Pólitíkin verður áhugaverðari með þessari ungu konu

Ég held að Lenya Rún sé mjög góður talsmaður Pírata, sem frjálslyndasta flokksins á Íslandi. Það verður að minnsta kosti skemmtilegt og spennandi að fylgjast með henni rökræða við þá sem eru ósammála henni í fjölmiðlum, það færir líf í pólitíkina. Vinstri grænir virðast vera sokknir í hafsins djúp vegna setu í óvinsælli stjórn og að hafa átt mjög stóran þátt í verkum hennar, vondum og góðum í bland. Píratar taka við sem frjálslyndasti flokkurinn, og lengst til vinstri ásamt Sósíalistunum.

Maður sér þetta teiknast þannig upp að Píratar hljóti að stækka, því ungt fólk á uppleið ber með sér ferska vinda. Jafnvel gæti verið að vinstriöflin í heiminum séu á svona vegferð, og að hægriöfgaflokkarnir svonefndu taki þá við því hlutverki sem var fyrrum þeirra, að sameina sumar vinnandi stéttir sem bera skarðan hlut vegna alþjóðavæðingarinnar.

Eftir sem áður þurfa að vera flokkar sem sjá um húmanismann og að efla hann, kærleikann á milli fólks, ef hægt er, og Píratar ætla að sjá um það greinilega í stað Vinstri grænna sem eru kannski að hverfa, þótt óhóflegt innstreymi á of skömmum tíma sé varasamt.

Kvenréttindi og mannréttindi virðast allavega meira áberandi hjá vinstriflokkum nú til dags en barátta gegn arðrænandi ofurríkum samsteypum, einstaklingum eða fyrirtækjum.

Lenya Rún er algjörlega ættuð frá Kúrdistan, og það er áhugavert ef hún verður áberandi í pólitík og sem opinber persóna, því hún kemur úr þessum heimshluta þar sem átök eru mikil, og nær kannski að gera okkur Íslendinga að meiri heimsborgurum í raun, því við þurfum ekki aðeins að skilja vestræn sjónarmið, evrópsk eða bandarísk, heldur þessi sjónarhorn sem tilheyra þjóðum sem sumar mæta mótspyrnu hér í vestrinu, vegna trúarbragða eða framandi menningar.

Ég er hlynntur því að fræðsla sé aukin. Þannig eykst kærleikurinn og fordómar minnka. Flestir ættu að vilja friðsamlegt og kærleiksríkt þjóðfélag þótt skoðanir séu skiptar á mörgu. Það að vilja vernda hið þjóðlega, rasa eða menningu, ætti ekki að tengjast fordómum heldur gagnkvæmri virðingu og áframhaldandi uppbyggingu og varðveizlu á því sem er menning.

Ég reyni að sýna bæði múslimum og gyðingum skilning eins og hægt er, en ég er ekki ríkur maður og get ekki hjálpað eins og ég vildi ef ég væri ríkur.

Auk þess er erfitt að taka afstöðu í þessum málum.

Kúrdar eru flóttamannaþjóð. Þeir eiga það sameiginlegt með gyðingum að lifa víða í brotum. Því finnst manni það skrýtið og rangt að gyðingar fái meiri athygli, stuðning og samúð en sumar aðrar þjóðir eða þjóðabrot sem eiga sér svipaða sögu í fortíðinni.

Mér finnst stundum að múslimar verði fyrir meiri fordómum en nokkrir aðrir hér á þessu landi okkar. Það er víst ekkert einsdæmi með ástandið hér á Vesturlöndum.

 

„Ég er aðeins að jafna mig á spennufallinu“

Nótt hinna löngu hnífa

Þórdís Kolbrún var heillandi í Silfrinu, sem rökvís og hvöss manneskja sem ekkert bítur á, sigurvegari sannur.

Engu að síður, aðdragandinn var ekki tilviljun og ekki tímaleysi eins og hún og fleiri vilja halda fram, heldur ásetningur forystunnar um að losna við gagnrýni og fólk sem var of erfitt, og sjálfstætt, með aðrar skoðanir.

Við þessir óháðu bullarar, við viljum endilega halda öðru fram en stjórnmálaskýrendur sem hafa verið keyptir til að móta söguna með rangri söguskoðun.

Þetta hugtak í yfirskriftinni er orðið fast hugtak yfir pólitískar hreinsanir. Staða Hitlers styrktist til muna eftir þau dráp, frá enda júní 1934 til 2. júlí, tóku yfir þrjá daga.

Eftir að hafa horft á Silfrið í gær efast maður um að Bjarni eða flokkseigendur aðrir hafi haft með atburðarás helgarinnar að gera, að menn hurfu sem eru holdgervingar hinnar klassísku sjálfstæðisstefnu.

Sú Þórdís Kolbrún sem þarna talaði kannaðist ekki við "nótt hinna löngu hnífa", og flestir álitsgjafar í fjölmiðlum telja þetta tilviljanakennda atburðarás. Jafnvel Sóley Tómasdóttir, sem er eins mikill erkikommúnisti og hægt er, miðað við hvursu mjög kommúnisminn í dag er öðruvísi en þá, femínismi helzt.

Þórdís Kolbrún talaði um hraðann í atburðarásinni og að ekki hafi það verið ætlun hennar að ýta Jóni Gunnarssyni frá, hún hafi einfaldlega "þurft sitt rými".

Orðalag hennar minnir á uppáhaldsorðalag Hitlers, sem talaði aftur og aftur um það í sínum ræðum til að afsaka hatur sitt á gyðingum að Þjóðverjar þyrftu "lífsrými". Að plássið tækju hinir gróðafíknu gyðingar af innfæddum Þjóðverjum og að nauðsynlegt væri að bregðast við því. Þannig að þótt smáatriðin í þjóðernishreinsunum þeirrar ríkisstjórnar hafi ekki orðið ljós fyrr en eftir stríðið, þá duldist engum að ýmislegt yrði gert til að koma óæskilegri þegnum landsins burt, jafnvel fyrir fullt og allt.

Píratar sýna lýðræðisvilja sinn í verk með opnu prófkjöri en hinir velja uppstillingar á lista, fljótlegri leið en einræðislegri. Kjördæmaráð og uppstillingarnefndir eða flokkseigendafélög ráða of miklu þegar uppstilling er valin, en skýrari línur myndast og sterkari forysta brýnir sinn vilja. Tímaskorturinn er afsökunin.

En það er sama hvernig Þórdís Kolbrún eða aðrir - í sama flokki eða öðrum flokkum - reyna að sverja af sér "nótt hinna löngu hnífa", þetta hefur sennilega verið undirbúið og ákveðið með löngum fyrirvara. Bjarni Benediktsson veit það vel að hvöss gagnrýni hefur verið að beinast að honum frá hans eigin flokki og ýmsum utan flokksins líka, og Ásmundur Friðriksson var kannski beittastur áður í henni, Birgir Þórarinsson kom úr Miðflokknum og var varfærinn í yfirlýsingum, en með skýra stefnu. Jón Gunnarsson var kannski fremstur í flokki af þessum þremur, sem ráðherra sem bar ábyrgð og skar úr um mál, en rökfastur og gat skákað óvinum með snjöllu orðfæri.

Eftir "nótt hinna löngu hnífa" höfum við nýjan Sjálfstæðisflokk, og Þórdís Kolbrún er leiðtogi útí gegn, fæddur leiðtogi, ennþá beittari en Áslaug Arna, en óvinsælli af mörgum þó, því hún er jú stríðsmálaráðherra.

Þessi nýi Sjálfstæðisflokkur er ESB-vænn og Elítu-vænn, jafnvel enn meira en Samfylkingin. Hnífurinn gengur ekki á milli þriggja náskyldra flokka eftir breytinguna, það eru Viðreisn, Samfylking og Sjálfstæðisflokkurinn. Áherzlumunurinn í að ganga inní ESB er hverfandi, og helzt á yfirborðinu í Sjálfstæðisflokknum.

Eftir glæsilega frammistöðu Þórdísar Kolbrúnar í Silfrinu í gær, þar sem ég sá að hún er leiftursnjöll og miskunnarlaus, og með metnað sem kemur henni víða, þá er það ljóst að hún gæti orðið arftaki Bjarna, og spurning hvort Áslaug Arna á roð í hana.

Formenn hegða sér helzt eins og Bjarni þegar þeir verða hræddir um stöðu sína. Bæði eru það skoðanakannanir og kúgunin af hendi VG sem vekja grimmd formannsins, og því er auðvelt að beina reiðinni að óþægum flokksmönnum sem eru ekki 100% sammála.

Elítur nota ýmsar aðferðir til að stjórna og halda völdum.

Ein aðferðin er sú að útskýra ekki breytingar sem verða og afneita þeim, eins og gert er með "nótt hinna löngu hnífa" innan Sjálfstæðisflokksins.

Getur einhver sagt það við sjálfan sig að ENGINN vilji hafi verið innan Sjálfstæðisflokksins til að losa sig við þessa óþægu og sjálfstæðu einstaklinga?

Hvað með pistla Björns Bjarnasonar?

Hann er jú innsti koppur í búri.

Hann hefur gagnrýnt þessi sjónarmið sem þessir menn standa fyrir, og hefur gagnrýnt Miðflokkinn. Stundum finnst mér Björn Bjarnason vera stjórnandi Þórdísar Kolbrúnar R. G., í utanríkismálum og fleiri málum.

Það er sjálfsblekking að halda því fram að einhverjar tilviljanir hafi ráðið þessum breytingum.

Auðvitað var þetta skipulagt. Gott og vel, þetta er þeirra flokkur.

Þá víkur sögunni til útlanda.

Ef Kamala Harris verður næsti forseti Bandaríkjanna þá mun þessi nýi Sjálfstæðisflokkur fá stuðning frá slíkri Elítu.

Ef Donald Trump verður næsti forseti Bandaríkjanna, þá verður Miðflokkurinn helzti boðberi sömu stefnu á Íslandi, á meðan Lýðræðisflokkurinn hefur ekki fengið sömu stærð og hann.

Bjarni Benediktsson er búinn að rígbinda Sjálfstæðisflokkinn á klafa Natóhyggju, stefnu demókrata í Bandaríkjunum og ESB aðildar í laumi, ekki alveg í orði eða á borði, nema allir vita að það er þeirra næsta skref, til að elta Elítuna enn frekar.

Skýringar Þórdísar Kolbrúnar um að tímaleysi og tilviljun hafi valdið því að þessir menn hurfu á braut, þær eru kannski hluti af sannleikanum.

En eins og gott er að muna, veruleikinn hefur mörg andlit og það er hægt að nálgast hann á margan hátt. Fólk kýs einatt ákveðið sjónarhorn til að styðja sína nálgun og skoðun.

Í grunninn má segja að þeir sem kusu á listana hafi hlýtt Bjarna og öðrum sem mestu ráða í flokknum, um að styðja Þórdísi Kolbrúnu frekar en Jón Gunnarsson.

Sjálfstæðisflokkurinn er einmitt svona flokkur, þar sem styrk forusta ræður úrslitum.

Því miður er RÚV einnig samlit hjörð.

Nema var kosning Þórdísar Kolbrúnar byggð á þrælsótta og valdaótta frekar en öðru? Jú, það má gera því skóna.

Þetta er það Ísland sem við höfum tilheyrt síðustu árin. Fólk er kannski margt fífl eins og Botnleðja söng um, en hin seinni ár kannski færri og færri fífl og fleiri sem fatta og eru ekki alveg fattlausir.

Þessvegna, vegna þess að fólk er farið að þreytast á því að vera fífl, hefur Sjálfstæðisflokkurinn verið að minnka í skoðanakönnunum, niður í 12% jafnvel.

Bjarni Benediktsson og dúkkulísurnar hans ætla sér hægt en örugglega inní ESB. Þar er ekkert sjálfstæði á stefnuskránni, heldur valdagræðgi hrein og ómenguð.

Ég þekki nú ýmsa í Samfylkingunni og mín föðurætt er þar. Þrátt fyrir fagurgalann um að vilja hjálpa fólki er það sama innihaldið og hjá Bjarna og dúkkulísunum, elskan til sjálfs sín og heimsins, og til valdanna.

Þetta "góða fólk" er alltaf fyrst til þess að vilja sýna góðmennsku sem aðrir þurfa að greiða fyrir.

Þar af leiðandi, eins og í Evrópu, flokkar eins og Miðflokkurinn, Flokkur fólksins og Lýðræðisflokkurinn stækka, sem sverja af sér hægriöfga, en reyna líka að sverja af sér jafnaðarfasismann, sem hitt snobbliðið starfar eftir.

Hvað með Frelsisflokkinn og Íslenzku þjóðfylkinguna? Bjóða þau ekki fram? Hafa þau gefizt upp?

Fólk vill skjól fyrir helvítis jafnaðarfasismanum. Fólk flýr því í skjól allra annarra, sem jafnvel reyna að sverja af sér það sem hjálpar.

Við vitum að við Íslendingar erum alltaf á eftir.

Áður var sagt að við værum 30 árum á eftir? Kannski 10-15 árum á eftir núna.

Áður en Sjálfstæðisflokkurinn springur eins og sú bóla sem hann er, þá á hann kannski eftir að stækka núna fyrir þessar kosningar.

Á meðan getur liðið góða myndað enn eina hrunstjórnina, Samfylking, Sjálfstæðisflokkur, Viðreisn og kannski Píratar.

Eða fáum við Miðflokkinn inn? Þá aðeins til að þeir gera lítið úr sér og hverfi eins og aðrir í mykjuhauginn sem er sterkasta aðdráttaraflið?

 

„Ekki gott fyrir stuðningsfólk fyrir hvalveiðum“

Sinning Town, ljóð frá 6. janúar 2019

Abbey road is almost here,

as they come for nothing but the fear.

Suffer in the sinning town,

see or hear the voices coming down.

Bitter girl is hating him,

how I go so far away...

Respect dwindling, taking sadder sides,

she's the victim of the barroom nights.

Turning into a robot really dim,

rest I now by other, find the day!

 

Learning never, leaning still,

lots of people thought so, never will!

Better only when it's worse?

Wake up, taking on the bitter curse!

Abbey boys are always right,

envy them the lesbos, see!

Ásta, thought so, only losing war.

all the nation wrong, just fiendish bore!

Should not deny right, so rather fight!

Rule then Hell girl, better to go free!

 

Women hating, ways are gone!

Working for the losing, only son!

Murky town and mornings dead,

maidens, demons, enemies so red!

Slander, jokes, then booze and babes,

brilliant to relax and smile!

Older maidens only see what's wrong.

If you're right you laugh and feel then strong.

Feminism favours boredom, tabes,

feel this hellish, stupid, lonesome guile.

 

Skýringar: Tabes: Visnun.

Ósjálfstæðisflokkurinn, Kvennalisti Íslands nr. 2, Sjálfstæðisflokkurinn

Jón Gunnarsson er þekkt andlit sem myndi bæta fylgi Lýðræðisflokksins. Nú ættu reiðir hægrimenn að flykkja sér á Lýðræðisflokkinn og koma honum inná þing og vel það. Ef samstaðan er næg fær Lýðræðisflokkurinn 10% eða meira.

Kvennalisti Íslands nr. 2 hefur hafnað Jóni Gunnarssyni, hann er of góður fyrir Ósjáfstæðisflokkinn.

Leiðin getur bara legið niðurávið fyrir Ósjálfstæðisflokkinn. Samfylkingin sér betur um femínisma en sá flokkur sem var vígi karlrembunnar í gegnum áratugina, Sjálfstæðisflokkurinn. Hann er ekki trúverðugur sem andstæða sín.

Vinstrimenn hata Sjálfstæðisflokkinn eins og pestina. Jafnvel hægrimenn eru farnir að flýja. Sjálfstæðisflokkurinn er hinn forni fjandi vinstrimanna og jafnaðarmanna.

Flokkseigendafélagið styður Þórdísi Kolbrúnu, og þannig skal það vera.

Íslendingar eru sömu aumingjarnir og áður. Erlendar glæpamafíur ráða hér mestu með hjálp þeirra innlendu. Stærstu flokkarnir eru útibú Elítunnar sem er tvíhöfði, demókratar eiga Samfylkinguna og repúblikanar Sjálfstæðisflokkinn. Stríðsöflin útí heimi eru þannig, tvíhöfða skrímsli. Jahve í tveimur útgáfum af sjálfum sér.

Trúið ekki orði af því sem er sagt opinberlega, ef fólk eins og Þórdís Kolbrún segir það. Kristrún í Samfylkingunni er sennilega sama tóbakið. Ríkur verður ríkari, fátækur fátækari, það er þeirra mottó.

Við kjósum yfir okkur verstu böðlana eins og venjulega.

 

Þórdís tók 2. sætið og Jón á útleið

Fame Is Not That Great, ljóð frá 3. janúar 2017.

Telling from the tale,

taming every nightingale.

Love, her name in lines...

like to sing,

nibbling, knowing,

not for going rich?

Must be in the mines,

may she love, not sting!

For the fortune, rowing,

fame is not that great, when she's the bitch.

 

Wind it down, just west,

war you see is not best.

I wished that she just words

would then use

to get me going.

Gladness in the heart?

Lost in Heaven's herds,

how we're bound to lose!

Ball of bile just throwing,

better go up ready for the start.

 

Will they make you mad?

More of that or really sad?

What I need, just wait...

warlords, she?

The girl is growing,

get the feeling, wrong?

Best, so boring, late,

bound in tunnels, we?

She is easy, sewing,

says that I'm the one who's ready, strong...

 

Margt bendir til þess að Vinstri grænir endi sem Titanic, á botninum til eilífðar

Ef Vinstri grænir eru á fleytu sem er sokkin, þá eru þessar tölur að segja að þeir séu að sleikja hafsbotninn, en önnur könnun gefur 5%, og samkvæmt henni á flokkurinn framtíð fyrir sér. Hvernig verður sú framtíð? Erfitt er að trúa því að hún verði nema sem gagnrýnandi á þingi, ekki í stjórn á næstunni, og líkurnar á að hræið af flokknum verði lagt niður hljóta að teljast mjög miklar, nema þau séu þeim mun lífseigari.

Mér finnst mjög fyndin og sönn bloggin eftir Jóhannes Ragnarsson þar sem óförum Vinstri grænna er lýst með fyndnum og raunsönnum hætti. Það er varla hægt að gera betur, nema Sverrir Stormsker auðvitað, hér er óplægður akur fyrir þann frábæra listamann og grínista.

Vinstri menn hljóta að vera ósáttir því Samfylkingin er ekki lengur með þær áherzlur sem bara einkenna jafnaðarmenn og vinstrimenn, einnig þjóðernisjafnaðarmenn. Píratar og Samfylkingin eru einu flokkarnir sem hægt er að tengja kannski við vinstrimennsku sem fá almennilegt fylgi, Sósíalistaflokkurinn mun þó tel ég sennilega komast inná þing núna með 5% fylgi eða meira, og geta þeir því verið í stjórnarandstöðu virkir.

En Píratar eru ekki til vinstri nema þegar það hentar þeim. Fólkið í Pírötum er allskonar, og nú síðast er hinseginfólk komið þar inn og með sínar áherzlur áberandi.

Píratar virka á mig eins og flokkur sem getur þróaðzt í allar áttir, eftir vindum sem blása hverju sinni. Nú er hann þó skálkaskjól frjálslyndis sem fær ekki alveg sama hljómgrunninn í öðrum flokkum, og ungæðisháttar kannski líka.

Hvað er því hægt að lesa útúr skoðanakönnunum núna um all langt skeið en merkilega hægrisveiflu í stjórnmálum okkar og þjóðernishyggjuhreyfingu jafnvel enn frekar, en ekki síður þó sveiflu í átt að velferð og samúð með fátækum. Flokkur fólksins og Samfylkingin tala svipað í því og fylgisaukning þeirra ber þess vitni.

Það er ýmislegt í þessu.

10% fylgi Framsóknar er eiginlega fasti í íslenzkri pólitík.

Sjálfstæðisflokkurinn er líka ekki dauður, en veiklaður. Útspil Bjarna með að sprengja stjórnina var klárlega valdeflandi fyrir hann og flokkinn.

Lýðræðisflokkur Arnars Þórs er að vakna og rísa, það er merkileg og góð ný rödd sem við þurfum. Frekar væri áhugavert að hann stækki og komist inná þing en VG aftur. Kannski á sá flokkur framtíð seinna, en fáir gráta það þótt hann hverfi af þingi um sinn.

Lengi hef ég haft það á tilfinningunni að fylgi Samfylkingarinnar sé ekki traust. Ég held að langflestir sem gefa sig út í skoðanakönnunum að vilja kjósa Samfylkinguna sé fólk sem er óstöðugt í rásinni og ákveður sig kannski í kjörklefanum.

Sá hópur sem kýs sitt á hvað er kannski stærri en nokkrusinni fyrr á Íslandi. Það tel ég að þýði að Lýðræðisflokkur Arnars Þórs gæti stækkað, en kannski hangir hann utan þings.

Vinstri grænir er jójóflokkur líka. Hann hefur stækkað og minnkað áður mjög mikið. En margir hafa ógeð á þeim flokki og fólkinu sem er mest áberandi þar núna, svo erfitt er að ímynda sér að sá flokkur nái árangri svona.

Mér finnst meiri óvissa í þessum tölum en nokkrusinni fyrr. Flokkarnir eru ekki lengur mjög skýrir kostir. Skilin á milli hægri og vinstri eru óljósari en nokkrusinni, og samt til staðar enn og skipta máli.

Skilaboð kjósenda eru mjög skýr. Þau eru þessi: Fólk vill áherzlur Miðflokksins, sem þýðir, ALVÖRU stjórn á landamærum, að læra af Dönum hvað varðar harða löggjöf um að aðfluttir hegði sér vel, læri íslenzkuna. Gott fylgi Miðflokksins og Flokks fólksins segir að fólk vill þessar áherzlur, sama hvaða flokkar komast til valda.

Ennfremur: Gott fylgi Samfylkingarinnar og Flokks fólksins segir að húsnæðismálin eru í ólestri, leigan alltof dýr hjá fólki, maturinn alltof dýr, verðbólgan óþolandi, og þetta er mjög stórt kosningamál líka.

Framsókn er íslenzka sálin holdi klædd. Framsókn fær alltaf um 10%. Það má reiða sig á Framsókn og þeirra traustu sviksemi við pólitík, þeirra fagmannlegu hentisemi og slíkt.

Sjálfstæðisflokkurinn er búinn að vekja gremju og reiði þeirra íhaldssömustu á landinu. Þessvegna liggur flóttamannastraumurinn þaðan og líka frá Vinstri grænum, sem hafa vakið gremju og reiði þeirra sem eru lengst til vinstri.

Um Sjálfstæðisflokkinn má það segja að það er flokkur sem gæti dáið út og orðið eins og Vinstri grænir. Ef sviksemin við stefnuna halda áfram hlýtur Sjálfstæðisflokkurinn að þurrkast út. Það er ekki þörf fyrir flokk sem þykist annað en hann er.

Sjálfstæðisflokkurinn sem var mesta kjölfestan í íslenzkri pólitík er orðinn að stærsta jójóinu. Ég held að hann gæti enn orðið 30% flokkur eða meira. Þannig eru margir Íslendingar, með þjóðernisstolt, þörf fyrir frelsi og réttlæti og lítilli ríkisvæðingu, en Bjarni Benediktsson og hans dúkkulísur, þau hafa bara alls ekki staðið fyrir þannig pólitík nema að örlitlu leyti, aðallega skrípaleik og trúðalátum og eftirgjöf við Vinstri græna og þeirra öfgafemínisma, fóstureyðingar og slíkt.

En Friggjarblótið kemur uppí hugann. Það mun eiga að gerast snemma í febrúar, og afmælisdagur Katrínar Jakobsdóttur segir til um að æðri máttarvöld hafi verið að segja okkur eitthvað, og láta þau leika í aðdraganda Friggjarblótsins, sem er hringrás náttúrunnar eins og svo margt í Biblíunni, sem fengið er úr heiðnum trúarbrögðum, æðri mýtur og heilagar á ferðinni sem stjórna mannlegri hegðun.

Undir lok Friggjarblótsins kemur Óðinn fram og hann ávinnur sér ást Friggjar. Þar með hefst sögulegur tími í goðafræðinni, gullöldin og þær hringrásir sem snúast um velmegun.

Ef Bjarni Benediktsson er að rísa og ganga inní hlutverk Óðins með því að rjúfa samstarfið við Vinstri græna og Framsókn, þá er hann mögulega að færa Sjálfstæðisflokkinn úr 12 prósentum í 30 prósent. Það var góður tími fyrir Ísland þegar Sjálfstæðisflokkurinn var langstærsti flokkurinn og hefðbundin gildi réðu, kirkjan var sterk, íhaldssöm og trúverðug.

Ég segi ef, ekki að svo sé. Ég segi að þetta sé möguleiki, ekki vissa.

Friggjarblótið gengur út á það að hin villta náttúra er tamin, hin villta kvennáttúra Friggjar, sem er af tröllaættum.

Friggjarblótið lýsir því í fjölmörgum erindum hvernig Frigg verður valdamesta gyðjan í alheiminum, og hvernig öll náttúran visnar, börnin hætta að fæðast, og þá kemur Óðinn fram og yfirvinnur hana með þeim hætti sem ekki er útskýrður. Það er vissulega sigur feðraveldisins. Þar með hefst allt þetta sem við þekkjum, vald Biblíunnar, Vanatrúar og Ásatrúar. Friggjarblótið lýsir villimennsku femínismans og forsögu þegar tröllin réðu með úrkynjun og brjálæði.

Það er mjög dularfullt að kafa ofaní ást Friggjar og Óðins. Frigg mun þýða frú, og því mun hún hafa heitið eitthvað annað upphaflega. Það er ekki vitað með vissu hvað hún hét áður, en eitthvað var það. Það er eitt af því sem þarf að uppgötva í framtíðinni.

Frigg þýðir því bara "eiginkona Óðins", samkvæmt sumum fræðimönnum. Raunar tel ég þetta sama nafn og Briganta, sem þýðir sú sem er skínandi og há.

En torræðar eru ýmsar heimildir sem fjalla um eðli Friggjar. Samkvæmt þeim er hún Loki, eða Loka.

Friggjarblótið lýsir því hieros gamos, heilögu hjónabandi, kannski betur en aðrir forntextar og klassískir.

Hieros gamos lýsir endursköpun, hvernig endurnýjun á sér stað, meðal annars.

Enn fremur, Loki mun vera eldri bróðir Óðins samkvæmt traustum heimildum og réttum.

Sagan um Kain og Abel í Biblíunni kemur því úr Ásatrúnni, úr týndum og horfnum heimildum þaðan.

Nema þetta, Loki reynir sífellt að drepa Óðin, en honum tekst það aldrei. Báðir eru guðir og ódauðlegar verur.

Þetta er meira eins og í stjörnuspáspekinni, þegar guðir og gyðjur tákna hnetti, reikistjörnur, sem hafa áhrif á persónuleika okkar.

Friggjarblótið lýsir vissulega samruna, eins og hjónaband Friggjar og Óðins er. Það er undirstaða friðar og velmegunar.

Eins og allir vita er Óðinn hinn hvikuli sem ríður öllu sem hreyfist og getur afkvæmi við allt sem finnst. Frigg er að sama skapi í eðli sínu tröllskessa sem er eigingirnin og sjálfhverfan holdi klædd, sem lætur allt visna í návist sinni vegna yfirgnæfandi eigingirninnar.

Saman eru þau allt annað og meira, og skapandi og gott afl, undirstaða í veröldinni.

Völuspá lýsir því endurtekinni gullöld.

Gullveig er samkvæmt mínum skilningi sú sem dreifir út gullinu.

Eða hún er sú sem berst fyrir jafnrétti, femínisma, jöfnuði, kommúnisma, fjölmenningu. Þar með hefjast ragnarök.

Lærdómurinn með Völuspá er einfaldlega sá, að gullið á að vera í eigu Ása og Ásynja fyrst og fremst, þau kunna með það að fara. Það er stéttaskiptingin.

Gullveig er orð sem er samsett úr tveimur orðum. Gull og veig. Gull var sömu merkingar þá og nú, dýrasti málmur sem fannst.

Veig er flóknara orð. En það merkir verðmæti frekar en vatn. Vegna þess að málmar voru skornir niður og seldir eftir vigt, veig. Þunginn í því sem var vegið sagði til um verðmætið.

En Gullveig þýðir þegar maður kafar alveg til botns í orðunum og heitinu, sú sem dreifir gullinu sem víðast. Þungi gulls er vissulega rétt merking, en meira felst í þessu eina orði, Gullveig, en bara "þungi gulls".

Gyðjan eða tröllskessan sem var tákn fyrir gullið, hún var einnig tákn fyrir magn af gulli, eða gullþorsta, ágirnd, fégræðgi.

Enn fremur og það sem er mikilvægast við að túlka þetta nafn og hvað það merkir, það merkir viðskipti og baráttu um völd, það merkir að gullið dreifist um jörðina.

Það fer aftur í tímann þegar bronzöld var, þegar alþjóðavæðing ríkti, en þegar járnöld tók við kom upp þjóðerniskennd, og fólk hætti að ferðast eins mikið til að leita að bronzi og stunda viðskipti við fjarlægar álfur.

Gullveig merkir sú sem dreifir gullinu. Þetta fæst með því að skilja að merkingin í orðinu veig var fastbundin verzlun og viðskiptum um gríðarlega langt skeið heiðinnar menningar.

Gullveig er þannig tákn fyrir mjög margt.

En hnignunin hefst með jöfnuðinum. Þrælahaldið er tákn um stéttir í föstum skorðum, og frjósemi sem heldur á jafnvægi í náttúrunni.

Einnig er Gullveig tákn fyrir Mordor, mengun og óhóflega tæknivæðingu nútímans.

Gullveig er tákn um rof á stéttaskiptingu.

Erindi vantar inní Völuspá. Hún er í mjög stuttri mynd eins og við þekkjum hana.

Þetta er sögulegt atriði sem menn þekktu fyrir 1000 árum þegar Völuspá var rituð. Þetta er minni margra kynslóða.

Verzlun og viðskipti buðu uppá það að fólk ynni sig upp úr lægri stéttum, og af erlendu ætterni.

Sérstaklega var þetta þannig í Evrópu fyrir um það bil 3000 árum þegar heiðin trú var þar í blóma, og fyrir tíma Rómverja, að þá var góður tími. Um hann þegja sögubækur. Sumt var jú ritað, en fæst af því er enn til, eitthvað þó í Vatikaninu hjá Páfanum.

Völuspá fjallar um þetta einkum og sér í lagi og kemur með algilda siðspeki og aðrar fræðigreinar í stuttu máli.

Friggjarblótið er það heiðna blót sem er okkur mjög hollt. Það er frumstætt og býður uppá þessa endurnýjun sem hefur ekki orðið lengi.

Með Kötustjórninni færðist Ísland ögn nær því að framfylgja og fara með Friggjarblótið og að blóta guðin á hinn rétta hátt.

Engin hringrás er þó fullkomin á okkar tímum, því við fórum útúr réttum örlagahjólum fyrir löngu. Rétt samstilling við örfá guðdómleg örlagahjól getur þó haft einhver góð áhrif, en þetta er of langt og flókið mál til að útskýra frekar.

Það hagnýta og praktíska útúr þessu er hvað verður í framtíðinni, hvernig fara komandi kosningar og eitthvað slíkt.

Inni á heimilunum verður hið rétta uppeldi að fara fram. Þó ekki fyrr en vestrænt uppeldi kemst allt í lag, og menning okkar öll kemst á réttari kjöl.

Það er svo margt sem gerist eftir Friggjarblótið. Sólarblótið er nú eitt.

Dóttir Baldurs og Sunnu er Sól, og hún ríkir um nokkurra mánaða skeið, og Sólarblótið lýsir því.

Sól er betri gyðja en þau bæði. Hún sver sig í ætt við tívana og tíðarfarið er eftir því samkvæmt fornri trú og heiðinni, það eru sumrin.

Hún verður þó frá að hverfa þegar haustið kemur. Sezt þá Baldur aftur á sinn vagn og tekur við hlutverki sínu að nýju sem sólarguðinn.

Í Sólarblótinu fáum við fallega og góða lýsingu á femínismanum, sem gengur upp, þótt slíkt hafi ekki gerzt í Friggjarblótinu.

Sól leitar sér ráðgjafar í guðanna ríki og hjá föður sínum ekki sízt, sem þekkir gömlu reglurnar. Því er stjórn hennar réttlát.

Það gerist síðan fyrir galdra og töfra að þetta breytist. Tröllin hafa gert samninga og það kemur inní. Talið er að goðsögnin um bræður Óðins komi þarna inní síðsumars.

Þegar Véi og Vili ríkja og Óðinn er fjarri, þá ríkir kaos í goðheimum, sem breiðist út víðar. Þá er Sól véluð í burtu, og drepin samkvæmt öðrum heimildum goðsagnarinnar, en lifnar svo við að nýju, að sjálfsögðu.

Þetta mun vera í júlí, ágúst, september.

Ég held að Sjálfstæðisflokkurinn þurfi alveg nýtt fólk. Kannski getur Áslaug Arna tekið þátt í endurreisninni, en varla svo margir aðrir. Óli Björn Kárason og Brynjar Níelsson, þetta eru menn sem gátu eitthvað gott gert. Annar er að hverfa sem formaður þingflokksins, hinn hefur lítil áhrif. Sjálfstæðisflokkurinn virðist svo gegnrotinn að honum sé ekki viðbjargandi.

Þegar bezta fólkið fær ekki að leiða og hafa áhrif, þá fer allt til fjandans.

Sjálfstæðisflokkurinn verður nefnilega engum harmadauði frekar en Vinstri grænir. Þegar flokkar verða umbúðir og hylki fyrir valdagræðgi, þá leitar fólk eftir einhverju öðru.

Ný könnun: VG í frjálsu falli

Kynlaust eða alkvenkyns mál er svo sannarlega rangt íslenzkt mál

Nýlega var Góði hirðirinn að gefa bækur eina vikuna, og þar gripu margir í feitt og fóru heim með helling af bókum. "Íslenzkt mál" er ritröð, bókaröð frekar en tímaritaröð, gefin út af Íslenzka málfræðifélaginu í samvinnu við Málvísindastofnun Háskóla Íslands.

Ég greip með mér tvö svona hefti eða smábækur. Annað þeirra var 41.-42. árgangur, 2019-2020.

Einn pistillinn þarna eða greinin heitir "Haf góðan dag", "Um uppkomu nýrrar kveðju út frá hugmyndum um talgjörðir". Höfundur er Sigríður Sæunn Sigurðardóttir.

Mér fannst áhugavert hvað háskólafólk segði um þetta.

Greinina hennar las ég næstum alla og fannst ýmislegt gott í henni.

Það er aðeins eitt í þessari ritgerð bókarinnar eða grein sem mér fannst virkilega óþolandi, og það var að hún notaði ekki "Vertu sæll" eða slíkt í karlkyni heldur kvenkyni, "Vertu sæl". Ég get tekið dæmi, þetta er úr greininni:"Báðar kveðjurnar hafa sama merkingarlega innihald en þeim er haldið formlega aðgreindum, rétt eins og kveðjunum "Sæl vertu" eða "Vertu sæl"."

Mín máltilfinning segir mér að allt slíkt eigi að vera í karlkyni. Það er bara sú íslenzka sem hefur verið töluð og rituð alla Íslandssöguna.

"Kynhlutlaust mál er pólitík, ekki málfræði", ritar Eiríkur Rögnvaldsson prófessor á vef sinn og Háskóla Íslands. Þar ritar hann einnig að karlkynið sé hlutlaust í málfræðinni, eigi við um alla, hins vegar sé það valkvætt að breyta þessu af pólitískum ástæðum.

En hversu heimskulegt er það og barnalegt?

Ég er þó sammála henni Sigríði Sæunni í því að vel sé hægt að þola setninguna "Eigðu góðan dag," og að hægt sé að finna henni stað í eldra máli, ef kveðjan "góðan dag" er stytting úr einhverri þannig setningu sem áður var til.

En hverskonar kvenrembupólitík er það að þola ekki að almennt mál sé í karlkyni og að gengið sé út frá því sem reglu? Enda segir maður þegar almennt er talað um eitthvað: "Maður er auðvitað orðinn þreyttur á þessari ríkisstjórn"... eða eitthvað slíkt.

Maður segir ekki:"Kona er auðvitað orðin þreytt á þessari ríkisstjórn"!!! Einnig konur segja:"Maður er orðinn þreyttur á þessari ríkisstjórn", enda eru konur líka menn.

Ég samdi ljóð sem heitir Sonnetta árið 1990.

Þarna nota ég "þau" í staðinn fyrir "þeir". Ingvar frændi var allt annað en sáttur við þetta og vildi að ég breytti því, sem ég gerði fyrir hann, en svo aftur til baka í útgáfunni 2000 á disknum.

Þarna var ég að vísa í "Hér sumir halir sjaldan finna ró", (fyrsta ljóðlínan). Ingvar frændi sagði að halir hafi aðeins verið notað um karlkynið, og vitnaði í þjóðskáldið Matthías, "Til hjálpar hverjum hal og drós sem hefur villzt af leið".

Ég gaf mig ekki og fór í orðabókina og fann þar merkinguna:"Halur merkir maður, eða frjáls maður". Þar með samdi ég jafntefli við frænda minn, sem viðurkenndi að kannski væri mögulegt að nota orðið þannig um bæði kynin, nema hitt væri algengara og hefðbundnara og var því enn á þeirri skoðun að ég ætti að vísa í orðið halur í fleirtölu með "þeir" en ekki "þau".

Ja, ég var ungur þegar ég orti þetta, ekki nema 19 ára. Síðan skipti ég um skoðun og fékk betri máltilfinningu, að "þeir" er hentugra í þessum sambandi.

Ég get tekið fleiri dæmi úr grein Sigríðar Sæunnar.

"Sæl vertu", skrifar hún, "Vertu sæl", "Blessuð", ekki "Sæll vertu", "Vertu sæll" eða "Blessaður". Auðvitað eru þessi orð alltaf notuð eftir því hvort maður talar við kvenmann eða karlmann í "kjötheimum", (daglega lífinu), en almennt eru þau notuð í karlkyni þegar ekkert kyn er tilgreint, því þannig er málið, karlkynið er alltaf í forgrunni, og kvenkynið aðeins notað þegar VITAÐ ER að maður er að tala til konu.

Síðan les maður aðrar ritgerðir og pistla í bókinni, og þar er karlkynið notað sem aðalkynið, eins og venjan er!

Mér finnst þetta sem sé vera lýti á annars ágætri grein hjá Sigríði Sæunni.

Ætli hún hafi verið í kynjafræðinámi og er þetta afleiðing af því?

Þetta heitir eiginlega að kasta stríðshanzkanum, og að fá virðulegt fræðimannasamfélagið á móti sér, sem þó sýnir þessu skilning og velvild, en kannski að ósekju.

Þetta er þó aðeins byrjunin á að fjalla um allt þetta mál. Ég sýni því meiri skilning að nota hvorugkyn þegar fólk vill skilgreina sig þannig. Mér finnst einnig gaman að læra nýyrði, þótt deila megi um nauðsyn þeirra vissulega og ekki eru allir sammála um hana. Það er þó eitthvað sem þarf að fara varlega í líka, helzt, til að varðveita íslenzkt mál. Athugum það að Jónas Hallgrímsson og Fjölnismenn náðu ekki árangri nema með því að vera harðir á málrækt og réttu máli.

Umhverfisvernd, fjölmenning og jöfnuður, þetta er allt að keyra í þrot í Evrópu

"Kína sigrar að lokum" er áhugaverður pistill eftir Júlíus Valsson. Já, við megum ekki vera of sjálfhverf hér á skerinu í skjóli forréttinda kynþáttar okkar sem er að deyja út og völd okkar með.

Ástæðan fyrir því að Kína varð ekki leiðandi heimsveldi fyrr á öldum var stefna þeirra um að vera sjálfu sér nægt og að önnur ríki væru ómerkilegri en þeirra ríki, og lítt þess virði að skipta sér af þeim.

Eins og Arnar Sverrisson hefur ritað um í pistlum hér þá er gáfnavísitala fólk af austrænum uppruna ívið hærri en annarra.

Ef maður er ekki rasisti þá er maður fáviti. Þetta má orða á annan hátt. Ef maður gerir ekki greinarmun á rauðum eða bláum lit er maður litblindur. Ef maður gerir ekki greinarmun á mat og eitri er maður í djúpum skít.

Ég hef áhuga á að fjalla um ástæðurnar fyrir því að austrænt fólk mælist með hærri greindarvísitölu en af öðrum uppruna.

Ég tel ástæðuna vera orðið sem dr. Helgi Pjeturss notaði svo oft og mikið, samstilling.

Vit skapast nefnilega ekki í einstaklingnum sjálfum, heldur fyrir samverkandi þætti og tengingar milli huga og innan eins heila. Þó er það andinn sem stjórnar þessu enn frekar.

Það er margt sem fólk missir af sem kynnir sér ekki fræði dr. Helga Pjeturss.

Ástæðan fyrir því að gyðingar mælast einnig með hærri greindarvísitölu en flestir er sú sama. Þeirra menning er ástæðan, samstilling þeirra, en einnig erfðafræðilegir þættir.

Gyðingar nútímans eru mjög margir með aríagen næstum í meirihluta, eftir að hafa verið flóttamenn í Evrópu öldum saman og aldatugum saman.

Því eru Palestínumennirnir ívið meiri semítar jafnvel.

Mannréttindabrotin sem líðast í Kína vegna ofurvalds kommúnistaflokksins þar, þau eru án efa stór þáttur í því að iðnaður þeirra hefur forskot. Með því að hálfneyða eða gjörneyða fólk í vinnu fá þeir ódýrara vinnuafl en aðrir. Með því að láta fólk vinna í heilsuspillandi umhverfi sem er bannað í Evrópu eykst forskot Kínverja á Evrópubúa enn meira. Þannig bætast þættirnir við einn við annan.

Ef maður skoðar vinalista Júlíusar Valssonar sér maður alla flóruna frá vinstri til hægri af Íslendingum, áður en vinstrimenn urðu of móðgunargjarnir og of wóksjúkir og yfirgáfu Moggabloggið og keyrðu sig upp í enn meiri öfga í sínum eigin bergmálshellum.

Egill Helgason er þar og fleiri.

Það hefði verið mikið gæfuspor af RÚV að slaufa ekki öllum nema sínum eigin sérvitringum til vinstri.

"Hnignun Evrópu" er síðasti kafli pistilsins merka. Hann er líka styztur, eins og örvænting hafi gripið höfundinn.

Það er nú svo, og þann samanburð hef ég frá öðrum hnöttum þar sem nazisminn hefur sigrað, að þar sem aríar eru samstilltir ná þeir beztum árangri.

Ekki þýðir að gráta það og gröfin bíður þeirra sem grafa sér hana af mestum móð.

En kínverska undrið vekur manni hrifningu. Þar virðist kapítalismi og kommúnismi hafa gefizt saman í hjónaband loksins með góðum árangri.

Kína er í ónáð á Vesturlöndum eins og Rússland.

Almenningur og fyrirtæki kaupa rafbíla æ minna í Evrópu. ESB þarf að fjárfesta 800 milljarði evra til að standast samkeppni við USA og Kína.

Verður þar gert?

Eða er rafbílabólan loksins að springa einnig í Evrópu?

Það er nú eitt og annað við þetta sem þarf að setja uppá yfirborðið og ræða til fulls.

Vaxandi fylgi þjóðernisöfgaflokka í Evrópu er auðvitað rökrétt framhald af versnandi kjörum almennings og svo meiri átroðningi og glæpum frá þeim aðkomnu.

Það sem jafnaðarmenn ætluðu að forðast varð þó yfir þá að koma. Eða með öðrum orðum: Sigur nazismans og rasismans var óhjákvæmilegur fullkomlega innan Evrópu.

Rétt eins og ýmsir hafa bent á þá er nazisminn ekki hægriöfgastefna heldur blanda af öllum stjórnmálastefnum. Áherzlan á hið sterka ríkisvald og miðstýringuna minnir meira á vinstriflokka og miðjuflokka en hægriflokka.

Munurinn á jafnaðarfasisma sem er alþjóðahyggjujafnaðarfasismi og svo þjóðernisjafnaðarfasismi er nefnilega ekki svo mikill.

Hvað ætlar kommúnískt valdið að gera í Evrópu? Berja rasískan almenning niður?

Eins og ég hef fjallað um áður, jafnaðarfasisminn er gereyðingarstefna og það er femínisminn einnig.

Hætt er við bölsýni og uppgjöf ef maður fjallar um þetta.

Svifið inn í framtíðina á rafskýi

Ísland er ekki hlutlaus friðarþjóð, heldur púðluhundur sem geltir

Kastljós sýndi viðtal við æðsta yfirmann Bandaríkjahers, Charles Q. Brown, yngri. Rætt var um Nató, stríðin í heiminum, og Keflavíkurstöðina.

Það var eftirtektarvert hvað Brown var þögull og sagði fátt í mörgum orðum eins og pólitíkusa er háttur, en það er taktík sem mjög háttsettir menn verða að temja sér, því nóg er togað og teygt hvað þeir láta frá sér fara.

Þó var ýmislegt hægt að lesa á milli línana og svörin voru skýr hvað það varðaði sem hann lét ósagt og neitaði að svara beint ýmsum spurningum, og tók því ekki undir það sem spyrillinn gaf til kynna.

Baldvin á RÚV spurði og enskan hans var góð.

Merkilegt var að þegar Baldvin spurði hvort Bandaríkin ætluðu að draga sig mikið til út úr Nató, þá svaraði Brown að Nató væri nú þegar sterkara en fyrir nokkrum árum.

Í þessu svari fólst fannst mér óbein játun við spurningu Baldvins, eins og hann væri að segja að ekki yrði mikill skaði skeður þótt Bandaríkin drægju sig talsvert mikið út úr Nató.

Um Keflavíkurstöðina var svarið eins og oft áður að verið væri að skoða að efla hana og samskiptin við Íslendinga.

Af því svari var þó ljóst að efling Keflavíkurstöðvarinnar myndi aðeins raungerast ef það væri í hag fyrir stríðsvélina miklu, það væri aukaatriði hvað okkar þjóð væri fyrir beztu, heldur hvort sú stöð yrði þeim hernaðarlega mjög mikilvæg aftur. Af svörum hans mátti heyra glytta í að Bandaríkjamenn telja það möguleika að gæti orðið aftur. Áhuginn á að vera vakandi yfir ástandinu var þarna til staðar.

Síðan var spurt útí Rússa og stríðið í Úkraínu. Brown var svo loðinn í þeim svörum að það fannst mér sérlega eftirtektarvert, mér fannst hann ekkert gefa út um þetta, en sveigði talið í aðra átt stöðugt, nema þetta að áfram héldi stuðningur við Úkraínu.

Ekki vildi hann fara útí hvort spennan væri að aukast hér vegna Úkraínustríðsins.

Rússnesk rúlletta er nafnið yfir það sem Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir hefur verið að leika með því að loka sendiráðinu í Rússlandi, á meðan aðrar þjóðir gerðu það ekki.

Í DV er fjallað um það að það eina sem ákvörðun Þórdísar utanríkisráðherra gerði var að drepa blómlegt fyrirtæki á Akranesi, Skagann 3x, sem lifði á viðskiptum við Rússa. Þetta var hennar gamli heimabær og ekki allir hrifnir af því.

Sannleikurinn er sá, að ef stigmögnun heldur áfram þá er sú ákvörðun hernaðarlega framar að láta Ísland hverfa af landakortinu en margar aðrar fyrir Rússa. Ekki þarf annað en einhvern slatta af kjarnorkusprengjum til að láta landið hverfa og alla Íslendinga með. Að vísu yrði það sennilega byrjunin á heimsendi, því mengunin útí hafið og andrúmsloftið, ásamt gjörðinni væri þannig að Bandaríkjamenn yrðu að svara því. Svo ekki er það líklegt nema allt fari til Andskotans, eins og getur reyndar gerzt miðað við heimsmálin og stigmögnun á því sviði sem varðar okkur öll.

Þórdís Kolbrún er búin að gera Ísland að skotmarki, með því að verða aðalóvinur Pútíns á Vesturlöndum. Hvílík stjórnkænska! Hvílíkur gróði fyrir landið og þjóðina!

Nei, sannleikurinn er sá að Charles Q. Brown veit það ekki frekar en Bandaríkjamenn aðrir hvernig þetta þróast, fólk er að leika sér að eldspýtum og sprengiefnum.

Já hlýnunin gerir það líka að verkum að Grænland getur nýtt sér málma sem áður voru undir ís. Áður en næsta ísöld byrjar,  sem getur orðið hvenær sem er, þá fjölgar skipakomum hingað og Kínverjar fá meiri áhuga á okkur með peningaglampa í augum.

Gamli boðskapurinn er enn við lýði, sem Bubbi Morthens söng um, í Segulstöðvarblús, og fleiri lögum.

 

Fyrsta heimsóknin til Íslands í áraraðir

Silfur gærdagsins sýndi að Bjarni er að reyna að stjórna - með því að sýna að hann fékk nóg, og það vonandi stækkar flokkinn

Maður hefur haft það á tilfinningunni undanfarin 7 ár að Sjálfstæðisflokkurinn sé fórnarlamb, og ráði ekki við neitt.

Já, loksins sér maður grilla í það að vinstrisjónarmið hætti að stjórna Sjálfstæðisflokknum vegna sálfræðihernaðar vinstrimanna, sem er þeirra sérgrein, að koma inn samvizkubiti og minnimáttarkennd hjá fólki, að kúga fólk andlega. Frankfurt skólinn hefur haft sín áhrif, þjóðfélagsverkfræðin.

Í kvikasilfursþætti kvöldsins kom sterklega í ljós að Vinstri grænir sprengdu stjórnina faktískt með því að vilja ekki starfa undir hans forystu, þótt það kæmi ekki fram í fjölmiðlum og væri í leynum.

Einnig kom það fram í dagsljósið að kosningabaráttan er ekki að hefjast núna, hún hófst fyrr, og með þeim orðum Vinstri grænna í haust að þeir væru að sækja í ræturnar, sérstöðuna. Já, Vinstri grænir vildu útúr stjórninni fyrir allnokkru, vegna minnkandi fylgis, en orð Svandísar eru meira til þess ætluð að varpa skömminni á Bjarna að hafa svikizt um og ekki staðið við skyldur sínar. Það er þessi venjulegi sálfræðihernaður kommúnista og jafnaðarmanna.

Það er ekki hægt að svara því hér hvað hefur valdið minnkandi fylgi flokkanna.

Hér eru þó nokkur atriði sem vert er að íhuga.

Það eru til allmargir þjóðernisinnar á Íslandi. Því fólki finnst andstyggilegt að gangast við að vera rasistar. Sumir eru þannig, aðrir ekki.

Þegar þessi stjórn komst á laggirnar fyrir 7 árum þá töldu margir að ákveðinn rasismi væri í spilunum og glöddust þessvegna. Það vita allir um rasískar rætur Framsóknar og Sjálfstæðisflokksins. Eiríkur Bergmann og fleiri hafa skrifað bækur um þær rætur og tengingar, og útskýra þannig að ekki hafi komið fram almennilega harður hægriöfgaflokkur á Íslandi, því þetta sé hluti af stefnu Framsóknar og Sjálfstæðisflokksins.

Að vísu ýkir Eiríkur Bergmann kannski eitthvað í þessum bókum, en sannleikskorn er í þessu. Þegar flokkurinn var lagður niður sem helzt tengdist Hitler áður en seinni heimsstyrjöldin brauzt út, þá lá leiðin inní Sjálfstæðisflokkinn hjá flestum.

En Vinstri grænir sem gáfu sig mest út fyrir fjölmenningu og öfgafemínisma uppúr 2000 eins og Samfylkingin, þeir áttu rætur í Alþýðubandalaginu. Sá flokkur var nú mjög þjóðernissinnaður, taldi Kanasjónvarpið hið versta mál út af erlendum áhrifum, og margt annað sem kom frá öðrum löndum.

Það er oft sagt að þjóðernisöfgarnar mætist í flokkum sem eru lengst til vinstri og hægri.

En það sýndi sig ekki í þessari ríkisstjórn. Í tíð þessarar ríkisstjórnar flæddu útlendingar inní landið og reistu hús fyrir sig á meðan Íslendingar af norrænum ættum hættu að fjölga sér nóg og fluttu margir úr landi.

Fjölmenningin var semsagt í yfirgír þessi 7 ár. Jafnvel er það svo að ef eignarhald á landi og fyrirtækjum er skoðað, eða stóreignum, nýbýlum og húseignum verðmætum, þá kemur í ljós tenging við Davos og Elítuna, og sú tenging verður alltaf skýrari. Skömm sé þessari ríkisstjórn Andskotans sem er loksins að fara frá!

Manndómur, mannvirðing, mannkostir og sjálfsvirðing, allt var þetta á sölu fyrir Davosauðævi. Verstu lestirnir hjá Framsókn, Sjálfstæðisflokki og Vinstri grænum komu í ljós.

Flissandi Katrín var andlitið út á við, ábyrgðarleysið.

Betri sönnun er ekki til fyrir þeirri skoðun eða kenningu að konum hæfi ekki að stjórna, að þær hafi ekki skaplyndið í það, að þeim hætti frekar við ábyrgðarleysi.

Flokkur fólksins og Miðflokkurinn tala fyrir þessari mannvirðingu og þjóðerniskennd og skoðanakannanir hafa sýnt að landsmenn kunna að meta það.

Bjarni Benediktsson hrökklaðist frá völdum með skömm vegna þess að hann og hans fólk sveik hugsjónir Sjálfstæðisflokksins.

VG missti fylgi sitt af sömu ástæðu.

Jafnvel Framsókn missti fylgi sitt af sömu ástæðu.

En þetta eru merkilegir tímar.

Þenslan og verðbólgan, þetta sem allir vilja losna við, það er afleiðing af alþjóðavæðingunni sem fráfarandi ríkisstjórn hefur keyrt í hæstu hæðir. Það er ekki hægt að selja sál sína til Andskotans til eilífðar, eins og Fástus komst að.

Arnar Þór Jónsson hefur talað enn skýrar um þetta en Sigmundur Davíð. Ótti almennings er svo mikill við Elítuna að hann mun kannski ekki uppskera í nægilegu fylgi strax. Þó má búast við að hann og flokkur hans fari uppávið með tímanum, og fái verðugan sess, því veruleikinn á eftir að sýna þetta enn betur, að arðrænandi öflin tengjast ESB og demókrötum, og kerfisvæðingunni, alþjóðastofnunum þar sem reglur eru settar ofar en mennskan.

Þræll Elítunnar hefur verið Sigurður Ingi jafnvel enn frekar en aðrir. Framsóknarflokkurinn er andstæðan við það sem hann var stofnaður til að vera, þegar Jónas frá Hriflu skrifaði að "allt sem gert væri á Íslandi ætti að vera til að efla og styrkja íslenzka kynstofninn".

Þessi ríkisstjórn hefur verið að skipta um þjóð í landinu, reka suma í burtu en fá aðra inn, allt fyrir Mammon, George Soros, Bill Gates og þannig auðjöfra.

Smám saman er þróunin í öðrum löndum að koma hingað. Fólk er að fá nóg af siðleysinu.

Forystumenn koma og fara. Flokkar fæðast og deyja, jafnvel gamlir og grónir flokkar eins og Framsókn og Sjálfstæðisflokkurinn.

En þegar ég sá Bjarna roðna af reiði í kvikasilfursþætti gærdagsins undan orðum Svandísar, þá fór ég að íhuga hvort hann sé kannski ekki tilbúinn að láta öðrum eftir að stjórna flokknum alveg strax, og þá gæti orðið spennandi að fylgjast með hvað gerist.

Össur segir söguna munu endurtaka sig