Milljón í jólaglaðning, en ekki fyrir þá sem ná vart endum saman

Vinstrimenn og jafnaðarmenn yrðu ánægðir ef þeir lægstlaunuðu á Íslandi fengju milljón í jólabónus.

Allt starfsfólkið fær milljón krónur í jólaglaðning

Þessi eina er farin útí lönd, ljóð frá 15. marz 2013.

Ef þau finna það hjá sér,

er eins og það skipti máli.

Blómin eru annars svo misjöfn,

og hvort hún er mín  týpa...

við skulum athuga það

þegar aðrir hafna sér

að safnhaugurinn er ekki endilega þróin.

 

Þessi eina er farin útí lönd,

eða ekki með mér að minnsta kosti,

og það er ömurlegt.

 

Var aldrei nógu fínt hjá mér fyrir hana,

eða var hún of ung?

Var ég of feiminn?

Þetta gerist ekki í fyrsta kastinu endilega...

stundum ráða tilviljanirnar öllu,

eða er það ekki?

 

En maður verður of gamall fyrir allt

að lokum.

Ekkert gengur upp.

Með sinnuleysi, viljandi upplýsingaleysi og lítilsvirðingu er fólk látið farast á þessu landi

Það er þekkt staðreynd að eftir kóf og sprautur urðu umframdauðsföll á Íslandi mun fleiri en áður. Enn er mikið um veikindi, og grunur leikur á að sprauturnar hafi skaðað ónæmiskerfið í fólki. Æpandi og skerandi þögn er um þetta, og í stað nákvæmra upplýsinga eru villandi upplýsingar og almennar sem ekkert segja. Rangar sjúkdómsgreiningar, almennar og ónákvæmar, í stað Covid-19 - eða sprautuskaða, og verri Covid-19 veikinda af bóluefnunum.

Viljandi gefa læknar loðnar og almennar upplýsingar um hættuleg veikindi, sem væri hægt að rekja til breytinga á heilsufari eftir sprautur, eða Covid-19 sýkingar.

Augljóst er að opinberri línu er fylgt, að blekkja fólk með ónákvæmum upplýsingum, svo sannleikurinn komi ekki í ljós, svo reiðin vakni ekki meðal almennings, hin réttláta reiði.

Fyrrum hraust fólk verður alvarlegar veikt á öllum aldri, og læknar gefa ekki upp sjúkdómsorsakir, "veira" en ekki tekið fram hvaða veira. Það er meira en grunsamlegt. Í ljósi afneitunarstefnu landlæknis og sóttvarnarlæknis á sprautuskaða og afneitunar flestra annarra í kerfinu má ljóst vera að Covid-19 grasserar sem aldrei fyrr og gengur í sífellt svæsnari bylgjum jafnvel, og ekki síður meðal bólusettra.

Þögnin er sönnun. Reynt er að fela sekt og mistök.

Hér á landi ættu að vera stofnuð baráttusamtök sem þrýstu á að upplýsingar liggi fyrir, ekki bara "einhver veira", heldur hvenær Covid-19 er á ferðinni, og veldur jafnvel stórskaða, og bólusetningar gagnslausar eða skaðlegar.

Niðurstöðurnar gætu komið á óvart. Þær gætu staðfest það sem andstæðingar bólusetninga héldu fram alveg frá upphafi.

Aðstandendur þeirra sem deyja vegna vímuefna ættu líka að reiðast meira. Að selja banvæn verkjalyf sem götudóp er afbrot. Það drepur fólk á bezta aldri sem ætti lífið framundan annars.

Samsæriskenningar ekki lengur, heldur blákaldur veruleiki. Lyf sem áttu að hjálpa eru nú orðin söluvarningur og drápstól.

Eins og ég hef sagt, hægt er að útrýma þjóðum á fleiri vegu en gert var í WW2. Að afskræma söguna með því að skrímslavæða suma en ekki aðra er gert í pólitískum tilgangi.

Hægrimenn þurfa að rísa upp og mótmæla, ekki bara vinstrimenn.

Sýndarmennskuráðstefna enn einu sinni.

COP28 er umdeild. Flestir eru sammála um að ráðstefnan sé sýndarmennska. Að ekki skuli stórþjóðirnar neyddar til að minnka losun er skandall. Hrossakaup og spilling í algleymi.

Ólafur Ragnar vill þó ekki viðurkenna slíkt, því hann hefur verið þátttakandi í þessu lengi.

Mannkynið hefur gjörsamlega brugðizt að þessu leyti. Það er ekki hægt að leggja áherzlu á umhverfisvernd og hagvöxt í senn, eða varla.

Einfaldari lífskjör og menning, að afneita tæknibyltingum liðinna áratuga að mestu, að hverfa aftur í faðm náttúrunnar - þetta og aðeins þetta virkar sem allsherjarlausn fyrir allar þjóðir.

Mengunarþoka umlykur Dúbaí

Allt í kerfi, skólakerfið fer í kerfi

Það er mjög merkilegt að eftir því sem sérfræðingaveldið hleður utaná sig í skólunum, og allt verður alþjóðavæddara lækka einkunnirnar stöðugt og árangur í Pisa hrapar enn.

Pistill Björns Bjarnasonar um þetta í dag er ágætur, en ég er ekki viss um að rétt sé niðurstaða hans að skýringanna sé helzt að leita í innra starfi skóla, en þó hlýtur það að vera rétt hjá honum að miklu leyti.

Ég er Birni sammála um að agi og þjálfunarleysi uppá gamla mátann skilur okkur að og Asíuþjóðirnar sem búa við þannig vinnubrögð.

Ásmundur Einar Daðason vill enn eina kerfisbreytinguna. "Allt í kerfi" var slangursetning sem ég heyrði oft á níunda áratugnum - sögð af öðrum unglingum. Merkingin var eins og "allt í steik", eða "allt í rugli." Ég held að allt sé í kerfi hjá þeim kerfislægu.

Einnig heyrði maður "að fara í kerfi", fara á taugum.

Þegar búið er að breyta kerfum hundrað sinnum og ekkert gengur og allt verður verra gæti mögulega verið að búið sé að eyðileggja kerfi sem virkuðu fyrir 100 árum en gera það ekki lengur því búið er að útþynna þau svo mikið, fjarlægjast upphaflegu skilvirknina.

Mín skoðun er sú að íslenzka þjóð sé öll í rugli, uppeldið ónýtt og menningin dauð, einsog einn góður maður orðar það svo oft.

Ég held að skýringanna sé að leita inni á heimilunum, í femínismanum, sem er hryðjuverk gegn lífinu og Guði í eðli sínu. Íslendingar eru svo duglegir að hlýða nýjasta ruglinu að þeir henda sjálfum sér í ruslið í leiðinni.

Á tímum langafa og langömmu, um 1900, þá vildu börnin læra. Það er bara löngu liðin tíð. Þá var ættjarðarást tízka meðal barna og unglinga. Það voru góðir tímar. Okkar tímar eru vondir tímar og menningarsnauðir. Þetta er skýringin. Fullkomin ómenning ríkir í landinu.

Árangur íslenskra barna hrapar í Pisa-könnun

Hvernig er hægt að hjálpa fleirum til geðheilbrigði og almennrar vellíðunar og hreysti?

Stutt er á milli geðheilbrigði og geðveiki, stundum er það að mestu leyti getan eða viljinn, nennan, til að vinna (launaða, opinbera vinnu samkvæmt skilgreiningum skólakerfisins) sem sker úr um þetta. Rétt eins og aðeins er hægt að treysta þeim sem segjast fæddir í röngum líkama, en ekki þeim sem hafa fordóma gegn þeim.

Páll Vilhjálmsson hefur bloggað um það að honum finnist það ótrúlegt að fólk geti talið sig hafa fæðzt í röngum líkama, og að nóg sé að fullyrða það til að það sé tekið gilt, og þeir einstaklingar séu ekki geðveikir fyrir vikið. Einnig hefur hann bloggað um geðveikt fólk, og þegar til þess er vísað sem veikra einstaklinga finnst mér það alltaf jafn einkennilegt og rangt, eins og þegar þeir sem telja sig hafa fæðzt í röngum líkama telja það móðgun við sig að telja það geðveiki að upplifa tilveruna þannig.

Fordómar gegn geðveiku fólki eru meiri en fordómar gegn hinseginfólki, það hafa kannanir sýnt. Því vantar meiri umræðu og skilning. Einnig er það skrýtið að bóluefnaandstæðingar mæta líka meiri fordómum en þeir sem áður töldust til hefðbundinna minnihlutahópa, útlendingar, litaðir, samkynhneigðir, osfv.

Ég var orðinn 50 ára þegar æskuheimili mitt var rifið, Digranesheiði 8, það var 2021. Þar hafði ég lifað í þeim draumórum að ég myndi verða frægur poppari, ef ég bara tæki upp meira af lögum eftir mig. Þar var ég með hljóðver í herberginu mínu.

Síðan eftir að ég fluttist þaðan hef ég smám saman gert mér það ljóst að ég hef lifað í lygi og sjálfsblekkingu, það er að segja, ég verð sennilega aldrei frægur poppari og get sennilega aldrei lifað á listinni. Ég fór að blogga því ég saknaði afa og ömmu og þeirra hægriskoðana og fannst ég finna þær á þessu bloggi.

Ég hef verið öryrki síðan 1996 þegar ég fékk þá skilgreiningu að ég væri með ofsóknarbjálæðisgeðklofa. Ég hef svo sem ekki alltaf verið sáttur við það, og trúað mismikið á að það sé rétt. Mamma hefur verið dugleg við að segja að þetta sé ekki rétt, en hún er nú jafnvel með enn minni jarðtengingu en ég, og samt er hún ekki geðklofi opinberlega, heldur kennari á eftirlaunum. Mörg vandræði í hennar lífi hafa þó verið til þess að sumir í fjölskyldunni hafa kallað hana geðveika, en það er hún ekki sátt við.

Geðveiki er ekki það sama og að vera heimskur. Það er heldur ekki það sama og að vera ofbeldisfullur. Fordómar samfélagsins eru algengir í þessa veruna þarsem einföldum staðalímyndum er slegið saman sem fengnar eru úr bíómyndum eða kerlingabókum og kjaftasögum allra alda.

Ég man nokkuð vel samtöl við fólk sem mér finnst áhugaverð og kenna mér eitthvað. Þannig get ég munað ævilangt samtöl sem ég átti einusinni við fólk, ef ég hef áhuga á því sem rætt er. Samt held ég að ég gleymi flestu einsog aðrir.

Þannig get ég til dæmis rifjað upp það sem okkur fór á milli, geðlækninum sem kom mér á örorku og mér 1996. Ég man ekki hvað hann heitir eða hét en markverðustu bútunum man ég eftir.

Ég hafði og hef áhuga á Nýalsstefnunni, sem sumir telja spíritisma, en er ekki spíritismi alveg. Ég man að ég spurði hann: "Eru allir andlegir hæfileikar þá geðveiki?" "Nei, svaraði hann, það fer eftir mörgum atriðum."

Eitt af því sem sannfærði hann um að ég væri geðveikur var viðhorf mitt til kvenna. Ég sagði honum að ég teldi þær geimverur sem ætluðu að ná tökum á jörðinni og væru undir stjórn geimvera. Þetta var eftir taugaáfallið sem ég fékk 1991 út af ástarsorg, sem ég kallaði "Sumar í Helvíti", og ég sagði honum frá ofskynjununum frá því tímabili. Mér skildist þó á honum að fyrst ég datt úr skólakerfinu og hafi ekki tollað í vinnu neinsstaðar væri það þetta atriði sem hæfði skilgreiningunni geðveiki frekar en ofskynjanir eða stakar ranghugmyndir eða flóknar. Maður mætti jú hafa skrýtnar skoðanir án þess að vera talinn geðveikur, því það væru fordómar að telja skrýtnar skoðanir einar og sér sönnun um geðveiki.

En þetta snýst um að geta treyst fólki. Ofsóknaræðið felst í því að geta ekki treyst fólki, og væntanlega á sinn þátt í því að ég er líka tortrygginn útí Big Pharma og allt það. Vel að merkja er það eitt og sér ekki nein sönnun um geðveiki heldur. Nema ef maður getur ekki unnið eða tollað í námi útaf einhverju og þetta bætist við þá fær maður þessa löggildingu sem öryrki.

Hér á blogginu hittir maður marga yndislega einfeldninga sem eru troðfullir af fordómum í bak og fyrir. Mér finnst það alltaf frekar skemmtilegt, jafnvel þegar þeir beinast að geðveiki.

En auðvitað er sannleikurinn sá að hvert þjóðfélag hefur sína skilgreiningu á geðveiki.

Fyrir nokkrum árum fór ég að sjá þetta alveg í nýju ljósi.

Það gekk svo vel á verkstæðinu hjá afa að fram yfir tvítugt gaf hann mér ríflega vasapeninga og það nægði mér. Síðan var gatan grafin í sundur að verkstæðinu árið 1993 og stóðu þær framkvæmdir yfir í næstum heilt ár, eða fram á sumarið 1994. Afi sagðist ekki hafa efni á því að láta mig hafa vasapening lengur. Það sumar fór ég í bæjarvinnuna, og var einusinni rekinn fyrir að rífast við yfirmanninn (yfirkonuna, flokksstjórann). Ástæðan var einföld, ég sagðist ekki taka við fyrirskipunum frá kvenmanni, sem auk þess væri yngri en ég. Þá var klukkan um rétt eftir hádegi og þetta var í júní 1994. Þó hringdi hún skömmu eftir að ég hafði þrammað heim í þungu skapi, en hún var flokkstjóri, og bað mig afsökunar og sagði að ég væri aftur ráðinn, ef ég gæti fyrirgefið henni og tekið afsökunarbeiðnina gilda, sem ég gerði. Eftir það gekk vinnan vel og ég vann út ágústmánuð 1994. Enda veitti hún mér athygli og hrós og ég var hörkuduglegur fyrir. Hún kunni á mig.

En árið 1995 nennti ég ekki að vinna neinsstaðar eða sækja um. Þá sagði afi mér að sækja um styrk hjá féló, sem ég gerði fúll og ekki hrifinn.

Ég fékk þar vasapening í nokkra mánuði, eða það var alveg í ár, til 1996. Þá var mér tjáð af konu, sem ég held að hafi heitið María, að ungir menn sem væru þannig með framfærslustyrk væru settir sjálfkrafa á örorku, eða það væri stefnan hjá bænum. Ég sætti mig við það og geðlæknirinn var ekki lengi að finna það út að ég væri með ofsóknarbrjálæðisgeðklofa.

En ég fór að setja þetta í samhengi nokkuð seinna. Ég hafði birt ljóð í skólablaðinu um bitrar tilfinningar til stúlkna og kvenna og sungið þannig lög opinberlega.

Ég fór að átta mig á því að þetta væri hluti af alþjóðasamsæri femínista um að kúga karlkynið. Ég skrifaði handrit, brot af bókum og jafnvel stutt rit í fullri lengd um þetta og svipuð málefni, allt óútgefið, samsærin gegn karlkyninu og Vesturlandabúum og margt fleira áhugavert.

Harakiri Vinstri grænna, fá 5.1% fylgi, minna en nokkru sinni fyrr samkvæmt nýjustu könnun

RÚV sagði frá að aldrei hefur lægra fylgi mælzt hjá Vinstri grænum, 5.1 prósent, og munar litlu að þeir detti af þingi og verði eins og öfgaflokkarnir svonefndu sem hingað til hafa ekki riðið feitum hesti frá þessum blessuðu kosningum.

Alveg frá stofnun flokksins hefur fylgið verið ögn hýrara en þetta. Sjálfstæðisflokkurinn er kominn niður fyrir tuttugu prósentin og er í frjálsu falli eins og Vinstri grænir. Fylgi Framsóknar tekur þó við sér og er hann eini flokkurinn við stjórn sem hýrnar við.

Af þessi má læra að það þýðir ekki að hafa gjörólíka flokka í sömu stjórninni,  hvort sem þeir rífast eins og hundar og kettir á yfirborðinu eða fela hatrið sem á milli þeirra ríkir verðuð moðsuðan sem starfað er eftir þess eðlis að fylgið hríðfellur af þessum sömu flokkum, samkvæmt náttúrulögmáli.

Sú lexía hlýtur jafnvel að verða ofaná að skandínavíska nýhefðin sé til eftirbreytni, að vinstriflokkar annarsvegar og hægriflokkar hinsvegar geri með sér bandalög fyrir kosningar sem stefnt verður að eftir kosningar að koma til valda. Annars verður stefnuleysi út úr kosningaúrslitunum, þetta sem landsmenn hafa þekkt undanfarin ár, eftir að Katrín og félagar komust til valda.

Það hljóta að vera takmörk fyrir því hvað tækifærismennska, hræsni og yfirdrepsskapur geta verið valdamikil fyrirbæri hjá þessari aumu þjóð okkar.

Guðmundur Ingi Guðbrandsson vann gott verk sem umhverfisráðherra, enda hvæstu sjálfstæðismenn á hann, sem sýnir að hann stóð við prinsippin. Svandís Svavarsdóttir reynir eitthvað svipað, en er svo umdeild fyrir fóstureyðingalöggjöf sína að hvalveiðibann hennar skapar jafn miklar óvinsældir og vinsældir innan eigin flokks.

Að öðru leyti fá umhverfisáherzlur Vinstri grænna mjög tæplega að njóta sín í samstarfi við þessa flokka.

Ég minnist þess að þegar Steingrímur og Jóhanna slógu skjaldborg um auðróna, alþjóðavæðingu og spillingu í landinu, þá fékk flokkurinn svipaða gagnrýni. Samstarfið við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn kostaði flokkinn margt og mikið, og þó var látið í það skína að mikil hetjuverk hefðu verið unnin. En það var mál flestra að heimilin í landinu hafi borgað brúsann fyrir auðróna og Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og glóbalistana. Síðan kom Sigmundur Davíð eins og hetja og kom ýmsu í lagi, en hatur vinstrimanna á honum var það mikið að honum var steypt af stóli eftir svívirðilegt umsátur á RÚV, þar sem hann var látinn gjalda fyrir það sem aðrir komust upp með, og honum var ráðlagt af fjármálaráðgjöfum. Aðeins af því að hann játaði ekki þær syndir fyrir þjóðinni eins og í kaþólskum skriftastól var hann fordæmdur. Ranglega.

Jóhannes Ragnarsson sem hefur skrifað marga fyndna pistla hefur lýst því hvernig arfurinn frá Alþýðubandalaginu hafi verið stór og mikill þegar Vinstri grænir voru stofnaðir. Jafnvel þannig að gamlir kommúnistar létu sig dreyma um betri flokk og meira í samræmi við grunngildin. En síðan hefur það lap þynnzt út æ meira, þar til nú er eftir eitthvað svo þunnt að enginn kannast við hvað þekkja megi af bragðinu lengur, nema eiginhagsmuna-kapítalisma í bland við tækifærismennsku-vinstristefnu einstaka sinnum og duttlunga-umhverfissjónarmið þegar tækifæri gefast.

5.1 prósenta fylgið segir víst sömu sögu. Fólk kannst ekki lengur við umskiptinginn.

Vinstri grænir minna helzt á bæ í Úkraínu sem hefur verið sprengdur í frumeindir sínar af Rússum, eða húsaþyrpingu á Gaza sem Ísraelsmenn hafa sprengt í öreindir sínar.

Vinstri grænir minna á þannig rústir, þar sem samstaðan felst í óttanum við foringjann en ekki sannfæringu á grunngildin lengur. Flokksmenn vita að þeir eru á sökkvandi sjóræningjaskipi, eins og því sem sprengt er í tætlur í hverri einustu Ástríksmyndasögubók.

Ef Vinstri grænir vilja því halda flokknum lifandi eftir næstu kosningar þurfa þeir að svamla í köldum sjónum til lands, og nota eigin orku og sannfæringarmátt til að gefa flokknum aftur líf. Já, takk, Katrín Jakobsdóttir, eins og Atli Bollason skrifaði frábærlega um á vef Vísis. Hann er fyrrverandi félagi í Vinstri grænum og listamaður. Að sjálfsögðu var honum svarað með hörku innanúr flokknum, það fylgir.

Já, eftir eru nokkrir Vinstri grænir, sótugir í framan eins og eftir sprengingu í teiknimyndasögu. Þeir þurfa að byrja á öllu frá grunni, sannfæra landsmenn um að þeir séu umhverfissinnar, lýðræðissinnar, vilji hjálpa fólkinu í landinu, og svo framvegis.

Jafnvel má trúa því að um 95% landsmanna sem kjósa þá ekki samkvæmt nýjustu skoðanakönnun muni síður velja þá til að stjórna landinu en fólki í nýjum flokkum, eða öðrum flokkum yfirleitt.

Á meðan heldur ríkisstjórnin áfram að sökkva dýpra og dýpra, dýpra og dýpra. Hvað græða sjálfstæðismenn á þessu?

 

„Ég mun leggja niður störf“

Never Then, ljóð frá 29. júní 1997.

If I find you as before,

All my broken years to find.

Kind you wait and crushing war,

Karen, not to leave behind.

Darling, how we did it well,

don't know if we'll start again.

Never then but now it's swell,

Not they used to hide the den.

 

Yes I met you on the street,

Oh so good to speak again.

Love this beauty, like to meet,

Levee for me, not the ken.

 

Wasn't ready, waiting you...

Well the times can give them all.

Waiting girl for what I'll do,

Walls of doubt and now I'll call...