Revenge In The Spirits Space, ljóð frá 14. apríl 2024.

Take the love, so full I fell,

feel ye not this charity?

Opposites, simple minds, holographs heavy,

her wars and religions breaking the levee.

No more will the Christs then come,

cracking up for some.

Can I come and dwell?

Care you still for me?

Maybe only atmosphere,

after what they fear...

 

Don't care what is right or wrong,

rigid fools have made their way.

No one should think that he knows me much better,

narrow it, all the same, coming to get her!

Can't learn when the truth is told,

taming the real gold?

Standing no more strong,

stay until the day...

Learn it, all is understood,

after the wrong mood.

 

Revenge, in the spirits space,

speak then as you gain the means.

Sufferings making him more of a ruler,

making the criminal richer to fool her.

Upside down, and all ye knew,

is there more to do?

Merits for the mace?

More than where she leans?

Make this more than wonderful,

may I teach the rule?

Ráðgátan um Óðin,

nefnast þættir á RÚV. Fyrstu þættirnir fannst mér bera vott um grunnhyggni og yfirborðskennd. Núna eftir marga þætti má segja að heimsmynd þáttagerðarkonunnar dönsku sé loksins farin að birtast og hvernig hún túlkar þessar fornu heimildir.

Hún Cecilie Nielsen fornleifafræðingur og þáttagerðarkona hefur áhuga á Ásatrú en efast um að rétt sé að tigna Þór og Óðin sem guði, og reynir að finna uppruna þeirra í mannkynssögunni, og notar formála Snorra að Eddu sinni sem heimild, sem hingað til hefur verið álitinn afsökun hins kristna manns við að rita þetta.

Áhugi hennar á Óðni líkist þó þráhyggju og ásthatri. Hún talar um grimmd hans, en eitthvað dregur hana að þessum magnaða guði samt.

Hún veltir því fyrir sér hvort Atli Húnakonungur gæti hafa verið fyrirmynd Óðins. Þó ekki, því sannleikurinn kemur í ljós hjá henni einnig, að "trúin á Atla Húnakonung hafi magnað upp trúna á Óðin", eða eitthvað slíkt efnislega sagði hún.

Í þáttaröðinni um "Fyrstu Svíana" kom í ljós að Ásatrú getur verið miklu eldri en 2000 ára, að minnsta kosti 5000 ára, og ýmsar fornleifar gætu sýnt það, en þær er hægt að túlka margvíslega, þannig að fullkomnar sannanir eru varla til.

Hún einbeitir sér að fyrstu öldunum eftir Krist og svo fram að víkingatímanum, þegar Ísland byggðist.

Ég vil einnig segja það, að þegar Snorri tengdi Æsina við Asíu þá skal athuga að Asía var frjálslega notað hugtak, rétt eins og hugtakið Tyrkir, Hund-Tyrkir síðar, eins og kveðið var um.

Asía gæti því átt við Úkraínu.

Það er stórmerkilegt að vísindamenn nútímans telja að germanski kynstofninn hafi mótaðzt og hugsanlega komið frá Tyrklandi eða Úkraínu, ef hann kom ekki frá öðrum stjörnum, sem er jafnvel enn líklegra.

Ef við tökum orðanotkun Snorra sem frjálslega gæti hann hafa átt við Úkraínu, og er þá í samræmi við vísindamenn nútímans.

Lesa má um uppruna Húna á veraldarvefnum og eru það mikil fræði og hefur verið kafað djúpt í efnið.

Með því að greina erfðafræðilega líkamsleifar hafa vísindamenn komizt að því og telja nú að Húnar hafi ekki verið af hreinum austrænum stofni, heldur blendingjar íranskra, germanskra og austrænna stofna.

Kenningin um að Óðinn hafi verið Atli Húnakonungur er þó fullkomlega skot útí loftið hjá þáttagerðakonunni Cecilie Nielsen, og sú kenning hefur ekkert sannindagildi, virðist mér. Þetta er bara eitthvað sem hljómar sniðuglega í sjónvarpsþætti, að tengja þannig saman tvær þekktar persónur.

Það er þó bót í máli að í sama þætti kemur hún með trúlegri skýringu, að óttinn við Atla Húnakonung hafi MAGNAÐ trú sem var fyrir á Óðin, og mótað hana.

Rétt eins og trúin á Jesú Krist spratt upp úr trúnni á Esus hinn gaulverska guð og Baldur hinn norræna guð. Þannig verða þjóðir af áhrifum hver frá annarri og sagan veltur áfram.

Þessir þættir lyfta varla hulunni af neinum leyndardómum, þeir eru þó mjög skemmtilegir og áhugaverðir.

Something Other To Be, ljóð frá 18. febrúar 2024.

Silently people is sinking in mud,

so they take freedom and gladness and blood?

Giving up ghost,

got what seemed most...

If they accept not the man,

as they can't be free,

so it's something new?

Saviours just like me?

One more beefhard ban,

bust or nothing we can do?

 

Suddenly dying, we see not the will,

so they are telling, but nowhere the hill...

Nothing so new,

now they will do...

Feeling lost in frozen hide,

failing most of all...

War in welfare, see,

waiting, sorry doll...

So it's sad and right?

something other then to be.

 

How can I be that man, seeing her soul?

Something for higher than "tell me that" goal?

Failing at first,

feeling the burst.

Failing when they're for the spear,

further go as such,

liked it, lie as they,

loved them just too much.

All the onward fear,

ever heard of better day?

Nýskráningar rafbíla voru 42% 2023, núna aðeins 13%. Eru rafbílar aðeins tízkubóla sem hverfur alveg? Var afi minn Jón Agnarsson á undan tímanum sem taldi díselbíla framtíðina? Nýskráningar díselbíla eru nú mestar, 34%.

"Óframkvæmanlegt að flýta fyrir útfösun benzín- og díselbíla", og samt er það á stefnuskránni.

Þetta kom fram í kvöldfréttunum á Stöð 2 í gær, 28. júní 2024. Er þetta úr viðtali sem var tekið við Runólf Ólafsson framkvæmdastjóra Félags íslenzkra bifreiðaeigenda.

Það var tvennt ef ekki fleira sem vakti mikla athygli mína við þessa frétt. Í fyrsta lagi að á fyrstu mánuðum ársins 2024 dróst sala rafbíla verulega saman, og voru aðeins um 13% nýskráðra bíla. Hinsvegar fjölgaði nýskráningum díselbíla, en þær eru á toppnum, með 34% allra nýskráninga.

Afi minn, Jón Agnarsson sem lézt 2015 var sérfræðingur í díselvélum. Hann vann afrek sem talið er næstum einstakt meðal vélvirkja, að breyta benzínvél í díselvél, en það afrek vann hann árið 1961, á GMC vél úr hertrukki. Hann taldi díselvélarnar bezta kostinn.

Þessi bloggpistill er einnig til að viðurkenna að Gunnar Rögnvaldsson hefur ritað í þessa átt, að rafbílar séu ekki framtíðarfyrirbæri.

41% bíla á Íslandi eru benzínbílar ennþá en 39% díselbílar. Þar af leiðandi eru bílar sem nota jarðefnaeldsneyti í algjörum meirihluta á okkar landi, og þyrfti að breyta því.

Rafmagnsbílar eru einungis 8.4% og aðrir (tvinnbílar sennilega helzt) 11.6%.

Það kom einnig fram í fréttinni að vinsældir rafbíla virðast helzt hafa verið vegna skattaívilnana ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur, en þær voru afnumdar flestar um síðustu áramót, og þó enn í tíð hennar ríkisstjórnar!!! Ekki meðmæli með rafbílavæðingunni og sorglegt til þess að hugsa að í ríkisstjórn Vinstri grænna skuli slíkt hafa verið gert!!!

Á verkstæðinu hans að Digranesheiði 8 ræddu þeir Agnar og afi oft um þungaskattinn sem lagðist á díselbílana, sem urðu þyngri með slíkum vélum. Þeir voru ekki hrifnir af sköttum skiljanlega.

Um áramótin kom 5% vörugjald á rafbíla og nýtt kílómetragjald á þá einnig. Eins og sagt er, vinstristjórnirnar sýna það með verkum sínum að þær eru algerar skattastjórnir, sama hvort Sjálfstæðisflokkurinn tekur þátt í þeim eða ekki, enda er hann varla lengur hreinræktaður hægriflokkur eins og margoft hefur komið fram hjá mér og öðrum.

Eftir að maður sér þessar tölur verður það ljóst að áhugi manna á rafbílum virðist þá ekki aðallega vera endilega út af grænum umhverfisverndaráherzlum heldur ívilnunum frá ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur, sem þó voru einnig aflagðar að einhverju leyti í tíð hennar ríkisstjórnar, sem enn stendur, að vísu.

Eins og sá sem rætt var við benti á eru miklar og áberandi þversagnir í því sem tölurnar sýna annarsvegar og svo hinsvegar í því sem stjórnvöld ætla sér að gera til að reyna að losna við benzínbíla og díselbíla.

Já, þessi ríkisstjórn er með loftslagsaðgerðaáætlun þar sem aðgerðum var fjölgað úr 48 í 150, hvorki meira né minna!!!

Ein þeirra er að banna nýskráningu benzínbíla og díselbíla. Þau vilja flýta því banni, setja það á 2028 í stað 2030.

En rétt eins og kemur fram í þessari frétt er það ekki samkvæmt vilja landsmanna, eða þannig hljóta tölurnar að vera túlkaðar.

Þetta er rétt eins og með Borgarlínuna. Hún liggur fyrir samþykkt, en enn er hún óráðshjal Dags B. Eggertssonar og aðdáenda hans. Eins og Bjarni Benediktsson hefur fjallað um kostar hún miklu meira en gert var ráð fyrir, og því er reynt að fresta henni.

Guðlaugur Þ. Þórðarson heldur þó fast í sínar áætlanir.

Því var oft haldið fram þegar menn fjölluðu um ólíka ráðherra og verk þeirra sem stefndu í ólíkar áttir í þessari spannvíðu ríkisstjórn, að ríkisstjórnin væri ekki eins og ein synfóníuhljómsveit sem væri að spila sama tónverkið í Hörpu, heldur hellingur af einleikurum sem allir væru að þykjast mestir og beztir, gerandi sitt bezta með því að leika einleik, og úr því yrði slík ósamræmishljómkviða að ekki mikil unun væri á það að hlýða.

"Það er engin stjórn í landinu", skrifaði einn af okkar góðu bloggurum.

Má það til sanns vegar færa.

Ég vona að grænar umhverfislausnir finnist, rafbílar eða annað.

Með þessum pistli verð ég þó að viðurkenna að það lítur út fyrir að ýmsir sem gagnrýnt hafa þær aðferðir sem hafa verið notaðar hafi margt til síns máls.

Skömm er að því að verkstæðið hans afa að Digranesheiði 8 í Kópavogi skyldi ekki hafa verið gert að safni. Þar var einn álbíll sem þeir feðgar smíðuðu frá grunni, sennilega var það fyrsti álbíllinn á Íslandi og kannski fyrsti íslenzki bíllinn, sem var smíðaður frá grunni á þessu landi.

Á verkstæðinu voru líka fjölmörg verkfæri sem afi annaðhvort bjó alveg til frá grunni eða endurhannaði og breytti, og bætti við og gerði fullkomnari.

Fyrir þá fjölmörgu krakka og unglinga sem læra verkiðnir hefði verið mjög fróðlegt fyrir þau að læra skapandi aðferðir við að bjarga sér við viðgerðir á þessu verkstæði hans afa, sem hefði ekki átt að rífa.

Þarna hefði einnig verið hægt að kenna hvernig verkmenntir færðust frá sveitunum yfir til Stórreykjavíkursvæðisins, þekking fólksins sem flutti á mölina varð Reykjavík og nágrenni að gagni og kenna þarf hvernig fólk í gamla daga, eins og afi á fyrri hluta 20. aldarinnar lærði að smíða og hanna hluti án þess að nota nein rafverkfæri fyrir norðan á æskuheimili sínu.

Allt er þetta mjög fróðlegt og hluti af sögunni. Nokkuð sem þarf að kenna og láta ekki niður falla.

DV segir reglulega frá konum sem brjóta af sér erlendis. Ísland fylgir þeirri þróun að femínisminn veldur aukningu kvenna sem verða grimmar

Þetta er hryllilegasta mál sem skekið hefur okkar þjóð í langan tíma. Langtímapyntingar sýna slíkan skort á samúð að ekki hægt að skilja slíkt fólk.

Glæpamenn eiga sér yfirleitt vini og vinkonur og ættingja sem standa með þeim og vilja tala fallega um þá. Kona þessi sem ákærð er virðist með kvalalosta eins ljótan og hægt er að vera með, jafnvel þótt hún eigi góða eiginleika í fari sínu líka, eins og móðir hennar segir og aðrir sem standa með henni. Jafnvel hin verstu og fordæmdustu "skrímsli" (mannleg) eiga sér yfirleitt góða eiginleika líka.

Hér í þessari frétt kemur loksins fram eitthvað jákvætt um Dagbjörtu, og að hún eigi marga góða eiginleika. Því er þetta mjög sorglegt, en þetta er líka gott sýnidæmi fyrir almenning og sérfræðinga í því að fólk þarf ekki að vera geðveikt til að fremja morð. Þvílík reiði og heift getur blindað sumt fólk þannig að það drepi, eða fyllist kvalalosta. Fólk sem drepur er ekki svo ólíkt okkur hinum, það snappar bara eitthvað þannig að það fer yfir strik sem aðrir halda í heiðri, eða hafa meiri sjálfstjórn.

Sambönd sem enda með drápi eða ofbeldi geta byrjað sem ástarsambönd. Það er jafnvel algengt.

Móðir hennar kallar þetta vináttusamband en ekki ástarsamband. Skilin þarna á milli eru kannski ekki alltaf skýr, og svæðið er grátt frekar en svarthvítt.

Það er eðlilegra að ást breytist í hatur sem geti leitt af sér manndráp. Það er ferli sem allir þekkja, en endar oftast ekki með svona mikilli heift.

Hitt er stundarbrjálæði, að drepa vin sinn, og þá hlýtur það að vera einhver geðröskun.

Annars er eitt annað sem þarf að minnast hér á.

Viðbrögð fjölmiðlafólks.

Ef útlendingar, flóttamenn, konur eða aðrir hópar sem eru "inn" í samfélaginu eru undir neikvæðu kastljósi, þá er einatt talað við ættingja, nána vini og stuðningsmenn sem draga upp jákvæða mynd af viðkomandi. Sú jákvæða mynd er höfð sem síðasta orð, síðustu hughrif sem almenningur fær.

Fjölmiðlarnir eru einn risastór dómssalur og þar er niðurstaðan fyrir fram ákveðin: Feðraveldið er sekt, germanskir karlmenn drengir, sekir fyrirfram, fyrir það eitt að vera til.

Konur ALLTAF fórnarlömb, hvort sem þær eru morðingjar eða tilfinningalegir kúgarar eða skíthælar í samböndum. Dökkt fólk, ALLTAF fórnarlömb og fá samúð fjölmiðlanna.

Það Á AÐ SKÍTA út feðraveldið, það lærir fjölmiðlafólk af fræðingum.

Það að móðirin sem sér ekkert neikvætt við dóttur sína fái þessa athygli varpar mjög mikilli birtu á afstöðu fjölmiðlafólks.

Ef hægriöfgamenn eru taldir sekir um eitthvað á Íslandi, þá er EKKI tekið viðtal við þá eða þeirra stuðningsmenn, í mesta lagi verjandann í dómsmálinu.

Sama hegðun fjölmiðlafólks sem er femínískt og vinstrisinnað er að VELJA erlendar fréttir sem hæfa þeirra skoðunum, hunza hinar, þýða þær ekki, birta ekki slík sjónarmið eða fréttir sem sýna aðrar skoðanir. Það er áberandi, eins og til dæmis þegar aldrei var talað við stuðningsfólk drengjanna sem voru sakaðir um að skipuleggja hryðjuverk, nema lögfræðinginn þeirra sem varði þá. Þeir fengu dóm fyrir vopnalagabrot, en sýknaðir að öðru leyti. Embætti sem konur stjórna eru greinilega öðru vísu en embætti sem stjórnað er af körlum, eins og í Geirfinnsmálinu? Eða er það ekki?

En með svona atburðum er varla hægt að segja það bull að það hafi haft afleiðingar að láta konur fá sömu völd og karla.

Hversu mörg dæmi, atburðir af þessu tagi verða að eiga sér stað?

Móðir Dagbjartar: Mjög skýr, klár og ákveðin kona

Lélega félagsmyndun og félagstengsl þarf víðar að leysa en meðal unglinga

Það er margt gott og rétt í málflutningi ráðherrans, Ásmundar Einars. Félagsleg tengsl þarf að efla til að koma í veg fyrir einmanaleika, óhamingju, hatur og deilur. Það á við um fólk á öllum aldri og þetta er svo algengt vandamál að það hrjáir flesta eða alla, bara mismikið. Aðeins þegar það brýzt út sem ofbeldishegðun er talið mikilvægt að bregðast við og vera með aðgerðir, en réttast væri að fólk skildi þetta hvert í sínu horni og reyndi að efla sinn eigin kærleika í garð náungans, hvernig sem við skilgreinum það hugtak.

Mig furðar samt alltaf á því hvernig gáfað fólk afneitar sumum atriðum algerlega. Ég er að tala um tvö veigamikil atriði sem skipta miklu máli, annað í uppeldi barna og hitt í uppbyggingu þjóðfélagsins almennt.

Í fyrsta lagi er það ekki í tízku að viðurkenna að það geti haft þessar afleiðingar að vera með fjölmenningarsamfélag. Ég held að sú breyting á íslenzku samfélagi hafi eitthvað með þetta að gera sem fréttin fjallar um, uggvænlega þróun harðara ofbeldis, glæpagengi og fleira. Það er varla tilviljun að þetta harðara ofbeldi kemur upp einmitt á sama tíma og vestræn samfélög eru að verða meiri fjölmenningarsamfélög en nokkrusinni fyrr í sögunni.

Hvernig get ég sannað það?

A) Fólk á Vesturlöndum og jafnvel í öllum heiminum er ríkara í dag en nokkrusinni fyrr í mannkynssögunni.

B) Ferðalög með bílum, flugvélum og öðrum mengandi ferðamátum eru auðveldari, ódýrari og skjótvirkari en nokkrusinni fyrr í mannkynssögunni.

C) Fordómar gegn ókunnugum, útlendingum og þeim sem voru öðruvísi innanlands voru ALLTAF til staðar í fortíðinni. Mismikið eftir tímabilum og löndum, en þó ævinlega hluti af menningu fortíðarinnar. Aðeins í nútímanum eru þeir eitthvað að minnka.

D) Tölfræðin sýnir þetta og sannar, að mannkynið er að verða einn hrærigrautur sömu tegundarinnar.

Í öðru lagi og kannski það sem skiptir mestu máli, það er að búið er að yfirgefa gamlar og góðar uppeldisaðferðir sem dugði í gegnum aldirnar og frá upphafi, sem snúast um aga, að fullorðnir ráði yfir börnum sínum. Það er bara nokkuð sem er ekki lengur sjálfgefið.

 

Erum orðin of sein í tilfelli fjölda barna

Sökkvandi skip, þessi ríkisstjórn.

Óvinsældabylgjan og reiðialdan er nú farin að skella á Bjarna Ben og Sjálfstæðisflokknum. Vinstri grænir eru komnir í 5.0%, það er að segja þeir hækka örlítið.

Sósíalistaflokkurinn er hástökkvarinn, 5.9%.

Annars er það markvert við þessa könnun að Miðflokkurinn er að verða stærri en Sjálfstæðisflokkurinn, og Miðflokkurinn er að verða eini hægriflokkur landsins, eftir sitja Framsókn og Sjálfstæðisflokkur sem meiri vinstri-jafnaðarstefnuflokkar en sjálf Samfylkingin, sem er ekki síðri hægrikrataflokkur en Sjálfstæðisflokkurinn núna.

Ég var búinn að spá því fyrir löngu að Sósíalistaflokkurinn gæti tekið við af Vinstri grænum sem aðal raunverulegi vinstriflokkurinn í landinu. Kjósendur Vinstri grænna upplifa sig svikna af þessari stjórnarsetu í hrönnum og því verður tæplega svo auðveldlega breytt, nema gamlir vinir og velunnarar Vinstri grænna rata núna aftur heim í fjósið sitt gamla og föðurhúsin sín þegar Katrín Jakobsdóttir er farin veg allrar veraldar og Natódaðrið er ekki alveg eins æpandi og áður.

Samfylkingin er núna mánuð eftir mánuð með reiðifylgi, lausafylgi og froðufylgi, það er hreyfanlega fólkið sem hefur sezt þar að. Þetta er sama fylgi og Píratar fengu hér um árið í könnunum og gerðu þá einna stærsta flokkinn mánuð eftir mánuð, 2016 held ég það hafi verið.

Reiðifylgið er nú fjölmennara en áður, og þessi hluti kjósenda sem hægt er að sveigja í allar áttir.

Annars ætti Bjarni Benediktsson að líta í eigin barm. Það væri undarlegt ef hann færi ekki að fatta að hans eigin störf og daður við vinstrið og öfgajöfnuðurinn hafa gert flokknum hans þetta.

Hvort er betra að fara með sökkvandi skipi í hafið eða stökkva í hafið og kalla á hjálp?

 

Sjálfstæðisflokkurinn mælist með 15% fylgi

Pælingar um nokkrar hljómskífur eftir Bubba Morthens og Sverri Stormsker. "Glens er ekkert grín" er miklu betri en þegar hún kom út, og á betur við okkar samtíma en þann sem hún talaði til 1990.

Fyrir nokkrum árum hætti ég að safna Bubbaplötum því mér fannst hann vera farinn að endurtaka sig. Í Góða hirðinum má finna það sem vantar. Ég fann plötuna hans frá 2011 nýlega sem heitir:"Ég trúi á þig". DVD diskur fylgir með viðtölum við Bubba og samstarfsmenn.

Ég hafði keypt í Bónus árið 2016 plötuna "18 konur" (ásamt Spaðadrottningunum sem undirleikurum) og hafði orðið fyrir mjög miklum vonbrigðum með þá plötu, sem mér finnst enn með því alversta sem Bubbi Morthens hefur gert, og er þó af nógu að taka í deild lélegra hljómdiska og hljómplatna frá honum, því þar er vélræn framleiðsla á ferðinni og endurtekningar á því sama og hann hefur áður samið og sent frá sér.

En þegar ég hlustaði á tónlistina á "Ég trúi á þig" frá 2011, 4 árum fyrr, þá varð ég undrandi, og varð að viðurkenna að ég hefði aldrei trúað því að Bubbi gæti komið mér á óvart svo seint á ferlinum, sem hann þó gerði. Í viðtölunum við Ólaf Pál útvarpsmann á DVD disknum sagðist hann aldrei hafa sungið betur (eða gaf það í skyn), og það er einmitt það sem ég verð að taka undir, þótt oft hafi Bubbi sungið vel, hef ég aldrei heyrt betri söng frá honum en á þeim hljómdisk, þar sem hann syngur áreynslulaust hæstu tónana og án þess að rembast og sperra sig eins og hann gerir oft.

Á þessari plötu kemst Bubbi Morthens upp með það sem Bob Dylan komst ekki upp með árið 1990, það er að segja að búa til barnaplötu. Bob Dylan tileinkaði dóttur sinni plötuna "Under The Red Sky", sem kom út 1990, og mörg lögin á henni þóttu barnaleg og því fyrir neðan virðingu meistarans, Bob Dylans. Sú hljómplata hefur því æ síðan fengið lélega dóma, að ósekju, því hún er skemmtileg á köflum, og betri en sumar aðrar plötur eftir Bob Dylan.

Bubbi Morthens faldi þó barnaskapinn 2011 með sálartónlistarútsetningum, en það fer ekkert á milli mála þegar maður hlustar á þessa tónlist og texta að þetta eru upp til hópa barnagælur eins og á plötunni "Under The Red Sky" með Bob Dylan.

Því finnst mér textarnir lélegir eins og oftast hjá Bubba Morthens á þessari plötu, en tónsmíðarnar eru betri en oftast áður, "óbubbalegar", held ég að hann hafi sjálfur sagt, og útsetningar og flutningur alveg uppá 10, alveg fyrirtak.

Rómantíkin finnst mér ekki lengur í þessu hjá Bubba, heldur er þetta orðin vélræn framleiðsla eftir formúlu. Stundum ganga þannig vinnubrögð samt upp, og það gera þau svo sannarlega á plötunni hans, "Ég trúi á þig" frá 2011, því þetta er létt og skemmtileg tónlist, fjölskylduvæn, barnvæn.

En platan frá 2015, "18 konur", hún er algjörlega andlaus. Sama hversu oft ég hlusta á hana, mér finnst ekkert nýtt koma í ljós. Þar er hinn femíníski Bubbi kominn enn einu sinni sem hefur 100% misst alla andagift og frumleika og semur bara eftir formúlu og mærir kvenréttindin, án þess að manni finnist það sannfærandi.

Einu gleymdi þó Bubbi að segja frá. Ég er nokkuð viss um það að trúarlegi keimurinn sem fylgir plötunni er kominn frá Bob Dylan, og hann hefur vafalaust hnuplað titli plötunnar frá Bob Dylan, en eitt frægasta kristilega lagið eftir Bob Dylan heitir einmitt "I Believe In You," og kom út 1979 á "Slow Train Coming". Hafa ekki ófrægari menn en ég og Páll Rósinkranz gefið þetta lag út eftir Bob Dylan, var það á minni fyrstu plötu frá 1998, "Insol" og svo af plötu með Páli Rósinkranz frá 1996 sem heitir einnig "I Believe In You". Ég var ekki að herma eftir stórsöngvaranum þegar ég setti þetta lag á mína fyrstu plötu. Bob Dylan hafði verið mitt átrúnaðargoð frá 1983 að minnsta kosti, og þegar maður hefur ekki trú á eigin tónsmíðum grípur maður í að ábreiða hans lög, sem margir syngja, á tónleikum og á plötum.

Þessi fyrsta hljómskífa kom þannig til að eftir miklar upptökulotur í Fellahelli frá janúar til maí 1998 hafði ég úr ýmsu að velja til útgáfu. Ég ákvað að gefa út upphitunarlögin eftir Bob Dylan og Bítlana, um 10 stykki. Ástæðan var sú að þau hljómuðu betur en ég hafði búizt við. Ég átti samt demó heima með eigin lögum á ensku. Ef ég gef þá plötu út aftur gæti verið að ég gefi frekar út mínar tónsmíðar í demóútgáfunni. Ýmislegt er mögulegt í því.

Þessi pistill átti þó að vera lofrulla um plötu Sverris Stormskers sem ég er farinn að meta betur en nokkrusinni fyrr, frá 1990 og heitir:"Glens er ekkert grín".

Þegar "Í góðri trú" með Megasi kom út 1986 fannst mér ég þurfa nýtt átrúnaðargoð af innlendum hljómlistarmönnum. Mér fannst Megas vera orðinn jafn lélegur og aðrir popparar, að syngja ástarlög á þessari plötu. Þá tók Sverrir Stormsker við sem næsta innlenda átrúnaðargoð.

"Lífsleiðinn" frá 1986 fannst mér áhugaverð skífa, en samt ekki nógu skrýtin. Ég eignaðist "Hitt er annað mál" frá 1985 sem enn var til í búðum þá, og mér fannst hún enn skrýtnari, og þá jókst virðing mín fyrir Sverri Stormsker enn meira. Ekki fannst mér það verra að sumir vildu banna hana vegna klúrleika.

"Örlög" frá vorinu 1987 fannst mér köflótt og misjöfn, mér fannst sumir textar of hraðsoðnir saman, en tónlistin alltaf jafn skemmtileg og mismunandi söngvarar sem gerðu þetta að toppskífu.

Það var þó ekki fyrr en með "Stormskersguðspjöllum" sem ég féll kylliflatur af aðdáun fyrir Sverri Stormsker. Hún fannst mér pottþétt og fullkomin frá toppi til táar.

Það voru fáein atriði sem mér líkaði ekki við fyrst þegar ég hlustaði á "Glens er ekkert grín". Mér fannst vanta heildarsvip. Gerði mér þó ljóst að enginn nema Sverrir gat búið til svona snilldarlegar melódíur, en textalega fannst mér þetta vera framlenging en ekki viðbót.

Ég hef sett skífuna á fóninn öðru hvoru í gegnum árin.

Nú bregður svo við að þessi hljómplata Sverris hefur enzt alveg ÓTRÚLEGA vel, og öll lögin á henni eiga betur við en þegar hún kom út, og tala bara beint inní samtímann!!!

Ég ætla að fara yfir þetta frá lagi til lags.

"Göfugugginn" er fyrstur. Hér rífur Sverrir Stormsker kuklara og andlega spekinga í tætlur, og þetta fólk sem þykist heilagt og betra en aðrir, og fannst mér sumar línurnar móðgandi 1990, því þá var mér eitthvað af þessu heilagt og hafði ekki alveg húmor fyrir þessu. En í dag hef ég húmor fyrir þessu. Sérstaklega vegna þess að þegar ég hlustaði á lagið í gær, datt mér enginn annar í hug en Bubbi Morthens, sem þykist heilagur engill í dag.

"Paradís" er svo lag númer 2. Lagið syngur Alda Björk Ólafsdóttir, og syngur hún mjög falskt á köflum í laginu, en röddin samt gífurlega flott og skræk, á köflum virkilega flottur söngur, og í heildina. Þess má geta að Bubbi syngur einnig nokkra tóna falska og rembist í laginu á undan, því jafnvel er hans raddsvið varla nógu breitt til að ráða við það lag, sem fer mjög hátt upp.

Stefán Hilmarsson hefur gagnrýnt Sverri vin sinn fyrir hroðvirkni við plötugerð. Mér finnst það smotterí sem er aukaatriði, þótt fáeinar tökur í viðbót hefðu sniðið af slíka vankanta, en þetta fer mest eftir stemmningu. Ef maður er tilbúinn að meðtaka boðskapinn, þá fílar maður þetta í tætlur og annars bara ekki, sama hversu sterelíserað þetta gæti verið.

En ég verð að fjalla meira um lagið "Paradís". Fyrst þegar ég heyrði það 1990 fannst mér Sverrir óþarflega neikvæður útí sænsku paradísina. Síðan bara kom það í ljós að allt sem ýjað er að með háði í laginu reyndist rétt, og Svíþjóð er Víti en ekki Paradís, eins og lesa má út úr ljóðinu ef maður er næmur. Já, lagið lýsir ranghugmyndum Frónbúans, sem finnst grasið alltaf vera grænna hinumegin við lækinn. Þetta er drepfyndið lag eins og öll platan, en samt glimrandi satt og rétt og í takt við okkar tíma, sem aldrei fyrr.

"Ávallt viðbúnir" er lag sem fékk mikla spilun í útvarpi og varð vinsælt strax 1990. Ég kunni að meta það frá upphafi eins og aðrir.

Ég vil geta þess að ég var farþegi í bíl hjá eiginmanni móðursystur minnar 1990 og hafði verið í heimsókn hjá þeim, og Guðmundur Sighvatsson hét hann, er látinn núna, en var skólastjóri Austurbæjarskólans. Það kom mér á óvart að hann hefði húmor fyrir þessu, því þetta er gálgahúmor. Sagan er þannig að hann fór að skellihlæja er hann heyrði þetta lag í útvarpinu, sérstaklega eftir línuna:"Svo leiðum við kellingar þvert fyrir bílana" (Eða blindingja"). Já, svona Lákahúmor og gálgahúmor hittir í mark hjá hinu virðulegasta fólki, sem hefur fleiri hliðar en það oft vill sýna.

Ég man að hann sagði nokkurnveginn orðrétt að Sverrir Stormsker væri með fyndnustu textahöfundum Íslands, sem er alveg rétt.

Fjórða lagið heitir "Negrablús". Mér fannst það leiðinlegt fyrst þegar ég heyrði það, og mér fannst það ekkert passa við veruleikann, því þá var Ísland næstum alveg einsleitt samfélag með ljóshærð og bláeygt fólk. Brandarinn um manninn sem reykir sig í hel í bælinu fannst mér líka alveg útí hött.

En ég verð að hrósa þessu lagi líka núna. Sverrir Stormsker var bara nokkrum áratugum á undan tímanum. Þetta átti nákvæmlega eftir að gerast, að fólk frá öllum heimshornum myndi setjast hér að eins og fram kemur í laginu.

"Man Is The Woman Of The World" er svo fimmta lagið. Heldur náði það mér ekki 1990. Þekkti að vísu ekki lagið sem hann snéri útúr eftir John Lennon. En kannski fílaði ég ekki lagið því ég hafði engan áhuga á kvenréttindum þá og hafði ekki myndað mér sérlega ákveðna eða trausta skoðun á kvenrembu eða karlrembu eða femínisma yfirleitt.

Núna í dag er þetta hrein snilld og allt hefur þarna komið fram í laginu. Segja má að það tali beint inní okkar samtíma, en hafi virzt mjög ýkt 1990, fólk gat varla ímyndað sér að til væru ofbeldisfullar eiginkonur þá og fullar af karlahatri. Núna vita þetta allir, að þær eru orðnar svona alltof margar.

  Hlið 2 hefst með laginu "Hildur", hugljúfasta lag plötunnar, og það fjallar um dóttur Sverris Stormsker. Það lag náði einnig spilun á útvarpsstöðvunum og fólk kunni vel að meta það, enda líka gott lag.

Þegar þetta kom út fannst mér það vera ruglingslegt að hafa svona fallegt lag innanum kaldhæðnina og heimsósómann allt í kring. Kannski má það enn segja, að enn betra hefði verið að dreifa þessu á fleiri þemaplötur en hafa þetta á einni skífu. Þó er þessi hljómplata einfaldlega mjög góð í dag, því þetta er ekki miðjumoð eins og flest, tónsmíðar sem minna á Beethoven, og textar sem minna á Einar Benediktsson!

Lag númer 7 heitir:"Einu sinni = alltaf". Það fjallar um dómhörkuna í samtímanum. Ég man nú að þarna fannst mér platan rísa hæst hjá Sverri, í þessu lagi og "Samúð", næst á eftir. Ástæðan er sú að þarna nær Sverrir að fjalla um þjóðfélagsmál sem aðrir þora ekki að snerta á, hræsni þjóðfélagsins og óréttlæti gagnvart ýmsum. Auk þess er lagið bara mjög gott og skemmtilegt, í staðinn fyrir að fylla mann af sorg og trega út af málefninu, þá glottir maður af fávitaskap samfélagsins, og það er eflandi. Lagið er hressilegt.

"Samúð" er texti eftir Sverri við lag eftir systur hans. Hún hefur svipaða hæfileika og Sverrir, því lagið er býsna gott líka, en afköstin sennilega ekki eins mikil og hjá honum.

Ég átti reyndar erfitt með að ná boðskapnum 1990. Var þetta gagnrýni á rjúpnaskyttur og veiðimenn almennt eða eitthvað annað? Ég var ekki viss.

Ég get hlegið að þessu í dag, virkilega dátt og vel. Mér verður hugsað til góða fólksins sem vill drita niður Úkraínumenn og Rússa til að trúa áfram á femínismann, og vill senda vopn til að fækka Rússum og Úkraínumönnum, til að þurfa ekki að takast á við vandamálin hér á Vesturlöndum, og telja sér trú um að sigurinn á Rússum sé smámál og auðvelt mál.

Já, lagið "Samúð" er líkingamál, yfir það hvernig allir geta gengið lengra, hvernig eitthvað getur breyzt úr því að vera sakleysislegt yfir í eitthvað hryllilegt, ef fólk telur sér trú um eitthvað og hnikar ekki frá skoðunum sínum þótt annað komi á daginn.

"Glens er ekkert grín" er númer 9. Mér fannst þetta alltaf fyndið og skemmtilegt lag, en frekar augljóst og þunnur kveðskapur. Nei, ég tel það í dag, að það eigi enn betur við en þá, eins og önnur lög plötunnar.

Einfaldlega vegna þess að við höfum nýjan hóp af fólki sem tekur sig hátíðlega. Það telur sig hafa fundið sannleikann og býr til lög á Alþingi til að styðja hátíðleika sinn.

Ef fólk lærir að meta svona húmor þá kannski myndi hneykslunargirnin minnka og þykkjuþunginn í umræðum og samskiptum.

Þegar maður hefur húmor fyrir sjálfum sér og öðrum þá nennir maður ekki að hatast.

Þetta hefur Sverrir Stormsker fram yfir marga. Hann er umdeildur, en umfjöllunarefnin eiga enn vel við.

Síðasta lagið heitir "Austurstræti 1984". Það staðfesti það sem mér fannst, að lögin á plötunni væru hrærigrautur eldri laga. Það er greinilega samið 1984 eins og fram kemur í titlinum og útskýringunum undir.

Ágætt að enda hljómplötu á svona kvæði. Þetta er fyndin mannslífsmynd og eiginlega stutt kvikmynd í tónum og söng.

Nú er útgáfa á vínylplötum aftur hafin, en hún hætti 1991.

Ég vona innilega að markaður sé fyrir nýjar plötur með Sverri Stormsker, og að hann finni andagift og áhuga til að halda áfram að gefa út nýtt efni, á hverju ári vonandi.

Það er enginn Mozart í íslenzku poppi nema hann, og hann veit það sjálfur.

Nema hann skýtur of oft yfir markið, finnst fólki í textum.

En hann getur einnig samið ljúfar ballöður, svo hann kann ýmislegt.

En ef ég ber saman plöturnar hans Bubba Morthens sem skipta tugum og verkin hans Sverris Stormskers, þá er þetta eins og Bubbi sagði sjálfur í viðtalinu 2011, hans beztu plötur eru steinvölur, "Ísbjarnarblús" 1980, "Kona" 1985, og fleiri. Plöturnar hans Sverris eru kannski frekar píramídar, eða musteri til að læra eitthvað nýtt í fyrir komandi kynslóðir sem eru týndar í afmennskandi femínismanum og öðru slíku bulli.

Rúnturinn

"Keyra rúntinn piltar sem eru í stelpuleit", söng Ragnar Bjarnason, í laginu "Vorkvöld í Reykjavík", lagið eftir Svíann Evert Taube en ljóðið eftir Sigurð Þórarinsson jarðfræðing og skáld. Megas hefur margsinnis gert grín að þessu lagi og þessum texta, þegar hann fjallar um Esjuna og Akrafjallið í háðskum tón og hughrif tengdum þeim.

Frægasta dæmið er í laginu:"Spáðu í mig". ("Finnst þér ekki Esjan vera sjúkleg"... osfv).

Annað dæmi er úr laginu og textanum "Allt eins og..." ("Esjan hún blasir við ólífugræn og fráleit, og Akrafjallið og hörgult það hlær við tönn").

Það lag er ein allsherjar botnvörpun á rómantískum hughrifum sem Ragnar Bjarnason söng um.

Megas mun hafa orðið fyrir vonbrigðum í ástarmálum í menntaskóla, og þau vonbrigði hafa fylgt honum alla tíð síðan, og litað reynslu hans til kvenfólks og nöturleikann í lýsingum hans á stúlkum og konum í verkum hans. Hann hefur viljað upplifa eitthvað eins og lýst er í laginu:"Vorkvöld í Reykjavík", en veruleikinn hefur reynzt nöturlegri og ömurlegri, og þessu hefur hann lýst vel í verkum sínum.

En ástæðan fyrir því að ég set þennan pistil saman er að í kvöldfréttum Stöðvar 2 kom fram í máli Dóru Bjartrar Pírata að enn frekari lokanir á Laugaveginum eru framundan, og að gera hann sem göngugötu sem mest.

Hún sagði í þessu viðtali að íbúar miðbæjarins væru hlynntir því að gera Laugaveginn að göngugötu. Ég þekki þó einstaklinga sem ekki vilja það, og voru andsnúnir flestu sem Dagur B. Eggertsson gerði og Einar Þorsteinsson heldur áfram með.

Hvort sem það er nú rétt hjá henni eða ekki að meirihlutinn vilji gera Laugaveginn að göngugötu er það yfirleitt þannig að stjórnmálamenn toga til sannleikann til að styðja mál sitt, og það gera fleiri.

"Sækjast sér um líkir" segir máltækið. Samkvæmt því má gera ráð fyrir að vinstrisinnað fólk hafi flykkzt til Reykjavíkur þegar Reykjavíkurlistinn fór þar að vinna sigur og Sjálfstæðisflokkurinn missti völd sín þar.

Ég gerði mér grein fyrir því að afstaða mín til bíllausrar Reykjavíkur eða Laugavegs er tvíbent, þegar ég hlustaði á hana tala.

Mér finnst alltaf áhugaverðast að tjá mig um það sem er erfitt að mynda sér skoðun á, vegna þess að það hefur fleiri en eina hlið, og maður sjálfur er bæði til hægri og vinstri í málum, ef maður er hreinskilinn við sjálfan sig og aðra.

Sem umhverfisverndarsinni dáist ég að Dóru Björt fyrir harðfylgi hennar og Pírata í þessu máli. Já, ég gef þeim stig fyrir að standa sig í umhverfismálum, á meðan umhverfismálin eiga undir högg að sækja á mörgum sviðum á okkar tímum, því fólk vill velja auðveldu leiðirnar frekar en að tyfta sig sjálft og lífsstíl sinn.

En "rúnturinn" var hugtak sem notað var um bílaborgina Reykjavík. Ég rétt svo náði í skottið á þessari menningu áður en hún dó út eins og annað á Íslandi, þegar húðflúrsþénin fóru að yfirtaka Reykjavík og femínisminn fyrir aldamótin 2000. (Þén er orð yfir stofur svokallaðar, staði þar sem fólk þénar peninga og er hvorugkynsorð, nýyrði, beygist eins og lén).

Þegar ég hlustaði á Dóru Björt tala gerði ég mér grein fyrir því að áhugi Pírata og annarra á því að gera miðborgina alla að göngusvæði er tilkominn af femínískum ástæðum ekki síður en umhverfislegum.

Já, vegna þess að menningin sem birtist í þessu lagi, sem vitnað er í, hún er menning sem byggist á að strákar veiði stelpur, og slíkt þola ekki femínistar.

Strákar óku um á bílum en ekki eins mikið var um að stelpur veiddu stráka, held ég, þótt eitthvað hafi verið um það líka, í minnihluta. Um 1990 var þetta enn svona, þegar ég var um tvítugt. Það var flautað og blístrað á stelpurnar sem hengsluðust um og biðu eftir því að verða veiddar. Oft voru þær í torfum sem innihéldu líka stráka og öllu þá trollað inní bílana eftir þörfum og samþykki.

Ekki endaði allt með samförum, en þótti ekki tiltölumál og þær ekki síður en þeir bjuggust við því oftar en ekki.

Vel að merkja eimir auðvitað enn eftir af þessari djammmenningu, en hún er meira orðin neðanjarðar. Eitthvað eins og þetta er ekki hægt að drepa niður, því þetta er hluti af dýrslegu eðli mannsins sem bæði finnst í konum og körlum.

Þó er það svo að stór hluti unglinga telur sig samkynhneigðan eða skilgreina sig samkvæmt hinseginleikanum á einhvern hátt, eða þá að stelpur eru strákslegar og strákar stelpulegir vegna hugmynda kynjafræðinganna og femínistanna um jafnréttið, sem ekki sízt hefur síazt inní samskipti kynjanna allt frá fæðingu til grafar og gjörbreytt þeim. Birtist það í færri fæðingum og fleiri fóstureyðingum, til dæmis.

Maður saknar þessarar djammmenningar. Þetta var sérlega skemmtilegt fyrirbæri og samskipti af þessu tagi.

Bílar notaðir sem veiðitæki tilheyra því fortíðinni ef vilji Pírata nær fram að ganga.

En ég er innilegur og einlægur umhverfisverndarsinni, þótt aðrir þættir í mér togist á við þá hugmyndafræði, svo sannarlega. Þessvegna er ég ekki eingöngu hægrimaður eða eingöngu vinstrimaður, ég er hvort tveggja. Þó ekki endilega miðjumaður samkvæmt hvaða skilgreiningu sem er, en miðjumenn eru líka margskonar, reyndar.

Reykvíkingar eru ágætis tilraunadýr. Ef það stefnir í að þeir verði umhverfisvænni en aðrir jarðarbúar er það hið bezta mál. Við Íslendingar eigum að vera fyrirmynd annarra. Þetta skrifaði dr. Helgi Pjeturss um, sem ég held mikið uppá.

Ef þetta er því satt hjá Dóru Björt eru á því margar góðar og bjartar hliðar.

Jafnvel er það svo að umhverfistilfinningar mínar teygja mig lengra til vinstri, þannig að ég finn meiri samhljóm með jafnaðarmönnum og vinstrimönnum í fleiri málum, sérstaklega vegna þess að hægrimenn hafa ekki verið að gera mig neitt frægari eða ríkari í tónlistinni en vinstrimenn.

En "rúnturinn" er ekki bundinn við bíla eins og kemur fra á netinu, í Wikipediu. Rúnturinn er til í öllum stærri þéttbýliskjörnum eins og þar kemur fram, og áður en bílar urðu algengir í Reykjavík varð til rúntur meðal gangandi fólks, sem einnig veiddi maka þannig.

Þannig að einhverskonar rúntur er einnig til í Kópavogi, Garðabæ, Hafnarfirði og útum allt land. Bara minni í sniðum og fjölbreytilegri kannski.

En eitt má þó segja um Reykvíkinga og Reykjavíkurlistann. Samfylkingin hefur þar náð miklum árangri í að umbreyta og bylta, og Dagur B. Eggertsson er mikilmenni, sigurvegari sem borgarstjóri, umdeildur eða ekki. Einmitt umdeildasta fólkið, það nær einnig oft mestum árangri.

Endalok stjórnar Macrons og Scholz ætti að vera skilaboð um að ESB þarf að leggja niður

Olaf Scholz var í rassvasanum á Angelu Merkel og er hennar hlaupatík. Emanuel Macron er af áþekkri tegund. Ekki aðeins hefur fjölmenningarsamfélag Evrópusambandsins siglt í strand, heldur líka efnahagsstefnan og Natóútþenslustefnan, með Úkraínustríðinu.

Evrópusambandið er draumur Hitlers um sameinaða Evrópu orðinn að jafnaðarstefnufasismamartröð í veruleikanum.

Lesið pistla Gunnars Rögnvaldssonar um þetta jafnvel tíu ár aftur í tímann. Af þeim má læra meira en af 100 doðröntum af smeðjulegu masi innanúr stofnunum þeim sem lifa og hrærast á þessu nýja, sovézka fyrirkomulagi.

Fréttablaðið lifði í rúmlega tíu ár og það var eins og Varðturn Votta Jehóva, nema boðaði aðra trú, á jafnréttið og fjölmenninguna, og Evrópusambandið, flutti fagnaðarerindi ESB.

Nú er Fréttablaðið liðið undir lok og sömuleiðis sjónvarpsstöðin Hringbraut, þar sem sama starfsfólk starfaði með sömu stefnu.

Það sem Evrópa hefur ekki gert í 80 ár er að hlúa að einstaklingsframtakinu og þjóðerniskenndinni innan sinna landa. Þjóðerniskennd hefur verið skammaryrði og lífskraftur fólks hefur verið drepinn niður, ekki sízt með femínismanum.

Almenningur er farinn að fatta þetta og farinn að heimta hið lífgefandi afl þjóðernisstefnunnar.

En kerfið er svo sterkt í ESB að það drepur niður allar umbótatilraunir. Demókratar í Bandaríkjunum eru eins, þeir drepa niður allt gott og uppbyggilegt. Það eru femínistar sem eru hryðjuverkamenn og femínísk samtök eru öll hryðjuverkasamtök, en ekki samtök eins og Norðurvígi. Þar er reynt að hjálpa fólkinu á eðlilegan, þjóðlegan máta. Gleymum því ekki að ofsótt fólk verður alltaf að grípa til ofbeldis, það á við um meðlimi Norðurvígis eins og aðra, og sannar ekki að þeir séu vondir menn, heldur ofsóttir af djöflum gjörspilltum, femínistum, sem hafa komizt til valda.

En þótt Macron muni annaðhvort ná svo naumlega völdum að þau endist ekki lengi eða aðrir jafnaðarmenn komist að, þá býst ég ekki við að Le Pen eða aðrir umbótasinnar komist til valda, til þess er spillingin alltof mikil, kerfið of sterkt, eins og í fúnandi rotþró þar sem tægjur og greinar ránjurta af helstefnutaginu teygja sig í allt sem lifir og dafnar, og draga úr því þróttinn og máttinn.

Við höfum helming kjósenda í Þýzkalandi og Frakklandi sem lifa á kerfinu og standa því með því, standa með spillingunni, þetta eru vinstrisinnarnir sem kjósa jafnaðarmennina, kristilega demókrata eða aðra.

Þetta er fólkið sem mótmælir "rasistum", þetta er fólkið sem mótmælir fólkinu sem vill endurreisn og eðlilegt líf farsældar á þjóðlegum grunni.

Frankfurt skólinn hefur klárað verkið, og rústað Evrópu, þjóðfélagsverkfræðin til vinstri hefur séð til þess.

Lýðræðið í Evrópu er STEINDAUTT. Þjóðernispopúlískir flokkar hefðu átt að ná meirihluta í Svíþjóð og Þýzkalandi og víða, því þeir hafa fengið svo góða kosningu í þessum löndum aftur og aftur, ár eftir ár, og það er það sem fólkið vill, en það sýnir að lýðræðið er STEINDAUTT að spillingin er sterkari, og þjóðernissinnunum er haldið frá völdum. Það er sönnun þess að lýðræðið er dautt í Evrópu.

Fullviss um að tíð ríkisstjórnar Macrons sé lokið