Drónar, fjölkynjað samfélag, Elítan, kynjafræði og fleira

Um úkraínsku drónana frá Elítunni ræði ég ekki um, þeir eru svo augljósir. Rússland, Úkraína, Ísrael, Palestína, þetta er sami grauturinn. Hófst með sömu trúarbrögðunum, sami guðinn sem stjórnar, sem kúgar.

En þegar tvær aríakonur íslenzkar sem ættu að vita betur skrifa skoðanapistla á Vísi sem eru alveg yfirmóta heimskulegir, þá er það ástæða til að blogga um það, því það er djúsi stöff afvegaleiðingar Elítunnar.

Pistlar þessara ágætu en vegavilltu kvenna heita:" Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina?", höfundur Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir, kynjafræðikennari og félagsfræðikennari í framhaldsskóla er höfundurinn, og "Sumt er bara ekki hægt að rökræða", höfundur er Ása Lind Finnbogadóttir, kennari og fulltrúi FF í Siðaráði KÍ. Hún er einnig meðlimur í Sósíalistaflokknum og því lengst til vinstri í pólitíkinni. Undrar það nokkurn?

Ása Lind byrjar vel og lýsir því hversu kröfuharður heimspekikennari hún sé þegar nemendur hennar eru annarsvegar. Síðan rennur hún beint á rassinn á svellinu og endar á barnaskap wóksins, þegar hún heldur því fram að kynin séu eins mörg og fólk ímyndar sér, eða þannig túlka ég niðurlag pistils hennar.

Hún heldur því fram að líffræði og taugasálfræði sé búin að sýna fram á að kyn, kynhneigð og kynupplifun sé róf.

Við því er augljóst svar. Svipfræði nazistanna á við miklu meiri rök að styðjast en kynjafræðin og wókælan.

Við lifum á tímum þegar vísindamenn halda fram hvaða lygi sem er til að fá laun og virðingu frá vitfirringunum, Frankfurt skólanum og vestrænu ómenningunni.

Heimspekikennarinn ljóshærði heldur því fram að það sé "ímyndun" að kynin séu tvö??? Ímyndun? Blasir það ekki við?

Hvernig er hægt að sanna að kynin séu 100.000? Hvernig er það vísindalegt? Eða að kyn, kynhneigð og kynupplifun sé róf?

Páll Óskar var í Vikunni hjá Gísla Marteini í gærkvöldi. Til að vinna gegn bakslagi sem hinseginfólk verður fyrir komu kempurnar hann og Benni Hemm Hemm með nýja plötu út í gær og textarnir eru wók, til að halda hvarfagjörnum sálum á réttum vegi svo þær hlusti ekki á Snorra Másson og syndgi þar með.

Að sjálfsögðu fór Páll Óskar inná þessar sömu brautir og taldi það vísindi að kynin væru ótalmörg. Það fer framhjá ýmsum samt.

Hann talaði um að taugalífeðlisfræðilegur munur væri á hinseginfólki og beintkynhhneigðum. Þá hlýtur að vera hægt að mæla mun á kynþáttunum, en wókistar hafa ekki áhuga á því.

Það útskýrir ekki hversvegna fólk byrjar að telja sig í röngum líkama hvort eitthvað sé mælanlegt. Það segir meira til um næmleika mælitækjanna en einhvern endanlegan sannleika. Allir sem hlusta á hán vita og sjá að þar er eitthvað annað hugsanaferli á ferðinni en hjá þeim sem eru gagnkynhneigðir eða venjulega samkynhneigðir.

En svo ég víki aftur að grein Ásu, hún rembist eins og rjúpan við staurinn við það sem er 100% ómögulegt, til að tilheyra hópi góða fólksins en ekki vonda fólksins og raunsæja, gamaldags fólksins, fordómafulla, kristilega jafnvel, á klassíska, gamla mátann.

Hún telur sig hafa fundið sönnun því í viðurkenndum vísindatímaritum megi finna rannsóknir um mismunandi heilavirkni trans og sís kynja.

Vísindaritgerðir um yfirburði aríska kynstofnsins voru líka taldar heilagur sannleikur fyrir ekki svo löngu, 100 árum. Samt breytist margt með tímanum.

Ása skrifar að "erfðafræði og nútímalíffræði eru líka löngu búin að sýna fram á að kynin eru alls ekki bara tvö."

Nema hún heldur ekkert áfram til að reyna að sannfæra mann, en heldur áfram með áróðursþvættinginn sem eitrar greinina hennar og gerir marklitla.

Hún skrifar um ranghugmyndir þeirra sem hún er ósammála.

Efnisleg rök finn ég bara alls ekki fleiri en þessi sem ég hef upp talið. Raunar get ég ekki flokkað þetta sem efnisleg rök og því síður sannanir fyrir máli hennar, heldur vísbendingar um að kannski og bara kannski sé eitthvað hæft í því sem hún heldur fram, en sannfærandi er hún ekki.

Greinin eftir Guðrúnu er svipuð áróðursþvæla, enda er hún kynjafræðikennari í framhaldsskóla að verja sína stétt, stöðu, menntun og sannfæringu.

Í grein Guðrúnar er samt meira um sæmilega réttar setningar, inn á milli að minnsta kosti.

Kynjafræðingar og femínistar eru forréttindastétt. Það er það eina sem ég vil segja við hana að sinni. Margt af því sem hún kennir eru klassísk húmanísk fög, en komin útí algjöra öfga samt.

Ég lærði heimspeki í Menntaskólanum í Hamrahlíð haustið 1990, í kvöldskóla. Þar var kona sem lét okkur lesa um Forngrikkina, Þjóðverjana og alla hina. Margt af því þekkti ég og hafði lesið áður, og enn sem áður fékk ég góða einkunn fyrir að skrifa um mína uppáhaldsheimspekinga.

Sú kona, sem ég man ekki hvað hét eða heitir, hún vék ekki einu einasta skaka orði að kynjafræði, femínisma, wók eða 100.000 kynjum. Allt það heimspekinám var klassískt, það nýjasta sem við lásum í tímunum hjá henni var Páll Skúlason og Jean Paul Sartre, held ég.

Í Star Wars heiminum er talað um að "ganga myrka valdinu á hönd", eða að "vera á valdi svarta máttarins", Sithdrottnarnir og það allt.

Fræðimenn, kennarar eða aðrir sem skola skynseminni niður úr klósettinu fyrir tízku nútímans, þeir eru furðuleg fyrirbæri.

Þegar ég var í Menntaskólanum í Kópavogi og þekkti varla neinn náið, þá lenti ég stundum samt í samtölum. Ég var oftast svo feiminn við fallegar stelpur að ég sagði já og amen, þóttist enga skoðun hafa, og talaði á yfirborðmennskulegan hátt.

Ég er ekki lærður sálfræðingur en ég hef sálrænt innsæi og mannskilning.

Ég er næstum 100% viss um að Ása Lind, Guðrún og fleiri hafa of mikinn félagsþroska og of lítinn kjark til að vera öðruvísi og hugsa sjálfstætt. Þær vilja tilheyra góða fólkinu, skaðvöldunum.

Þær telja það betra fyrir starfsferilinn og eitthvað fleira.

Móðir mín var mjög gáfuð, en hún var eins og Ása Lind og fleiri. Þegar kom að trúmálum og ýmsum ástarmálum var ekki mögulegt að ræða við hana, þar ríkti þrjózkan ein.

Ég hefði áhuga á alvöru vísindaritgerð um erfðafræði og nútímalíffræði þar sem yrði sýnt fram á að kynin séu fleiri en tvö.

Eins og einhver skrifaði í athugasemdakerfi DV:Þótt einhver fæðist einhentur er ekki þar með komið fram nýtt kyn eða nýr kynstofn einhentra manna, og jafnvel ekki þótt fleiri en einn einstaklingur fæðist einhentur.

(Gæsalöppum sleppi ég því þetta er ekki orðrétt en efnisrétt tilvitnun).

En það að hinir og þessir reyni að sannfæra fjöldann um vitleysu wóksins, það er bara afleiðing af því að Snorri Másson talaði svo VEL í Kastljósinu í byrjun vetrarins, í sögulegum Kastljósþætti sem seint gleymist, að ýmsir fóru að hræðast? Fóru að spyrja sig:

"Er búið að blekkja okkur með wókinu?"

Flaug dróna yfir herskip í Þórshöfn

Önnur betri Dísa, ljóð frá 18. nóvember 1991.

Verð ég frægur? - Heiðið hof

hef ég lofað, syng um þetta.

Náttúrulagið valdi, sjálfstæð sálin

svífur upp, minnkar gretta.

Stelpum frá berst stöðugt lof,

stórkostlegt er djammið, víkur skálin.

 

Hlakka til, þau heyra í mér,

held að lagið sé að rokka.

Boðskapur þessi um eilífð ríkti réttur,

rosalegt sannleik að flokka...

Sýnist einhver syndug, ber?

Sumar bera líka snotrar fléttur.

 

Lífið aftur ljúft er nú,

ligg hvar fegurð mönnum veitist.

Fjölmargar hér svo flottar skóla í þessum,

fyrst skoðist varan, svo neytist.

Aðeins flott ert einmitt þú,

allra bezt að losna úr stressi og pressum.

 

Svarthærð meðan sviðin torg

svekkja þá er annað vilja.

Ástin mín nýja, önnur betri Dísa,

ekki skal þakklæti hylja.

Áður fann ég aðeins sorg,

yndi mínu nú vil frekar lýsa.

 

Hlakka til er stíg á stokk,

stóra lagið flyt um grasið.

Náttúran birtist, verndin, vizkan rétta,

vil ekki styðjast við glasið.

Ekki finnur annan skrokk

æðislegri, bara sæta, netta.

 

Skýringar:

Skál er líking fyrir vín og vímuefni í kvæðinu. Einar Benediktsson og fleiri kenndu mér þetta. Orðið glas er notað í sömu merkingu, líkingamál fyrir vín og vímuefni.

Annars er flest skiljanlegt. Þetta lýsir því hvað ég var ánægður með lagið "Náttúran" eftir sjálfan mig, heiðinn söng og um umhverfisvernd, sem ég flutti á Myrkramessunni í lok nóvember á þessu ári í MK, Menntaskólanum í Kópavogi. Það var samið á nýjársdag 1988, undir áhrifum frá Stormskersguðspjöllum Sverris Stormskers. Ég þurfti nokkur ár til að læra að meta það að verðleikum og fatta að það væri betra en margt eða flest annað eftir mig, og vilja því flytja það þarna nokkrum árum seinna á tónleikum.

 

 

 

 

Baráttan gegn tækninni

Hversu erfitt er það að framfylgja lögum um "stafrænan lögræðisaldur"? Kínverjar eru agaðir eins og austurlandabúum er frekar títt en vesturlandabúum, en jafnvel þótt Evrópumenn hafi beygt sig undir ok harðra laga og reglna í ESB þá tel ég að langt sé í land að evrópsk börn séu svo hlýðin að þetta verði auðvelt.

Er þetta enn ein sönnun þess að Evrópa noti hið kommúníska Kína sem fyrirmynd?

Jú, vafalaust myndi þetta hafa áhrif og margir hlýða. Jafnvel tek ég undir að þetta er kannski hið bezta mál, því snjalltæki eru tímaþjófur og hindra jafnvel þroska sem annars kæmi.

Mér finnst merkilegt hvaða skilaboð þetta gefur útí samfélagið. Evrópusambandið er sem sagt ekkert að afregluvæða sig eða minnka tökin á einkalífi fólks heldur þvert á móti, áfram er sótt í smiðju kommúnistanna.

Samt held ég að þetta auki klofninginn innan Evrópu frekar en að stuðla að því að öll börn hlýði þessu. Á meðan svonefndum "hægriöfgaflokkum" vex fiskur um hrygg þá kemur þetta inní slíkt umhverfi.

Ég myndi ganga lengra. Ég myndi loka hátæknifyrirtækjum, gjörbreyta efnahagslífinu, færa það langt aftur í tímann, í þeim eina megintilgangi að stöðva mengun.

Ég myndi banna alþjóðafyrirtæki. Hvort það er mögulegt er annað mál.

Ég hef hugsað um mengun og mengunartengd mál lengi. Ég hef alveg gert upp hug minn. Ég vil sjá miklu róttækari aðgerðir í þeim málum.

Eins og sagt var í Kastljósi nýlega, spurt var hvort fólk þyrfti á kynjafræði að halda, eða einhverri tækni. Svarið er nei. Nútímatækni er óþarfi. Tækni sem veldur bara mengun og er ekki nauðsynleg, henni á að slaufa.

Þannig að ég er sammála Ursulu von der Leyen í þessu, en ég held að erfitt sé að framkvæma þetta.

Kominn tími á „stafrænan lögræðisaldur“

Esus, guð kærleikans, en einnig reiðinnar.

Esus er talinn dularfullur guð. Þau sem hafa lesið blogg mín reglulega vita þó að ég hef verið að skrifa bók um hann. Verkið gengur hægar en ég vildi, því kaflarnir eru orðnir fleiri en 20. Ég hef að vísu lokið við nokkra kafla og ég ánægður með þá, en svona þykk bók og viðamikið verk þarf að fara yfir og ritskoða, þetta kemur í fyrsta lagi út á næsta ári, ef nokkurntímann, því ég er einn af þeim sem skrifa mikið fyrir skúffuna.

Þessi doðrantur gæti endað sem 300 síðna bók eða meira. Málið er það að ég vil eltast við marga þræði, ekki er nóg að taka þetta út frá einu sjónarhorni.

Svona bækur skrifuðu menn fyrr á tímum og gera reyndar enn. Þó er mest um að fólk skrifi stuttar bækur.

Það sem letur mig að reyna útgáfu er til dæmis það að þetta er sérhæft verkefni og fáir sem hafa áhuga, það eru helzt fræðimenn, trúarbragðafræðingar og jafnvel heiðnir menn, en komið hafa út svona bækur á ensku eftir bæði háskólamenntaða og sjálfmenntaða.

Þannig að það yrði mjög sérstakt ef svona bók myndi seljast vel.

Ég tek enn á móti kvæðum frá öðrum hnöttum þar sem þessi menning hefur varðveizt, sú gaulverska ekki hvað sízt.

í 50. erindi Cernunnosar gátu eða Hjarnunnars gátu á íslenzku og norrænu stendur þetta:

"Esus kvað:

Alla jafnt

elska vinn-k,

því dvel-k í moldum

ok mæri Hel,

nótt hverja

ok Niflhel upp lýsi-k,

þeim sjúku

gef-k sérstaka vörn."

 

Þetta gæti verið hluti af þeim munnlega lærdómi sem drúíðar lærðu fyrir um 2050 árum.

Minnir þetta erindi ekki lítið á hina Forn-egypzku trú á guðinn Ósíris. Tel ég að Esus sé sami guðinn, og fyrirmynd að Ósíris. Það hef ég lesið að sumir Egyptalandsfræðingar telja að Ósíris hafi verið innflutt goðmagn, sem tignað hafi verið í öðrum löndum og verið vinsælt, og svo vinsælt að Forn-Egyptar hafi hermt eftir þeim, jafnvel tekið nafnið og notað það í breyttri mynd. Hinsvegar eru fræðimenn ekki á eitt sáttir um hvaða innflutta goð þetta var eða í hvaða landi. Ég gizka á Esus frá Gallíu, ef miðað er við að sú menning hafi verið miklu eldri en talið hefur verið. Það er mín kenning að keltneska menningin hafi verið beint framhald af fyrstu indó-evrópsku menningunni, sem sumir telja að hafi verið uppi fyrir 8000 árum nálægt Svartahafi.

Það má læra og er viðurkennt að guðir eins og Ósíris hljóti að hafa verið tignaðir í Evrópu fyrr á tímum og nær undantekningarlaust allsstaðar, því grundvöllur Ósírisdýrkunarinn er annarsvegar frjósemidýrkun, kornrækt og sáning og uppskera og hinsvegar dýrkun á sólarguðinum sjálfum.

Það hvernig Ósíris var drepinn af Set bróður sínum og bútaður niður en endurlífgaður af Ísis konu sinni með göldrum yfir göndlinum sýnir mjög glöggt sambandið á milli mannlegrar frjósemi og jarðneskrar í þessum goðsögnum.

Ósíris niðurbútaður og til næringar jörðinni er áhugaverð hugmynd. Jafnvel má segja að kenning kristninnar um nauðsynleika krossdauða Krists sé fengin frá slíkum heiðnum trúarbrögðum.

Altarissakramentið, að brauð og vín eru tákn um líkama hans og blóð er jafnvel heiðin hugmynd af sama tagi og að líkami guða sé fæða og drykkur.

Það er mjög áhugavert að Esus er tengdur við að höggva tré, ég tel þó að hann sé tréð sem er hoggið, og það sé Toutatis sem heggur hann, sem tré heimsins, sköpunarverkið.

Baldur, Esus og Ósíris eru því sömu guðirnir. Ósíris er hin Forn-egyptzka útgáfa, Esus er hin keltneska og miðevrópska útgáfa og Baldur er sú norræna.

Ósíris var guð hinna dauðu og sá sem dæmdi og stjórnaði í Helju.

Þetta er að vísu ekki tekið fram í Eddum okkar um Baldur, en þó má ljóst vera að hann hefur gegnt þessu hlutverk. Það er að segja, dauði Baldurs er jafn úrslitaríkt atriði í norrænni heiðni og þeirri Forn-egypzku.

Þessar goðsagnir eru faldar í írskum og welskum heimildum, og þó má finna samsvörun og það hef ég gert.

Lleu Llaw Gyffes er sami guð og Esus. Tel ég engan vafa leika á því.

Í stuttu máli sagt þá er hann næstum drepinn, en það sem athygli vekur er að tiltekið er í welsku goðsögnunum um hann að einungis með sérstökum ráðum verði hann drepinn, en það minnir á goðsögnina um dauða Baldurs í norrænu goðsögnunum.

Þarna eru samsvaranir sem segja meira en að þetta séu tilviljanakennd líkindi.

Hér eru leifar um tignun á samskonar guði, sem var meginguð til forna meðal margra þjóða. Það er svo langt síðan að allar goðsagnirnar hafa afbakazt og því þarf að nota þessa skarpskyggni og ég nota til að tengja þær saman.

Þessi guð var vinsælastur löngu fyrir Krists burð. Ef kenning mín er rétt um að Esus sé eldri guð en Ósíris, þá er um að ræða mörgþúsund ár.

En ljóðlínan sem ég vitnaði í og erindið hér á undan vekur upp spurningar um tengsl Esusardýrkunarinnar og kristninnar.

Samhengið er að Sirona var gyðja stærðfræði og ófrávíkjanlegra lögmála, Esus sonur hennar eftir því sem ætla mætti.

Það sem mér og mörgum öðrum finnst erfitt að samræma, það er ólíkt og sundurleitt eðli Esusar. Það þarf að leita svo langt að það er helzt á Indlandi og í hindúisma sem maður finnur samsvaranir, við guðinn Shiva, sem bæði hefur neikvæða og jákvæða eiginleika.

Esus getur verið hræðilegur sem heimseyðandi og refsandi guð. Síðan virðist hann vera fullur fyrirgefningar og kærleika í öðrum tilfellum.

Vissulega er mjög vinsæll guð með einmitt þessa eiginleika líka sem er tignaður hér á Íslandi og víða, en það er Jahve, faðirinn í Biblíunni, og guð almáttugur.

Hann er stundum reiður og fullur af refsigleði en oft er hann kærleiksríkur.

Nafn Esusar þýðir "Herra" eða "Drottinn". Það gæti bent til þess að raunverulegt nafn hans hafi verið svo heilagt meðal Kelta að þeir hafi veigrað sér við að nefna hans rétta nafn, en það er það sama og gerðist í gyðingdómi eins og fræðimenn vita og fleiri.

Þar sem ritheimildir skortir verður að setja saman púsluspilin.

Sumir fræðimenn hafa spurt sig að því hvort Esus hafi verið eins og Jahve meðal Gyðinga. Hinsvegar skortir fornminjar í stórum stíl sem staðfesta það. Einhverjar fornminjar eru til með nafni hans, en fjöldinn er ekki eins mikill og fjöldi líkneskja annarra guða og gyðja, sumra.

Það gæti verið hægt að útskýra með að þeim hafi verið eytt. Vitað er að rómversku keisararnir gerðu það og kristnir menn líka í gegnum aldirnar.

Það litla sem finnst um Esus bendir þó til tignunar og virðuleika, að hann hafi verið mikill guð, og sé það enn, trúi maður á hann.

Þetta erindi gæti bent til þess að kenning mín sé rétt um að konur hafi gert trúna á Esus vinsæla, og að kristnin hafi notið góðs af því, fengið bæði nafn guðsins sem og einhverja eiginleika.

Við þekkjum það úr nútímanum að konur eru mikið í umönnunarstörfum. Þeirra lífsspeki er því svipuð þessu sem Esus segir um sig:"Alla jafnt elska vinn-k".

Stundum er það svo að fólk fer að trúa á hið hræðilega, eins og Shiva. Fólk blíðkar hinn grimma guð með margvíslegum hætti.

Þannig fá hræðilegir guðir á sig milda drætti með tímanum stundum, þegar trúarbrögðin hafa lifað um langa hríð.

Þetta má einnig útskýra svona: Guðir sem tengdir eru farsóttum, jarðskjálftum, þrumum, hungri og öðru hryllilegu geta orðið vinsælir.

Það er vegna þess að fólk vill yfirvinna ótta sinn með því að segja að guðirnir sem þarna standi á bak við eigi eitthvað gott í sér þrátt fyrir allt og að þá megi blíðka með fórnum.

Þversagnirnar í eðli Esusar held ég að auðvelt sé að útskýra með þessu.

 

Enn um kærleika, frið og sameiningu Viðreisnar

Kærleikur, friður, sameining. Vill fólk taka undir þetta í verki eða bara í orði? Gengur ekki ESB útá svona falleg hugtök?

Ég vil ekki vera staðnaður. Ég vil alltaf vera að breytast og þroskast, en erfiðast er að velja rétta átt, gera upp við sig hvað skiptir mestu máli hverju sinni.

Nikola Tesla taldi að Jesús Kristur hafi verið með háa greindarvísitölu og þessvegna talað um kærleikann mest. Þetta sá ég í Youtubemyndbandi í vetur.

Ég hef oft fjallað um samsæriskenningar í þessum bloggpistlum mínum. Þó hef ég reynt að finna jafnvægi. Þessvegna segi ég það að ég er sammála Nikola Tesla að það eru einkenni hins gáfaða og kærleiksríka að tala um það sem sameinar fólk en ekki það sem sundrar því. Hvort tveggja er þó nauðsynlegt, til að meðvirkni sé ekki ríkjandi með því sem nauðsynlegt er að gagnrýna.

Eins og margir frægir menn og snillingar mannkynssögunnar þá hafði Nikola Tesla áhuga á mörgu öðru en sínu sérsviði.

Ég ætla því enn að fjalla um ESB og sameiningardrauma þess, forvígismanna þess.

Ég hef tekið eftir því að ég er að verða gamall nöldrari hér á blogginu. Það er ekkert sérlega sniðugt.

Ég hef lengi vitað það út á hvað félagsfærni gengur. Hún gengur útá það að vera leikmaður, hún gengur útá það að vera læs á umhverfið, á þjóðfélagið og vilja annarra en ekki að vera að þrjózkast áfram í því að hafa rétt fyrir sér.

Þessi pistill minn - sem og annars ESB stuðningspistill mjög nýlega - sýna því þetta, að ég er að reyna að auka félagsfærni mína.

Í Silfrinu í gær var örlítið komið inná ESB inngöngu - mjög lítið - en látið í veðri vaka að hún væri möguleg.

Það má vel vera að enn sé frekar lítill stuðningur við ESB inngöngu hér á Íslandi.

Ég held þó að annað sé miklu veigameira.

Það er tækifærismennska Íslendinga, sem fer vaxandi.

Hún sést í sviptingum þegar kemur að fylgi flokka.

Flokkar eins og Viðreisn komast í tízku, sem höfðu sáralítið fylgi áður og voru ekki sigurstranglegir.

Síðan siglir Samfylking í hæstu hæðum, enginn skilur hversvegna, nema að Kristrún er með persónutöfra, kannski nær hún bara að blekkja þjóðina eins og Katrín Jakobsdóttir gerði. En það er nóg til sigurs.

Það er svipað með þjóðaratkvæðagreiðsluna sem er framundan, til að reyna að láta þjóðina ganga í ESB.

Af því að þjóðin er ekki staðföst heldur hviklynd og til alls vís, þá er alveg eins líklegt að þjóðin kjósi með ESB aðild þegar þar að kemur.

Það er svo annað mál hvort hægt sé að láta á það reyna fyrir dómstólum hvort ESB aðild sé ólögleg og ómöguleg, eins og skrif Guðmundar Ásgeirssonar gætu verið upphafið að, þegar hann fjallar um hvernig þjóðin hafnaði þessu 2010 og 2011 og svo hvernig Stjórnarskráin bannar þetta, og fleira mætti telja til. En pólitíkusar kunna að hagræða ýmsu. Lítið mark hefur verið tekið á ýmsum þjóðaratkvæðagreiðslum. Hvernig fer þetta?

Ég yrði ekki hissa á því þótt meirihluti þjóðarinnar myndi samþykkja aðild og inngöngu í ESB, en málið verði stöðvað fyrir dómstólum, og þjóðin fari þá aldrei í ESB. En þá verða líka læti og mótmæli, og stjórnin fellur kannski, en kannski ekki samt.

 

Myndir: Margt um manninn á Grand Hótel

Með fækkun bónda og sauðkinda eru íslenzkir (ó)ráðamenn að gera landið háðara útlöndum

Sauðfé fækkar og sauðfjárbóndum. Það kom fram í fréttum sjónvarps í gær. Framsókn nær sér kannski ekki aftur á strik. Ný heimsmynd blasir við ef Viðreisn og Samfylking eru þeir flokkar sem fólkið telur vinna fyrir sig.

Viðurkenning fleiri Evrópuríkja á Palestínuríki þýðir enn meiri klofning á milli Evrópu og Bandaríkjanna. (Ef demókratar komast ekki til valda á næstunni).

Annars er eitt áhugavert í þessu sem maður hefur ekki heyrt neinn fjalla um. Þessir svokölluðu hægriöfgaflokkar í Evrópu, styðja þeir Palestínu eða Ísrael? Ég tel að margir þeirra séu á Trumplínunni, að styðja Ísrael, því þeir eru ekki rasistaflokkar heldur kristnikredduflokkar. Þó er það einföldun, og átök innan þeirra eru þekkt svo fólk er alls ekki sammála innan þeirra.

Ef Evrópa mun fara sömu leið og Bandaríkin, sem allt stefnir í, þá verður uppgjör.

Það er skrýtið hvernig íslenzk stjórnvöld velja úrelta leið, að veikla landbúnað og bændur. Það hefur komið fram hjá sérfræðingum að heimurinn er miklu óöruggari eftir innrás Rússa í Úkraínu og meira af hryllilegum atburðum á Gazasvæðinu. Við höfum verið hvött af útlendum sérfræðingum, sem ég tek mark á, að stefna á meiri sjálfbærni.

Nei, Viðreisn og Samfylking vilja gera okkur háð ESB og á spena þar.

Þorgerður Katrín endurkjörin formaður Viðreisnar

Eru dægurlög úrelt um málefni líðandi stundar sem eru orðin meira en 20 ára?

Ég vil tjá mig um annað en hefðbundin hægrimál eins og mögulegu inngöngu þjóðarinnar í ESB Það er nefnilega mögulegt að í manni rúmist báðar skoðanirnar og sannfæringarnar, að vilja þjóðerniskennd og einnig sameiningu og samvinnu þá sem felst í ESB aðild. Ég tel þetta ekki endilega andstæður.

Sannfæring held ég að komi út frá punktum, áherzlupunktum. Það eru nefnilega ákveðnir áherzlupunktar hjá ESB sinnum sem mér hefur alltaf litizt nokkuð vel á.

Til dæmis tal þeirra um samstöðu. Það var eitthvað sem ég lærði í Digranesskóla af vinstrisinnuðum kennurum þar og svo af pabba og öðrum í föðurfjölskyldunni líka.

Guðmundur Ásgeirsson heldur því fram að ekki verði hægt að troða okkur Íslendingum inní ESB, því Stjórnarskráin leyfi það ekki og vegna úrslita þjóðaratkvæðagreiðslna 2010 og 2011. Hann er mjög rökfastur maður og áhugavert að lesa það sem hann skrifar. Ekki get ég fundið holur í röksemdafærslum hans um þetta, en ég er heldur ekki löglærður eða neitt slíkt.

Þó eru margir sem gæla við þetta, eins og Baldur Þórhallsson og valkyrjurnar í ríkisstjórninni, sumar. Þegar hann mætir í Silfrið og talar um að krónan sé sökudólgur og verði að losna við hana, þá er hann undir rós að tala um að fara í ESB.

En ég ætlaði ekki að skrifa um það hvort það sé mögulegt fyrir þjóðina eða ekki að fara inní ESB eins og málum er háttað, en ég yrði samt ekki hissa á því að einhver klækjabrögð myndu duga til þess ef vilji er fyrir hendi. Það er ég þó ekki svo viss um eftir að hafa lesið það sem Guðmundur Ásgeirsson hefur skrifað um þetta.

Ég ætlaði að blogga hér um nokkra texta og lög sem ég gerði um þetta árið 2003. Ég er líka hér að velta því fyrir mér hvort list sé úreld eftir ákveðinn tíma, ef maður er að fjalla um einhver dægurmál og forsendur breytast. Ég vil vona að svo sé ekki. Laglínurnar standa fyrir sínu. Einhver sannfæring er líka í textunum sem manni getur fundizt heillandi, eins og þeir sem hrífast af málflutningi ESB sinna í dag.

En svo er annað sem mér finnst áhugavert að pæla í, en það er hvort ég meinti þetta á sínum tíma eða hvort þetta var háð, að ég væri hlynntur ESB inngöngu. Ég nefnilega man það ekki. Ég samdi svo mikið af lögum og textum að það kom á færibandi.

Ég man það þó að ég byrjaði með konsept, hugtak, eða þema fyrir plötuna. Nafnið var:"Við eigum að samstillast öll". Plata númer 2 í þríleiknum um nýalska speki og nýölsk málefni.

Mig minnir endilega að ég hafi verið sannfærður um það sem ég var að syngja um 2003, eða meðan ég söng þetta að minnsta kosti og skrifaði niður.

Í föðurfjölskyldu minni er fólk sem flest hefur staðið með Alþýðuflokknum og Samfylkingunni, held ég að rétt sé að fullyrða. Guðmundur Gíslason Hagalín rithöfundur var bróðir ömmu minnar í föðurættinni, og ég held að hann hafi verið í framboði fyrir Alþýðuflokkinn og verið eitthvað viðloðandi pólitík.

Rökin fyrir inngöngunni í ESB eru bæði þau að það sé betra fyrir efnahaginn og jafnvel betra fyrir menninguna. Hér á blogginu hefur reyndar Gunnar Rögnvaldsson frekar en aðrir sannfært mig um að það muni ekki bæta efnahag þjóðarinnar að fara inní ESB, sem sé orðið einskonar kommúnistaríki.

Þegar ég samdi þessi kvæði 2003 þá held ég að ég hafi trúað menningarrökunum og jafnvel líka efnahagsrökunum. Ég var oft í mótstöðu við afa og ömmu, þar sem ég ólst upp að mestu, og móðurfjölskylduna og hef oft skipt um skoðun á ævinni.

"Við erum Evrópuþjóð og eigum því heima í ESB", er nokkuð sem maður hefur heyrt oft. Eða:"Allar Evrópuþjóðir eiga að standa saman".

Ég er vissulega talsvert ginnkeyptur fyrir þessu. Þegar ég var í Digranesskóla þá leit ég á mig sem kommúnista þegar ég fór að skilja orðið. Það var ekki fyrr en ég fór að hlusta á Sverri Stormsker og Stormskersguðspjöll 1987 og lesa Nýal dr. Helga Pjeturss almennilega um svipað leyti sem ég fattaði að þjóðernishyggja og hægristefna eru miklu meira spennandi fyrirbæri.

En ég tek mínar eigin skoðanir til athugunar og endurskoðunar oft, það er að segja ég efast um það sem ég held og sem aðrir halda fram.

Þessi lög um Evrópusambandið og löngun mína til inngöngu í það (eða ljóðmælandans réttara sagt) fóru ekki á CD diskinn undir heitinu "Við eigum að samstillast öll" sem kom út 2003, þau urðu afgangslög.

Ég vil hafa þau með í endurútgáfu, sleppa frekar löngum blúsum sem mér finnst ekki nógu góðir, yfir 10 mínútur að lengd, fullir af sólóum.

Mér finnst pólitíkin á Íslandi ekki sannfærandi. Mér finnst fólk ekki kjósa rétt. Ég hefði viljað fá Frjálslynda flokkinn til valda, eða Íslenzku þjóðfylkinguna eða Frelsisflokkinn.

Er ekki skárra að láta ESB stjórna okkur en eiginhagsmunaseggi eins og eru nú við völd?

Mér lízt hörmulega á ósamstillinguna í nútímanum og samstöðuleysið. Bót á þessu finnst mér ESB bjóða. Ég á mjög erfitt með að trúa því að kristnin sigri aftur eða trumpisminn, jafnvel þótt þeim gangi nokkuð vel í dag, enn að minnsta kosti.

Ég yrði ekki hissa á að allt sem Trump hefur gert verði ógilt, að demókratar komist til valda í Bandaríkjunum og jafnvel að Íslendingar gangi í ESB, þrátt fyrir erfiðleikana við það. Ef það er ekki alveg ómögulegt.

Aldrei formlega dregin til baka

Til að losna við wókið þarf MJÖG mikla hægriritskoðun. Wókið hefur mengað Hollywood, eyðilagt kvikmyndir og sjónvarpsefnið gjörsamlega, og einnig íslenzkt efni

Nú er talað um ritskoðun hægrisins. Þögn ríkir um ritskoðun vinstrisins. Á RÚV er ekki minnzt á Georg Soros eða Bill Gates nema sem sómamenn, sem er ekki endilega samkvæmt sannleikanum. Þesskonar fréttaflutningur er þöggun og ritskoðun.

Ég var að horfa á fyrsta þáttinn í vetur af Vikunni með Gísla Marteini í gær. Sá galgopi hefur eitthvað lært, því ljótustu svívirðingarnar um þjóðernissinna og hægrimenn heyrði maður ekki.

Samt er þátturinn hans 100% wók þáttur, og maður horfir því ekkert skárra er í boði sem íslenzk afþreying í sjónvarpinu.

Vikan með Gísla Marteini er ritskoðaður þáttur í hel, af vinstrinu. Silfrið er líka ritskoðað í hel af vinstrinu, Kastljósið og fréttatímarnir. Í þessum þáttum koma bara fram vinstriskoðanir og wókismi. Aðeins hörð ritskoðun í wók anda og vinstristefnu anda getur verið útskýringin á því.

Hver er svo að tala um ritskoðun?

Það er þetta sem er líf og yndi vinstrimanna. Hægrimenn eru fyrst að byrja á þessu núna. Það er MJÖG fúlt að þurfa að nota sömu aðferðirnar og vinstrið, en ég styð þær þegar vinstrið hefur eyðilagt svo margt með sinni ruglstefnu.

Grínistar fordæma „ritskoðun“ og styðja Kimmel

Verða þínar vélar farnar? Ljóð frá 20. nóvember 2015.

Þannig lokast þessi glufa,

það finnst björgun ekki nokkur.

Þessi bara góður, gufa,

getur þó ei fengið betra svar.

Verða þínar vélar farnar?

Varla neitt er lýsir snilld?

Nauðgarinn þá nymfu barnar,

notalegt ef mætir kokkur.

Fer þá jafnan fram að vild,

fattar loks að áður betra var.

 

Verður tóm og endir ævi

aðeins það sem púlið skilar?

Margir lenda í mannasnævi,

mikill kuldi, skortur þar á ást.

Skoðun hennar hatur vakti,

heimska og vonzka þinna ljós.

Sigurfáninn bara blakti,

bjargast ef þar hanga silar.

Hætti loks að ljóma rós,

líka ilmur fór að kveðja og þjást.

 

Hún sem kunni að faðma friðinn,

firnaung er horfin sjónum.

Sízt er bót að sækja miðin,

sýnist varla í hópnum, treystir ei...

Sendu henni sorgarkulda,

Segðu mér hver byrja vann...

þá var skárri heljar hulda,

hefur tök á máttarljónum.

Sterkur verður stormur, hann,

stríðin byrjuð, flestir segja nei.

 

Orðaskýringar:

 

Gufa: Hugleysingi.

Nymfa: Skógardís, lirfa eða eðlunarfús kona eða fríð. (Enskusletta).

Mannasnær: Kuldalegt viðmót, hatur eða virðingarleysi.

Sili: Snærisspotti, lykkja.

Það er nauðsynlegt að líta 30 ár til baka til að skilja breytingar á samfélagi okkar.

Til eru bækur sem hafa mikil áhrif en dreifast aðeins á fáar hendur og í fáum upplögum. Bækurnar eftir Auði Eir kvennakirkjuguðfræðing eru ekki efstar á metsölulistum, en þær eru áhrifaríkar og öðruvísi.

Núna nýlega fann ég "Vinátta Guðs" á bókasafni, frá 1994 eftir hana. Þessi bók er til hjá mömmu en ég fann hana ekki og vildi endurnýja kynni mín af henni, því ég las hana 1996 í fórum hennar eða 1995, jafnvel 1994, en það var um þetta leyti, hún hefur keypt hana nýútkomna, enda áskrifandi að Veru, kvenréttindatímaritinu.

Þetta er mjög öflug bók bæði fyrir konur og karla, því þótt hún sé stíluð inná konur geta allir óháð kyni notað hana til sjálfseflingar, því hún fjallar um að finna sannfæringu og losna við efasemdir um sjálfan sig.

Ég held að ýmsir dægurlagatextar eftir mig frá þessum tíma séu andstaða við ýmsum svona áhrifum sem ég var ekki sáttur við.

Svona rithöfundur og tónlistarmaður vil ég vera, einhver sem hreyfir við fólki og er áhrifamikill, þótt mér fyndist ekki verra að græða og verða ríkur af listinni. Það hefur truflað mig að ég þyki heldur róttækur, en það er ekki alltaf hægt að þegja um það sem augljóst er, sem er svo augljóst að hverju barni ætti að vera það sýnilegt, sem hefur spurt sig um sársaukann og eðli hans.

En orðið Guð hefur margar merkingar. Það hefur til dæmis merkinguna jarðneskur pabbi eða mamma. Ómeðvitað er það þannig í hugum fólks sem notar orðið. Það er vegna þess að kirkjan hefur í gegnum aldirnar kennt fólki að Guð sé ævagamall karl sem syngur á hörpu uppi í skýjum með englaskara í kringum sig, söngelska og kærleiksríka. Þessi síðskeggjaði öldungur hefur líka verið kallaður pabbi allra.

Þessu reyndi Auður Eir að breyta með þessari bók og kenna fólki að Guð væri mamma allra. Þar sem ég er heiðingi skil ég og viðurkenni að þetta er afturhvarf til heiðinna tíma fyrir 7000 árum sumsstaðar í Evrópu, eins og á Krít, og það kemur fram í bókinni að hún gerði sér grein fyrir því, en afneitaði.

Stríðið á milli kynjanna er uppspretta reiði, sjúkdóma, haturs, árekstra og óhamingju síðastliðinna áratuga. Þannig að kvennaguðfræðin er 100% satanismi, enginn minnsti vafi á því. Það verður að sjá nútímann eins og hann er og viðurkenna.

Þetta er það sem byrjaði með syndafallinu í Eden.

Vinátta Guðs fer minnkandi í nútíma okkar. Vegna þess að ást Guðs fer í gegnum okkur mannfólkið, og þegar við með deilum okkar verðum smærri og verri farvegur ástar Guðs, þá fer "vinátta Guðs" minnkandi þegar við deilum og verðum ósammála, eins og með kynjafræði og hörðum pólitískum deilum.