Stöðnuð menning

Hemmi Gunn, Hermann Gunnarsson, var dæmi um góðan spjallþáttarstjórnanda í anda Phil Donahue, sem er nýlátinn. Gísli Marteinn Baldursson nær að eiga sína aðdáendur, en mjög stór hluti þjóðarinnar lítur samt á hann sem léttvægan trúð og þættina hans fulla af sjálfhverfu bulli, einstrengingslegum woke-áróðri og hreinum barnaskap á við menntskælinga.

Það eru engar ýkjur að sjónvarpsdagskráin er mjög léleg og hefur verið lengi. Metnaðurinn er enginn. Sömu hræðurnar ár eftir ár, sama stöðnunin, sami vinstriöfgahatursáróðurinn í garð þjóðlegheita, sama fjölmenningin, sama wokið.

Þetta verða landsmenn að borga fyrir. Stöð 2 er örlítið skárri á köflum, en þar er innlend dagskrárgerð ekki fjármögnuð nægilega svo hún er lítil og of mikið af þessum glamúrpíum og annarskonar nútímamenningu á kostnað breiðari menningar.

Ég hef oft skrifað um það að miklu betri dagskrá var á RÚV frá 1966 til 1986, um það bil, og svolítið lengur.

Þá var allt hrátt, frelsið algert og margt sent út sem kom beint frá býli, beint frá hjartanu, og margt látið flakka, bæði fyndið og satt, og ekki ritskoðun mikil eða pólitísk rétthugsun.

Nú er allt orðið vélrænt þarna. Allt samkvæmt handriti frá Bandaríkjunum eða ESB, samkvæmt reglugerðum ströngum.

Þetta er eins og með margt í þjóðfélaginu. Hversu lengi er hægt að þola þetta?

Það er mjög merkilegt að fylgjast með því hvernig alþjóðasinnarnir, sem hafa rænt vinstriflokkum og jafnaðarflokkum og nauðgað þeim, og líka miðjuhægriflokkum, hvernig þeir halda völdum í Bretlandi með ólýðræðislegum aðferðum eins og að fangelsa og dæma pólitíska andstæðinga á tveimur dögum, eiginlega án dóms og laga eða réttarkerfisins eins og það er túlkað í alvöru lýðræðisríkjum! Yfirleitt er það að margar hliðar eru á svona málum, þetta eru ekki meðfæddir glæpamenn þessir "hægriöfgamenn", heldur reitt fólk!

Í Svíþjóð, Þýzkalandi og víðar nota jafnaðarfasistarnir sömu aðferðir, ólýðræðislegar, halda "lýðskrumsflokkum" frá völdum með fordómum og hatri í garð þjóðlegra gilda, sem áður héldu öllu saman og sköpuðu réttlæti, mannréttindi, mannvirðingu.

Við fylgjumst með því hvernig fjölmenningin sem beið skipbrot fyrir um það bil tíu árum endanlega, þegar Donald Trump komst til valda með reiðibylgju og reiðifylgi miklu, og samskonar breytingar áttu sér stað víðar, við fylgjumst með því hvernig glæpasamtökin sem kalla sig "góða fólkið" og hefur yfirtekið hefðbundin stjórnmál, sem æ stærri hluti almennings er kominn með ógeð á og ælir yfir hreinlega, við fylgjumst með því hvernig þessir valdaræningjar sem hugsa um ekkert nema að njóta gæðanna frá sinni Elítu, og sitja að völdum sem lengst, og hvernig vinnubrögð þeirra verða æ ólýðræðislegri, eins og í Bretlandi og víðar.

Keir Starmer í Bretlandi er gott dæmi um svona öfgamann, sem þykist réttlátur, en er það ekki. Joe Biden var kjáni, en sumir halda því fram að Kamala Harris sé harðsvíraður samsæraplottari bak við tjöldin, og hafi þróað atburðarásina í Bandaríkjunum, og alltaf ætlað sér að ná völdum sem valdamesta manneskja í heimi.

Þessir harðsvíruðu Elítuspámenn og jafnaðarfasistar stjórna með harðri hendi ef þeir komast til valda, og alþýðan fær lítið sem ekkert. Þessvegna hafa Donald Trump og menn af hans tagi fengið firnamörg atkvæði fyrrverandi kommúnista og vinstrimanna, vinnandi fólks, sem sér sviksemi sinna eigin flokka útum allt.

Í svona stjórnmálaumhverfi er ekki boðlegt að hafa gjörspillta gleðigjafa á RÚV, sem eru eins og 5 ára krakkar smælandi yfir sinni Elítu, eins og Gísli Marteinn Baldursson!

RÚV er fullkomlega ólýðræðislegt apparat! Fólk hefur engin völd yfir því og hefur ekkert yfir dagskrá þess að ráða.

Af því að vinstriöfgamenn hafa þar fest rætur er ekki hægt að losna við þá eða breyta um stefnu þar.

Sjálfstæðisflokkurinn er svo veikur að hann getur ekki búið til nýtt sjónvarp sem fær meira áhorf en RÚV! Í Bandaríkjunum eru þó forríkir menn eins og Elon Musk sem hafa áhrif, og þar er flóra í fjölmiðlum en ekki einstefna bara!

Maður telur varla Útvarp Sögu með eða Fréttina. Fólk telur þetta sértrúarsöfnuð eða bara fyrir eldra fólk. Það er þó reyndar búið að breytast, eitthvað svolítið. Enda má segja að stjórnarseta Vinstri grænna hafi haft jákvæðar afleiðingar.

Sú var tíðin að ungliðadeild Vinstri grænna var með skæting og hatursáróður í garð íhaldsmanna og þjóðernissinna, og stilltu saman strengi við Pírata. Stundum tók Viðreisn þátt í þessum reiðikór þeirra.

Nú eru Píratar búnir að róast mjög mikið og stillast en Vinstri grænir eru loftlausir og alveg hættir með allan skæting eftir að hafa verið í ríkisstjórn með Framsókn og Sjálfstæðisflokknum! Þeir hlýða öllu og éta allt ofaní sig í raun, en æmta og skræmta með því að álykta á flokksfundum sínum, en það nær ekkert lengra!

Sigmundur Davíð var í viðtali á Útvarpi Sögu nýlega. Hann spáði því að næst yrði kosin svipuð stjórn. Það er svipað og ég hef spáð, að Samfylkingin og Sjálfstæðisflokkurinn myndi næstu stjórn. Kannski verður skrefið stigið til fulls inní ESB! Það kæmi mér ekki á óvart. Græðgi, spilling, völd, það er málið.

 

Phil Donahue látinn

Þegar Jón afi minn lagði nýjar pípulagnir í húsið á þremur hæðum næstum einn á tíræðisaldri, 2009-2014.

Móðurafi minn, hann Jón Agnarsson var ekki lærður pípulagningamaður, en það var eitt af mörgu sem hann var góður í samt. Hann var lærður vélvirki frá Þingeyri og Vélstjóraskólanum í Reykjavík, frá hinni landsfrægu vélsmiðju Guðmundar J. Sigurðssonar á Þingeyri, þar sem Ólafur, afi Ólafs Ragnars forseta var einnig að vinna, og þeir afi kynntust og urðu nokkuð góðir vinir.

Rennismíði var hluti af náminu og var hann af rennismiðum talinn mjög fær, hefur mér verið sagt, og allir hlutirnir sem hann sérsmíðaði eru til marks um það.

Á fyrri hluta 20. aldarinnar þegar duglegir menn voru að flytja úr sveitunum á mölina var það dugnaður, nám og oft óvenjulegir hæfileikar sem skáru úr um það hverjir náðu árangri og hverjir sátu eftir í sveitinni, og þurfti dugnað og hæfileika til þess einnig. Afi minn blómstraði í Reykjavík og það gerði Ingvar bróðir hans einnig.

Jón afi var eins og margir á þessum tíma, hann vildi gera allt sjálfur og vera sjálfstæður, í stað þess að kaupa vinnuna af öðrum, þegar kom að viðhaldi á bílunum og húsinu að minnsta kosti.

Í dag þarf sérfræðinga í allt. Í þá daga var menntunarstigið lægra hjá þjóðinni og því var eftirspurn eftir svona mönnum sem voru altmúligmenn.

Vel að merkja má útskýra þetta með því að Jón afi þekkti allskonar iðnaðarmenn og sérfræðinga sem bæði hjálpuðu honum og gáfu vinnuna eða leiðbeindu honum og kenndu, og í staðinn urðu þeir viðskiptavinir eða fengu afslátt hjá honum.

Mér skilst að þegar hann byggði húsið að Digranesheiði 8 1946-1950 þá hafi ýmsir sérfræðingar hjálpað, píparar, rafvirkjar, múrarar, en þó aðeins lauslega og sem vinir og kunningjar, hann sá um þetta allt sjálfur að mestu leyti, en eitthvað störfuðu þó vinir og kunningjar með honum, sem voru sérmenntaðir í þessum fögum.

Kópavogur var svo strjálbýll á þeim tíma, enda hann meðal frumbyggjanna, að hann þekkti víst eiginlega alla iðnaðarmenn í bænum, og þarna um 1950 voru það tíðindi þegar hann opnaði verkstæðið.

En þannig var það 2008, Hrunárið, að þá uppgötvaðist að skipta þurfti um pípulagnir í húsinu, leka varð vart í kjallaranum.

Afi var fæddur 1916, og því var hann 92 þegar þetta gerðist. Þá var hann farinn að vinna minna á verkstæðinu, en samt vann hann eitthvað eiginlega fram að andlátinu.

Nú er það svolítið sérstakt að maður sem er kominn yfir nírætt skuli taka það að sér að skipta um pípulögn í húsinu sínu. En þeir fundu það út feðgarnir að þetta myndi kosta of mikið, nokkrar milljónir, ef sérfræðingar yrðu fengnir í þetta. Þá var sonur hans að mestu farinn að sjá um verkstæðið, og afi bauð sig fram að vinna þetta erfiða verk.

Hér þarf að taka það fram og minna á hvernig pípalagnir voru í húsum áður fyrr. Þær voru semsagt í gólfunum og milli veggja en ekki inni í húsunum eins og nú, í mjóum pípum, og svolítið milli veggja og undir gólfum.

Þetta þýddi sem sagt að hann þurfti að rifja upp og muna hvar gömlu rörin voru, og hann þurfti að aftengja þau á réttum stöðum og tengja ný rör á réttum stöðum og skipuleggja allt húsið uppá nýtt hvað þetta varðaði.

Já, þeir feðgarnir töluðu um "nýja kerfið" og "gamla kerfið". Afi sá um þetta að langmestu leyti sjálfur, fram til 2014, þegar hann var orðinn 98 ára. Hann fékk hjartaáfall númer 2 árið 2013, og vann minna eftir það, en þá var hann að mestu leyti búinn að klára verkið. Tvö herbergi voru eftir, og þau voru aldrei kláruð, gamla kerfið var alltaf notað þar.

Ég man vel eftir æskuheimilinu í smáatriðum. Ég man eftir miðstöðvarkerfinu í kjallaranum.

Þar hafði áður verið olíukynding og kolakynding þar áður. Árið 1974 kom hitaveitan og margt breyttist.

Afi var sjálflærður arkitekt ásamt öðru. Hann teiknaði allt húsið og líka húsið hans Ingvars Agnarssonar, sem var bróðir hans, að Hábraut 4.

Ekki var að sjá að þessi hús væru neitt verr hönnuð en þau sem útlærðir arkitektar hönnuðu. Þau entust þar til bæjarstarfsmenn sem hata sjálfstæð vinnubrögð og sjálfstætt fólk ákváðu að láta rífa þau.

Eitt sinn man ég eftir því að sjóðandi heitt vatn fyllti ganginn sem var í miðju húsinu, og lá frá anddyrinu að klósettinu, en herbergi lágu út frá honum, svefnherbergið, stofan, tvö barnaherbergi og eldhúsið, og baðherbergið við endann austanmegin.

Þetta mun hafa gerzt áður eftir að amma dó, kannski 1987. Þá var það rör sem bilaði í baðherberginu og þeir feðgarnir lagfærðu það.

Einnig hafði verið skipt um rör að vasknum. Að öðru leyti held ég að upprunaleg pípulögn hafi verið í húsinu, frá 1950 til 2009, þegar afi byrjaði að skipta um rörin.

Það er margt merkilegt í þessari sögu um þetta afrek sem afi vann.

Til dæmis er það merkilegt að afi skuli hafa haft þetta stálminni, að muna NÁKVÆMLEGA hvar gömlu rörin voru, og hann hafði dugnaðinn að bora og rífa upp gólfin til að tengja og aftengja rörin. Reyndar komu menn að hjálpa til þess stundum, að brjóta upp gólfin og steypa yfir aftur. Þetta var gert á nokkrum árum og í áföngum.

Annað er merkilegt við þetta, en það er skiplagshæfileikinn sem afi hafði alveg fullkomlega óskertan, þarna á tíræðisaldri, kominn yfir nírætt! Ekki allir leika það eftir.

Já, hann ákvað sem sagt hvar ætti að byrja að skipta um rör þannig að næstum allan tímann yrði hiti á húsinu, og aðeins tekinn hitinn af stutt í einu og þá helzt yfir sumartímann, og þá aðeins í fáeinum herbergjum í einu.

Þetta útheimti verkfræðikunnáttu og skipulagshæfni.

Það skal hér tekið fram að hann hafði búið til sína eigin snittvél.

Hvað er snittvél spyrja ófróðir?

Það er vél þar sem rör eru snittuð. Að snitta rör er að búa til skrúfgang á þau.

Einnig þarf að taka hér fram að afi hafði búið til sína eigin sög fyrir löng rör af þessu tagi, og hann hafði búið til tvær stórar borvélar að auki, og breytt nokkrum smærri borvélum.

Með sérsmíðuðu söginni gat hann stytt rör eftir hentugleika.

Með snittvélinni bjó hann til skrúfganga.

Snittvélin var til frá því ég mundi eftir mér og var geymd í kjallaranum.

Snittvélina bjó hann til úr gírkassa úr gömlum Skoda-bíl og rafmagnsmótor sem hann sauð fastan við hana, með drifreimum, en með gírkassanum gat hann stjórnað hraðanum.

Þetta allt festi hann á sterklega járnplötu sem notuð var sem borð sem vélin hvíldi á og sauð fjórar lappir undir, gerðar úr járnrörum, stórum og sterklegum, sem náðu niður á gólf og héldu vélinni uppi.

Allt þetta þurfti síðan að smyrja svo snittunin gengi vel fyrir sig.

Ég fylgdist með honum gera þetta og hann bað mig um viðvik einstaka sinnum, sem voru nú frekar ómerkileg, eins og að hlaupa niður í kjallara til að sækja hitt og þetta sem hann hafði geymt þar, eða halda við eitthvað sem hann var að festa, þegar á þurfti að halda og fleiri hendur þurfti.

Öll skipulagning var hans og að skríða eftir gólfum, merkja fyrir, bora og breyta til og frá á ýmsan hátt, og svo allt hitt.

Ég man eftir nokkrum atriðum frá þessari vinnu hans í húsinu við að skipta um lagnir.

Hann talaði um hné og beygjur, nöfn yfir allskonar rör, krossar og tengingar af ýmsu tagi.

Ég man eftir því að stundum lenti hann í vandræðum þegar eitthvað passaði ekki fullkomlega og þurfti að kaupa ný stykki og skipuleggja uppá nýtt.

Já, þannig er þetta með pípulagnir, allt þarf að passa nákvæmlega saman og þrýstingurinn má ekki vera mikill á rörin til að þau bili ekki, þetta þarf að liggja rétt og allt í réttum stærðum og hvergi má leki vera.

Þegar við bættist að það útheimti aukavinnu að tengja ofnana til og frá eftir öllum kúnstarinnar reglum til að láta ekki gamla kerfið aftengjast alveg, þá var þetta mikið verkfræðiafrek hjá honum.

Þó dáðist ég mest að honum að skríða eftir gólfunum á loftinu svonefnda, efstu hæðinni, sem notuð var sem geymsla fyrir verkfæri að mestu leyti.

Þar voru nefnilega hillur og rekkar fyrir varahluti, allt troðfullt af dóti og plássið mjög, mjög lítið.

Ég fékk innilokunarkennd þegar ég var að taka myndir af þessu öllu áður en húsið var rifið. Það gerði ég samt, reyndi að taka samvizkusamlega ljósmyndir af öllu, og þessu sem hann vann við einnig og var erfitt og sérstakt afrek.

Sumsstaðar voru þrengslin slík að ekki var hægt að lyfta sér upp nema örlítið skríðandi á bringunni, en með vasaljósi var hægt að skoða holur í gólfinu, sem var einnig loftið í húsinu, aðalhæðinni fyrir neðan. Þarna lagði hann rör og breytti þeim eins og annarsstaðar.

Ég man að ég var feginn að hann bað mig ekki um hjálp við erfiðustu verkin. Enda hafði hann lítið álit á mér sem hjálparmanni á verkstæðinu, sagði að ég væri latur og fylgdist helzt aldrei með leiðbeiningum, og hefði engan áhuga á þessu. Hann sagði að bezt væri að sleppa við að fá aðstoð frá þannig fólki og var ekkert að skafa af því, en ég lýsi þessu eins og þetta var, og ég var honum alls ekkert sár fyrir þessa hreinskilni, því hann gerði kröfur, og ég mat það við hann að tala með þessum hætti, þetta var bara alveg rétt hjá honum og ég vissi það.

Þó vissi hann að ég var sæmilega sterkur, þegar ég nennti í sérverkefni, og hann vissi að mér þótti lúmskt gaman að því að taka á og fá smá tilbreytingu, ef það var nógu sjaldan.

Það mat hann líka við mig og virti það við mig, að ég hætti ekki við verk sem voru erfið, heldur lauk við þau, og var það helzt vandamál ef áhuginn var farinn að minnka og þetta tók of langan tíma - það var að mínu mati það sem var farið að taka klukkustund, að þá vann ég verkin ekki eins vel.

Afi var eins og skipstjóri á stóru fleyi. Þannig upplifði ég húsið. Hann bar ábyrgð á því og þekkti hvern krók og kima. Margt bilaði á löngum tíma, en hann var ekki að fá sérfræðinga, heldur sérfræðingaálit, og það voru allt menn sem hann þekkti vel og voru góðir vinir og kunningjar.

Í dag er það þannig að oft er bið og erlendir eða innlendir verkamenn vinna misjafnlega vel verkin.

Gæðin eru misjöfn. Sumt er mjög illa unnið og annað mjög vel unnið. Allt þar á milli auðvitað líka.

Afi var nú líka þannig að hann vildi helzt aldrei viðurkenna að neitt væri ómögulegt. Að minnsta kosti ef það var ekki hátæknidót sem hann hafði ekki lært inná.

Þessi hefðbundna verkfræði, bílar, vélar, allskonar tæki sem ekki voru af allra nýjustu gerð, þetta fannst honum auðvelt. Jafnvel kom það fyrir, að eitthvað sem var ófáanlegt frá Japan eða Ameríku í bíla, hann gat stundum búið það til í rennibekknum.

Það sem er kannski dýrmætast við þessa sögu, það er ábyrgðartilfinningin sem afi hafði, að hægt var að treysta á hann.

Hversu margir ungir menn eru svona í dag? Hversu margir alast upp við þessar kröfur eins og faðir hans gerði til hans?

Þetta er spurning um uppeldi.

Afi vildi sjá um hlutina sjálfur, hann treysti sér bezt til þess, og svo þessum mönnum sem hann vissi að voru mjög færir á sínu sviði og voru vinir hans eða kunningjar úr svipuðum greinum.

En þar sem hann ólst upp á Ströndum, þar var mjög langt í næstu bæi. Það var lítil skemma við bæinn, þar sem faðir hans var með verkfæri, öll handknúin, borvél sem snúið var með höndunum, rennibekk sem knúinn var með fótafli, og ýmis önnur verkfæri, án rafmagns.

Hversu órafjarri þessum aðstæðum erum við í dag? Ekki er nóg með að vinnan sé komin á hendur hámenntaðra sérfræðinga, heldur er hún komin úr landi!

Varahlutir eru keyptir frá Kína!!!

Vesturlönd eru svo úrkynjuð að framleiðslan er að hverfa frá Vesturlöndum!!!

Kínverjar, Indverjar og fleiri þjóðir, yfirtaka.

Þessi grein er orðin lengri en hún átti að verða, en það getur verið gaman að fjalla um þetta.

Mér finnst alltaf eins og hnignun hafi orðið á okkar samfélagi og Vesturlöndum öllum.  Gott er að rifja upp við hvaða aðstæður fólk náði að verða beztu útgáfurnar af sjálfu sér, þegar lífsbjörgin var erfið, fyrr á tímum.

 

 

Heitavatnslaust á stóru svæði: Þetta þarftu að vita

Stigmögnun í Úkraínu, Rússlandi og fyrir botni Miðjarðarhafs er hættulegri en oftast í sögu mannkynsins, vegna hættulegri vopna og meira skeytingarleysis gagnvart GAGA, MAD.

Útvarp Saga hefur verið með góða þætti um Úkraínustríðið, nú síðast innrás Úkraínuhers í Kursk.

Þegar Rússar og Úkraínumenn eru farnir að berjast um kjarnorkuver, þá er kjarnorkustyrjöld á næsta leiti, og skynbragð manna á hvað er leyfilegt eða skynsamlegt í stríðum alveg að hverfa.

Úkraínustríðið er hrein geðveiki, 100% klikkun og Gazaátökin líka, því þarna eru kjarnorkuþjóðir líka að hóta hverjar öðrum, Íran og Ísrael.

Vesturlönd eru 100% sek að taka þátt í þessu bæði opinberlega og leynt.

Ekki eru það ýkjur að segja að mannkynið sé að stíga síðustu skrefin fram að bjargbrún sinnar eigin gjöreyðingar. Ekki nóg með að mengunin sé mannkyninu að kenna, þessar styrjaldir eru fullkomin sturlun og tilgangslausar með öllu.

Nú er það svo að allir stjórnmálaflokkar á Vesturlöndum hafa gengið sér til húðar og þar ættu allir að koma sér saman um að stuðla að friði, en hjálp við Úkraínumenn ýtir heiminum stöðugt nær Armageddon, heimsendi. Árás þeirra á Kursk sýnir þetta glögglega. Kjarnorkuver eru þarna í hættu, og það nær ekki nokkurri átt.

Eitt sinn voru kommúnistar friðarins menn. Hvers vegna geta þeir ekki beitt sér af meiri hörku fyrir friði?

Bæði Haukur Hauksson og Arnþrúður Karlsdóttir hafa fjallað um að kannski hafi efnavopnum og lífefnavopnum verið beitt í árás Úkraínuhers á Kursk. Svo virðist sem Rússar haldi ýmsu leyndu, til að hafa stjórn á ástandinu.

Það hlakkar í Birni Bjarnasyni þegar Rússum gengur illa og þegar Úkraínumönnum gengur vel eins og sjá má á pistlum hans. Hann vitnar í Hans Petter Midttun, fyrrverandi varnarmálaráðherra Norðmanna í Úkraínu.

Norðmenn eins og önnur Norðurlönd hafa orðið sér til stórskammar í þessu stríði, og þessar þjóðir gerzt sekar um að stuðla að útrýmingu sem flestra.

Það kom fram í Útvarpi Sögu að lík Rússa hafi bókstaflega verið morkin, andlitin dottin af þeim, eins og eftir efnavopnaárás, og undarleg ský verið á ferli, sem dauðinn hafi fylgt. Allt þetta er í boði Norðurlandanna og Vesturlanda.

Enn fremur kom það fram á Útvarpi Sögu að ef Úkraínumenn nota kjarnorkuvopn, lítil eða stór gegn Rússum, þá er það viðurkennt í stríði að Rússum sé leyfilegt að nota kjarnorkuvopn einnig! Þetta kallast stigmögnun geðveikinnar í stríði, MAD, einsog Ómar Ragnarsson orðar það, eða GAGA, gjörsamleg aleyðing gegnaðilans og sjálfs sín.

Í stríðum af þessu tagi er mögulegt að efnavopnum, sýklavopnum eða litlum kjarnorkuvopnum sé beitt og því haldið leyndu.

Fréttir eru takmarkaðar.

Allt er ritskýrt í Vestrinu, til að láta NATÓ líta vel út, ekki Rússa. Ritskoðunin er slík og ritstýringin, að sannleikurinn kemur ekki nema í strimlum, sem meira eiga skylt við lygi og afbökun veruleikans.

Á öllum Norðurlöndunum eru brjálæðingar við völd með enga veruleikatengingu. Þannig mætti lýsa öllum Vesturlöndum svo sem. Femínisminn kemur ALLTAF frá Helvíti og dregur fólk ALLTAF til Helvítis.

Aldrei hefur mannkynið verið nær gereyðingu.

Svo virðist sem innrásin í Kursk hafi Úkraínumenn gert í örvæntingu, og vopn frá NATÓ notuð til að stigmagna stríðið, meðal annars vegna stuðnings frá íslenzkum ráðamönnum, ekki þjóðinni allri, auðvitað ekki.

Rússar eru að verða uppiskroppa með hermenn á bezta aldri og vopn. Það sama má segja um Úkraínumenn, en þeir fá vopn Vesturlanda.

Vesturlönd eru sek um glæpi gegn mannkyninu nú þegar, til dæmis með Covid-19, sem var fundið upp og látið dreifa sér af "góða fólkinu", sataníska, femínistunum.

Það sem ég hef velt fyrir mér er dauði sálarinnar, útrýming sálarinnar. Fólk sem aðhyllist femínisma er svo búið að ganga á bak sáttmála trúarbragðanna að Guð útrýmir sálum þess, ekki bara líkömum. Nóg er að vitna í orð Jesú Krists, að óttast þá sem geta deytt sálirnar, ekki líkamana, til að vita að slíkt er mögulegt.

Því held ég að sá heimsendir sem við erum að verða vitni að í beinni útsendingu, hann sé gerður til að útrýma þessu mannkyni fullkomlega og skilja ekkert eftir, hvorki sálir né líkama, því femínismi er brot gegn lögmálum náttúrunnar og Guðs.

Selenskí talar um lýðræði Evrópu og Úkraínu. Hann minnist aldrei á þau sannindi, að "sá vægir sem vitið hefur meira", og það eru sannindi sem þekkt eru í öllum menningarsamfélögum. Enginn hefur afsökun að hunza slíkt.

Opinberar skýringar eru ekki trúverðugar, heldur hluti af pólitískum leik.

Ráðast inn í Kúrsk til að skapa „hlutlaust svæði“

Kosningahljóð? Hugað að rótunum? - Frjálshyggjustuðningur í reynd, ekki í orði hjá VG?

Steingrímur J. Sigfússon sást á skjánum í gærkvöldi eftir langt hlé, en stinga nú saman nefjum Vinstri grænungar í því skyni að ausa úr sokknu eða sökkvandi fleyi sínu.

Já, ævinlega virðist Steingrímur J. Sigfússon vera ráðinn í það djobb að bjarga skipum sem eru að nálgast hafsbotninn og er hann dugnaðarforkur og sveitamaður ágætur, sterkur og duglegur, þótt í Hruninu hafi hann svikið hugsjónir Vinstri grænna og hallað sér um of að íhaldi og kratisma og Alþjóðagjaldeyrissjóðnum.

Þjóðarskútan var við það að sökkva í Hruninu og þá fékk hann þetta djobb. Hann hreykti sér af því að hafa bjargað þjóðarskútunni með Jóhönnu, en um það fer tvennum eða fleiri sögum auðvitað.

Nú vill hann hjálpa til við að hífa upp fylgi Vinstri grænna, og rifjaði hann upp marga ólgusjói í þessu sjónvarpsviðtali og sagðist hafa séð það svartara fyrir Vinstri græna. Sagði hann að fáir hefðu haft trú á flokknum í upphafi, en gaf síðan í skyn að síðan hafi hann verið sjálfu Íhaldinu til stuðnings, og að Kratismanum ógleymdum. Já, hvílík hetjuverk! Fyrrverandi Alþýðubandalagsmenn hefði víst skammazt sín svo mjög fyrir slík hetjuverk að þeir hefðu aldrei mætt í sjónvarpsviðtöl við að mæra þau!

Já, gott að hafa svona reyndan mann í rústabjörgun eins og Steingrím J. Sigfússon.

Varð formanninum að orði eitthvað þesslegt, Guðmundi, að nú þyrfti að láta landsmenn trúa því að nýju að flokkurinn stæði fyrir græn gildi og vinstristefnu!

Já, makalaust!

Formaðurinn þarf að taka það fram eftir að hafa verið í stjórnarsetu með Íhaldinu að nú þurfi að sannfæra kjósendur útá hvað flokkurinn gengur! Makalaust! Ef verkin tala ekki sínu máli við stjórnarsetu, eiga þá ræðurnar að gera það í stjórnarandstöðu, ef flokkurinn þá kemst aftur á þing?

Formaðurinn viðurkenndi fannst manni að flokkurinn væri úti á túni og hefði týnt stefnu sinni og stefnumálum! Katrín Jakobsdóttir er fjarri góðu gamni og forsetaævintýrið búið, og timburmennirnir einir eftir! Já, hátt var flogið á fjöðrunum lánuðu frá Íhaldinu og fallið hátt! Vinsældir hennar voru að vísu horfnar í kosningabaráttunni, en ekki var litið í eigin barm, til dæmis að spyrja sig hvort stuðningur við fóstureyðingar fram að fæðingu hafi gert hana umdeilda.

Hvað á að gera við flokk sem er týndur og tröllum gefinn og enginn veit lengur hver stefnumálin voru?

 

„Ætlum ekki að leyfa frjálshyggjunni að sigra“

Esus og Jesús Kristur

Gaulversku guðirnir eru mjög heillandi, og gaulverska menningin, eins og öll keltneska menningin. Í Ástríksmyndasögunum er sögusviðið þetta heiðna samfélag frá því skömmu fyrir Krists burð, Frakkland til forna.

Lengi hefur vafizt fyrir mér annað atriði sem snýst um mannkynssögu, hvers vegna varð kristin trú eins útbreidd og raunin varð? Raunar eru mörg atriði í mannkynssögunni áhugaverð.

Mér nægir ekki einn heilagur guð, þeir verða að vera margir. Þetta kenndi Ingvar frændi mér enda og var heillandi að hlusta á hann fræða mig um þetta og fleira.

Hér vil ég fræða um guðinn Esus, sem var tignaður meðal Kelta og einn af þeirra meginguðum. Júlíus Sesar tengdi hann við rómverska guðinn Merkúríus, sem á grísku nefndist Hermes. Auk þess var ein reikistjarna sólhverfis okkar nefnd eftir þessum guði, reikistjarnan Merkúr. Kvikasilfur er jafnvel nefnt eftir þessum guði, því hann var oft sýndur með vængi á öxlunum eins og engill.

Í Babýloníu var þessi stjarna kölluð Nabu.

Guðaheitið Esus gleymist oft þegar um reikistjörnuna Merkúr er fjallað, en hann má ekki gleymast.

Júlíus Sesar sagði að Keltar (Gaulverjar) tignuðu samsvarandi guði og Rómverjar sjálfir. Það mun hafa verið rétt að einhverju leyti, en mikil einföldun, því Keltar tignuðu hundruði ef ekki þúsundir guða á víðfeðmu landsvæði sínu. Langflestir þeirra eru nú aðeins þekktir af áletrunum, og flest guðanöfnin gleymd og týnd.

Menning Kelta og Gaulverja er mjög heillandi og kannski mest af því að lítið er um hana vitað, þeir rituðu ekkert sjálfir, og höfðu þó aðgang að ritmáli, kunnu latneska stafrófið, það er að segja drúíðarnir, þeirra menntamenn og klerkar, eða goðorðsmenn, uppá íslenzkuna.

Þeir sem mest hafa rannsakað drúízkuna, bæði trúarbrögðin og helgisiðina og annað sem þessu tengist telja að drúizmi hafi verið skyldur mörgum trúarbrögðum sem nú þekkjast, jafnvel vedískum fræðum, en drúídar eða drúíðar voru fjölkunnugir mjög á þess tíma vísu og ógnuðu jafnvel Júlíusi Sesar, sem mun vera ástæðan fyrir því að hann útrýmdi þeim nær alveg eins og þeirra trúarbrögðum, en slíkt hélt einnig áfram eftir hans dag.

Sumir ganga svo langt að kalla Júlíus Sesar drúíða, að þaðan hafi hann öðlazt máttinn og vizkuna, bæði í stríðum og friði. Enda er hann einn helzi heimildamaðurinn um þessa menningu, og aðeins í fáeinum orðum, enda lítið vitað yfirleitt, en púsluspilin raðast þó saman með tímanum og þekkingin vex eftir því sem rannsóknum vindur fram á þessu sviði.

Þessi fræði ljúka upp miklum leyndardómum.

Shiva er sá guð í hindúískum fræðum sem næst kemst Esusi. Því má segja að guðinn Esus gegni margþættara hlutverki en Hermes hinn gríski og Merkúríus hinn rómverski. Óðinn hefur einnig verið tengdur við þessa guði. Vel er þó ljóst að hver guð hefur sína sérstöðu og ekki hægt að segja að allt sé þetta sami guðinn, heldur gegna þessir guðir að einhverju leyti svipuðu hlutverki.

Guðinn Esus er stórkostlegur guð, og hann er svo magnaður að það er merkilegt. Hann tengir saman kristna trú og Ásatrú, til dæmis.

Það er vegna þess að eitt nafna hans er Aisus, og hann er jafnvel talinn með Vönum í fornum fræðum sem gleymdust um 200 árum eftir að Ísland byggðist hér á þessu landi, enda einungis goðarnir sem kunnu þessi fræði, eftirmenn drúíðanna í keltnesku menningunni, sem var hin eina sanna evrópska og germanska menning frekar en sú rómverska.

Það tel ég vegna þess að keltnesku guðirnir breyttust og þróuðust á löngum tíma og saga þeirra er líka mikil saga alþýðutrúar og heitrar trúar heiðinnar.

Rómverjar voru aldrei eins miklir trúmenn og aðrar þjóðir. Þeir voru frekar hermenn og framkvæmdaaðilar.

Grikkir voru að vísu miklir trúmenn, en þó voru þeir snemma farnir að hæðast að sínum guðum, eins og þeirra forna trú ber með sér.

Vanatrúin er eldri en Ásatrúin. Ef segja má að Ásatrúin sé 5000 ára gömul, og einar elztu þekktu gerðir hennar hafi komið með Yamnaya stríðsherrunum sem ruddust yfir Evrópu fyrir 5000 og í nokkrum bylgjum, þá má segja að Vanatrúin sé allt að 10.000 ára gömul, og hafi verið bændamenningin sem Norðurlandabúar héldu sig við í fyrstu eftir ísöldina sem þá endaði.

Þó er þetta auðvitað flókið mál, því svona gömul trúarbrögð hafa þá gengið í gegnum mjög mörg skeið.

En hér skal einbeitt sér að Esusi.

Hann er ein af ástæðunum fyrir því að Jesús Kristur sló í gegn. Nafn af þessu tagi gæti hafa borizt til Palestínu þegar Jesús Kristur er talinn hafa fæðzt, og þó að öllum líkindum fyrr, Yoshua var nafn sem þekkt var á þessum slóðum og talsvert algengt. Erfitt er að vita hvort upprunarakning af þessu tagi skili réttum árangri, en það er mögulegt. Vitað er að þjóðir höfðu samskipti hverjar við aðra. Guðanöfn heyrðust oft á tali manna og urðu að mannanöfnum hjá öðrum þjóðum stundum, eða að þjóðir gerðu annarra guði að sínum guðum líka.

Í drúízkunni var kennt ýmislegt sem Stjörnustríðsmyndagoðafræðin gerði frægt, eins og dimm hlið máttarins og björt hlið máttarins. Talið er að leynifélög hafi í gegnum aldirnar notfært sér þessu leyndu fræði, og leynireglur, og valdhafar. Annaðhvort komst George Lucas yfir leynd fræði eða hann fékk innblástur frá öðrum mannkynjum þar sem þessu er viðhaldið enn.

Júlíus Sesar sem drúíði snérist gegn kennurum sínum og drap þá og fór yfir á dimma hlið máttarins og fékk af þeim ástæðum mestu völd heimsins, varð drottnari alls hins vestræna heims. Hliðstæður seinni tíma manna í mannkynssögunni er hægt að sjá, eins og Adolf Hitler eða Napóleon, og jafnvel mætti fleiri nefna, sem að hluta til hafa fengið mikil völd og notað með myrkum hætti.

Siðfræði var kennt í drúízkunni sem var ekki ósvipuð búddískum fræðum, enda búddísk fræði undir drúízkum áhrifum, en drúíðaspekin er hluti af mestu dulhyggju mannkynssögunnar, og óskráðri, eða dulinni viljandi, valdsins vegna. Í Páfagarði mun þetta vera til og víðar, í leyndum hirzlum, í brotum flest og ekki varðveitt endilega allt.

En guðir eru máttugir, hvort sem reynt er að útrýma þeim eða ekki og hvort sem reynt er að útrýma fylgismönnum þeirra eða ekki. Þetta á sérstaklega við um Esus, sem gleymdur er flestum, enda viljandi stuðlað að því af valdinu lengi og hörkulega.

Það kann að vera of mikið sagt að kalla Júlíus Sesar drúíða. Ég veit ekki nákvæmlega hvernig hann komst yfir þessa vitneskju, en hann komst yfir hana. Kannski var það með pyntingum eða klækjabrögðum, en kann komst yfir þessa þekkingu, svo mikið er víst, og því verður að kalla hann dimman drúíða á meðan þeir sem hann útrýmdi voru góðir og guðdómlegir drúíðar.

Þetta er þekkt frá flestum öldum, að ofbeldið sigrar reglur og siðfræði, að djöfuldómurinn sigrar guðdóminn.

Til að skilja þetta mikla mál betur þarf að endurtaka að guðir Kelta og Gaulverja þar með voru margir. Sumir voru fyrir alþýðufólk en aðrir fyrir elítuna, en drúíðar voru vissulega elíta þessara þjóðfélaga.

Þannig má segja með nokkurri vissu að alþýðufólk í Frakklandi til forna hirti fremur lítið um Esus, eða Teutatis eða Taranos, Belenus eða Cernunnos, og þó var það misjafnt, og sumir þessara guða áttu sér dygga átrúendur meðal alþýðu og stríðsstétta. Sérstaklega þó Cernunnos, sem var tignaður uppúr og niðrúr í þjóðfélaginu, af konum sem körlum og einnig börnum.

Vinsældir Cernunnosar urðu þess valdandi að myndbirting hans varð að fyrirmynd Djöfulsins innan kirkjunnar og kristninnar um langt skeið, því trúin á hann lifði vel og lengi, og lifir enn góðu lífi.

Esus var að minnsta kosti langmest tignaður af drúíðum. Hann var guð galdra og fjölkynngi eins og Óðinn.

Þegar Ásatrú rann saman við Vanatrú breyttist margt, en það er önnur saga og flókið efni.

Eitt af því sem alls ekki má gleymast þegar fjallað er um Esus það er að lýsa skuggahliðum hans. Hann var sem sagt eyðileggjandi eins og Shiva en skapari um leið. Keltar og drúíðar þekktu andstæður tilverunnar og gerðu ráð fyrir þeim meira en gert er í okkar menningu.

Í dag er runninn upp Lokadagur, dagurinn sem kenndur er við norræna guðinn Loka, en þessi dagur er einnig kallaður laugardagur. Saturday er kenndur við Satúrnus. Sumir eiginleikar Loka eru komnir frá Shiva og Esusi. Í þessum fræðum víxlast margt og blandast, enda áhrifin frá þjóðunum hver yfir á önnur, og á löngum tíma.

Meiri áherzla er lögð á það í hindúatrú að Shiva sé guð eyðileggingar en að Esus sé guð eyðileggingar. Það mun hafa verið einhverskonar jafnvægi sem lögð var áherzla á í drúizma.

Þó er Shiva guð dansins og hreyfingarinnar. Á sama hátt er Esus guð ferðalaga eins og Merkúr og Hermes.

Hér eru enn fleiri áhugaverð atriði sem vert er að minnast á, viðkvæm fyrir kristilega sögu.

Shiva er sýndur með þrífork einatt.

Esus mun hafa verið sýndur með þrífork upphaflega. Slíkum líkneskjum var öllum eytt.

Tengslin við trúarbrögðin sem tóku við, það varð að fela þau, og nota þó máttinn, fræðin og fleira.

Á Bátsmannasúlunni er Esus sýndur. Fátt annað hefur varðveizt. Parisii ættbálkurinn mun hafa hoggið þessa súlu, en borgin París fékk nafn sitt af þessum ættbálki.

Fréttamaðurinn Arnar Páll Hauksson sagði frá því í RÚV 23. september 2019 að grátrana hefði sezt að á Íslandi, sjaldgæfur fugl á okkar slóðum. "Nýr landnemi á Íslandi" heitir fréttin. Mjög áhugavert.

Trana er sem sagt fuglinn sem sýndur er með hinum heilagi guði Esusi. Þrjár trönur eru þar á baki nauts, á Bátsmannasúlunni umræddu.

Táknmál þetta er skýrt þannig að ekkert fer milli mála og auðvelt er að lesa í það með 100% vissu. Esus er guðinn sem flytur sálirnar til dauðraheimanna, og nautið er geimskipið, enda orðið naut komið úr latnesku, þótt merkingin sé önnur á íslendzku, en skip er hin latneska merking, og geimskip upphaflegasta merkingin raunar, komið úr indóevrópskunni fyrstu.

Lítt fróðir Íslendingar gátu ekki gert sér annað í hugarlund en að geimskipin væru naut, fljúgandi naut vel að merkja, og töldu þetta lifandi skepnu á himnum. Stórgerðar skepnur voru oft tengdar við slík stór og mikil fyrirbæri sem töld voru frá guðum eða tröllum komin.

Nú, allt er þetta mjög merkilegt þegar kristin trú er skoðuð. Jesús Kristur erfði allt þetta og meira til. Nafn hans er heldur engin tilviljun.

Fuglinn trana sem er nýr landnemi á Íslandi var helgur fugl til forna og dýrkun tengd honum og heilagleiki. Við ættum að líta til þessa glæsilega fugls með lotningu.

Rétt eins og hrafnar Óðins, þannig fengu þessir fuglar á sig helgi meðal Gaulverja og Kelta.

Táknfræðin er ennfremur þannig að vatn er tengd við geiminn, og hafið ekki sízt. Trönur eru fuglar sem una sér vel í sefi og mýrlendi.

Það að fuglarnir velji sér mýrlendi var af fornum mönnum heiðnum talið merki um heilagleika þeirra, því vatnið var þeim heilagt eins og sjórinn. Þessir fuglar voru taldir sendiboðar guðanna, þó sérstaklega Esusar.

Fuglinn heitir crane á ensku, og kranarnir sem notaðir eru til að byggja hús draga heiti sitt af þessum fuglum, því útlit þeirra er ekki ósvipað, fuglarnir hafa langan háls og eru tignarlegir sem kranar.

Esus var þó tengdur við loft helzt. Fólki var fórnað honum til heiðurs með því að hengja það til forna. Taranis var guð þrumanna og fórnir fyrir þann guð voru að fólk var brennt, enda hann talinn guð eldsins. Teutatis var aftur guð jarðar og vatns, og fórnir fyrir þann guð fólust í drekkingu. Heimildir eru fyrir þessu, en fræðimenn efast um að eins mikið hafi verið um þessar fórnir og sumir vilja vera láta, því drúíðar skildu ekki sjálfir eftir sig rit um sín fræði, það var ritað af óvinum þeirra, sem reyndu að sýna þá í neikvæðu ljósi.

Einna merkilegast og það sem snýr að okkar tímum, sem eru að verða hörmungatímar greinilega, er að hluti af fræðunum fólst í því að yrði ekki fórnfært fyrir Esus þá myndi hann hefna sín.

Því var trúað staðfastlega að guðirnir tækju ef þeim yrði ekki gefið. Þar af leiðandi myndu hörmungar ríða yfir ef ekki yrði fórnum sinnt.

Vert er að rifja þetta upp í nútímanum, þar sem fólk fullyrðir að endalaus hagvöxtur og sæla sé það sem jafnaðarstefnunni fylgi og femínismanum, húmanismanum.

 

 

 

 

Kenningar trúaðra rætast, afleiðingar syndanna er svona líf

Mengun á jörðinni hefur náð þeim punkti að ekki er hægt að snúa til baka. Ef maður trúir á skapara sem gefið hafi náttúru og líf, þá hlýtur maður að spyrja sig hvort vítisvist sé ekki afleiðing af þeirri hegðun að menga. Þá má spyrja sig hvort frétt sem þessi um gróðurelda minni ekki einmitt á að kannski séum við nú þegar komin til helvítis, búin að breyta jörðinni í eitt slíkt fyrirbæri?

Hugtakið fyrir og eftir dauðann kann að vera ógilt. Við Íslendingar áttum kannski mesta vísindamann allra tíma, dr. Helga Pjeturss. Það kann að vera að nafn hans verði frægara en nafn allra annarra vísindamanna. Ef kenningar hans reynast réttar finnst manni það líklegt að það verði.

Dr. Helgi Pjeturss komst að því að lífið eftir dauðann sé svipað og þetta líf og jafnvel næstum eins, "sækjast sér um líkir".

Þannig komst hann að því að ekki er auðvelt að breyta þeirri stefnu sem fólk hefur tekið.

Kenningar dr. Helga Pjeturss stangast ekki á við kristnina, þótt hann hafi verið hrifinn af heiðnum trúarbrögðum einnig.

Emanuel Swedenborg hélt því fram að Djöfullinn drægi ekki fólk niður til Helvítis, heldur gerði fólk það sjálft, að draga sig niður til Helvítis.

Veruleikinn staðfestir þetta.

Fréttirnar undanfarna áratugi sýna svo ekki verður um villzt að ekki er hægt að segja að fólk sé að skapa himnaríki hér á jörð. Þó telja húmanistar að svo sé.

Árið 1991 fékk ég sýnir og ofskynjanir vegna ástarsorgar sem sýndu framtíðarmyndir, ofbeldi, húðflúrað fólk, og ýmislegt sem hefur ræzt að einhverju leyti á undanförnum áratugum.

Íslenzk stjórnvöld gætu gert tvennt til að bæta ástandið:

A) Banna húðflúr og líkamsskraut, þar sem það eykur á helstefnu.

B) Endurtaka ekki mistök Svíþjóðar. Að afneita því að örar þjóðfélagsbreytingar leiði til upplausnar, það er rangt.

Í öllum löndum eru lýðskrumarar við völd, sem segja eitthvað sem fólkið vill heyra, bara til að ná völdum og halda þeim, hlaða undir sig og sína.

Það er lítill munur á einræði eða lýðræði.

Heiðarleikinn er ekki til staðar.

Fólk sér ekki í gegnum blekkingar. Það er leitt áfram.

Í svonefndum lýðræðisríkjum þar sem auðræði ríkir, þar ræður ekki lýðurinn. Þannig eru Vesturlönd.

Fólk leitar einatt í sín trúarbrögð þegar á móti blæs. Trúarbrögð eiga margt sameiginlegt.

Ef við trúum því að forríkir auðmenn erlendis stjórni okkur og við séum eins og hlýðnir hundar, þá þurfum við einnig að sættast við þann veruleika.

Er rétt í því sambandi að ganga inní ESB eða vill íslenzka þjóðin fá að ráða meiru um eigið líf sjálf, eða ímynda sér að hún geri það, að minnsta kosti áfram?

Lengi vel trúði ég þeim boðskap dr. Helga Pjeturss að íslenzku þjóðinni væri ætlað leiðtogahlutverk, að leiða aðrar þjóðir til betri vegar, með hjálp Nýalsstefnunnar. Mér sýnist það orðið augljóst að þetta hefur ekki ræzt, heldur hefur helstefnan sigrað fullkomlega.

Það mætti jafnvel segja að ýmis ómerkileg skapgerðareinkenni eins og hugleysi og andúð í garð náungans í stað náungakærleika séu allsráðandi meðal Íslendinga, sem geri það ómögulegt að samstillast á jákvæðan og uppbyggilegan hátt, nema í stutta stund, í átökum svonefndum af ýmsu tagi. (Gera átak, halda söfnun einhverjum til stuðnings eða hjálpar, eða eitthvað þannig).

Samkvæmt kenningum dr. Helga Pjeturss um helstefnuna, þá verður þróunin hraðari í helstefnuáttina eftir því sem lengra er haldið. Vondir atburðir laða að sér aðra vonda atburði.

Vítin eru jarðneskir hnettir og kannski líka andleg svið.

Mér finnst fátt áhugaverðara en þetta, en ég hef aldrei getað öðlazt fullvissu, hver fer til Himnaríkis og hver til Heljar? Förum við öll til Heljar sem syndaselir?

Skyndilausnir einfaldar finnst mér ekki trúverðugar eins og að "frelsast", og það er hægt að frelsast með því að taka trú af margvíslegu tagi.

Eftir að maður lærir meira um þessi andlegu mál þá kemst maður að því að maður veit ekkert, getur ekki verið viss um neitt.

Þó er það svo að ég er ekki eins og þeir sem trúa að ekkert taki við eftir dauðann, að maðurinn komi úr tóminu og fari í tómið svart að nýju.

Hafi maður lengi haft áhuga á andlegum málum þá finnst manni eins og sennileikinn sé til staðar á lífi eftir dauðann, en engar sannanir.

Maður verður þá að láta sér sennileikann nægja.

Kannski er þetta jarðlíf skóli.

En ef svo er, og ef helstefnan er ríkjandi, hver er þá tilgangurinn með helstefnu af því tagi sem við höfum upplifað í vestrænni menningu mjög lengi?

Eða svo þetta sé orðað á annan hátt: Hvernig getur Guð afsakað það að Djöfullinn spilli hér sálunum og líkömunum og leiki sér lausum hala, nái sífellt meiri völdum? Eða er það einmitt það sem gerist í vítunum, að þar getur endalaust vont versnað?

Ég gæti vel trúað því að til séu margar svona jarðir, margir svona staðir eins og jörðin, og miklu verri staðir, hryllilegri helvíti. Tilgangurinn með þeim er að láta fólk iðrast og þroskast.

Á einhverjum tímapunkti hlýtur það að gerast fyrir alla. Sumir þurfa mörg jarðlíf af þessu tagi, en aðrir ekki svo mörg.

Kannski þarf fólk 1000 jarðvistir af þessu tagi þar sem ástandið versnar, og ekki fyrr en eftir ógurlegar hörmungar fari það að þroskast og verða betra.

Einnig er mögulegt að á sumum tímaskeiðum fari fólk á betri staði, eins og á hinum kristnu öldum, þegar gæzka og náungakærleikur ríktu.

Þó er þetta ekki ljóst. Margt á sambandsfundum Nýalssinna hefur sýnt að slíkt fólk getur líka þurft að ganga í gegnum þrengingar um stundarsakir, til að losna út úr jarðnesku karma ef svo má segja.

Lífstefna gengur út á sífellt betra ástand. Lífstefna gengur út á sífellt meiri kærleika og skilning, ást og réttlæti.

Dr. Helgi Pjeturss hélt því fram að ef hann yrði ekki dýrkaður sem frelsari myndi helstefnan sigra. Atburðir nútímans virðast staðfesta þetta.

Almannavarnir ESB virkjaðar

Ef marka má lesendur DV styður meirihluti landsmanna Helga Magnús - DV er merkilegur mælikvarði, greinar eru þar aðeins meira til vinstri, og lesendur.

Í DV er merkileg grein, sem tekur á því að útkljá þetta deilumál sem nú sumir kalla seinagang Guðrúnar dómsmálaráðherra að reka Sigríði ríkissaksóknara sem til dæmis (ef marka má fjölda læka, þumla) MEIRIHLUTI DV lesenda vill, (og þá kannski meirihluti landsmanna), en greinin í DV heitir:"Stunginn í bakið af yfirmanni sínum fyrir að segja sannleikann - "Við erum að horfa upp á þöggun og hún beinist að mér", ".

Pistillinn er um þetta mál. Það áhugaverðasta er að sjá athugasemdakerfið, 94 þumlar (læk) frá þeim sem styðja Helga Magnús Gunnarsson vararíkissaksóknara, en 10 eða færri hjá mörgum sem styðja Sigríði ríkissaksóknara.

Þetta segir allt um vilja fólksins í landinu og hvar samúðin er, með Helga Magnúsi.

Fólkið í landinu hefur talað, það krefst þess að Helgi Magnús verði gerður að ríkissaksóknara en Sigríður fari í annað starf.

Guðrún dómsmálaráðherra væri að svíkja eigin flokk ef hún færi ekki eftir því og einnig vilja fólksins í landinu, lýðræðið.

"Helgi er karlmenni sem þorir meðan aðrir þegja", 80 þumlar, Garðar Smári Vestfjörð ritaði.

Jón Kristjánsson ritar gegn Helga Magnúsi og hans málstað sísvona:

"Hahaha!!! Ráðríkur rasisti!"

Lesendur DV eru EKKI sammála, aðeins 1 þumall upp, lítill stuðningur þar.

Helga Ingadóttir ritar:

"Ég styð Helga heilshugar og þar með málfrelsið".

94 þumlar, alger stuðningur fólksins í landinu.

Sumir myndu nú segja að það sé borðliggjandi að rétt eins og Trump breytti embættismannakerfinu þegar hann var við völd og aðrir Repúblikanar, þá ætti Sjálfstæðisflokkurinn að gera slíkt hið sama á Íslandi.

Eða er Sjálfstæðisflokkurinn kominn svo langt í hlýðninni við aðra flokka að slíkt virki ekki?

Hvert fara þá fyrrverandi kjósendur og núverandi Sjálfstæðisflokksins? Eitthvert annað? Hvaða gagn er í flokki sem gerir ekki það sem hann var kosinn til að gera?

Er Sigríður yfir Helga Magnúsi?

Kalt sumar ætti að vera enn ein áminning um að Golfstraumurinn gæti verið að hrynja og það gæti gerzt hvenær sem er, samkvæmt spám sumra vísindamanna

"Ísland - kaldur blettur í hitnandi heimi?", heitir frétt á RÚV vefnum sem er allrar athygli verður, frétt sem birtist mjög nýlega, þann 9. ágúst á þessu ári, fyrir nokkrum dögum.

Júlímánuður á þessu ári var sá næstheitasti á jörðinni síðan mælingar hófust!!

Kuldapollur vegna óstöðugra hafstrauma umhverfis Ísland er ástæðan fyrir því að sumarið hefur verið með kaldasta móti að þessu sinni á þessu landi.

"Ísland gæti kólnað þrátt fyrir hlýnun á heimsvísu", er einnig mjög ný frétt sem ég minna á, og hún birtist á Vísi, þann 7. ágúst á þessu ári.

Rétt eins og með efnahagshrunið sem varð 2008 og skall á Íslandi miskunnarlaust, þá eru sérfræðingar nú margir sem ekkert vilja kannast við þetta og efast. En reynslan kennir okkur að sérfræðingum er ekki hægt að treysta, nema stundum!!!

Margt er hörmulegt í fréttum. Fyrr í sumar var vissulega fjallað um mögulegt hrun Golfstraumsins á RÚV og í Stöð 2, og að æ fleiri vísindamenn telja þetta algjörlega staðfestar niðurstöður, og því þurfi að bregðast við, ekki spurning hvort heldur hvenær þetta gerist, að Golfstraumurinn hrynji, eða stórveikist. Þetta er nokkuð sem alltof lítið er fjallað um á okkar landi í fjölmiðlum. Erlendis hefur verið talsvert fjallað um að kalt sumar á Íslandi á þessu ári kunni að vera vegna veikingar AMOC straumsins, hluta Golfstraumsins, þess hluta sem gerir Ísland byggilegt, meðal annars.

Í fyrra birtist grein í The Guardian, því virta tímariti, að svo snemma sem á næsta ári gæti Golfstraumurinn hrunið.

Þetta er nokkuð sem fæstir Íslendingar vilja hugsa um. Þetta er hryllileg sviðsmynd.

Það kom í fréttum fyrir nokkrum vikum bæði á RÚV og í Stöð 2 að nú eru æ fleiri vísindamenn farnir að komast á þessa skoðun, að þetta sé spurning um hvenær en ekki ef, einhverjar meiriháttar raskanir verða á Golfstraumnum sem muni boða verri skilyrði til lífs og jafnvel ísöld, bara ekki er vitað hversu mikla eða hvenær.

Gróflega áætlað er þó talið að á milli 2050 til 2095 geti þetta gerzt, en talið er að hnignun sjávarins fari æ hraðar og því geti þetta átt sér stað fyrr.

AMOC er veikara hafkerfi nú en það hefur verið í 1600 ár.

Hér á bloggsvæðinu keppast menn hver um annað þveran að afneita hamfarahlýnun og hlýnun af mannavöldum, eins kjánalegt og það nú er!!

Það er helzt Ómar Ragnarsson, ásamt örfáum öðrum sem fjalla um þetta.

Það er vísindaleg staðreynd að kalt haf hefur verið ástæða fyrir lægðum umhverfis Ísland og auk þess lægri hita á landinu almennt, að næturlagi sérstaklega þó.

Það sem menn geta ekki vitað með vissu hvernig breytingarnar verða eða hvenær nákvæmlega.

Þessar breytingar á hafstraumum verða af mannavöldum. Ekki eru öðrum sökudólgi til að dreifa, þótt eldgos séu áhrifarík, ÞÁ BÆTAST ÞAU OFANÁ.

Þeir sem þekkja mig vel og hafa lesið þessa pistla af athygli vita það að mér er nokkurnveginn sama hvort einhver kenning eða skoðun kemur frá vinstri eða hægri. Ég samþykki og aðhyllist það sem mér finnst rétt og gott en afneita öðrum, af mismikilli hörku og ákveðni þó, því ég gef mér leyfi til að efast um eiginlega allt, ef ekki alveg allt.

Vel má vera að áhugi minn hafi snemma vaknað á umhverfismálum. Einnig er rétt að líffræðikennarinn minn í barnaskóla talaði mikið um það málefni og líka Ingvar frændi, menn sem höfðu mikil áhrif á mig snemma.

Engu að síður, þessar fréttir eru nýlegar, og svipaðar fréttir hafa komið reglulega undanfarin ár.

Þessi kenning um veikingu Golfstraumsins er mjög langt frá því að vera einhver minnihlutaskoðun. Þetta er skelfilegur veruleiki sem langflestir reyna að gera lítið úr og segja að þetta gerist "bara seinna", þótt þeir viti það ekki með vissu.

Ég skil ekki af hverji það ætti að styrkja stöðu hægrimanna að afneita hamfarahlýnun! Eða er þetta eina málefnið sem getur trekkt að kjósendur, úr því að vinstrimenn hafa kúgað þá til hlýðni í öllum öðrum málum, mannréttindamálum, flóttamannamálum, trúarmálefnum og að milda kapítalismann og innleiða atriði bæði úr kommúnisma og jafnaðarstefnu?

Ja, ef svo er þá er þessi aðtrekking kjósenda byggð á mjög hæpnum grunni!

Mér er svo sem sama líka hvað einhverjir hægrisinnaðir lýðskrumarar segja um þetta úti í heimi, ef það virkar ekki trúverðugt!

Þessi vísindi virðast studd með trúverðugum gögnum!

Vekja athygli á hverfandi og horfnum jöklum

Jólafriður fjarri er, ljóð frá 25. desember 2008.

 

Fyrirgefum fjárglæframönnum,

við féllum sjálf í gildrur líka.

Stormar um veggjastrætin stóru,

strunzar burt valdsins klíka

með fjársjóði falda

en fólkið grætur.

Fyrirgefning friðinn gefur,

svo fjandmaður undan lætur.

 

Innri friður á mig kallar,

yfirgnæfa köllin legó.

Reiðin mig ruglar

ó hve ríghalda menn sér í egó.

Sá er hátt sér hreykir

hrapar jafnan niður,

og fyrir ári fjármagnshyggjan

fyllti landið, þá kom tapsins skriður.

 

Þegar enginn mót þér mælir

muntu finna nýja hindrun.

Mammon lutum meira en áður,

mikil var í gulli sindrun.

Skrípaleikur skratta jafnan

að skrjáfa láta í rændum auði.

Þetta allt var froðufé -

fylgdi auðnum kvöl og dauði.

 

Samróma samþykktu allir

að sitja og standa í gróðans ríki.

Líkin þarf nú löng að telja,

lent er þjóðin í díki.

Heimskan stjórnaði heiminum öllum,

hlustum við aldrei á vitra menn?

Fátt mun hindra fall að nýju,

föllum á prófinu enn.

 

Jólafriður fjarri er,

fyllast þjóð af meiri kvíða.

Sorgir kvelja, sífelld búkhryggð,

sært fólk mun þjóðgildin níða.

Læðist grunur ljótur að:

Leidd í gildru vorum.

Aðeins hlýddum útlendum reglum,

ekki þannig skorum.

 

Hvar er uppreisn innlend nú?

Aðeins Hörður Torfa á Velli?

Kommarnir koma saman þar

og kunna að gleðjast yfir sínum smelli.

Annarskonar uppreisn vil,

hvar aðeins þjóðleg gildi ráða.

Þroskast ekki þjóðin neitt?

Þurfum við ei okkur að náða?

 

Orðaskýringar: Veggjastræti, fjármálastofnanir, vísun í Wall Street.

Kapítalismaseríng ástarkraftsins í skrifum femínista

Það getur verið áhugavert að lesa það sem femínistar skrifa. Pistill eftir Arnar Sverrisson vakti áhuga minn á grein eða pistli í Heimildinni (Kjarnanum raunar) eftir Berglindi Rós Magnúsdóttur sem heitir:"Umhyggjuhagkerfið og arðrán ástarkraftsins." (Frá 9. apríl 2020, rétt fyrir kófið).

Þótt maður þurfi ekki að vera sammála öllu sem kemur fram í svona greinum þá er áhugavert að skilja þankagang svona kvenna og karla.

Margt er dæmigert í þessari skoðanagrein Berglindar, það er að segja dæmigert fyrir frelsaðan femínista, svo maður noti orðfæri Arnars.

Hún barmar sér yfir álaginu sem hvílir á konum, og að þurfa að gefa sífellt af sér ást og umhyggju. Hún gefur sér ákveðnar forsendur - eins og henni hefur verið kennt í kynjafræðinni ábyggilega - sem maður þarf ekki að vera sammála.

Forsendurnar eru þær að ástarkrafturinn sé þess eðlis að hann minnki sé gefið af honum.

Það er nú speki úr rómantískum bíómyndum - veit ekki hvaðan sú speki annars kemur - en hún er ábyggilega miklu eldri - að ástin sé eina aflið sem vex þegar af því er tekið og af því gefið.

Það er falleg kenning.

Ég þekki annars kenningar dr. Helga Pjeturss mjög vel sem hann setti fram í Nýölum sínum, og þar er fjallað um margt, meðal annars ástina. Þar kemur hann inn á svipaðar pælingar og í þessum rómantísku kvikmyndum, að ástin vaxi sé af henni tekið eða gefið. Hann skrifaði um víxlmögnun kynjanna.

Berglind gengur út frá allt öðru í sínum pistli, að konur eigi að nota "ást" sína sem stjórntæki til að ná völdum og kúga karlmenn, og að þær eigi að vera sem nízkastar á hana.

Áreiðanlega úr kynjafræðinni, einhverskonar helstefnubull þaðan.

"Ástarkraftur og arðrán" heitir einn kafli greinar hennar.

Þar notar hún marxískar skilgreiningar á ást og kærleika. Hún blandar saman kapítalisma og marxisma og úr verður marxískur femínismi, eða enn ein tegundin af honum.

Hún skrifar um "ástararðræningja" og gefur í skyn að það séu frekar karlar en konur. Hvað segir hún þá á þessum lesbísku tímum, þegar lesbísk sambönd eru oftar en ekki þannig að önnur konan er í hlutverki karlsins en hin í hlutverki konunnar, og samskonar valdabarátta er þar?

Eins og endurómar í fréttatímum RÚV ritar hún um að "komast út úr samböndum", og körlum er lýst sem skrímslum á nánast öllum sviðum.

Fjölbreytileika nútímans er ekki lýst, heldur karlar skrímslavæddir einhliða og fullyrt að þeir séu bölið. Þó eru breytingarnar búnar að verða svo örar að í dag eru flestir einir á báti eða í annarskonar sambandi en hefðbundnu kynjasambandi eins og það var áður skilgreint. Undir það má kalla fjarbúð eða fjölæringaástir, fjölkær sambönd og allskyns útfærslur nýstárlegar á hinu hefðbundna hjónabandi. Til dæmis prófa sig margir áfram með sama kyninu með leyfi makans af hinu kyninu!

Það má segja að þessar femínísku áróðursgreinar missa talsvert mikið marks, því þær eru svipaðar og ræðurnar sem nazistarnir héldu í Þýzkalandi sem fjölluðu um þá hópa sem taldir voru arðræna hina hreinu, þýzku þjóð. Femínistar tala um hið heilaga og hreina kvenkyn, það er eini munurinn.

Reyndar var það þannig um alla Evrópu og víðar snemma á 20. öldinni að áróðurinn var sá sami og hjá Þjóðverjunum í seinni heimsstyrjöldinni.

Síðan er þarna kafli hjá henni Berglindi sem heitir:"Umhyggjuhagkerfið". Hún heldur áfram að nota hugtök úr kapítalismanum yfir þetta svið, en notar marxíska nálgun eins og fyrr, um arðrán, og konur sem hina arðrændu stétt.

Ég ætla nú ekki að gleyma því að margt gott skrifar Berglind Rós um líka, og hún skrifar um mikilvægi óeigingjarnrar ástar, og dásamar konur allra tíma fyrir það, og er ég alveg sammála henni um það, að slíka kosti má alveg dásama.

Þessi femíníski pistill Berglindar hefur fengið yfir 2000 læk á Fésbókinni, eða þumla, ánægjuþumla.

Þar liggur nú vandinn. Fólk má hafa allskonar skoðanir, en þegar vondar skoðanir eins og svona femínískar skoðanir ná slíkri útbreiðslu þá má segja að margt mætti betur fara.

Ég verð að dást að Páli Vilhjálmssyni, að vera fremsti bloggari landsins og halda uppi vörnum fyrir þjóðleg og íhaldssöm gildi, og eiga samt kvenskörung fyrir systur sem er framarlega í femínískri baráttu, en á hana er minnst í umræddri grein Berglindar.

"Öll sambönd eru á einhvern hátt valdabarátta", stendur í þessari grein sem ég fjalla um og vitna í.

Hvernig er mín reynsla?

Nei, þetta er ekki rétt. Samband ömmu og afa var ekki valdabarátta, þá á ég við ömmu Siggu og Jón afa.

Mamma sagði oft að amma hafi verið of nægjusöm, og ekki krafizt nýrra húsgagna, en er það dyggð að heimta alltaf eitthvað nýtt og flottara? Svo mikið er víst að amma brosti miklu oftar og hló en mamma hefur gert á sinni lífsleið, en sambönd mömmu hafa einmitt einkennzt af valdabaráttu eins og þeirri sem pistlahöfundurinn Berglind lýsir þarna. Kannski lýsir hún þessu svona því hún er af þessari kynslóð, og kynntist aldrei viðhorfum eldri kynslóða.

Amma Fanney og afi Ingólfur voru einnig kærleiksrík og ekki held ég að samband þeirra hafi einkennzt af valdabaráttu. Hann dó tveimur árum áður en ég fæddist, en ég hef heyrt fullt af góðum sögum um þau, og ömmu mína Fanneyju þekkti ég býsna vel.

Hún talaði alltaf um hann af virðingu og hlýju, bar honum alltaf vel söguna. Mér var sagt að hún hafi verið ástfangin af honum allt sitt líf, og hrifnari af honum en hann var af henni. Hann var víst duglegur maður til vinnu, sleit sér út og afrekaði margt, en var einnig blíður og umhyggjusamur eins og amma Fanney. Mamma þekkti hann persónulega, vann hjá honum í vefnaðarvöruverzlunni Hof. Hann gat verið strangur, en einnig kíminn og gamansamur, og kom vel fram við fólk, sagði mamma. Þó var hann svolítið fjarlægur og hleypti ekki öllum að sér, ef marka má upplifun mömmu, en hún kunni samt vel við hann.

Það mun vera alrangt að lýsa sambandi ömmu Fanneyjar og afa Ingólfs sem valdabaráttu.

Lýsingar pistlahöfundarins Berglindar eru því mjög litaðar af okkar nútíma.

Hvað mína reynslu varðar get ég tekið undir það sem Berglind skrifar, að maður er fljótur að rekast á valdabaráttu hjá nútímakonum. En maður getur þá líka verið fljótur að forða sér og hafna þeim, ef manni finnst þær ekki standa undir væntingum eða vera of erfiðar.

En ég vil ljúka þessum pistli mínum á að lýsa því hvað ég tel að dr. Helgi Pjeturss hafi átt við með orðalaginu "víxlmögnun kynjanna".

Allir - væntanlega - þekkja ástina og kynörvun. Þegar fólk verður hrifið hvort af öðru er eins og það svífi á vængjum ástarinnar og allt verður ljúft.

Þegar þessi tilfinning helzt lengi í ástarsambandi má segja að það sé velheppnað. Þetta myndi ég kalla víxlmögnun kynjanna.

Í pistli Berglindar er fjallað um umhyggju, heimilisstörf og þrif, eða margt fleira sem lendir oft á konum.

Hún lítur ekkert á málin út frá sjónarhóli karla - eða fyrirvinnunnar. Hún talar ekki um ábyrgðina sem útivinnandi karlmaður ber, streituna sem styttir líf hans.

Ég er algerlega ósammála því að ást eigi að líkja við peninga og hagkerfi. Það staðfestir bara þá skoðun að alltaf þurfi annar aðilinn að drottna yfir hinum. Það er í sjálfu sér einnig andstætt jafnréttishugsjóninni, sem snýst um að fólk eigi að vera jafnt, hvorugur aðilinn eigi að drottna yfir hinum.

Það er ágætt að lesa svona pistil eins og þennan marxíska pistil sem ég er að vitna í, einmitt til að leggja út af honum og vera ósammála, læra af honum mistökin sem þar eru gerð.

Það er kannski skrýtið að segja það, en mér finnst að mesta jafnréttið hafi verið í feðraveldinu. Afi og amma þekktu hvort annars takmörk og fóru ekki yfir þau. Í þeirri vitneskju fólst jafnrétti og samvinna.

Þegar konur vilja sífellt líkjast körlum þá byrjar togstreita, eða þegar karlar vilja sífellt líkjast konum.