var hún líka stofnuð til að búa til gull, fullkominn samruna ólíkra afla, sem mistókst eins og venjulega í allri gullgerðarlist, sama í hvaða formi hún er.

Óþolið er orðið slíkt á milli fólks í þessari stjórn, að hægt er að gizka á að það muni skaða samskiptin þeirra í milli í framtíðinni, sem átti aldrei að gerast.

Flissið í Katrínu fyrrverandi forsætisráðherra hélt saman stjórninni. Ábyrgðarleysið sem fylgdi léttlyndi hennar og flissi það smitaðist yfir á fólk og okkur leið öllum betur. Sælir eru fátækir í anda.

Ný stjórn gæti litið svona út:

Sigmundur Davíð fjármálaráðherra.

Kristrún Frostadóttir, forsætisráðherra.

Bjarni Benediktsson, utanríkisráðherra.

Þessi uppstilling er sennileg miðað við það sem við vitum, ef stjórnin springur á allra næstu dögum eins og talið er sennilegt.

Ég tel sennilegt að áherzlubreyting verði. Kristrún mun leggja áherzlu á mannleg mál, að bæta kjör öryrkja og ellilífeyrisþega, skattleggja þá ríkustu. Dauðafemínismi Vinstri grænna er ekki lengur spennandi.

Bjarni fær kannski að einbeita sér að því sem hann er beztur í, að sjá um fjármálin, ef hann verður fjármálaráðherra í stað Sigmundar Davíðs.

„Ákaflega brýnt að það skapist vinnufriður“

Að læra að flissa sér til vinsælda

Þórdís Kolbrún hló og flissaði út allan þáttinn hjá Gísla Marteini (Vikan með Gísla Marteini á RÚV, 11. nóvember 2024), og var bara skemmtileg en ekki fúl á móti. Mætti segja mér að hún hafi tekið til sín gagnrýnina sem ég veitti annarri ungri ráðfrú, Áslaugu Örnu, sem einnig á það til að vera fúl í viðtölum og þung á manninn.

Ég þekki Þórdísi ekki persónulega, eða mjög tæplega, og þó, ég þekki hana kannski meira en aðrar ráðfrýr þarna því ég hef hitt hana persónulega þar sem hún bjó og næstum kastað á hana kveðju, því hún bjó í sömu blokk og mamma í um það bil tvö ár frá 2015 til 2017, og ég sá hana bara einu sinni allan þann tíma augliti til auglitis, og þá man ég að ég var að hugsa um það hvort maður ætti að heilsa, en var ekki viss og sleppti því, og ekki gerði hún það heldur.

En ég er mjög næmur á smáatriði og persónuleika fólks, og ég man eftir hvernig upplifun það var að hitta hana þarna. Hún var sem sagt á leiðinni út og ég var á leiðinni inn, og hún leit ekki upp, virti mig ekki viðlits sannast sagna. Kannski er þetta bara almennt einkenni á ungu fólki í dag. Fólk af kynslóð ömmu og afa heilsaði alltaf þegar það mætti einhverjum í návígi, og þaðan af yngra, af kynslóð mömmu líka. Það kom mér ekki á óvart að hún hvorki leit upp né brosti eða heilsaði mér. Hún var með sinn venjulega þurra og ópersónulega svip, ekki fýlulega, en snubbótta er víst rétt að lýsa því, en hún var búin að henda þeim svip í gær í þættinum hjá Gísla Marteini, undur og stórmerki gerast, og þá brosti hún og hló allan tímann, og var viðkunnanleg, merkilegt nokk.

En ég hlustaði vel á boðskap hennar í þættinum hans Gísla Marteins og mér finnst það vel þess virði að fjalla um það. Á meðan hann tiplaði á tánum í kringum hana smjaðrandi allan tímann eins og ljóshærði maðurinn, og jafnvel Ólafur Darri, nema það að stórleikarinn okkar leyfði sér að vera örlítið tvíræðnari í hennar garð með stuðninginn og með smá grín og spurningar sem voru ekki 100% skjall og oflof eða smjaður eins og hjá þáttarstjórnandanum.

Ólafur Darri ræddi við hana meira á jafningagrundvelli sem var gott, því Gísli Marteinn skapar tilfinningu um hræsni, því oflofið hans getur bæði verið háð og ótti, sem hvorugt er sérlega uppbyggilegt í jafningaþjóðfélagi lýðræðislegra samskipta, eins og opinberlega er sagt að okkar þjóðfélag sé.

En það sem Þórdís Kolbrún sagði var merkilegt því það var eins og hún væri sér nokkuð vel meðvituð um gagnrýnina sem hún hefur fengið, og hún talaði um að bera virðingu fyrir vestrænu samfélagi, sameiginlegum gildum og slíkt. Hún hefur notað þessi orð áður, en mér fannst ég finna fyrir bitrum tón hjá henni og sárum, eins og gagnrýnin hefði náð til hennar nokkuð vel.

En mig langar til að flakka á milli þess sem hún sagði og hvernig persóna hún er, eða var eða hvernig hún kom mörgum fyrir sjónir hér áður fyrr.

Flestir eða allir þekkja hugtakið "að láta rigna uppí nefið á sér". Það lýsir manneskju sem er snobbuð. Þetta orðatiltæki er komið af því að "horfa til himins", sem sagt er að fyrirfólk geri jafnan, "beri höfuðið hátt", sem er andstæðan við það að vera feiminn og með lélegt sjálfstraust, niðurlútur og óframfærinn.

"Að láta rigna uppí nefið á sér" er líka oft notað um óþolandi fólk og hrokafullt. Oft hef ég heyrt vinstrisinnað fólk nota það um ráðherra og ráðfrýr Sjálfstæðisflokksins eða Framsóknarflokksins, það fylgir að gagnrýna þá sem maður er ósammála og finna á þeim gallana.

Þetta orðatiltæki heyrði ég ekki notað um Þórdísi Kolbrúnu af þeim sem hittu hana oft en henni var lýst samt nákvæmlega á þennan hátt, með fleiri og almennari orðum.

Hún var ekki að eiga mjög náin samskipti eða að eignast vini og vinkonur þarna skilst mér, og fór snemma að stjórna öðrum í blokkinni því fólk bar óttablandna virðingu fyrir henni, því hún notfærði sér það að tilheyra hærri stétt en aðrir.

Eitt af því sem Þórdís Kolbrún gerði var að láta skipta um allar hurðir í blokkinni því hinar fannst henni of slitnar og ellilegar. Ekki voru allir sáttir við það, vegna þess að það kostaði mikið.

Ekki stoppaði hún þarna heldur var driffjöðurin á bak við margar framkvæmdir, eins og að láta skipta um glugga í blokkinni og margt fleira. Mamma kvartaði mikið undan kostnaðinum og var ekki ein um það að hugsa Þórdísi Kolbrúnu þegjandi þörfina með því að varpa aukalegum kostnaði á fólk út af viðhaldi sem í hennar tíð varð miklu meira og dýrara en áður hafði verið.

Ekki bara það, heldur héldu áhrif hennar áfram eftir að hún var farin, og þá var fólkið farið að hugsa öðruvísi sem hafði verið rólegra í tíðinni.

Áður en Þórdís Kolbrún kom í blokkina var það venjan að gamla fólkið stjórnaði mestu, en eftir þetta var það oft unga fólkið sem var með mestu frekjuna og stjórnaði gamlingjunum, eða reyndi það.

Hvað er búið að gerast í þjóðfélaginu einmitt á tímanum í kjölfarið, 2017 til 2024, dagsins í dag? Einmitt þetta sama. Ungar konur frekjast áfram, ryðjast fram fyrir aðra og heimta að stjórna meira en eðlilegt getur talizt, setjast í allskonar stóla í fyrirtækjum, opinberum eða einkafyrirtækjum.

En mér finnst hún hafa þroskazt. Í gær í þættinum Vikan með Gísla Marteini var hún afslöppuð og gerði að gamni sínu og sýndi á sér mannlegri hliðar en áður. Það er svo sem ágætt.

Sko, með það sem hún sagði um að virða lýðræði Vesturlanda og annað slíkt, það er eitthvað til í því, en ekki allt. Maður má gagnrýna og það er jafnvel alveg nauðsynlegt, sérstaklega þegar aðrir þegja, annaðhvort af ótta eða skorti á einhverjum hæfileikum eða meðvirkni.

Ég samdi lag árið 2022 sem heitir "Rússar mega ryðjast hingað inn". Ég samdi slatta af þannig lögum þá. Ég elska að ögra og hneyksla eins og Sverrir Stormsker.

Ég er bara ekki sammála henni og aðallega því ég þoli ekki femínisma. Ég ber blendnar tilfinningar til dægurlaga sem ég samdi fyrir 20-30 árum eða meira, þar sem ég sagðist femínisti og eitthvað slíkt, og var jafnvel sammála því á meðan ég söng þau lög og tók upp!

Það er ýmislegt gott við Vesturlönd annars, en Vesturlönd eru satanísk, og öll rök hníga til þess, ef maður notar skilgreiningar sem áður töldust klassískar innan sértrúarsafnaða og Þjóðkirkjunnar almennt.

En núna eru allir að flýja frá þessu meira og minna.

Nei, í þessum pistli ætla ég ekki að ræða pólitík af dýpt.

Gísli Marteinn tekur oft fólk í þættinn til sín sem er óvinsælt og skjallar það uppúr skónum, þvær af því syndirnar eða reynir það.

Hann bjargar þó ekki ríkisstjórn sem er loksins komin svo nálægt bjargbrúninni að annaðhvort er að flýja til baka eða falla niður.

Að lokum er rétt að benda á ákveðin atriði.

Það hefur verið venjan að benda á nazista Þýzkalands Hitlers sem skrímsli og vondar manneskjur. Fólk tekur yfirleitt alltaf dæmi um þá menn sem einhverja sem aðhylltust óverjandi málstað eða þeir væru óverjandi mannverur. Auðvitað er það alrangt, en ég bara nenni ekki að fara útí að verja þá hér, það tekur alltof mikið pláss og fæstir hlusta eða vilja skilja slíkar röksemdir og umfjallanir.

En það vita það spekingar og fleiri að nazistar Þýzkalands voru ósköp venjulegir menn.

Kommúnistar Sovétríkjanna sem lutu Stalín sömuleiðis.

Kommúnistar Kína sem lutu Maó formanni einnig.

Pol Pot, þar var stríðsmenning og þar féllu margir, ótalmargir, enda stríð sem geisaði milli þjóða og innan þjóða, ekki alveg að marka, en samt er hann talinn með harðstjórum mannkynssögunnar stundum og fjöldamorðingjum.

Að fjalla um Pol Pot og fleiri er spennandi, því blóðug og ljót saga um kommúnista og baráttu þeirra innbyrðis er nokkuð sem ekki fer hátt hér á Íslandi.

Eða þeir sem dýrkuðu Franco á Spáni... svona er hægt að telja upp fjölmarga sem höfðu margt ljótt á samvizkunni.

Páfinn sagði nýlega að þeir sem framkvæmdu fóstureyðingar væru leigumorðingjar. Margir móðgust af því og sögðu sig úr kirkjunni í Belgíu þar sem hann var. Auðvitað sagði hann sannleikann í þessu efni. Þeir sem framkvæma fóstureyðingar fá kaup fyrir að drepa.

Enn fremur, þeir sem framleiða getnaðarvarnir eru að framleiða vopn sem drepa alveg eins og byssur eða hnífar.

Það er hægt að drepa á annan hátt en með vopnum eða gasklefum. Það er hægt að drepa með hugmyndafræði eins og femínisma og jafnaðarstefnu.

 

Gervigreind

Í pappírsútgáfu Morgunblaðsins er fjallað um gervigreind þann 10. október, í gær. Sú grein heitir:"Ótti við gervigreindarbólu sem gæti sprungið." Höfundur er Guðmundur Sv. Hermannsson.

Ein setning stendur uppúr, að minnsta kosti um að talið er að tölvur verði ekki eins gáfaðar og mannfólk fyrr en í fyrsta lagið 2030, eftir ekki nema svo sem 6 stykki af árum, takk fyrir!

Í greininni sem vitnað er í er fjallað um hugsanlega oftrú tæknirisa á gervigreindinni og hversu mikið hefur verið fjárfest í henni, og að kannski sé þetta bóla sem muni springa.

Geoffrey Hinton, verðlaunaður frumkvöðull á þessu sviði telur það ekki ómögulegt að gervigreindin muni útrýma mannkyninu, aðspurður um það, eins og spennumyndir hafa fjallað um lengi.

Nú þarf fólk að staldra við.

Er ekki nóg af atriðum sem ógna þessu blessaða/bölvaða mannkyni okkar?

Segjum sem svo að tölvur nái mannlegri greind árið 2030. Mun þróun gervigreindar stöðvast þar? Nei, ábyggilega ekki.

Gervigreind mun þá taka fram úr mönnum eftir 2030 samkvæmt þessu.

Ef þetta gengur eftir er búið að auka flækjustigið í heiminum til muna.

Vélmenni sem eru gáfaðri en menn ráða ekki yfir okkur strax, en hvað með síðar?

Leti fólks er alveg fáránleg.

Hún er auk þess ein af dauðasyndunum 7 í kristninni.

Það er full ástæða til að berjast gegn gervigreind og þróun hennar, eins og sumir frumkvöðlar hennar eru farnir að gera. Það sama gerðu margir af þeim sem bjuggu til kjarnorkuna, börðust gegn henni eða vöruðu við henni það sem eftir var ævinnar hjá þeim.

Ikea-geitin, Taranos og kvista-líkneskið

Stína á Stöð 2 sagði frá Ikea-geitinni í gær og fór með vísu eftir sig sem var bara býsna góð, þótt ofstuðluð væri á köflum, en skemmtileg var hún og gerð af nokkrum hagleik hjá stúlkunni þrátt fyrir allt.

En allt er þetta hið merkilegasta mál og snertir við mér sem heiðnum manni ekki síður en kristnum.

Eitt sinn kynnti ég mér drúízku býsna vel og mér finnst gaman að fjalla um hana, sem eina merkilegustu heiðnu trú sem ég veit um.

Eins og menn vita er það hefð að kveikja í Ikea-geitinni árlega sumsstaðar, og því ekki um skemmdarverk tóm að ræða.

Ég er mjög hrifinn af heiðnum siðvenjum og öllum trúarlegum siðvenjum raunar, þetta nær eins langt aftur og hægt er að ná í menningunni.

Þetta má rekja aftur til Taranosardýrkunarinnar evrópsku, sem er ævaforn. Fyrir þau sem ekki vita þá var og er Taranos heiðinn guð evrópskur, sem var tignaður fyrir Krists burð. Án þess að okkar norræni Þór sé sami guðinn þá eiga þeir margt sameiginlegt, og meðal annars nafnið, sem er eiginlega það sama, ef undan eru skildar málsögulegar breytingar á orðum á 3000 árum eða svo. Taranos merkir þrumuguðinn, eða sá sem gefur frá sér rosalega ískrandi hljóð og hvellt. Er þar vísað í geimskipin sem guðirnir komu í án efa.

Tar-stofninn merkir þruma eða drynjandi hljóð, eða hvellt og skært hljóð.

Terhr getur einnig verið í stofni þessa guðaheitis, en það orð þýðir að fara gegnum, fara yfir. Taranos er því guðinn sem með eldingunni fer yfir himininn. Þetta var líka sú mynd sem norrænir menn höfðu oft af guðinum Þór.

Það hafði ég lært í bókum heiðnum að fólki hafi verið fórnað fyrir þrumuguðinn Taranos með því að brenna það, eða dýr eða plöntur.

Kemur þar fyrir á ensku hugtakið "wicker-man", sem myndi útleggjast "tága-maður", eða "kvista-líkneski".

Fyrir kristið fólk á okkar tímum er þetta mikil grimmd, að fórna fólki á þennan hátt og yfirleitt að slíkt skuli hafa viðgengizt áður fyrr.

Þó má maður ekki dæma þetta fólk eða þess siði eftir okkar mælikvarða, því það gengur bara alls ekki upp.

Í "kvista-líkneskjunum" var algengt að glæpamönnum væri fórnað, samkvæmt heimildum, en stundum saklausu fólki.

Líkneskið var gert úr tágum og kvistum, jafnvel trjágreinum sterklegum, þar sem það þurfti. Inní líkneskið var fólk sett tugum saman. Heimildum ber ekki saman hvort fórnarlömbin voru brennd lifandi eða hvort þau voru aflífuð fyrst.

En til að skilja þetta sem er okkur svona fjarlægt þurfum við að skilja trúarbrögð Kelta og Gaulverja.

Taranos var einn þriggja meginguða þeirra. Hann samsvaraði Zeus hinum gríska og Júpíter hinum rómverska, en Brahma hinum indverska og hindúíska.

Brahma skapar en Shiva eyðir.

Esus eyðir heiminum en Taranos skapar hann.

Alla vega, mikil helgi hvíldi á Taranosi meðal Kelta.

Talið er að upphaflega hafi það verið talinn heiður að deyja fyrir guði og gyðjur. Þá var jafnvel stjórnmálafólki fórnað eða stríðsmönnum, dýrmætu fólki í samfélaginu, til að tryggja góða úrkomu, uppskeru og frjósemi fólks og dýra.

Síðan varð hnignun á hundruðum og þúsundum ára. Fólk fór að láta sér nægja að fórna glæpamönnum.

Kristilegur trúarhiti og heiðinn trúarhiti eru ekki óskyld atriði, heldur náskyld.

Júpíter merkir Dags-faðir. Djous varð að Jove og Jove að Jupi og ter bættist við sem merkir faðir, stytting úr pater.

Ikea-geitin og siðvenjan að brenna hana er án efa komin úr þessum heiðnu trúarbrögðum og ævafornu.

Það er erfitt að láta fólk skilja hvað hér bjó og býr að baki.

Fyrir það fyrsta var offjölgun meðal Kelta til forna. Engar getnaðarvarnir voru notaðar og kynhvöt allra var í hámarki, ekkert plast til að valda skaða eða önnur mengandi efni. Því voru konur óléttar stöðugt allt sitt líf. Margir dóu í hernaði, sumir úr smitsjúkdómum, eða á annan hátt.

En hugmyndir manna um Valhöll áttu sér eldri rætur.

Ásatrúin kennir að vopndauðir menn fari til Valhallar til fundar við Óðin og guðina almennt, en sóttdauðir og ellidauðir fari til Heljar og eigi þar ekki eins ánægjulega vist.

Gaulverjar og Keltar trúðu því að sál manna færi eftir dauðann yfir á annan hnött. Þetta er ekki vel þekkt, en til eru bækur og heimildir sem herma frá þessu eða einhverju mjög svipuðu sem ég hef lesið. Þessi kenning er talin koma frá Pýþagorasi, sem kenndi það sama, og það kenndi dr. Helgi Pjeturss einnig, og fjallaði um Pýþagoras og að hann hafi fyrstur kennt þetta, nema hjá honum er þetta óljósara en hjá Keltum, drúíðum, og dr. Helga Pjeturss. Giordano Bruno kom með svipaðar kenningar, og hann var brenndur á báli af kirkjunni fyrir villutrú árið 1600, eins og frægt er orðið.

Engir af þessum fyrirrennurum dr. Helga Pjeturss lögðu eins mikla áherzlu á þetta og hann sjálfur, Íslendingurinn í þessum hópi og mesti vísindamaðurinn, sennilega, sem á skilið miklu meiri frægð.

Þegar ég komst að því að Keltar voru nýalskir að nokkru leyti komst ég á þá skoðun að þeirra trúarbrögð hefðu verið merkilegri en þau rómversku og grísku, eða kristni og islam.

Til að skilja Kelta til forna þurfum við að athuga fáein atriði.

Keltar trúðu ekki á einn guð heldur marga guði.

Fyrir þeim voru trúarbrögðin vísindi, þekking. Önnur þekking var ekki til í þeirra samfélagi. Drúíðarnir, goðar og prestar hjá þeim, kenndu þeim og höfðu heimsmynd sem þeir kenndu um.

Enn fremur og kannski það sem skiptir mestu máli, Keltar ÞEKKTU EKKI SYNDINA EÐA SYNDARHUGTAKIÐ!

Fyrir þeim var það ekki rangt að brjóta boðorðin 10, þeir þekktu þau ekki. Kannski þekktu þeir eitthvað í sínum trúarbrögðum sem var líkt einhverjum af þessum boðorðum, en refsingar fyrir ódæði, það var eitthvað sem ekki var ljóst fyrir þá.

Keltar voru hundheiðnir aldirnar fyrir Krists burð, það er víst alveg óhætt að segja það.

Að sameinast guðinum Taranosi var því upphaflega mikill heiður og trúarleg athöfn fyrir Kelta. Það var jafnvel enn meiri heiður en að vera drepinn fyrir aðra guði eða gyðjur, því Taranos var samsvarandi Brahma, hann var sköpunarguðinn.

Þetta er þó flóknara en svo, því Keltar áttu fleiri sköpunarguði. Saga þeirra tekur yfir mjög langt tímaskeið, og mismunandi guðir og gyðjur voru tignuð á mismunandi stöðum og tímum.

Ekki er því ljóst hvenær Taranos kom fyrst fram og hvenær trúin á hann náði hámarki. Það er jafnvel mögulegt að hann hafi orðið meira áberandi vegna sambúðarinnar við Grikki og Rómverja, sem tignuðu Júpíter og Zeus.

En það má alveg fullyrða að þessar fórnir voru allt annað en einhver léttúð af hálfu þeirra sem aðhylltust þessi trúarbrögð.

Þetta sem hér kemur fram er ekki hægt að kalla óstaðfestan skáldskap þótt fólki finnist þetta kannski ótrúlegt. Ef menn skoða netið má sjá nægar heimildir fyrir þessu, þótt sumt af þessu sem ég skrifa um sé ekki nákvæmlega eins skrifað um þar, enda hef ég mitt heimildafólk á öðrum hnöttum.

Enn fremur er hægt að tengja þetta við jólin. Talið er að til forna hafi sá siður víða verið algengur að brenna greinar eða tré, og það hafi verið tengt við heiðið jólahald, allavega sumsstaðar og á einhverjum tímaskeiðum.

Menn höfðu ekki rafmagnsljós áður fyrr. Ekki var búið að finna upp rafmagnið, glóðarperur eða LED-ljós.

Geimverurnar sem komu á geimskipunum sem voru lýsandi. Þegar guðir og gyðjur voru farin heim til sín voru aðeins minningarnar eftir, sögurnar og einhverjir hlutir sem guðir og gyðjur skildu eftir.

Þar af leiðandi, þeir guðir sem voru tengdir við þrumur, eldingar, sólina eða eld af einhverju tagi, þeir voru taldir mikilvægir guðir, eða mikilvægar gyðjur.

Þetta er sagan um Ikea-geitina, eða fyrirmyndir hennar. Meira væri hægt að segja um þetta, en þetta nægir.

Hefðir eru sterkar. Kannski er það kynslóðaminnið. Ævaforn hegðun kemur aftur, og ævafornar hugmyndir sem lifðu með fornum kynslóðum.

Kyrrstaða á RÚV og í ríkisstjórninni, valdagræðgi, stöðnun

Stór hluti þjóðarinnar er sammála því að breyta þurfi RÚV, og margir vilja annan útvarpsstjóra en Stefán. Það er nú eitt.

Hitt er annað mál að ég tel að miklu róttækari breytingar þurfi á rekstri RÚV en að fá annan en Stefán til að gegna þar stöðu útvarpsstjóra.

Rakel Þorgbergsdóttir og fleiri hafa flúið RÚV undanfarin ár og sumir gera því skóna að Byrlunarmálið sé ástæðan. Það kann vel að vera.

En Stefán Eiríksson mun hafa verið lögreglustjóri áður. Vinstrimenn ganga með þá samsæriskenningu í maganum eða kollinum að Sjálfstæðisflokkurinn stjórni dómskerfinu, lögreglunni, dómurum, og svo framvegis. Það gæti hafa verið rétt fyrir nokkrum áratugum, en það stenzt tæplega í nútímanum.

Ef Stefán er hægrimaður, þá er hann í hópi Gísla Marteins og fleiri, sem eru vinstrimenn í hægriklæðum.

Skyldi það ekki vera ástæðan fyrir 12% fylgi Sjálfstæðisflokksins, að þar fylgir ekkert innihald lengur, bara umbúðir?

Femínistar og vinstrimenn hafa nefnilega haft andlega valdið á Íslandi og á Vesturlöndum býsna lengi. Kirkjan er eins og tuska, og frjálshyggjumenn líka. Eva Hauksdóttir skrifaði vel um þetta fyrir nokkrum árum.

Satanismi Kvennakirkjunnar er hin nýja trú, og satanismi jafnaðarstefnunnar, sem boðar trúna á EGÓ, hver maður er sinn eigin guð, og hver kona.

Útvarp og sjónvarp allra landsmanna þarf að vera þannig að sjónarmið grasrótarinnar komi þar fram líka, ekki bara sjónarmið sem elta erlendar sjónvarpsstöðvar undir Sorosar stjórn.

Ég hef nokkra trú á Lilju Alfreðsdóttur. Hún er klárari en margir finnst mér. Sennilega þorir hún ekki að bylta RÚV frá A-Ö, eins og gera þarf.

Slíkir góðir hlutir gerast hægt. Fyrst þarf að koma fram hugmyndin og svo framkvæmdin. Oft þarf fleiri en eina ríkisstjórn til.

Stefán Eiríksson er svo æpandi merki um stöðnun innan RÚV að það er ömurlegt.

En það þarf miklu meira en að losna við einn svona útvarpsstjóra.

Það þarf reglur um óháða nefnd eða eitthvað slíkt sem kemur að rekstri og starfsmannahaldi á RÚV.

Slík nefnd þarf að vera þannig að alltaf sé skipt reglulega um fólk á RÚV, þannig að raddir úr öllum kimum samfélagsins heyrist.

Það er andstaðan við ríkjandi kerfi, Stefán Eiríksson og fleiri.

 

Stefáni útvarpsstjóra snýst hugur