Að tefla í eða á túni - merkingin er að berjast í borg.

Mér finnst ótrúlegt að fræðimenn skuli sumir hafa misskilið þessa setningu sem að tefla á túni í þeim skilningi sem við nútímamenn leggjum í setninguna. Heilagar eru bækur Snorra Sturlusonar. Hvað skyldi merkja að tefla á túni? Það þýðir að berjast í borg, í fyrstu virðist manni það. Tún er sama orð og town á ensku, en þegar Snorra Edda var rituð var bæði átt við borgvirki eða þorp, eða kaupstað, þar sem höfðingjar komu saman og kastalar voru jafnvel fyrir eða eitthvað slíkt, þar sem staður var hentugur til orrusta.

 

Tefla í fornu máli var að berjast en þýddi margt annað einnig. Tabula á latínu skal notað til grundvallar, en til dæmis Gaulverska/Keltverska var með nákvæmari tilsvörun hins norræna orðs. Keltar voru aríar. Tabulate á ensku er gott að nota til skilnings og skýringarauka hér, enda komið af sömu rót. Tefla gat þýtt að komast í opinbert embætti, sbr fornskozku, velta, skapa, móta, útlista, skipuleggja, formfesta, berjast og leika með taflmenn á borði. Teh á forngermönsku er kannski elzta orðið, að standa, og af því komið tabula, borð, planki, fjöl, á latínu.

 

Af þessu má ljóst vera að bardaginn var og er háður innandyra, að öllum líkindum. Ekki ber öllum saman um hverskonar taflmennska var þekkt til forna, hnefatafl eða eitthvað annað, en margt annað hlýtur að koma til greina.

 

Þetta er allegóría eða líkingasögn á íslenzku, að sjálfsögðu. Munnmælin höfðu geymt þessi orð lengi. Þessi orð merkja að við mennirnir erum taflmenn guða og djöfla, okkur er stjórnað eins og taflmönnum, eða persónum í tölvuleik, sé notuð líking á nútímamáli.

 

Þessi skilning er algjör lykilskilningur og grundvallarskilningur til að öðlast sjálfstæði, sjálfsþekkingu, stjórn á lífi sínu (og jafnvel annarra) og jafnvel innri ró.

 

Það væri hægt að búa til gríðarlega miklar fræðigreinar í kringum hin heilögu fræði sem eru týnd og glötuð rit forn Íslendinga, og þau sem þó eru enn til.

 

Ef maður túlkar Snorra Eddu rétt sér maður og skilur að hún er tímalaus, og á jafnt erindi við alla tíma. Hún stendur utan við tímann. Það er mjög erfitt verk að skilja og skýra þetta verk rétt eins og önnur slík verk, sem nú eru glötuð flest á okkar jörð.

 

Til að fá dýpri skilning á samsæriskenningum sem eru sannar eða hafa að geyma mikilvæg sannleikskorn er gott að vita stöðu okkar mannanna í alheiminum. Það er ekkert nýtt að verið sé að fjarlægja frelsi mannsins, eins og með bólusetningum, líkamsskrauti eða innrætingu, endurteknum skilaboðum, tæknilegum bylgjulengdum og ýmsu öðru.

 

Friggjarblótið lýsir okkar tíma einna bezt. Það lýsir upprisu kvenna og valdeflingu þeirra. Það er hringspá eins og önnur kvæði af þessu tagi. Það lýsir sem sagt náttúrulögmáli en ekki línulegu ferli sem endar eins og venjulegar sögur eru skildar, skáldsögur eða slíkt. Það er hið versta guðlast og goðlast að leggja mannlegan skilning í guði og gyðjur forn Íslendinga.

 

Náttúrulögmálið sem Friggjarblótið lýsir er eigingirni og valdafíkn manna og hvernig hún tortímir fólki og samfélögum. Þessi sami boðskapur kemur fram í mörgum öðrum stórbrotnum listaverkum. Þetta er hringspá vegna þess að hroki mannsins hreykir honum hátt á toppinn en fellir síðan að sjálfsögðu.

 

Óðinn er af sumum talinn hinn versti skarfur og skálkur og samt á hann margt sameiginlegt með Kristi. Um hann er notað orðið "sonurinn" í ýmsum mikilvægum heimildum, eins og það orð sem notaður hefur verið um Krist. Óðinn er að sjálfsögðu sonur Týs. Það er Loki að vísu líka, og þar kemur inn sagan um Kain og Abel, sem er eftiröpun svona heiðinna goðsagna. Týr er hinn mikli og fjarlægi guð, sem kemur að "ofan" eins og segir í Völuspá.

 

Hjónaband Friggjar og Óðins er fjarri því að vera línulegur atburður í fortíðinni. Þetta hjónaband er bráðnauðsynlegt fyrir tilveruna til að rofna ekki, hvorki meira né minna, og þess vegna er Friggjarblótið einhver mikilvægasta athöfn heiðinna manna norrænna.

 

Með hjónabandi Friggjar og Óðins kemur hann reglu á óhemjuna úr tröllaríkinu. Óðinn sjálfur hefur sína galla og verður aðeins haminn með Frigg og hennar ættum.

 

Fórnir verða færðar og við verðum aðeins vitni að þeim. Hvort þær verða meira til vinstri eða hægri verður tíminn einn að leiða í ljós.  Atburðir munu gerast sem munu vekja réttláta en ekki óréttláta reiði. Það er sú framtíðarspá sem er kannski einna mikilvægust, ef æðri máttarvöld reyna að koma andlegu horfi vesturlanda í rétt horf, eins og reynt var með kjöri Trumps, Brexit og öðrum smærri atburðum.

 

Boðskapur Friggjarblótsins er að femínisminn mun útrýma sér og fylgjendum sínum á sama hátt og aðrar ofstopastefnur sem gengið hafa yfir og orðið úreltar. Við mennirnir erum fórnarlömbin. Það er okkar að snúa við og hafa frjálst val, áður en það verður um seinan fyrir okkur og þessa jörð.