Colin Powell var bólusettur

Eitt sem vakti athygli mína og sagt var frá í fréttum RÚV fyrir nokkrum dögum að Colin Powell dó og veiktist af Covid-19 EFTIR BÓLUSETNINGUNA. Hann var auðvitað orðinn nokkuð aldurhniginn, en mikilvæg atriði hverfa oft á bak við önnur atriði.

 

Síðan vakti það athygli mína í kvöldfréttunum í gær að viðraðar voru áhyggjur af því að börn væru að smitast, eins og það væri upptaktur að bólusetningum. Þetta er eins og með kvefið, það skiptir ekki máli að smitast af því sem er kvef, ef börnin veikjast ekki alvarlega af Covid-19.

 

Það er svo oft í fréttum að ekki er spurt gagnrýnna spurninga eða stjórnmálamenn og sóttvarnaryfirvöld fá að koma með stjórnsamar yfirlýsingar byggðar á áhyggjum.

 

Það er ósköp eðlilegt að heimsbyggðist smitist af Covid-19 fyrst um er að ræða bráðsmitandi, nýja veiru. Þörfin á bólusetningum hlýtur að ráðast af því hvort hægt sé að sanna að veiran sé banvæn, eða hvort það sé verið að dreifa öðrum óþverra og veikja fólk sem ekki er sagt frá. Í mjög mörgum tilfellum deyr fólk úr öðrum sjúkdómum sem sagt er að deyi úr Covid-19. Ég kann bezt að meta sérfræðinga sem tala skýrt og hafa þekkingu, en oft sér maður í gegnum það þegar notaðir eru frasar.

 

Colin Powell var bólusettur þegar hann og dó úr Covid-19. Í hans tilfelli dró bólusetning ekki úr alvarleika veikindanna, en hvort bólusetningin olli veikindunum er ekki mitt að fullyrða.

 

Hér er enn eitt dæmið um að fullyrðingar sóttvarnaryfirvalda hafa verið hraktar. Bólusetningar draga ekki úr alvarlegum veikindum af Covid-19 í öllum tilfellum, samkvæmt þessu.

Brautryðjandi fallinn frá

Mólok

Þeir sem hafa Biblíuþekkingu skilja þetta ljóð. Líkingamálið ætla ég ekki að útskýra. Það geta allir túlkað á sinn hátt. Þó vil ég minna á að túlka þetta ekki eingöngu sem antivaxistatexta, því einnig má líta þannig á að með því að ala börn upp í femínísku, andkristilegu, jafnaðarrugli sé verið að fórna þeim, ekki kenna þeim hvernig heimurinn er í raun.

 

Rómverjarnir nálgast.

Til að blíðka þig börnum er fórnað.

 

Engin rökrétt hugsun,

bara ótti, skelfing,

vélræn hegðun, skilyrt, gegn okkar þjóð.

 

Síðan hverfur þessi þjóð,

því guðir hennar

voru ekki ánægðir með fórnina.

 

Er það mögulegt

að Mólok sé dýrkaður enn

í tæknisamfélaginu?

Er hann vélmennið æðsta?

 

Reglugerðafargan?

Heilagar reglur sem verða ekki rökræddar?

Reglur Evrópusambandsins?

 

Ó Mólok,

mikið er vald þitt enn!

 

Ort 18. september 2021.

 

Ákveðin öfl í þjóðfélaginu vilja þagga niður í öllum sem ekki eru femínistar

Ég þarf ekki að vera sammála öllu sem Páll Vilhjálmsson skrifar til að dást að honum og skrifum hans. Ekki skrýtið að þetta sé ekki í fyrsta sinn sem stormur leiki um hann, samkvæmt Vísi. En það kemur mér heldur ekki á óvart að mér virðist hópurinn sem gagnrýnir hann harðast vera þeir sem eru mest ósammála honum í skoðunum almennt, burtséð frá Helga Seljan og því sem mörgum finnst ósmekklegt um hann í færslum Páls.

 

Hvort stafar þjóðfélaginu meiri hætta af fólki sem er ekki femínistar eða valdakúltúr femínista sem stefnir gegn öllum hefðum sem þróazt hafa lengi?

 

Hrunhljómsveitin leikur undir söng femínistanna að þessu sinni. Sú hrunhljómsveit var síðast á ferðinni árið 2007, þegar tveir ólíkir flokkar unnu saman, Samfylking og Sjálfstæðisflokkur. Nú eru tveir ólíkir flokkar að vinna saman. 

Flóknari útskýringar fjöldamorða, kannski félagsleg útskúfun

Nútímasamfélag okkar framleiðir karla sem drepa og drengi. Hollywoodofbeldismenningin er tímasprengja sem virkar ekki strax heldur eftir langan tíma, þar eru fyrirmyndirnar. Þegar ástleysið heimafyrir bætist við með Metoohreyfingunni og femínismanum kemur morðæðið fram, og þarf ekki einusinni geðveiki eða trúarbrögð inní þá jöfnu, en þegar allt þetta verkar saman er útkoman þessi, augljóslega.

 

Menningin er sjúk og einstaklingarnir geta ekki komið öðruvísi en brotnir úr henni. Rasismi er heldur ekki ástæða fyrir ofbeldi í dag nema að litlum hluta. Tímasprengjurnar eru mjög margar sem tifa, en ofdekur í uppeldinu, prinsessumenningin sem gerir konur að hetjum en karla að skúrkum er einn helzti reiðivaldurinn hjá báðum kynjum, sem býr til gjá á milli kynjanna og skilningsleysi. Athugum að flest fórnarlömb þessa morðingja voru konur. Kannski var það ekki tilviljun. Niðurstöður úr þessari morðrannsókn eru nýbyrjaðar og endanleg niðurstaða langt frá því að vera fullnægjandi.

 

Var Espen Andersen félagslega útskúfaður fyrir skoðanir eða viðhorf eða annað, eða var hann ofdekraður? Er hægt að skella skuldinni á geðveiki eða islamstrú eingöngu? Nei, tæplega.

 

Það er mér mjög minnisstætt þegar Rósa Björk í Kastljósi í fyrra, minnir mig, sagði að umfaðma bæri múslimana sem koma til Íslands svo þeir verði síður að hryðjuverkamönnum. Hún sagði ekki það sama um karla sem hún er ósammála, feðraveldunga, sem tilheyra hennar eigin menningu og þjóð.

 

Erlendir fræðingar hafa sumir útskýrt glæpamenningu svartra í Bandaríkjunum þannig að léleg félagslega staða þeirra útskýri þetta og hatur samfélagsins í þeirra garð og útskúfun.

 

Rósa Björk og fólk af hennar sauðahúsi er hættulegt. Það býr til glæpamenn og glæpamenningu með hatri í garð hennar eigin fólks. Afleiðingarnar sjáum við í Noregi af slíkri stefnu, til dæmis. Hætt er við að dæmin verði fleiri og víða.

 

Hættum að elta Hollywoodmenninguna og segja að geðveiki afsaki morðæði. Það eru mjög ómerkilegar og móðgandi skýringar, rangar.

Segja andleg veikindi líklega orsök árásarinnar

Íslandsmeistaratitill sem gleður

Leikmaðurinn er sennilega að vitna í átakanlegar fréttir úr KSÍ, að missa forystu sem var elskuð og vel liðin af flestum, og leikmenn, vegna Öfga og Bleika fílsins og þeirrar sögu sem allir þekkja.

Þessi Íslandsmeistaratitill er mjög ljúfur í því mikla umróti sem leikið hefur um Knattspyrnuhreyfinguna útaf kvenréttindabaráttunni margnefndu, sem orðin er eitthvað undarlegt fyrirbæri á stundum.

Þetta er tilfinningaþrungið viðtal við Halldór, sem leikur fyrir Víkinga. Frábær sigur hjá þeim.

 

Svo vikið sé að annarri merkilegri frétt í sambandi við víkinga almennt í sögulegu samhengi, þá kom stórmerkileg frétt í vikunni á RÚV um að fundizt hefði víkingaskip, þar sem fornmenn úr heiðni voru grafnir. Staðfestir það sögurnar um að þeir hafi viljað sigla inní framlífið og vera grafnir eða brenndir á hafi úti með öllum sínum eigum, og trúðu að allar eigur þeirra færu með þeim í Valhöll. Stórmerkilegt.

 

En nú er það spurning, mun Vanda Sig vanda sig? Vafalaust. Mun einhver hópur vanda sig í að fella hana og mæðraveldið eins og reynt er að gera við feðraveldið?

Hræðilegasta vika lífs míns

Klaustur í heiðni og kristni, fræðaiðkun til forna

Fyrir viku voru það frjóar umræður um trúmál og fræðaiðkun til forna sem skildu svo margt og mikið eftir að mig langar nú til að bæta svolitlu við þann þráð.

 

Spurningin sem vaknaði er þessi, hverjar eru rætur Hávamála og allskonar fræða sem munkar í klaustrum héldu lifandi?, en einnig almenningur sem kunni þessi fræði.

 

Eins og fram kemur á Vísindavefnum var það leyfilegt í kaþólskum sið að skrifa heiðin og veraldleg rit í klaustrunum fyrir þekkingarsakir. Sennilega hefur verið hreinlega hvatt til þess. Ágústínus og Benedikt eru nefndir þeir sem tvær meginstefnur klaustra fóru eftir mjög snemma. Ég vil þó fara enn aftar og alveg til upprunans.

 

Þegar ég var um tvítugt hélt ég að skörp skil væru á milli heiðninnar og kristninnar, en eftir því sem ég hef lesið meira um þetta hefur það mér opinberazt að þau skil eru mjög óljós og ekki svo skörp nema í sumum efnum.

 

Bæði er nú það að sú kristni sem hér var lögtekin árið 1000 var allt öðruvísi en sú kristni sem við þekkjum nú og eins voru heiðnir menn margvíslegir og sumir hálfkristnir þá þegar, búnir að þekkja þá kristni sem þekkt var fyrir 1000 árum, og hálfvolgir fyrir henni.

 

Fleira kemur til. Sú hefð innan kristninnar að ræna öllu heiðnu að gera að sínu, eða snúa uppá Satan er kannski það atriði sem vegur þyngst um skyldleika kristninnar og heiðninnar. Sjálfar kirkjurnar voru oft og einatt byggðar á rústum heiðinna hörga og hofa, bæði á Norðurlöndum og sunnar í álfunni. Dýrðlingarnir fengu á sig einkenni heiðinna guða og gyðja, fengu lánuð goðsagnaminni sem bættust við atriði úr lífi þeirra sem teknir voru í dýrðlingatölu. Þannig mætti lengi telja áfram. Kirkjusiðirnir og bænirnar, margt af þessu átti sér frumheimildir innan heiðna menningarheimsins.

 

En í þessum pistli ætla ég að einbeita mér sérstaklega að klaustrunum og menningarlífinu sem þar fór fram.

 

Spurningin sem ég spurði mig fyrir löngu var þessi: Áttu klaustrin sér heiðnar fyrirmyndir. Já, hiklaust, tel ég nú.

 

Ef við förum aftur í tíma Krists, þá voru Essenar nokkurskonar munkar, sem voru fræðimenn sömuleiðis. Það sama mátti segja um fleiri trúarhópa. Nú er ekki hægt að kalla þessa trúarhópa kristna, því kristnin var ekki orðin til enn, þarna voru rætur kristindómsins. Gyðinglega fræðasamfélagið er mjög gamalt og ríkulegt, en ekki það eina sem var til þá, til forna.

 

Skekkjan í fræðaiðkuninni nú til dags byggist á því hversu lítið hefur varðveizt af öðrum trúarbrögðum en þeim stærstu sem flestir þekkja, kristni, islam, gyðingdómi, grískri goðafræði, norrænni goðafræði, hindúisma, búddisma, og nokkrum fleiri.

 

Í mörgum tilfellum var reynt að útrýma heiðnum trúarbrögðum og menningarverðmætum þeirra heiðnu. Einnig var algengt að ekkert væri skrifað niður af fornþjóðum, og svo hafa verðmæti eyðilagzt á óralöngum tíma, musteri verið lögð í rúst, styttur brotnar, steintöflur, bókrollur brenndar óviljandi eða viljandi, og margt skemmzt í vatni og undan veðrun.

 

En það sem við vitum fyllir uppí eyðurnar ótrúlega vel. Við vitum nefnilega að völvur og nornir í Ásatrú voru konur þekkingarinnar í heiðnum sið á norðurlöndum. Nari tel ég karlkynsmynd orðsins norn, karlnorn, og valvi karlkynsmynd orðins völva.

 

Dr. Helgi Pjeturss kom með þá orðsifjafræðilegu skýringu á orðinu norn sem ég aðhyllist, að það sé sú sem nærir og læknar fyrst og fremst, og upprunalega. Hin neikvæða mynd er komin úr kristninni og fordómum hins nýja siðar, að norn sé brjáluð kerling (eða ung kona) sem flýgur á kústskafti og veifar höndunum í þrumuveðri, og veldur sjúkdómum og óáran.

 

Orðsifjaleg rannsókn á orðinu völva leiðir okkur einmitt í þann sannleika að sennilega voru til klaustur í heiðinni trú, Ásatrú, til forna.

 

Hugsanlega þýðir orðið "sú sem ber töfrasprota eða seiðstaf", en Ásgeir Blöndal hélt því fram að sennilega sé upphafleg merking: "Sú sem hefst við í umgirtu, lokuðu byrgi". Slíkt umgirt og lokað byrgi hefur þá verið nokkurskonar klaustur, en hörgar og hof gætu hafa verið einhverskonar klaustur í einhverjum tilfellum, eða alltaf.

 

Ég tel að heilu ættirnar hafi lagt ákveðin kvæði á minnið. Að til að muna gríðarlega langa bálka hafi rammgert skipulag verið viðhaft og hverjum og einum skyldað að leggja rétt á minnið rétt erindi. Þetta hefur hreinlega verið mikil starfsgrein í heiðninni, að muna fræðin.

 

Sú virðing sem drúíðarnir nutu til forna er til vitnis um þetta líka. Sagt er að þeir hafi tekið þátt í stjórnun samfélaganna ekkert síður en þorpshöfðingjarnir. Þá erum við að tala um 1000 fyrir Krist jafnvel, og tímann þar í kring.

 

Þegar kaþólskan náði völdum á Íslandi um 1000 hefur því verið pottþétt miðað við svona hefðir sem hinir heiðnu notuðu til að viðhalda sinni menningu, hefðunum, fræðunum.

 

Auk þess voru klaustrin að erlendri fyrirmynd.

Fræðimenn hafa skrifað um það að sennilega hafi almenningur verið áhugalaus um trúmál á víkingatímanum. Því er það augljóst að til voru stéttir sem höfðu atvinnu af því að muna, og kannski skrifa niður rúnir, eða á pappír eða skinn, og sumir halda því fram að til hafi verið heiðnir menn sem kunnu gotneska eða latneska stafrófið. Það er vel líklegt. Miðað við öll þau ógrynni af skrifuðu kálfsskinni sem hafa eyðilagzt í gegnum aldirnar var miklu meira til hér einusinni af heimildum um þetta allt.

 

Orðið útiseta kemur úr heiðninni. Fólk sem stundaði útisetur sat oft í búddískri stellingu undir trjám og leitaði þekkingar. Það er augljóst af öllu þessu menningarsamhengi að einvera og fræðaiðkun voru svo samofin hugtök að þau héldu áfram að eiga samleið í kaþólskum sið en voru ekki búin til með kristnitökunni.

 

Það er hinsvegar kenning en ekki víst að í hörgum og hofum hafi farið fram fræðastarfsemi eins og í klaustrunum síðar, en það er ekki ósennilegt sé þetta skoðað vel í samhengi sögunnar.

Hringbraut fær til sín venjulegt fólk með sterkar skoðanir en ekki bara sérfræðinga sem segja sem minnst

Hringbraut heldur áfram að skara fram úr þegar kemur að áhugaverðum viðtölum við fólk. Enda er það svo þegar nýjar sjónvarpsstöðvar koma fram er ekki sama stöðnunin ríkjandi í blábyrjun, hvað sem síðar verður.

 

Fyrsti og annar þáttur Kvennaklefans voru ólíkir að gæðum. Sá fyrsti alveg flatur og lélegur en sá seinni hreint prýðilegur. Margrét Erla fer ekki alltaf troðnar slóðir og þræðir einstigið á milli kjánahrollsþáttanna hans Gísla Marteins og vandaðrar fréttamennsku.

 

Fyrsti þátturinn fannst mér ekki áhugaverður. Eftir hann áleit ég þetta enn einn þáttinn í sama stíl, þar sem yrði gagnrýnilaus umfjöllun um femínisma og allt sem ofstopafullum og öfgafullum femínískum forréttindakonum viðkemur. Svo kom seinni þátturinn og hann var miklu betri, og jafnvel miklu betri en Kastljósþátturinn 12. október um sama efni, afleiðingar Covid-19 sprautanna.

 

Þarna voru fjórar virkilega skelfdar konur yfir því að þær hefðu verið leiddar í gildru og blekktar af sóttvarnaryfirvöldunum. Þær tóku það fram að þær væru ekki antivaxistar, (mótfallnar öllum bólusetningum almennt), heldur allar fullbólusettar, en búnar að fá sig fullsaddar af blekkingum kannski. Það mátti á þeim skilja, en þó fóru þær flestar mjög varlega í málin.

 

Þetta er mjög viðkvæmt og umdeilt mál en finnst mér þó ljóst á þessu, að Margrét Erla Maack fjalli um þetta með þessum hætti í sínum þætti og á miklu opinskárri hátt en RÚV þar sem sérfræðingarnir sögðu varla neitt og sögðu ekkert víst í sínum rannsóknum, og erfitt að fullyrða um nokkuð, að það er búið að staðfesta það sem antivaxistar hafa haldið fram að ástæða er til að ætla að þetta séu óvenjulegri bólusetningar en gerist og gengur, enda ný tegund.

 

Þættir númer 2 og 1 sýndu tvennskonar fréttamennsku. Í fyrri þættinum reyndi Margrét Erla ekki að fá viðmælendur til að líta vítt og breitt á Metoo heldur sagði já og amen án gagnrýni, en í seinni þættinum spjölluðu þær saman frjálslega og komu með allskonar dæmi og voru alls ekki allar sammála, en skelfdar samt og þeim stóð ekki á sama.

 

Ég er sammála Ómari Geirssyni að stundum þarf bóluefni, (og kannski oft) en Magga Stína kom með mjög góðan punkt, hún sagði eitthvað á þá leið að þegar ófrískar konur voru hálfneyddar í bólusetningu (með félagsþrýstingi)(mitt orðalag en ekki hennar) hafi farið um hana, sem áður var ekki talið rétt. Sjálf sagði hún reynslusögu sem hristir uppí fólki.

 

Segja má að sóttvarnaryfirvöld og þríeykið sé orðið umdeilt. Nú er fólk farið að velta því fyrir sér hvort Alma og Þórólfur hafi gert mistök, eða flokkarnir þrír í ríkisstjórninni.

 

Það lítur út fyrir að þessi bolti sé ekkert hættur að rúlla.

Myrk augu eftir Bob Dylan af plötunni "Empire Burlesque", þýðing, túlkun.

Þeir sem fallast á þessa eða svipaða túlkun á textum þessarar plötu Dylans viðurkenna að hún er ekki undir hans gæðastaðli, heldur skorar þar hátt.

 

Einungis á okkar tímum er þetta skiljanlegt, þegar atburðirnir nálgast sem um er rætt, eða fjallað um. Kófið er hluti af því.

 

Svona er þýðingin:

 

"Ó, herramennirnir eru talandi og miðnæturmáninn er við árbakkann. Þau eru að klára úr glösunum og ganga á brott og það er orðið tímabært fyrir mig að renna. Ég bý í öðrum heimi þar sem líf og dauði eru lögð á minnið, þar sem jörðin er fest upp á elskendaperluband og allt sem ég sé eru myrk augu. Hani gelur langt í burtu og annar hermaður er djúpt í bænagjörð. Eitthvað barn móður hefur villzt og hún finnur hann hvergi. En ég get heyrt í annarri trumbu sem drynur fyrir þá dauðu sem rísa, hverra náttúruskepna óttast er þau koma og allt sem ég sé eru myrk augu. Þau segja mér að iðka þagmælsku um allar þær áætlanir sem eru skipulagðar. Þau segja mér að hefndin sé sæt og frá þeirra sjónarhorni er ég viss um að það er rétt. En ég skynja leik þeirra ekki neitt þar sem fegurðin gengur án þess að eftir henni sé tekið. Allt sem ég skynja er hiti og logar og allt sem ég sé eru myrk augu. Ó, franska stúlkan er í Paradís og drukkinn ökumaður er við stýrið. Hungur geldur þungbært verð til hinna föllnu guða hraða og stáls. Ó, tíminn er naumur og dagarnir eru ljúfir og ástríða stjórnar örinni sem flýgur. Milljón andlit eru við fætur mína en allt sem ég sé eru myrk augu".

 

Þetta kvæði er spásögn um framtíðina, augljóslega. Það fjallar um framtíðina, þegar drottnarinn á bak við vinsælustu trúarbrögð nútímans kemur að hirða sinn skríl og notar sem rafhlöður eða orkuhlöður, rétt eins og í Matrix kvikmyndunum kom fram.

 

Hin dimmu augu eru augu geimveranna sem munu drottna, sem eru sem vélræn og ógegnsæ.

 

"Ó, herramennirnir eru talandi".

 

Lífvera sem er föst á pyntingabekk skynjar aðeins umhverfi sitt svona, og lýsingar margra mannvera sem hafa verið brottnumdar af geimverum eru þannig. Geimverurnar taka á sig mynd herramanna, eða í hugum þeirra pyntuðu, sem finnst þeir vera í læknastól, og herramenn eru tákn um vald, yfirvald. Lýsingarháttur nútíðar, "talandi", merkir að ræða um örlög einhvers í þessu sambandi, en sumir telja jöfnuð ríkja í samfélagi margra vera af þessu tagi, eins og Evrópusambandið til dæmis keppir að.

 

"Miðnæturmáninn er við árbakkann".

 

Þessar myndir gegna margvíslegu hlutverki. Máni er reikistjarna samkvæmt gamalli túlkun, og árbakki er geimur, eða tengistöð geimskips öllu heldur, svo nákvæmlega sé þetta túlkað.

 

"Miðnæturmáni" getur þó haft aðra merkingu. Miðnætti í þessu sambandi hefur sérstaka merkingu eins og tímakvarðar aðrir. Mið nótt er eiginlega tákn um máttleysi, valdaleysi, kúgun, tíma þegar hin kvalda vera er verst sett. Það er vegna þess að vitundin er ekki virk í svefni, og þótt hann sé til mögnunar yfirleitt er það varla tilfellið þar sem helstefnan ríkir, eins og á okkar jörð, eða í þeim heimi sem frásögn þessu hefur komið úr.

 

"Miðnæturmáni" þýðir eiginlega í þessu sambandi helstefnugeimskip, eða helstefnuhnöttur, hugsanlega með bundinn möndulsnúning, víti að minnsta kosti.

 

"Við árbakkann". Riverside á ensku. Á eða fljót er ekki fljót dauðans þarna, Styx, heldur geimurinn. Helstefnugeimskipið hefur lagzt að bryggju, myndi vera rétt þýðing.

 

"Þau eru að klára úr glösunum". Umræðurnar eru að taka enda, ákvörðun hefur verið tekin. "Og ganga á brott". Ganga frá eftir sig, undirbúa næstu aðgerðir. Umskipti verða.

 

"Og það er orðið tímabært fyrir mig að renna". "Slide" getur þýtt að laumast í burtu, færast stig af stigi, renna, láta reka á reiðanum. Setningin getur þýtt margt. Ef frásegjandinn er laus fer hann í felur við þessi orð, ef hann er bundinn getur þetta þýtt andlát og endurfæðing yfir í annan heim. Ef umbreytingu er verið að gera með tæknihlutum getur þetta þýtt að láta undan slíku, til dæmis með lyfjagjöfum eins og með erfðabreytingasprautum, til dæmis.

 

Að öllum líkindum hefur þessi vera verið pyntuð lengi sem segir frá, en hefur öðlazt hæfileika til að fylgjast með eða komast að upplýsingum, kannski sem ekki var búizt við. Fjölmargar frásagnir styðja við þennan skilning á textanum og framtíðin sjálf bendir í þessa átt, þróun okkar mannkyns, svo sannarlega á okkar tímum, á síðastliðnum tveimur árum sérstaklega.

 

"Ég bý í öðrum heimi þar sem líf og dauði eru lögð á minnið".

 

Skyngjafinn túlkar það að Bob Dylan er í öðrum heimi, sá sem tekur á móti upplýsingunum. Þetta er aðeins staðfesting á því sem er augljóst, svo sem.

 

"Þar sem líf og dauði eru lögð á minnið".

 

Veran sem segir frá hreyfist ekki heldur geymir upplýsingar. Slíkt er til. Þetta er staður þar sem upplýsingar safnast saman um líf og dauða annarsstaðar, nokkurskonar netþjónn, mennskur að hluta til, og er það algjörlega í samræmi við aðra hluta spásagnarljóðsins.

 

"Þar sem jörðin er fest upp á elskendaperluband".

 

Já, þetta er mjög góð lýsing á okkar mannkyni og okkar jörð. Okkar leikrit snýst um ástir og hatur, eða gerði það fram að aldamótunum 2000 að minnsta kosti. Þetta eru tilfinningarnar sem notaðar eru til að framleiða okkar vitsmunalíf og tilfinningalíf að stórum hluta.

 

"Elskendaperluband" hefur fleiri merkingar einnig. Systkinajarðirnar koma hér fram, hliðalífin. Ástin þar á milli, hatrið, allt er þetta hluti af orðinu. Samskiptunum er lýst einnig í þessu eina orði, skilji maður það og skynji og viti hvað býr því að baki.

 

"Og allt sem ég sé eru myrk augu".

 

Í umboði drottnara megintrúarbragða okkar mannkyns koma geimverur sem eru að hluta til vélrænar, að öllum líkindum, á dómsdegi og á dómsdögunum sem í aðdragandanum koma einnig. Það er ekki hægt að sjá inní vélræn augu, eða geimfarabúning, þar er engin sál fyrir innan, og því er talað um myrk augu, ólífræn, engin sál þar, aðeins vél, tölva. Þróun okkar tækni og menningar stefnir í þessa átt, og ef ungu kynslóðirnar ekki snúa af þessari braut verður það um seinan. Stefnt er að því að skipta um líffæri með vélahlutunum. Þetta er veruleiki, ekki vísindaskáldskapur, og því fyrr sem fólk talar um þetta af alvöru þeim mun meiri líkur eru á að fólk öðlist aftur eitthvað sjálfstæði.

 

"Hani gelur langt í burtu".

 

Hanagal hefur löngum verið tengt við heimsendi, en einnig má hér nefna Biblíuna og afneitun Péturs, við þriðja gal hanans, er hann þóttist ekki þekkja Jesúm Krist. Slíkar sögur eru einnig mýtur, fylgja goðsagnaminni alþekktu.

 

"Langt í burtu". Heimsendir verður langt í burtu. Á mörgum jörðum, þrælar og ambáttir fengnar í fjarskanum, eins og hefur viðgengizt lengi.

 

"Og annar hermaður er djúpt í bænagjörð".

 

Ekki venjulegur hermaður, heldur engill, að öllum líkindum, sem biður fyrir hjörð sinni, sem honum hefur ekki tekizt með neinum ráðum að bjarga.

 

"Eitthvað barn móður hefur villzt og hún getur ekki fundið hann nokkurs staðar".

 

Hér hefur kynið ruglazt í framtíðarsýninni, vegna stilliáhrifa tímans, ársins 1985, þegar femínisminn hafði ekki enn unnið sinn helstefnusigur.

 

Þetta barn móður er mannkynið allt og er í kvenkyni, því forystusauðirnir sem stjórna á okkar tímum eru kvenkyns, augljóslega. Það er ekkert nýtt að kyn geti komið röng fram í svona spásögnum, þetta er skýrt engu að síður og skiljanlegt, sé tekið mið af stillilögmálinu og hvernig það virkar.

 

"Og hún getur ekki fundið hann (hana með réttu) nokkurs staðar".

 

Sennilega á þetta að vera Jesús Kristur sem finnur ekki sína hjörð, í líki móður, en Freyr þó upphaflega, eða jafnvel Óðinn.

 

"En ég get heyrt í annarri trumbu sem drynur fyrir þá dauðu sem rísa, hverra náttúruskepna óttast er þau koma og allt sem ég sé eru myrk augu".

 

Þetta er ein löng setning sem verður að vera útskýrð í heild sinni, til að fá í hana merkingu.

 

Trumbusláttur Vítis dró mannkynið til Helvítis svo snemma sem 1996 og raunar miklu fyrr. Sögnin "tattoo" þýðir að draga fólk til Helvítis í upphaflegri merkingu frá Afríku, en hefur svo borizt í ensku og önnur tungumál, og þaðan kemur húðflúrið sem þetta allt snýst um, sem komst í tízku um þessar mundir, Heljargangan.

 

Þetta er einnig dómsdagur, (þeir dauðu sem rísa), samkvæmt kenningum Biblíunnar. Önnur trumba, það er auðvitað vegna þess að það eru þrælaþjóðirnar og ambáttaþjóðirnar eins og okkar mannkynið, tegundir sérstaklega gerðar til þrælkunar og sem eiga ekki að hljóta önnur örlög. Sögumaðurinn er hugsanlega að hljóta stöðuhækkun, það er margt sem bendir til þess, eftir að hafa verið þarna lengi.

 

"Hverra náttúruskepna óttast er þau koma og allt sem ég sé eru myrk augu".

 

Náttúruskepnan er auðvitað feðraveldið, þetta frumstæða, sá hluti lífveranna sem búinn var til úr öpunum, lífríkinu, en ekki vélahlutunum. Þetta er frumstæði hlutinn sem deyr. Þetta á einnig við um þá dauðu sem rísa, að sjálfsögðu, nema önnur örlög verði sett inn í staðinn. Býsna ólíklegt raunar.

 

"Og allt sem ég sé eru myrk augu". Sama valdaleysið, ekkert hefur breyzt í þeim efnum".

 

"Þau segja mér að iðka þagmælsku um allar þær áætlanir sem eru skipulagðar".

 

Hver segir þarna frá? Er það æðri vera og ekki sá sem fastur er við pyntingabekkinn? Margt bendir til þess. Svo virðist vera sem um tvo eða fleiri skyngjafa sé að ræða, eins og í mörgum draumum nóttanna, eða daganna.

 

"Þau segja mér að hefndin sé sæt og frá þeirra sjónarhorni er ég viss um að það er rétt".

 

Enn er hér talað um annan hóp. Ekki geta þetta verið kúgararnir, eigendurnir, drottnararnir, nei. Hér er talað um mennina, þolendurna, og guðina, sem raunverulega sköpuðu, heiðnu guðina og gyðjurnar, en þó öllu heldur sálirnar sem rísa upp frá kúguninni og frelsast.

 

Það er of langt mál að fara útí þetta, þar sem þessi atburðarás er ólíkleg. Hún kann því að vera huglæg og vonlæg eingöngu, flóttaleið hins þjáða huga, en það er ekki víst, því fleiri möguleikar koma til greina.

 

"En ég skynja leik þeirra ekki neitt þar sem fegurðin gengur án þess að eftir henni sé tekið".

 

Hér er vísað í annan hóp, kúgarana, vélmennin, þar sem hið mennska er einskis metið, sköpunin. Að sjálfsögðu er ekki hægt að skynja hug þeirra sem ekki hugsa neitt, eru aðeins vélmenni. Það er ekki auðvelt að greina á milli svona margra skyngjafa, en það er hægt engu að síður.

 

"Allt sem ég skynja er hiti og logar og allt sem ég sé eru myrk augu".

 

Þarna er spámaðurinn að segja það beint út að það himnaríki sem búið var að lofa er helvíti, eins og þessi nútími gefur til kynna.

 

"Og allt sem ég sé eru myrk augu". Ennþá sama valdaleysið og vonleysið".

 

"Ó franska stúlkan er í Paradís".

 

Þetta mun eiga við atburðina sem gerðust rétt um Krists burð þegar Gaulverjar voru sigraðir og Keltar, af Sesar og um rómverska heimsveldið í heild. Sumir sagnfræðingar telja ósigur mannkynsins hafa verið innsiglaðan þar á þeim tímapunkti.

 

"Paradís" er ekki Himnaríki heldur Helvíti í þessu sambandi, þetta er háð og dulmál, að sjálfsögðu.

 

"Og drukkinn ökumaður er við stýrið".

 

Okkar mannkyn er drukkið af hatursöndum, það er andsett og leiðir sig til glötunar, þessi setning merkir eitthvað þesslegt.

 

"Hungur geldur þungbært verð til hinna föllnu guða hraða og stáls".

 

Þetta er andlegt hungur og líkamlegt í senn, eftir hinum réttu guðum. Hraði og stál er áherzla á tækni frekar en mennsku. Fallnir guðir, fallnir englar, um slíkt er fjallað í Biblíunni, og víðar einnig. Vísa ég til þess.

 

"Ó tíminn er naumur og dagarnir eru ljúfir og og ástríða stjórnar örinni sem flýgur".

 

Þarna er Bob Dylan að mæra syndina í rauninni því þetta er Biblíutilvitnun, í sálm 91, og örin er talin merkja orð óvinanna, særandi orð þeirra sem eru manni ósammála, þótt aðrar túlkanir koma til greina einnig.

 

Bob Dylan er í rauninni þarna að vakna af skynjuninni, ofskynjuninni, og þessi orð geta komið frá honum, og er að vonast til að heimsendir komi ekki of fljótt.

 

"Ástríða stjórnar örinni sem flýgur".

 

Þessi setning lýsir því snilldarlega hvernig tilfinningalífið hefur bæði í för með sér kvöl og sælu, því "örin sem flýgur" er einnig dómsdagsör.

 

"Milljón andlit eru við fætur mína en allt sem ég sé eru myrk augu".

 

Eru þetta augu vændiskonunnar sem Dylan segir að hafi verið kveikja kvæðisins? Sú vændiskona var auðvitað mannkynið allt, sem hafði þá þegar fallið ofaní vændi guðleysisins og trúleysisins, eins og Bob Dylan vissi fullvel sjálfur þegar hann orti kvæðið, sem er lykill allrar plötunnar, og kannski alls áratugarins, annarra verka hans frá þessum mjög svo misskilda áratug, sem var betri en menn hafa haldið hingað til.

 

"Milljón andlit".

 

Hér er einnig skyngjafinn að tala sem veit meira, hefur meiri völd, og vill hjálpa, mögulega. Þarna kemur þessi efi, hvað er mögulegt að gera.

 

Þetta er kvæði í sama gæðaflokki og "Angelina" frá 1981, sem var afgangslag, en þar sem þetta lag er á plötunni "Empire Burlesque" má segja að hún sé með betri plötum hans frá þessum áratug, og með hans beztu plötum, fyrst lagið er þarna á þessari plötu, og þetta merkilega kvæði. Það er enda almennt viðurkennt að þetta sé bezta lag plötunnar, sem er kannski ofmælt, en margt er samt til í því.

 

Hér er Bob Dylan í toppformi, frábært skáld og frábær tónlistarmaður með meiriháttar lag og texta, en því miður var hann mistækur það sem eftir var áratugarins og afköstin fóru minnkandi.

 

Kannski það sé vegna þess að viðtökurnar voru ekki betri en þetta. "Þegar Guði er hafnað á Djöfullinn leik", eða eitthvað svipað og þetta var málshátturinn sem dr. Helgi Pjeturss vitnaði í í "Hinu mikla sambandi", fyrstu ritgerðinni í Nýal.

 

Nú kann að vera að þetta sé ekki rétt túlkun, en mér virðist þó sem hinar myrkari setningar passi við þessa túlkun.

 

Einnig passar þetta við atburði síðustu ára og áratuga.

McCartney hefur aldrei verið blússnillingur, en flest annað.

Já í grunninn voru og eru Rolling Stones blúsábreiðuhljómsveit, en samt talsvert meira. Mick Jagger og Keith Richards eru þrátt fyrir allt býsna hæfileikaríkir, annar hefur samið ógleymanleg riff og báðir nokkuð vel frambærilegar laglínur. Það sem Rolling Stones hefur þó haft fram yfir Bítlana er samheldnin og aginn, þar sem egóin drifu Bítlana of snemma í sundur, því miður.

 

Svo eru það persónutöfrarnir. Báðar hljómsveitirnar yfirfullar af persónutöfrum. Þessi  lýsing í viðtalinu er þó rétt. Þáttur George Harrisons hefur kannski gleymzt, en hann þekkti tónlist liðinna áratuga mjög vel og var einstaklega vandvirkur. Þó er augljóst að allir þrír fyrir utan Ringo voru nánast alætur á tónlist og drukku áhrifin í sig sem svampar.

 

Ég hef gluggað í ævisöguna eftir Richards. Þar kemur fram að þeir hafi búið til þetta vondudrengjavörumerki meðvitað og ákveðið til að skapa mótvægi við Bítlana, og að einnig hafi verið mikill jarðvegur fyrir það í upphafi sjöunda áratugarins.

 

Þannig má segja að Rolling Stones hafi verið frumpönkarar og ekki aðeins eðalrokkarar.

Drullaði yfir The Rolling Stones

Enn um Crown SHC-5100

Ég sagði nýlega frá Crown SHC-5100 samstæðu sem ég fann í Góða hirðinum. Ég gat lagað hana og allt virkar núna fullkomlega. Þessi græja var framleidd í Japan frá 1978 til 1981, en um það leyti kom önnur í staðinn, Crown SHC-6100 og var á markaðnum til 1985 eða svo. Þessi tæki seldust mikið á heimsvísu, voru ódýr en þóttu ekki vönduð.

 

Eitt af mínum áhugamálum er raftækjaviðgerðir. Ég fann að ég hef hæfni á þeim sviðum og hef gaman að dunda mér við slíkt. Því miður eru nýju tækin orðin svo smágerð að ekkert þýðir að lóða þau sundur og saman, nema í undantekningatilfellum.

 

Það er rangt að segja að þessi tæki séu drasl. Málið er að tæki frá þessum tíma voru smíðuð til að endast, sama hvaða tegund það var. Þetta tæki hafði greinilega verið í eigu eins aðila allan þennan tíma, frá 1978, slitið bar þess merki og þokkaleg meðferðin. Plötuspilarinn var svo mikið notaður að hann var orðinn gatslitinn og segulbandstækið sömuleiðis, en hvort tveggja vel hægt að laga. Öfugt við nýrri tæki, sem erfðara er að laga, þá þarf einungis rétta varahluti í svona græjur, þær endast lengur en maður sjálfur, kunni maður að gera við þær.

 

Fyrir mér er þetta eins og að eignast fermingargjöfina mína aftur, eða eina af þeim. Ég fékk einmitt stæðuna Crown SHC-6100 í fermingargjöf 1984, sem er næstum alveg eins og þessi. Eini munurinn felst í útlitsbreytingu og örlítið vandaðra segulbandstæki. Hins vegar  gaf ég fermingargræjurnar mínar kunningja mínum, sem notaði hana sem gítarmagnara, þegar flest var orðið bilað, en þá kunni ég ekki almennilega að gera við svona græjur. Þá hafði ég fundið Crown SHC-5500 í Sportmarkaðnum, árið 1990 og keypti mér slíka stæðu, sem er eiginlega Rolls Royceinn af öllum svona tækjum frá Crown fyrirtækinu. Það tæki entist mér vel og lengi.

 

Það tæki var framleitt frá 1977 til 1980. Því miður fór Crown fyrirtækið aldrei útí að framleiða mjög vandaðar græjur, en samt er hljómurinn í tækjum frá þessu fyrirtæki mjög góður.