Drífa Snædal tjáði sig um þetta og ekki var hún á því að um meinta afbrotamenn væri að ræða, heldur væri þetta skipulag og algjörlega fordæmanlegt. Síðan kom fram í RÚV eða Stöð 2 að mennirnir væru spænskumælandi og múslimar, en reynt var að segja að ekki ætti að leggja á það áherzlu, heldur að dómskerfið væri vont, og allt því að kenna að mennirnir gengju lausir.

Þarna verð ég að vera sammála Drífu Snædal.

Það er eins og sagt er, klukka sem er vitlaus og er hætt að ganga hún er þó allavega rétt tvisvar á sólarhring, einusinni á nóttinni og einusinni á daginn.

En þessar vitlausu klukkur eru taldar sérlega réttar hjá femínistum í fjölmiðlum, sem eru nógu margir enn, þótt sú tegund sé sennilega að deyja út samt.

Þórdís Kolbrún skrifaði góða grein í Morgunblaðið þar sem hún skrifaði um að fólk væri að missa rökhugsun og væri orðið að einfeldningum sem ekki kynni lengur að draga neinar ályktanir, en orðaði það reyndar á annan hátt, en þannig var innihaldið, og það var rétt.

	Skemmtistaðaeigendur varaðir við meintum nauðgurum
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Vissulega er páfinn umdeildur, ekki allir sammála um hann, en amma var ekki umdeild. Hún var elskuð og vel liðin af öllum sem þekktu hana. 

Amma mín Sigríður Tómasdóttir fæddist þennan dag árið 1915, og því 110 ár liðin frá fæðingu hennar. Henni þótti gaman að sjá um ungbarnið mig fram að 5 ára aldri, ásamt mömmu, og svo fluttist ég aftur til hennar og afa 10 ára. Það var því erfitt að missa hana þegar ég var 15 ára og mikil sorg fyrir mig og aðra í fjölskyldunni.

En hún var þessum kostum búin sem gerir hana ævinlega minnisstæða. Hún þjónaði fjölskyldunni og vann ekki úti og gerði það á þann hátt að maður hlýtur að vera henni ævinlega þakklátur.

Ég hef stundum tengt það við trúna, kristnina, hvað hún var góð og kærleiksrík kona, en auðvitað fer það eftir persónuleikum líka og kannski mest.

Hún setti alltaf fjölskylduna og aðra í fyrsta sætið. Ég man líka eftir systrum hennar mörgum, bara misvel, og bróðurnum. Oft var farið í heimsókn til ættingja á þeim árum.

En af gaulversku guðunum er það Cernunnos sem mest hefur þessa eiginleika, en útlit hans bendir ekki til þess samkvæmt kristninni, því hann er hyrndur, en kærleiksríkur guð er hann samt.

Ég man eftir því að ég fór á Passíusálmatónleikana með Megasi um páskana 1985. Ég tók þá upp á lítið segulband og spilaði heima. Mamma fór með mér á þessa tónleika og skemmti sér vel eins og ég, hélt að einhver fullorðinn yrði að vera með mér.

Ég á skemmtilega minningu um ömmu þegar ég spilaði upptöku frá tónleikunum á Crown græjunum sem ég hafði fengið í fermingargjöf árið áður. Þá tók maður upp á spólur, kassettur.

Hún hafði ekki verið hrifin af söng Megasar áður eða textum hans, en þegar hún heyrði hann syngja Passíusálmana kom hún í gættina til mín og hlustaði í forundran, og settist á rúmið sem ég fékk í fermingargjöf.

Hún sagði að þetta væru ekki rétt lög hjá honum, en sagði samt að þetta væri nokkuð gott eða eitthvað slíkt, og ég sá það á svipnum á henni að henni mislíkaði þetta ekki og fannst þetta gott hjá honum. Hún var uppnumin á svipnum og hissa að heyra þetta í þessari útgáfu og með nýju lagi.

Sérstaklega þegar hún heyrði 4. Passíusálminn. Þegar laginu lauk þá söng hún hann með réttu "kirkjulagi", "Bænin má aldrei bresta þig".

Þetta er mjög góð minning. Þarna fékk ég viðurkenningu frá ömmu á þeim tónlistarmanni sem var orðinn dýrðlingur eða idol fyrir mig á þessum árum.

Því miður dó amma í desember á þessu ári. Það var hjartagúlpur, og kannski var það betra hennar vegna að hún þjáðist ekki nema um nóttina og morguninn, en það var erfiðara fyrir okkur, sem eftir stóðum og misstum hana.

Aldrei söng Megas Passíusálmana betur en á tónleikunum 1985, en 2014 flutti hann þá alla í heild sinni. Það voru líka meiriháttar tónleikar. Á svona tónleikum skilur maður það hvers vegna Megas hefur margsinnis verið kallaður meistari. Hann hefur yfirburðaþekkingu á tónlist annarra, og svo á því hvernig á að uppbyggja og semja lög, eða útsetja þau. Jafnvel sem söngvari hafði hann stíl sem fáir léku eftir. Hann getur enn sungið, en ellin hefur tekið sinn toll og því má segja að óskýrari verði söngurinn.

Amma söng mjög vel. Hún talaði oft um það að hún hefði viljað læra söng.

	„Mikil eftirsjá að þessum páfa, þessum góða manni“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Mér fannst ánægjulegt að Björn Bjarnason minntist á drúíða í páskapistli sínum í gær.  Þessi pistill hans er mjög fróðlegur eins og margt frá honum.

Mínar rannsóknir á trúarbrögðum hafa veitt mér þekkingu sem snertir einmitt þetta líka.

Orðið páskar er komið beint úr gyðingdómi og þeirra hefðir blandast inní germanskar og norrænar hefðir, þannig að páskarnir voru heiðnir upphaflega, en eru nú blendingshátíð margra trúarbragða en kölluð kristileg hátíð samt.

Gríska og rómverska orðið pascha er komið úr arameísku, pesach á hebresku, paskha á arameísku, hátíð sem gyðingar héldu til að fagna Exodus, flóttanum frá Egyptalandi, sem nú er kallaður mýta af flestum fræðimönnum, en Passover er þetta kalla á ensku.

En eins og með allar aðrar þjóðir má búast við að Pesachhátíðin sé upphaflega heiðin sólarhátíð og frjósemihátíð, því eitt sinn voru gyðingar einnig fjölgyðistrúar og heiðnir.

Austra tel ég að gyðjan heiti á norrænu sem nefnd var Ostara meðal Germana og hét svipuðum nöfnum meðal margra þjóða.

Þetta get ég stutt með því að vísa í Orðsifjabók Ásgeirs Blöndal. Hann telur að orðið austur, sem vísar til áttar, sé samstofna við fjölmörg svona orð, hann nefnir til dæmis orðið "Ostara" á fornháþýzku, sem er einmitt gyðjuheitið sem notað var víða.

Einnig var til dvergur sem nefnist Austri, og styður það þetta, að orðið hafi verið notað um yfirnáttúrulegar verur, og þessa gyðju aprílmánaðar einnig.

En allt í sambandi við páskana tengist frjósemidýrkun og sólardýrkun upphaflega. Það er verið að fagna vorinu og því að sólin hækki á lofti.

Eggin sem drúíðar lituðu rauð telja ýmsir að hafi verið lituð með blóði barna sem var fórnað nýfæddum. En þeim til stuðnings má segja að svipaðar hefðir voru ríkjandi meðal annarra þjóða einnig, að minnsta kosti fyrir langa löngu í mjög heiðnum samfélögum, bæði á Norðurlöndum og víða.

En það er ýmislegt við þetta sem tengist guðunum keltnesku sem ég hef verið að fjalla um í pistlum mínum stundum.

Sérstaklega verður hér að fjalla um guðinn Taranis.

Jupiter column heitir þetta á ensku, en talið er víst að rómverska guðaheitið hafi tekið yfir upprunalega guðaheitið, sem var Taranis og að allar þessar súlur hafi verið reistar þeim guði til heiðurs.

Maístangir er fyrirbæri sem þekkt er enn, annaðhvort tengdar hvítasunnunnu, fimmtugastakosti eða Jónsmessunni að sumri.  Fimmtugastikosturinn var alltaf uppskeruhátíð upphaflega eins og lesa má um í wikipediu. Því er heldur enginn vafi að hvítasunnan eða fimmtugastikosturinn var heiðin hátíð líka upphaflega allsstaðar, blót og uppskeruhátíð.

En Lughnasadh er sú hátíð sem ég vil fjalla um sérstaklega hér. Hún er nefnd eftir heiðna guðinum Lugh. Hún er gelísk að uppruna og haldin 1. ágúst, eða þar um bil.

Um guðinn Lugh er mest skráð í írskum heimildum en þær voru skráðar af munkum og því má segja að kristileg áhrif séu þar mikil. Hann mun hafa verið sólarguð upphaflega, en honum er ekki nákvæmlega þannig lýst í mýtunum írsku, enda voru þær skráðar af kristnum mönnum.

Hann er guð réttlætis, hernaðar, verzlunar, uppskeru og handíðna, eins og honum er lýst í ritunum.

Aðrir sólarguðir voru til meðal Kelta í forneskju, fyrir tíma kristninnar. Taranis tel ég að hafi verið einn af þeim.

Nú er það svo að Taranis er talinn hafa verið svipaður guð og Júpíter hinn rómverski og Zeus hinn gríski, en þeir eru í raun ekki sólarguðir sem slíkir, heldur ættfeður og þrumuguðir.

Þetta eru því tilgátur.

Einhverju sinni urðu miklar breytingar á heiðnum, germönskum trúarbrögðum, sem snérust um það að sólarguðir breyttust í þrumuguði. Vissulega hafa miklu fleiri breytingar orðið á trúarbrögðum, en þessa breytingu má rekja aftur með vissu.

Að vísu er það svo að eftir þessar breytingar voru áfram við lýði sólarguðir og sólargyðjur, en svo virðist sem vald þeirra hafi minnkað, og fyrri sólargoð breyzt í þrumuguði eða ættfeður, en nýir og svipminni sólarguðir tekið við.

Ásatrúin getur ekki um mörg sólargoð. Þar er helzt hægt að nefna Sól, sem dregur vagn yfir himininn, dóttir Mundilfara.

En eins og fjallað er um hana, þá er eins og hún sé gleymt goð sem ekki var tignað mikið í seinni tíð.

Apollo hinn gríski er þekktari sólarguð. Belenus hinn gaulverski er hliðstæða hans og svo Baldur okkar hinn norræni, nema búið var að steypa honum af stóli sem sólarguði þegar Snorra Edda var skrifuð, og þar er hans hlutverk annað, einungis að vera guð dauðans í Helju, eins og Ósíris

Eins er það með Esus, að talið er að fyrir langa löngu hafi hann einnig verið sólarguð. Hann var guð margra fúnksjóna, fjölmáttarguð. Kannski þessvegna var Jesús Kristur grundvallaður á honum, sennilega.

Fleygrúnir Egypta voru án sérhljóða. Því hafa sumir talið að Ósíris hafi verið borinn fram sem Asar, Ausar, Ausir, Wesir, Usir eða Usire, til dæmis. Esus er mögulegur framburður, þetta er hreinlega ekki vitað.

Ég hef lesið það að til eru fræðimenn sem telja að Ósíris hinn egypzki hafi verið innfluttur guð, mögulega frá Germaníu, eða frá Súmer eða enn eldri menningarsvæðum sem minna er vitað um.

Dionysus-Ósíris var stundum Ósíris nefndur meðal Grikkja, og því er Ósíris sá sem tengdur var honum þar, en Bakkus meðal Rómverja. Aðrir telja Hades, Dis Pater, Plútó og Cernunnos líkasta Ósíris.

Gyðjan Inanna hefur sennilega verið  það súmerska goð sem helzt er hægt að tengja við Ósiris. Hún fór til undirheimanna til að hrinda systur sinni af stalli, Ereshkigal, (drotting dauðra), en var endurlífguð af Enki.

Síðan verður elskhugi hennar Dumuzi að dvelja hluta af ári í undirheimunum í hennar stað.

Tummuz eða Dumuzi er greinilega svipaður guð og Ósíris.

En aftur að gyðjunni Austru.

Jacob Grimm, sá frægi maður fjallað um hana árið 1835 í bókinni Deutsche Mythology. Hann útskýrir að atviksorðið ostar á fornháþýzku þýði austur og lýsi hreyfingu sólarinnar hvern dag, eða hvaðan hún kemur. Það er eins og orðið austur hjá okkur.

Allt þetta bendir til fornar sólardýrkunar og dvergurinn Austri hefur verið talinn "andi ljóss" eða eitthvað slíkt.

Vegna þess hversu óljós þessi sólardýrkun er í Eddum okkar verður maður að álykta að hún sé mjög gömul, kannski 5000 ára eða meira.

Ég tel að guðinn Ósíris hafi orðið til fyrir áhrif frá Esusi, hinum keltneska guði.

Hvaða ástæðu höfðu kristnir menn og Rómverjar til að eyða þessum heimildum nema til að fela menningarnámið og fela guði og gyðjur sem gátu notið vinsælda, og dregið úr þeirra eigin völdum sem tengd voru rómverskum goðum?

En fræðimenn telja að Austra hafi verið nokkurskonar gyðja dögunarinnar, að minnsta kosti í seinni tíð, en kannski verið sólargyðja upphaflega, fyrir langa löngu.

Annars verður að fjalla meira um þrumuguðinn Taranis í þessu sambandi.

Lughnasadhhátíðin kann upphaflega að hafa verið helguð honum.

Þetta má útskýra á þennan hátt:

Fórnir voru tengdar þremur guðum í drúízku, Taranosi, Esusi og Teutatosi. Sennilegt er að þeir hafi verið nokkurskonar títanir eða jötnar, frumgoð sem fólk óttaðist og þurfti að blíðka með fórnum.

Þetta bendir til ævafornrar dýrkunar á þessi goð. Fólk var brennt til að blíðka Taranos, fólki var drekkt til að blíðka Teutates en fólk var hengt til að blíðka Esus.

Þetta segir til um eðli þessara guða mjög skýrt og greinilega.

Taranis var þar af leiðandi sólarguð mjög öflugur upphaflega og með marga hæfileika eða eiginleika eins og Esus og Teutates.

Lughnasadh er haldin 1. ágúst ár hvert.

Taranosarblótið hefur verið haldið um það leyti líka til forna.

Það eru 9 mánuðir að apríl árið á eftir.

Börnunum sem var fórnað í upphaflegu páskahátíðinni sem varð að Austrublótinu, þau hafa verið meybörn getin af drúíðum eða fyrirrennurum þeirra við Taranosstólpana á þessum Taranosarblótum um mitt sumarið. Til að forða því sem lýst er í Friggjarblótinu var séð til þess að meybörnin yrðu ekki að kvenhofgyðjum, af ótta við það sem gerist á okkar tímum, femínismann. Þetta endurspeglar svo Biblían, Eva, syndafallið og allt það.

En Austra sem gyðja morgunroðans er líka áhugavert fyrirbæri. Hún hefur væntanlega einnig verið gyðja vorkomunnar, eða fyrsti vorboðinn eða eitthvað þesslegt.

Með hliðsjón af því að Baldur fór til Heljar að vetri og Esus einnig, þá má finna hér mjög áhugaverðar tengingar. Kannski var Austra eitthvað svipað goð og Röskva, sem var mennsk telpa úr mannheimum sem hjálpaði þrumuguðinum Þór í okkar goðafræði.

En ef við tökum upp heitið Austruhátíð eða Austrublót í staðinn fyrir páskar, þá má segja að áhugi á svona heiðinni goðafræði vakni meira og aftur.

	Allt að 13 stiga hiti á sumardaginn fyrsta
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ljós og myrkur eru gamlar klisjur sem gyðingar og kristnir rændu af Zaraþústratrúarmönnum í Íran eða Persíu fyrr á öldum.

Kirkjan í dag á meira skylt við satanisma en kristni, því ekki er stuðlað að friði og kærleika á milli kynjanna, heldur kynjastríðinu sem eyðileggur okkar þjóðfélög. Það er egóið sem er dýrkað og það er yfirleitt kennt við myrkur en ekki ljós. Það er samkvæmt kenningum Emanuels Swedenborgs, og það var kennt í kirkjunni í gegnum allar aldirnar, þartil alveg núna nýverið þegar kvennaguðfræðin er meðtekin.

Hvað er hægt að gera þegar búið er að eyða næstum öllum heimildum um Esus? Maður heldur áfram og maður kemst að sannleikanum að lokum.

Esus var hinn andlegi guð sem konur flykktust til að trúa á. Páskarnir eru sennilega gaulverskasta og drúízkasta hátíð kirkjunnar, því það er staðreynd að krossfesting og tré voru miklu frekar tengd við Gaulverja og drúíða en gyðinga og frumkristna menn í upphafi, þetta er því enn eitt menningarnámið.

Lífsins tré er þekkt hugtak bæði í kristni og heiðni. Í aldingarðinum Eden fær Skilningstré góðs og ills neikvæða mynd þegar Eva bítur af ávexti þess fyrir hvatningu Höggormsins. Þar í garðinum var einnig Lífsins tré. Þessi hugtök eru án efa komin úr heiðnum trúarbrögðum.

Í welsku varðveittist sumt úr drúízku betur en nokkursstaðar annarsstaðar. Þar er getið um guð sem heitir Lleu Llaw Gyffes, sem hægt er að þýða sem "Hinn ljóshærði með snillingshöndina".

Annar guð tengdur honum er Gwydion fab Don, sem þýða má "Fæddur af tré, sonur Dons".

Mér virðist sem Guðjón á íslenzku merki ekki þjónn Guðs eða Jóhannes, maður Guðs eða Goðs, heldur Fæddur af tré, samkvæmt welsku, sem án efa hefur heiðnu þýðinguna og þá upprunalegu á hreinu.

Esus er sennilega sami guð og Gwydion og jafnvel einnig sami guð og Lleu Llaw Gyddes.

Mugna er ágætt orð yfir lífsins tré.

Mér finnst bezt að leita til rótanna og skilja um hvað páskarnir snérust upphaflega í heiðnum sið. Sólarblótið norræna er sennilega hluti af þessu, þegar Sól tekur við af Baldri, sem sú sem keyrir sólarvagninn yfir himininn, þar til hann tekur við að hausti aftur. Hún mun vera dóttir hans og Sunnu, eiginkonunni, sem kölluð var Nanna, eftir mánaguði einum. Ruglingur til forna.

En ég tengi hér við frétt um Úkraínustríðið. Þorgerður Katrín mun vera kaþólskrar trúar. Það er skrýtið að hún sjái ekki að vel mætti segja að hún sé að berjast gegn kristilegum gildum. Pútín og rússneska rétttrúnaðarkirkjan eru nær þeim gildum sem kirkjan okkar aðhylltist í gegnum aldirnar, en femínistar aðhyllast og okkar kirkjur nútímans.

Ég fékk sýn fyrir nokkrum árum þegar ég var veikur af covid-19. Minnir að það hafi verið 2023 eða í fyrra 2024. Jahve, guð Biblíunnar ræddi við mig og sýndi mér hvað hann getur. Kannski er ég spámaður eins og Guðjón Hreinberg og fleiri úr því ég hef fengið svona vitranir frá guði Biblíunnar og öðrum.

Hann sagði að eftir því sem mótstaða yfirvalda á Vesturlöndum gegn honum sé meiri muni hann sýna meiri hörku og það kosti fleiri mannslíf. Hann tók það skýrt fram að kirkjan á Vesturlöndum er ekki hans kirkja lengur.

Ég tek mark á svona sýnum og skynjunum. Ég er jafnvel næstum farinn að trúa því að Ísrael sé í rétti þegar þeir gera hryllilega hluti og stráfella fólk eins og gert var gegn þeim í seinni heimsstyrjöldinni, eða annarri heimsstyrjöldinni.

Sannfærandi er hann Guðmundur Örn sem heldur í hina klassísku trú, því hann minnir á prestana sem ég hlustaði á þegar ég var ungur og þessir sem voru í sértrúarsöfnuðunum þá.

	Vopnahlé ekki á pútínskum forsendum
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt