Fyrirmyndir að kristninni - Esusartrúin til dæmis - og Hesus, sem sagður er hafa verið maður, tekið sér guðsnafnið, Hesus er einnig nafn yfir guðinn Esus

Því er haldið fram að gaulverskur, evrópskur maður hafi tekið sér guðanafnið Hesus og orðið fyrirmyndin að Jesú Kristi, eða goðsögninni um hann. Jafnvel þótt þetta sé ekki viðurkennt þá er þetta heillandi efni og gæti verið rétt.

Fjölfræðingurinn Godfrey Higgins mun hafa annaðhvort endurvakið þessa hugmynd eða sett hana fram, og þó er ekki hægt að finna hvaðan smáatriðin koma.

Godfrey Higgins var meðal annars sagnfræðingur, brezkur maður sem var uppi frá 1772 til 1833. Árið 1829 kom út bókin "Celtic druids" eftir hann og þar kom sumt af þessu fram, en ekki allt.

Margt er á huldu með þetta. Því er haldið fram af viðurkenndum fræðimönnum að þetta séu skálduð atriði, því ekki hefur verið unnt að benda á hver sagði þetta fyrst annar en Higgins. Þó kann að vera að þetta sé sagnfræði sem var haldið leyndri, að eyddar bækur hafi geymt þennan fróðleik, eða þetta hafi jafnvel borizt í munnlegri geymd, og verið skráð en ekki komið fram í útgefnum ritum sem hægt er að fletta upp, kannski að yfirvöldin kristnu hafi haldið þessu leyndu af ástæðu.

Ýmislegt við þetta er heillandi, ef maður athugar samræmi sögunnar og flæðið, samhengið og þróunarfræðileg atriði trúarbragðasögunnar.

Ég hef aldrei tekið það trúanlegt að kristnin hafi orðið svona útbreidd og vinsæl uppúr þurru. Mér hefur alltaf fundizt sem margar eyður sér í frásögninni og skýringum á vinsældum kristninnar.

Ef rétt er að gaulverskur maður hafi verið fyrirmyndin að goðsögninni um Krist, þá skýrir það margt og gerir rökrétt.

Maðurinn Hesus er sagður hafa fæðzt 25. desember árið 834 fyrir Krist. Keltneska Hallstatt menningin er að vísu talin svo gömul og eldri, eða allt frá 1200 fyrir Krist og til 500 fyrir Krist. Engu að síður er þessi tímasetning merkileg, því þetta er svo löngu fyrir Krists burð, að efasemdir vakna um eðli Esusardýrkunarinnar á þessum tíma, að hún hafi borið ýmis einkenni eingyðistrúarinnar og gyðingdómsins, því um samruna hefur verið að ræða margra trúarbragða ef þessi kenning er rétt.

Ekki leikur raunhæfur vafi á því að trúin á Esus er mjög gömul, og hún gæti mjög vel hafa verið blómstrandi í Evrópu 834 fyrir Krist, þegar þessi Hesus á að hafa fæðzt, þessi maður, sem gegnir guðsheitinu.

En þetta er einnig skrýtið, því heimildir eru fyrir því að Hesus sé annað heiti yfir Esus, guðinn, og merkingin er Herra, Drottinn.

Þetta vekur upp margt í kristinni kenningu, eins og að Jesús Kristur er sagður "bæði guð og maður".

Varð þessi ruglingur snemma í Gallíu og koma þessar hugmyndir beint þaðan inní frumkristnina og frumkirkjuna?

Við þekkjum hegðun mannskepnunnar og mannlegt eðli. Það er á þá lund að maðurinn vill ætíð hefja sig hátt og gera sig guði líkan.

Áður fyrr voru geðveikrahælin troðfull af mönnum sem töldu sig vera Napóleon Bónaparte eða aðrir miklir menn, jafnvel Jesús Kristur eða guðir. Einnig er það vel þekkt að Egyptar og Rómverjar létu tigna sig sem guði, og það þekktist meðal annarra þjóða einnig.

Þar af leiðandi er þetta ekki ótrúlegt, að eitthvað eins og þetta hafi gerzt í Gallíu einnig og jafnvel áður en skráðar heimildir komu til sögunnar, en að þessi trú á manninn eða frelsarann Hesus hafi nú samt lifað, og lifað það af að heimildir voru brenndar, fyrst af rómverskum keisurum og svo af kirkjunnar mönnum.

Þessi maður sem kallaði sig Hesus eftir guðinum var kannski geðsjúklingur, eða með hæfileika til lækninga eins og Jesús Kristur er sagður hafa haft.

En hvers vegna eru þá ekki viðurkennd latnesk rit til sem geyma frásagnir af þessu? Er það vegna þess að þetta er rangt eða er það vegna þess að þeim var kerfisbundið eytt? Hvort tveggja er auðvitað vel mögulegt og trúlegt.

Þessi Hesus, frelsarinn, er sagður hafa dáið á tré með lamb við aðra hlið sér, sem átti að tákna sakleysi hans, og svo fíl við hina hlið sér, sem átti að tákna syndir heimsins.

Margt í þessari frásögn er grunsamlegt og ber vott um mýtu frekar en raunverulega frásögn, og þó er þetta ekki útilokað, því fílar eru til í fornum frásögnum frá Evrópu þótt nú til dags séu þeir algengari annarsstaðar í heiminum.

Fornir fílar voru algengir í Evrópu, beintenntir fílar svonefndir, fyrir meira en 10.000 árum, en þeir dóu út.

Þekkt er að hetjan Hannibal notaði fíla til að ferðast á. Þannig að fyrir Krists burð eru til ýmsar frásagnir um fíla í Evrópu.

Talið er að Alexander mikli hafi flutt inn fíla til Evrópu 327 fyrir Krist, og að þeir hafi varla verið í Evrópu fyrir þann tíma. Allavega eru ekki heimildir um það aðgengilegar að fílar hafi verið til í Gallíu til forna, en það segir ekki alla söguna. Þögn heimilda er þekkt, að sumt er skrásett og annað ekki.

Vel má vera og er kannski sennilegra, að ef mýtan um þennan frelsara, Hesus frá 834 fyrir Krist er rétt og sönn, að þá hafi hún breyzt með tímanum.

Þá kann vel að vera að þetta stóra dýr sem dó við hlið þessa guðs, eða manns og guðs, frelsara, hafi verið bjarndýr eða villigöltur eða álíka dýr, og um venjulega fórn hafi verið að ræða, sem algeng var í heiðnum trúarbrögðum þess tíma.

Það er ákveðinn kjarni í þessari mýtu sem er trúlegur og mjög trúlegur jafnvel. Þó lítur út fyrir að hún hafi umbreyzt með tímanum eins og oft gerist þegar um munnlega geymd er að ræða.

Við vitum það að trúarbrögð spruttu upp mýmörg sem engar frásagnir varðveittust um, það er sagnfræðileg staðreynd, því það má álykta af hegðun mannskepnunnar áður fyrr, þegar margmiðlun var ekki til, og fólk fyllti líf sitt með trúarbrögðum og trúarþörfin var meiri. Úr því að til urðu trúarbrögð auðveldlega á sagnfræðilegum tíma, þá má gera ráð fyrir því sama á forsögulegum tíma, meðal þjóða sem ekki skráðu slíkt niður.

Stærsta vandamálið er samt þetta, að heimildir vantar sem traustvekjandi gætu talizt. Sagan er ekki ómöguleg og gæti verið rétt, en þá er það líka sönnun fyrir því að samsæri ganga upp og eru raunveruleiki, ef hægt var að halda þessu leyndu svona lengi með kerfisbundnum hætti.

Þetta er mjög áhugavert þótt erfitt sé að sanna nokkuð. Trúarlíf til forna var miklu heitara og blómlegra en það er nú. Það passar við þessa frásögn um þennan gaulverska Hesus sem átti að hafa fæðzt 834 fyrir Krist.

Ef þetta er rétt þá lýsir það persónulegu og trúarlegu lífi Galla betur en menn hafa gert sér í hugarlund áður. Þó ber þetta mjög svipmót af uppspunafræðum seinni tíma heiðingja sem vilja rétta hlut sinn gagnvart kirkjunni sem stal svo miklu frá þeim, en ekki er hægt að sanna þó að þetta sé rangt og eigi sér ekki rætur eða fyrirmyndir í fortíðinni.

Ég hallast að því að trúa að þetta sé rétt, að til hafi verið maður, sem kallaði sig Hesus á þessum tíma og varð frægur fyrir eitthvað svipað og Jesús Kristur. Já, og að öllum líkindum urðu til sögur sem voru fyrirmyndir að Biblíunni, og þó má vera að hún sé samsettari úr miklu fleiri fyrirmyndum, það má jafnvel telja það víst.

Ef maður skoðar orðin, nöfnin, Hesus og Esus, þá er merkingin Herra, eða Drottinn.

Enginn smáguð gegnir þessu heiti, heldur meginguð.

Búddah er sagður hafa komið úr ríkum og voldugum ættum, en farið inní skóginn að leita sér þekkingar. Kannski var maðurinn sem kallaði sig Hesus drúíði sem fékk opinberun, eða missti vitið og varð klikkaður eins og nútíminn myndi segja. Kannski var hann svipaður og Búdda, en vitað var um bann drúíða við að skrifa niður, og það kann að vera skýringin á því að Hesus er ekki jafn frægur og Búdda.