Viljum við breytingar eða stöðnun? Lýðræðisflokkurinn boðar breytingar en ekki VG, sem stóð fyrir stöðnun í 7 ár.

Lýðræðisflokkurinn mælist með rúm 1% en Vinstri græn með rúm 2%. Hvernig hegðar fjölmiðlafólkið sér? Fær Lýðræðisflokkurinn jafn mikla athygli og hinn löngu útbrunni flokkur, Vinstri grænir? Nei. Fjölmiðlafólk er í afneitun. Það sést með því að athyglin er á botnfrostnum flokknum VG. Fjölmiðlafólk vill því að það verði engar afleiðingar af (mis)gjörðunum í pólitíkinni, að sömu óhæfu pólitíkusarnir megi riðlast á fólkinu endalaust.

Ég skil ekki þessa athygli sem Vinstri grænir fá. Þeir eru fortíðin - hvað sem verður eftir 4 ár, ef þau tóra svo lengi og leysa ekki flokkinn upp, sem væri kannski bezt.

Nú er reynt að punta uppá flokkinn með skrautfjöðrum, og Katrín Jakobsdóttir á að verða ein helzta skrautfjöðurin! Þetta er aumkunarvert.

Lýðræðisflokkurinn hinsvegar sem fær litla sem enga athygli er gullið í þessari kosningabaráttu sem á vonandi eftir að skína með mikið fylgi, ef ekki núna þá síðar.

Vill fólk láta mata sig? Vill fólk láta fjölmiðlafólkið mata sig og segja sér fyrir verkum með óbeinum auglýsingum af þessu tagi?

Sjálfstæðisflokkurinn mætti alveg minnka niður í 5%. Það myndi kannski kenna Bjarnabófaklíkunni eitthvað.

Ef fólk vill fá flokk sem stendur fyrir gildi Sjálfstæðisflokksins, þá er rétt að kjósa Lýðræðisflokkinn, Flokk fólksins eða Miðflokkinn.

Listar VG í Reykjavík: Katrín skipar heiðurssæti

Hnignun Vesturlanda - margar birtingarmyndir

Við höldum kannski flest að framfarir séu stöðugar og ekki verði afturför í okkar heimshluta. Við höldum kannski að gæðakröfum og hreinlætiskröfum geti ekki hnignað hér á Vesturlöndum. Samt hef ég persónulega smakkað á varningi sem er misferskur þar sem stórar keðjur eru selja skyndibita. Mér finnst það jafnvel orðið algengara á allra síðustu árum.

Ein kona í brekkunni á æskuheimili mínu sem var vinkona ömmu og er nýlátin hún var mjög kröfuhörð með þetta og kvartaði við starfsfólk ef hún var ekki ánægð. Ég veit um fleira fólk af hennar kynslóð sem kvartaði oft, og ég er hræddur um að margir af yngri kynslóðinni kvarti ekki heldur beini viðskiptunum annað.

Því miður er það svo að þetta er eins og með ríkið, það getur leyft sér að slaka á gæðakröfum eða að vera með lélega þjónustu á sumum sviðum, þar sem fólk er ekki nógu voldugt til að hafa áhrif, og á fólk er ekki hlustað.

Þegar alþjóðlegar mætvælakeðjur eins og aðrar keðjur eru orðnar mjög stórar, þá getur það gerzt að gæðum fari hnignandi. Til dæmis bara ef harka í eftirliti minnkar, og upp komi jafnvel sú sparnaðarstefna að nota hráefni sem ekki fullnægja ýttustu gæðakröfum.

Neytendur þurfa alltaf að vera á tánum og á varðbergi. Verkalýðsfélög og lífeyrissjóðir eru heldur ekki fyrirbæri hafin yfir gagnrýni, við þekkjum það hér á Íslandi.

Ég tel raunar hentugast að mikið sé um smá fjölskyldufyrirtæki en ekki risakeðjur, því þá hvílir ábyrgðin á einstaklingum, og minna er um reglur og tengiliði þar sem tjáskiptin týnast og undarlegir hlutir gerast, viljandi eða óviljandi, vegna spillingar eða samskiptaleysis.

Einn látinn eftir skæða E.coli-sýkingu á McDonald's

Megnar einhver?, ljóð frá 9. október 2020.

Eins vélar áfram ganga,

allt það mennska hyggur þó,

nemur skilur, elskar ætíð

annað mig samt sló.

Veiti aðeins eftirtekt,

að yndi kannski býr,

þar sem árin öðru týndu,

einhver gæti brotizt nær svo skýr.

Legg á djúpið, leiðinn er

líka að bíða og skaði.

Eitthvað þar er einhversvert,

alveg tætt hjá blaði.

Þegar hún svo minnir mig

á mætar hreyfingar,

amma þar í eldhúsinu,

allar þokkafullar.

 

Eins og verði ungur sérhver

aftur, skipuleggi margt.

Sjaldgæft kannski, gæfan góða,

getur tapað vart.

Eins og hending ef hún finnst,

uppi fátt ég læt.

Gott að eiga gleðidrauma,

girnast eitthvað, hana kannski er bræt.

Veit ei hvort það verður mitt,

víst er rétt að hika,

láta tímann leiða það

í ljós, svo kemur vika.

Yngri kannski, ýmislegt

ætti að virka þó.

Vil ei bara eitt sem er

ekki að fullu nóg.

 

Einmitt þegar eitthvað lokast

opnast veröld smá og stór.

Vísar stúlkur, varla aldnar

vilja drekka bjór.

Veit hún að ég vil svo margt?

Víst ei segi neitt.

Einsemd mín er augljós kannski,

elska vil ég kannski þessa heitt.

Aldursbilið brúa þær

bara ef þær vilja.

Þessi er svo þrifleg, sæt,

þarf ei mitt að hylja.

Missir, tap og mæða öll,

megnar einhver því

hér að ýta alveg frá,

og elska himins ský?

 

Spáin um friðarleiðtogann sem kemur frá Íslandi gæti átt við Ástþór Magnússon

Bricsfundurinn í Kazan 22.-24. október, núna þessa dagana fær minni athygli en vert er. Þó sýndi RÚV frá honum í tíufréttum í gær og markverð orð Xi Jinping Kínaforseta vöktu alveg sérstaklega athygli mína, og einnig það sem Pútín sagði reyndar. Maður þarf ekki að vera Rússasleikja þótt maður sé ekki sammála meginstraumnum í skoðunum á Rússum.

Pútín talaði eins og Vesturlönd væru hættuleg og óstöðug, og að Rússar væru að verða leiðandi í því að bjarga heiminum frá hættum og ógnum. Eða með öðrum orðum, Pútín talaði eins og Rússar væru hin nýja heimslögregla sem Bandaríkin hefðu verið áður fyrr.

Ef Kínaforseti hefði ekki tekið undir orð hans með sterkum og ótvíræðum hætti hefði verið auðvelt að kalla orð hans bull og þvælu.

Orð Kínaforseta fannst mér stórmerkileg, "Við aðstæður umbreytinga á flekahreyfingum, sem ekki hafa sézt í margar aldir, fara alþjóðamálin í gegnum mikið umrót. En þetta haggar ekki sannfæringu minni og friðhelgi áætlunar um að velja gagnkvæman stuðning, friðhelgi djúprar, aldagamallar vináttu milli landa vorra og friðhelgi skyldurækni þjóðanna, Kína og Rússlands sem stórvelda".

Ræða Kínaforseta var niðurskrifuð og hann las hana af blaði, og hefur greinilega verið vel skrifuð, eins og torræð véfrétt.

En í þessum orðum hans felst þó margt sem er merkilegt.

Þessar "umbreytingar á flekahreyfingum, sem ekki hafa sézt í margar aldir", það er þetta merkilega í ræðu hans, en margt annað er þar líka áhugavert.

Ég túlka þessi orð hans þannig, og flest bendir til að það sé hin rétta túlkun, að hann sé að segja að Bandaríkin, Evrópa og Vesturlönd séu að missa þá forystu sem hér hefur verið um langt skeið. Það er vissulega rétt.

Kínaforseti er að segja að Bandaríkin eru ekki lengur leiðandi, og ekki heldur Evrópa. Það er líka rétt.

Umrótið sem Kínaforseti talaði um í þessari merkilegu ræðu, sem jafnast kannski á við ræður Churchills sem rötuðu í sögubækurnar, það er auðvitað Úkraínustríðið og það sem gerist í miðausturlöndum nú og á sér fá fordæmi hvað hörku varðar og stigmögnun í þessum löngu átökum.

Já, ræða Kínaforseta er stórmerkileg. Hún gæti verið fyrirboði þriðju heimsstyrjaldarinnar jafnvel. Kína er rísandi stórveldi, og ofurstórveldi jafnvel, og sérstaklega í samvinnu við Indland og Indverja sem eru þeim nærri og mikið og rísandi stórveldi einnig.

Ræða Kínaforseta er einnig svar við þeirri staðreynd að bæði Donald Trump og Kamala Harris velja einhverskonar tegund af viðskiptastríði við Kínverja. Jafnvel er ESB að feta sig á slíkar brautir, virðist manni.

Ég tel að íslenzk stjórnmál þurfi að taka mið af þeirri nýju heimsmynd sem er að birtast okkur, og Kínaforseti lýsir þessu með hófsamari hætti en margir aðrir.

Það er ekki lengur hægt að láta öfgafólk eins og Þórdísi Kolbrúnu vera einrátt í utanríkismálum. Það er úrelt.

Pútín býður vesturveldum birginn: BRICS-ríki funda

Pólitíkin verður áhugaverðari með þessari ungu konu

Ég held að Lenya Rún sé mjög góður talsmaður Pírata, sem frjálslyndasta flokksins á Íslandi. Það verður að minnsta kosti skemmtilegt og spennandi að fylgjast með henni rökræða við þá sem eru ósammála henni í fjölmiðlum, það færir líf í pólitíkina. Vinstri grænir virðast vera sokknir í hafsins djúp vegna setu í óvinsælli stjórn og að hafa átt mjög stóran þátt í verkum hennar, vondum og góðum í bland. Píratar taka við sem frjálslyndasti flokkurinn, og lengst til vinstri ásamt Sósíalistunum.

Maður sér þetta teiknast þannig upp að Píratar hljóti að stækka, því ungt fólk á uppleið ber með sér ferska vinda. Jafnvel gæti verið að vinstriöflin í heiminum séu á svona vegferð, og að hægriöfgaflokkarnir svonefndu taki þá við því hlutverki sem var fyrrum þeirra, að sameina sumar vinnandi stéttir sem bera skarðan hlut vegna alþjóðavæðingarinnar.

Eftir sem áður þurfa að vera flokkar sem sjá um húmanismann og að efla hann, kærleikann á milli fólks, ef hægt er, og Píratar ætla að sjá um það greinilega í stað Vinstri grænna sem eru kannski að hverfa, þótt óhóflegt innstreymi á of skömmum tíma sé varasamt.

Kvenréttindi og mannréttindi virðast allavega meira áberandi hjá vinstriflokkum nú til dags en barátta gegn arðrænandi ofurríkum samsteypum, einstaklingum eða fyrirtækjum.

Lenya Rún er algjörlega ættuð frá Kúrdistan, og það er áhugavert ef hún verður áberandi í pólitík og sem opinber persóna, því hún kemur úr þessum heimshluta þar sem átök eru mikil, og nær kannski að gera okkur Íslendinga að meiri heimsborgurum í raun, því við þurfum ekki aðeins að skilja vestræn sjónarmið, evrópsk eða bandarísk, heldur þessi sjónarhorn sem tilheyra þjóðum sem sumar mæta mótspyrnu hér í vestrinu, vegna trúarbragða eða framandi menningar.

Ég er hlynntur því að fræðsla sé aukin. Þannig eykst kærleikurinn og fordómar minnka. Flestir ættu að vilja friðsamlegt og kærleiksríkt þjóðfélag þótt skoðanir séu skiptar á mörgu. Það að vilja vernda hið þjóðlega, rasa eða menningu, ætti ekki að tengjast fordómum heldur gagnkvæmri virðingu og áframhaldandi uppbyggingu og varðveizlu á því sem er menning.

Ég reyni að sýna bæði múslimum og gyðingum skilning eins og hægt er, en ég er ekki ríkur maður og get ekki hjálpað eins og ég vildi ef ég væri ríkur.

Auk þess er erfitt að taka afstöðu í þessum málum.

Kúrdar eru flóttamannaþjóð. Þeir eiga það sameiginlegt með gyðingum að lifa víða í brotum. Því finnst manni það skrýtið og rangt að gyðingar fái meiri athygli, stuðning og samúð en sumar aðrar þjóðir eða þjóðabrot sem eiga sér svipaða sögu í fortíðinni.

Mér finnst stundum að múslimar verði fyrir meiri fordómum en nokkrir aðrir hér á þessu landi okkar. Það er víst ekkert einsdæmi með ástandið hér á Vesturlöndum.

 

„Ég er aðeins að jafna mig á spennufallinu“

Nótt hinna löngu hnífa

Þórdís Kolbrún var heillandi í Silfrinu, sem rökvís og hvöss manneskja sem ekkert bítur á, sigurvegari sannur.

Engu að síður, aðdragandinn var ekki tilviljun og ekki tímaleysi eins og hún og fleiri vilja halda fram, heldur ásetningur forystunnar um að losna við gagnrýni og fólk sem var of erfitt, og sjálfstætt, með aðrar skoðanir.

Við þessir óháðu bullarar, við viljum endilega halda öðru fram en stjórnmálaskýrendur sem hafa verið keyptir til að móta söguna með rangri söguskoðun.

Þetta hugtak í yfirskriftinni er orðið fast hugtak yfir pólitískar hreinsanir. Staða Hitlers styrktist til muna eftir þau dráp, frá enda júní 1934 til 2. júlí, tóku yfir þrjá daga.

Eftir að hafa horft á Silfrið í gær efast maður um að Bjarni eða flokkseigendur aðrir hafi haft með atburðarás helgarinnar að gera, að menn hurfu sem eru holdgervingar hinnar klassísku sjálfstæðisstefnu.

Sú Þórdís Kolbrún sem þarna talaði kannaðist ekki við "nótt hinna löngu hnífa", og flestir álitsgjafar í fjölmiðlum telja þetta tilviljanakennda atburðarás. Jafnvel Sóley Tómasdóttir, sem er eins mikill erkikommúnisti og hægt er, miðað við hvursu mjög kommúnisminn í dag er öðruvísi en þá, femínismi helzt.

Þórdís Kolbrún talaði um hraðann í atburðarásinni og að ekki hafi það verið ætlun hennar að ýta Jóni Gunnarssyni frá, hún hafi einfaldlega "þurft sitt rými".

Orðalag hennar minnir á uppáhaldsorðalag Hitlers, sem talaði aftur og aftur um það í sínum ræðum til að afsaka hatur sitt á gyðingum að Þjóðverjar þyrftu "lífsrými". Að plássið tækju hinir gróðafíknu gyðingar af innfæddum Þjóðverjum og að nauðsynlegt væri að bregðast við því. Þannig að þótt smáatriðin í þjóðernishreinsunum þeirrar ríkisstjórnar hafi ekki orðið ljós fyrr en eftir stríðið, þá duldist engum að ýmislegt yrði gert til að koma óæskilegri þegnum landsins burt, jafnvel fyrir fullt og allt.

Píratar sýna lýðræðisvilja sinn í verk með opnu prófkjöri en hinir velja uppstillingar á lista, fljótlegri leið en einræðislegri. Kjördæmaráð og uppstillingarnefndir eða flokkseigendafélög ráða of miklu þegar uppstilling er valin, en skýrari línur myndast og sterkari forysta brýnir sinn vilja. Tímaskorturinn er afsökunin.

En það er sama hvernig Þórdís Kolbrún eða aðrir - í sama flokki eða öðrum flokkum - reyna að sverja af sér "nótt hinna löngu hnífa", þetta hefur sennilega verið undirbúið og ákveðið með löngum fyrirvara. Bjarni Benediktsson veit það vel að hvöss gagnrýni hefur verið að beinast að honum frá hans eigin flokki og ýmsum utan flokksins líka, og Ásmundur Friðriksson var kannski beittastur áður í henni, Birgir Þórarinsson kom úr Miðflokknum og var varfærinn í yfirlýsingum, en með skýra stefnu. Jón Gunnarsson var kannski fremstur í flokki af þessum þremur, sem ráðherra sem bar ábyrgð og skar úr um mál, en rökfastur og gat skákað óvinum með snjöllu orðfæri.

Eftir "nótt hinna löngu hnífa" höfum við nýjan Sjálfstæðisflokk, og Þórdís Kolbrún er leiðtogi útí gegn, fæddur leiðtogi, ennþá beittari en Áslaug Arna, en óvinsælli af mörgum þó, því hún er jú stríðsmálaráðherra.

Þessi nýi Sjálfstæðisflokkur er ESB-vænn og Elítu-vænn, jafnvel enn meira en Samfylkingin. Hnífurinn gengur ekki á milli þriggja náskyldra flokka eftir breytinguna, það eru Viðreisn, Samfylking og Sjálfstæðisflokkurinn. Áherzlumunurinn í að ganga inní ESB er hverfandi, og helzt á yfirborðinu í Sjálfstæðisflokknum.

Eftir glæsilega frammistöðu Þórdísar Kolbrúnar í Silfrinu í gær, þar sem ég sá að hún er leiftursnjöll og miskunnarlaus, og með metnað sem kemur henni víða, þá er það ljóst að hún gæti orðið arftaki Bjarna, og spurning hvort Áslaug Arna á roð í hana.

Formenn hegða sér helzt eins og Bjarni þegar þeir verða hræddir um stöðu sína. Bæði eru það skoðanakannanir og kúgunin af hendi VG sem vekja grimmd formannsins, og því er auðvelt að beina reiðinni að óþægum flokksmönnum sem eru ekki 100% sammála.

Elítur nota ýmsar aðferðir til að stjórna og halda völdum.

Ein aðferðin er sú að útskýra ekki breytingar sem verða og afneita þeim, eins og gert er með "nótt hinna löngu hnífa" innan Sjálfstæðisflokksins.

Getur einhver sagt það við sjálfan sig að ENGINN vilji hafi verið innan Sjálfstæðisflokksins til að losa sig við þessa óþægu og sjálfstæðu einstaklinga?

Hvað með pistla Björns Bjarnasonar?

Hann er jú innsti koppur í búri.

Hann hefur gagnrýnt þessi sjónarmið sem þessir menn standa fyrir, og hefur gagnrýnt Miðflokkinn. Stundum finnst mér Björn Bjarnason vera stjórnandi Þórdísar Kolbrúnar R. G., í utanríkismálum og fleiri málum.

Það er sjálfsblekking að halda því fram að einhverjar tilviljanir hafi ráðið þessum breytingum.

Auðvitað var þetta skipulagt. Gott og vel, þetta er þeirra flokkur.

Þá víkur sögunni til útlanda.

Ef Kamala Harris verður næsti forseti Bandaríkjanna þá mun þessi nýi Sjálfstæðisflokkur fá stuðning frá slíkri Elítu.

Ef Donald Trump verður næsti forseti Bandaríkjanna, þá verður Miðflokkurinn helzti boðberi sömu stefnu á Íslandi, á meðan Lýðræðisflokkurinn hefur ekki fengið sömu stærð og hann.

Bjarni Benediktsson er búinn að rígbinda Sjálfstæðisflokkinn á klafa Natóhyggju, stefnu demókrata í Bandaríkjunum og ESB aðildar í laumi, ekki alveg í orði eða á borði, nema allir vita að það er þeirra næsta skref, til að elta Elítuna enn frekar.

Skýringar Þórdísar Kolbrúnar um að tímaleysi og tilviljun hafi valdið því að þessir menn hurfu á braut, þær eru kannski hluti af sannleikanum.

En eins og gott er að muna, veruleikinn hefur mörg andlit og það er hægt að nálgast hann á margan hátt. Fólk kýs einatt ákveðið sjónarhorn til að styðja sína nálgun og skoðun.

Í grunninn má segja að þeir sem kusu á listana hafi hlýtt Bjarna og öðrum sem mestu ráða í flokknum, um að styðja Þórdísi Kolbrúnu frekar en Jón Gunnarsson.

Sjálfstæðisflokkurinn er einmitt svona flokkur, þar sem styrk forusta ræður úrslitum.

Því miður er RÚV einnig samlit hjörð.

Nema var kosning Þórdísar Kolbrúnar byggð á þrælsótta og valdaótta frekar en öðru? Jú, það má gera því skóna.

Þetta er það Ísland sem við höfum tilheyrt síðustu árin. Fólk er kannski margt fífl eins og Botnleðja söng um, en hin seinni ár kannski færri og færri fífl og fleiri sem fatta og eru ekki alveg fattlausir.

Þessvegna, vegna þess að fólk er farið að þreytast á því að vera fífl, hefur Sjálfstæðisflokkurinn verið að minnka í skoðanakönnunum, niður í 12% jafnvel.

Bjarni Benediktsson og dúkkulísurnar hans ætla sér hægt en örugglega inní ESB. Þar er ekkert sjálfstæði á stefnuskránni, heldur valdagræðgi hrein og ómenguð.

Ég þekki nú ýmsa í Samfylkingunni og mín föðurætt er þar. Þrátt fyrir fagurgalann um að vilja hjálpa fólki er það sama innihaldið og hjá Bjarna og dúkkulísunum, elskan til sjálfs sín og heimsins, og til valdanna.

Þetta "góða fólk" er alltaf fyrst til þess að vilja sýna góðmennsku sem aðrir þurfa að greiða fyrir.

Þar af leiðandi, eins og í Evrópu, flokkar eins og Miðflokkurinn, Flokkur fólksins og Lýðræðisflokkurinn stækka, sem sverja af sér hægriöfga, en reyna líka að sverja af sér jafnaðarfasismann, sem hitt snobbliðið starfar eftir.

Hvað með Frelsisflokkinn og Íslenzku þjóðfylkinguna? Bjóða þau ekki fram? Hafa þau gefizt upp?

Fólk vill skjól fyrir helvítis jafnaðarfasismanum. Fólk flýr því í skjól allra annarra, sem jafnvel reyna að sverja af sér það sem hjálpar.

Við vitum að við Íslendingar erum alltaf á eftir.

Áður var sagt að við værum 30 árum á eftir? Kannski 10-15 árum á eftir núna.

Áður en Sjálfstæðisflokkurinn springur eins og sú bóla sem hann er, þá á hann kannski eftir að stækka núna fyrir þessar kosningar.

Á meðan getur liðið góða myndað enn eina hrunstjórnina, Samfylking, Sjálfstæðisflokkur, Viðreisn og kannski Píratar.

Eða fáum við Miðflokkinn inn? Þá aðeins til að þeir gera lítið úr sér og hverfi eins og aðrir í mykjuhauginn sem er sterkasta aðdráttaraflið?

 

„Ekki gott fyrir stuðningsfólk fyrir hvalveiðum“

Sinning Town, ljóð frá 6. janúar 2019

Abbey road is almost here,

as they come for nothing but the fear.

Suffer in the sinning town,

see or hear the voices coming down.

Bitter girl is hating him,

how I go so far away...

Respect dwindling, taking sadder sides,

she's the victim of the barroom nights.

Turning into a robot really dim,

rest I now by other, find the day!

 

Learning never, leaning still,

lots of people thought so, never will!

Better only when it's worse?

Wake up, taking on the bitter curse!

Abbey boys are always right,

envy them the lesbos, see!

Ásta, thought so, only losing war.

all the nation wrong, just fiendish bore!

Should not deny right, so rather fight!

Rule then Hell girl, better to go free!

 

Women hating, ways are gone!

Working for the losing, only son!

Murky town and mornings dead,

maidens, demons, enemies so red!

Slander, jokes, then booze and babes,

brilliant to relax and smile!

Older maidens only see what's wrong.

If you're right you laugh and feel then strong.

Feminism favours boredom, tabes,

feel this hellish, stupid, lonesome guile.

 

Skýringar: Tabes: Visnun.

Ósjálfstæðisflokkurinn, Kvennalisti Íslands nr. 2, Sjálfstæðisflokkurinn

Jón Gunnarsson er þekkt andlit sem myndi bæta fylgi Lýðræðisflokksins. Nú ættu reiðir hægrimenn að flykkja sér á Lýðræðisflokkinn og koma honum inná þing og vel það. Ef samstaðan er næg fær Lýðræðisflokkurinn 10% eða meira.

Kvennalisti Íslands nr. 2 hefur hafnað Jóni Gunnarssyni, hann er of góður fyrir Ósjáfstæðisflokkinn.

Leiðin getur bara legið niðurávið fyrir Ósjálfstæðisflokkinn. Samfylkingin sér betur um femínisma en sá flokkur sem var vígi karlrembunnar í gegnum áratugina, Sjálfstæðisflokkurinn. Hann er ekki trúverðugur sem andstæða sín.

Vinstrimenn hata Sjálfstæðisflokkinn eins og pestina. Jafnvel hægrimenn eru farnir að flýja. Sjálfstæðisflokkurinn er hinn forni fjandi vinstrimanna og jafnaðarmanna.

Flokkseigendafélagið styður Þórdísi Kolbrúnu, og þannig skal það vera.

Íslendingar eru sömu aumingjarnir og áður. Erlendar glæpamafíur ráða hér mestu með hjálp þeirra innlendu. Stærstu flokkarnir eru útibú Elítunnar sem er tvíhöfði, demókratar eiga Samfylkinguna og repúblikanar Sjálfstæðisflokkinn. Stríðsöflin útí heimi eru þannig, tvíhöfða skrímsli. Jahve í tveimur útgáfum af sjálfum sér.

Trúið ekki orði af því sem er sagt opinberlega, ef fólk eins og Þórdís Kolbrún segir það. Kristrún í Samfylkingunni er sennilega sama tóbakið. Ríkur verður ríkari, fátækur fátækari, það er þeirra mottó.

Við kjósum yfir okkur verstu böðlana eins og venjulega.

 

Þórdís tók 2. sætið og Jón á útleið

Fame Is Not That Great, ljóð frá 3. janúar 2017.

Telling from the tale,

taming every nightingale.

Love, her name in lines...

like to sing,

nibbling, knowing,

not for going rich?

Must be in the mines,

may she love, not sting!

For the fortune, rowing,

fame is not that great, when she's the bitch.

 

Wind it down, just west,

war you see is not best.

I wished that she just words

would then use

to get me going.

Gladness in the heart?

Lost in Heaven's herds,

how we're bound to lose!

Ball of bile just throwing,

better go up ready for the start.

 

Will they make you mad?

More of that or really sad?

What I need, just wait...

warlords, she?

The girl is growing,

get the feeling, wrong?

Best, so boring, late,

bound in tunnels, we?

She is easy, sewing,

says that I'm the one who's ready, strong...

 

Margt bendir til þess að Vinstri grænir endi sem Titanic, á botninum til eilífðar

Ef Vinstri grænir eru á fleytu sem er sokkin, þá eru þessar tölur að segja að þeir séu að sleikja hafsbotninn, en önnur könnun gefur 5%, og samkvæmt henni á flokkurinn framtíð fyrir sér. Hvernig verður sú framtíð? Erfitt er að trúa því að hún verði nema sem gagnrýnandi á þingi, ekki í stjórn á næstunni, og líkurnar á að hræið af flokknum verði lagt niður hljóta að teljast mjög miklar, nema þau séu þeim mun lífseigari.

Mér finnst mjög fyndin og sönn bloggin eftir Jóhannes Ragnarsson þar sem óförum Vinstri grænna er lýst með fyndnum og raunsönnum hætti. Það er varla hægt að gera betur, nema Sverrir Stormsker auðvitað, hér er óplægður akur fyrir þann frábæra listamann og grínista.

Vinstri menn hljóta að vera ósáttir því Samfylkingin er ekki lengur með þær áherzlur sem bara einkenna jafnaðarmenn og vinstrimenn, einnig þjóðernisjafnaðarmenn. Píratar og Samfylkingin eru einu flokkarnir sem hægt er að tengja kannski við vinstrimennsku sem fá almennilegt fylgi, Sósíalistaflokkurinn mun þó tel ég sennilega komast inná þing núna með 5% fylgi eða meira, og geta þeir því verið í stjórnarandstöðu virkir.

En Píratar eru ekki til vinstri nema þegar það hentar þeim. Fólkið í Pírötum er allskonar, og nú síðast er hinseginfólk komið þar inn og með sínar áherzlur áberandi.

Píratar virka á mig eins og flokkur sem getur þróaðzt í allar áttir, eftir vindum sem blása hverju sinni. Nú er hann þó skálkaskjól frjálslyndis sem fær ekki alveg sama hljómgrunninn í öðrum flokkum, og ungæðisháttar kannski líka.

Hvað er því hægt að lesa útúr skoðanakönnunum núna um all langt skeið en merkilega hægrisveiflu í stjórnmálum okkar og þjóðernishyggjuhreyfingu jafnvel enn frekar, en ekki síður þó sveiflu í átt að velferð og samúð með fátækum. Flokkur fólksins og Samfylkingin tala svipað í því og fylgisaukning þeirra ber þess vitni.

Það er ýmislegt í þessu.

10% fylgi Framsóknar er eiginlega fasti í íslenzkri pólitík.

Sjálfstæðisflokkurinn er líka ekki dauður, en veiklaður. Útspil Bjarna með að sprengja stjórnina var klárlega valdeflandi fyrir hann og flokkinn.

Lýðræðisflokkur Arnars Þórs er að vakna og rísa, það er merkileg og góð ný rödd sem við þurfum. Frekar væri áhugavert að hann stækki og komist inná þing en VG aftur. Kannski á sá flokkur framtíð seinna, en fáir gráta það þótt hann hverfi af þingi um sinn.

Lengi hef ég haft það á tilfinningunni að fylgi Samfylkingarinnar sé ekki traust. Ég held að langflestir sem gefa sig út í skoðanakönnunum að vilja kjósa Samfylkinguna sé fólk sem er óstöðugt í rásinni og ákveður sig kannski í kjörklefanum.

Sá hópur sem kýs sitt á hvað er kannski stærri en nokkrusinni fyrr á Íslandi. Það tel ég að þýði að Lýðræðisflokkur Arnars Þórs gæti stækkað, en kannski hangir hann utan þings.

Vinstri grænir er jójóflokkur líka. Hann hefur stækkað og minnkað áður mjög mikið. En margir hafa ógeð á þeim flokki og fólkinu sem er mest áberandi þar núna, svo erfitt er að ímynda sér að sá flokkur nái árangri svona.

Mér finnst meiri óvissa í þessum tölum en nokkrusinni fyrr. Flokkarnir eru ekki lengur mjög skýrir kostir. Skilin á milli hægri og vinstri eru óljósari en nokkrusinni, og samt til staðar enn og skipta máli.

Skilaboð kjósenda eru mjög skýr. Þau eru þessi: Fólk vill áherzlur Miðflokksins, sem þýðir, ALVÖRU stjórn á landamærum, að læra af Dönum hvað varðar harða löggjöf um að aðfluttir hegði sér vel, læri íslenzkuna. Gott fylgi Miðflokksins og Flokks fólksins segir að fólk vill þessar áherzlur, sama hvaða flokkar komast til valda.

Ennfremur: Gott fylgi Samfylkingarinnar og Flokks fólksins segir að húsnæðismálin eru í ólestri, leigan alltof dýr hjá fólki, maturinn alltof dýr, verðbólgan óþolandi, og þetta er mjög stórt kosningamál líka.

Framsókn er íslenzka sálin holdi klædd. Framsókn fær alltaf um 10%. Það má reiða sig á Framsókn og þeirra traustu sviksemi við pólitík, þeirra fagmannlegu hentisemi og slíkt.

Sjálfstæðisflokkurinn er búinn að vekja gremju og reiði þeirra íhaldssömustu á landinu. Þessvegna liggur flóttamannastraumurinn þaðan og líka frá Vinstri grænum, sem hafa vakið gremju og reiði þeirra sem eru lengst til vinstri.

Um Sjálfstæðisflokkinn má það segja að það er flokkur sem gæti dáið út og orðið eins og Vinstri grænir. Ef sviksemin við stefnuna halda áfram hlýtur Sjálfstæðisflokkurinn að þurrkast út. Það er ekki þörf fyrir flokk sem þykist annað en hann er.

Sjálfstæðisflokkurinn sem var mesta kjölfestan í íslenzkri pólitík er orðinn að stærsta jójóinu. Ég held að hann gæti enn orðið 30% flokkur eða meira. Þannig eru margir Íslendingar, með þjóðernisstolt, þörf fyrir frelsi og réttlæti og lítilli ríkisvæðingu, en Bjarni Benediktsson og hans dúkkulísur, þau hafa bara alls ekki staðið fyrir þannig pólitík nema að örlitlu leyti, aðallega skrípaleik og trúðalátum og eftirgjöf við Vinstri græna og þeirra öfgafemínisma, fóstureyðingar og slíkt.

En Friggjarblótið kemur uppí hugann. Það mun eiga að gerast snemma í febrúar, og afmælisdagur Katrínar Jakobsdóttur segir til um að æðri máttarvöld hafi verið að segja okkur eitthvað, og láta þau leika í aðdraganda Friggjarblótsins, sem er hringrás náttúrunnar eins og svo margt í Biblíunni, sem fengið er úr heiðnum trúarbrögðum, æðri mýtur og heilagar á ferðinni sem stjórna mannlegri hegðun.

Undir lok Friggjarblótsins kemur Óðinn fram og hann ávinnur sér ást Friggjar. Þar með hefst sögulegur tími í goðafræðinni, gullöldin og þær hringrásir sem snúast um velmegun.

Ef Bjarni Benediktsson er að rísa og ganga inní hlutverk Óðins með því að rjúfa samstarfið við Vinstri græna og Framsókn, þá er hann mögulega að færa Sjálfstæðisflokkinn úr 12 prósentum í 30 prósent. Það var góður tími fyrir Ísland þegar Sjálfstæðisflokkurinn var langstærsti flokkurinn og hefðbundin gildi réðu, kirkjan var sterk, íhaldssöm og trúverðug.

Ég segi ef, ekki að svo sé. Ég segi að þetta sé möguleiki, ekki vissa.

Friggjarblótið gengur út á það að hin villta náttúra er tamin, hin villta kvennáttúra Friggjar, sem er af tröllaættum.

Friggjarblótið lýsir því í fjölmörgum erindum hvernig Frigg verður valdamesta gyðjan í alheiminum, og hvernig öll náttúran visnar, börnin hætta að fæðast, og þá kemur Óðinn fram og yfirvinnur hana með þeim hætti sem ekki er útskýrður. Það er vissulega sigur feðraveldisins. Þar með hefst allt þetta sem við þekkjum, vald Biblíunnar, Vanatrúar og Ásatrúar. Friggjarblótið lýsir villimennsku femínismans og forsögu þegar tröllin réðu með úrkynjun og brjálæði.

Það er mjög dularfullt að kafa ofaní ást Friggjar og Óðins. Frigg mun þýða frú, og því mun hún hafa heitið eitthvað annað upphaflega. Það er ekki vitað með vissu hvað hún hét áður, en eitthvað var það. Það er eitt af því sem þarf að uppgötva í framtíðinni.

Frigg þýðir því bara "eiginkona Óðins", samkvæmt sumum fræðimönnum. Raunar tel ég þetta sama nafn og Briganta, sem þýðir sú sem er skínandi og há.

En torræðar eru ýmsar heimildir sem fjalla um eðli Friggjar. Samkvæmt þeim er hún Loki, eða Loka.

Friggjarblótið lýsir því hieros gamos, heilögu hjónabandi, kannski betur en aðrir forntextar og klassískir.

Hieros gamos lýsir endursköpun, hvernig endurnýjun á sér stað, meðal annars.

Enn fremur, Loki mun vera eldri bróðir Óðins samkvæmt traustum heimildum og réttum.

Sagan um Kain og Abel í Biblíunni kemur því úr Ásatrúnni, úr týndum og horfnum heimildum þaðan.

Nema þetta, Loki reynir sífellt að drepa Óðin, en honum tekst það aldrei. Báðir eru guðir og ódauðlegar verur.

Þetta er meira eins og í stjörnuspáspekinni, þegar guðir og gyðjur tákna hnetti, reikistjörnur, sem hafa áhrif á persónuleika okkar.

Friggjarblótið lýsir vissulega samruna, eins og hjónaband Friggjar og Óðins er. Það er undirstaða friðar og velmegunar.

Eins og allir vita er Óðinn hinn hvikuli sem ríður öllu sem hreyfist og getur afkvæmi við allt sem finnst. Frigg er að sama skapi í eðli sínu tröllskessa sem er eigingirnin og sjálfhverfan holdi klædd, sem lætur allt visna í návist sinni vegna yfirgnæfandi eigingirninnar.

Saman eru þau allt annað og meira, og skapandi og gott afl, undirstaða í veröldinni.

Völuspá lýsir því endurtekinni gullöld.

Gullveig er samkvæmt mínum skilningi sú sem dreifir út gullinu.

Eða hún er sú sem berst fyrir jafnrétti, femínisma, jöfnuði, kommúnisma, fjölmenningu. Þar með hefjast ragnarök.

Lærdómurinn með Völuspá er einfaldlega sá, að gullið á að vera í eigu Ása og Ásynja fyrst og fremst, þau kunna með það að fara. Það er stéttaskiptingin.

Gullveig er orð sem er samsett úr tveimur orðum. Gull og veig. Gull var sömu merkingar þá og nú, dýrasti málmur sem fannst.

Veig er flóknara orð. En það merkir verðmæti frekar en vatn. Vegna þess að málmar voru skornir niður og seldir eftir vigt, veig. Þunginn í því sem var vegið sagði til um verðmætið.

En Gullveig þýðir þegar maður kafar alveg til botns í orðunum og heitinu, sú sem dreifir gullinu sem víðast. Þungi gulls er vissulega rétt merking, en meira felst í þessu eina orði, Gullveig, en bara "þungi gulls".

Gyðjan eða tröllskessan sem var tákn fyrir gullið, hún var einnig tákn fyrir magn af gulli, eða gullþorsta, ágirnd, fégræðgi.

Enn fremur og það sem er mikilvægast við að túlka þetta nafn og hvað það merkir, það merkir viðskipti og baráttu um völd, það merkir að gullið dreifist um jörðina.

Það fer aftur í tímann þegar bronzöld var, þegar alþjóðavæðing ríkti, en þegar járnöld tók við kom upp þjóðerniskennd, og fólk hætti að ferðast eins mikið til að leita að bronzi og stunda viðskipti við fjarlægar álfur.

Gullveig merkir sú sem dreifir gullinu. Þetta fæst með því að skilja að merkingin í orðinu veig var fastbundin verzlun og viðskiptum um gríðarlega langt skeið heiðinnar menningar.

Gullveig er þannig tákn fyrir mjög margt.

En hnignunin hefst með jöfnuðinum. Þrælahaldið er tákn um stéttir í föstum skorðum, og frjósemi sem heldur á jafnvægi í náttúrunni.

Einnig er Gullveig tákn fyrir Mordor, mengun og óhóflega tæknivæðingu nútímans.

Gullveig er tákn um rof á stéttaskiptingu.

Erindi vantar inní Völuspá. Hún er í mjög stuttri mynd eins og við þekkjum hana.

Þetta er sögulegt atriði sem menn þekktu fyrir 1000 árum þegar Völuspá var rituð. Þetta er minni margra kynslóða.

Verzlun og viðskipti buðu uppá það að fólk ynni sig upp úr lægri stéttum, og af erlendu ætterni.

Sérstaklega var þetta þannig í Evrópu fyrir um það bil 3000 árum þegar heiðin trú var þar í blóma, og fyrir tíma Rómverja, að þá var góður tími. Um hann þegja sögubækur. Sumt var jú ritað, en fæst af því er enn til, eitthvað þó í Vatikaninu hjá Páfanum.

Völuspá fjallar um þetta einkum og sér í lagi og kemur með algilda siðspeki og aðrar fræðigreinar í stuttu máli.

Friggjarblótið er það heiðna blót sem er okkur mjög hollt. Það er frumstætt og býður uppá þessa endurnýjun sem hefur ekki orðið lengi.

Með Kötustjórninni færðist Ísland ögn nær því að framfylgja og fara með Friggjarblótið og að blóta guðin á hinn rétta hátt.

Engin hringrás er þó fullkomin á okkar tímum, því við fórum útúr réttum örlagahjólum fyrir löngu. Rétt samstilling við örfá guðdómleg örlagahjól getur þó haft einhver góð áhrif, en þetta er of langt og flókið mál til að útskýra frekar.

Það hagnýta og praktíska útúr þessu er hvað verður í framtíðinni, hvernig fara komandi kosningar og eitthvað slíkt.

Inni á heimilunum verður hið rétta uppeldi að fara fram. Þó ekki fyrr en vestrænt uppeldi kemst allt í lag, og menning okkar öll kemst á réttari kjöl.

Það er svo margt sem gerist eftir Friggjarblótið. Sólarblótið er nú eitt.

Dóttir Baldurs og Sunnu er Sól, og hún ríkir um nokkurra mánaða skeið, og Sólarblótið lýsir því.

Sól er betri gyðja en þau bæði. Hún sver sig í ætt við tívana og tíðarfarið er eftir því samkvæmt fornri trú og heiðinni, það eru sumrin.

Hún verður þó frá að hverfa þegar haustið kemur. Sezt þá Baldur aftur á sinn vagn og tekur við hlutverki sínu að nýju sem sólarguðinn.

Í Sólarblótinu fáum við fallega og góða lýsingu á femínismanum, sem gengur upp, þótt slíkt hafi ekki gerzt í Friggjarblótinu.

Sól leitar sér ráðgjafar í guðanna ríki og hjá föður sínum ekki sízt, sem þekkir gömlu reglurnar. Því er stjórn hennar réttlát.

Það gerist síðan fyrir galdra og töfra að þetta breytist. Tröllin hafa gert samninga og það kemur inní. Talið er að goðsögnin um bræður Óðins komi þarna inní síðsumars.

Þegar Véi og Vili ríkja og Óðinn er fjarri, þá ríkir kaos í goðheimum, sem breiðist út víðar. Þá er Sól véluð í burtu, og drepin samkvæmt öðrum heimildum goðsagnarinnar, en lifnar svo við að nýju, að sjálfsögðu.

Þetta mun vera í júlí, ágúst, september.

Ég held að Sjálfstæðisflokkurinn þurfi alveg nýtt fólk. Kannski getur Áslaug Arna tekið þátt í endurreisninni, en varla svo margir aðrir. Óli Björn Kárason og Brynjar Níelsson, þetta eru menn sem gátu eitthvað gott gert. Annar er að hverfa sem formaður þingflokksins, hinn hefur lítil áhrif. Sjálfstæðisflokkurinn virðist svo gegnrotinn að honum sé ekki viðbjargandi.

Þegar bezta fólkið fær ekki að leiða og hafa áhrif, þá fer allt til fjandans.

Sjálfstæðisflokkurinn verður nefnilega engum harmadauði frekar en Vinstri grænir. Þegar flokkar verða umbúðir og hylki fyrir valdagræðgi, þá leitar fólk eftir einhverju öðru.

Ný könnun: VG í frjálsu falli