Sonur Baltasar Kormáks sem einnig er orðinn leikari hafði samband við mig og keypti af mér tvo tónlistardiska eftir mig nýlega. Það gladdi mig, þetta var eins og þegar 2011 þegar Steindi jr. hafði samband við mig og keypti af mér diska, mér fannst það svo mikill heiður því þá var hann rísandi stjarna á Stöð 2, grínisti sérlega frægur meðal unglinga.

Þannig að þótt ég hafi ekki getað lifað af listinni, ekki selt það mikið, þá er ég svona "költ hero", eða svona goðsögn í lifanda lífi, eins og Einar Kárason rithöfundur lýsti Megasi í Morgunblaðsviðtali árið 1984.

Já hann keypti af mér "Ísland skal aría griðland" og "Hið mikla samband", sem báðir hafa verið að seljast vel í gegnum árin - en með hléum.

Þetta gaf mér ástæðu til að finna gömlu tölvugrafíkina á bakvið diskana mína sem ég gaf út frá 1998 til 2010. Það er nú flest fundið, þannig að ég get annaðhvort selt af þeim lager sem enn er til af nokkrum diskum - eða búið til nýja með lítilli fyrirhöfn - en efnið kostar alltaf eitthvað, og því hef ég ákveðið að selja diskinn á 5000, nema menn vilji semja um annað, ég er til í að vera sveigjanlegur um verðið. En þetta er "raritet", eða "fágæti" eins og sagt er.

Allir sem kaupa svona sjaldgæfa tónlist geta nefnilega sjálfir fjölfaldað þetta eða búið til "búttlegga", "sjóræningjaútgáfur", ég hef gert mér grein fyrir því.

Ég hef ákveðið að setja mig ekki upp á móti því, það er að segja möguleikanum á að aðrir búi til "sjóræningjaútgáfur" af minni tónlist. Tæknin er til staðar og ég get ekki stöðvað það.

Halldór Ingi í Plötubúðinni á Laugaveginum sagði að þannig hafi tónlistarmenn litið á þetta á hippatímanum oft, að "búttleggar" væru auglýsing. Greatful Dead var með mikinn iðnað þannig.

Ég kaus Pírata einu sinni áður en þeir breyttust í kommaflokk, minnir mig, út af svona.

Það sem ég vil þó er að græða á minni tónlist nóg.

	„Kormákur fékkst ekki samþykkt sem ættarnafn“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Þennan pistil hef ég lengi ætlað að skrifa. Það hefur frestazt en nú langar mig til þess og hef stundum fengið hrós fyrir svona pistla um æskuminningar og umhverfislýsingar úr Kópavogi.

Magnús Sigurðsson bloggari vakti hjá mér áhugann að skrifa þennan pistil með pistlum sínum um Dyrfjöll þau sem hann dáist að, fegurð þeirra og mögulegri merkingu.

Ekki er um eiginleg Dyrfjöll að ræða sem nefnast því nafni sem ég er að fjalla um, miklu heldur um líkingu við umrædd Dyrfjöll, og það mun lesandinn skilja þegar meira er lesið af þessu.

Þannig var að þegar ég var að læra að vera skáld fór ég í heimsókn til Ingvars og Heiðu að Hábraut 4 í Kópavogi. Þessu húsi muna margir eftir, það var áberandi þegar fólk var að keyra upp brekkuna frá Reykjavík Hafnarfjarðarveginn inn í Kópavog og Hamraborgina, að benzínstöðinni, kirkjunni eða til Hafnarfjarðar og Garðabæjar.

Húsið var rifið 2007, því bærinn vildi reisa Molann þarna. Kreppan kom í kjölfarið og Hrunið, eins og rökrétt framhald.

En tvennar dyr voru á húsinu. Húsið númer 4 var nær kirkjunni, en húsið númer 2 nær götunni, þessi tvö hús stóðu þarna ein en Ásbrautin, blokkirnar, nokkuð neðar og gera enn.

Kirkjan var reist 1958-1962, Kópavogskirkja, uppi á Borgarholtinu, en húsið númer 4 byggði Ingvar ásamt aðstoðarmönnum, smiðum og múrurum 1946-1948, en teikninguna að þessu húsi gerði afi, Jón Agnarsson, skilst mér einn, og líka að húsinu okkar að Digranesvegi 92, sem var byggt 1946-1950,  en götuheitið breyttist síðar og varð Digranesheiði 8, þegar Smáralindin var reist í kringum aldamótin 2000. Okkar hús var rifið 2021 en húsið að Hábraut 4 2007, í maí.

Það má sjá skjölum Héraðsskjalasafns Kópavogs, færsla er á þessa leið á Netinu:"Ingvar Agnarsson: Hrafn Andrés Harðarson bæjarbókavörður Kópavogs afhenti 2. maí 2007 átta stílabækur úr húsi Ingvars Agnarssonar við Hábraut."

Frændi minn og afi mundu eftir þessu, að þeim voru afhentar þessar stílabækur, því þá voru ættingjar Ingvars og Heiðu búnir að tæma húsið fyrir niðurrifið og flytja í geymslur málverk og ritverk eftir frænda minn, en þá fundust þessar stílabækur samt í kassa í grunni hússins, og voru mjög gamlar.

Ingvar frændi átti Volvobíla oft um ævina, og var með þeim fyrstu sem eignuðust bílasíma, sem voru undanfarar farsímanna og síðar snjallsímanna. Hann fylgdist vel með tækninni.

Þegar Magnús Sigurðsson hefur skrifað um Dyrfjöll á bloggið sitt hafa þessar minningar mínar verið að vakna og löngun mín til að skrifa um þetta.

Þannig var að dyrnar til vinstri lágu inn í íbúðarhúsið en dyrnar til hægri lágu upp á efri hæð hússins þar sem Ingvar var með skrifstofu fyrir sig og vinnustofu. Þangað fórum við oft, þar var hann með ljósritunarvél.

Þannig var að ég kom með ljóðin mín vélrituð til hans og hann vildi strika yfir það sem hann vildi að ég lagfærði og breytti. Hann ljósritaði þessvegna alltaf eitt eða tvö eintök, til að strika yfir og breyta og kenna mér að yrkja betur.

Þetta gerði hann á efri hæðinni. Stigi var þangað upp. En á milli hurðanna og á milli dyranna var málverk, og það málverk var af sól, og geislarnir sýndir skærir og áberandi. Til hægri við dyrnar upp á loftið var svo önnur mynd af fjalli, og stjörnusambandsstöð skínandi þar ofaná. Til vinstri við dyrnar að íbúðarhúsinu var svo myndin stóra sem flestir sáu, af Reynisdröngum í Vík í Mýrdal.

Ingvar frændi hélt mikið upp á þjóðsögur, eins og þær sem segja að tröll hafi orðið að steinum, og drangarnir séu þannig til komnir.

Hann kunni örnefnin Háidrangur og Mjóidrangur og Steðji. Þetta reyndi hann að kenna mér þegar ég var mjög ungur. Hann var hafsjór af örnefnum hann Ingvar frændi, enda ferðuðust þau um landið hvert einasta sumar, hann og konan hans, Aðalheiður Tómasdóttir, og sonur þeirra með þeim áður en hann fluttist að heiman, Sigurður. Ingvar skrifaði ferðabækur sem eru óútgefnar og tók myndir úr þessum ferðum sem hann safnaði í albúm.

Þar af leiðandi, með þessar myndir af fjöllum og svo dyrnar upp á loftið og inn í íbúðarhúsið þá verður mér alltaf hugsað til þessa húss að Hábraut 4 og tímans þegar frændi minn kenndi mér að yrkja þegar ég les um Dyrfjöll í bloggi Magnúsar Sigurðssonar, sem eru mjög fróðleg og ánægjuleg blogg, og mannbætandi.

Ingvar Agnarsson afabróðir minn var stórmenni, og jafnvel ámóta og Sigurður málari sem hafði áhrif á byggingarlist og fleira, eða Guðjón Samúelsson húsameistari ríkisins.

Hann frændi minn vildi nefnilega veg Íslendinga sem mestan.  Hann trúði því sem dr. Helgi Pjeturss skrifaði, að Íslendingar ættu að verða ein merkilegasta þjóð jarðarinnar, og brautryðjendur í sambandi við íbúa annarra hnatta, með því að reisa hér á Íslandi fyrstu stjörnusambandsstöðina.

Ingvar frændi var með fleiri hugmyndir.

Til dæmis hélt hann mikið upp á ítölsku endurreisnina, og myndirnar sem hann málaði utaná húsið sitt voru innblásnar af sjálfu Vatíkaninu í Róm og Sixtínsku kapellunni þar og myndunum frægu eftir Michelangelo og fleiri.

Hann hélt því fram að allar kirkjur landsins ættu að verða stjörnusambandsstöðvar.

Stjörnusambandsstöð er ekki stjörnurannsóknarstöð.

Stjörnusambandsstöð er eiginlega mikil og stór bygging þar sem nokkurskonar miðilsfundir eru haldnir, en þeir eru kallaðir sambandsfundir af Nýalssinnum, því áherzlan er á allskonar sambönd, ekki aðeins við framliðna af jörðinni, heldur einnig þá sem fæddust á öðrum hnöttum og komu jafnvel þangað frá enn öðrum frumlífsjörðum, eins og okkar jörð er frumlífsjörð, samkvæmt kenningum dr. Helga Pjeturss.

Ingvar frændi hélt því fram að guðirnir í Valhöll hefðu veitt endurreisnarmönnunum innblástur, Michelangelo og fleirum.

En fyrir mér var þetta töfrahús að Hábraut 4 í Kópavogi, sérstaklega þegar ég var strákur. Þetta voru dyrnar inní töfraheima og annan heim.

Mamma átti alltaf fullt af bókum, en hún ræddi ekkert endilega mikið um bókmenntir, en ég grúskaði talsvert í bókunum hennar.

En á heimili ömmu og afa voru varla til bækur. Samt voru þau menningarleg og töluðu góða íslenzku, og en amma notaði þó dönskuslettur sem hún lærði í bernsku, fortó fyrir stétt, forskúffaður fyrir móðgaður og slíkt.

En Ingvar frændi kenndi mér um Ásatrú, og margt fleira. Hann sagði líka svo skemmtilega frá að það var skemmtilegra en að fara í bíó að hlusta á hann!

Hann sagði stundum frá ferðalögum sínum um landið og nefndi ótal örnefni sem ég gleymdi strax aftur því þau voru alltof mörg til að ég gæti munað þau!

Dyrfjöll hefur því alveg sérstaka merkingu fyrir mér. Alltaf fór ég innum þessar dyr, fyrst til vinstri og svo til hægri. Heiða frænka opnaði oft og tók á móti mér og bauð mig velkominn og fyrst spjallaði ég við þau hjónin um daginn og veginn og svo hófumst við frændurnir handa við skáldskapinn. Þá fórum við innum dyr númer tvö og til hægri upp á loftið.

Ófriðaralda er nú mikil í heiminum. Stórveldin hvæsa hvert á annað og ógnin af kjarnorkustyrjöld hefur aldrei verið nær.

Ingvar frændi var oft búinn að tala um það við mig að ef kenningar dr. Helga Pjeturss yrðu ekki útbreiddar um alla jörðina fyrir aldamótin 2000 myndi fara illa og helstefnan sigra endanlega, með styrjaldarátökum og drepsóttum og allskyns óáran. Mér virðist það hafa gengið eftir.

Eitt af því sem mér finnst leitt að hafa ekki gert um ævina er að ég hef ekki ferðazt mikið um landið, eða lært örnefni eins og Ingvar frændi. Hann átti líka auðvelt með að kynnast fólki og spyrja um landslagið, hvort fólk þekkti ný eða gömul örnefni og sögurnar á bakvið þau. Þannig gat hann byrjað samræður.

Unglingar í dag sem eiga kannski ömmur og afa á lífi ættu að spyrja um þetta og það er skemmtilegt. Þetta er eitt það þjóðlegasta sem hægt er að ímynda sér, að fræðast um hvað fjöllin heita, dalirnir, bæirnir, holtin og hæðirnar, drangarnir, kvosirnar, dysjarnar, og allt hitt.

Keddlíng? Ekki endilega kvenkyns vera, ung, gömul eða miðaldra, heldur þröngsýnn einstaklingur af einhverju kyni sem lifir fyrir það eitt að hneykslast á öðrum og hnussar og hnýsist. Lúksararmálið sýndi að næstum öll íslenzka þjóðin er ekki samansafn af viti bornum verum heldur keddlíngum.

Þórðarsnæsmálið er enn eitt svona Lúkasarmál, til að sýna fram á það að íslenzka þjóðin er samansafn af nautheimskum og þröngsýnum keddlíngum.

Kvenhatur er jafn útbreitt og karlhatur. Langfæstir tjá sig um það en ég virði þó þá sem tjá sig um það, hella úr skítnum í sál sinni og verða virðulegri og heiðarlegri einstaklingar á eftir. Ég er ósammála að maður þurfi að skammast sín fyrir slíkt.

Femínistar eru jú fasistar, vilja stjórna með ógn og skelfingu. Því vilja femínistar fordæma, krefjast afsökunarbeiðni, að hann hætti í pólitík og verði á geðveikrahæli til æviloka eða þori ekki að tjá sig framar.

Eins og Bubbi Morthens sagði í Vikunni hjá Gísla Marteini, þetta er eins og að vinda upp óhreina tusku.

Ég hef lesið athugasemdir eftir suma (og þá sérstaklega í DV, þar sem sumir skrifa góðar athugasemdir en aðrir síður góðar) um orð Þórðar Snæs um kvenfólk og femínista að þar hafi hann alveg sagt sannleikann.

Ef fólk hefði eitthvað vit í kollinum myndi það fara efnislega í þetta "Þýzka stál" sem hefur í sér þjóðfélagslýsingar sem ekki eru skrifaðar af fávita, eins og 99% af öllu öðru í þessu þjóðfélagi okkar svonefnda.

En öll vitiborin umræða kafnar í hneykslunum keddlínga. Þar er heimskan allsráðandi og afvegaleiddar tilfinningar, frávarp og aðvarp í sálfræðinni.

Þýzkaland er gott dæmi um land sem stjórnað er af keddlíngum, og allt ESB.

Vesturlönd eru úrkynjuð, og keddlíngastjórnmálin alveg nóg til að sýna fram á það.

Það er næg ástæða til að styðja Pútín eða Trump. Hverjum er ekki sama hvort þeir eru næstum-því-fasistar eða alvöru-fasistar ef þeir bjóða uppá hagvöxt og lífsins gæði, að ungt fólk fái að fjölga sér og kynstofni sínum?

En mér er alvara með það að ég er ánægður með næsta skref í íslenzkri ruslpólitík, að demba sér beint í ESB. Það er skynsamlegt skref fyrir fávita.

Þannig getum við orðið meðlimir í dúkkulísuklúbbnum sem hneykslast og staðnar og steinrennur loks alveg á meðan aðrir læðast innum bakdyrnar.

Þessi umræða um gömul meistaraverk Þórðar Snæs hafa verið eitt hressilegasta og skemmtilegasta umræðuefnið lengi sem maður hefur lesið.

Hann hefur áunnið sér virðingu mína, en hinir eru sömu keddlíngarnar og áður, ekkert kemur á óvart í því efni.

	Umræðan var óþægileg fyrir Þórð og flokkinn allan
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ný könnun í gær sýndi að Sjálfstæðisflokkurinn nær sér ekki á strik, 13%, og VG er botnfrosinn flokkur sem er með 3-4% en Sósíalistar gætu náð inn fólki, Viðreisn er enn hærri en 1. nóvember í þessari frétt, 19% og Samfylkingin á svipuðum stað. Samtals um 40% fylgi, nokkuð sem Sjálfstæðisflokkurinn einn gat fengið hér einu sinni þegar landsmenn voru mjög hægrisinnaðir.

Ef kosningaúrslitin verða svona er það ákall um ESB-inngöngu. Flokkarnir sem hötuðu ESB hafa líka eyðilagt sig á svikum við sína kjósendur, VG og Sjálfstæðiflokkurinn.

Miðflokkurinn dalar, Sjálfstæðisflokkurinn fastur í 13%. Jafnvel þótt hann myndi fá 18% í kosningunum, þá er það ekki ásættanlegt fyrir marga gamla sjálfstæðismenn sem vilja hafa þetta öðru vísi. Það veldur keðjuverkunum þegar Sjálfstæðisflokkurinn fer niður fyrir 20% þröskuldinn, þá hverfa margir vanafastir og áhrifagjarnir frá borði sem eru vanir að styðja sterkasta flokkinn, fara yfir í Viðreisn eða Samfylkingu.

Því má segja að Katrínarstjórnin hafi verið örlagavaldur, eða kannski var það Svandís Svavarsdóttir ein sem ber ábyrgð á því að rústa Sjálfstæðisflokknum og Vinstri grænum, fyrst með fóstureyðingamálinu, svo með Hvalveiðibanninu, og margt fleira hefur verið umdeilt, Þríeykið og bólusetningarnar og fleira og fleira.

Pabbi minn er jafnaðarmaður, mitt föðurfólk kaus Alþýðuflokkinn áður, nú Samfylkinguna, eða margir þar.

Ég er áhugasamur um ESB inngöngu af sumum ástæðum.

Ég ber virðingu fyrir Þjóðverjum. Þeir eru þjóð Foringjans, Hitlers, þeir eru agaðir, gamla hámenningarþjóðin í Evrópu sem Íslendingar fóru til að læra í áður fyrr margir.

Einnig finnst mér það kostur að ESB býður uppá lágt vöruverð og vöruúrval.

Úr því að stjórnmálamenn okkar hafa klúðrað sjálfstæðinu, af hverju þá ekki að ganga alla leið, og fara inní ESB? Er það ekki mátulegt á gjörspillta stjórnmálastétt og alþýðu sem hefur svikið sjálfa sig með því að kjósa sömu vonlausu pólitíkusana aftur og aftur, eða einhverja verri?

	Ný könnun: Fylgi Viðreisnar eykst og eykst
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Heimildin er ekki á blússandi siglingu velgengninnar heldur í taprekstri eins og annar bloggari hefur oft fjallað um.

Tímasetningin á þessu sýnir að hér átti að hafa áhrif til að hvalveiðar yrðu ekki leyfðar og minnka fylgi Sjálfstæðisflokksins.

Mér finnst Jón Gunnarsson hafa svarað af hreinskilni og komið vel frá sínu. Sonur hans blaðraði á almennum nótum og var hleraður, rétt eins og gerðist í Klaustursmálinu með Sigmund Davíð, margir reyna að fella hann, því hann er með þeim fremstu til að hjálpa þjóðinni sem á marga óvini, innlenda og erlenda, ekki sízt meðal kommúnista og jafnaðarmanna, jafnvel kapítalista.

Bjarni Benediktsson hefur væntanlega frá upphafi fengið Jón Gunnarsson til að starfa fyrir sig í þessu ráðuneyti til að taka á sig skellinn og skammirnar frá vinstraliðinu þegar hvalveiðar verða leyfðar á ný af Bjarna.

Ekkert í þessu kemur mér á óvart, nema að einhver sé að borga stórfé einhverjum erlendum njósnurum með vafasama sögu eins og þessu BlackCube fyrirtæki til að fella Bjarna Benediktsson, Jón Gunnarsson og skemma fyrir Sjálfstæðisflokknum, eins og skemmt var fyrir Sigmundi Davíð og Miðflokknum með Wintrismálinu og Klaustursmálinu.

Hér hefur mikið verið lagt undir til að skaða Sjálfstæðisflokkinn og það finnst mér traustsyfirlýsing á Sjálfstæðisflokkinn, Jón Gunnarsson og fleiri.

Það eru svo margar rökvillurnar sem birtast þegar maður hlustar á málflutninginn á RÚV og víðar, í óvinum Sjálfstæðisflokksins.

Þegar því er haldið fram að Bjarni Benediktsson hafi verið að gera Jóni Gunnarssyni greiða með því að fá hann til að starfa fyrir sig, þá er það furðulega orðað. Fólk er fengið í vinnu og borgað fyrir það, en ekki sem greiðar almennt.

Ein mikil rökvilla í þessu er sú að Jón Gunnarsson hafi átt að gefa Kristjáni Loftssyni veiðileyfi vegna þess að þeir eru vinir!!!

Er það ekki alveg augljóst að ætlunin var að gefa þetta veiðileyfi, og það verður gert að öllum líkindum, mikið þarf til að það bregðist. Ákvörðun Svandísar um stöðvun veiðanna í fyrra (eða seinaganginn sem hafði þessar afleiðingar) kom hinsvegar eins og þruma úr heiðskíru lofti og tæplega eða ekki lögleg, eins og vissulega hefur einnig verið fjallað um á RÚV.

Sko, eitt í þessu er alveg augljóst. Sjálfstæðisflokkurinn er flokkur vilhallur hvalveiðum frekar en aðrir flokkar, og vinatengsl við menn eins og Kristján Loftsson þurfa ekki að vera nein spilling, heldur bara það sem er eðlilegt í litlu samfélagi eins og okkar þar sem allir þekkja alla - eða gerðu það á meðan þjóðin var einsleit og af sama uppruna - og þannig er þetta enn með þessa vinahópa sem mynduðust fyrir þessan mikla innflutning frá útlöndum síðastliðin 30 ár eða svo.

Þannig að holur hljómur er í þeim sem hrópa hæst um spillingu í þessu. Það er allt svo augljóst í þessu skúbbi Heimildarinnar og ekkert sérstaklega nýtt, nema aðkoman frá útlöndum og kannski hversu stórt þetta getur verið, og hverjir hafa hag af því að skaða Bjarna og Sjálfstæðisflokkinn.

Jón Ólafsson siðfræðingur er kommúnisti útí gegn eins og sást af Kastljósviðtalinu í gær, Elítudýrkandi, í taumi gerspilltra afla. Ómarktækur, ofmenntaður.

Hann var fenginn til að hjálpa til við að ófrægja Sigmund Davíð 2016, en að þessu sinni þekkir almenningur umsátursaðgerðir af þessu tagi, að þetta er skipulagt frá útlöndum, af aktívistum, jafnaðarmönnum af öfgafyllsta taginu.

Wintrismálið var umsátur og skipulagt af sömu aðilum og hafa lagt Svíþjóð í rúst með alþjóðavæðingu og fjölmenningu. George Soros og fólk af hans tagi er þekkt fyrir slíkt. Moldríkir auðrónar sem taka mið af Frankfurt skólanum, að leggja niður þjóðríkin en búa til þrælaþjóðfélög og snjallborgir í staðinn, þar sem enginn fer ferða sinna nema með ökklaband og merki Satans á handabakinu, til að menga ekki um of, og helzt aðeins nokkur skref. Nærsamfélagið vel skipulagður fangaklefi.

Viðtalið við Jón siðfræðing í Kastljósi var sérlega ótrúverðugt. Hann hljómaði eins og órökvís aktívisti lengst til vinstri, Pírati eða Sósíalisti, en ekki eins og hlutlaus fræðimaður.

Kastljósviðtalið við siðfræðinginn Jón Ólafsson sýnir það svo vel hvernig Bandaríkin eru klofin á milli Wókisma og frjálshyggju.

Jón siðfræðingur er sennilega alveg sama týpa og í erlendum háskólum talar fyrir wók-málefni, kynjafræðum og ýmsu sem gengur í berhögg við hefðir, venjur, trúarbrögð og náttúruna.

Fréttablaðið er fallið.

Hringbraut er fallin.

RÚV stendur eftir í einmanaleika sínum í ömurlegri wók-stefnu sinni.

Stöð 2 sveiflast á milli því að leyfa frjálsum starfsmönnum sínum að búa til fjölbreytilegar fréttir og að fara á RÚV vagninn fullan af wókisma.

Ekki er lengur sjálfgefið að skólar séu góðir fyrir æskuna. Vond inntroðsla fer þar fram, kommúnísk og jafnaðarfasísk.

Háskólar, þeir eru eitraðir af wókisma.

Hversvegna er RÚV að fá þessa eilífu vinstri-fræðimenn til að tjá sig, þegar vitað er að þeir spáðu því að allt væri í blóma rétt fyrir Hrunið 2008?

Þeir sem plotta svona samsæri gegn Sjálfstæðisflokknum vilja sannfæra almenning um að sjálfstæðismenn séu spilltari en aðrir. Það fólk vill stöðva hvalveiðar. Það er jafnvel á móti sjálfstæðinu sjálfu, og vill að erlendir auðrónar ráði hér öllu, með ESB-milligöngu og Nató-milligöngu.

Jú þetta sama fólk trúir að það fái feitari embætti en aðrir með því að svíkja land og þjóð einu sinni enn. Það hefur virkað svo oft í fortíðinni, og allir gert það, ekki sízt sjálfstæðismenn og framsóknarmenn, en líka flestir hinna.

Síðan er það þetta sem reynt er að segja, að viðbrögð Jóns Gunnarssonar séu "skólabókardæmi um þöggunartilburði".

Þannig eru orð Sigríðar Daggar hjá blaðamannafélaginu.

Ja það er auðvitað reynt að reiða til höggs eins og reynt er að gera gegn öðrum.

Nei, Jón Gunnarsson er bara að svara fyrir sig um persónulegt mál, þar sem sonur hans var plataður með hlerunum á ólögmætan hátt.

Hver er þessi mikla þöggun sem Sigríður Dögg ýjar að?

Það kom þó fram í máli Jóns Ólafssonar í Kastljósinu að lobbýismi og jafnvel hrossakaup væru partur af venjulegum stjórnmálum, og því væri ekki hægt að telja neitt óvenjulegt við slíkt. Þannig að hann reyndi að líta á fleiri en eina hlið.

Það eina sem stendur eftir og gæti tafið afgreiðslu hvalveiðileyfisins er kannski það hvort þessari starfsstjórn sé ætlað að afgreiða þetta mál, sem sumir telja of stórt fyrir hana. En allir ættu að vita að þetta er samkvæmt stefnu Sjálfstæðisflokksins. Því þarf að veita þetta leyfi og drífa í því fyrir kosningar, enda óvíst er hvaða stjórn tekur við eftir kosningar. Þrátt fyrir að deila megi um hvort þetta ætti að gera í starfsstjórn er það eðlilegt miðað við reiðina sem varð þegar Svandís kom í veg fyrir veiðar síðasta sumar, að leiðrétta þau mistök, og að Bjarni sjái um það.

En mér finnst það leiðinlegt ef Jón Gunnarsson er notaður sem blóraböggull í þessu máli, en það er svo oft gert í pólitík, að stóru leiðtogarnir eins og Bjarni láti minni flokka eða undirmenn sína taka á sig ábyrgðina.

Hér í þessu máli er þó Jón Gunnarsson og fleiri búnir að lýsa því að þetta verður ákvörðun Bjarna. En þetta snýst í nútímanum um ímyndarstjórnmál.

Hverju trúir almenningur?

Hvernig er hægt að heilaþvo almenning?

Myndar fólk sér sjálfstæðar skoðanir?

Eða trúir fólk fjölmiðlafólki sem er rammpólitískt og með "plan"... áætlun?

	Jón „mun ekki koma nálægt meðferð hvalamálsins“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt