Metooásakanaiðnaðurinn mikið gróðabrall?

Heimurinn er breyttur og menning okkar undarleg. Ekki er lengur hægt að skilgreina vinnu eða mannkosti með hefðbundnum hætti, hvorki samkvæmt menntun né hæfileikum, heldur er það eitthvað flóknara, og frægð í fjölmiðlum kemur þar sterkt inní, eða að vera af réttu kyni og minnihlutahópi sem er meira í tízku en aðrir minnihlutahópar.

Samkvæmt þessari frétt væri hægt að draga þá ályktun að metooásakanir séu gróðabrall, og að villidýrin í frumskógi vestrænnar menningar berjist um athygli og samúð, og lifi á frægð og athygli frekar en öðru, jafnvel samúð fjölmiðla og almennings. Þetta er ekki svo fjarri því sem virðist.

Þá þarf að endurskrifa félagsfræðibækurnar og ýmsar aðrar fræðigreinar þarf að endurskoða. Kristileg gildi um góðmennsku horfin útí veður og vind og Satan veður uppi sem aldrei fyrr.

Eins og Eva Hauksdóttir hefur bent á í DV og víðar þá eru femínistar ekki lengur minnihlutahópur heldur lítill en sérlega hávær sérhagsmunahópur sem berst um athygli og völd.

Frumskógarlögmálið um athygli gildir. Að taka fræga menn niður og karlmenn almennt gefur þér fleiri stig sem vinsæll femínisti sem hefur barið á öðrum og fengið félagslega yfirburði, með umdeilanlegum aðferðum. Einnig eru konur teknar niður fyrir það sama eða níddar að minnsta kosti, ef það reynist femínistunum kostur, ef þær sýna ekki femínistunum næga undirgefni.

Það versta er þó að dómstólarnir opinberu eru farnir að leika með í þessum skollaleik þar sem dómstóll götunnar er að verða virtari og öflugri en þeir sem starfa á grundvelli fagmennskunnar. Þá á ég við til dæmis að Ingó veðurguð tapaði sínu meiðyrðamáli, sem virtist borðleggjandi, að hann hefur tapað fjármunum og atvinnutækifærum vegna rógsins.

Við ættum að athuga að hugtakið sannleikur hefur fengið alveg nýja merkingu í okkar menningu.

Ef félagslega sterkur hópur eða einstaklingur heldur einhverju fram er það sannleikur, jafnvel fyrir dómstólum og í vísindum. Ef peð eða ofsóttur einstaklingur heldur því sama fram er það lygi og samsæriskenning, veruleikafirring, klikkun, ofsóknir, mannorðsmeiðing, ósannindi, ofsatrú, hatursáróður eða eitthvað slíkt.

Sannleikurinn er afstæður núorðið.

Ætli guð almáttugur hafi ætlazt til þess að þannig yrði þetta?

Allavega er rétt að læra þetta, að merkimiðar á rétt og rangt gilda ekki lengur, nema opinberlega. Keisararnir eru allir naktir og flestir vita af því en flestum er sama á meðan þeir hafa rænt mannorði og peningum og deila því út.

Þegar kynjafræðin hefur yfirtekið háskólana og vísindasamfélagið er ekki lengur hægt að taka mark á vísindum, nema stundum, því þá koma vísindamenn með niðurstöður sem eru að skapi þeim sem stjórna.

Þá þarf óháðar vísindastofnanir, en þannig verður þetta ekki. Háskólarnir hafa of sterkar og djúpar rætur, yfirburðir þeirra eru of miklir. Spillingin liggur of djúpt til að nokkuð verði gert.

Eða er hægt að hefja endurreisnarstarf innan háskólanna og fræðimannasamfélagsins? Ekki ef slíkir tilburðir eru strax stimplaðir sem lýðskrum og hægriöfgar, ef aðeins jafnaðarmennirnir hafa nægan trúverðugleika.

 

Vítalía tekjuhærri en Arnar Grant