Guðfræðilegar pælingar um hvers vegna menning okkar er satanísk en Guð virðist víðs fjarri

Þessi pistill er umorðun á samskiptum mínum við annan spámann og frelsara. Ég hef takmarkaðan áhuga á fréttum, þær eru svo fyrirsjáanlegar, jafnvel þær sem vekja undrun, þegar betur er að gáð koma skýringarnar í ljós í ljósi helstefnunnar.

 

Það er þreytandi að endurtaka alltaf sömu hlutina, að útskýra það sem er deginum ljósara og hverju barni ljóst sem hefur smávitsmuni og aðgang að staðreyndum en ekki því sem ranglega er kallað þekking.

 

Hér er þó allavega verið að fjalla um markverð tíðindi og markverða hluti, öfugt við helstefnufréttirnar af okkar jörð og okkar mannkyni sem allar eru fyrirsjáanlegar og ekki markverðar, því útrýming eins og útrýming okkar mannkyns er skráð á helgar töflur og í stein.

 

Ég hef það eftir öðrum heimildum - áreiðanlegum - að merkileg breyting hafi orðið 2013/2014. Með því að raða saman púslum frá þessari merkilegu grein og öðru sem ég vissi var mér ljóst að þessi atburður breytir öllu, Samael í harðasta efni alheimsins. Ég veit að það var lengi stefnt að þessu og ótrúleg orka og vinna fór í þetta, þannig að litlar líkur er á að Skaparinn láti það ganga til baka. 

Plánetan Úranus þar sem Samael dvelur er ekki aðeins sú harðasta í sólkerfinu. Hún er einnig kölluð Caelus á latínu, sama orð og hvel á íslenzku. Það sem meira er, Jahve, guð Biblíunnar er talinn sami guð, eða var táknaður með nafninu Caelus af höfundum á rómverskum tíma. Sameining Samaels og Jahves þýðir endalok Samaels og endursköpun.

Ef það er rétt verða blekkingar brátt á enda og við upplifum merkilegri tíma en englar og púkar geta öfundað okkur af. 

Þá er sem sagt óþarfi fyrir Mikael að leiðrétta og ljúka sínu hlutverki.

Allt fólk á þessari jörð er glatað og til þess að skapa það fullkomna verður syndin að fá hvíld. Með Nýalsspekinni lærði ég að það er næstum ómögulegt að lífverur deyi, efnislega eða sálarlega. 

Við vitum það og þrír vita það að við á jörðinni erum syndugri en að við getum vonast eftir öðru en refsingu réttlátri, Guðs. Þjóð veit þá þrír vita. Þá er það ekki lengur samsæriskenning heldur eitthvað sem getur farið í virkni... rétt eins og sönnuð vísindakenning. 

Ég er ekki að tala um einstaklinga eða örlög þeirra, mín örlög, þín örlög eða annarra, heldur hversu svipuð örlög eða syndir hvíla á öllum jafnt fyrir að taka þátt í... sprautuherferð, og að láta múgsefjast... dæmin eru fjölmörg... þetta nýjasta kannski ekki verra en margt annað, við getum farið hvað langt aftur í mannkynssöguna sem við viljum, alltaf hafa hinir réttlátu verið svívirtir og móðgaðir.

Ég held að Guð sé hættur að refsa því hann er að leiða í lokagildruna. Náðin er fyrir sauðina að skiljast í básana til endurlausnar. Fáir þannig eru eftir. Fyrr á tímum var til mikið af réttlátum sálum.

Það þarf að láta hjörðina trúa og það hefur gengið í nútímanum. Ekkert raunsæi, fjöldinn trúir almestu þvælunni og fer sér sem mest að voða. Getur ekki verið tilviljun, held ég.

Það sem ég held að vaki fyrir Drottni er að útmá sálir sem hafa ekkert gildi lengur, sem syndga aðeins. Ég held að það þurfi ekki að vera neitt til að harma eða telja óréttlátt, en maður veit ekki hvernig það fer fram, með kvölum eða ekki.

En þetta er kenning, sett saman úr brotum sem ég er nokkuð viss um að hafi merkingu, eins og Samael í hinum harða kletti. Útgáfan um endurkomu Mikaels getur verið rétt.

Fleiri þurfa að halda áfram með þennan þráð. Það er auðvelt að kalla þetta spuna ímyndunarafls og skáldskapar, en ákveðinn partur af þessu sem þarna kemur fram er þörf Skaparans til að rausa og leyfa öðrum að taka þátt í dýrðinni, og tala fyrir sig í okkar heimi.

Það þarf að meitla spádóma, losa sig við óþarfa þannig að það markverðasta komi í ljós.