Um kommúnistabyltingar er rétt að endurtaka orð dr. Helga Pjeturss, sem eru einhvernveginn svona um þetta: Það er þar sem viðleitni guðanna sem fór útum þúfur og djöflar náðu á sitt vald. (Hugsunin er hans, en setningin er mín, þetta er umorðun á boðskap, sem hann kom með).

Ég les pistla Arnars Sverrissonar af athygli. Hann skrifar af reynslu, þroska og kjarki, og mjög gott mál að auki. Á bloggsvæði þar sem kristilegur stuðningur við voðaverk Ísraelsmanna er viðtekinn er það mjög ferskt að lesa önnur viðhorf.

Viðmót blogganna eru mismunandi. Sum bjóða ekki uppá athugasemdir, en skipta má um viðmót. Það er aðeins eitt sem ég hefði viljað koma að í athugasemd til hans og geri það hér - en þetta á líka við mörg blogg Guðjóns Hreinberg og annarra sem skrifa á ákveðinn hátt.

Hann fjallar um menningarbyltingu Maós og hippabyltinguna. Ég samþykki þá augljósu staðreynd að við erum á bólakafi í byltingu sem kenna má við kvenfrelsun, kvenhelsun myndi ég frekar orða það, og hinseginleika.

En að nefna þessa byltingu einhverja þriðju byltingu, það finnst mér ekki rétt. Þær hafa verið miklu fleiri.

Ein bylting finnst mér merkilegust af öllum, en langfæstir viðurkenna hana. Það er nazíska byltingin, í Þýzkalandi frá 1929-1945, þegar mannkynið fékk von sem var slökkt jafnóðum af Winston Churchill og hans líkum, andlegum og líkamlegum.

Þetta kalla ég byltingu. Fólkið kaus þessa stjórn og var samþykkt kynþáttahyggjunni, en vissi raunar ekki af Helförinni og öllu sem gerðist í stríðinu sjálfu.

Síðan er það franska byltingin sem byrjaði 1789. Hún er nú líka með þeim merkilegustu, og sú rússneska 1917 önnur merkileg. Það hefur margt og merkilegt verið skrifað um þessar byltingar.

Á að flokka tæknibyltingar með? Örgjörvabyltinguna? Fjórðu iðnbyltinguna?

Þegar ég var 8 ára þá fór mamma á diskótek 1978 og næstum allir hlustuðu á Bee Gees. Við sem lítum á tónlistarheiminn sem miðlægan tölum um hippaárin í tónlist frá 1967-1977, þar sem við tók diskó og pönk, en nýbylgja og kuldarokk tók við uppúr 1980, til dæmis Duran Duran, síðan rapp og fleiri stefnur.

Af mínum foreldrum þykjast hvorki mamma né pabbi hafa verið hippar né aðrir. Þó hef ég heyrt fólk á þessum aldri tala um kommúnur og vinstriöfga sem eðlilegan hlut.

Fólk sem var á kafi í hippabyltingunni upplifði hana sem sjálfsagðan hlut. Það er vissulega mögulegt að hún hafi verið skipulögð af Frankfurt skólanum eða öðrum samsærisfélögum.

Ég hrökk svolítið við þegar ég las nýjan pistil eftir Arnar þar sem hann tengir saman hippabyltinguna og hinseginbyltinguna. Ég hef nefnilega alltaf litið á hippabyltinguna sem nokkuð góðan hlut en ekki hinseginbyltinguna.

Ég er ekki sammála því að frjálsar ástir og kynlíf sé nú kennt í skólum.

Kynfræðsla á ekkert skylt við heilaþvott kynleysunnar. Ég hef ekki skrifað um þetta til að styggja ekki viðkvæma, en "kynfræðsla nútímans" svokölluð er aðeins einn angi af mörgum mikillar geldingar á fólki, eins og sést á fækkandi fæðingum.

Frjálsar ástir er einnig andstæðan við nútímann. Ástir eru einmitt ekki frjálsar á okkar tímum. Þeim er beint inná mjög ákveðnar brautir. Einnig er sumt holdafar bannað og annað ekki. Feitt fólk er kallað sjúkt fólk, og því er beinlínis útrýmt. Til dæmis með pillum óhollum og lyfjum. Ekkert við þetta er frjálst og sízt eru ástirnar frjálsar.

Hipparnir kenndu frjálsar ástir, en öll þeirra kennsla var færð útí skurð.

Kvenfrelsun er annaðhvort orð sem notað er í háði eða það verður að nota annað orð, sem er kvenhelsun. Konur nútímans eru ekki frjálsar. Þær eru fyrirsjáanlegar. Boxin eru að vísu mörg sem þær eru í, en öll eru þau skiljanleg og útskýranleg. Það er hægt að lýsa kvengerðum og karlgerðum og jafnvel fólk sem er kallað í andstöðu það er hægt að flokka niður og útskýra. X-2000 stýriefnið kemur þar inní. Það kemur inní líkamana með öllu líkamsskrauti, hvort sem það eru húðflúr eða lokkar. Það hjálpar til við að móta hegðun fólks og færa hana í ákveðna flokka, eins og þegar sauðir eru settir í bása.

Konur nútímans eru upp til hópa geldar, sérstaklega á Vesturlöndum. Við erum tröllabeita. Það þýðir að fólki er útrýmt, en notað sem fyrirmyndir áður en fullkomin útþurrkun á sér stað.

Ég á við að konur séu andlega geldar eins og karlmenn. Ég nota oft óvenjulegt orðalag en undir niðri er það útpælt.

Ég á við þetta, að konur sem vilja ekki eignast börn, þær eru geldar í raun. Þær hafa gengið í gegnum heilaþvott.

Ég nota ekki orðið jafnaðarfasismi af tilviljun. Allar útrýmingaraðferðir nazistanna voru eins og bjánalegt gutl miðað við lúmskari og faldari aðferðir sem notaðar eru til að fækka fólki í ríki Bandamannanna, sem sigruðu Öxulveldin, en þessar faldari og lúmskari aðferðir eru að minnsta kosti 150% skilvirkari og áhrifaríkari.

Við hér á Vesturlöndum erum því bæði bókstaflega Gazabúar, en einnig í Gasklefunum nýju. Okkar útrýming tekur bara aðeins lengri tíma og við höldum að við séum frjáls.

Ég er ekki að fordæma þá sem stjórna. Það er hönd Guðs sem stýrir þeim og við erum syndugur lýður. Okkar erfðasynd er skorturinn á kynþáttaskyninu, í takmarkaða alheiminum sem sumir kalla Mú. Þar á eftir kom Le, næst Lemúría, Atlantis, og okkar takmarkaði alheimur.

Eins og hef rakið það hvernig Jahve stóð að því bakvið tjöldin að gera Róm að heimsveldi, þannig var hann að verki áður. Þetta mannkyn hefur fallið á þeim prófum sem mikilvægust voru. Þar með heldur ferðin áfram í verri víti.

Þótt ég sé ekki sammála öllum skýringum sannkristinna manna, þá hafa þeir rétt fyrir sér að ýmsu leyti, því í Biblíunni er ævaforn speki, en nútímafólk minnir á skepnur og nútímafólki er flestu stjórnað 100%, eins og um sé að ræða vélmenni. Allar skoðanir eru fyrirsjáanlegar hjá flestum, öll viðbrögð, öll ævin. Aðeins sá sem hefur næga þekkingu getur séð þetta og skilið þannig.

Fólki hefur verið innrætt trú frá barnæsku. Kristin trú í flestum tilfellum hér á landi. Því er erfitt að trúa því að allt sem manni var kennt í trúmálum er rangt, eða þarf leiðréttingar við.

Ég vissi það strax árið 1996 að Íslandi væri á leiðinni í verri helstefnu en áður. Það vissi ég vegna þess að húðflúr meðal jafnaldranna voru orðin algengari. Ég samdi lagið "Húðflúr er frá Helvíti" árið 1996 til að vara við þessari helstefnu þessvegna.

Í mér var enginn efi þá og heldur ekki núna, þetta eru staðreyndir en ekki kenningar. Í Kastljósinu fyrir tveimur dögum var fjallað um aukið ofbeldi á Íslandi, ekki síðzt meðal ungmenna. Þetta er vissulega stór hluti skýringarinnar.

Í Danmörku og Svíþjóð er talað um undirheimana. Þar er talað um tvo hópa sem berjast innbyrðis. Það eru innlend glæpageng og svo útlend glæpagengi. Innlendu glæpagengin eru eða voru tengd húðflúrsþénum (stofum), og þannig starfsemi, og konur ekki síður innvinklaðar. Hells Angels er gott dæmi um slíkt.

Þetta er einnig hluti af norskum og íslenzkum veruleika, það er ekki skáldskapur. Það kemur í fréttum, þegar Vítisenglar eru stöðvaðir á landamærum eða eitthvað slíkt, vegna afbrotaferils í útlöndum.

En það var þrennt annað sem ég gerði árið 1996 sem verður að teljast óvanalegt. Ég fór inná húðflúrsstofu og hélt þar skammarræðu og var rekinn út og lenti næstum í handalögmálum. En það mildaði atvikið að einn sem þarna starfaði og ýtti mér út var skólabróðir minn úr MK, og hann hefur sagt þeim að ég væri klikkaður. En ég er stoltur af þessu atviki samt.

Síðan í kjölfarið þá ræddi ég við einn mann á lögreglustöðinni til að lýsa fyrir honum sýnum, "framtíðarsýnum", um það hvernig Ísland yrði í framtíðinni, og að til að stöðva þessa þróun yrði að banna húðflúr með lögum og svo að takmarka of blandað samfélag. Ég veit ekki og man ekki hvaða stöðu sá maður gegndi, en mig minnir að hann hafi starfað við rannsóknir og fyrirbyggjandi aðgerðir. Hann hlustaði af athygli, og sagðist persónulega vera sammála mér því það væri reynsla sín að tengsl væru þarna á milli, það er að segja húðflúrs og glæpa. Hann sagði samt að aðeins væri hægt að starfa innan ramma laganna og þetta væri ekki bannað heldur leyfilegt, ef hreinlætis væri gætt og leyfi væru fyrir hendi. Samt sagði hann að þessi starfsemi væri undir eftirliti einmitt vegna tengslanna við undirheimana, og hann sagði að margsinnis hafi vísbendingar skilað árangri með því að þekkja fólk í þessum geira.

Hann hvatti mig til að tala við alþingismenn um þetta, annað væri ekki hægt að gera. Hann sagði að ef ég gæti fengið alþingismenn til að samþykkja bann við húðflúrum á Íslandi þá myndi það áreiðanlega létta störfin hjá þeim. Síðan sagðist hann vera upptekinn við annað og ég fór en hann tók í höndina á mér að skilnaði.

Ég reyndar talaði ekki við neina alþingismenn um þetta. Ég taldi að slíkt myndi ekki leiða til neins því það eina sem gerði gagn yrði þrýstingur frá almenningi, sem ekki var til staðar.

En það var eitt í viðbót sem ég gerði að lokum, sem lokaúrræði. Ég talaði við Jesúm Krist um þetta!

Að vísu er það ekki svo einfalt. Ég lagði alls ekki af stað með það að tala við hann um þetta. Ég vildi fá SVÖR í andlega heiminum, FRÁ HVERJUM SEM VÆRI!!!

Þetta var árið 1996 vel að merkja, en ég man þetta vel enn.

Ég fór í djúpa leiðslu. Þetta er kallað sálfarir. Þær takast misvel. Ég man ekki hversu langan tíma þetta tók. Ég er búinn að gleyma hver var tengiliðurinn og hverjir voru milliliðirnir, en þeir eru oftast allnokkrir þegar um slíkt er að ræða.

Ég er þó nokkuð viss um að fólk sem var nýlátið á þessu ári og mjög skylt mér hafi komið á þessu sambandi eða hjálpað til við það.

Reyndar skrifaði ég um þetta, en ég veit ekki hvar þau vélrituðu blöð eru, og rifja þetta því þá bara upp eins og ég man eftir þessu.

Ég held að ég hafi fengið upplýsingar í einmitt þessari leiðslu sem höfðu áhrif á mig síðan, og gerðu það að verkum að ég fór í "Destu", kristilegan bænahóp, 1997, ári seinna, og fram til 2002, frelsaðist eins og það er kallað líka.

Já ég hitti Jesúm Krist. Það var bjart yfir honum og hann var fallegur og máttugur eins og honum hefur verið lýst. Annars er ég tortrygginn á þetta og treysti heldur ekki svona sýnum fullkomlega. Það má segja frá þessu, en þetta getur verið vitleysa og ofskynjanir líka, maður veit aldrei.

Ég man að ég bað um útskýringar. Ég man að ég sagðist hafa upplýsingar sem ég treysti um helstefnuþróun á Íslandi. Ég man að ég fann fyrir ábyrgðarkennd og vildi gera mitt bezta til að stöðva þetta.

Ég get ekki sagt að ég hafi haft mikið álit á Jesú Kristi um þessar mundir og þess vegna skil ég ekki hvers vegna mér var bent á hann, eða hann látinn tala við mig öllu heldur. Það sem meira er, það er sjaldgæft að ég rekist á hann í andlega heiminum, því ég er ekki vel kristinn og sækist sjaldan eftir því.

Ég fann það strax að hann hefur mikil völd á jörðinni. Já, ég róaðist og mér leið betur. Ég man að ég spurði hann beint hvort framtíðarsýnirnar sem ég fékk 1991 myndu rætast. Það var eins og ég þyrfti ekki að tala með orðum, við skiptumst á hugsunum eða eitthvað svoleiðis.

Ég man að hann sagði ekki margt en það sem hann sagði það hafði vissulega áhrif.

Hann sagði við mig bókstaflega að "hótanirnar sem miðaldakirkjan var með um Helvíti myndu ekki verða að veruleika nákvæmlega þannig".

Ég held að það hafi ræzt á öllum þessum árum sem hafa liðið og að hann hafi því sagt rétt og sagt til um þetta.

Allavega, mér leið betur. Ég fann að ég gat treyst honum, því hann hafði "völd", ég gat skynjað það. Hann var ekki bara "hver sem var".

Vel að merkja, mér var sagt að þetta væri Jesús Kristur. Ég get ekki verið viss um að það hafi verið rétt, þótt hann hafi litið þannig út í samræmi við myndir af honum.

Nú man ég ekki mikið meira í smáatriðum eftir þessu. Minningar verða eins og þoka. Maður man skýrt og greinilega eftir sumum atriðum, ekki öðrum.

Ég man að ég hugsaði eitthvað á þessa leið:"Hann er eins og stjórnmálamaður! Hann svarar engu beint heldur með líkingum og svarar í kringum hlutina!"

Ég held að hann hafi eitthvað verið að tala um sauði og hjörð og eitthvað svoleiðis eins og stendur í Biblíunni, en ég festi það ekki í minni enda skildi ég það ekki og hafði ekki of mikinn áhuga á að lesa Biblíuna og hafði ekki gert það nema mjög takmarkað.

En ég fann það samt á þessu samtali að við vorum að tala um framtíð sem ekki yrði breytt. Ég man að ég fann það mjög skýrt og greinilega að hann var að láta mér líða betur, hann ætlaði ekki að breyta fyrirframgerðum áætlunum - ef það var á hans valdi.

Þó voru þarna fleiri atriði sem ég reyndar man skýrt og vel eftir. Hann gaf mér loforð að lokum. Ég man að hann sagði að þetta líkamsskraut yrði ekki notað í upprunalega tilganginum eins og heiðingjarnir notuðu það, nema í neyð. Hann sagði að þetta yrðu tákn en galdurinn yrði sviptur frá þeim í öllum tilfellum, nema eitthvað sérstakt kæmi uppá. Síðan var það ekki útskýrt frekar, en þetta var mjög gott samtal. Ég átti nefnilega eftir að fræðast miklu meira um þetta seinna eftir öðrum leiðum.

En þegar maður stígur til baka og lítur á þetta hlutlaust, þá er þetta bara samtal. Það er að segja, það er ekki hægt að treysta því 100%. Var hann að segja satt eða ekki? Voru þetta blekkingar?

Eins og fólk sér og skilur af þessari frásögn, þá get ég ekki varpað frá mér kristni eða gyðingdómi þótt ekki sé nema af þessari ástæðu, þessa samtals, þessarar skynjunar og sýnar.

Ég er mjög tortrygginn. Kristið fólk er kannski sannfært um sína trú, en andlegi heimurinn verður seint eða aldrei sannaður til fulls.

Ég taldi þó á sínum tíma að ég yrði að "halda áfram á sömu braut", 1997, og athuga hvort ég fyndi meiri hamingju og sannfæringu, og það gerði ég raunar á þessari kristilegu braut.

Síðan gerðist það að kristilegt fólk sem ég þekkti fór útí kynþáttavillu. (Makar af bönnuðum kynþáttum og framandi). Þá skildi leiðir að miklu leyti.

Ég fann að í kristninni eru ekki reglur sem gagnast og duga til fulls, mikið vantar þar uppá fullkomleikann til að kenna rétta hegðun manna og kvenna.

Ég er ekki tilbúinn að ræða um harðnandi veruleika og helstefnu síðustu ára og áratuga. Ég er eins og frímúrarar. Ég hef svarið þagnareiða. Ég hef gengið inní leynifélög í andaheiminum sem fæst eru kunn á okkar jörð, en þar er fólk sem er komið lengra en jarðneskt fólk, og maður fær þar ýmislegt í andlegum efnum sem er hluti af mennskunni.

Þetta sem ég segi hér frá, það getur vissulega hjálpað fólki að átta sig á okkar veruleika og þroskast. Þetta eru bara atriði úr mínu lífi og það er hægt að toga þau og túlka eins og maður vill. Kannski eru þetta ímyndanir, nema atvikin sem raunverulega gerðust, þau gerðust.

Nema ég held þó að það hafi átt að verða heimsendir 2022 eða 2012. Það getur útskýrt ýmislegt hvað varðar að harðnar á dallinum, að svo hafi verið og að því hafi verið afstýrt. Það kostar fórnir fyrir marga þegar slíku er afstýrt, það eru gömul sannindi og ný.

Nafni minn er kannski ósáttur við eitthvað á RÚV og kannski ekki. Sennilega er hann bara orðinn útkeyrður á of mikilli vinnu eins og hann segir sjálfur. Það er býsna erfitt hversu fámennir við Íslendingar erum. Þegar gagnrýni kemur á RÚV þá þarf maður að skipa sér í lið og manni finnst það leiðinlegt. 

Ég held að magnaðir pistlar Páls Vilhjálmssonar um Byrlunarmálið og fleira hafi mikil áhrif, en kannski er stærri hluti fólks sem vill ekki taka afstöðu.

Ef ég væri "in" en ekki "out" í poppinu, þá væri afstaða mína kannski allt önnur. Þegar maður er tapari þá er hin uppreisnargjarna og gagnrýna afstaða auðveldari.

	Ingólfur kveður Kveik
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Villimenn í frumstæðum samfélögum notuðu félagslega útskúfun til að sýna fram á  hverjir væri ofarlega í metorðastiganum og hverjir neðarlega. Íslendingar nota þessa aðferð mikið, enda þroskastigið þannig hjá langflestum að óttinn við valdið ræður stjórnmálaskoðunum og hegðun oftast. Þegar ég lærði félagsfræði í menntaskóla var okkur kennt að aðeins villimenn notuðu félagslega útskúfun, að Vesturlönd væru bezt í heimi og fyrirmynd á öllum sviðum, og umburðarlyndi og kærleikur það sem aldrei myndi tapa eða hverfa hér á Vesturlöndum, og að við myndum breiða þetta út um alla heimsbyggðina smám saman. Það var 1986-1994, þannig að þá voru aðrir tímar. Merkilegt er það að vinstrimenn voru fyrstir til að taka slaufun opnum örmum, sem er svona villimennska, og afsökunin var kvenréttindi og fjölbreytileiki fyrir minnihlutahópa, á kostnað meirihlutans.

Mér finnst gaman af að grúska í myrkum afkimum sögunnar og því sem fátt hefur verið skrifað um, því það reynir meira á gáfurnar og forvitnina. Manni finnst vanta um það fróðleik.

Gallar áttu sér margar heilagar þrenningar. Þrenningarhugtakið kemur samt ekki frá þeim því það er eldra og var til í eldri menningarsamfélögum, heiðnum. Ekki tel ég samt vafa leika á því að hin heilaga þrenning sem þekkist í kristninni kemur úr öðrum menningarsamfélögum og eldri, og þá auðvitað þeim germönsku og evrópsku, þar sem slíkt var miklu algengara, en þekktist líka meðal Gyðinga, eins og helgi á tölunni 7 til dæmis, en að fjalla um heilagar tölur er mjög flókið og erfitt að finna eða fullyrða hvar slík helgi byrjaði.

Ég hef áður fjallað um guðaþrenningu í keltnesku samfélagi, en það eru guðirnir Taranis, Esus og Toutatis. Ég hef verið að rannsaka þá alveg sérstaklega.

Ég miða okkur nútímamenn mjög mikið við Gaulverja. Við eigum svo margt sameiginlegt með þeim. Við erum á barmi allsherjarhruns hér á Vesturlöndum, það sem gerðist fyrir Gaulverja virðist ætla að koma fyrir okkur, að önnur menning yfirtekur okkur, og það lítur út fyrir að það sé islam, miðað við vöxt og sigurgöngu þeirra.

Keltar, Gaulverjar, hluti af þeim, voru innlimaðir í Rómaveldi. Þó sluppu þeir sæmilega á Írlandi, þar varðveittust heiðnar sögur í nokkuð útþynntu formi, að vísu.

En guðirnir þrír sem mynda þessa meginþrenningu gaulversku trúarbragðanna eru ólíkir. Mjög merkilegt er það, að kristilega hugmyndin um mannlegan breyzkleika og mannlega synd liggur mér við að segja var komin fram fyrir Krists burð.

Toutates var oft sýndur sem dreki við fætur lífstrésins. Var hann fyrir langa löngu dýrkaður sem sjóskrímsli máttugt, eins og slíkt tíðkaðist í Mesópótamíu.

Ýmislegt í Snorra Eddu er meðal beztu heimildanna um trú drúíða og Kelta fyrir 2000-3000 árum síðan. Enda voru þetta talin ævaforn fræði þegar þau voru skráð á 13. öld hér á Íslandi.

Dreki sá sem nefndur er Níðhangur í sumum heimildum en Níðhöggur í öðrum heimildum er án efa enginn annar en guðinn Toutates, sem kenndur er við vatn.

Í sögunni um Derg Corra í írskum fornbókmenntum er Toutates hinsvegar hjörtur, sem er dýr sem er hyrnt og við Íslendingar ættum að kannast vel við.

Í Snorra Eddu er hjörtur sem heitir Dúneyrr. Hann tilheyrir sömu líkingu og íkorninn Ratatorskur, það er að segja, líking fyrir guðinn Esus. Í sögunni um Derg Corra er þessi skepna hinsvegar silungur í skál sem Derg Corra heldur á. Örn sem sagður er sitja í limum asksins í Snorra Eddu situr á toppi hans í öðrum og áreiðanlegri heimildum frá Evrópu, það er að segja Taranis súlunni sem víða finnst, sem kölluð er Júpítersúla einnig, Jupiter column á ensku.

Þessi ónefndi örn er enginn annar en guðinn Taranis. Í sögunni um Derg Corra er hann svartþröstur, í írsku útgáfunni sem til er skráð, en fleiri útgáfur voru til í munnmælum þar sem frávikin voru ýmis.

Kristileg áhrif gætu hafa ráðið úrslitum með það að í Snorra Eddu er þessi dreki kallaður Níðhöggur, sem er mjög neikvætt og lýsandi orð, og ákveðin kölskamynd jafnvel.

En svo virðist vera að Snorri Sturluson hafi þó haft upprunalegar heimildir að styðjast við, því hugmyndin var til löngu áður í drúízku samfélagi.

Það er þó miklu flóknara en svo, því guðirnir þrír, Taranis, Esus og Toutatis voru ævafornir og fólki fórnað til að blíðka þá, því fólk hræddist þá.

Dúneyrr þýðir "sá sem ferðast svo ótrulega hratt að fólk fær hellu fyrir eyrun þegar hann þýtur framhjá, það dynur í eyrum viðkomandi." Þetta er umorðun á skýringum þeim sem Ásgeir Blöndal gaf í orðsifjabók sinni á nafninu Dúneyrr, sem er einn af hjörtunum sem hlaupa upp og niður lífstréð, heimstréð. Þessa skýringu tek ég algjörlega gilda, hún passar  vel við allt samhengið og raunar rúmlega það, hún bætir ýmsu við.

Þessi skýring og þýðing á nafni hjartarins leiddi mig á rétta slóð í þessum fræðum algerlega, sem sagt að hjörturinn sé líkingamál yfir guðinn Esus, sem Júlíus Sesar kallaði Merkúr í Gallastríðsbókum sínum, eftir þeirra rómverska guði með það heiti. Hann fræddi þó fólk um að Merkúr/Esus væri einn aðalguð þeirra Gaulverja og Kelta.

En fólkið sem trúði á Toutates var oft ekki sama fólkið og trúði á Esus eða Taranis í keltnesku samfélagi. Þetta skiptist á milli stétta. Taranis var guð yfirstéttanna. Konur trúðu mikið á Esus, í hans fræðum og boðskap var tal um jöfnuð og umbun í næsta lífi fyrir fórnfýsi.

En til var kenningin um að allt vont kæmi frá manninum. Það leiðir okkur að drekanum Níðhöggi, Toutates.

Svo virðist sem eldri sköpunarsögur hafi lýst þessu þannig að hann hafi orðið til þegar einum var fórnað, Manu drap Yemo, tvíburann og úr varð sköpunarverkið. Sumt bendir til að Taranos hafi verið þessi fyrsti guð, sem drap Esus og úr varð sköpunarverkið, og fyrsta hetjan, að hálfu maður og hálfur guð, sem var Toutates. Þó virðist hann stundum hafa verið tignaður sem naut eða dreki.

Í hinum fornu goðsögnum Kelta var þetta hvati fyrir fólk til að vinna og sanna sig, ekki ósvipað og í kristinni trú. Það er að segja, við erum öll afkomendur Toutatosar samkvæmt fræðunum, og hann ræðst á fullkomleikann, aðra guði. Þannig verðum við að bæta fyrir "synd" okkar með því að færa guðunum fórnir. Þeir áttu ekki alveg hugtakið synd, en það var eitthvað svipað sem fór nálægt því.

Manannán mac Lír er hinn gelíska mynd Toutatosar. Um hann eru til skráðar heimildir og nóg af þeim. Manannán er talið þýða "fjall", "að rísa", eða "vatn", "væta". Mac Lír þýðir beinlínis:"Sonur sjávarins". Hlér, nafn yfir Ægi, er sama orð og Lir. Hvort sem þetta bendir til írskra landnámsmanna á Íslandi eða sameiginlegs arfs sem einnig var til í Noregi,  vegna samskipta við Íra og aðra Kelta sem trúðu á Manannán mac Lír er erfitt að segja.

Það er hinsvegar mín kenning að guðsheitið Manannán sé hreinlega samstofna við mannr og manðdr á víkingaöld, sem er sama orð og maður og man í ensku og íslenzku, örlítið breytt stafsetning.

Þetta er ný orðsifjafræði frá mér. Ég tel að þekkinguna megi rekja til drúíða, sem vissu meira í vísindum en jafnvel vísindamenn á okkar tímum.

Lífið spratt upp í hafinu. Þetta vissu drúíðar, afkomendur hinna raunverulegu guða og af þeirra ættum. Það endurspeglaðist í nafninu sem þeir gáfu okkur, sem þeir sköpuðu. "Þeir sem risu úr vatni, og eru vatn að miklum hluta." Það er merking orðsins maður.

En Toutates var og er meira. Hann var og er guð félagslegra samskipta og hvataheimsins, eða limbósins, vítisins sem fór fer til áður en það þroskast og fer til hnattanna sem teljast lífstefnujarðir - himnaríki öðru nafni.

Þarna komum við að ástandinu sem ríkir núna á jörðinni, þetta helvíti hvataheimsins, limbósins, sem er hreinsunareldurinn öðru nafni.

Rétt eins og Brahma þá er Taranis talinn fullkominn og reglur hans.

Fólk sem trúir á völd, á embætti og mannvirðingu, það tilheyrir veröld Toutatosar. Það var sagt að hann væri dreki og lægi á gulli við rætur trésins og það á vel við, því gullið táknar græðgi meðal annars og ofurtrú á efnishyggju og jarðnesk gæði.

Sem hjörtur er hann árásargjarn. Sagt var að með hornum sínum gæti hann molað hvern andstæðing með því að stanga viðkomandi. Enda Satan mótaður eftir honum og Cernunnosi síðar.

En hér er rétt að fjalla um það að Toutates er bæði guð jákvæðra og neikvæðra félagslegra samskipta.

Til að fá þetta í samhengi þarf að bæta nokkru við.

Esus er sá sem eyðir sköpuninni. Þannig myndast rými fyrir nýtt.

Toutates er sá sem viðheldur sköpuninni. Hann er eins og Vishnu.

Toutates er guð blekkinga einnig. Hann umbreytir og skiptir um form.

Niflungar og Niflungur er stundum tengdur við Toutates. Niflungur þýðir "guð þokunnar". Það heiti getur þýtt guð blekkinganna.

Þessir litlu hópar sem berjast um völd eru aldrei nema lítill hluti heildarinnar.

Eða svo þetta sé orðað á annan hátt: Þessir hópar sem kúga og beita einelti, þeir njóta aðeins verndar blekkingaguðsins sem er Toutates.

Þetta er útskýrt á þann hátt að Toutates er blendingur og verður aldrei guð, aðeins hálfur guð og hálfur maður, því Taranis eignaðist hann með jarðneskri konu.

Rétt eins og brahmanir, æðstu prestarnir í hindúisma, þá kenndu drúíðarnir að ekki væri hægt að stöðva hringrás lífsins, hnignun og upprisu.

Þeir reyndu hinsvegar að skapa jafnvægi með fórnum. Þannig vissu þeir að þegar ákveðinn guð var talinn of sterkur, til dæmis þegar jarðskjálftar eða hungursneyðir eða drepsóttir voru tengdar við einn ákveðinn guð, þá var reynt að styrkja og efla annan guð með því að blíðka hann með fórnum.

Þegar guðdómlegar reglur láta í minni pokann og mannasetningar verða ráðandi, þá minnka áhrif guða eins og Taranosar og Esusar, en áhrif Toutatosar eflast.

Þannig má vel vera að syndaflóðið hafi verið afleiðing af svipaðri ómenningu og við tilheyrum.

En samkvæmt fræðunum verður fólk að fara í gegnum þennan hreinsunareld og það er þá álitið dautt á meðan - og samkvæmt því erum við "dauð" og í hreinsunareldinum, samkvæmt fræðunum.

Andlega dauð - líkamlega dauð? Hvort tveggja?

Ég er að skrifa þetta því ég er að reyna að rifja upp leið í fræðunum - leið útúr völundarhúsinu sem allir eru staddir í. Eða með öðrum orðum - á grúfu í mölinni, krjúpandi í eyðimörkinni.

Dílemman er þessi: Ef maður verður samdauna Djöflinum og heiminum þá verður maður alveg geðveikur og vitlaus. Ef maður gerir það ekki, þá er maður djöflamerktur og útskúfaður enn meira af djöflunum. Útúr slíkri klemmu æskir maður að komast með fræðunum. En djúpt þarf að kafa til að finna gullmolana.

Það voru reyndar til margir góðir galdrar til forna, en þeim var eytt, bækurnar brenndar flestar. Maður hefur ekki aðgang að þeim. Galdrar sem finnast skráðir virka ekki eða þá mjög lítt.

En eitt er það reyndar sem gleymist í þessu, og það er að hver þessara þriggja guða fékk aðeins að ríkja og lifa hluta úr degi, drepnir af einhverjum úr þrenningunni daglega, lifna svo allir við að morgni aftur endalaust!

Það segir manni eitt sem huggun er í: Ekkert mannfélag, sama hvort það virðist sterkt eða veikt á yfirborðinu stendur að eilífu.

Eins og fram kom á Sýn (eða RÚV) í gær þá er ætlun Ísraelsstjórnar að útiloka að Palestínumenn geti stofnað sitt sjálfstæða ríki þarna, eins og þó sífellt fleiri lönd hafa viðurkennt. Að yfirtaka Gazaborg jafngildir því að útiloka að þau geti stofnað Palestínuríki.

Fyrir utan mannfallið og hryllinginn þá er þetta aðskilnaðarstefna og þær eru einna frægastar í Afríku og Þriðja ríkinu, þannig að sumum þykir þar leiðum að líkjast.

Þarna er ég sammála Macron Frakklandsforseta, þótt Evrópa sé ekki að öllu leyti í blóma.

Í raun er það alveg til háborinnar skammar fyrir Vesturlönd að taka öðruvísi á Rússum og yfirgangi þeirra og Ísraelsstjórn. Nema, Hamas þarf að stöðva eins og bent hefur verið á. Einnig þarf að stöðva leppana sem stjórna Úkraínu og koma á stjórn sem Rússar geta sætt sig við.

Þannig verður skapaður friður. Ekki með því að horfa á allt með westurlandaaugum, heldur með því að setja sig inní þankaganga allra sem deila og eiga í stríðum.

Smá útskýring á titli pistilsins er þessi:

Ég á til húmor. Menn snúa útúr.

Ég hef lært það í orðsifjafræðinni að sv breyttist stundum í y. Þannig að svín og sýn eru brandarahljóðlíkingar.

Grúv er gömul sletta, in the groove, í stuði. 

	Telur hertöku leiða til frekari hörmunga
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt