Ég var búinn að lofa mér annað en lýsti Arnari Þór sem merkilegum manni og sagðist spenntur að mæta á þennan fund um Bókun 35 - hvet sem flesta til að mæta

Ég mun sennilega mæta í Seltjarnarneskirkju klukkan 20.00 á morgun úr því að Arnar Þór býður mig sérstaklega velkominn og gefur í skyn að ég megi vera með erindi ef ég tel mig tilbúinn í það. Um erindið sem ég gæti kannski flutt veit ég ekki, það er spennandi en krefjandi, og ég hef vissulega ekki alveg varpað því á bug sem Guðmundur Ásgeirsson hefur tjáð sig um, að ekki sé um afsal á sjálfstæði. Þannig að hvar er mín sannfæring í þessu og hversu sterk er hún? Jú ég vil fremur að alþingi sleppi því að samþykkja Bókun 35, það er vissulega mín skoðun.

Áhugavert er hvað Friðrik Árni Friðriksson Hirst hefur skrifað, að bókun 35 gæti skapað lagalega óvissu EES löggjöf í hag. "Að íslenzkar lagareglur séu óvænt látnar víkja fyrir innleiddum EES reglum."

Stuðningsmenn Bókunar 35 halda því fram að þetta geti bætt réttarstöðu sumra og sé auk þess óhjákvæmilegt, eitthvað sem þurfti að samþykkja eitt sinn en var ekki gert.

Í grunninn er ég engu að síður andvígur alþjóðavæðingu og það kemur engum á óvart sem lesið hafa mína pistla.

Þróunin hefur verið að alþjóðastofnanir hafa fengið meira vægi en þjóðríkin minna.

Er hægt að stöðva þetta? Ef það er hægt þá vil ég leggja mitt lóð á vogaskálarnar.

En eru ekki enn minni líkur á að þessi ríkisstjórn stöðvi þetta en sú síðasta? Sárlegast fannst mér að flokkarnir þrír sem oft voru kenndir við íhald skyldu ekki leggjast gegn þessu heldur aðeins örfáir, Framsókn, Vinstri grænir og Sjálfstæðisflokkur voru allir kenndir við þjóðrembu og íhald hér áður fyrr - Alþýðubandalagið raunar, sem Vinstri grænir voru stofnaðir uppúr.

Það sem er breytt frá því í fyrra er samt þetta að Donald Trump var kosinn með yfirburðum forseti - hann er í raun óbeint tákn fyrir andstöðuna við Bókun 35 og ESB, og einnig hefur það breyzt að slíkir flokkar hafa í Evrópu frekar verið að styrkjast en veikjast, finnst manni.

Mér finnst alltaf mest spennandi að reyna að sannfæra þá sem eru mér ósammála. Þessvegna hef ég áhuga á að kynna mér skoðanir og rök andstæðinga minna. Það getur verið erfitt og tekið á.

Hvernig á að sannfæra fólk um þörfina á að hafna þessu sem vill samþykkja Bókun 35?

Veit það ekki, en ég tek undir að vonandi mæta sem flestir á morgun (í dag raunar) á þennan fund og vonandi rís upp grasrótarhreyfing sterk gegn þessu. Það segi ég vegna þess að mér finnst alltaf nóg af alþjóðahyggjusinnum á þessu landi en of lítið af þjóðernissinnum.

 

Hægt og bítandi eru hneykslismálin að grafa undan ríkisstjórninni og sumum í embættismannakerfinu

Ég er nokkurnveginn viss um það að Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir dómsmálaráðherra mun ekki víkja nöfnu sinni úr starfi, þrátt fyrir að upp komi þessi mál sem vekja óvinsældir hennar meðal allmargra. Þetta heitir samtrygging og spilling kvenna og þær eru að ég held nálægt hvor annarri í pólitískum skoðunum. Enn og aftur má benda á að Ögmundur Jónasson sá landsþekkti vinstrimaður skipaði Sigríði J. Friðjónsdóttur sem ríkissaksóknara árið 2011, og þótt ég viti það ekki fyrir víst hvaða stjórnmálaskoðanir hún hefur, þá finnst manni af deilum hennar við Helga Magnús Gunnarsson að þær hafi eitthvað komið í ljós, og að hann sé hægrimaður en hún vinstrimanneskja. Það eru þó getgátur, því hún lætur ekki upp skoðanir sínar við fjölmiðla svo ég viti og er ekki mikið í viðtölum, sem er sennilega skynsamlegt af henni, svo fólk sé síður að deila um hana og hennar persónu eða störf.

Á sama hátt tel ég að ÞSG muni ekki víkja Ólafi Þ. Haukssyni héraðssaksóknara úr starfi af svipaðri ástæðu, hún telur sig síður "rugga bátnum" með því að láta þau ekki víkja. Það er þó spurning hvort ruggar bátnum meira, miðað við kurr í fólki útaf þessu.

Þessi mál brenna mjög heitt á fjölmiðlafólki og almenningi um þessar mundir. Þetta er bara mjög mikið í fréttum og við viljum vera saklaus þjóð áfram og laus við margt ljótt sem við horfum á í glæpamyndum bandarískum.

Það er mjög skiljanlegt að hvorki Ólafur né Sigríður telja þetta afsagnarvert fyrir sig persónulega, en hvaða kjánaskapur er það alltaf í blaðamönnum að spyrja fólkið sjálft sem er umdeilt um svona, flestir standa með sjálfum sér?

Þetta skrifaði ég á síðu annars bloggara, til að leiðrétta aðra sem gerðu athugasemdir:

 

Það er ekki rétt, dómsmálaráðherra skipar nýjan ríkissaksóknara ef hann vill. Valtýr Sigurðsson er enn á lífi, en hann var dómsmálaráðherra áður en Sigríður J. Friðjónsdóttir var skipuð í embættið af Ögmundi Jónassyni 2011. 

Valtýr var skipaður af Birni Bjarnasyni 2007. Dómsmálaráðherra landsins er sá eini sem hefur þetta í hendi sér, Þorbjörg, en afsögn er möguleg.

Það er hægt að mótmæla við dómsmálaráðuneytið.

 

Eins og vitnað er í orð Sigurðar G. Guðjónssonar lögmanns þá er hann einn af þeim sem telur að þau bæði eigi að segja af sér, héraðssaksóknari og ríkissaksóknari.

Það er í samræmi við evrópska hefð, til dæmis í Danmörku og Noregi. Þar er fólk fljótt að segja af sér og fær sér nýtt starf.

Hér situr fólk sem lengst, og leiðindaandrúmsloft skapast oft. Orðið spilling kemur oft upp í því sambandi.

Tilgangslausar hleranir sem fóru á flakk

Nýr erkidrúíði, páfi öðru nafni, hefur verið valinn

Að kalla kaþólsku páfana erkidrúíða er mikið jaðarmál. Mjög fáir gera það og mjög fáir eru teknir alvarlega sem gera það, en til eru samt myndbönd á Youtube frá fræðimönnum sjálfmenntuðum, og aðallega gyðingum sem halda þessu fram, og þá til þess að gagnrýna kristindóminn í öllum hans myndum og reyna að fá fólk til að aðhyllast hreinan og ómengaðan gyðingdóm, hvernig svo sem hann nú er, en um að er auðvitað líka deilt eins og annað. En það sýnir kannski bezt fordómaleysi mitt og að ég hef ekki mjög mikla andúð á gyðingum að ég hlusta á þessi myndbönd af athygli og tek mark á þeim, og tek því fagnandi sem þeir segja ef mér finnst vit í því.

Fyrir það fyrsta þá er deilt um það hvort erkidrúíðar hafi verið til eða ekki. Fræðimenn deila um hvort valdapíramídi hafi verið við lýði innan drúízkunnar eða valdadreifing, hvort allir drúíðar hafi verið jafnir eða einhverjir æðri en aðrir. Tilvitnanir í upphaflegu ritin, klassísku ritin á grísku og latínu eru óljós hvað þetta varðar og í mótsögn hver við önnur, enda skráð af mörgum riturum með margskonar skoðanir og misgóða þekkingu. Ekkert er til úr gaulversku eða miðevrópsku keltamenningunni sjálfri, aðeins frá öðrum sem um þá rituðu. Að hluta til vegna banns drúíða um að rita niður helgisögur, heimsspeki eða annað, sem þeir litu á sem heilaga þekkingu, sem jaðraði við helgispjöll að veita öðrum aðgang að en fáeinum útvöldum, semsagt drúíðunum sjálfum, sem flestir voru karlkyns, þótt til hafi verið kvendrúíðareglur, en þær munu hafa verið í minnihluta, og sumir telja að þær hafi frekar verið til í Bretlandi en á meginlandinu, en það er þó óljóst líka eins og margt annað um þetta. Þó er kannski aðalástæðan fyrir skortinum á frumheimildum sú að þeim var viljandi eytt af rómverskum harðstjórum og böðlum, einvöldum og keisurum, og svo af kirkjunnar yfirvaldi, sem hafði hag af því að vera með einkokun á trúarlegu valdi. Það fór saman við veraldlegt vald og hið rómverska vald, sem var algjört um langt skeið, Rómverjar voru drottnarar heimsbyggðarinnar vestrænu um langt skeið.

Ég verð að segja að ég varð að horfa og hlusta margsinnis á þessi myndbönd til að taka þau alvarlega. Ég efaðist í fyrstu og hló að þessu og taldi þetta rugludalla sem ekkert mark væri takandi á. En samt fór ég að sannfærast, þegar í ljós kom að þarna var ýmislegt vel rökstutt.

Mítrið sem páfar og biskupar bera, höfuðfatið sem stundum hefur tvö horn, það hefur verið útskýrt í bókum um Míþras sem dregið dregið af heiti þess guðs og af húfunni sem hann ber á ýmsum myndum af honum. Þetta er þó ekki opinber skýring á orðinu, sem er af jónískum og grískum uppruna.

Um uppruna og orðsifjar jóníska orðsins mítre er deilt. Þó er viðurkennt að um helmingslíkur eru á því að orðið mítur eða mitre sé dregið af sömu rót og guðsheitið Mithras, að binda, á indó-írönsku, gömlu persnesku tungumáli.

Mitra og miðra er vedísk og avestísk sögn, sem þýðir að binda, for-indó-íranska, mitrám, rótin mi að binda, tra, sem þýðir að valda einhverju. Mithras þýðir sá sem er valdur að bindingu, enda er hann guð eiðanna, sem er eitt upphafshlutverk hans í persneskri goðafræði.

Á sama hátt er mítré, á jónísku, tengt mey á for-indó-evrópsku máli, sem þýðir að binda einnig. Belti, gjörð, plástur, höfuðband, lárviðarlauf eins og drúíðar notuðu til krýningar um höfuð, sigurband, túrban, orðið hefur svona margvíslega merkingu í ensku og öðrum tungumálum, enda ævafornt eins og orðsifjarnar bera með sér.

Kórónur kónga eru síðan orðnar til fyrir helgitákn af þessu tagi.

Heiðinn uppruni liggur til grundvallar þessum sið, án nokkurs efa.

Nóg er að minnast á guðinn Cernunnos, sem gerður var að Satan í táknmyndum miðalda, svo vinsæll var hann og elskaður, ásamt Pan hinum gríska og Satýrunum, og vafalaust öðrum vinsælum guðum af þessu tagi út um alla Evrópu, hverra nöfn við þekkjum ekki lengur því þau voru ekki niður skráð.

Gyðjan Hörn, sem á að vera Freyjuheiti, er þó áreiðanlega leif af dýrkun á Horna, sem var norrænt heiti yfir Cernunnos.

Kórónur eru bein vísun í Cernunnos og vald hans. Þar fór saman veraldlegt vald og andlegt eins og hjá drúíðum, sem var ein aðalástæðan fyrir hatrinu og öfundinni í þeirra garð af hendi Rómverja, og Júlíus Sesar sem rómverskur æðstiprestur upphaflega hafði sérstaka ástæðu til að reyna að útrýma þeim, hann óttaðist þá og vald þeirra og vildi gera sitt eigið vald sitt mest og þeirra sem minnst. Dráp voru hans aðferð til þess, og fjöldamorð á þeim, vel að merkja, og svo að skrifa sína eigin sögu, um Gallastríðin, og upphefja sjálfan sig þannig.

Auðfaðir var hann nefndur á latínu, Pluto, guð gnægtanna neðanjarðar.

Síðan er það hvítur skrúðinn sem páfar, biskupar og prestar klæðast oft. Drúíðar voru sagðir klæddir á þann hátt einnig og voru á undan þeim í sögunni. Samt er þetta svo algengt og sameiginlegt atriði innan margra trúarbragða að þetta er enganveginn nein sönnun, en kannski vísbending, ef menn vilja túlka þetta á þann veg.

Síðan er það umgjörðin um kirkjuna. Dýrðlingarnir til dæmis. Margir hafa bent á að dýrðlingarnir kaþólsku séu eftirmynd guðanna mörgu í heiðnum trúarbrögðum. Aðeins með lútherskunni og calvínismanum var þessu breytt og dýrðlingum úthýst.

Ýmsir hafa haldið því fram að norsku stafkirkjurnar séu heiðin hof endurnýtt, enda var þessi byggingarstíll á kirkjum við upphaf kristnitökunnar á Norðurlöndum mjög algengur. Já, þannig kunnu heiðin hof að hafa litið út, nema sum þeirra voru miklu lengri, og miklir skálar sem fólk viðhafðist í á meðan á miklum hátíðum stóð.

Mikil helgi var á drúíðum og virðing fyrir þeim. Heilagleikinn í kringum páfana er þannig sameiginlegt atriði.

Á hinn bóginn er hægt að lesa um það í mannkynssögubókum að rómversk heiðni var orðin að athlægi Rómverja sjálfra löngu áður en hún rústaðist og vék fyrir kristinni með kristnitökunni. Rómversku keisararnir gerðu sjálfa sig að guðum og notuðu til þess egypzka fyrirmynd. Ýmsir fræðimenn telja það réttilega sem hnignunarmerki á rómversku heiðninni. Það sama má að einhverju leyti segja um grísku heiðnina, nema þar var þó sannari trú og sannari heiðni á ferðinni.

Hinsvegar ber flestum saman um það að drúíðar hafi verið virtir eins og páfar og biskupar. Þeir höfðu stjórn á fólkinu.

Nákvæmlega um þær helgiathafnir verður ekki sagt, heimildir skortir, en talið er að margt af því hafi farið fram undir berum himni, í trjálundum. Ekki voru það allt fórnir, heldur ýmislegt annað líka.

Altarissakramentið kristilega er að öllum líkindum útþynnt fórnarathöfn heiðin, og jafnvel með gallverskan, heiðin uppruna.

Hér má því sjá viðamikil bönd sem tengja saman kristni og heiðni, en kaþólsku og heiðni þéttar en lúthersku og heiðni, augljóslega.

Formfesta kirkjunnar er athygliverð með eindæmum. Þar ber allt merki um galdraathafnir, en vitað er að hvert orð verður að segja rétt ef galdraathöfn á að virka, og drúíðar voru þannig að þjóna sínum söfnuðum, með formfestu og heilagleika.

Pontifex maximus var fyrst puntembætti frekar en áberandi valdaembætti eins og að vera drúíði. Ennþá er þetta heiti á embætti páfans á latínu sem sýnir tengslin á milli heiðninnar og kristninnar.

Með tímanum voru Rómarkeisarar krýndir þessum titli, og svo Rómarbiskupar. Þá voru stjórnmálaleg völd farin að fylgja titlinum. Merkilegt er að einmitt á sama tíma stóðu ofsóknirnar gegn keltnesku drúíðunum sem hæst og drúíðahreinsanirnar, eins og réttilegt er að orða þetta, eða fyrstu aldirnar fyrir Krists burð og fyrstu aldirnar eftir Krists burð.

Bendir það til þess að ekki aðeins hafi fræðum þeirra verið rænt af þeim, heldur einnig stöðunni innan samfélagsins, að Rómverjar hafi notað drúíðana sem fyrirmynd í veraldlegum og andlegum efnum, en aðeins að hluta til, ljótustu hlutarnir voru notaðir en ekki þeir fegurstu eða heimspekilegustu.

Þegar komið er fram á tíma flavíönsku keisaranna var búið að brenna allar heimildir sem skiptu máli, nema þær sem sýndu söguskoðun og trúarbrögð sem voru þeim sjálfum þóknanleg. Þetta hafa því verið miklar brennualdir, fyrstu aldirnar eftir Krists burð, og miklar þjóðernishreinsunaraldir.

En endanlegar sannanir finnast ekki um það sem ekki finnst ritað um í fornöld orðrétt, þetta eru fræðilegar getgátur og rök hníga í þessa átt sem virðast býsna sannfærandi.

Þó eru sagnfræðilegar staðreyndir og hliðstæður æpandi þegar betur er að gáð.

Með tímanum þróaðist kirkjan og veraldlega valdið saman. Hvaðan fyrirmyndin kom er ekki gott að segja. Kannski þurfti ekki drúízku fyrirmyndina til þess, kannski var það bara valdagræðgi veraldlegra og andlegra yfirvalda þess tíma. Þó er mögulegt að þarna hafi verið um áhrif að ræða frá eldri menningu. Þó er ekki hægt að tala um nákvæmar hliðstæður, heldur áhrif. Drúíðar urðu aldrei eins miskunnarlausir og valdamiklir og kirkjuleg yfirvöld og svo veraldleg yfirvöld á miðöldum og síðmiðöldum. Til þess voru keltnesku samfélögin alltof sundurlaus og villimannleg, en virðingin fyrir drúíðunum var til staðar, þeir voru læknar, prestar, dómarar og fræðimenn allt í senn. Þar að auki voru þeir herstjórar stundum og herráðgjafar sérlegir.

Rökin fyrir því að páfar hafi tekið við af drúíðum eru sannfærandi þegar allt kemur til alls.

Þó verður því aldrei neitað að gyðingleg áhrif voru kannski allsráðandi, en kannski jöfn, til helminga á við evrópsk áhrif. Um það er deilt.

Hér áður fyrr var ekki til hugtakið menningarnám eða menningarrán. Að yfirtaka erlenda menningu þótti sjálfsagt, einskonar sigurtákn. Það þótti þar að auki tryggja stuðning heiðingjanna og þeirra sem herleiddir höfðu verið erlendis frá.

Mér þykir mjög líklegt að rómverskir keisarar hafi leitað sér fyrirmynda í gaulversku samfélagi. Þeir vissu hvar skóinn kreppti, að herða þurfti að fólkinu, þrengja að því láta það fá ein trúarbrögð og einn sið, og sem fæsta veraldlega valdhafa.

Sumar hugmyndir af þessu tagi hafa vafalaust komið frá keltnesku guðunum og drúíðunum, prestunum og seiðmönnunum í þeirra sið.

 

Nýr páfi er frá Bandaríkjunum

Pútín ætti að læra að sigra með afþreyingu, rússneskri Hollywoodframleiðslu, í stað stríðsreksturs

Um Rússa má segja að þeir séu eitt mesta herveldi okkar tíma og 20. aldarinnar. Um þá þarf ekki endilega að segja margt fallegt eða gott miðað við framferði þeirra gagnvart Úkraínumönnum.

Ég stóð með Rússum í upphafi innrásarinnar 2022 af ýmsum ástæðum. Ég skildi að búið var að ögra þeim. Ég skildi að Biden feðgar og Obama stjórnin hafði átt þátt í valdaráninu 2014 og kannski hófst stríðið þá, eða undirbúningur þess. Ég hafði slíkt ógeð á femínisma að mér fannst rétt að Rússar fengju meiri áhrif, og gamaldags feðraveldiskirkjuáhrif kristileg, í gegnum rússnesku rétttrúnaðarkirkjuna.

Nú er samúð mín með Rússum umþaðbil alveg þorrin. Það er ljóst að Pútín ætlar sér að ná allri Úkraínu og á sama hátt vilja Ísraelsmenn hrekja alla Gazabúa í burtu eða útrýma þeim.

Yfirgangshrottar geta stundum átt sér áhugaverðar málsbætur ef maður hefur samúð með málstað þeirra, en ógeðfelldir verða þeir að teljast.

Af vinum og dindlum Rússa hér á blogginu finnst mér einn ákafastur í stuðningi við þá, Rúnar Kristjánsson. Af skrifum hans að dæma held ég að hann sé gamall kommúnisti eða krati sem aldrei hefur þurrkað af sér þann stimpil almennilega.

Síðan eru fleiri kommar til sem styðja Rússa af gömlum vana. Einnig styðja þá nokkrir af kristilegum ástæðum, því Rússar eru fyrir þeim tákn um gömlu og góðu kirkjuna eins og hún var áður, og kristilega siðferðið fyrir sigur kvennakirkjunnar á Vesturlöndum og wóksins.

Aðdáendur Rússa sumir vilja gera hlut þeirra sem mestan í seinni heimsstyrjöldinni. Það er svo margt merkilegt við menningu Rússa að hernaðarmáttur þeirra og grimmd er kannski ekki endilega það sem þeim er helzt að hrósa fyrir.

Margt er líkt með Rússum og islömskum stríðsvélum. Þar er hernaðarhyggjan ríkjandi, eins og sést á því að Rússar fagna sigri sínum í seinni heimsstyrjöldinni alveg sérstaklega með hátíðahöldum. 

Alvöru stríð eru háð af illri nauðsyn. Að fagna þeim og kalla sigurhátíðir er tvíeggjað sverð, það æsir til frekari stríða, þegar stríð eru upphafin sem hetjudáðir og eitthvað sem beri að keppa að hvað sem það kostar.

Rúnar Kristjánsson sem gefur sig út fyrir að vera mikill kærleiksflytjandi og friðarsinni fellur þó í þá gryfju að lýsa aðdáun sinni á Rússum og sögu þeirra þrátt fyrir að hún sé eins blóðug og ljóst er, ekki sízt núna þessi allra síðustu ár, í Úkraínustríðinu.

Maður er alveg hættur að treysta Pútín. Hans vopnahlé eru lygavopnahlé til að rugla í ríminu.

Eitt sinn las ég viðtal við Pútín í Morgunblaðinu, eða Fréttablaðinu. Það gæti hafa verið 2005 eða um það leyti. Þá sagði hann að Gandhi væri ein af fyrirmyndum sínum.

Gandhi náði sínu fram með mótmælum og hungurverkföllum, með algjörlega friðsamlegum hætti. Pútín gæti lært margt af honum enn.

Drónaárásir trufla sigurhátíð Rússa

Eðli kommúnista er að búa til dúmur, forum, ráð og allt það, alveg eins og á Stalínstímanum. Forum eru bara dúmur Vesturlanda.

Það er ótrúlegt hversu margir "samræðuvettvangar" eru búnir til fyrir fasistana sem kenna sig við jöfnuð, frelsi og lýðræði og annað sem flónin telja raunverulegt. Orðið forum getur þó einnig þýtt markaðstorg eða dómstóll í rómverskum stíl og nær það kannski fasískri merkingunni betur, því þar myndaðist drottnunargirnin sem við þekkjum í gegnum pólitísk blekkinganet og keisaralýðræðissýndarkerfi, öldungaþingmenn eða ráðherfur, það kemur útá eitt, með hjálp hinna tilbúnu trúarbragða, kristninnar.

Wellbeing Economy Forum, já nöfnin á þessum fyrirbærum eru lík og það sem þar gerist er svipað. Þar er reynt að svipta fólk völdum og áhrifum, frelsi, sumir segja einnig heilsu.

Falleg nöfnin á fyrirbærunum eru auðvitað í andstöðu við það sem gerist, að frelsið er minnkað.

Velsældarþing eða vesældarþing?

Eiga ekki allir að vera öreigar nema ræningjarnir og glæpahundarnir sem öllu stjórna?

Það má lýsa þessu sem fram fer svona:

Þetta er eins og á halelújasamkomu. Auðugustu ræningjarnir móta stefnuna og nota falleg orð og fallegar setningar. Hellingur af heilaþvegnum og auðsveipum tíkum og hundum gegna og segja já og amen. Síðan er gelt og ýlfrað og samþykktir skráðar.

Stór hluti Íslendinga veit að frelsið er blekking og að auðræði ríkir á þessu landi. Við erum undir Bill Gates og slíku fólki, en það sama á við alla aðra í hinum vestræna heimi, og víðar. Það er bara staðreynd.

Hægrimenn og Trumpistar vita þetta. Harðir Trumpistar eru fremur fáir á Íslandi. 5-10% þjóðarinnar kannski. Síðan eru um 40% eða meira einhversstaðar á hægrarófinu án þess að aðhyllast samsæriskenningar og Trumpdýrkun og hlæja að Trump eða hneykslast á honum með jafnaðarmönnunum, sem blandast inní þennan hóp. Ekki er gott að segja hversu margir harðir vinstrimenn eru til á þessu landi. Auðvitað dóu þeir ekki út með Vinstri grænum, en fóru að skammast sín og fóru í felur. Ætli það séu ekki 5-10% líka, langflestir Íslendingar eru einhverskonar jafnaðarmenn, kratablendingjar.

Þegar maður fer á Fésbókina les maður mikið af stöðuuppfærslum, (sem er þýðing á statusum), sem fjalla um Trumphneykslun. Þetta er til að gleðja femínismakellingarnar, sem hafa náð fasísku hreðjataki á stjórnkerfinu, þótt venjulegar konur séu ekki þannig frekar en venjulegir karlar.

Stöðuþras væri líka ágæt þýðing á status á samfélagsmiðli. Eða Stöðugtþras?

Velsældarþingið hefst á morgun

Guðinn sem er yfir og allt um kring, Taranis, og hvernig hann er alsjáandi og hvernig hann takmarkar einnig frjálsan vilja með núvitund sinni

Heimurinn er 100% sturlaður. Sprengjuárásir á tónleikum, Indland og Pakistan að ógna heiminum með kjarnorku, svona mætti næstum endalaust áfram telja.

Ég hef verið að rannsaka guðina Taranis, Esus og Toutatis, þeir eru ein þrenning af mörgum innan gaulverskra trúarbragða. Önnur heilög þrenning keltnesk og gaulversk eru Matres, eða mæðurnar þrjár og matronae. Fleiri dæmi mætti nefna.

Það eru mjög miklar líkur á að heilaga þrenningin í kristninni sé innflutt fyrirbæri úr öðrum trúarbrögðum. Jafnvel er mögulegt að þetta séu gaulversk og drúízk áhrif á kristnina.

Hér ætla ég að fjalla um guðinn Taranis. Sumir telja að hann tákni nútíðina, eins og örlaganornin Verðandi, og Esus tákni framtíðina, sem er Skuld norrænna manna, og að Toutatis tákni fortíðina, sem er Urður norrænna manna.

Taranis er oft táknaður uppi á súlu eða staur, og kannski voru veldissprotar stjórnenda fyrr á tímum fundnir upp til að vísa í hann og mátt hans, eða eigna sér hluta af mætti hans.

Hér er spurningin þessi: Eru örlögin fyrirfram ákveðin og er enginn frjáls vilji til staðar?

Vísindamenn hafa komizt að því að til að heimurinn geti hrærzt og verið til þarf alsjáandi auga eða augu að fylgjast með honum, samkvæmt skammtafræðinni. Það felst einhverskonar val í slíku, að sjá og fylgjast með.

Það virðist mögulegt að Taranis sé þessi alsjáandi guð uppi á heimstrénu sem horfir á sköpunarverkið, eins og Jahve er lýst í Genesis, þegar honum fannst sköpunin harla góð.

Keltar áttu marga guði. Þannig er svolítið erfitt að gera sér grein fyrir hver var þeirra mesti guð, eða drottinn allsherjar meðal þeirra.

Tveir koma sterklega til greina, en hlutverk þeirra eru svo frábrugðin að þetta verður öðruvísi trúarpæling en til dæmis þegar maður kynnir sér forngríska goðafræði eða rómverska, sem einnig falla undir fjölgyðistrúarbrögð heiðin og germönsk.

Júlíus Sesar sagði að Gaulverjar rektu ættir sínar til Dis Pater. Hann er rómverskur undirheimaguð og nefndur Pluto einnig, sem þýðir Gnægtaguðinn.

Fræðimenn hafa lengi reynt að finna út hvaða guð Gaulverja Sesar hafi átt við sem hann líkti við Dis Pater, en mjög margir eru á þeirri skoðun að það sé Cernunnos.

Tveir guðir koma einna sterklegast til greina sem drottinn allsherjar meðal Kelta og Gaulverja:

1) Cernunnos.

2) Taranis.

Cernunnos var virtur, elskaður og dýrkaður sem faðir lífsins og sköpunarguðinn fyrsti. Málin fara að flækjast þegar í ljós kemur að Esus var hráefni lífsins eða Chaos, Ginnungagap, og margskonar guð einnig.

Taranis hinsvegar var drottnari og guð reglugerða ásamt því að vera þrumuguð.

Rétt eins og Týr var guð laga og reglna meðal Germana norðar í Evrópu.

Dýrkunin á Taranis var misútbreidd. Sumir ættbálkar tignuðu hann lítt en meðal sumra var hann aðalguð Gaulverja og annarra Kelta. Það á við um öll goð Kelta, að átrúnaðurinn var ekki miðstýrður, og hugmyndirnar um guðina ekki samhæfðar, en þó sameiginleg atriði.

Sveitafólk keltneskt átti sér allskyns verndarguði og verndagyðjur. Sveitafólk og almúginn tignaði upphaflega frekar lítið Taranis, Esus og Toutatis. Þessir guðir voru hinsvegar þekktir meðal alþýðunnar vegna þess að fórnir voru þeim færðar á stórhátíðum, og goðsagnir tengdust þeim, eyðingarsögur og sköpunarsögur og fleira.

Drúíðarnir kenndu að þessi heilaga þrenning, Taranis, Esus og Toutatis bæri ábyrgð á velgengni og áframhaldi tilverunnar og því yrði að færa þeim fórnir.

Á landsvæðum sem lágu nálægt grískum eða rómverskum svæðum urðu til blandaðar byggðir, þar sem rómverskir hermenn eignuðust gaulverskar konur og afkvæmi og þar má segja að trúin á Taranis hafi efltzt, því hann minnti á Júpíter, báðir strangir hermennskuguðir, regluguðir og föðurímyndir og þrumuguðir að auki.

Það er mjög fjarlægt hugmyndaheimi kristinna manna að trúa því að hyrndur guð niðri í jörðinni sé algóður skapari himins og jarðar, eða verndari manna og kvenna fyrst og fremst. Þó sagði Júlíus Sesar þetta og mun rétt vera, því Dis Pater er auðvitað Cernunnos. Fræðimenn eru sammála um að Cernunnos hafi verið guð auðlegðar, og Pluto var annað heiti yfir Dis Pater, eða Gnægtaguðinn.

Taranis, hinn allsherjarguðinn þeirra var andstæða Cernunnosar að mörgu leyti, því hann var himnaguð og alltaf tengdur himninum meira en jörðinni eða vatninu. Þó er eldurinn tákn Taranosar.

En sumt í goðafræðinni sem tengist Taranosi er mjög fróðlegt fyrir okkur í nútíma okkar.

Taranos sem auga nútímans er eiginlega guð núvitundarinnar. Auk þess á hann í sífelldri baráttu við Esus og Toutatis.

Taranos drepur Toutatis daglega, því Toutatis er sýndur í gervi dreka á jörðinni samkvæmt sumri táknfræði. Allir lifna þeir við að morgni.

Toutatis drepur Esus daglega með því að höggva hann niður með exi sinni. Esus er þannig í líki nautsins sem Míþras vegur og endurnýjar lífsmátt heimsins í Míþrasarlaunhelgitrúarbrögðunum frá því um Krists burðs í Rómarveldi.

Esus í formi nauts eða dádýrs er fær um að gleypa Taranos þegar hann er í arnarlíki efst á trénu. Það mun viðhalda hringrás og jafnvæginu samkvæmt þessum fornu trúarbrögðum.

Það sem skiptir máli í sambandi við þetta ástand nútímans, þar sem svo virðist vera sem fólki sé ekki sjálfrátt í þeirri allsherjarklikkun sem ríkir og stríðsástandi, það er þessi merkilega kenning um að Taranos sé blindur á allt nema það sem er að gerast nákvæmlega á hverju andartaki fyrir sig. Kenningarnar um blindu Haðar, hins norræna guðs koma hér inní, og hvernig hún kom til, en Höður er þó oft talinn ástarguð eins og Cupid eða Amor eða Eros. Einnig er hann talinn undirheimaguð af sumum fræðimönnum þannig að þetta er flókið, sé farið djúpt ofaní þetta.

En það er furðulegt hversu margt passar við kenningar nútímaeðlisfræðinga og heimsfræðinga sem kemur fram í fornum trúarbrögðum germönskum og heiðnum.

Þannig er það þessi kenning um augað alsjáandi, hvort sem það er auga Óðins eða Taranosar á alheimssúlunni og í skóginum mikla sem var himnaríki þeirra Kelta.

Það er sérstaklega þessi einfalda og skýra mynd sem við höfum af guðinum Taranosi efst á trjátoppnum, þar sem hann er tákngervingur núvitundarinnar og þess að geta ekki valið, því hann er að upplifa og stjórna okkur mönnunum, og öllum í senn vel að merkja, ekki bara sumum.

Ef það er rétt að okkar alheimur sé til vegna þess að æðri guð sér hann, þá getur sá æðri guð verið Taranos, og það passar við að hann sé stöðugt uppi og yfir og allt um kring að horfa niður á sköpunarverkið frá alheimstré sem á ekki rætur á jörðinni, heldur úti í geimnum á stað sem enginn getur fundið, því engar áttir virka eða eiga við um þann dularfulla upprunastað.

Mjög merkilegar eru goðsagnirnar um Taranis, Esus og Toutatis. Mjög merkilegar eru sögurnar um þessa eilífu baráttu á milli þeirra. Einnig er ekki síður merkileg kenningin um að þar sem þeir þrír mætast og verða eitt, þar sé ekki lengur til tími eða rúm eða efni eins og við þekkjum það heldur eitthvað himnaríki sameiningarinnar en víti fyrir suma einnig, andlegur heimur kannski.

Þar sem Toutatis reynir sífellt að koma að þekkingunni og fortíðinni, þá hefur hann áhrif í þessa átt, en þar sem Taranis verður of voldugur, þar verður fólk grunnhyggið. Stjörnuspáspeki tekur mið af þessu, þótt þar séu grísku guðaheitin frekar notuð og þau rómversku.

Allavega er heimurinn farinn til Fjandans, en hversvegna vitum við ekki, fólk deilir um það og mjög margir afneita því fullkomlega, því "ignorance is bliss", heimskan er sælan og óvitundin.

Komu í veg fyrir sprengjuárás á tónleikum Lady Gaga

"Rúmenar að missa trú á Evrópusamvinnu" - stytt tilvitnun - fréttir RÚV

Þegar RÚV viðurkennir að brestir séu að koma í ESB, þá má treysta því að eitthvað mikið er að gerast þar í hnignunaráttina. "Hægrimaðurinn og þjóðernissinninn George Simion hlaut flest atkvæði". "Þetta er taka tvö, stjórnlagadómstóll ógilti niðurstöður frá nóvember í síðasta ári vegna gruns um íhlutun Rússa." 

Svona fáránlegar samsæriskenningar verða að fá að njóta sín endursagðar orðrétt. Evrópumenn trúa ekki sínum eigin skilningarvitum að fólkið sé að kjósa gegn ESB!!! Yfirvöld þurfa að leita á náðir Rússagrýlunnar og kjósa margsinnis til að láta sannfærast!!!

George Simion, sigurvegari kosninganna er mjög líkur okkar íslenzka Guðmundi Franklín Jónssyni!!! Já, sumar þjóðir bera meiri gæfu en aðrar.

George Simion leiðir í Rúmeníu

Útúr karlaskel, ljóð frá 9. júní 1995.

Draumarnir daga,

detta inn og meira vil.

Dýrð mun þó draga,

duflandi við...

Alltof mikið eflaust skil,

er það málið nú?

Komin kærri trú?

Körlum hentar þú.

Það er gott að lofa af lyst,

löngum varstu kysst.

Finn ég núna frið,

fráleitt annan vil ég sið.

 

Því er hún þetta,

þannig bíð og nærri dvel.

Skáeyga skvetta,

skilningur vex...

Komdu útúr karlaskel

konan segir blíð,

furðulega fríð,

finnum góða brú.

Ella þig ég elska nú,

er það manna trú.

Ertu annars hex?

ekki viltu bara sex.

 

Nóg er að nota

næstum túnið, bjóða heim.

Rýjurnar rota,

ræflana þó...

Er ég bara uppí þeim?

æ, ég hlýði þér.

Blíð og svona ber,

barmafríð og sver.

Ekki vil ég efast neitt,

elska bara heitt.

Segja sumir nóg?

Samt er hérna meiri ró.

Hæfileikar einstaklinga. Að læra af einum meistara getur verið dýrmætara en að taka upp erlenda reglugerð

Selfyssingurinn Magnús Hlynur á Stöð 2 flytur mannlegri fréttir en aðrir og af meira sjálfstæði, þær eru allskonar um menningu og fólk sem fer framhjá öðrum.

Af öllum hans fréttum stendur ein uppúr, hann talaði við gamlan mann í vetur sem byggt hefur og hannað mörg hús en er nú seztur í helgan stein, en það sem er sérstakt við þessi hús er að mygla hefur aldrei farið í þau.

Fréttin birtist 16. apríl og finnst á Vísi. "Engin mygla í 200 húsum byggingameistara á Selfossi".

"Húsin þurfa að anda eins og mannfólkið", segir 93 ára byggingameistari á Selfossi, sem hefur byggt um tvö hundruð hús í bæjarfélaginu en mygla hefur aldrei greinst í þeim húsum."

Sigfús Kristinsson heitir þessi merkilegi byggingameistari.

Um rakaskemmdir segir hann:

"Það verður það svo lengi, sem þeir breyta ekki bygginaaðferðinni. Út með þetta helvítis plast því það lokar algjörlega rakann inni."

Um betri hús fyrri tíma segir hann:

"Það var bara allt annað vinnulag og timbrið var líka mikið, mikið betra þá en núna. Það var svo þétt vaxið, nú er það svo glúft og lélegt og drekkur í sig vatn."

Nú segir Þórunn Sigurðardóttir hjá HMS að hert eftirlit verði með byggingum, fleiri reglugerðir sennilega og harðari. En mun það duga? Um það má efast.

Við höfum glatað kannski því dýrmætasta í kommúnisma okkar daga sem við köllum lýðræði og jöfnuð. Í stórum kerfum fara hæfileikar forgörðum og hæfileikaleysi er upphafið til skýjanna sem mikil dýrð og dyggð.

Áður fyrr voru hæfileikar mikils metnir.

Hversvegna hefur Sjálfstæðisflokkurinn tapað stærð sinni og forystu í landsmálum? Getur verið að búið sé að henda út upprunalegu stefnunni þar?

Boðar hert eftirlit með byggingum

Leiðbeiningar fyrir fólk sem vill gera við hljómtækin sín sjálft

Ég sá kassettutæki til sölu í Góða hirðinum, og sá atriði sem gæti þurft að laga. Ég vildi skrifa þennan pistil sem leiðbeiningar fyrir allt það fólk sem gæti lagað slík tæki sjálft, þar sem erfitt er að fá viðgerð fyrir þetta, sem orðið er svona gamalt og fáir hafa reynslu eða varahluti.

Mig skortir ekki þessi segulbandstæki, en ég hef langa reynslu af því að gera við þau fyrir vini og kunningja og mig sjálfan.

Þannig að ef fólk er með svona biluð tæki þá má spyrja þessara spurninga:

A) Fer ekkert í gang? Heyrist ekkert?

B) Brakar í tökkum eða heyrist bara stundum?

C) Heyrist í öðrum hátalaranum og ekki hinum?

D) Krumpast spólur í segulbandstækjum?

E) Hreyfist ekki spólan en heyrist urg?

F) Spilar plötuspilarinn ekki á réttum hraða?

 

Ef ekkert heyrist og ef ekkert fer í gang, þá er algengast að snúrur séu bilaðar, eða þá takkinn sem kveikir á tækinu. Mikið slit kemst í þessa takka eftir mikla notkun.

Ef maður þekkir engan sem gerir við svona tæki og verkstæði taka ekki við tækinu getur maður oft lagað þetta sjálfur.

Maður þarf að finna heitið á tækinu og athuga hvort teikningar eru á netinu eða leiðbeiningar á Youtube. Ef svo er ekki getur maður oft lagað samt tækin sjálfur.

Maður þarf að athuga með sambandsleysi allsstaðar, slit í tökkum.

Hægt er að finna samskonar takka í mörgum tilfellum og eru bilaðir. Ef ekki eru til teikningar eða leiðbeiningar er hægt að finna sama hlutinn eftir útliti.

Ef ekki er hægt að "mixa", með borvél, skrúfum og slíku. Útlit tækjanna skiptir ekki öllu heldur virknin. Maður finnur eitthvað svipað sem virkar og hefst handa.

Afi kenndi mér að lítil takmörk eru á því hvað hægt er að laga. Maður finnur varahluti sem virka eins eða svipað, og málið er leyst með smá vinnu og lagni. Þó geta þetta ekki allir því sumir eru klaufalegir og hafa ekki næga þjálfun. Maður þarf einnig að hafa aðgang að skrúfstykki og slíku til að halda öllu föstu.

Ef það brakar í tökkum er nóg að sprauta hreinsiefni í rifuna sem er á þeim, og nær inní kolefnisviðnámið sem býr til kvarðann sem ræður hljóðstyrk eða öðru.

Í sumum tilfellum þarf alveg að skipta um takka, ef þeir eru mjög slitnir. Þá þarf varahluti. Ýmislegt er til af varahlutum ef vel er leitað.

Þegar ekki heyrist í báðum hátölurum er oft tenging farin úr sambandi. Maður þarf að hafa mæli til að mæla hvort einhversstaðar sé straumrof í rafrásinni.

Einnig getur það verið slit í tökkum.

Spólur sem krumpast í segulbandstækjum er algengt vandamál.

Þegar litið er niður í opið hólfið sem spólan er sett í blasa við tvö drifhjól, eitt gúmmíhjól, einn tónhaus og einn útþurrkunarhaus. Tónhausinn er allur úr málmi en útþurrkunarhausinn úr plasti, þannig má þekkja þá í sundur.

Spólur krumpast oft vegna þess að gúmmíhjólið er orðið óhreint og mettað af efnum sem koma úr tónbandinu, járnoxíði margskonar eftir innihaldinu í tónbandinu.

Þá þarf að opna gangverkið og skipta um gúmmíhjólið. Það er fest á málmhlut, og gengur um öxul mjög mjóan. Þennan öxul er hægt að reka út með því að þrýsta á hann öðrum megin, með skrúfjárni eða öðru og kannski þarf létt hamarshögg að auki ef þetta er mjög fast.

Að því loknu dettur gúmmíhjólið af. Passið að týna engu.

Samskonar gúmmíhjól er hægt að kaupa, á Netinu, Miðbæjarradíó seldi þetta og var með á lager, en þeir hættu rekstri í Kófinu 2020, því miður, eins og svo margir.

Ef spólan hreyfist ekki og urg heyrist þá er yfirleitt reimin slitin frá mótor og að málmhjólum eða plasthjólum sem hjálpa til við að drífa gangverkið áfram. Stundum þarf að gizka á rétta stærð, ef reimin er orðin að gúmmíleðju, eða ekki hægt að mæla hana.

Hægt er að kaupa svona reimar í settum, og þá þarf maður að prófa sig áfram, eina eftir aðra.

Ekki mega reimar vera of stífar. Það eyðileggur legurnar í mótornum og tækið gengur oft hægt vegna álagsins.

Ekki mega reimar vera of lausar. Þá verður hljómur falskur.

Þolinmæði og lagni þarf því í þetta verk og þekkingu sem kemur með tímanum.

Ef plötuspilarinn spilar ekki á réttum hraða er það oft nóg að sprauta hreinsiefni í hraðastillinn, eða setja í reim af réttri stærð, eða stilla með stilliskrúfum sem finnast inni í tækinu.

Mest af þessu hef ég lært í sjálfsnámi.

Þótt mikið sé af upplýsingum á Netinu, þá eru svona einfaldar grunnupplýsingar fyrir byrjendur ekki á lausu endilega á íslenzku.