Af hverju að þykjast viðhalda menningunni þegar það er bara hræsni?

Íslenzkan er að deyja út. Fólk sem kann viðtengingarháttinn er farið að sleppa honum, því það eru börnin sem ráða yfir fullorðna fólkinu en ekki fullorðna fólkið sem ræður yfir börnunum, eins og í leikriti Guðrúnar Helgadóttur, Óvitar, sem starfaði fyrir Alþýðubandalagið og skrifaði barnabækur. Menningin er hrunin til grunna. Dauðasyndirnar sjö eru dýrkaðar sem markmið til að fara eftir og það kristilega er hatað og fyrirlitið, nema af fáum. Letin við að læra eigið tungumál er sterkari öllum metnaði. Sífellt heyrir maður fleiri málvillur í sjónvarpi og útvarpi.

Til hvers að hafa skóla í landinu ef kennslan er í molum og aginn þar?

Þetta með Borgarskjalasafnið er aðeins eitt af mörgu sem sýnir þjóð sem er að deyja út og hverfa, á ekkert nema núið og varla það, enga fortíð, enga menningu, enga framtíð, hefur breyzt í þræla og ambáttir erlendrar menningar og peninga og valda frá útlöndum.

Borgarskjalasafn hverfur á braut

Hundadagskvendi númer 12 og 35 eftir Bob Dylan, þýðing og túlkun.

Eitt sinn hélt ég að þetta væri bara eintómur dóptexti hjá Bob Dylan, því ég vissi að hann hélt sér gangandi með hassi og amfetamíni á þessum árum, ljóðið er frá 1966, plötunni Ljóska á ljósku, Blonde on blonde. Stoned á ensku þýðir skakkur, uppdópaður, en einnig grýttur, í Biblíulegu tilliti, eins og þegar Kristur notaði það og sagði að þeir syndlausu ættu að varpa fyrsta steininum á hórseku konuna.

Þegar fólk fer að tala um fyrirgefninguna verður það ljóst að dýpri merking var í huga Bob Dylans þegar hann samdi þetta og orti.

Einnig verður manni það ljóst að fólk þroskast ekki nema það verði grýtt, þoli erfiðleika í lífinu.

Þeir sem eru í andstöðu við yfirvöldin út af misjafnlega viðurkenndum skoðunum geta einnig tekið undir þetta, og varpar þetta ljósi á óréttlæti nútímans með margvíslegum hætti.

Þetta talar jafnvel inní það sem kristnir menn segja um tvíhyggjuna, heiminn sataníska og guðdómleika trúarinnar hinsvegar.

Það þýðir ekki alltaf að búast við réttlæti.

 

Jæja, þau munu grýta þig þegar þú reynir að vera svo góður.

Þau munu grýta þig bara rétt eins og þau sögðust mundu gera.

Þau munu grýta þig þegar þú reynir að fara heim til þín,

og þau munu grýta þig þegar þú ert þar aleinn.

En ég myndi ekki tala um einsemd...

allir þurfa að verða grýttir!

 

Jæja, þau munu grýta þig þegar þú gengur eftir götunni.

Þau munu grýta þig þegar þú reynir að halda þínu sæti.

Þau munu grýta þig þegar þú gengur eftir gólfinu,

þau munu grýta þig þegar þú nálgast hurðina.

En ég myndi ekki tala um einsemd...

allir þurfa að verða grýttir!

 

Þau munu grýta þig þegar þú ert við morgunverðarborðið.

Þau munu grýta þig þegar þú ert í blóma lífsins.

Þau munu grýta þig þegar þú reynir að vinna þér inn peninga,

næst munu þau grýta þig segja næst á eftir:"Gangi þér vel!"

En ég myndi ekki tala um einsemd...

allir þurfa að verða grýttir!

 

Jæja, þau munu grýta þig og segja að heimsendir sé kominn.

Næst munu þau grýta þig og síðan koma aftur.

Þau munu grýta þig þar sem þú ekur um í bílnum þínum.

Þau munu grýta þig þar sem þú spilar á gítarinn þinn.

En ég myndi ekki tala um einsemd...

allir þurfa að verða grýttir!

 

Jæja, þau munu grýta þig þegar þú gengur einn.

Þau munu grýta þig þegar þú gengur heim.

Þau munu grýta þig og síðan segja að þú sért hugrakkur.

Þau munu grýta þig þegar þú ert kominn í gröfina þína.

En ég myndi ekki tala um einsemd...

allir þurfa að verða grýttir!

 

Þarf fyrir utan talar þetta inní samtímann um lögleiðingu fíkniefna, ef menn vilja taka orðið grýttur sem enn eitt slanguryrði yfir að vera í vímu.

Fjölfræðingurinn Emanuel Swedenborg var einnig heimspekingur, hið góða getur virzt eitthvað allt annað samkvæmt hans bókum.

"Guð er sannleikurinn og það góða í sjálfu sér", er nokkurnveginn orðrétt haft eftir úr bókinni "Himinn og Hel" eftir Emanuel Swedenborg.

Í þessari bók lýsir Swedenborg því einnig að fólk sem gerir góðverk á jörðinni til að sýnast gott í augum samborgaranna eða þeirra kristnu sé ekki gott í raun og fari til Heljar frekar en Himnaríkis, því Guð sjái muninn á þessu tvennu, að hugsa um veraldlega stöðu annarsvegar og svo sannleikann og gæzkuna hinsvegar í innsta eðli sínu. Það þýðir að sjá í gegnum yfirborðsskýringar þeirra sem valdið hafa og fara gegn samtímanum, ef maður tekur mark á þeim orðum.

"Í Himnaríki er Guð sólin á himninum", er önnur tilvitnun eftir Swedenborg sem ég hef eftir minni en í gæsalöppum til að ítreka að hún er nokkurnveginn alveg rétt úr umræddri bók.

Fólk sem sér sýnir og skynjar eins og Swedenborg gerði eða talar við englana eða fólk á öðrum hnöttum eins og ég vil orða það, veit að svona lýsingar geta átt við rök að styðjast þótt jarðnesk upplifun sé ekki þannig.

"Fólk steypir sér sjálft til Heljar af eigin hvötum", þetta er einnig tilvitnun í bók Swedenborgs.

Ég fór að skilja Biblíuna miklu betur eftir að ég las þessa bók eftir Emanuel Swedenborg. Einnig eftir að ég notaði útskýringar dr. Helga Pjeturss, að Himnaríki og Helvíti eru efnisleg fyrirbæri, aðrir hnettir í geimnum, hnettir með bundinn möndulsnúning, sem snúa annarri hlið að sól en hin er myrkvuð alltaf, og ógnvænlegar eiturjurtir vaxa þar, og ránlíf ræður ríkjum, spillilíf og helstefna eintóm.

En Swedenborg lýsir einnig í mörgum köflum muninum á því að trúa og fylgja mannlegu réttlæti annarsvegar og svo guðdómlegu réttlæti hinsvegar. Hann lýsir því hvernig munurinn getur verið örfínn, og hvernig fólk getur orðið meðvirkt í því sem Guði er ekki þóknanlegt. Sjaldan í mannkynssögunni er það eins augljóst og á okkar dögum.

Ég hef grun um að Swedenborg hafi haft í huga nornabrennur samtíma síns og fyrri tíma og trúarofsóknir, en hann er hljóður um slíkt í ritum sínum eða því sem ég hef lesið eftir hann.

"Hið góða í sjálfu sér" er síðan atriði sem hann útskýrir í smáatriðum og er það vel, því almennur lesandi áttar sig ekki á mikilvægi svo almennra orða í fyrstu.

Swedenborg útskýrir það að Guð einn viti hvað sé gott og að það sé ekki það sem skammsýnum mönnum virðist. Hið góða í sjálfu sér getur verið tyftun og ögun eða refsing þar sem það á við, eins og barn sem þarf að þroskast við slíkt. Hið góða í sjálfu sér leiðir af sér hagfellda niðurstöðu að lokum þegar séð er í fjarlægð reynslunnar og tímans en er ekki lýðskrum sem allir kalla eftir af húmanískum hvötum samtímans.

Þannig að Swedenborg tekur ekki afstöðu til deilumála samtíma síns en reynir eins og sannur heimspekingur að útskýra hugtök og setningar í sínum einlægustu og skýrustu myndum.

Þannig að Emanuel Swedenborg tekur undir orð Krists að aðeins Guð sé góður. Það stendur í Biblíunni í Nýja testamentinu, Markús, 10, 18, þegar Kristur spyr:"Hví kallar þú mig góðan? Enginn er góður nema einn, það er Guð". Ennfremur bætir Emanuel Swedenborg við í bók sinni að Guð sé sannleikurinn og það góða í sjálfu sér.

Sérhver maður á sinn sannleika og sitt réttlæti. Dr. Helgi Pjeturss lýsti því að einungis í samstilltu samfélagi ríkti hamingja, þar sem flestir væru sammála og eigingirnin lítil. Swedenborg var á sömu skoðun og hann um það.

"Það góða í sjálfu sér" er hér í lykilhlutverki, finnst mér. Okkur er stundum sagt að við ættum ekki að dæma náungann, en hvenær verðum við meðvirk í því ranga sem er gert undir yfirskini góðmennskunnar jafnvel í samfélaginu? Hvenær erum við að samþykkja nornabrennur samtímans af ótta við almenningsálitið?

Guðjón Hreinberg skrifar um að við eigum að fyrirgefa misvitrum yfirvöldum þrátt fyrir allt og Steingerður Steinarsdóttir ýjar að því einnig í pistli, þegar hún fjallar um að líta í eigin barm og efast.

Ég vil orða þetta á annan hátt. Maður getur fríað sig ábyrgð og reynt að fyrirgefa þannig. Orðið fyrirgefa þýðir að borga fyrir aðra skuld, það er gegnsætt eins og mörg önnur orð á íslenzku.

Ef við trúum því að Guð sé almáttugur þá stjórnar hann einnig hatri, hefnd, refsingu og djöflum í Helvíti. Meira en það, þá eru Djöflar í Helvíti undir vernd Guðs eins og englar Himnaríkis. Þetta leiðir af því að trúa á almáttugan og alvitran guð.

Enn fremur má álykta á þann hátt, að hefndin og hefndarskyldan sé nauðsynleg guðdómlegu réttlæti, til að fólk hagi sér rétt og brjóti ekki af sér.

Málið með fyrirgefninguna er þetta, að hún er ábyrgðarleysi um leið, og maður vill frekar lifa í ábyrgðarleysi og barnaskap en þroska og ábyrgð til að þurfa ekki að kalla yfir sig gremju og reiði annarra. Það má túlka ýmislegt sem Swedenborg ritaði þannig að einmitt þeir sem fara gegn almenningsálitinu geti verið betri en þeir sem gera allt til að þóknast því.

Þá þarf að trúa á óbreytanleg lög, og að sumt sem talið er úrelt í Biblíunni sé það ekki í raun.

Samtíminn þarf að hafa rúm fyrir allar skoðanir.

 

Úreltar skoðanir og löngun til að kjósa Pírata enn

Veturinn 2016 voru merkilegar alþingskosningar. Þá var mikill meðbyr með þjóðernishyggju á Íslandi, og samt gekk þeim flokkum ekki vel sem buðu fram með slík mál, og kosningarnar fóru fram í kjölfar árásarinnar á Sigmund Davíð útaf Panamaskjölunum fyrr um árið, sem klauf Framsóknarflokkinn í herðar niður og vel það.

Ég er þjóðernissinnaður maður en stundum heillast ég af öðruvísi pólitík, þótt sú hrifning sé grunntæk að mestu. Árið 2016 lenti ég í andstöðu við mömmu útaf pólitík, hún vildi kjósa Íslenzku þjóðfylkinguna en ég vildi kjósa Pírata. Ég samdi mörg dægurlög gegn Íslenzku þjóðfylkingunni, eins og til að sanna það fyrir mér og öðrum að ég væri ekki sammála þeirra stefnumálum. Enda er það svo að þeir sem efast innst í sál sinni eru oft öfgafyllstir á yfirborðinu.

Ég held að Magnús bloggari hafi rétt fyrir sér að næstu 2000 árin verði femínísk. Þá verður maður að fara í sjálfskoðun og ef maður aðhyllist úreltar skoðanir að reyna að breyta þeim, eða finna eitthvað rangt við þær að minnsta kosti.

Ég taldi mig vera vinstrisinnaðan snemma á unglingsárunum. Þá byrjaði ég að verða andvígur kristninni, enda er víst andstaðan gegn kristninni hluti af kommúnismanum í sögulegu samhengi.

Það passar við minn persónuleika hvernig Píratar vinna og hugsa þvert á stjórnmálastefnur í sumum málum, þótt þeir virðist hreinræktaður vinstriflokkur ef dæmt er útfrá mörgum af þeirra baráttumálum.

Sjálfstæðisflokkurinn er of spilltur fyrir minn smekk og Framsókn líka, og Vinstri grænir líka eftir þetta stjórnarsamstarf.

Ég kaus Pírata 2016, enda samdi ég mörg dægurlög þeim til heiðurs þá og taldi mig aðhyllast stefnu þeirra þá. Enda fannst mér Íslenzka þjóðfylkingin ekki nógu hörð á þjóðernisstefnu sinni eða aðrir flokkar þannig að maður yrði að kjósa flokka sem maður væri ósammála í grunninn eins og venjulega, en sem maður fyndi þó einhvern samhljóm með.

Unglingauppreisn er oft þannig að unglingarnir fara í þveröfuga átt en foreldrar sínir. Þannig var þetta með mig um fermingaraldurinn. Þegar ég hlustaði á Bob Dylan, Megas og Bubba Morthens alla daga varð ég sammála boðskapnum í "Blowing In The Wind" og þannig lögum. Þessari unglingauppreisn minni lauk í desember 1987 þegar ég eignaðist tvöföldu hljómplötuna "Stormskers guðspjöll" eftir Sverri Stormsker. Reyndar var það dýrkun Sverris Stormsker á Hitler, sem glytti í á þessari plötu sem heillaði mig mest. Þar var hreinni og einfaldari stjórnmálastefna en þetta sem ég hafði þekkt fram að því, spilaði beint á tilfinningalífið, stoltið.

En ég fór að semja dægurlög um að einkavæða spítala og aðrar stofnanir ríkisins í janúar 1988, um sama leyti og ég samdi "Náttúran", en það lag er sjálfstæðisyfirlýsing í sjálfu sér, og hef ég fjallað um það áður í blogginu hér, merkilegt lag og tímamótaverk, sem lýsir ákvörðun og nýrri afstöðu, að maður hefur skipt um skoðun.

Heilla Píratar mig núna? Já, að vissu leyti. Persónuleiki allra held ég að sé þannig, sambland af arfi úr fortíðinni og löngun til að breyta til, nýjungagirni.

Dýrkun mín á Pírötum rann út í sandinn eftir 2016. Ég fór að semja um aðra hluti.

Hvað er það sem heillar mig enn við Pírata?

Þeir eru byltingarsinnaður flokkur að því leytinu til að þeir hugsa hlutina uppá nýtt.

Í nútímanum er það þannig að það er bannað að hugsa hlutina uppá nýtt útfrá hægrivinklinum, og ef það varðar ekki við lög endar maður með það hlutskipti að vera gamaldags og hallærislegur, sem maður græðir heldur ekki neitt á, þannig að hvað er í boði? Jú, að skipta um skoðun.

Sósíalistar eru of kassalaga fyrir mig. Of dæmigerðir stalínistar.

Ef túlkun Magnúsar bloggara á Völuspá er rétt, þá verður maður að breytast með tímanum og verða vinstrisinnaður. Ég tek nefnilega mjög mikið mark á Völuspá.

Hvað eru sjálfstæðismenn? Allir flokkar á Íslandi í dag eru vinstriflokkar, nema örflokkar sem ekki fá fólk inná þing.

Að sannfæra sálina um það sem maður neyðist til að kjósa sé rétt, það er vandinn við nútímalífið.

Eitt sinn skrifaði ég um það að ég væri að missa áhugann á að tjá mig hér. Það var vegna þess að mér fannst fáir taka undir það sem ég skrifaði og fáir þumlar kæmu við færslurnar, flettingarnar ekki nógu margar og slíkt. Mér fannst vænt um að fá hvatningu frá mörgum frábærum bloggurum þá, og ákvað að fyrst mín skrif skiptu þá máli þá væri ástæða til að halda þessu áfram.

Ef allt er fyrirfram ákveðið verður maður að breyta sjálfum sér í takt við tímann.

Katrín ósátt með miklar launahækkanir forstjóra

Aðeins ein sviðsmynd opnar á þann möguleika að Úkraínustríðinu ljúki friðsamlega, ef Rússar sigra, samkvæmt DV frétt, upphaflega í Jótlandspóstinum danska.

"Stríðið í Úkraínu er afgerandi öðruvísi en önnur stríð - Getur endað á þrjá vegu", er nafnið á DV fréttinni.

 

A) Ef Úkraína sigrar mun stríðið frekar halda áfram eða stigmagnast og jafnvel í gjöreyðingarstyrjöld og kjarnorkustríð.

B) Frosið stríð, eða vopnahlé eins og stríðið á milli Norður og Suður Kóreu. Norður og Suður Kórea hafa ekki samið um frið heldur vopnahlé sem stendur enn.

C) Ef Rússar sigra stríðið eru meiri líkur á að Úkraínumenn verði að sætta sig við þá útkomu, vegna valdamismunarins, en þetta segir hernaðarsérfræðingur, ekki hver sem er, Niels Bo Poulsen, sérfræðingur í hernaðarsögu og yfirmaður hernaðar og hersögudeildar danska varnarmálaráðuneytisins. Vitnað er í Jótlandspóstinn.

 

Ég dreg þetta saman og set fram á skýrari hátt en er í DV, en þetta kemur fram í DV greininni.

Í upphafi DV greinarinnar er því lýst  hvernig stríð enda oft með skilyrðislausri uppgjöf annars stríðsaðilans, eins og seinni heimsstyrjöldin og hernámið sem átti sér stað þar á Þýzkalandi. Hinn danski sérfræðingur segir skýrt að hernám Rússlands sé ekki mögulegt í þeim samanburði, að sá samanburður eigi við um tap Úkraínu og sigur Rússlands. Áhugaverð eru þessi orð: "En þannig endar stríðið í Úkraínu varla að því er segir í umfjöllun Jótlandspóstsins um málið. Bent er á aðeins ein sviðsmynd opni á slíkan möguleika, hún er að Rússar sigri og leggi landið undir sig og Úkraínumenn neyðist því til að gefast upp. Það er eitthvað sem hernaðarsérfræðingar sjá ekki fyrir sér að gerist."

Vinstrisinnaðir og virkir í athugasemdum reyna eins og oft áður að draga athyglina frá því markverða í DV fréttunum og koma sumir með heimskulegar athugasemdir eins og Úkraínumenn geti ráðizt inní Rússland og sigrað Rússa án þess að Rússar verji sig, og þá jafnvel með kjarnorkuvopnum, sýklavopnum eða efnavopnum, ef sú innrás myndi verða mikil.

Sigurður Haraldsson kemur þá athugasemdina sem er augljós, "Kjarnorka gleymist sem þýðir gereyðing hnattarins."

Það hefur verið alveg skýrt hjá Rússum að kjarnorkuvopnum eða öðrum gereyðingarvopnum eins og sýklavopnum og efnavopnum verði beitt ef árás verður gerð á Rússland.

Getur fólk ímyndað sér að maður eins og Pútín sem skirrist ekki við að ráðast á nágrannaland eins og Úkraínu muni hika við að taka ákvörðun um gjöreyðingarstríð, ef þetta stigmagnast uppí slíkt?

 

En við skulum víkja aftur að fréttinni upphaflegu í Jótlandspóstinum. Þar kemur fram skynsamleg og raunsæ, jarðbundin afstaða hjá hernaðarsérfræðingnum danska, nokkuð sem Þórdís Kolbrún á Íslandi hefur ekki tamið sér.

Í DV greininni talar hinn danski sérfræðingur óhikað um að "Rússar sigri og leggi landið undir sig."

Þessi veruleiki er órafjarri æsilegri fjölmiðlaumfjöllun heimsins nú um stundir, í Rúv til dæmis. Þetta er það sem margir bentu á strax í upphafi að myndi kostar minnstar fórnir og fæst mannslíf, burtséð frá stjórnmálaskoðunum eða mannúðarsjónarmiðum, hversu mikið einræði ríki í Rússlandi og slíkt.

Eftir því sem stríðið dregst á langinn deyja fleiri og stigmögnunin verður meiri. Vestræn aðstoð miðar að því sama, við Úkraínu.

Hvernig væri að taka mark á danska sérfræðingnum í þessu máli?

Brigsla Úkraínumönnum um drónaárás

Einnig lokast náðarinnar dyr, ljóð frá 6. júní 2015.

Þau vísu segja... varla friður...

vindur gnauðar, ekki þeirra niður.

Oft ég stóð í stafni þó

með staf og ekki rey.

Þekkti áður bæði frið og frelsi manna,

flestir hræðast núna, ein er skoðun!

Lifum við á löndum banna,

lengur gildir engin boðun!

Sál ei lengur segir nei,

Satan spil er gildir aðeins dró.

 

Nú er fallinn sá er sigur vinnur,

seint þó Galdra-Loftur steininn finnur.

Selja sálir enn sem fyr,

síðan valdið tér:

Önnur lið við ekki lengur þolum, maður!

Eitt er ríkið, hitt er gleymt og farið!

Koðnar niður kirkjustaður,

kölski hefur lýðinn barið!

Umsnýst það sem er í þér;

einnig lokast náðarinnar dyr!

 

Hvílík sorg að missa manninn,

muntu veröld einnig falla þanninn?

Efinn þetta umsnýst senn,

allt mun þyrlast frá;

höllin verður svívirt eins og konan kvalda,

kyrrðin breytist því í ógnardrunur!

Um mig finn ég annan kalda

einnig fara, herrans runur.

Þegar jafnvel þjáðir sjá,

þá er tíminn kominn, vakna menn!

Stórfrétt að brátt verði það almennt viðurkennt að faraldurinn hafi verið manngerður.

Hvernig er Bidenstjórninni stætt þegar verið er að uppgötva að faraldurinn byrjaði á rannsóknarstofu og var fundinn upp að öllum líkindum?

Opinber viðurkenning á að Covid-19 sé manngerður faraldur breytir öllu. Almenningur hlýtur að krefjast breytinga, úrbóta, og gera byltingu gegn þeim sem plotta gegn fólki

Þetta var samsæriskenning upphaflega, í samhangandi samsæriskenningum um New World Order, World Econimic Forum og margt tengt því.

Nú búum við í heimi þar sem meiri líkur en minni eru á því að til séu voldug samtök sem vinna gegn fólki almennt! Jafnvel fólk sem vill ekki viðurkenna svona heimsmynd verður að gera það.

Er ekki nokkuð ljóst að uppreisnir og byltingar eru í kortunum á næstunni og útaf fleiri en einni ástæðu? Til dæmis vegna þess að verið er að eyða fjármunum í stríðið í Úkraínu þegar kreppa er yfirvofandi vegna Covid-19 faraldursins? Afleit tímasetning á stríðsrekstri væri hægt að segja.

Faraldurinn líklegast byrjað á rannsóknastofu

Biskupssonurinn Gói og presturinn Guðni Már sem voru mínir beztu rótarar árið 1999.

Skemmtiþátturinn hans Gísla Marteins á Rúv síðasta föstudag fjallaði ekki aðeins um uppgjör við kófið, tónlistaratriðið í upphafi þáttarins innihélt tvo menn sem ég þekki en þann þriðja sem ekki var þar vil ég einnig nefna sem tengist árinu 1999 þegar frægðarsól mín í tónlistinni reis hvað hæst.

Upphafsatriðið var kynning fyrir tónleika sem verða haldnir í Salnum í Kópavogi 4. marz næstkomandi, þar sem fram koma þeir Gói, Guðjón Davíð Karlsson leikari og Hallgrímur Ólafsson leikari, og Jón Ólafsson tónleikarmaður, undirleikari á píanó.

Atriðið minnti mig reyndar langmest á gömlu plöturnar með Ómari Ragnarssyni frá 1960 til 1975, þar sem hann syngur Gáttaþefsvísurnar og fleira við píanóundirleik.

En þetta eru þriðju tónleikarnir þar sem þeir flytja lög úr söngleikjum, og að sínu eigin vali auk þess. Vel seldist á hina tvo tónleikana þannig að þeir búast við góðri aðsókn þarna líka.

Ég held að árið 1999 hafi verið eina árið á mínum tónlistarferli sem ég hafði tvo lipra aðstoðarmenn við að koma mér á framfæri, og þessvegna var það ekki tilviljunum háð hvort ég kom fram á tónleikum á þessu ári, eða þeim sem hringdu í mig einstaka sinnum og báðu mig um að spila sem tónlistarmaður.

"Þeir fiska sem róa", segir orðtækið, og ég hef ekki verið nógu duglegur við að kynna mig á tónlistarsviðinu. Bubbi Morthens fór fyrstu árin sín og mörg ár eftir það hringinn í kringum landið að spila og syngja á gítar til að kynna sig fyrir fólkinu, eins og æfður stjórnmálamaður fyrir kosningar, og þótt mér finnist hann ekki bezti tónlistarmaður landsins er hann sá ákafasti og sá sem bezt hefur sinnt kynningarstarfinu fyrir sjálfan sig, sá sem mest hefur troðið sér áfram, án efa.

Ég hef yfirleitt í mesta lagi sungið einu sinni á ári ef einhver hefur hringt í mig. Ég bauð mig reyndar fram um að spila í barnaskólanum sem ég lærði í fyrst.

En þannig vildi til árið 1999 að ég hafði unnið í Miðbæjartrúboðinu í Austurstræti þar sem Jóna Hrönn Bolladóttir var yfirmanneskja, með öðrum sem voru reyndir í því starfi.

Guðni Már Harðarson var orðinn kunningi minn, sem nú er prestur í Lindakirkju í Kópavogi. Hann var nemandi í Kvennaskólanum í Reykjavík eins og Gói, og þeir tengdust líka þessu miðbæjartrúboði þá. Þá hafði ég gefið út einn hljómdisk og Guðni Már var aðalhvatamaðurinn að því að fá mig til að spila oft á tónleikum þetta ár, árið 1999.

Ég spilaði fjórum sinnum þetta ár með þá félagana sem rótara, þeir hringdu í menntaskóla og kynntu mig og mína tónlist.

Fyrst spilaði ég í KFUM húsinu við Holtaveg, það hefur verið í febrúar eða marz 1999. Það tókst glimrandi vel og stemmningin alveg prýðileg. Það kom mér kannski mest á óvart sjálfum því ég söng nýölsk lög á þessum tónleikum, frumflutti lagið: "Hvenær mun hér á Íslandi rísa stjörnusambandsstöð?", við frábærar undirtektir hinna kristnu og svo lagið "Frá stjörnunum berst lífið", einnig við frábærar viðtökur, en það er af óútgefnum hljóðdiski, þeim þriðja í röðinni um Nýalsmálefnin eftir mig, sem átti að koma út árið 2005, en ekki varð úr því.

Ég var ekki viss um það hvernig það tækist að kynna málefni Nýals fyrir þessu unga fólki sem var þar, úr því að þetta var innan kirkjunnar, sem dr. Helgi Pjeturss vissi að yrði ekki allt sammála boðskap sínum, en tók sénsinn og það smellpassaði. Það er stundum sagt að krádið (áheyrendur) skipti ekki öllu máli heldur hvernig tónlistarmaðurinn er upplagður. Ætli það hafi ekki komið þarna í ljós?

Ég tók þetta upp á talsegulband og hljómgæðin ekki mjög skýr, en það heyrist hversu mikið og vel er klappað og hversu flottur flutningurinn er, svona eitthvað.

Næst spilaði ég í Kvennaskólanum í Reykjavík seinna í marz 1999 og það gekk líka glimrandi vel. Þá spilaði ég einnig þessi nýölsku lög með grípandi viðlögum og krakkarnir tóku vel undir þótt þau væru að heyra þetta í fyrsta skipti.

Ég söng ekki á tónleikum sumarið 1999, og en um haustið söng ég í tveimur menntaskólum að auki, og þeir félagarnir undirbjuggu jarðveginn.

Báðir tónleikarnir sem eftir voru þetta ár, 1999, voru eftirminnilegir, á sitthvorn háttinn.

Í september 1999 hélt ég tónleika í Menntaskólanum í Kópavogi, ekki í tvo klukkutíma eins og ég hafði gert árin 1995 og 1997, heldur í tæpan klukkutíma og færri lög, en stemmningin var frábær, svo ekki sé meira sagt.

Þarna í skólanum hafði myndazt aðdáendakjarni sem þekkti lögin mín. Um leið og ég byrjaði að syngja var tekið undir og klappað og blístrað vel. Stemmningin var meiriháttar. Ég á þetta líka á segulbandi, og þótt tóngæðin séu afleit, þá heyrist hvað stemmningin var góð þarna og flutningurinn líka.

Ég var með gott lagaval á þessum tónleikum, og þau þekktu lögin sem ég flutti, mörg hver eða flest. Eitt lag var ég beðinn um að syngja margsinnis á þessum tónleikum, sem ég gerði ekki, "Húðflúr er frá Helvíti", en ég söng "Sumar í Helvíti", hins vegar.

Ég var nefnilega ekki viss um að ég myndi gefa út lagið "Húðflúr er frá Helvíti", á þessum tímapunkti. Ég gerði það nú samt, það kom ekki út fyrr en árið 2010, með gömlum upptökum frá árinu 2001, en lagið var samið árið 1996 og frumflutt á útvarpsstöðinni Aðalstöðin þann 22. nóvember 1996, tveimur dögum eftir að ég samdi það, vel að merkja. Þetta lag er á kristilega hljómdisknum "Kristur kemur", og ætti að vera til í Lucky Records á Laugaveginum, ef diskurinn er ekki uppseldur þar.

Í október 1999 spilaði ég í Fjölbraut í Breiðholti. Þeir tónleikar voru nokkuð vel sóttir, en miklu rólegri. Ég spilaði lög sem fólk þekkti ekki, af hljómdiski sem er alveg óútgefinn ennþá, en lögin voru mest samin á árunum 1995 til 1998, en ég var feiminn við flutninginn og söng ekki eins skýrt og á hinum þremur tónleikunum, enda söng ég langmest lög sem ég hafði aldrei sungið áður á tónleikum. Þegar ég þó söng lögin sem ég þekkti og fleiri, "Hvenær mun hér á Íslandi rísa stjörnusambandsstöð?" og fleira slíkt, þá var vel klappað og blístrað.

Síðustu tónleikarnir sem Guðni Már og Gói áttu þátt í að undirbúa voru einnig í KFUM húsinu á Holtavegi árið 2000.

Þar söng ég lagið "Smalastúlkan", lagið eftir mig við ljóð eftir Hannes Hafstein, og mig minnir að nokkur til viðbótar hafi ég flutt. Það var svo sem vel klappað, en ekki eins mikið og árið á undan að vísu.

Þetta lag er um fitufordóma, og fjallar um það þegar piltur snemma á 20. öldinni verður hrifinn af vel vaxinni smalastúlku sem hann hittir, og hefur Hannes Hafstein án efa samið þetta um sjálfan sig. Ég samdi lagið snemma á unglingsárunum og hélt alltaf mikið uppá það, enda er þetta gott og grípandi lag, en þetta er eina skiptið sem ég hef sungið það á tónleikum, og það er óútgefið ennþá - nema aðrir hafi gert lag við þetta ljóð og gefið út, sem ég veit ekki.

Hvað merkir listamannsnafnið Insol sem ég nota? Þetta er skammstöfun fyrir mig og aðilana sem ég vil að bæti ástandið á þessari jörð, Ingólfur Sigurðsson og lífstefnumannkynin er það sem listamannsnafnið mitt Insol stendur fyrir, en ég nota annað listamannsnafn undir teiknimyndasögur sem ég hef gert, Inqo, sem er að hluta til stæling á nafninu Franquin, sem bjó til sögurnar um Sval og félaga og aðrar frægar sögur. Fyrst skrifaði ég mig sem Anquin, en breytti því í Inqo, til að verða persónulegri með það nafn.

Jón Ólafsson úr Nýdanskri er gamall vinur og kunningi, og ég á honum talsvert mikið að þakka að ég lagði útí að gefa út mína fyrstu hljómdiska. Það hefði þó verið enn betra ef ég hefði þorað að fara í hljóðverið hans árið 1993 og hann hefði gefið það út, eins og hann vildi gera á þeim tíma. Ég tel nefnilega að hann hafi átt stóran þátt í því að gera Emelíönu Torrini að stórstjörnu árið 1994.

Tónlistarbransinn er spurning um sambönd og hópefli, kunningsskap og klíkuskap.

Fliss hjá Gísla Marteini er yfirklór og kattarklór eins og venjulega

Þessi frétt um að umframdauðsföll hafi verið flest á Íslandi, sem hefði átt að vera fyrsta frétt á öllum fjölmiðlum þegar hún birtist er án efa ein merkasta frétt ársins, það sem af er þessu ári. Í stað þess að þetta komi í kvöldfréttum Rúv þá er það yfirklórið og kattarklórið sem maður bjóst við sem troðfyllir öll vit þannig að áhorfandinn verður vitskertur og engu nær, og gjörsamlega dofinn af fréttaruglinu þar og klikkaður verður hver sem trúir þeim áróðri, að fréttum loknum, sem boða ranga túlkun, ranghugmyndir og firrur, eins og Gunnar Rögnvaldsson hefur fjallað um.

Þótt ég sé ekki hlynntur fjölmenningarpólitíkinni í ESB og dragi ekki dul á það, þá var það Eurostat, eða Evrópska hagstofan sem kom með þessar upplýsingar, og þar á kannski við orðtakið, "glöggt er gests augað". Alma hjá embætti landlæknis á Íslandi telur þetta að sjálfsögðu rangt, því með þessu er vegið mjög alvarlega að starfsheiðri hennar og vinnunni í Þríeykinu, og að öllum sem að þessu bólusetningarmáli komi á Íslandi.

43% fleiri létu lífið í desember eftir sprautu 2022 en 2016 til 2019. Samkvæmt þeirri tölfræði var hlutfall umframdauðsfalla hvergi hærra í Evrópu en hjá okkur.

Umframdauðsföllin eru ekki allt. Sá gríðarlegi fjöldi sem varð veikur eftir sprauturnar er ekki inní þessum tölum, enda spítalarnir fullir sem aldrei fyrr og ónæmiskerfi landsmanna ekki bara veiklað heldur í rúst.

Allir þeir sem fjölluðu um þetta af gagnrýni hér á blogginu og annarsstaðar í þjóðfélaginu ættu að fá viðurkenningar frá þjóðfélaginu, en ekki Þríeykið eða aðrir í því liði. Þátturinn Stormur, sem er áróðursefni í heimildamyndaformi á Rúv, mun án efa fá verðlaun, til að staðfesta enn þessa fjölmiðlatúlkun án gagnrýni, klapp á bakið fyrir að hafa stuðlað að þessari þjóðernishreinsun á Íslandi, sem undir venjulegum kringumstæðum hefði verið lögsótt fyrir.

Jón Magnússon Hæstaréttarlögmaður skrifaði góðan pistil nýlega um það hvernig Jacinda Ardern fyrrverandi forsætisráðherra Nýja Sjálands sagði af sér embætti, sem áður var vinsæl fyrir að hafa forðað landsmönnum frá smiti, en hann færði rök fyrir því hvernig lokunarstefna hennar hefur án efa stuðlað að því að hún varð frá að víkja úr sínu embætti vegna óvinsælda í kjölfarið.

Á Íslandi er Katrín Jakobsdóttir orðin mjög umdeild skyndilega, hún sem áður var vinsælasti stjórnmálamaður landsins, og flokkur hennar, Vinstri grænir í lægstu lægðum og gæti dottið út af þingi ef nú yrði kosið, og stjórnin kolfallin væntanlega einnig.

Já, fólk hefur rökstutt að eitthvað hafi þetta með umframdauðsföllin að gera eða þá að annað spili inní líka, eins og brotthvarf frá fyrrverandi hugsjónum Vinstri grænna, andstaðan við Nató sem ekki er lengur til staðar og lélegur árangur í umhverfismálum, miðað við það sem fylgismenn flokksins fyrrverandi vonuðust til.

Talað er um bakslag í femínismanum þegar áberandi konur missa fylgi sitt og segja af sér í kjölfarið. Ætli það sé ekki frekar endanlega búið að sannast að röng er sú firra sem haldið var fram að konur stjórnuðu betur en karlmenn yfirleitt?

Víðir úr Þríeykinu var hjá Gísla Marteini í gærkvöldi, og það er alveg dæmigert að þannig sé hann að styðja við söguskoðun Rúv og þeirra áróður um þeirra túlkun á kófinu.

Rúv reynir að búa til hæp (það er slangur úr ensku) þess efnis að móðursýkin útaf kófinu hafi verið réttlætanleg, þótt veruleikinn hafi sannað að svo var ekki.

Hvernig á að þýða orðið hæp fyrir það fyrsta? Fjölmiðlasöguskýring, tízkubóla. Þýðingin er á ensku: "To advertise or praise something a lot in newspapers, or television, online, etc". Að auglýsa eða lofa eitthvað mjög mikið í tímaritum, sjónvarpi, á netinu eða fleiri vígstöðvum".

Hype merkir einnig á ensku eiturlyfjaneytandi, auglýsingastarfsemi, öfgar, ýkjur og ofhvörf, og á það vel við. Sögnin að fíkla finnst mér eiga bezt við. Rúv er að fíkla (eins og að fífla) áhorfendur til að halda að þeirra túlkun á kófinu sé rétt.

Þau hjá Rúv eru með sérstakan áróðursþátt sem nefndur er heimildaþáttur sem heitir Stormur og fjallar um kófið, og þess gætt að ekkert sé lært af reynslunni, að engin ályktun sé dregin af því að flest umframdauðsföll hafa orðið á Íslandi eftir bólusetningarnar af öllum löndum heimsins (þótt sú tölfræði sé dregin í efa, en það var að minnsta kosti í fréttum með þessu orðalagi).

Já, á Rúv er alvarlegum ásökunum um að hylma yfir með stórfyrirtækjum með myrkan ásetning um fækkun mannkynsins svarað með taugaveiklunarhlátri og gert er grín að öllu saman eða látið eins og sú gagnrýni sé ekki til.

Fólk sem þáði sprauturnar og lifði af vill ekki viðurkenna að veikindi sín séu þeim að kenna, jafnvel þótt það hafi verið við dauðans dyr eða sárveikt. Jafnvel þegar bent er á að líkur séu á að undarleg dauðsföll einhverra sem maður kannast við séu kannski útaf aukaefnum í líkamann sem hann réð ekki við, þá er talinu eytt og flissað að öllu saman.

Lögmaðurinn Arnar Þór Jónsson hefur fjallað skynsamlega um þetta efni og í orðum hans er þungi og vigt, það er tekið mark á honum, hann hefur verið í pólitík og gegnt ábyrgðarstöðum í þjóðfélaginu.

Þessvegna segi ég það, umræðan um þetta er bara rétt svo að byrja, jafnvel þótt Rúv vilji sópa öllu undir teppið og flissa að öllu saman.

Þorsteinn Siglaugsson hefur einnig skrifað af einstaklega miklu hlutleysi og skýrleika um þessi mál, og tekið langt framúr Rúv og slíkum sem hafa misst sitt hlutleysi fyrir löngu.

Það er ekki við öðru að búast en að áróðursveiturnar sem vildu láta fólk kaupa ákveðna heimssýn haldi því áfram.

En, þetta er rétt svo að byrja. Spurningin um frelsi, lýðræði og mannréttindi er spurningin um að fólk leiðrétti rangar túlkanir á þessum faraldri og að ekki sé hægt að komast upp með að gera fólki þetta. Það hlýtur að vera krafan, annars er allt réttlæti fortíðarinnar að engu orðið. Réttlætið endar ef það hættir að virka í nútímanum.

Segja tölfræði um umframdauðsföll ranga

Á heimurinn 2000 ár eftir?

Stundum þegar maður fær athugasemdir við pistla sem eru snjallar og þarfnast pælinga tekur maður sér tíma í að svara þeim. Þessi pistill átti að vera svar við góðri athugasemd við síðasta pistil, því ég fór að velta því fyrir mér hvort ég væri orðinn of svartsýnn um framtíð mannkynsins.

Við því er ekkert auðvelt svar. Ég hef kannski orðið fyrir of miklum áhrifum frá Davosliðinu sem margir gagnrýna, úr því að ég trúi einni möntrunni þeirra, sem er trúin á hamfarahlýnun á jörðinni. En um annað er ég ekki sammála Davosliðinu.

Þegar Magnús, sem skrifaði athugasemdina góðu sem virkilega snerti við mér þannig að ég þurfti að velta ýmsu fyrir mér, fjallaði um Jesus Christ Superstar söngleikinn, sem var til á mínu æskuheimili eftir Andrew Lloyd Webber, þá áttaði ég mig á því að stór hluti af minni heimsmynd er heimsmynd foreldra minna, sem voru af hippakynslóðinni, og allavega tóku talsvert af þeirra hugsjónum í arf, eins og til dæmis umhverfisvernd.

Góðar athugasemdir sem láta mann íhuga afstöðu sína, eins og Magnús kom með, þær láta mann velta því fyrir sér hvort maður ætti að skipta um skoðun að einhverju leyti.

Sem sagt, ég átta mig á því að stór hluti af umhverfisverndarsjónarmiðum mínum eru komin úr bernsku minni þegar ég kannski var ekki vanur að gagnrýna jafn grimmt og síðar allskyns áreiti úr umhverfinu.

En það er ekki allt sem þessi athugasemd vakti mig til umhugsunar um.

Hann minntist á stjörnualmanak Majanna, sem ég ber mikla virðingu fyrir, eins og þeirra menningu. Hann minntist einnig á öld Vatnsberans, sem var grunnhugtak í hippamenningunni.

Ég man að 2012 var ég mjög kvíðinn út af því að heimsendir gæti orðið vegna Mayaheimsendaspánni svokölluðu. Þá samdi ég fullt af ástarlögum til manneskju sem ég var hrifinn af, en þau hafa ekki verið gefin út ennþá, en ég vildi fara útúr heiminum ástfanginn og hamingjusamur, ef heimsendir yrði.

En kannski varð heimsendir 2012. Ríkisstjórn Sigmundar Davíðs var við völd frá 2013 til 2016. Strax árið 2013 hafði ég á tilfinningunni að við lifðum í hliðstæðum alheimi, því svo ótrúlegt fannst mér að þjóðernissinni var orðinn forsætisráðherra, mér fannst það of ótrúlegt.

Síðan þegar Wintris-málið kom upp árið 2016 og Sigmundur Davíð var felldur vegna haturs óvina hans og dáleidds almúgans, þá fannst mér aftur eins og ég væri hluti af raunveruleikasjónvarpi en ekki veruleika fólks sem stjórnaði sér sjálft.

Sama gerðist þegar Trump var kosinn 2016. Það fannst mér alls ekki í takt við veruleikann. Aftur þegar Joe Biden var kosinn, það fannst mér ekki í takt við söguna. Hann var kosinn sem mótvægi við Trump og eitthvað var undarlegt við það allt. Nú er það komið í ljós að hakkari í Ísrael stjórnaði teymi til að hafa áhrif á forsetakosningar, og viðurkenndi að það tókst í flestum tilvika. Kannski er það bara toppurinn á ísjakanum þegar kemur að því að breyta niðurstöðum kosninga í heiminum, og ásakanir Trumps réttar þar af leiðandi um að sigurinn hafi verið tekinn af honum.

En það vona ég að Magnús muni á sinni vefsíðu fjalla nákvæmlega um túlkun sína á Völuspá betur, og þessi 2000 ár, því þann part var ég ekki viss um að ég skildi nógu vel.

Völuspá er það dulræn að fólk skilur hana á sinn hátt og þarf vel að útskýra hverja túlkun.

En allavega, það vona ég að hann hafi rétt fyrir sér, að heimsendir sé ekki í vændum. Nóg er um slíkar fréttir.

Erlendir spekingar fullyrða að heimsendir sé í nánd. Dómsdagsklukkan glymur brátt, er þeirra söngur, og það er okkur að kenna sjálfum, segja þeir fræðingar, í loftslagsmálum og í alþjóðlegum samtökum sem njóta mikillar virðingar.

Heimsendir getur verið margskonar.

Hann getur verið visthrun, endir efnislegs lífs.

Hann getur líka verið hrun menningar, þar sem andleg vakning á sér stað. Það felst í orðinu veröld. Veröld þýðir í raun tilvera mannsins, öld er sama og maður í fornu máli, og veröld gæti því einnig þýtt mannsins tími, eða menningin. Veraldarendir, sem er annað orð yfir heimsendi, gæti þannig þýtt endir menningarinnar, upphaf nýrrar menningar.

Íslenzkan er margslungin og margræð.

Takk fyrir spaklega og djúpviturlega athugasemd, Magnús. Hún vakti upp spurningar sem erfitt er að svara.