Spotify drepur hljómplötuútgáfu, eins og sagt var að afritun á tónsnældur gerði á áttunda og níunda áratugnum.

Uppgangur streymisveitunnar Spotify er bæði á kostnað minni streymisveitna, innanlands og utanlands, og hljómplötuútgáfu á efnislegu formi, sem ég er hlynntur.

Mitt uppáhaldstímabil í tónlistarsögunni er 1965 til 1985, þegar vinýlplötur voru allsráðandi og tónsnældur. Það sem mér finnst þó mest heillandi við þetta tímabil er að á þeim tíma voru til stórstjörnur sem græddu mikið fé á list sinni, og algengt var að grúpppíur héngu utaní tónlistarmönnum. Þetta var tími glamrokksins, synfónískra rokksins, sýrurokksins og þjóðlagatónlistarinnar, en einnig gæðapopps og diskós og margra annarra stefna.

Fólk hlustar á Spotify meira af skyldurækni en lyst, áhuga, því það að fylgja hljómsveit eða tónlistarmanni er hluti af því að vera í költi, eða smátrúarhópi, til dæmis ertu goth eða hiphop eða eitthvað annað, þau nöfn eru aðeins hluti af flórunni.

Bítlarnir breyttu heiminum og það gerði Bob Dylan einnig. Bítlarnir ruddu brautina fyrir áttunda og níunda áratuginn, fyrir þann tíma sömdu tónlistarmenn yfirleitt ekki sitt efni. Einnig settu þeir standardinn hærra, eða gæðastaðalinn, svo notuð sé betri íslenzka.

Góð popptónlist er eins góð og sígild tónlist, hana má hlusta á aftur og aftur til að finna eitthvað nýtt, til dæmis Sgt. Pepper með Bítlunum, eða Stormskersguðspjöll Sverris Stormskers eða Á bleikum náttkjólum með Megasi.

Sérstaklega á þetta þó við sýrutónlist af beztu gerð og þungarokk af beztu gerð, Moody Blues, Led Zeppelin, og fjölmargar hljómsveitir frá þessum tíma. Framsækið rokk var þetta stundum kallað af poppskríbentum á íslenzku.

Litskrúðug umslög voru mjög til bóta, og sömuleiðis menningin í kringum þetta, dulúðin, hvernig tónlistarmennirnir voru hafnir upp til skýjanna og dýrkaðir. Sérstök upplifun var að fara á rokktónleika á þeim tíma. Þannig var stemmning á nokkrum tónleikum sem ég fór á með Megasi á unglingsárunum.

Spotify hefur beizlað tónlistina og dregið úr henni máttinn. Góð rokktónlist nýtur sín bezt í stórum hátölurum og kraftmiklum græjum sem voru framleiddar fyrir 40 árum eða svo. Í dag eru græjurnar yfirleitt litlar og hátalararnir líka, ef þetta er ekki spilað úr tölvum og símum beint.

Já, ungt og eldra fólk hlustar á tónlist núna sem hluta af samfélagslegri skyldu, rétt eins og tónlistarmennirnir sem spila í þætti Gísla Marteins á RÚV, Vikunni, eru kerfistónlistarmenn, það er að segja þeir syngja ekki boðskap sem ruggar spillingarbátnum, rétt eins og sovézk list um 1950 varð að vera hliðholl einræðisherranum mikla, Jósep Stalín.

Ennfremur verða tónlistarmenn ekki vinsælir nema þeir hafi sérstakt útlit, séu á ákveðnum aldri og tilheyri helzt kvenkyninu, eða hluti af útlendingum, því allt skal lúta pólitískri rétthugsun sem er á yfirborðinu, það á að heita hin rétta þróun, þótt hún þurfi ekki að vera rétt í raun, þegar betur er að gáð.

Þó eru þessar vinsældir sem eru í boði ekki krassandi fyrirbæri, þær eru tempraðar og dúðaðar í reglur, deyfðar og dópaðar. Sýndarmennska, með örlítið af tilfinningum með.

Almenningur á Íslandi getur gert uppreisn eins og almenningur í útlöndum. Það getur almenningur gert með því að hætta að nota Spotify, kaupa plötur uppá gamla mátann og gera það aftur að trúarlegri upplifun að hlusta á nýja eða gamla tónlist, tengjast tónlistarmönnunum þannig.

Betra er að hafa fáa og góða tónlistarmenn en marga slæma eða meðalgóða. Því aðeins þegar fáir mjög góðir tónlistarmenn lifa á list sinni myndast dáleiðandi og heillandi stemmning í kringum tónlistina, sérstök aðdáendamenning, sem er mjög heillandi.

Rokktónlist var áður fyrr hluti af kynfræðslu unglinganna. Með því að fara á rokktónleika fengu margir í eftirpartýjum sín fyrstu nánu og kynferðislegu kynni af hinu kyninu.

Það er betra að fá þannig persónulega kynfræðslu þar sem könnuð eru ný og ókunnug mið og allir upplifa persónulega upplifun heldur en staðlaða kynfræðslu nútímans sem er mjög umdeild, þar sem þeir eru kallaðir fávitar sem ekki eru samkvæmt femínistunum.

Rokktónlistin er eitt af því sem vantar í menningu nútímans, eitt af því sem hefur verið tekið úr menningu nútímans og þarf að koma aftur.

Spotify í syngjandi sveiflu