Perlur sem finnast uppteknar frá 2003 eftir mig, um inngönguna í ESB, þar sem ljóðmælandinn er hlynntur henni

Ég á slatta af lögum frá árinu 2003 þar sem ég er hlynntur inngöngu í ESB (eða ljóðmælandinn öllu heldur). Ég var að gramsa í þessu og skoða þetta til að velja lög fyrir endurútgáfu, og ég mundi ekkert eftir þessum lögum. Ég meira að segja varð að rifja upp hver var ástæðan fyrir því að ég samdi þau og söng inná demódiska.

Þá rifjaðist það upp að ég var að semja lög fyrir plötuna:"Við eigum að samstillast öll". Það er platan númer 2 í þríleiknum um Nýalsstefnuna. Sú þriðja kom aldrei út en var hljóðrituð í grunnatriðum sem demóupptökur tveimur árum seinna, eða 2005. Það er platan:"Frá stjörnunum berst lífið."

En á disk nr. 2 um þetta einbeitti ég mér að þessum ákveðnu þáttum í Nýalsstefnunni sem snúast um samstillingu, sem ég held að sé orð sem dr. Helgi Pjeturss bjó til.

En ég get ómögulega munað hvers vegna ég var að tengja Samfylkinguna við þetta og aðildina að ESB. Það eina sem ég man er að á sama ári var ég að semja lög fyrir þriðju plötuna í öðrum þríleik, um jafnréttið, sem heitir "Jafnréttið er framtíðin", og kom líka út 2003, en ekki í útgáfu sem ég er ánægður með. Upptökur frá 1998 mikið, ekki þær beztu.

Mér finnst svolítið heillandi að gefa plötuna út með þessum lögum.

Á diski sem var tekinn upp 19. janúar 2003 er lag sem heitir:"Ó Evrópa, samstilling eilífðarríkið".

Ég man ekki hvort þetta var háð eða ekki. Sennilega hef ég fundið einhverja sannfæringu fyrir þessu sem ég var að syngja um og semja um. Lagið er ágætt og í rólegri kantinum, en ég finn ekki gripin, en textann finn ég. Gripin skrifaði ég á annað blað sem finnst ekki, en ég heyri að þetta eru sjaldgæf grip sem ég kannast ekki við. Þau hef ég fundið í einhverri gítarbók og svo gleymt þeim aftur. Stundum notar maður bara grip einusinni eða tvisvar og gleymir þeim jafnóðum.

Síðan er langt og merkilegt lag frá 11. janúar 2003 sem heitir:"Af hverju ekki að ganga alla leið og ganga í Evrópusambandið?" Það tekur 13 mínútur og 52 sekúndur í flutningi, og kvæðið er 10 löng erindi eins og Desolation Row eftir Bob Dylan, og kvæðastíllinn sá sami.

Mér finnst gaman að á plötum mínum sé eitthvað sem kemur á óvart. Þetta gæti komið inngöngusinnum í ESB skemmtilega á óvart og aukið vinsældir mínar meðal þeirra, úr því að þetta er í tízku núna og allmikið fylgi þjóðarinnar við að fara í ESB, og einnig í ríkisstjórninni.

Þetta myndi þá fara á plötuna:"Við eigum að samstillast öll", endurútgefna, en boðskapurinn á henni er svolítið í þessa átt.

Hver er munurinn á demótökum og tökum sem ætlaðar eru til útgáfu?

Maður sér það á þessum upptökum mínum frá þessum tíma. Lítill metnaður og tími fer í hvert nýtt lag, lagið er samið og grunntaka gerð, svo kannski bara ein í viðbót. Þá er það algengt að spilamennskan sé mjög ófullkomin og ekki alltaf sungið beint í hljóðnemann, falskir tónar, mismæli, hóstar og ræskingar en allt látið standa.

En hinsvegar, útgáfuhæfar upptökur (sem demótökur geta verið líka stundum) þær eru gerðar með fullkomnunaráráttu. Ég hef gert 50 tökur af einu og sama laginu til að slípa og fullkomna. Dæmi um það er "Er ég ekki of gamall fyrir þig?" frá marz 2001, en á einum diski eru um 50 tökur af tveggja mínútna útgáfu þess lags.

Ekki nóg með það, ég breytti laginu margoft, til að ná fram fullkomnun. Það eru til að minnsta kosti 20 útgáfur af laginu með breyttum texta.

Dr. Gunni hjálpaði til við að gera þetta lag sæmilega þekkt á sínum tíma, á þessum fyrsta áratug aldatugsins sem nú er að líða, með því að setja það á bloggið sitt á mp3 sniði, og því var deilt og á það var hlustað af mörgum. Það kom út á hljómdisknum mínum "Fyrri byggðir", sem var gefinn út 2002 en hljóðritaður alfarið snemma árs 2001, meðfram upptökum á plötunni:"Jafnréttið er eina svarið", frá 2001.

Bæði upptökurnar fyrir "Kárahnjúkar", óútgefna plötu frá 2004 og svo demótökurnar fyrir "Við eigum að samstillast öll", frá 2003, þær eru misófullkomnar og misgallaðar, en áheyrilegar samt vissulega og geta geymt margt spennandi og öðruvísi en það sem ég gaf út.

Metnaðarleysið er greinilegt í þessum demótökum. Það er að segja, ég dríf mig að semja nokkur lög og taka upp, en eyði svo mestum tíma og plássi í lög eftir aðra! Á þessum diskum eru afleitar ábreiðir sem ég tek eftir AC/DC, Bob Dylan, Cat Stevens og marga aðra tónlistarmenn.

Síðan eru nokkur ný lög eftir mig þarna. Til dæmis upptökur frá gamlársdag 2003 og jóladag 2003, og upptökur yfir öll jólin og hátíðirnar, samt ekki endilega vandaðar.

En það eru vissulega nokkur lög frá 31. desember 2003 sem eru áheyrileg. Með löngum texta og rokktakti, eitt þeirra gæti verið fyrst á plötunni.

Þannig var að seinni hluta ársins fór ég aftur að vinna að "Við eigum að samstillast öll", þótt hún væri komin út. Ég vildi fullkomna hana og endurútgefa þá strax. Þessi fullkomnunarárátta varð samt til þess að þreyta mig og ég gafst upp á tónlistinni opinberlega á næsta ári, 2004, gaf ekkert út þá, en hélt áfram að taka upp og semja, en demó frekar en vandaðar tökur. Slíkt er þó alveg hægt að gefa út ef maður vill, og ég hef gaman af að hlusta á þetta og læra þessi lög. 

Starfsáætlun Alþingis út um þúfur

Almenningur á að berjast gegn samfélagsmiðlum, með því að eyða sem minnstum tíma á Fésbók og hafna áreiti auglýsinga á Netinu. Þannig eflast innlendir fjölmiðlar aftur.

Það er mjög skrýtið að ekki sé nú þegar búið að jafna samkeppnisstöðu fjölmiðla með því að leggja niður auglýsingar á RÚV svo aðrar stöðvar fái þær einar og tekjur af þeim. Allavega, það er einnig skrýtið að frjálshyggjufólk sem var svo ánægt með samkeppnina geri ekkert raunhæft í þessu. RÚV er ofdekrað og spillt kvikindi sem spreðar fjármunum í ömurlega dagskrárgerð og innrætingu sem er Fjandanum einum til gleði.

Einhversstaðar las ég að það væri ráðgert að leggja Stöð 2 undir ríkið líka, að einhverjir sameiginlegir sjóði ættu að fara í að styrkja hana.

Þetta er bara ekki rétta leiðin. Í góðum pistli nýlega sem ég er sammála nefndi Birgir Loftsson fréttastofur Rúv og Stöðvar 2 síamstvíbura, og ég kalla þessar sjónarsstöðvar tvíhöfða þurs, því það er sama og enginn munur á þeim.

Sama fólkið valsar inn og út á milli Rúv og Stöðvar 2. Það prófar, allir þekkja alla.

Sjónvarpsstöðin sem Sigmundur Ernir var með og fór á hausinn, hún var pínulítið öðruvísi, en náði ekki að blómstra og þroskast, dó of snemma.

Sama með Cirkus, sem var nokkuð góð sjónvarpsstöð og fersk. Dæmin eru fleiri.

Það er alltaf sama sagan, það eru ekki beztu fréttaveiturnar sem lifa af eða fjölmiðlarnir beztu.

Ef ríkið ætti að styðja eitthvað, þá ætti það að vera sjónvarpsstöðvar sem eru nýjar og allir eða flestir eru sammála um að beri með sér frjóanga nýjunga og ferskleika, ekki úldnar og rotnar stöðvar sem eru svo steinrunnar og staðnaðar að þær minna á hrímþursa eða tröll sem hafa dagað uppi.

Sami sjónvarpsstjórinn á RÚV árum saman, sama stefnan áratugum saman, sama starfsfólkið áratugum saman, sami kommúnisminn rótgróinn og Reuters-dýrkunin. Falsfréttir? Vissulega.

Til að koma alvöru lífi í fjölmiðla þarf að greiða netrisum banahögg, hvorki meira né minna.

Ég er þeirrar skoðunar að fólk hafi hvorki alvöru gagn af Netinu né hollt af því.

Tökum dæmi:

Þegar Miðbæjarradíó starfaði þá pantaði Einar þar fyrir mann varahluti í hljómtæki víða að úr heiminum.

Í dag er ekkert fyrirtæki jafn öflugt og Miðbæjarradíó til með varahluti fyrir hljómtæki. Fólk þarf að leita á Netið.

En til hvers? Er ekki betra að vera með sérhæfðar verzlanir sem þjónusta fólk heldur en að almenningur þurfi að sækja á Netið?

Svo eru það samfélagsmiðlarnir.

Til hvers er Fésbókin til, eða X-ið, Twitter og allt hitt?

Er þetta alvöru vinskapur? Nei. Er þetta kunningsskapur? Kannski.

Verst er að svona samfélagsmiðlar eru gróðrastía fyrir snobb og hunzun og allskyns leiðindi sem vantþroska fólk en þroska það ekki, sem ekki stuðla að kærleika heldur hatri og firringu, allir eru í sínu horni frekar en að sameinast og eiga persónuleg samskipti maður á mann.

Við sem erum fólkið í landinu, við eigum að kjósa með fótunum, með því að breyta lífi okkar á þann hátt að við höfnum tækninýjungum.

Í síðustu viku gerði ég uppreisn gegn póstboxum. Ég neitaði að sækja pakka í póstbox og að greiða af honum á Netinu. Ég sagði að annaðhvort færi hann á pósthúsið eða ég vildi hann ekki. Stúlkan var góð sem afgreiddi mig og reddaði þessu með einu símtali. Ég er á móti tækni sem gerir fólk óþarft, og helvítis póstboxin eru hluti af því einsog sjálfsafgreiðslukassar.

Ég verð svo reiður yfir þessu að ég geri uppreisn, hvorki meira né minna. Ég hef óbeit á svona kjaftæði sem er ranglega kallað framfarir.

Ennfremur eyði ég sífellt minni tíma á Fésbókinni. Það er líka uppreisn gegn nútímanum og nútímatækninni. Alvöru vini eða maka eignast maður annarsstaðar.

Það er staðreynd að Netið er að drepa sjónvarpsstöðvar og jafnvel tímarit þótt enn lifi margar útvarpsstöðvar góðu lífi.

Netið er einnig að drepa verzlanir. Netið er jafnvel að drepa kynlífið, því gervigreind og klám tekur yfir kaffihús, pöbba, sveitaböll og helgarsukk og kynlíf þar.

Þetta er ekki í lagi.

Það eina sem hægt er að gera, það er að eyða tíma sínum í annað.

Sem dæmi má enn taka, að ég er að hætta að nenna að horfa á ömurlegt sjónvarpið.

Nýlega hef ég gert við hljómtæki sem gefa mismunandi hljóm, segulbandstæki nánar tiltekið. Ég hef verið að bera saman bassaríka upptökuna í Crown segulböndum og hátónaríka upptökuna í Pioneer segulböndum.

Að hlusta á gamlar hljómplötur, það er oft meira gefandi en Net eða sjónvarp, eða að lesa góða bók.

Eða að gramsa í gömlum upptökum eftir mig, platan gegn Kárahnjúkavirkjun er óútgefin eftir mig, en var tekin upp í aprílmánuði 2004, örlítið aðra mánuði.

Lengi vel fannst mér mjög hallærislegt að hlusta á þessi lög mín óútgefnu, því ég var tapari í þessu, mótmælin báru ekki árangur.

Samt er sjarmi í þessari tónlist. Þetta rifjar upp alvöru hugsjónir, alvöru réttlætismál, eitthvað sem á rétt á sér ennþá og er sígilt, að standa með landinu.

Tjáir sig ekki um orðróm um að Stöð 2 verði aflögð

50 ára afmæli Lítilla kassa og Þokkabótar fagnað í gær, vonandi að sú hljómsveit sé ekki alveg hætt

Hljómsveitin Þokkabót var með 50 ára afmælistónleika í Salnum í gær. Reyndar voru þetta endurteknir tónleikar vegna mikillar aðsóknar. Skemmst er frá því að segja að allir skemmtu sér vel og þetta voru mjög vel heppnaðir tónleikar.

Aldrei hafði ég séð þessa landsfrægu hljómsveit á tónleikum, en það var vel þess virði og þeir hafa engu gleymt og flestir eru á lífi, nema Karl Sighvatsson og Leifur Hauksson sem léku á plötunni Fráfærur 1976.

Fráfærur er sá tími þegar lömb eru skilin frá mæðrum sínum, áður en mjólkin er nytjuð. Þar sem platan er ádeila á NATÓ og herinn gæti verið að nafnið sé vísun í þörfina á að venja landsmenn af hernum og slíkri fíkn sem fylgir auði að utan umfram einfalt sveitalíf.

Þeir léku lög af öllum plötum sínum.

Tvö lög fannst mér standa uppúr og fékk ég gæsahúð af þeim.

Sveinbjörn Egilsson og Utan hringsins.

Ég vissi ekki að Leifur Hauksson útvarpsmaður hefði samið lagið við Utan hringsins, en ljóðið er eftir Stein Steinarr, út Tímanum og vatninu.

Ég dáist mjög að þessu lagi og allri plötunni þeirra, Fráfærur, frá 1976, sem er áróður gegn NATÓ og hernum að miklu leyti, bókaforlagið Mál og Menning fékk þá til þess, enda voru vinstrisinnar þar við völd og eru sennilega enn.

Lagið Utan hringsins er snilld, og það eitt og sér finnst mér sýna og sanna að Leifur Hauksson útvarpsmaður var ekki aðeins venjulegur tónlistarmaður á við hvern sem er, heldur tónskáld á borð við Mozart og Beethoven, en við Íslendingar erum fámennir og hann eyddi starfskröftum sínum í annað en tónsmíðar það sem eftir var ævinnar, og varð frægur útvarpsmaður, sem var auðvitað gott einnig.

Það er mikil tónlist í bók Steins Steinarss sem heitir Tíminn og vatnið. Hann lýsti því að hann hafi hugsað sér hana sem ljóð við ballett. Formið er knappt og tónlist í öllum textanum.

En eins og kom fram á tónleikunum í Salnum í gær þá bætti Leifur Hauksson ýmsu við þennan ballettmiðaða texta Steins Steinarr, og ljóð. Mismunandi takttegundir takast á í þessu stutta lagi, og hrynurinn fellur á ómstríðan hátt sem myndar bylgjuhreyfingar tóna sem bæði vega hver aðra upp og vinna hver gegn annarri. Þetta er gert með því að gítarar einn eða tveir eru í sérstökum takti, bassinn í örlítið öðrum takti, en hrynur í píanói og trommum í átökum innbyrðis.

Aðeins tónlistarmaður sem sjálfur hefur fengizt við fagið skynjar þessa snilld og hversu erfitt þetta er, að byggja upp svona stutta tónsmíð svo vel fari. Það tókst Leifi Haukssyni fullkomlega 25 ára.

Auk þess hefur Leifur Hauksson verið snjall og fær gítarleikari, því sjaldgæf grip eru notuð í laginu og plokk sem er úthugsað og miðað eins og í klassískum gítarleik að ákveðnum hughrifum sem eru fíngerð og ekki notuð í rokki eða poppi svo mikið, heldur klassískri tónlist frekar.

Mér finnst að öll lögin eftir Þokkabót þurfi að koma út með nótum og textum, svo tónlistarmenn og hver sem er geti æft sig á þessum góðu lögum, og tekið þau. Þeir fengju STEF gjöld fyrir sem bjuggu til þessi góðu lög.

Ég náði því ekki alveg hvort Halldór eða Ingólfur samdi lagið við ljóð Þórarins Eldjárn, Sveinbjörn Egilsson, en það lag finnst mér snilld og passa mjög vel við ljóðið. Ég man að skáldið, Þórarinn Eldjárn, sagði þó að sér fyndist það ekki passa við ljóðið á Rás 2 í viðtali þegar ég var unglingur, kannski 1984 eða eitthvað um það bil.

En það fór um mig gæsahúð þegar ég hlustaði á þá flytja þetta lag um Sveinbjörn Egilsson. Ég fór nefnilega að hugsa um guðinn almáttuga Taranis og Taranissúlurnar og allar stangirnar sem við hann eru kenndar. Mikil menning hefur sprottið af þeim og mikil saga.

Ekki er vitað hversu lengi Taranis hefur verið tignaður, en 600 fyrir Krist voru Keltar og Gaulverjar á sigurbraut í Evrópu, sem Rómverjar bundu enda á, því miður, og Júlíus Sesar alveg sérstaklega, og var þeim næstum útrýmt, þeir innlimuðust í rómverska heimsveldið raunar, og urðu skattland Rómar, Róm mergsaug Gallíu og þrælkaði, og lét latínuna ganga yfir Frakkland og önnur lönd sem áður tilheyrðu Gallíu.

En Sveinbjörn Egilsson hefur kannski haft eitthvað hugboð um þetta, þótt guða Gaulverja sé hvergi getið í mannkynssögunni opinberu, aðeins í sérstökum bókum um þeirra menningu og trúarbrögð, sem ekki eru jafn fræg og rómversk trúarbrögð og grísk, sem skyld verða að teljast.

Sveinbjörn Egilsson var nefnilega frægur stangastökkvari, en af nauðsyn, til að losna við mýrar á leið sinni til kennslu. Um það fjallar kvæðið Sveinbjörn Egilsson. "Þá var öldin önnur er Sveinbjörn stökk á stöng, þá var ei til Bessastaða leiðin löng."

Hversu miklu meira felst í þessum línum en einmitt þetta!

Faðir skáldsins var forseti og bjó á Bessastöðum um þessar mundir, þegar kvæðið var saman sett, Kristján Eldjárn.

"Þá var ei til Bessastaða leiðin löng." Þetta finnst mér þýða kannski að enginn forseti ríkti í landinu og engin innlend yfirstétt af nákvæmlega því tagi, aðeins erlend.

Sá fyrsti sem stökk á stöng var kannski Taranis, guðinn mikli, sem er sá sami og Júpíter og Zeus myndu sumir segja.

Nema þekkt er að Keltar voru lítið fyrir yfirstéttir. Þeirra menning var að ýmsu leyti lýðræðisleg, þótt drúíðar hafi verið yfirstétt. En eins og Tacitus skrifaði í Germaníu þá var mikil tilhneiging til lýðræðisástar í hinni heiðnu Evrópu fyrr á tímum.

En heimsósóminn í Sveinbirni Egilssyni sem fékk mér gæsahúð ljúfa á tónleikunum í gær hann sendi mig beint 3000 ár aftur í tímann til hinnar hundheiðnu Evrópu Keltanna.

Ég fór að hugsa um hinn mikla guð Taranis og hversu ólíkur hann var lýðræðiselskandi eðli Kelta og Gaulverja. Ég fór að hugsa um það hversu máttugur guð hann er ennþá og var, að vera tignaður á þann hátt sem raun ber vitni.

Taranis er sá guð Kelta sem helzt mætti kalla einræðisherra eins og Jahve gyðinganna, eða Júpíter Rómverjanna og Zeus Grikkjanna. Taranis er faðir guðanna. Einnig er hann kvennabósi, sem jafnvel nauðgar konum og mennskum konum. Þetta vantar alveg í okkar menningu, virðingu fyrir svona kyntröllum og guðum sem drottna yfir öðrum og hafa leyfi til þess sem æðstu guðirnir.

Taranis á það sammerkt með Óðni að beita klækjum og öllum brögðum til að fá sitt fram, göldrum meðal annars. Hann er samt ekki hataður heldur elskaður, þetta er hluti af persónutöfrum hans.

Það er kannski vegna óttans sem fólk bar til hans. Allir meginguðirnir þrír voru taldir skelfilegir, Esus, Taranis og Toutatis. Refsingar voru hluti af þeirra starfslýsingu.

Taranis var sá guð sem hélt uppi lögum og reglum innan keltneskra samfélagi. Því miður voru ekki nógu margir sem tignuðu hann. Það sést á því að sigur Rómverja byggðist á því að Gallar voru ekki skipulagðir í heild, og lutu ekki slíkum aga og Rómverjar, og því fór sem fór.

Enda var það svo að Gallar voru fjölmennir og tignuðu marga guði og gyðjur og miðstýring í trúarefnum var ekki til staðar. Jafnvel var það svo að sami guðinn var tignaður með misjöfnum hætti.

Glæsileiki Taranosar var samt meiri en glæsileiki Júpíters, finnst mér. Hlutverk Taranosar var afmarkaðra að sumu leyti. Sem þrumuguð var hann ægilegri á stöng sinni eða súlu, efst á heimstrénu eins og Heimdallur, sá ægilegi guð Taranis sér allt og heyrir allt og refsar fólki fyrir misgjörðir.

Þá var öldin önnur og betri. Þá laut fólkið trúarbrögðum sem ekki var búið að eyðileggja og úrkynja. Heiðnin var betri, sú keltneska, til dæmis, en kristnin.

Guðrún formaður Sjálfstæðisflokksins er ákveðnari en Bjarni Benediktsson var. Það sést hversu léleg forysta hefur verið í Sjálfstæðisflokknum, að núna fyrst sé endurreisn

Að þessu sinni vil ég fjalla um mörg mál. Fyrst vil ég segja að Guðrún formaður Sjálfstæðisflokksins stóð sig vel í Kastljósinu í gær. Um er að ræða Oscar Boganegra og múgæsinginn í kringum hann. Guðrún tók það skýrt fram að þetta er annað en það sem hún lenti í, að snúa við ákvörðuninni um fatlaða drenginn, sem var henni á móti skapi. Bjarni Benediktsson var vanur að tala mjúklega og loðinn í kringum hlutina, þótt stundum hafi hann tekið sterkt til orða. Þarna kom það skýrt fram að Guðrún minnir meira á Sigríði Andersen.

Margir tala um mannúð og mildi í svona málum. Ég hef hingað til ekki skrifað mikið um þetta í pistlum. Ég skil nefnilega líka mannúðina og mannúðarsjónarmiðin, þetta fellur undir það sem ég er hlynntur, að taka vel á móti fáum, ekki illa á móti alltof mörgum. En alltaf er þetta spurning um hvar línan er dregin, hvenær nóg er nóg og hvenær eitthvað er réttlætanlegt eða ekki.

En úr því að ég heyrði Guðrúnu tala svona skýrt um þetta í Kastljósinu, þá fagna ég og hrósa henni, því eiginlega allir aðrir flokkar eru á samúðarlínunni, og þótt þau sjónarhorni þurfi að heyrast, mega hin ekki gleymast, sem Guðrún talaði um, og Miðflokksmenn hafa gert.

Ég hef einmitt fjallað um það stundum í mínum pistlum að Sjálfstæðisflokkurinn þurfi að fara nær Repúblikanaflokknum í Bandaríkjunum undir forystu Donalds Trump, því þannig er tízkan og tíðarandinn í heiminum í dag, að hægrið sæki í rætur sínar og verði harðara í þessum efnum, jafnvel kristilegum harðlínuefnum líka.

Guðrún svarar þessu ákalli, þótt hóflega sé ennþá.

Guðrún talaði vel í gær, skýrt og sterkt. Víðir vitnaði í yfir 70 ára gömul lög sem leyfa þessi inngrip og leyfa alþingismönnum þessar sérmeðferðir.

Þá spyr maður sig, í ljósi þess að Svandís í Vinstri grænum hróflaði við lögum sem sátt voru um í sambandi við fóstureyðingar, sem voru mun yngri en þessu, hvort hægrimenn vilji ekki breyta þessum lögum og jafnvel Stjórnarskránni, ef það þarf til að herða löggjöfina á þessum sviðum?

Nei, hætt er við að vinstrimenn geti hreyft lögin í ranga átt ef slík umræða kemur upp, eins og þeim er von og vísa.

Þessi bloggpistill minn er festur við frétt um lokun nyrstu mosku í heimi, þar sem einnig það er lítil en áhugaverð frétt.

Hvort sem ástæðan er vegna þess að byggingin er orðin ónýt eða Isavia er ekki hrifið af bænahaldinu þar inni þá verður að taka þetta sem dæmi um þróun sem ekki eru allir hrifnir af, og hvernig innfæddir Íslendingar missa tökin á sínum eignum og lífi meira og minna. Þetta er tengt því sem Guðrún talaði um.

Áslaug Arna og slíkt fólk hefur komið því til leiðar að svona vesen og leiðindi verða til. Með of mörgu fólki af erlendum uppruna koma upp svona atvik og menning okkar breytist, sem engin þörf var á.

Í nafni heimskulegs frelsis gerir hún þetta og í nafni heimskulegs umburðarlyndis. Það er bara komið nóg af enskumælandi fólki á þessu landi með sínar siði og venjur, sem er yfirgnæfandi áberandi.

Slíkt átti að gerast hægt og rólega þannig að allir samlöguðust okkar máli og menningu, en það er allt annað sem hefur gerzt. Við erum að missa okkar sérkenni, og búið var að vara við því fyrir löngu.

Að lokum, þriðja málið sem ég vil fjalla um í þessum pistli kom fram í kvöldfréttum Stöðvar 2.

Ásgeir seðlabankastjór kom með mjög góða tillögu sem ég vil taka undir fullkomlega. Hann sagði að hver einasti Íslendingur ætti að eiga geymda heima hjá sér seðla sem dygðu í eina viku til að kaupa nauðsynjar úti í búð.

Þetta er einmitt rétt.

Þetta er eitt af því alvarlega sem steðjar að, hætta, vegna heimskulegrar tæknivæðingar og kortanotkunar á Vesturlöndum sem er ALGJÖRLEGA óhóflega og fáránleg!

Á meðan seðlar eru á undanhaldi eru orð Ásgeirs FRÁBÆR og RÉTT!

Hann talaði um tölvuárásir, og það er nóg, en margt getur komið fyrir sem eyðileggur aðgang að heimabönkum eða starfsemi þessa kerfis sem allir reiða sig á.

Þegar bankar hætta næstum að verða til og allt er komið á Netið, ÞÁ ER VOÐINN VÍS! Öll egg í sömu körfu, sem er erlend að auki, við Íslendingar þurfum okkar eigin gervitungl eða aðgang að slíku sjálfstæðu kerfi eins og aðrar þjóðir, til að tryggja betur að rafræn þjónusta falli ekki niður ef eitthvað ógurlegt gerist í öðrum löndum sem hindrar þessi kerfi.

Isavia lokar „nyrstu mosku í heimi“

Jafnaðarmenn og Natófylgjendur nota lúmskan áróðurshernað eins og fleiri

Þetta er maðurinn (Starmer) sem fangelsaði fólk fyrir rasisma og uppþot, umfram það sem efni gáfu til segja ýmsir.

Mér finnst að Rússar ættu að vera búnir að semja frið, að vísu og mér finnst þeir óþarflega herskáir, en engu að síður, Bretland er ófullkomið, Bandaríkin, Evrópulöndin líka. Það er grunnt á fasismanum einnig í þessum svokölluðu lýðræðisríkjum.

Önnur frétt fjallaði um það að ekkja Navalnís stofnaði sjónvarpsstöð í Rússlandi þar sem hún sjónvarpar gagnrýni á stjórnvöld. 

Hvort eru Vesturlönd lokaðri inní sinni heimsmynd og búbblu eða Rússar?

Kynnti varnaráætlun og varaði við ógn Rússa

Ég minnist vondrar loftræstingar og mikilla þrengsla á Bob Dylan tónleikum í Laugardalshöll 2008.

Ég fór á báða tónleikana sem Bob Dylan hefur haldið á Íslandi, 1990 og 2008. Egill Helgason kynnti í fyrra skiptið.

Seinni tónleikarnir voru ömurlegir en þeir fyrri fannst mér frábærir. Á fyrri tónleikunum spilaði hann á gítar og munnhörpu og fór nálægt upprunalegum útsetningum og flutti mörg lög frá bezta skeiði sínu, 1965 til dæmis.

Árið 2008 var hann falinn á bakvið hljómborð sem hann lék á og lítið heyrðist í. Söngurinn var svo tilþrifalítill og lágur að skil á milli laga heyrðust eiginlega ekki. Hann virtist svo hundleiður á því sem hann gerði að áhuginn var enginn og röddin næstum því alveg farin líka. Flest lögin voru af nýju plötunni frá 2006, en allar útsetningar svipaðar, og þetta var ekki áhugavert.

Verst var að 2008 stóðu allir, nokkur þúsund manns. Svitinn var óbærilegur og hitinn inni og loftræstingin ömurleg. Fólk fór út en ég man ekki eftir neinu hléi þá. Upplifunin var þrúgandi og óskemmtileg.

Loftræstingu skorti þá 100% í Laugardalshöllina. Ef hlé hefði verið gert þá má búast við svona troðningi og lýst er í þessari frétt.

Árið 1990 minnir mig að gestir hafi setið. Þá var meistarinn í miklu betra formi, og maður heyrði hann hrækja útúr sér orðunum af fyrirlitningu eins og hans er vandi þegar hann er í stuði.

Samt heyrðist lágt í honum líka í sumum lögum 1990. En ég man eftir mjög góðum lögum, með skýrum áherzlum og áhuga meistarans á að flytja þau. Einnig minntist hann á víkinga í kynningu á einu laganna.

Masters of War var mjög flott og hratt rokklag 1990, virkilega vel gert hjá honum og undirleikurunum.

Subterranean Homesick Blues fannst mér einnig gott þá, og Everything is broken.

Mér finnst að á sumrin eigi að halda tónleika úti þegar veður leyfir.

Sjálfur hef ég alltaf viljað verða rokkstjarna. En markaðurinn er lítill á Íslandi. Í ævisögu Keith Richards lýsir hann því hvernig tilfinningin er að vera rokkstjarna á sviði, það er eins og að vera hylltur sem guð eða hálfguð, dásamleg tilfinning fyrir egóið, en líka ábyrgð að standa sig og að valda ekki áheyrendum vonbrigðum. Mikið sukk fylgir oft.

Ég sætti mig ekki lengur við að vera trúbador og þessvegna mun ég ekki koma fram á tónleikum aftur eða gefa út fleiri plötur nema ég fái veglega hvatningu og almennilega greitt fyrir. Auk þess vil ég verða rokkstjarna, ég er ekki nógu góður gítarleikari til að vera trúbador, og það hentar ekki lögum mínum, sem sum eru í þungarokksstílnum en flest í venjulegum rokkstíl eða poppstíl, en einnig í þjóðlagastíl mörg, en undirleikur annarra myndi bæta þau einnig.

Fjöldastjórnun í molum: „Mildi að enginn lést“

Tilveruréttur fólks

Það eru líflegar umræður undir DV pistlinum:"María Rut um mótmælin í gær:"Í handbók popúlistans er þetta atriði númer eitt"."

Flestir eru mjög ósammála Maríu Rut og Metoofólki, og No borders fólki.

Þó eru nokkrir og nokkrar innanum sem hata sjálfa sig og sína þjóð af innileika og minnimáttarkennd svo engu er líkt.

Það fólk margendurtekur oft að allir séu nazistar sem voga sér að vera ósammála þeim, og að allir nazistar eigi ekki tilverurétt.

Samt er þessi frasi aftur notaður af góða fólkinu "að rasistar berjist gegn tilverurétti fólks."

Svo ég vitni í orð Maríu Rutar:"Orðinn meðal annars vanur höggunum sem beinast gegn tilverurétti fólks."

Og svo einn í athugasemdum:

"Hættið að láta eins og allar hugmyndir eigi rétt á sér. Við erum ekki vinir á morgun í vinnunni ef þú telur þig geta mótmælt tilveru rétti einhvers."

Er þetta ekki kallað að búa til strámenn, að gera öðrum upp skoðanir og berjast við strámanninn?

Það er mjög sterkt að tala um að mótmælendur vinstrisins mótmæli tilverurétti fólks. Hver er það sem gægist inní hugskot sitt og finnur slíkt hatur í garð náungans? Margur hyggur mig sig?

Flestir þessara svonefndu rasista sem mótmæla taka það skýrt fram að þeir séu ekki rasistar. Í því felst þá að þeir séu ekki að mótmæla komu fólks til landsins á grundvelli litarháttar heldur að misjafn sauður sé í mörgu fé og að kanna þurfi bakgrunn og taka betur á móti mörgum heldur en illa á móti alltof mörgum.

Jafnvel þó að sumir séu rasistar, að aðhyllast skilgreiningar byggðar á útliti og jafnvel hatur og andúð af þeim sökum, eru EKKI á móti tilveru þeirra sem líta öðruvísi út, vilja bara heldur að slíkt fólk sé í öðrum löndum.

Þannig að þessi fordómur og fyrirframsannfæring vinstraliðsins um að "rasistar berjist gegn tilverurétti annarra" er margfaldlega rangur fordómur og á sér mjög litla stoð í veruleikanum. Þarna er verið að dæma stóran hóp út frá skoðunum og jafnvel hegðun örfárra.

Þetta gerir auk þess málstað þeirra ógagn.

En svo maður útskýri nú og skilgreini hvað tilveruréttur er, þá á það orð við um allt annað og er yfirleitt notað af andstæðingum fóstureyðinga og þungunarrofs. Hverskonar allsherjarrugl er þetta að nota þetta orð í röngu samhengi?

Tilveruréttur, það er rétturinn að vera til. Fólk sem er á móti tilverurétti þeirra sem nú þegar eru lifandi vilja væntanlega slátra öðrum. Fáir tjá sig þannig og fáir hegða sér þannig, enda lenda þá í steininum.

Hvernig væri að María Rut og hennar fólk fari að líta í eigin barm? Rasistar eru almennt hlynntir tilverurétti en ekki vinstrafólk ef grannt er skoðað, til dæmis litið á verk Vinstri grænna í síðustu ríkisstjórn og frjálsari reglur um þungunarrof sem þá voru samþykktar, því miður. Hinseginfólkið er allavega ekki að stuðla að tilverurétti ófæddra barna sinna með líferni sínu hvort sem það gerir það óviljandi eða viljandi, þannig að þessi orð eiga ekki við um rasista, nema þeir gerist brotlegir við lögin.

Auk þess þá held ég að rannsóknir hafi sýnt það að vinstrafólk er almennt hlynntara fóstureyðingum og þessvegna er margföld ástæða til að benda á hvaðan hugmyndafræðin kemur "að vera á móti tilverurétti annarra".

Þessi frasi um að rasistar mótmæli tilverurétti annarra hlýtur að vera bein vísun í Helförina, frægasta dæmið um rasisma og eina dæmið sem margir vilja þekkja, en snúa útúr því herfilega og nota sem klisju sem brátt fer að snúast á hvolf vegna fáránleikans og einfeldninnar við þá ofnotkun.

Mín skoðun er sú að margt af því sem kennt er við mannréttindi sé bara misskilningur. Ef fólk telur sér trú um að allir hommar hafi verið óhamingjusamir inni í skápnum fyrr á öldum þá gefur það ekki öðru séns, það gefur ekki veruleikanum séns, að litrófið hafi verið fjölbreytilegra fyrr á öldum. Þetta er ákveðið fortíðarhatur og svartsýn sjón á fortíðina sem á ekki rétt á sér.

Tölur um sjálfsmorð sýna að þau eru svipuð eftir tímaskeiðum. Sú fullyrðing að hommar og lesbíur hafi framið sjálfsmorð fyrr á öldum meira en núna hún er hreinlega mjög hæpin og byggist á tilfinningum, löngun til að lifa ákveðnum lífsstíl og láta ekki að stjórn.

Ég er bara ekki sammála því að hommar og lesbíur í skápnum hafi verið svona óhamingjusöm eins og sagt hefur verið. Það er frasi og mantra, fyrst og fremst.

Það verður að meta þjóðfélagið eins og gangverk klukku. Stærstur hluti hinseginfólks fyrr á öldum var í hjónabandi og eignaðist börn með fólki af gagnstæðu kyni. Það má líta á þannig tölfræði sem meðmæli með feðraveldinu. Það er sigur að eignast afkvæmi, þvingað eða óþvingað.

Um tilfinningar verður fátt vitað með 100% vissu þessa fólks fyrr á öldum.

Aðalástæðan fyrir því að María Rut berst gegn þjóðernissinnum er að það er hreyfing sem í heildina vill annan lífsstíl en hún kýs eða telur sig bundna að vera í. Hugsjónir um þjóðerniskennd eru fallegar og allir ættu að geta tekið undir þær sem ekki eru í einhverri unglingauppreisn krónískri. Ég tel jafnvel að andstaðan gegn Sannleikanum og Lífinu og Veginum eins og Jesús Kristur boðaði sé rót hinseginleikans en ekki öfugt, fólk telur sig vinna að frelsi en finnur helsi.

Og þó má sjá að tízkan kemur í bylgjum. Með fullri hreinskilni get ég sagt að það kom mér á óvart að Donald Trump skyldi vinna kosningarnar 2016 og síðan aftur í fyrra.

Margir eru hræddir við þessa tízkustrauma sem eru and-líberal, and-frjálslyndir.

En ég er nokkuð viss um að það hafi takmörkuð áhrif að reyna að hafa áhrif á fólk.

Allavega reyndi ég að syngja lög um Adolf Hitler og gegn femínisma, en það hafði ekki þau áhrif sem ég vonaðist eftir, ég varð ekki Bob Dylan Íslands. Ég mældi ekki að það hefði nein áhrif á þjóðfélagið.

Eins er með þessa Hitlers-haturs pistla góða fólksins og rasista-haturspistla þeirra. Þú breytir ekki heiminum þannig.

Tízkan heldur áfram að fara í hringi og stundum snýst hún gegn manni, stundum með manni.

Auk þess vísaði hún í að deila og drottna með því að dreifa ótta, það væri númer eitt í handbók popúlista, sem eru reyndar bæði til vinstri og hægri. Vil minna á orð Arnars Þórs og annarra, sem segja að vinstrimenn geri það mest, til dæmis með því að valda loftslagskvíða og ótta um hamfarahlýnun og ísöld.

Þetta eru atriði sem ég trúi á ásamt vinstrisinnunum, svo ekki er þetta allt svo einfalt og svarthvítt.

Stefndi í árekstur mótmælenda á Austurvelli

Þar til skynjum Esus og hans dans, ljóð frá 5. maí 2021.

Tekur inn og leggur þar á vonir, vinur kyssir,

vörnin trauðla þessi sýki, eitur, gjörðin...

Ef þú rífur húsið hans,

hættir framtíð sú.

Fjarri grætur fullreynd jörðin,

fjarska góðar brautir missir.

Bjáninn montinn brýtur sér af,

brúðir féllu í kös.

Blásið er loks boði þér af,

bara fyrir ös.

Gegn þér líka getur boðið dans

góður Esus, trú.

 

Gráar þar á brautarteinum samúð sinna ekki.

Sjá þó hvernig reglur láta táknið birta...

Þær sem lifðu í húsi hans

hafa fórnað sér.

Ekki þetta aldna, virta,

aðeins það sem lofar hlekki,

kemur þar og kálar fylgi,

kennir ekki sig.

Gullsins þókt sig gerð nú ylgi,

getur skaðað þig.

Þar til skynjum Esus og hans dans,

ekkert virkar hér.

 

Kemur valdið systrum frá er segja trauðla meira?

Sjálf er tízkan þannig, eitthvað nýtt og betra?

Menning er í húsi hans,

heimur sem þó féll.

Niðurrifið vill þig vetra,

veiztu að frúrnar munu ei heyra?

Held mér þó í Völu vísu,

vil því lofa nóg.

Síðar finnum Chaos, krísu,

kannski drukknun, sjó.

Meiri en Kristur, Esus og hans dans,

eftir margan skell.

 

Ömurlegt að réttlæta að Úlfar Lúðvíksson var látinn fara úr starfi sem hann var rétti maðurinn í, og leitun að nokkrum með aðra eins reynslu og færni og hann í það.

"Höfum fullkomlega misst stjórn á útlendingamálum", er fyrirsögn á frétt á Vísi frá 27. maí á þessu ári, nýleg frétt (4 daga frétt) og var mikið lesin, miðað við að hún var ofarlega í bunkanum þeirra í allavega tvo daga um það bil.

Gestur Pálmason markþjálfi og fyrrverandi lögreglumaður er í viðtali þarna og lýsir þessu svona.

Nú er það svo að Þorbjörg dómsmálaráðherra þykist hafa skilning á þessum vanda, en hvaða manneskja kemur í embætti Úlfars? Mun sú manneskja standa sig eins vel og hann?

Margir eru mjög ósáttir við að Úlfar fór annað, og kannski var það bara til að losna við einn einn karlmanninn og fá enn eina konuna í staðinn, sem auðvitað stendur sig verr, miðað við að allar konur hafa staðið sig ÖMURLEGA í stjórnmálum, nema Sigríður Á. Andersen, og örfáar í Framsókn kannski sem hafa staðið sig bærilega eða jafnvel nokkuð vel og svo í Miðflokknum. Flestar konur í Sjálfstæðisflokknum hafa það eina erindi að selja þann flokk á útsölu og eyðileggja hann, leggja hann niður og láta hann ganga í Samfylkinguna eða Vinstri græna!

Viðtalið í Vísi er mjög gott við Gest Pálmason.

Að því sögðu, úr því að jafnvel draumórafólkið í Viðreisn og Samfylkingunni er farið að nálgast Miðflokkinn í orði kveðnu, þá getur vel verið að ákvarðanir verði ekki lengur ömurlegar, heldur nett lélegar í framtíðinni, og svo kannski bærilega umdeildar, þegar ástandið verður orðið enn verra í ofbeldismálum þjóðarinnar, og auðvitað þrætt fyrir að það sé fjölmenningu að kenna af þeim sem trúa á hana og vinstristefnu eða miðjustefnu eða kratisma.

Mér finnst í rauninni þreytandi og pirrandi að vera nöldrandi neikvæðisseggur, en þegar aðrir sinna því ekki tek ég á mig slík skítverk.

Vandinn er sá að Viðreisn er ekki þjóðlegur flokkur. Hann er yfirlýstur ESB flokkur og talsvert í ætt við Pírata og Sósíalista sem eru mjög mengaðir flokkar af óraunsæjum firrum og dillum um að fjölmenning skapi engin vandamál.

Vel má vera að Viðreisn sé lengra frá þjóðernisíhaldinu sem Sjálfstæðisflokkurinn var og Framsókn, en úr því að það er komin samstaða um að þessi mál séu í ólestri og klúðri meðal þjóðarinnar þá verður Þorbjörg Sigríður dómsmálaráðherra að tækla þetta þannig að sómi verði að. Annars missir hún bara vinsældir, hverjar sem hennar skoðanir eru.

Ég hef hlustað á hana tala og ég las pistlana hennar oft í Fréttablaðinu, og ég veit af þessu sem hún hefur sagt og skrifað að hún vill taka tillit til margra skoðana. Það lýsir fágætri stjórnvizku miðað við hennar kyn, sem oft sýnir skammsýni, einsýni og þröngsýni. Og þó er hún í afleitum flokki.

Úlfar Lúðvíksson var bæði virtur og dáður fyrir störf sín. Til að afsaka fasíska og femíníska stjórnarhætti eru nú sumir tilbúnir að ata hann auri og kalla hann geðstirðan, eins og í DV pistli. Það er hugleysi af verstu gerð og meðvirkni með stórhættulegum konum sem komizt hafa til valda á þessu landi.

Aðalpunkturinn sem ég vil koma að er þessi:

Góðir foreldrar þora að gera sig óvinsæla til að kenna börnum rangt og rétt og sýna þeim aga.

Það nákvæmlega sama á við um góða embættismenn og stjórnmálamenn.

Karlar og konur sem ætla að geðjast öllum eru ÓHÆF til að stjórna. Það er STJÓRNLEYSI. ANARKISMI ER UNDANFARI EINRÆÐIS OFT! Athugum það, það er kennsla sögunnar.

 

#78. - Kallar eftir afsögn ríkislögreglustjóra

Konur halda áfram hryðjuverkum og niðurrifi unz ekkert er eftir

Snemma dags í gær ætlaði ég að segja mig úr Þjóðkirkjunni loksins, en svo nennti ég því ekki. Ástæðan fyrir þessari mjög svo knýjandi þörf að segja mig úr Þjóðkirkjunni var að í gær var í Digraneskirkju fjallað um einhverja bók sem er í smíðum fyrir presta þar sem reynt er að gera kvenkyns guð meira áberandi. Kvennakirkjan hefur að mér skilizt fengið rými innan Þjóðkirkjunnar, en verið þó olnbogabarn, fyrr en nú með með kvenkyns biskupum.

Góður vinur minn er frábær íslenzkumaður og hann fer yfir málfar oft á bókum eða bæklingum innan kirkjunnar. Hann er að fara yfir þetta handrit.

Þetta er ekki í fréttum almennt, en ég veit þetta því ég þekki eitthvað til um þetta. Mér skilst að íhaldssamt fólk innan Þjóðkirkjunnar sé að reyna að hindra þetta, en verði ekki nóg ágengt. Það er valdabarátta innan kirkjunnar eins og sést á biskupskjörum nýlegum, þar sem konur hafa orðið biskupar sem eru lengst í hinseginstuðningsáttina og kvennaguðfræðiáttina, sem hefur valdið ómældri gremju og reiði meðal þeirra íhaldssamari innan kirkjunnar og utan hennar jafnvel líka.

Mér var boðið að mæta á þennan fund í gær því fólk vildi að ég tjáði mig og styddi þá íhaldssamari, en ég tók dræmt í það, vegna þess að ég sagði að þetta yrði ekki stöðvað ef sjálf biskupan stæði á bakvið þetta sem mér skildist að væri raunin.

Þó var ég alveg til í að tala og tjá mig um þetta ef vinur minn hefði mætt, en hann tók ennþá dræmar í þetta en ég, til að rugga engum bátum.

Síðan fór ég á Bókasafnið í Kópavogi og þar hitti ég Votta Jehóva sem að venju létu mig fá bæklinga og spjölluðu við mig. Ég sagði þeim frá þessu og ánægjulegt að segja frá því að þau voru öll sammála mér um að Þjóðkirkjan væri á villigötum með kvenbiskup sem styður heiminn og mannréttindi Satans, eins og var skilningur þeirra.

Fólkið frá Vottum Jehóva sagði að fréttirnar um kvennakirkjudaðrið væri einmitt sönnun og staðfesting á mikilvægi þeirra sjálfra og annarra sértrúarsafnaða þar sem enn væri fólk andsnúið svona guðlasti.

Kvenkyns guð innan kristinnar eða gyðinglegrar kirkju er marklaust fyrirbæri og það geta allir sagt sér sjálfir. Það er gyðja, því kvenkyns guð er gyðja samkvæmt íslenzkri skilgreiningu og alþjóðlegri, "goddess instead of a god."

Það vill nú þannig til að kynferði Jehóva, eins og þau kusu að orða þetta, en ekki Jahve, það er óvenju vel skjalfest og tryggt í sögunni, í bókum, myndum og styttum.

Þó tek ég það fram að þau töluðu mikið um að skurðgoð og myndir af Guði væru ekki þóknanlegar honum.

Theos á grísku er með karlkynsendingunni -os þannig að þetta fer nákvæmlega ekkert á milli mála.

Auk þess er hefðin öll á þennan veg.

Hinsvegar átti Baal konu, Asheru, og ég ræddi um þetta við þau. Sumir fræðingar telja að Jahve hafi einnig átt þessa sömu konu, Asheru, en hún hafi verið látin hverfa af rabbínum og valdhöfum Hebrea eftir herleiðinguna, þegar trúin og sjálfsmyndin var í kreppu hjá þeim. En þau vildu ekki kannast við þessar fræðilegu kenningar um að Jahvedýrkunin hafi sprottið uppúr Baaldýrkuninni heldur sögðu þau að Guð hefði opinberað sig.

En þau voru öll mjög hörð á því og sammála að annaðhvort er Guð kynlaus andi eða karlkyns, en alls ekki kvenkyns, það er guðlast.