Helstefnan

Dr. Helgi Pjeturss spáði því að ef hans leiðsögn yrði ekki þegin myndi helstefnan sigra. Það hefur ræzt.

 

Hann kallaði seinni heimsstyrjöldina "mestu heimsku mannkynsins" og reyndi að afstýra henni með því að skrifa Hitler bréf og gagnrýna hann, tala um fyrir honum eins og óþægum krakka, en samt á frábærri þýzku og í fullri vinsemd og með tilheyrandi virðingu. Auðvitað var því ekki sinnt.

 

Hann taldi sjálfan sig nokkurs konar messías og mannkynsfrelsara.

 

Þeir sem voru ósammála honum notuðu það gegn honum að hann hafði dvalizt á Kleppi um nokkurt skeið, eftir að hann var að jafna sig á áfalli. Það vildi þannig til að hann var án matar og svefns uppi á fjöllum í rannsóknarleiðangri og fékk óráð. Slíkt getur komið fyrir alla.

 

Stefna hinnar vaxandi þjáningar hefur ríkt. Tökum til dæmis öll verkjalyfin sem Íslendingar nota. Helstefna er réttnefni, algjört réttnefni.

 

Hann tók eftir því að þeir sem stjórnuðu gerðu það ekki vel, og honum fannst leiðtogarnir viti firrtir, ekki sízt þeir sem fóru útí stríðin.

 

Hann spáði því að vitfirringin myndi aukast á jörðinni og aðeins eitt myndi bjarga, sameiginlegt markmið og aukin skynsemi, að fólk færi að nota vit sitt í staðinn fyrir tilfinningarnar. Hann reyndi að rökstyðja sínar kenningar og boða þær, en þrátt fyrir mikinn stuðning hafa þær aldrei tekið við af trúarbrögðunum, eins og hann sagði að yrði prófsteinn á það hvenær lífstefnan myndi sigra.

 

Eins og hjá sönnu helstefnumannkyni látum við stjórnast af vitfirringu og tilfinningum.

 

Dr. Helgi sagði fyrir um það að ekki yrði hægt að breyta helstefnu yfir í lífstefnu þegar klikkun mannkynsins næði ákveðnu stigi. Augljóst er að sá tímapunktur er liðinn.

 

Get ég ekki annað en dáðst að kenningum hans og hvernig þær hafa ræzt.

Varúð!

Hatrið á milli kynjanna er vinsælt núna. Þetta ljóð er frá 9. apríl 1991.

 

Illska ein er kvenna mál

og einnig maður dágóð heimska,

ekkert göfugt eiga þær,

að innan ríkir þrotlaus gleymska.

 

Alveg til hins ýtrasta

allt mitt þel var strengt og þanið.

Fjögur ár; ég fer í rúst,

flogið burt er eina manið.

 

Aðeins bað um orð og svip,

örsmátt bros og kveðju góða.

Taugum þöndum fló hún fúl,

fór á mis við lífs síns gróða.

 

Hverfist þel við atorð eitt,

aldrei vonir rísa að nýju.

Þegar mannsins þrá er heit

þörf er sterkust fyrir hlýju.

 

Ruddaskapur, rýtingar,

rosti þegar ástin kallar.

Finnst þér eins og falli í kör,

fljótt þig kæfi þjóð og hjallar.

 

Kulda þegar kenni ég

kvenna er sem veröld hrynji.

Ekki hrellast hryðjur mjög,

hérna þó ég ýmsum synji.

 

Engar kenndir eiga þær

en eitra þessa vondu jörðu.

Engin kona elskað fær,

ástir sýna þér í hörðu.

 

Inn í skel ég aftur fer,

og ekki tek á móti konum.

Þjaka mig nú þessar helzt,

þær er vöktu upp hauga af vonum.

 

Eiturdjöfull innar smó,

einmitt þegar brostu vonir.

Áfall tauga tekur þrek,

tína menn upp brotin aumir.

 

Djöfull stýrir drósa slekt,

þær drepa alla sanna elsku.

Er ég eins og brunarúst

eftir þeirra löngun upplognu og fölsku.

 

Hvaða púki dró þá dís

frá draumum mínum, sigurs ríki?

Fallast áttum faðma í,

fyllist vatn af barnsins líki.

 

Eyðist hamur, hugur með,

hyggja og vilji allra manna.

Það að elska eiturfrúr

ætti að reyna nú að banna.

 

Varast skaltu víti það

að villast inn í kvenna ríki.

Engu kvenkyns unna skalt,

þá ástar- muntu ei deyja úr -sýki.

 

Oft er lítið andartak

örlaganna þrumuvaldur.

Lítið viðbragð leiðinda;

Loka og Hrungnis furðugaldur.

 

Engu karlkyns unna ber,

einninn djöfull körlum stjórnar.

Hið dauða eitt er allra bezt,

það engum manni í vonzku fórnar.

Gréta Thunberg hefur rétt fyrir sér

Sumar skoðanir mínar eru til hægri, aðrar til vinstri. Það er kannski vegna þess að ég er af annarri kynslóð en fólkið sem gekk mér í foreldrastað, amma og afi í móðurættinni. Ég sá hvernig þau voru flokksholl en jafnaldrar mínir ekki. Fáir höfðu raunverulegan áhuga á pólitík í barnaskólanum sem ég gekk í og gagnfræðiskólanum, en nokkrir samt. Ég merkti það á því þegar líffræðikennarinn okkar talaði um umhverfisvernd að nokkrir veittu því athygli, en ég veitti því sennilega mesta athygli og drakk þann boðskap mest í mig.

 

Þar var einn vinstrisinnaður kennari sem hafði mikil áhrif á mig. Þegar ég fór í menntaskóla tók ég eftir því að margir nemendur voru vinstrisinnaðir en ekki síður margir kennarar. Á þeim tíma skipti ég alveg um skoðun og fór að aðhyllast þjóðernishyggju og frjálshyggju, bæði vegna áhrifa frá Sverri Stormsker og fleirum.

 

Ein er sú skoðun sem hefur fylgt mér frá 1982 og 1983 þegar ég gerði mér grein fyrir því á hverju hún byggist, það er umhverfisverndin. Ég á þetta sameiginlegt með Grétu Thunberg að hafa fengið áhuga á þeim málum snemma.

 

Veruleikinn hefur ekki gefið mér tilefni til annars.  Seinna á lífsleiðinni áttaði ég mig á því að mannkynið er að steypa sér í glötun á fleiri en einn veg. Þetta er samt það eina sem valdhafar sættast á, hitt eru allt kenningar sem færri skilja eða trúa á.

 

Samt er það eins og Gréta segir, að flest af því sem er gert er hræsni og yfirklór. Ef þeim sem ráða væri alvara væri eitthvað gert til að fækka fæðingum í fátækustu löndunum þar sem fólksfjölgun er mest, og eitthvað yrði þá gert til að fjölga fæðingum í ríku löndunum þar sem þjóðirnar eru að deyja út. Það er ekki verið að sýna ábyrgð þegar þetta er bara látið fara einhvernveginn.

 

Svo er það með umbúðirnar. Hægt væri að gefa fólki kost á að matast á sameiginlegum stöðum meira, eða búa til sinn mat heima, og hafa allar umbúðir endurnýjanlegar? Fólk gæti komið í verzlanir með glerkrukkur og skálar og sótt sér birgðir þannig, og útrýmt alveg umbúðum, með því að öll ílát kæmu frá heimilunum sjálfum og væru hreinsuð af fólki á heimilunum.

 

Það segir sig sjálft að slík umhyggja fyrir heimilsfólki og matargerð kallar á breytt þjóðfélagsmynstur, að konan verði aftur heimavinnandi, eins og vera ber. Þá þýðir ekki að hengja sig í heimskulegt jafnréttisþvaður, sem gegnir aðeins eyðileggingarhlutverki.

 

Kannski er markaður fyrir bók af þessu tagi eftir mig, af öllu því sem er mér mikilvægt að tjá mig um. Það er aldrei að vita nema fólk myndi kaupa slíka bók í stórum stíl.

 

Katrín forsætisráðherra er líklegt til að hrinda þessum málum í framkvæmd enn frekar og Guðmundur umhverfisráðherra. Það er eitt af því sem þessi ríkisstjórn hefur gert bezt og á alveg skuldlaust og skammarlaust, og er henni mest til hróss. Samt er málið eins og Gréta segir, betur má ef duga skal.

Greta segir stjórnmálamenn bara vera að þykjast

Leikarinn Mel Gibson átti endurkomu sem skúrkur í bíómyndum. Það gæti verið lausnin fyrir þennan leikara.

Um 20 ára skeið hafa femínistar frekar en feðravaldssinnar fengið drottningarviðtöl. Þetta er kannski að sýna að það getur breyzt á ný.

 

Hið alvalda alnet gerir ekki greinarmun á slúðri og felldum, löglegum dómum.

 

Þetta mál kemur út á þann hátt að slúðurdómstóllinn sé ægilegra vopn en dómskerfið löglega. Þá þýðir það að Ísland er bananalýðveldi og villimennskuþjóðfélag.

 

Ekki þýðir að aumingja maðurinn fái ekki vinnu út af gildru sem hann féll í. Ef lauslæti er glæpur þá held ég að röðin sé komin að Bubba Morthens og mjög mörgum.

 

Það kom fram í viðtalinu að lauslæti væri hans versti galli. Verður það ekki að fylgja sögunni að sannað þyki að hann hafi verið með stelpum undir lögaldri til að þetta sé gilt, að hann sé svona hræðilegur?

 

Hann var tældur til að senda myndina klúru, en mátti vita að slíkt væri ekki gott.

 

En er það málstað Öfga, Bleika fílsins og femínista almennt að fordæma en fyrirgefa ekki?

Ríkisútvarpið gagnrýnt fyrir „drottningarviðtal“

Katrín hin friðsama, stormur í kringum fyrrverandi formann Eflingar

Ef maður ber saman Katrínu Jakobs forsætisráðherra og Sólveigu Önnu kemur munurinn í ljós. Önnur er mannasættir en hin ekki, ef markverður er stormurinn í kringum hana, þá síðarnefndu. Erfitt er að vita nákvæmlega hver hefur rétt fyrir sér þegar svona deilur koma upp, en íslenzkir málshættir benda á að þar sem svona leiðindi koma upp er sjaldan sá saklaus sem stendur í storminum miðjum, Sólveig Anna í þessu tilfelli. Samt má líkja henni við Stalín og Lenín, þessir menn voru í storminum miðjum líka. Byltingarfólk getur ekki haft alla góða í kringum sig. Samt er byltingin í Eflingu, sem Sólveig Anna hefur talið sig standa fyrir ekki endilega dauð. Þrátt fyrir að menn væru settir af í Sovétríkjunum hélt byltingin áfram. Hún mun ekki gleymast og hefur komið með öflugar áherzlur inní það sem talið var staðnað og steinrunnið. Þá er spurningin, tekur slíkt byltingarfólk við af henni eða fólk sem vill lygnari sjó?

 

En við erum heppin að eiga Katrínu sem forsætisráðherra. Grænar umhverfisáherzlur hennar eru dýrmætar, og hún er dýrmæt manngerð, sem kann að sætta og fallast á ólík sjónarmið og vinna með mörgum. Það er dýrmætur eiginleiki. Ekki get ég samt sætt mig við það siðleysi að vilja fóstureyðingar af hennar hálfu.

Hún er ekki fullkomin, langt frá því, en skárri en engin, og hvort sem um er að ræða konu eða karl, hennar eiginleikar eru vandfundnir, að hafa þetta jafnaðargerð í gegnum stórsjóina. Hún brosir já og glottir, en heldur fleyinu á floti. Svo má deila um aflann og afraksturinn.

Vont þegar svona staða kemur upp

Jafnaðarstefnan, Bafómet og femínisminn, þrír hausar á sama fyrirbæri

Vitað er að Marx, Hegel, Platón og fleiri spekingar höfðu gríðarleg áhrif. Sumir telja hagfræðinga eins og Hayek og Friedman hafa mótað nútímann frekar en Marx. En hvaðan koma hugmyndirnar um jöfnuð?

 

Franska byltingin, John Stuart Mill, bókin "Kúgun kvenna" sem kom út 1869, hvar eru rætur femínismans og jafnaðarstefnunnar?

 

Jafnvel Auður Eir, sá mikli kvenréttindafrömuður viðurkenndi í sínum bókum að rætur kvennaguðfræðinnar liggja í nornafræðum og heiðnum trúarbrögðum. Þar er styrkur kvenna.

 

Eliphas Levi, sem á einhvern hátt var afsprengi frönsku byltingarinnar var jafnaðarmaður. Einnig var hann dulspekingur.

 

Bókin "Trúarkenndur og ritúöl æðri galdurs" kom út í tveimur bindum 1854 og 1856 eftir hann. Frægasta teiknaða myndin af Bafómet er úr þessari bók.

 

Leynifélög í Evrópu hafa án efa orðið fyrir miklum áhrifum af þessari bók og öðrum slíkum sem voru hátízkuæði aðalsins, hugmyndafræðinnar á bak við frönsku byltinguna og amerísku stjórnarskrána, og Endurreisnina. Okkar hugmyndir um sjálfstæði koma úr sama grautarpottinum einnig, bæði núverandi íslenzka stjórnarskráin og sú sem sumir vilja að verði samþykkt, en er svipuð í raun.

 

Ég hef lesið nokkuð í þessari bók og hún er ekkert frábrugðin sjálfshjálparbókum nútímans. Það segir okkur meira um sjálfshjálparbækur nútímans heldur en margt annað.

 

Hins vegar voru hugmyndir um jafnrétti alger bylting á þessum tíma. Meginstraumurinn var á því að stéttaskipting væri nauðsynleg og eðlileg.

 

Til að kynna sér rætur nútímans þarf að kynna sér rætur jafnaðarstefnunnar.

 

"Þú ert nóg", þetta slagorð nútímakvenna lýsir vel Bafómet. Af sama meiði eru sjálfsafgreiðslukassar, áherzla á fleiri en tvö kyn nútímafólks, og tilraun til að gera einstaklinginn að miðju samfélagsins en ekki hjónaband karls og konu eða fjölskyldu, börn, konu, karlmann og foreldra.

 

Myndin af Bafómet er mjög merkileg og segir meira en margar bækur, því hún lýsir nútímanum betur en allt annað, eiginlega.

 

Þessi guð eða djöfull er guð okkar þjóðfélags, ef maður pælir í þessu.

 

Myndin á að túlka jafnvægi, bæði karl og konu, bæði gott og illt, öll trúarbrögð í einu og sama fyrirbærinu: "Þú ert nóg".

 

Við vitum hvernig reiði er oft táknuð í teiknimyndasögum, þá sýður á fólki og rýkur uppúr hausnum á því eins og eldfjalli. Guðinn Bafómet er þannig teiknaður og sýndur, með reykháf eða skorstein uppúr hausnum, sem á að tákna skilningsljós en einnig reiði, elda Vítis.

 

Einnig er hann með haus geithafurs og tvö horn, eins og Satan var sýndur á myndum ævinlega í gegnum aldirnar, eða mjög lengi.

 

Musterisriddararnir voru ásakaðir um að dýrka Bafómet. Vel má vera að kirkjan hafi sjálf verið á kafi í dýrkun á Bafómet, því eitt af lögmálum sagnfræðinnar og sögunnar er að árásarmenn og ásakendur saka oft fórnarlömb sín um það sem þeir gera sjálfir, eru á bólakafi í. Þetta myndi þá varpa nýju ljósi á kirkjuna eins og hún byrjaði og var í gegnum aldirnar, ef satt og rétt er, en þetta er auðvitað bara kenning.

 

Jafnaðarstefna, Satansdýrkun og femínismi eru þrjú fyrirbæri af sama meiðinum, eða þrír hundshausar á sama skrímslinu. Franska byltingin var jafnaðarbylting, og Endurreisnin hluti af sömu bylgju, byltingu mannsandans. Nema hvað, þessar byltingar standa enn yfir, alltaf er verið að reyna það sama, markið mjakast nær en næst aldrei fullkomlega.

 

Í eðli sínu gengur jöfnuðurinn ekki upp, því náttúran gerir ráð fyrir fjölbreytileika en ekki einsleitni. Fullkominn jöfnuður er fullkomin flatneskja, því fullkominn jöfnuður þolir ekki misjafna hæfileika, misjafnt útlit eða misjafnar skoðanir. Fólk sem er hrifið af þessum hugmyndum verður að kannast við lokatakmark stefnunnar, sem er gjöreyðing og útþurrkun, brot á lögmálum náttúrunnar, sem gerir ráð fyrir fjölbreytileika en ekki einsleitni fullkomins jafnaðar.

 

Satan varð ekki hyrndur fyrr en frumkristnin breiddist út til Evrópu, fyrr en áhrifanna frá Bafómet fór að gæta. Vel að merkja er Bafómet talið ummyndun á nafni spámanns islamista, Múhameð. Einhver áhrif koma kannski úr þeim trúarbrögðum, það er ekki gott að segja, en þetta er kenning sem ekki kemur frá mér en er nokkuð viðurkennd orðsifjafræðilega séð.

 

Á okkar tímum er sjálfselskan boðuð grímulaust í mörgum verkum og stefnum, og einstaklingar boða þetta, og femínisminn er litaður af sjálfhyggjunni, "þú ert nóg".

 

Að hjálpast að er vissulega hugmyndafræði sem lifir enn, samt er eins og verið sé að leysa hana upp, og að allt eigi að byrja og enda hjá einstaklingnum.

Að snúa aftur til náttúrunnar og fortíðarinnar felst í því að karlmenn verði karlmannlegri og konur kvenlegri, þvert á stefnu sumra femínista. Það felst í því að rækta garðinn sinn bókstaflega, og að hvert landi verði sjálfu sér nógt eins og hægt er, og að þjóðernishyggjan verði aftur vinsæl.

 

Það felst í því að maður er ekki sjálfu sér nógur, maður á að elska náungann og láta samskiptin auðga mannlífið.

 

Allar stefnur geta orðið öfgafullar. Þegar dýrkunin á einhverri stefnu verður algjör þá verður hún hættulegust, þegar fólk sér ekki skuggahliðarnar.

Málvitund í frjálsu falli, á það ekki við um flest svið?

Það er í fullu samræmi við hnignandi ástand menningarinnar að sjaldan hef ég tekið eftir lélegra málfari en í kvöldfréttum á Stöð 1 og 2 (Sem líkjast nú æ meir hvor annarri).

 

Vanda Sig lauk máli sínu á að segja "við ætlum að gera bæði". (Elta femínismafasismann og efla fótboltann). (Fyndið ef það væri ekki grátbroslegt).

 

"Við ætlum að gera hvort tveggja" er hins vegar gott íslenzkt mál. "Hvort tveggja" er rétt að nota sjálfstætt en orðið "bæði" hliðstætt.

 

Ég vel að gera bæði það sem er skynsamlegt og heimskulegt, er rétt að segja, en í enda setningar, "hvort tveggja".

 

Tekin voru viðtöl við Hrekkjavökubörn. Orðið Hrekkjavaka er ágætt, en er kristið fólk hrifið af að taka upp heiðna hátíð, því hún er heiðin í grunninn?

 

Einn strákurinn sagði: "Ég á heima hérna - bæ ðu vei". Sem sagt, blandar saman ensku og íslenzku.

 

"Það er gaman af bæði", sagði ein stelpan, en átti að segja:"Það er gaman af hvoru tveggja". Ekki kannski hægt að búast við vönduðu málfari hjá öllum ungum krökkum, en þetta ættu foreldrar að minnsta kosti að vita, og ef foreldrarnir bæta málfar sitt gera börnin það ósjálfrátt líka.

 

"Eiga fleiri atkvæðisrétti" sagði Arna Þorsteinsdóttir sem talaði fyrir Atvinnufélagið.

 

"Eiga meiri atkvæðisrétt" er rétt.

 

Hafa allir gleymt því að ýmis andleg og óteljanleg hugtök eru alltaf í eintölu, eins og réttur, sannleikur, afl, þróttur, og þannig mætti lengi telja? Nei, aðeins sumir hafa gleymt því. Betur má ef duga skal.

 

Vissulega þróast málið, en einungis sum þessara orða fara vel í fleirtölu. Kannski má tala um marga sannleika, en gott er að vita af þessari hefð, til að tala gott mál.

 

Svo kom þessi algenga villa fram hjá öðrum börnum sem rætt var við:

 

"Hafðu góðan dag" eða "eigðu góðan dag." Smekklegast er að segja að "njóta dagsins" eða að "hafðu það gott í dag".

 

Spyrja má sig hvort heilbrigðara ástand ríki í Afganistan en í jafnaðarþjóðfélögunum. Þar fæðast nógu mörg börn þrátt fyrir barnadauða og hungur, þar er þjóðin ekki að deyja út.