Volk og veðurofsi hefur oft ekki truflað

Veðrið í ár er í verri kantinum miðað við þennan árstíma, en þó eru verzlunarmannahelgar mjög oft einmitt svona, rok og rigning en ekki rjómablíða og fólk er ánægt samt.

Það eru femínistar sem hafa gert ástina að ljótum hlut og hafa kennt að reiðast hinu kyninu. Það eru femínistar sem hafa kennt fólki að kvarta undan öllu og vera óhamingjusamt stöðugt.

Margar stórkostlegar minningar skapast á svona hátíðum og volkið og veðrið er hluti af því að gera þetta eftirminnilegt, eða hávær tónlist og áfengi.

Fyrir 30 árum og sérstaklega enn áður þótti ekki tiltökumál að Þjóðhátíð í Eyjum væri skemmtun í rigningu og roki. Stelpur komu til að gera það sem lengi var beðið eftir og strákar og áfengi notað til að klára dæmið. Aðeins í grófustu atvikunum var það flokkað sem nauðganir en yfirleitt ekki, nema mikið ofbeldi kæmi við sögu. Síðan komu femínistar og gerðu hátíðina að barnaskemmtun þar sem nauðsynlegt væri að fá gott veður og broskarl á allt.

Þjóðhátíðirnar eru afturkippur til þess tíma þegar sveitaböllin voru vettvangur kynlífs og fyllerís og slagsmála. Blótin heiðnu stóru og miklu sem kirkjan eignaði sér mörg og gerði að kristilegum hátíðum voru undanfararnir.

Enn er það til í annálum að jólin hafi verið saurug holdsfýsnahátíð snemma á hinum kristnu miðöldum í Svíþjóð og víðar, það kom fram í heimildamynd um Svíþjóð liðinna alda á RÚV, og þar er tengingin við svona skemmtanahald.

Það er leitt að Árni Johnsen sé látinn, brekkusöngurinn var tengdur honum, enda talinn upphafsmaður hans.

Íslenzk tónlist er ekki eins öflug eins og fyrir nokkrum áratugum. Reyndar að vísu hafa kannski aldrei fleiri tónlistarmenn komið sér á framfæri, en er nokkur eins stór og Stuðmenn voru, eða Bubbi þegar hann var í blóma lífsins?

Megas var líka frábær um 1985.

Nú er allt fullt af litlum nöfnum og litlum listamönnum. Jafnvel þessir listamenn sem eiga að heita stórir og heitir í dag, þeir heilla mig ekki endilega. Kvenkyns listamaður gengur samt einnig undir karlkynsheitinu listamaður.

Annars spyr ég mig oft að því hvort skólarnir séu dauðir og íslenzkukennslan í skólunum? Það ber æ meira á því að beygingar séu ekki notaðar eða þá mjög rangt, og það ber meira á þessu hjá kvenfólki, ungum stúlkum ekki sízt í fjölmiðlum.

Til hvers að vera með skólakerfi ef það gerir EKKERT gagn?

Það þarf að gera átak til að kenna viðtengingarháttinn og fleira af því taginu.

PÍSA kannanir sýna ömurlegan árangur.

Beygingar í íslenzku eru hluti af því sem börn læra í barnaskóla, og eiga að kunna komin í menntaskóla.

Það hefur komið fram að börn geta oft ekki lesið sér til gagns og vantar lesskilning, og það er hluti af slökum árangri í PISA könnunum.

Skóli án aðgreiningar, kemur ekki einmitt slíkt niður á námsárangri?

Myndir: Rok og rigning í Herjólfsdal

Stjörnur sýna styrkinn, ljóð frá 3. janúar 2005.

Getur skilizt nýja öldin? - Helgi Pjeturss hefur þjóðum bjargað.

Hunzar þursinn snilld að venju.

Hverfa jafnvel hvatir réttar, skýrar...

hví er valdahópum stýrt af frenju?

Viðlag:

 

Viðlag:

Stjörnur sýna styrkinn,

Stjörnur sýna styrkinn,

Stjörnur sýna styrkinn,

stefnum beint á virkin.

 

Fæstir skilja tímans gang og samt er eins og sorgir dvíni þínar.

Sál þín dýrmæt, eins og hamur...

Allir bera ábyrgð, geta breytt þér...

annar vegur fjöldans mörgum tamur...

Viðlag:

 

Margir framhjá keyra og undrast... húsið það við Hábraut getur bjargað.

Hof á land? - Endurfæðing?

Þú ert líka þinna vonarstjarna...

þetta er aðeins tilraun barnsins, glæðing...

Viðlag:

 

Sixtínsk bíður, hvar er landsins?... aðrar þjóðir ættu að skoða líka...

ertu safn? - Nú skelfing nálgast...

eyðilegging allra gripa þinna...

einsog konur stórar niður tálgast...

Viðlag:

 

Spámenn koma fram og tjá sig nýir... hef ég skrifað Baldursblótið...

bara ef einhver skildi þetta...

Láta þau sem lítið sé að gerast...

líkt og ekkert markvert sé að frétta...

Viðlag:

Fyrirmyndir að kristninni - Esusartrúin til dæmis - og Hesus, sem sagður er hafa verið maður, tekið sér guðsnafnið, Hesus er einnig nafn yfir guðinn Esus

Því er haldið fram að gaulverskur, evrópskur maður hafi tekið sér guðanafnið Hesus og orðið fyrirmyndin að Jesú Kristi, eða goðsögninni um hann. Jafnvel þótt þetta sé ekki viðurkennt þá er þetta heillandi efni og gæti verið rétt.

Fjölfræðingurinn Godfrey Higgins mun hafa annaðhvort endurvakið þessa hugmynd eða sett hana fram, og þó er ekki hægt að finna hvaðan smáatriðin koma.

Godfrey Higgins var meðal annars sagnfræðingur, brezkur maður sem var uppi frá 1772 til 1833. Árið 1829 kom út bókin "Celtic druids" eftir hann og þar kom sumt af þessu fram, en ekki allt.

Margt er á huldu með þetta. Því er haldið fram af viðurkenndum fræðimönnum að þetta séu skálduð atriði, því ekki hefur verið unnt að benda á hver sagði þetta fyrst annar en Higgins. Þó kann að vera að þetta sé sagnfræði sem var haldið leyndri, að eyddar bækur hafi geymt þennan fróðleik, eða þetta hafi jafnvel borizt í munnlegri geymd, og verið skráð en ekki komið fram í útgefnum ritum sem hægt er að fletta upp, kannski að yfirvöldin kristnu hafi haldið þessu leyndu af ástæðu.

Ýmislegt við þetta er heillandi, ef maður athugar samræmi sögunnar og flæðið, samhengið og þróunarfræðileg atriði trúarbragðasögunnar.

Ég hef aldrei tekið það trúanlegt að kristnin hafi orðið svona útbreidd og vinsæl uppúr þurru. Mér hefur alltaf fundizt sem margar eyður sér í frásögninni og skýringum á vinsældum kristninnar.

Ef rétt er að gaulverskur maður hafi verið fyrirmyndin að goðsögninni um Krist, þá skýrir það margt og gerir rökrétt.

Maðurinn Hesus er sagður hafa fæðzt 25. desember árið 834 fyrir Krist. Keltneska Hallstatt menningin er að vísu talin svo gömul og eldri, eða allt frá 1200 fyrir Krist og til 500 fyrir Krist. Engu að síður er þessi tímasetning merkileg, því þetta er svo löngu fyrir Krists burð, að efasemdir vakna um eðli Esusardýrkunarinnar á þessum tíma, að hún hafi borið ýmis einkenni eingyðistrúarinnar og gyðingdómsins, því um samruna hefur verið að ræða margra trúarbragða ef þessi kenning er rétt.

Ekki leikur raunhæfur vafi á því að trúin á Esus er mjög gömul, og hún gæti mjög vel hafa verið blómstrandi í Evrópu 834 fyrir Krist, þegar þessi Hesus á að hafa fæðzt, þessi maður, sem gegnir guðsheitinu.

En þetta er einnig skrýtið, því heimildir eru fyrir því að Hesus sé annað heiti yfir Esus, guðinn, og merkingin er Herra, Drottinn.

Þetta vekur upp margt í kristinni kenningu, eins og að Jesús Kristur er sagður "bæði guð og maður".

Varð þessi ruglingur snemma í Gallíu og koma þessar hugmyndir beint þaðan inní frumkristnina og frumkirkjuna?

Við þekkjum hegðun mannskepnunnar og mannlegt eðli. Það er á þá lund að maðurinn vill ætíð hefja sig hátt og gera sig guði líkan.

Áður fyrr voru geðveikrahælin troðfull af mönnum sem töldu sig vera Napóleon Bónaparte eða aðrir miklir menn, jafnvel Jesús Kristur eða guðir. Einnig er það vel þekkt að Egyptar og Rómverjar létu tigna sig sem guði, og það þekktist meðal annarra þjóða einnig.

Þar af leiðandi er þetta ekki ótrúlegt, að eitthvað eins og þetta hafi gerzt í Gallíu einnig og jafnvel áður en skráðar heimildir komu til sögunnar, en að þessi trú á manninn eða frelsarann Hesus hafi nú samt lifað, og lifað það af að heimildir voru brenndar, fyrst af rómverskum keisurum og svo af kirkjunnar mönnum.

Þessi maður sem kallaði sig Hesus eftir guðinum var kannski geðsjúklingur, eða með hæfileika til lækninga eins og Jesús Kristur er sagður hafa haft.

En hvers vegna eru þá ekki viðurkennd latnesk rit til sem geyma frásagnir af þessu? Er það vegna þess að þetta er rangt eða er það vegna þess að þeim var kerfisbundið eytt? Hvort tveggja er auðvitað vel mögulegt og trúlegt.

Þessi Hesus, frelsarinn, er sagður hafa dáið á tré með lamb við aðra hlið sér, sem átti að tákna sakleysi hans, og svo fíl við hina hlið sér, sem átti að tákna syndir heimsins.

Margt í þessari frásögn er grunsamlegt og ber vott um mýtu frekar en raunverulega frásögn, og þó er þetta ekki útilokað, því fílar eru til í fornum frásögnum frá Evrópu þótt nú til dags séu þeir algengari annarsstaðar í heiminum.

Fornir fílar voru algengir í Evrópu, beintenntir fílar svonefndir, fyrir meira en 10.000 árum, en þeir dóu út.

Þekkt er að hetjan Hannibal notaði fíla til að ferðast á. Þannig að fyrir Krists burð eru til ýmsar frásagnir um fíla í Evrópu.

Talið er að Alexander mikli hafi flutt inn fíla til Evrópu 327 fyrir Krist, og að þeir hafi varla verið í Evrópu fyrir þann tíma. Allavega eru ekki heimildir um það aðgengilegar að fílar hafi verið til í Gallíu til forna, en það segir ekki alla söguna. Þögn heimilda er þekkt, að sumt er skrásett og annað ekki.

Vel má vera og er kannski sennilegra, að ef mýtan um þennan frelsara, Hesus frá 834 fyrir Krist er rétt og sönn, að þá hafi hún breyzt með tímanum.

Þá kann vel að vera að þetta stóra dýr sem dó við hlið þessa guðs, eða manns og guðs, frelsara, hafi verið bjarndýr eða villigöltur eða álíka dýr, og um venjulega fórn hafi verið að ræða, sem algeng var í heiðnum trúarbrögðum þess tíma.

Það er ákveðinn kjarni í þessari mýtu sem er trúlegur og mjög trúlegur jafnvel. Þó lítur út fyrir að hún hafi umbreyzt með tímanum eins og oft gerist þegar um munnlega geymd er að ræða.

Við vitum það að trúarbrögð spruttu upp mýmörg sem engar frásagnir varðveittust um, það er sagnfræðileg staðreynd, því það má álykta af hegðun mannskepnunnar áður fyrr, þegar margmiðlun var ekki til, og fólk fyllti líf sitt með trúarbrögðum og trúarþörfin var meiri. Úr því að til urðu trúarbrögð auðveldlega á sagnfræðilegum tíma, þá má gera ráð fyrir því sama á forsögulegum tíma, meðal þjóða sem ekki skráðu slíkt niður.

Stærsta vandamálið er samt þetta, að heimildir vantar sem traustvekjandi gætu talizt. Sagan er ekki ómöguleg og gæti verið rétt, en þá er það líka sönnun fyrir því að samsæri ganga upp og eru raunveruleiki, ef hægt var að halda þessu leyndu svona lengi með kerfisbundnum hætti.

Þetta er mjög áhugavert þótt erfitt sé að sanna nokkuð. Trúarlíf til forna var miklu heitara og blómlegra en það er nú. Það passar við þessa frásögn um þennan gaulverska Hesus sem átti að hafa fæðzt 834 fyrir Krist.

Ef þetta er rétt þá lýsir það persónulegu og trúarlegu lífi Galla betur en menn hafa gert sér í hugarlund áður. Þó ber þetta mjög svipmót af uppspunafræðum seinni tíma heiðingja sem vilja rétta hlut sinn gagnvart kirkjunni sem stal svo miklu frá þeim, en ekki er hægt að sanna þó að þetta sé rangt og eigi sér ekki rætur eða fyrirmyndir í fortíðinni.

Ég hallast að því að trúa að þetta sé rétt, að til hafi verið maður, sem kallaði sig Hesus á þessum tíma og varð frægur fyrir eitthvað svipað og Jesús Kristur. Já, og að öllum líkindum urðu til sögur sem voru fyrirmyndir að Biblíunni, og þó má vera að hún sé samsettari úr miklu fleiri fyrirmyndum, það má jafnvel telja það víst.

Ef maður skoðar orðin, nöfnin, Hesus og Esus, þá er merkingin Herra, eða Drottinn.

Enginn smáguð gegnir þessu heiti, heldur meginguð.

Búddah er sagður hafa komið úr ríkum og voldugum ættum, en farið inní skóginn að leita sér þekkingar. Kannski var maðurinn sem kallaði sig Hesus drúíði sem fékk opinberun, eða missti vitið og varð klikkaður eins og nútíminn myndi segja. Kannski var hann svipaður og Búdda, en vitað var um bann drúíða við að skrifa niður, og það kann að vera skýringin á því að Hesus er ekki jafn frægur og Búdda.

Þrautsegja sem borgar sig

Konur eru stundum svona. Það þarf að ganga á eftir þeim, sumum. Aðrar eru strax búnar að ákveða sig hvað þær vilja.

Það hafa verið gefnar út margar sjálfshjálparbækur og svo bækur um samskipti kynjanna. Það er ekki margt sem situr eftir úr þeim, fyrr en maður fer að pæla í þessu sjálfur, finnst mér, því hafsjórinn er svo mikill af þessum bókum að þær æra óstöðugan nema maður dragi ályktanir sjálfur og hafi skoðanir sem eru leiðarvísir.

Samskipti kynjanna skipta eins miklu máli og stærstu málin í veröldinni. Ég hef þá staðföstu fullvissu og skoðun að samkynhneigð sé orsökuð af sársauka í samskiptum á milli kynjanna og uppgjöf á gagnkynhneigðum samskiptum.

Það er róttæk skoðun sem er ekki vinsæl á okkar tímum, en gæti breytt ýmsu ef hún yrði viðurkennd.

Fjölmargir loka sig inní hellum steinaldarmanna með ferköntuðum hugmyndum. Til dæmis aldursmunur, stolt, höfnun, kvenhatur, karlhatur, fullvissa um kynhneigð, sjálfsímynd sem er í brotum að óþörfu, og fleira slíkt.

Kannski hafa flestir formúlu eða margar formúlur í kollinum hvernig draumaprins eða draumaprinsessa eigi að hegða sér og líta út eða þá hvernig samskipti eiga að vera, hvað sé hægt að sætta sig við og hvað ekki. Sveigjanleiki er þó ekki bara kostur heldur nauðsyn til að upplifa meira og blómstra.

Mér finnst gaman að svona fréttum sem lýsa sigrum í samskiptum kynjanna eftir ósigra.

Maður fer aftur í tímann og rifjar ýmislegt upp. Hvað gat maður gert betur? Hvernig hefði maður forðazt mistök?

Sagði já eftir 43. bónorðið

Ýmislegt bendir til þess að fólk alþjóðastofnana lifi í draumórum og leggi lög og byrðar á almenning þessvegna

Það voru mistök að rífa verkstæðið hans afa og gera það ekki að safni - eða að leyfa öðrum að halda starfseminni áfram, sem véla og bílaverkstæði. Rafbílavæðingin sem þessi ríkisstjórn vill standa fyrir er ekki raunhæf, og þetta vissi móðurafi minn líka, og þó fæddist hann snemma á 20. öldinni. Skrýtið hvað gamalt fólk getur haft meira rétt fyrir sér en þeir sem yngri eru - eða hvað? Er það ekki reynsla og þroski?

Ég hef verið umhverfisverndarsinni frá unglingsárum, en ég tek rökum sem mér finnst skynsamleg. Það hefur margoft komið fram að rafbílar komast skammt, að framleiða rafhlöðurnar er mengandi, og fleira mætti nefna.

Afi minn vissi þetta og fussaði og sveiaði yfir ýmsu nýju sem hann heyrði um og sagt var að myndi breyta öllu. Nei, oft er gott að vera jarðbundinn.

Hann hafði meiri trú á díselbílum en rafbílum, og að bílar yrðu sparneytnari í framtíðinni, og það gekk eftir.

Fólk ætti að bera meiri virðingu fyrir eldra fólki, reynslu þess og skoðunum.

Þegar aðeins 1% ferðamanna vill rafbíla þá segir það sitt.

„99% vilja bensín- eða dísilbíla“

Stjörnur koma sterkar inn, ljóð frá 1. janúar 2005.

(Gert fyrir hljómdisk sem átti að koma út á þessu ári en ekki varð úr útgáfu).

 

Stjörnur koma sterkar inn,

strangar reglur Helga eða þinna.

Það í gegnum þrekið finn,

þarftu raunar slíku mest að sinna.

 

Viðlag:

Stjörnur koma sterkar inn,

Stjörnur koma sterkar inn,

Stjörnur koma sterkar inn,

strax það veit og líka finn.

 

Messíasinn mikli er

maður Íslands, Helgi Pjeturss, sjáðu!

Aðrir bjarga ekki þér,

allt hið bezta því frá guðum fáðu!

Viðlag:

 

Fljótt til sambands farir þú!

Frelsar Helgi Pjeturss, trauðla aðrir.

Skrattar veröld skelfa nú,

skiptir litlu þókt enn víða blaðrir.

Viðlag:

 

Klisjur fljúga um klettaþröng,

kannski þarf að setja í nýrri gíra.

Nornin kemur nýja ströng,

næstum skilur eldri valdafíra.

Viðlag:

 

Frægðin hefur fært mér þig,

fyrst þær hunza annars blankan manninn.

Allir vilja aukastig,

eða er skástur sá er færir bann inn?

Viðlag:

Sannkristinn maður er fallinn frá, Gylfi Ægisson. Að vera sannkristinn líkar ekki öllum við.

Gylfi Ægisson var góður maður og sómamaður. Það ber öllum saman um það sem þekktu hann og hann gaf þjóðinni ekki síðri dægurlagaperlur en annar sjómaður, Bubbi Morthens.

Það skýtur mjög skökku við að sumir sérlega ósmekklegir í athugasemdum á DV tala ekki vel um hann látinn bara vegna þess að hann sagði ýmislegt um Gleðigönguna og hinseginfólk sem passar ekki við allt frá PC liðinu.

Fjölbreytileiki og umburðarlyndi, er það ekki til dæmis að þola margar og ólíkar skoðanir?

Eða er fólk farið að trúa Boðorðunum nýju? Ekki Boðorðunum 10? Er þar fyrsta boðorðið svona:"Þú skalt ekki gagnrýna Gleðigönguna, hvorki nekt þar né annað"?

Ja, við erum komin á undarlegan stað á Vesturlöndum.

Biblían og Boðorðin tíu, þetta er nánast eitthvað til að skammast sín fyrir, því þetta passar ekki við PC. (Political correct, pólitíska rétthugsun).

Í þessu sambandi er rétt að minnast á aðra DV grein. Þar kemur fram að frjósemi í Suður Kóreu er fallin niður í 0,72 börn á konu. Enda eitt femínískasta land í heimi.

Ekki eru í fréttinni tölur um fæðingar í Norður Kóreu, en víst er að þær eru réttari, í samræmi við náttúruna og Biblíuna, það sem vera þarf.

Í laginu "Vertu sæll herra Bakkus" minnir mig að hann hafi kveðið:"Ég kynnzt hef betri konungi en þér". Þar hefur hann annað hvort átt við Jesúm Krist eða guð Biblíunnar, Jahve.

Samkvæmt hefðbundinni kristilegri útleggingu átti því Gylfi Ægisson von á því að komast til Himnaríkis. Hann var án efa sannkristinn maður eins og verkin sönnuðu og orð hans. Hvað með hina sem eru og voru á móti honum?

Er hluti af Boðorðunum nýju að níða niður náungann og hata náungann?

Fólk sem trúir ekki á líf eftir dauðann, eins og "Góða fólkið", það heldur að æðsta dyggðin sé að fara eftir húmanismanum, ekki Biblíunni.

 

Gylfi Ægisson látinn

Stjörnur eru lífið, ljóð frá 2. janúar 2005.

Stjörnur eru lífið, þetta kvað hann snjall og snotur.

Snemma gærur fylgdu með.

Þartil elti drusluhjörðin dapra,

dárar þannig misstu geð.

 

Viðlag:

Stefnir strangt að kífið?

Stefnir strangt að kífið?

Stefnir strangt að kífið?

Stjörnur eru lífið.

 

Núna skulum gleðjast, frelsun býðst í Helga hyggju,

herir munu ei sigri ná.

Vil ég frægð? - Ó veit það trauðla maður!

Vandamálin ýmsir fá!

Viðlag:

 

Öfund sprettur víða; munu féndur fylgja sigri.

Frá sér ber hann, ýmsa ver.

Lögin rotna, landið fer í eyði,

leiðist mörgum þannig sker.

Viðlag:

 

Alltaf þessir mestu þurfa að verjast vondra skeytum.

Vita geimverurnar margt.

Varð ég frægur. Vildi hyljast raunar.

Vætlar glysið súrt og argt.

Viðlag:

 

Rangt er skoðað. Geimsins kappar geta hingað flogið.

Glötun bandamanna er ljós.

Opnast samband eins og geimsins lokun.

Allt svo miklu betra í Kjós?

Viðlag:

Hver ber ábyrgð á að kenna rétt mál, heimilin eða skólarnir?

Jens Guð minnti mig á frænda minn, Jón Guðlaugsson, sem fann upp Bláan Ópal, stofnaði fyrirtækið Ópal ásamt tveimur öðrum mönnum 1944.

En síðan eru fleiri minningar sem merkilegt er að rifja upp.

Ég fór að hugsa útí hvað margir aðilar græða á megrunariðnaðinum, hvernig þarf að gróðavæða allan fjandann, fyrst að búa til vandamál og síðan lausnir, og allir græða, nema almenningur.

Fyrir 30-60 árum var fólk nettara og grannara. Þá voru ekki fyrirtæki sem græddu á megrunarlyfjum, megrunaraðgerðum og öllum fjandanum, og svo einstaklingar, sumir moldríkir.

Þegar ég var krakki þá fengum við stóra plastpoka frá Jóni Guðlaugssyni sem voru fullir af nammi, mikið af afgöngum sem komu úr vélunum, en einnig óopnaðir pakkar.

Amma læsti þetta niður og skammtaði og gaf á mörgum mánuðum úr þessum birgðum og gat þannig sparað kvabb um að kaupa nammi úti í búð. Hún passaði að gefa ekki of mikið í einu og hún stjórnaði þessu.

Í þessu tilfelli eru það foreldrarnir sem bera alla ábyrgðina.

Í dag heyrir maður að börnin stjórni foreldrunum, hóti kennurum sínum og beiti þá jafnvel ofbeldi!

Vert er að fjalla um þetta til að sjá hvað hefur farið úrskeiðis í okkar þjóðfélagi. Án fortíðarinnar erum við varla neitt.

Það er látið í veðri vaka að með boðum og bönnum verði fólk gert grannt, og með því að breyta matvælunum, setja gerviefni í staðinn.

Enginn minnist á að uppeldið var öðruvísi áður. Enginn minnist á að foreldrar STJÓRNUÐU börnum sínum með harðri hendi!!!

Það þarf að ræða hlutina öðruvísi en eftir leiðum sem eru í tízku.

Síðan er það tungumálið, sem kallað er hinn dýrasti arfur í ræðum, en sífellt minna er hirt um í raun og veru.

Þar er sama vandamálið á ferðinni. Foreldrarnir kunna varla íslenzku, og því síður börnin - allavega sum - það er auðvitað misjafnt, og sem betur fer slatti af fólki sem hefur metnað og kann vel íslenzku.

Þegar ég er í bænum eða einhversstaðar heyri ég æ oftar vont mál. Það er ekki bara viðtengingarhátturinn sem gleymist og nafnháttur notaður í staðinn, nei, fólk þorir ekki lengur að beygja setningar eða orð eða nöfn fólks, erlend eða íslenzk!

Hvar er íslenzkukennslan í skólunum?

Hvar er íslenzkukennslan sem á að vera inni á heimilunum, að foreldrar leiðrétti börn sín?

Langamma mín og móðir Jóns afa, systir Jóns Guðlaugssonar, var Guðlaug Þorgerður. Hún hafði mikinn áhuga á að tala rétt og maður hennar, Agnar Jónsson. Þau hlustuðu á þáttinn "Íslenzkt mál" í útvarpinu var mér sagt, og flutt til Reykjavíkur. Ég man ekki eftir að þau hafi leiðrétt mig, enda hitti ég þau ekki mjög oft, annað dó þegar ég var að verða 3 ára, hitt þegar ég var orðinn 6 ára.

En þau leiðréttu sín börn og barnabörn er mér sagt, mömmu og hennar systkini.

Þau nutu aðeins kennslu hjá prestinum fyrir ferminguna held ég, og svo úr bókum með sjálfsnámi. Þó kunnu þau margt. Guðlaug langamma prjónaði og heklaði til dæmis af kappi, og það voru bæði fallegar og hlýjar flíkur, sumar úr þykkri ull, eða þá smekklegir dúkar í fallegum litum.

Lausnin á þessum breytileika, hvernig menning nútímans er ómenning, hún felst í tíðarandanum. Okkar tíðarandi er léttýðgin uppmáluð nema á sumum sviðum.

Að breyta þessu felst bara í áhuga.

Það má sjá á gömlum myndasögum sem ég gerði 1984-1987 að ég gerði villur í stafsetningu, y-villur, n-villur, beygingarvillur og fleira. Stundum reyndi ég að nota zetuna en gerði það oft og einatt ekki rétt, sumsstaðar vantaði hana eða að henni var ofaukið.

Eftir tvítugt kenndi Þorgils Hlynur mér zeturegluna, minn bezti vinur. Hana lærði ég 100% og fannst hún skítlétt og skemmtileg. Það vakti áhuga minn á að læra meira og sneiða hjá öðrum villum.

Mín aðferð var ekki erfið, það er aðferð sem allir geta tamið sér til að bæta bæði stafsetningu, orðaforða og beygingar eins og aðra málfræði.

Ég fór að efast, ég fór að íhuga hvort eitthvað væri rétt stafsett, eða mætti vera betur orðað. Með því að leita í orðabókum er hægt að finna rétta stafsetningu og svo hugtök og frasa í réttri notkun.

En ég tek það fram að ég er enn fljótfær og ég læt frá mér texta þar sem orð vantar, innsláttarvillur eru, eða þá að vitlaus orð eru. Þegar maður er syfjaður eða nývaknaðar eða eitthvað slappur þá gerir maður frekar villur. Svo gleymi ég mjög oft að fara yfir textann, og þá slæðast með villur.

En zetureglan og yfsilonreglan, þetta er nokkuð sem flestir hljóta að gera lært, til dæmis. Fyrsta skrefið er að efast um öll orðin.

Ég lærði af Megasi. Hann fór að lýsa því hvernig hann lærði tónfræði vegna þess að honum fannst nóturnar fallegar á pappír og vildi vita hvaða tón þær gæfu, lengdargildi og annað.

Hvort á að ala afkvæmin upp á stofnunum eða af foreldrunum? Hversu miklir kommúnistar erum við orðin?

Hvort eiga skyndilausnir sérfræðinga að redda öllu eða gamlar og góðar reglur frá fyrri kynslóðum?

Reisa nýtt skólahús: „Stendur mjög vel“

Könnun túlkuð

Ekki er ég sammála Ólafi Þ. Harðarsyni, sjá frétt á Vísi, "Ljóst að stjórnarandstaðan græddi ekki á kjarnorkuákvæðinu".

Ég tek það raunar ekki í mál að nota þetta fáránlega ýkjuorð nema þegar ég vitna í aðra sem nota það. Fyrir mér er þetta 71. greinin, eins og Ólafur Þ. Harðarson raunar talar um líka, en fréttabörnin nota ýkjuorðið oft.

Fréttin á vísi fjallar um tvær kannanir gerðar áður en þingi var slitið og eftir. Spurningin er hversvegna fylgi Sjálfstæðisflokksins var um 20% á meðan 71. var ekki virkjuð og málþóf í fullu gangi en fór í 15% eftir að þingi lauk með ofbeldi því sem felst í 71. greininni, ef svo mætti segja, að málþófið var stöðvað með valdi Þórunnar Sveinbjarnardóttur forseta Alþingis.

Hvort beita eigi 71. greininni er ég ekki alveg viss um, jafnvel þótt Ólafur Þ. Harðarson telji könnunina sýna að almenningi líki það, og einhver önnur könnun sennilega líka.

Hvernig á þá að túlka minnkandi fylgi Sjálfstæðisflokksins eftir þinglok?

Það er einfalt mál ef maður þekkir þjóðarsál okkar Íslendinga.

Hún er svona í stuttu máli:

1) Langflestir Íslendingar eru áhrifagjarnir, eru sammála síðasta ræðumanni og sterkasta valdinu, fylgja fjöldanum í blindni, sama hversu heimskulegur hann er, og raunar fylgja fjöldanum af æ meiri ákafa því heimskulegar sem hann hegðar sér. Þetta er íslenzka þjóðarstoltið og íslenzka hegðunin, þjóðarsál mörlandans.

2) Þegar flokkur er stór þá stækkar hann ef hann getur beitt valdi og ofbeldi jafnvel, það þykir jafnvel flottara og betra ef meðlimir flokksins eru á gráu svæði, eins og með beitingu 71. greinarinnar til að slá á putta jarmandi málþófsmanna.

3) Flokkur sem tapar og nær ekki málum sínum í gegn - eða breytingum á málum ríkisstjórnar með málþófi - eins og í þessu tilfelli, honum er refsað fyrir valdaleysið, fyrir að mistakast að vera "sterkur" flokkur.

4) Taparinn tapar fylgi, sigurvegarinn fær aukið fylgi.

 

Þetta er lýsingin á hegðun fjöldans, á hegðun Íslendinga. Það skiptir ekki máli hvað er sannleikur, rétt eða rangt, siðlaust eða siðlegt. Það skiptir engu. Það er frumskógarlögmálið sem gildir fyrir Íslendinga. Sá sem sigrar handalögmálið fær meira fylgi, sá sem tapar minna.

Ég held að Bandaríkjamenn séu líka svona og fleiri þjóðir, en ekki Evrópumenn svo mikið (meginlandsins), í ESB trúa þeir á umhverfisvernd, mannúð og þannig hluti sem komnir eru í lög og samþykktir, allavega býsna stór hluti kjósenda þar.

Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fékk næstum helming alls fylgis á Íslandi þá var það þetta lögmál sem var að verki og öll þessi fjögur atriði sem ég nefndi, hinn sterkasti sópar að sér aukafylgi.

Nú er Samfylkingin komin í þessa stöðu sem Sjálfstæðisflokkurinn var í. Kristrún Frostadóttir hefur ekki gert feila enn sem komið er svo orð sé á hafandi.

Önnur könnun sem vitnað er í sýnir að 65% landsmanna eru ánægð með beitingu 71. greinarinnar.

Er það ekki bara vegna þess að almenningur var orðinn þreyttur á fréttum um það sama í langan tíma?

Hafði ekki Sjálfstæðisflokkurinn fullan rétt á því að reyna að koma sínum stefnumálum í gegn? Það held ég nú.

Beiting 71. greinarinnar er í alla staði ólýðræðisleg. Sérstaklega ef þetta heldur áfram, þá er stjórnarandstaðan gerð hlægileg og máttlaus, og það má ekki gerast.

Annars er hægt að túlka svona kannanir á enn fleiri vegu.

Hversu marktækar eru kannanir? Hverjir nenna að svara? Hversu mikil er einlægnin og sannfæringin hjá þeim sem svara? Svarar fólk af hreinskilni?

Ólafur Þ. Harðarson held ég að sé Samfylkingarmaður. Þótt hann sé sprenglærður stjórnmálafræðingur er hann ekki alvitur og fleiri geta talað af viti sem álitsgjafar um þetta.

Sumum finnst það alveg prýðilegt að pakka saman Sjálfstæðisflokknum og Miðflokknum með 71. greininni, en það finnst mér ekki.

Samfylkingin er óvinnandi vígi nú um þessar stundir. Sigurvissan og sigurgleðin skín af hverju andliti.

Þegar mistakahrinan byrjar hjá Samfylkingunni þá koma óvinsældirnar hjá þeim líka. Þannig er þetta alltaf. Ekki veit ég hvað Sjálfstæðismenn geta gert til að flýta fyrir því, en örlögin eru bara svona, að öflin fara upp og niður á víxl.

Miðflokkurinn tapar mestu fylgi