Af hverju að þykjast viðhalda menningunni þegar það er bara hræsni?

Íslenzkan er að deyja út. Fólk sem kann viðtengingarháttinn er farið að sleppa honum, því það eru börnin sem ráða yfir fullorðna fólkinu en ekki fullorðna fólkið sem ræður yfir börnunum, eins og í leikriti Guðrúnar Helgadóttur, Óvitar, sem starfaði fyrir Alþýðubandalagið og skrifaði barnabækur. Menningin er hrunin til grunna. Dauðasyndirnar sjö eru dýrkaðar sem markmið til að fara eftir og það kristilega er hatað og fyrirlitið, nema af fáum. Letin við að læra eigið tungumál er sterkari öllum metnaði. Sífellt heyrir maður fleiri málvillur í sjónvarpi og útvarpi.

Til hvers að hafa skóla í landinu ef kennslan er í molum og aginn þar?

Þetta með Borgarskjalasafnið er aðeins eitt af mörgu sem sýnir þjóð sem er að deyja út og hverfa, á ekkert nema núið og varla það, enga fortíð, enga menningu, enga framtíð, hefur breyzt í þræla og ambáttir erlendrar menningar og peninga og valda frá útlöndum.

Borgarskjalasafn hverfur á braut

Athugasemdir

[Alfreð K, 5.3.2023 kl. 01:12]

,,hefur breytzt í þræla ...'' (skv. gömlu reglunum).

Tek annars undir með höfundi.  Íslenzk tunga er hætt komin á upplýsingaöld, og eitthvað þarf að gerast hratt núna í skólum landsins, ef ekki á að fara enn verr innan örfárra áratuga.