Yfirborðið annað, ljóð frá 29. júní 2022.

Ekki inn þau komast,

aðeins talin smá.

Rostungar að rotast,

reynslu vart þó fá.

Lýðnum stjórnað, líttu á,

lýðræðið er horfið.

Skólar þrælka þjóðir, sjá

því að öllum sorfið.

 

Yfirborðið annað,

andleg vídd hjá þér.

Hinir líka í hömum,

horfnir, því er ver.

Böðlum fyrir krjúpa í kröm,

keppast slíka að hylla.

Lygaþvælan líka töm,

Loka vilja gylla.

 

Konur ekki kvarta,

karlar ei heldur, nei,

nema góðverk geri

glatað, sokkið fley.

Ef hann vildi elska í raun,

eitrið guðdóm myrti.

Öfug fékk hann alltaf laun,

efinn hana firrti.

 

Ekki er hægt að harma

þá Helja gleypir allt.

Tækifærin fengu,

frægist geð ei kalt.

Þar sem frelsið flýgur eitt

frekar kraftar stælast.

Kvennaréttur, mannorð meitt,

morðvargsdólgar hælast.

 

Saklaus varð að víkja,

vininn ekki fékk.

Úrelt undirstaða,

ekkert vel því gekk.

Fyrrum var þar friður þó,

fallið vilja ei skynja.

Af eyðingunni ei fá nóg,

ekki er því að kynja.

 

Milda meginstúlka,

muntu segja já?

Annars myrkrið magnast,

mörgum kemst ei frá.

Amma þín var einkar fróð,

ótalmargt þér kenndi,

en, vargsins hyggja villt og óð

vonarþráðinn brenndi.

 

Kónginn þarf að krýna

svo komist hér að von.

Djöflar allt í öllu,

yfirskyggja tron.

Hamlet þolir harða raun,

hann er enn á lífi.

Ömurleg fær aðeins laun,

og ekki lof frá vífi.

 

Vonir víkja, deyja

vaknar tómið eitt.

Ekkert framlíf aftur,

engum finnst það leitt.

Eins og fortíð framtíð rís,

fellir allt það góða.

Maður aðeins mengun kýs,

og myrðist faldatróða.

 

 

Orðskýringar: Tronn eða trónn: Hásæti, valdastóll.