Menning sem er búin að vera

Ýmsir halda því fram að kreppa sér í vændum í heiminum verri en kreppan á fjórða áratug síðustu aldar. Átök Rússa og Úkraínumanna eru staðbundin átök sem eiga sér langa sögu. Ásakanir um grimmd og fólskuverk beggja aðila er erfitt að sanna. Ljóst er að stríðið hefur kostað skelfilega mörg mannslíf, þjáningu og eyðileggingu. Þetta er þó áróðursstríð kannski aðallega, að Vesturlönd vilja halda andlitinu eftir kófið, lokanir og umdeildar aðgerðir, og láta heimsbyggðina eignast óvin í Pútín.

Pútín er óvæginn og það ætti að sýna öllum fram á að hótanir hans um kjarnorkustríð eða notkun sýklavopna eða efnavopna ber að taka alvarlega.

Vesturlönd græða ekkert á því að berjast gegn Rússum, óbeint eða beint. Þau græða á viðskiptum við Rússa.

Öll þau vopn sem send hafa verið til Úkraínu hafa lengt stríðið, dregið það á langinn og kostað fleiri mannslíf. Flestir deyja í stríðum sem dragast á langinn.

Viðbrögð Rússa við fýsn Svía og Rússa í að ganga í NATÓ ætti að segja fólki að það er ekki eins mikil hætta á að Rússar séu á leiðinni í landvinningastríð án enda, eins og gerðist í seinni heimsstyrjöldinni.

Hvernig er hægt að byggja efnahagsþvinganir og jafnvel stríðsrekstur á siðferðisboðskap, þegar það er vitað að Evrópulöndin og Bandaríkin eiga sér sögu grimmdar og styrjalda sömuleiðis?

Vestræn menning er hrunin, grundvöllur fjölmenningarinnar er lygi, og grundvöllur jafnaðarstefnunnar einnig, eins og grundvöllur flestra lagasetninga síðastliðin ár og áratugi. Guðs réttlæti er ekki mannanna. Jafnréttisfasisminn er tekinn við.

Það merkir að við erum á sömu vegferð og Sovétríkin voru á þegar hrumir öldungar voru þar teknir við. Jú, þeir héldu heljargreipum á fólkinu, en að lokum féllu Sovétríkin engu að síður.

Loka á um 90% af innflutningi á olíu frá Rússlandi

Er heimspressan að taka Trump í sátt? Er hann hættur að ógna? Það væri óskandi.

Sá merkilegi og hróssverði atburður varð að í vikunni var RÚV með Trump-frétt sem var bara nokkuð jákvæð, eða hlutlaus í hans garð. Ekki veit ég hvort þetta er fyrsta slíka fréttin, þar sem hann fær að tjá sig án þess að fjallað sé um "skammarstrik" hans, komin beint úr vinstripressunni erlendis, en manni finnst þetta mikill framfaravottur, því meira hefur borið á að fjallað sé um "skammarstrik" hans - (eitthvað sem vinstrimönnum finnst hneykslanlegt).

Fréttin fjallaði um hans skoðun á voðaverkunum í Bandaríkjunum, og að skólayfirvöld ættu að vígbúast í staðinn fyrir að byssur verði bannaðar.

Það er auðvitað erfitt að bakka útúr byssueignarmenningu einsog ríkir í Bandaríkjunum. Þetta snýst ekki bara um gróða vopnaframleiðandanna, heldur sjálfsmynd og hefðir.

En báðir forsetarnir hafa nokkuð til síns máls. Hvorki mun þó bann á byssum né vopnuð skólayfirvöld leysa þetta skelfilega vandamál endanlega, heldur einhverskonar rannsókn á óhamingjunni sem knýr voðaverkin áfram.

Svo ætla ég að vona að í kjölfar þess að heimspressan sjái fleiri en neikvæðar hliðar á Trump að hún fari að sýna jákvæðari hliðar á Rússum og Pútín. Ég tel að það sé frekar spor í friðaráttina en neikvæðnin öll.

Trump hafi sagst íhuga að hætta við

Maður reynir að halda í bjartsýnina í hruninni siðmenningu

Það er ákjósanlegt að flýja til Noregs, til dæmis, og búa þar í afdal. Það er ekki fráleitt að búa þar sem forfeðurnir voru. Annars tala ég við álfa þegar mér leiðist mannverur. Sumt sem þeir segja er svolítið þungt og tormelt, þannig að maður þarf langan tíma að pæla í því.

Ég spurði hvers vegna Reykjavík var valin, þar sem mikið er um jarðvirkni. Svarið var margþætt. Fornmenn völdu staði samkvæmt andlegum leiðbeiningum, um andlega virkni og leiðbeiningum um byggðir vættanna. Auk þess sáu fornmenn fram í tímann. Þeir vissu að tímar kæmu þegar skárra yrði að vera dauður en lifandi, og brottnuminn. Þeir vissu að tímar kæmu þegar yfirvöld vildu ekki aðeins drottna yfir líkömum heldur einnig sálum.

Þegar maður fær upplýsingar sem maður er ekki sammála er kannski eitthvað að marka þær, þá koma þær síður frá manni sjálfum.

Rússar, þessi merkilega þjóð hefur yfir vopnum að ráða til að gjöreyða sér og öðrum. Hér undir okkur á Íslandi eru kraftar sem gætu lagt Reykjavík og nágrenni í rúst, nokkuð sambærilegt ástand.

Takið eftir því að á kjördegi varð undanfari suðurlandsskjálftans. Kjördagur? Það er dagurinn þegar hlekkirnir eru valdir og ástæðan til að útrýma okkur gerð augljós, þegar fólkið lýsir því yfir að það er mannverur, ekki manneskjur.

Það er mjög misjafnt hverskonar speki álfarnir veita manni eftir því hvar þeir búa. Sum setrin eru alþjóðleg, önnur staðbundin.

Komu geimveranna var afstýrt 2022 og sumir eru æfir vegna þess, og munu því hafa sett stríð af stað í Evrópu þessvegna, til að vekja upp meira hatur og gefa fleiri ástæður til íhlutunar. Covid-19 aðgerðin mistókst. Það er öllum ljóst sem vilja vita.

Framtíðin er áhugavert samkrull af molum og brotum þeirra framtíða sem áttu að verða en varð afstýrt. Það er aldrei hægt að vinna fullan sigur í svona heimi, hörmungarnar í Úkraínu eru gott dæmi um það. Hvorugur aðilinn nær fullkomlega því sem að var stefnt.

Menn telja sér trú um að olía skipti öllu máli, og aðrar stríðsástæður. En Vesturlönd telja sér ógnað. Hollywoodmenningin er hrunin og trúverðugleikinn á þrotum. Stríð eru stundum yfirvarp til að hylja eitthvað, hylja augljóst hrun sem ekki má fréttast, til að skriða fari ekki af stað.

Manni virðist augljóst að stríðið við Rússa snýst um að leyfa ekki heimsmynd þeirra að birtast, að halda þeim sem skúrkum í hugum vesturlandabúa. Þessvegna vill Evrópusambandið frekar láta heimsbyggðina svelta kornlausri en að lyfta viðskiptaþvingunum af Rússum. Það er mjög svívirðilegt þegar árásaraðilinn kennir fórnarlambinu um.

Kornið í Úkraínu er annars merkilegt, hvernig það eitt getur komið af stað kreppu og keðjuverkun í heiminum. Hvernig Rússar geta hafa farið útí þetta stríð bara útaf korninu í Úkraínu, uppreisnir útum allan heim vegna matvælaskorts. Fólk mótmælir útaf slíkum hlutum.

Maður sér það að Rússar hafa náð takmarki sínu. Það er búið að ýta á takka í hinni viðkvæmu heimsmynd, sýna ýmislegt sem var falið. Jafnvel fólk sem kýs bara jafnaðarfasista yfir sig hlýtur að vera farið að efast, að ekki er alltaf hægt að kenna sömu blórabögglunum um og 2016 (Sigmundur Davíð) og 2009 (hægriflokkarnir).

Mótmæli á Íslandi eru ósköp fyrirsjáanleg, öllu fjarstýrt eins og venjulega.

Hverjum er hægt að kenna um þegar efnahagshrunið kemur sem er búið að skipuleggja lengi? Það eru engir útrásarvíkingar lengur, nema leifar af þessum sömu sem eru svolítið komnir aftur. Varla verða þeir notaðir sem blórabögglar aftur.

Það er fólk sem er sekt, það er almenningur sem lætur toga í spotta, sem kýs ekki flokka og fólk sem hreinsar til í alvöru. Það er í mannlegu valdi að hreinsa burt spillingu, en viljinn er ekki fyrir hendi, óttinn er meiri, letin og mútuþægnin.

Þegar efnahagshrunið kemur verður sjálfstæðismönnum vissulega kennt um, annað er ómögulegt. Þetta er alltaf svona.

Enduruppbygging á samfélagsmiðlum er eitt af því áhugaverða sem finnst í framtíðinni. Ekki lengur einokun fyrirtækja eins og Google, ekki lengur einokun Hollywood. Rússnesk samfélagsfyrirtæki gætu komið sterk inn, og vesturlönd munu þá gjörbreytast, ekki lengur jafnaðarfasismi einokandi, heldur meira lýðræði í raun.

Það er áhugavert hvernig áhorf á sjónvarpsmyndir og kvikmyndir er í frjálsu falli. Það er boðskapurinn sem er farinn að verða þreytandi, þetta finnur almenningur.

Rússar eru ekki saklausir englar frekar en Pútín og Úkraínustríðið er hryllingur. Takið samt eftir hvernig Zelensky talar, hann vill fórna fleiri úkraínskum hermönnum og telur sigur mögulegan með vestrænni aðstoð.

Ég tel að þrátt fyrir sprautuaðgerðina muni fólk vakna til lífsins aftur og hrista af sér hlekkina. Líffræði mannsins er flóknari en Myrka hliðin heldur.

Margskonar flækja er sennileg í framtíðinni, hernaðaraðgerðir margra þjóða, sumt falið og annað ekki.

Annars var ég að hlusta á langt spjall eftir Guðjón Hreinberg. Ég mæli með því. Þegar gæði endurtekinna bíómynda á RÚV og Stöð 2 fara dvínandi þarf hugurinn örvun sem virkar.

Hugurinn er mikilvægasti vöðvinn. Það er raunar líka gott að þjálfa líkamann, hafi maður tíma og nennu til þess.

Hvort mun Evrópusambandið sýna sveigjanleika eða láta hungrið í heiminum aukast án kornsins frá Úkraínu?

Mikil eða lítil gæði er rétt mál - ekki góð eða vond gæði, sem er óþörf tvítekning á sama orðstofni.

Það er nú svo með málvillurnar, að flestar heyrast þær bara einu sinni. Fólk leiðréttir sig sjálfkrafa í flestum tilfellum, að því gefnu að málumhverfið sé gott. Sumar villur eru þó endurteknar af mörgum og vert að benda á þær. Of oft heyrir maður núorðið talað um "góð gæði". Auðvitað er hið rétta mikil gæði, ekki góð gæði. Þessi villa er orðin nokkuð föst í málinu, maður sér þetta í Morgunblaðinu, Fréttablaðinu og víðar, og svona er fólk að tala einnig, að tala um góð gæði en ekki mikil gæði. Athugum það góðir Íslendingar að orðið gæði felur í sér það sem gott er, og því algjör óþarfi eða rangt hreinlega að tala um góð gæði, annaðhvort er um að ræða mikil eða lítil gæði, svo einfalt er nú það.

Þegar ég fermdist fékk ég Crown hljómflutningstæki eins og margir jafnaldra minna. Ég samdi um leið lagið "Græjur", sem er frá 1984, og þar kom fram þessi villa í viðlaginu, ég söng um "góð gæði". Ingvar frændi leiðrétti mig og breytti ég textanum og hef ég eftir það forðast þessa villu.

Ég tók leiðréttingum hans vel og mér fannst það heiður að hafa kennara sem var slíkur snillingur í íslenzku og mörgum öðrum fögum.

Hvernig verður hægt að leiðrétta verri villur hjá fólki, sem verða rótgrónar, eins og beygingavillur, stafsetningavillur eða annað, ef svona einföld og auðveld atriði fara forgörðum, augljós atriði?

Ekkert breytist eftir kosningar, nema spillingin eykst

Ræðurnar þar sem öllu fögru er lofað koma nú á færibandi, eftir kosningar, og eins og venjulega veit maður að áhugi þeirra sem taka við völdum er aðallega á eigin auð og völdum, hitt er aukaatriði eins og venjulega, sem sagt lygar og blekkingar á færibandi, sannleikanum afneitað sem er augljós, eins og hvernig klækjastjórnmál eru stunduð.

Jafnvel finnst manni trúverðugleikinn minni en áður. Það er ekkert umbótaafl komið til valda á landsvísu, við sjáum eflingu vinstriaflanna og Framsóknarflokksins, sem er hluti af sama gamla vítahringnum, fyrst til hægri, svo til vinstri og svo áfram í stöðnunina með Framsókn.

Hvergi er Frelsisflokkurinn kominn til valda eða Íslenzka þjóðfylkingin, Miðflokkurinn hefur á fáum stöðum styrkt sig, en situr uppi með þá skömm í Reykjavík og víðar að vera gamaldags og úreltur kapítalistaflokkur víðast hvar, ranglega að vísu.

Flokkur fólksins er hundzaður, því miður, en er hann þó umbótaafl, sem fer ekki í venjuleg fótspor vinstriflokkanna eða jafnaðastefnuflokkanna. Vinir Kópavogs unnu stórsigur, og sá flokkur er hundzaður, en loforð koma frá meirihlutanum um það sem sennilega aldrei verður gert, að taka tillit til þeirra vilja og stefnumála. Nei, áfram halda ofbeldisstjórnmálin, að kýla Borgarlínuna ofaní fólk hvort sem það vill hana eða ekki.

Í gær voru tvær fréttir mjög áberandi í fréttum á RÚV og Stöð 2, annarsvegar skotárásin sorglega í Bandaríkjunum, nemendur og kennarar drepnir af skotglöðum pilti af mexíkóskum uppruna, samkvæmt nafninu, og svo fréttin um óhamingju hinseginunglinganna hér á Íslandi vegna eineltis jafnaldranna.

RÚV leggur áherzlu á það sem Demókratar halda fram, að byssueignin sé ástæðan fyrir skotárásunum og drápunum í bandarískum skólum. Nei, auðvitað er þetta flóknara mál.

Ég veit að Repúblikanar halda fram kristilegum gildum, og einmitt þar má staldra við.

Já, kristileg gildi sem nú eru allsstaðar á undanhaldi.

Um miðja síðustu öld og langt fram undir aldamótin 2000 þekktust ekki svona vandamál, skotárásir í skólum og hinseginunglingar sem fyllast af óhamingju.

Ég held að kristileg gildi séu einmitt lausnin, hvernig vinda megi ofanaf þeim ógöngum sem okkar þjóðfélag er komið í.

Kynáttunarvandinn er heimatilbúinn vandi, hann er ekki meðfæddur mannskepnunni, miðað við hversu nýtilkomin þessi umræða er, og var bara allsekki til fyrr á öldum. Það er hinsvegar eðlilegt að þegar kynhvötin vaknar á unglingsárum sé ekki allt á hreinu hvert kynhvötin beinist, en til þess var hefðin hér áður fyrr að leiðbeina um slíkt.  Kynáttunarvandinn er menningarböl, sem kemur vegna þess að sleppt er tökunum á hefðum sem duga, þeirri hugmynd að kynin séu tvö, sem byggist á líffræðinni. Ég trúi allavega á gamla feðraveldið hvað það varðar.

Sem sé, kristileg gildi réðu um 1950, og þá var þessi vandi ekki til staðar. Allt tal um bælingu og kúgun eða ofbeldi í feðraveldinu eru nútímafordómar á gamalli menningu og sígildri sem virkaði og dugaði, skilaði af sér hamingjusömum og starfsömum þjóðfélagsþegnum.

Hitt málið, þessar skotárásir útum allan heim í skólum, og mest í Bandaríkjunum, þær eru tel ég til komnar vegna femínismans og fjölmenningarinnar.

Í langflestum tilfellum eru þetta ungir piltar sem nota ofbeldisbíómyndir sem fyrirmyndir, ungir piltar sem hafa misst fótfestuna í lífinu og upplifa sig minnimáttar, vegna félagslegra eða sálfræðilegra ástæðna.

Aðalástæðan fyrir skotárásum í skólum er femínisminn, þegar karlmennskuhugmyndin er orðin á undanhaldi brýzt hún stundum fram í svona öfgum, þessir piltar í örvæntingu sinni fyllast af lífsleiða, og fyrirmyndin verður allt það öfgafyllsta úr dægurmenningu og ofbeldiskvikmyndum.

Ef byssur yrðu bannaðar myndu þeir nota önnur vopn. Jú, mögulegt er að ljótustu dæmin verði ekki eins ýkt, þannig að ef byssur yrðu bannaðar myndi þetta kannski eitthvað skána, en ekki leysast.

Einhverntímann las ég niðurstöður rannsókna um svona ofbeldisfólk innan við tvítugt, og niðurstaðan var á þá leið að tilgangsleysi lífsins væri orðið áþreifanlegra meðal þessara kynslóða sem þekktu aðeins tilbúinn veruleika tölvuleikja, spjallþráða og ofurhetjuímynda.

Það er mjög flókinn þráður sem þarf að vinda ofanaf ef fólk vill snúa frá þessari ofbeldismenningu og að hinni kærleiksríku og kristilegu menningu sem tilheyrði feðraveldinu, fyrr á öldum, og um miðja síðustu öld, og eitthvað fram yfir aldamótin 2000.

Femínistar hafa komizt upp með að breyta þjóðfélaginu gagnrýnilaust. Ekki hefur verið spurt um afleiðingarnar. Slíkt er aðeins gert þegar fasisminn ríður í hlað. Dæmin fyrr á öldum hafa ekkert kennt, því femínisminn hefur rutt úr vegi því gagnlega, drepið marga, til dæmis í Covid-19 faraldrinum, með neikvæðni og hatri sem hefur minnkað lífsþróttinn og stuðlað að dauðsföllum langt umfram það nauðsynlega, fólks á bezta aldri, ekki sízt í Bandaríkjunum, dauðsföllum karlmanna, sem höfðu reynslu og þekkingu umfram fávitana.

Sólborg femínisti kallar feðraveldungana fávita, því er rétt að kalla femínistana fávita, ekki í fyrsta skipti sem fólk er að lýsa sjálfu sér með neikvæðum orðum á andstæðingum sínum.

Ég hef lengi haft áhuga á allskonar heiðindómi, slíkum trúarbrögðum, Ásatrú ekki sízt. Samt gerði ég mér grein fyrir því að orð Krists eiga enn við:"Af ávöxtunum skulið þér þekkja þá".

Sem sagt, kristið fólk er þekkt fyrir góðlyndi og allt það, því held ég enn fram í þessum pistli gildi kristilegra gilda, sem lausn á ýmsu sem er í fréttum.

Kristileg gildi eru ekki viðhöfð í stjórnmálum, þegar eitt er sagt fyrir kosningar, en áherzlurnar eru aðrar þegar völdin eru fengin.

Hefur ekkert með útilokun eða tryggð að gera

Hin fjögur fræknu

Er myndaflokkur teiknimyndasagna fyrir börn og unglinga, jafnvel fullorðna, því myndasögur eru virðulegar víða í Evrópu. Það er nú nokkuð síðan þessar bækur hættu að koma út í Belgíu, enda báðir aðalhöfundarnir komnir undir græna torfu, en ýmsir aukahöfundar eru á lífi sem teiknuðu og skrifuðu söguþræði síðla ár ferli seríunnar, eða veittu aðstoð með litun eða öðru.

Síðasta bókin í þessari seríu kom út árið 2007 á frummálinu, en síðasta bókin á íslenzku kom út árið 1989, "Hin fjögur fræknu og geimskutlan". Fyrsta bókin kom út árið 1964, "Hin fjögur fræknu og sæslangan", en hún kom út árið 1981 á íslenzku.

Þessar myndasögur byggja á barnabókum sem komu út í Belgíu og Frakklandi frá 1957 til 1962, sem minntu á bækur Enid Blyton. Þær voru myndskreyttar af François Craenhals, alveg eins og teiknimyndasöguserían síðar, í langflestum tilfellum. Höfundur textans var Georges Chaulet, einnig höfundur fleiri barnabóka og myndasögusería í heimalandinu.

Chaulet var fæddur 1931 en lézt 2012, 81 árs. Craenhals fæddist 1926 en lézt 2004, 77 ára.

Jacques Debruyne hjálpaði til við teikningar og litun um langt árabil, og teiknaði alveg tvær sögur undir það síðasta. Sergio Salma skrifaði síðustu söguna og Alain Maury teiknaði hana.

Teiknarinn Craenhals gerði handrit að tveimur bókum, nr. 39 árið 2003, "Hin fjögur fræknu og Tasmaníuúlfurinn", og svo nr. 40 árið 2004, "Hin fjögur fræknu og Stóridómur". Bók nr. 39 gerði Craenhals alveg sjálfur, myndir og texta.

Merkilegt er að þessar bækur gerði hann rétt fyrir andlát sitt, og seinni bókina árið sem hann dó, en þessar tvær bækur eru að mínu mati þær beztu í bókaflokknum ásamt bókinni sem kom út á frummálinu árið 1969, sem nefnist á íslenzku, "Hin fjögur fræknu og kappaksturinn mikli", frá 1977.

Árið 2005, eftir andlát Craenhals gerði Chaulet handrit í síðasta sinn, og það var bókin  frá 2005, "Marsförin". Síðan var hlé í eitt ár, og lokabókin kom út árið 2007, eftir aðra höfunda, "Söguljóðið um hin fjögur fræknu", og er hún talin með beztu bókunum, en eftir það komu ekki út fleiri bækur.

Ég verð að vera sammála fræðingum um gæði myndasögubóka að söguþráðurinn er yfirleitt hræðilega lélegur í þessum bókum. Það dregur almenn gæði þeirra mikið niður. En teiknarinn Craenhals gerði einnig aðrar bækur og þar textann með, og eru þær taldar mun vandaðri en bækur sem Chaulet gerði textann við og skipulagði á allan hátt.

Uppáhaldspersónan mín kemur fyrir í bókinni "Hin fjögur fræknu og kappaksturinn mikli". Það er Jói næturgali, sem er hippi og heimsfrægur tónlistarmaður, en hann heltist ævinlega úr lestinni í kappakstrinum vegna þess að æpandi ungmeyjar stöðva bílinn hans áður en hann kemur í mark. Kynferðisleg áreitni var ekki fundin upp á þeim tíma, og þá þótti þetta eðlilegt, að grúpppíur væru um allt. Enda var bókin búin til á þeim tíma þegar tónlistarbransinn blómstraði sem aldrei fyrr.

Margar skemmtilegar persónur eru í þessum bókum, en þær eru þunnur þrettándi að mörgu leyti, engu að síður, en sumt býsna gott í þeim, eins og teikningarnar yfirleitt.

Orðræða séra Davíðs Þórs Jónssonar prests er gamalkunnug. Sérhver vill senda sína óvini á verri staði. Biskupinn vill afleggja þennan sið, en það verður erfitt.

Þegar maður les athugsasemdir DV sér maður að margir vilja lifa í þeirri trú eða von að helvíti sé ekki til. Sérstaklega er það eðlilegt að fólk sem hefur viljandi hegðað sér í andstöðu við boðskap Biblíunnar að það vilji afneita að þar sé nokkur sannleikur. Margir vilja einnig halda því fram að helvíti sé andlegt ástand sem fólk fari inní reglulega eða dvelji í allt sitt líf á þessari jörð eða annarsstaðar. Þó eru margir enn til sem trúa á himnaríki og helvíti sem staði sem fólk fer á eftir dauðann.

Það hefur margsinnis komið fram á sambandsfundum Nýalssinna þetta sem styður hina rótgrónu kristnu hugmyndafræði, að helvíti sé efnislegur staður og himnaríki einnig. Þar hefur komið fram þetta sem styður og staðfestir þær túlkanir sem dr. Helgi Pjeturss setti fram í bókum sínum, að himnaríki sé góður hnöttur og helvíti sé hnöttur með bundinn möndulsnúning, sem alltaf snýr annarri hliðinni að sólinni og hinni alltaf frá henni. "Put it where the sun doesn't shine", er gamalt engilsaxneskt máltæki, og lýsir þessum sömu hugmyndum sem hafa verið á ferli í menningu vesturlandabúa í gegnum aldirnar, mjög lengi, og lengur en kristnin jafnvel.

Hinsvegar má spyrja sig hvort páfinn, séra Davíð Þór eða aðrir hafi vald til að koma fólki í helvíti, eða hvort fólk komi sér sjálft í helvíti með hegðun sinni, sem er öllu trúlegra raunar. En þetta greinilega snertir við fólki, fyrst einhverjum finnst þetta óþægileg umræða.

Nema hvað við höfum öll ólíkar skoðanir um það hverjir fari til helvítis og yfirleitt teljum við að fólk sem við hötum eða erum ósammála fari þangað. Það að séra Davíð Þór telji að sín fyrrverandi sé sérlegur kandídat í þá sendiför er ekkert skrýtið, ástin breytist oft í hatur. Auk þess hefur hann róttækar vinstrisinnaðar stjórnmálaskoðanir sem ýkja hans trúarviðhorf og menntun sem prestur.

Þegar ég var á kristilega skeiðinu mínu samdi ég nokkur lög um helvíti, eins og "Húðflúr er frá Helvíti", "Sumar í Helvíti", byggð á ofskynjunum sem hafa ræzt síðar margar, og byggð á ritningastöðum í Biblíunni líka.

En við höfum gert jörðina að helvíti með syndum okkar og skorti á samstöðu og kærleika. Það erum við sjálf sem höfum hegðað okkur illa, hvort sem illir andar eru til eða ekki. Það er vel mögulegt að þeir séu til og hafi áhrif á okkur, stjórni okkur jafnvel, en ábyrgðin er mannkynsins, og mannkynið er komið á helstefnubrautina fyrir löngu, eins og rétt er að orða þetta.

Ég hef áttað mig sérstaklega á því í seinni tíð að helvítin, vítishnöttur eins og okkar hnöttur og vítismannkynin sem þessa hnetti byggja, þau afneita sannleikanum, snúa öllu á hvolf, og vilja með öllum aðferðum rökstyðja að allt sé betra í okkar menningu, þetta sé himnaríki, en ekki helvíti, þótt það sé ein stærsta lygin.

Það er rökrétt að þannig skuli þetta vera. Öðruvísi er erfitt að halda fólki á staðnum og sæmilega friðsömu. Blekkingin er nauðsynleg.

Segir sérstakan stað í helvíti fyrir VG

Kvenskörungar í fjölmiðlum og svo rökhyggjuleysingjar hinsvegar, lýðskrumarar frasanna

Dilja Mist stóð sig framúrskarandi vel í Silfrinu á sunnudaginn, fannst mér. Þegar hún er í essinu sínu og ákveðin í fasi, og hefur íslenzkuna fullkomlega á valdi sínu er hún skínandi góður ræðumaður, rökföst og ákveðin í senn, eins og þarna í þessum þætti.

Hún gat kveðið Silju Báru Ómarsdóttir í kútinn auðveldlega, og það var glæsilegt. Hún benti á það að Rauði krossinn ætti að vera hlutlaus, og ekki gat Silja Bára andmælt því. Glæsilegt hjá Diljá Mist, og þarna er loksins sjálfstæðismaður sem ekki skammast sín fyrir að vilja lög og reglur og skynsemi í flóttamannamálum, en ekki kaos og barnaskap.

Alltof oft eru vinstrimennirnir að reka hægrimennina á flótta með því að láta þá finna til samvizkubits fyrir að viðhalda að minnsta kosti sama regluverki í þessum málaflokki löndin í kringum okkur eru með.

Þórhildur Sunna er landsþekkt fyrir áhuga sinn á mannréttindamálum, og hörku þar, óbilgirni og jafnvel skapofsa. Hún var í viðtali á RÚV í síðustu viku.

Þar viðurkenndi hún að þessa siðspeki hefði móðir hennar kennt henni. Ekki kemur mér það á óvart. Þetta er einfeldningslegar kerlingabækur og vitleysa, rökleysa, að elska beri alla án skilyrða, það virkar innan veggja heimilisins, en ekki utan þess, því valkvæð er ástin alltaf, maður getur ekki elskað alla í einu, nema með agape, sem er gríska. Eros, filos og agape, frygð, önnusta og vinun, þannig þýddi ég þetta eittsinn. Eros er frygðin, filos er önnustan og agape er vinunin.

Nema agape er köld ást, vinunin, það er þessi viðskiptaást, sem er nauðsynleg til að þjóðir geti átt samskipti. Ekki geta þó allir dafnað í einu, enda þarf ekki annað en að sjá náttúrulögmálin, hvernig hinn sterkasti sigrar í náttúrunni, til að sannfærast um það.

Þórhildur Sunna talaði um þakklæti, og þar fannst mér rökleysa hennar koma skýrast í ljós. Hún talaði um að gefa til baka til samfélagsins, og mátti af henni skilja að áhugi hennar á mannréttindamálum væri eitthvað tengdur þessu alkunnu klisjum, sem eiga við um eitthvað allt annað, og eru notaðar á annan hátt en hún notar þær yfirleitt.

Er þetta ekki gaslýsing, að nota orð um eitthvað sem ekki hæfa og setningar sem ekki hæfa?

Rökleysan í máli hennar felst í þessu að tala um þakklæti. Hvers vegna ætti hún að vera þakklát útlendingum sem hún þekkir ekki neitt og sem hafa ekkert gert fyrir hana? Það er ekki hægt að rökstyðja það af viti.

Svo er það þetta orð, "samfélag". Íslenzkt samfélag, ef hún væri að gefa til baka til samfélagsins myndi hún styðja gildi Sjálfstæðisflokksins og íhaldsmanna almennt, að hver þjóð þurfi að hugsa um sína hagsmuni fyrst og fremst. Það er samfélagið. En hún virtist eiga við mannkynið með þessum orðum, mannkynið sem hún skuldar ekki neitt, nema að segja sannleikann, og hjálpa með skynsemi og sannleika frekar en draumsýnum.

Það eru íslenzkir karlmenn og feður sem bjuggu til forréttindin sem þessar kvenréttindakonur vilja endilega afsala sér með grátbólgnum jafnréttisaugunum sínum. Það er þetta hataða feðraveldi sem skapaði auðinn, með því að byggja á vinnu margra kynslóða, afrekum karlmanna, karlrembusvína, kynþáttahatara, heimsvaldastefnumanna. Fyrst var það heiðnin, svo var það kirkjan, hervaldið, siðmenningin, allt þetta sem þær eru að reyna að rífa niður, og sem þeim hefur tekizt að rífa niður næstum alveg.

Annars eru hin raunverulega þjóðlegu gildi í flokkum eins og Íslenzku þjóðfylkingunni og Frelsisflokknum, eða Miðflokknum, þessum flokkum sem fá alltof lítið fylgi, því miður, því barnaskapurinn er smitandi, og miðaldra karlar smitast af barnaskapnum til að vera ekki karlrembusvín, og missa þannig skynsemina og rökvísina í leiðinni.

Sú þróun er meðvirkni í hnotskurn, mun verri meðvirkni en sú sem Þórhildur Sunna og aðrir femínistar berjast gegn. Byltingin étur börnin sín.

Munið eftir Dýrabæ, Animal Farm eftir George Orwell. Bolsévikarnir vildu uppræta spillinguna, en reyndust þúsund sinnum spilltari sjálfir. Byltingar nútímans bera þessu sömu einkenni.

Getur ekki setið undir orðum þingmannsins

Lækurinn sem tifar, lækið, "like"-ið - þýðingar, nýyrði, uppástungur.

Af hverju er ekki hægt að kalla þessi þumaltákn þumla eins og Þorgils vinur minn gerir? Að setja þumla við færslu, kallar hann það. Að setja þóknun við færslu er einnig það sem rétt er að skrifa og segja, því við segjum að eitthvað þóknist manni þegar manni fellur það í geð. Þóknun er svo sem einnig peningagreiðsla, en það er ekkert verra að nota orðið einnig um þesskonar ánægjuvott, að setja þetta alþekkta þumaltákn við færslur samfélagsmiðlanna.

"Gagnrýndur fyrir samfélagsþumla" eða "gagnrýndur fyrir þumla", eða "gagnrýndur fyrir (samfélagsmiðla)þóknanir", hefðu fyrirsagnirnar getað verið, eða "gagnrýndur fyrir viðlík".

Þessi tákn má einnig kalla viðlík. Orðið like á ensku er einfaldlega norræna sögnin að líka við sem við eigum og notum á Íslandi, nema við segjum að líka við eitthvað, en þetta yrðu kölluð lík ef við notum bara sögnina að líka eins og gert er í enskumælandi heimi, en lík er auðvitað einnig frátekið í annarri merkingu sem dauður skrokkur þannig að vandræðalegur misskilningur skapast ef þessi þumaltákn yrðu kölluð lík, eins og eðlilegast væri úr því að sama orðið er um að ræða með enskri stafsetningu.

"Gagnrýndur fyrir viðlík", gæti einnig gengið upp.

Annars eru þetta aðeins tillögur að nýyrðum.

Þótt hætta steðji að íslenzkunni verðum við að halda þeim sið áfram að búa til nýyrði yfir alla hluti á Íslandi.

Gagnrýndur fyrir „like“ og hættir ráðgjöf

Hvaða ástæður eru fyrir útstrikanir á borgarstjóraefninu Hildi Björnsdóttur nema til að mótmæla því að hún vilji Borgarlínuna?

Þetta styður kenningu mína um að í eðli sínu séu sjálfstæðismenn í Reykavík á móti Borgarlínunni og þéttingu byggðar, að strikað hafi verið mest yfir nafn Hildar Björnsdóttur, en þekkt er að hún reynir að nálgast Dag B. Eggertsson og áherzlu hans á Borgarlínu og þéttingu byggðar.

Ef frambjóðandi flokksins, hún Hildur eða einhver annar, hefði verið með sömu áherzlur og Eyþór Arnalds sem borgarstjóraefni sjálfstæðismanna í Reykjavík er mögulegt að enn betra fylgi hefði flokkurinn fengið fyrir þessar kosningar, og enn sterkara umboð Reykvíkinga til að krefjast borgarstjórastólsins og meirihlutasamstarfs.

Oftast strikað yfir Hildi