Ástarguðinn Cupid er stundum málaður blindur eða með bundið fyrir augun. Höður er bæði ástarguð og undirheimaguð, hinn norræni, en stríðsguð þó ekki síður.

Hugmyndirnar á bakvið að sýna ástarguðina svona eru sennilega gamlar hugmyndir um að ástin sé blind eins og greddan, að hún hellist yfir fólk og geri það ósjálfrátt gerða sinna.

Auk þess er Cupid sýndur sem þybbinn pjakkur með boga og örvar, sem hann skýtur í fólk og gerir það gratt og ástfangið. Höður er sýndur sem sá er skýtur mistilteini í Baldur og drepur hann þannig að undirlagi Loka. Mikið eru nú hugmyndirnar orðnar afbakaðar í norrænni goðafræði til að fela þetta af einhverjum ástæðum. En engu að síður sést skyldleikinn nokkuð vel.

Þar að auki eru bæði Höður og Baldurs nokkurskonar ástarguð, Baldur er guð hinna hreinu og tæru (eða skírlífu) ásta, agape á grísku, sem ég þýddi með orðinu önnusta, skylt því að annast einhvern, eða að unna einhverjum (hugástum).

Philia á grísku er vinun á íslenzku, að elska með vináttukærleika, eða að vina einhvern eða einhverja.

Xenia á grísku er gestrisni, umburðarlyndi, sérstaklega gagnvart útlendingum er merkingin, hýsni er ágætt orð yfir það. Að hýsa einhvern er því nyýrði á íslenzku yfir þetta, bæði að leyfa einhverjum að gista og að bera slíkt hugarþel, en formleg kurteisi fellur undir þetta gríska orð líka, hirðsiðir, opinber og sæmileg hegðun, gjafmildi og slíkt. Xenophobila, útlendingaandúð er af þessu dregið.

Eros er girnd og við eigum nóg af orðum til að lýsa svona ást, fýsn, og fleira, að girnast, en það er einnig hægt að nota um hluti og ekki aðeins í kynferðistilgangi.

Philautia er sjálfsást, og hjá Grikkjum til forna var þetta orð bæði notað í neikvæðum og jákvæðum tilgangi, sem sjálfsvirðing góð og gild og svo sem sjálfhverfa og eigingirni neikvæð.

Storge þýðir síðan móðurást og föðurást, eða foreldrakærleikur. Það orð var einnig notað yfir þjóðerniskennd eða fylgispekt við lið.

Storge er komið af sterg, á for-indó-evrópsku. Að hylja, vernda. Forslavneskan er með sterti, að verja. Welskan er með serch, ást, umhyggja.

Sérgmi á fornlitháísku er skylt, nema þar kemur annar orðstofn inn, sárgas á litháísku, verja, lettversku sárgs, vernda. Sérgéti á litháísku er talið skylt servo á latínu, þjóna.

Sterta væri hægt að segja á íslenzku sem nýyrði, eða storza.

En það hef ég upplifað og skynjað að maður getur breytt sínum eigin tilfinningum, maður getur beint ást og greddu á önnur viðföng viljandi, til að refsa eða umbuna, eða til að koma skilaboðum á framfæri eða að reyna að bæta sig eða fara eftir lífsreglum sem maður annaðhvort setur sjálfum sér, eða sem maður lærir og aðrir innræta manni.

Eitt sinn gat ég ekki stjórnað mínum eigin tilfinningum, en ég lærði hvað þetta er óþægilegt, sérstaklega þegar ást breytist í hatur og maður vill það ekki, maður vill vera frjáls undan slíku.

Yogafræðin kenna ýmislegt og heimspekikerfi, trúarbrögð og fleira, sjálfshjálparbækur og fleira.

Biblían kennir að húðflúr séu frá Helvíti. Því er þar stór og mikil ástæða til að vilja ekki eignast maka eða rekkjunauta sem eru þannig, ef maður er vel kristinn, og jafnvel þótt maður sé það ekki, en sé maður á móti líkamsskrauti og heiðinnar trúar.

Síðan er það þetta með kynþáttavilluna, nazistar og fleiri kenndu að það væri kynþáttavilla að svíkja lit, og það hefur aukþess einkennt allskonar menningarheima, og okkar íslenzka líka, en uppreisnir oft gerðar gegn slíkum hefðum og sennilega á flestum tímum. Í heimi múslima er hugtakið sæmdarmorð þekkt, og úr Svíþjóð heyrir maður slíkar sögur, en þetta þekkist auðvitað víðar og var ábyggilega miklu algengara áður fyrr, þegar feðraveldið var sterkara og allskyns hefðir og samskiptareglur strangari. Sést það til dæmis á Biblíunni, þar sem drjúgur hluti fer í það í Tórunni, nema þar er einhversstaðar tekið fram að koma vel fram við útlendinga. En annarskonar reglur um kynlíf eru þar og hegðun margvíslega einnig.

Maður getur semsagt notað sjálfstjórnina til að segja sjálfum sér hvað maður vill og hvað maður kýs síður í þessum efnum, við mannfólkið erum vitsmunaverur en ekki aðeins skynlausar skepnur á valdi hvata okkar einvörðungu.

Við höfum menninguna til að miða við og allskonar heimspeki, trúarbrögð og skoðanir, eða okkar eigin fordóma og tilfinningar sem við getum jafnvel ekki alltaf rökstutt eða útskýrt, hvorki fyrir okkur sjálfum né öðrum, þótt sumir séu færir um það, og auðvitað er það betra.

En femínistar hafa gert fólki erfiðara fyrir að elskast og treysta hvert öðru. Að koma inn þeim hugmyndum að karlmenn séu villidýr en ekki konur, það er ekki rétt, bæði óréttlátt og alrangt.

Þjónustulund og fórnfýsi og að gefa sig öðrum, það eru ekki úreltir hlutir, stundum þarf að henda flóknum fræðum og njóta bara lífsins, taka sénsa og fá eitthvað gott og slæmt útúr því í bland.

	„Við þráum nánd en samt ýtum við öðrum frá okkur“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Mér fannst skondið að heyra í kvöldfréttum RÚV Kristrúnu forsætisráðherra tala um að stöðva Ísrael og það sem gerist á á Gaza (með lýðræðisþjóðum Evrópu). Hvernig ætlar hún að fara að því? Þetta er eins og þegar hún og aðrir tala um að stöðva Rússa. Það hefur ekki gengið hingað til. Hvenær ætla þessir íslenzku pólitíkusar að skilja að völd þeirra eru ekki algjör?

Auðvitað er það ágætt þegar hræsnin minnkar og reynt er að láta það sama yfir alla ganga. Að öllum líkindum er sama þróun að eiga sér stað í öðrum Evrópulöndum, að stuðningurinn minnkar við Ísraelsmenn og krafan um frið verður meira áberandi.

Síðan er annað sem ég vil minnast á. Maður með geðrænan vanda er myndbirtur og nafngreindur og sagt að hann sé hættulegur, af íslenzkum ættum, en síðan er ekki það sama látið yfir alla ganga, það er að segja að reynt er að fela ef afbrotamenn eru af erlendum uppruna. Maður spyr sig: Er verið að skrímslavæða íslenzka karlmenn en aðrir látnir í friði? Hvaða hatursvegferð er þetta í garð sumra en ekki annarra?

Hér er vert að staldra við og fara í sálfræðina og félagsfræðina.

Nóg er um samúðina hjá góða fólkinu þegar sagt er að há afbrotatíðni svartra í Bandaríkjunum sé vegna lélegrar félagslegrar stöðu þeirra. Þá er sagt að það sé vegna aðstæðna, vegna þess að þessir menn, aðallega karlmenn, lifi í stöðugum ótta og þrýstingi frá umhverfi.

Það gildir óvart nákvæmlega sama lögmálið um geðfatlaða einstaklinga, þegar ömurlegt fréttafólk hefur innrætt þjóðinni það að þeir séu hættulegri og ofbeldisfyllri en aðrir þótt fræðingar segi ekki svo vera.

Þegar búinn er til minnihlutahópur með því að hamra á því í fjölmiðlum að hann sé hættulegur, þá eykst þrýstingurinn á þessa einstaklinga og ofbeldishegðun brýzt fram á yfirborðið. Ýmsar félagsfræðilegar og sálfræðilegar kenningar lýsa þessu þannig og ég er því sammála.

En svo sanngirni sé gætt þá eru ekki allir fréttamenn ömurlegir. Stundum koma réttar áherzlur og réttar fréttir, nokkurnveginn.

En úr því að nú er farið að birta myndir af íslenzkum afbrotamönnum og nafngreina þá, (og einnig myndir af mönnum sem hafa fátt og lítið brotið af sér en fólk er hrætt við), af hverju má þá ekki láta það sama yfir aðra ganga? Eða er þetta breytt stefna, og verður þetta þannig að ekki verði falið af hvaða þjóðerni eða kyni afbrotamenn verða í framtíðinni? Verða myndbirtingar og nafnbirtingar normið?

Síðan er það fréttin á Stöð 2 í gær um Regnbogavottun leikskóla í Reykjavík og Gleðigöngu leikskólabarna og forráðamanna þeirra og Gleðiviku þeirra.

Maður furðar sig á því að leikskólabörnum sé tímabært að velta þessu fyrir sér.

Ég var að blaða í mannkynssögubók sem ég komst yfir í Góða hirðinum. Þar var sagt frá því að kommúnistar í Sovétríkjunum og Kína hafi reynt að útrýma einstaklingshyggjunni með því að skipa fólki að segja "við" og "við ætlum", ekki "ég" eða "ég vil" eða "ég ætla".

Já, þá er þetta komið í hringi og að því fyrsta sem ég fjallaði um í þessum pistli.

Það er að segja, Kristrún forsætisráðherra virðist hafa tamið sér þetta.

Meira að segja, það er eins og allt Evrópusambandið sé svona, arftaki kommúnistanna áður en kommúnisminn hrundi, eða hrundi hann kannski aldrei?

	Varhugavert að hafa áhrif á fréttaumfjöllun RÚV
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Í þessum pistli ætla ég að benda á það hversu miklar líkur eru á því að núverandi ríkisstjórn komi okkur inní ESB, og ég held að andstaðan við það fari minnkandi hjá þjóðinni.

Í upphafi vil ég benda á tvennt sem sýnir hversu lélegur Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið, tvö atriði sem varða ESB áherzlur Sjálfstæðisflokksins í seinni tíð, ekki sízt undir stjórn kvenna innan hans.

Fyrra atriðið kom fram á fundinum á mánudaginn um Bókun 35. Þar kom fram að Áslaug Arna hafi stutt það mál og sett á dagskrá. Seinna atriðið kom fram í fréttatíma í vikunni, þar sem kom fram hörð gagnrýni á leigubílakerfið sem Áslaug Arna kom á einmitt líka á síðasta kjörtímabili.

Athugum það að tvær útlendar konur sem höfðu ferðazt til flestra landa í heiminum sögðust aldrei hafa lent á eins lélegum leigubílstjórum og á Íslandi, og það var eins vond landkynning og mögulegt var. Þetta er auðvitað á ábyrgð þess ráðherra sem breytti leigubílakerfinu.

Þessar tvær konur höfðu verið keyrðar uppí Bláfjöll og rukkaðar um margfalt hærri upphæð af bílstjóranum eftir að hann skildi þær ekki eða keyrði þangað af eigin frumkvæði, og þær fylgdust með á Google-map en gátu ekki stöðvað þessa vitleysu.

Ég verð nú hreinlega að vitna í Ómar Geirsson, sem skrifaði um börn á ráðherrastóli og átti við Áslaugu held ég, það er eins og lagfæra þurfi ótalmargt eftir síðustu ríkisstjórn!

Þegar ESB pólitík Viðreisnar og öfgafemínismi ráða ríkjum, þá er maður sammála Guðjóni Hreinberg og Guðmundi Erni, að maður þurfi að biðja til Guðs, því þá er réttlæti mannlegt á þrotum.

Svo maður haldi áfram með ESB daður Sjálfstæðisflokksins, þá sagði Diljá Mist í hlaðvarpi Ólafs Arnarssonar að hún væri Evrópusinni, DV sagði frá því nýlega.

Tvennt hefur skaðað Sjálfstæðisflokkinn mikið: Að sitja í stjórn tvö kjörtímabil með flokki lengst til vinstri og svo að skipa lítt þroskaðar og ungar konur til að gegna þar háum embættum og gjörbreyta ásýnd flokksins og stefnumálum, og færa hann ekki bara á miðjuna heldur rækilega til vinstri og að ESB-krata-pólitík eins og tíðkast í Viðreisn og Samfylkingunni.

Sjálfstæðisflokkurinn er semsagt laskaður og ekki lengur sá flokkur sem hann var.

Þrennt varð mér ljóst - og fleira raunar - þegar ég hlustaði á þær ræður sem voru fluttar síðasta mánudag á fundinum um Bókun 35.

1) Það ríkir ótti á Íslandi við valdið.

2) Það vald birtist í konum sem hafa völd.

3) Sá ótti er ótti við ESB og erlendar stofnanir sem hér eru farnar að setja lög.

Þetta ályktaði ég af þessu:

A) Ég skynjaði að þöggun ríkir um Bókun 35.

B) Ég skynjaði að almenningur telur að sjálfstæðissinnar fari sífellt halloka, tapi á Alþingi og annarsstaðar. Það má til dæmis dæma af því hvernig Þriðji orkupakkinn fór í gegn.

C) Nú ályktar almenningur þannig: Úr því ekki tókst að stoppa Orkupakka 3, þá þýðir ekkert að reyna að stöðva Bókun 35.

Niðurstaðan er þessi, að það ríkir vaxandi kúgun hér á Vesturlöndum.

Hvað er til ráða?

	Segir ákvörðunina varhugaverða
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Um 2006 var frábær þjónusta í bönkunum, fullt af útibúum, bjartsýni og lífsgleði ríkjandi meðal Íslendinga og þjónustulundin sýndi að fólk sem afgreiddi var hamingjusamt.

Þessi frétt fjallar um að 33 pósthúsum hefur verið lokað síðan 2019. Til hvers? Er allt að fara á hausinn eða hvað?

Það verður að spyrja gagnrýninna spurninga um hvert landið er að stefna og þjóðin. Okkur var sagt það af misvitrum stjórnmálamönnum fyrir Hrunið að alþjóðavæðingin og fjölmenningin myndi gera alla Íslendinga ríka, að allir myndu græða.

Fólk var kallað rasistar og fávitar sem efaðist um að Fjórða iðnbyltingin væri til bóta með því að fylla allt af sjálfsafgreiðslukössum og póstboxum og erlendu starfsfólki. Misvitrir stjórnmálamenn, heilaþvegnir af erlendum auðrónum og þeirra alþjóðafyrirtækjum og alþjóðastofnunum sögðu okkur að ALLIR yrðu ríkir með alþjóðavæðingunni.

Þá spyr ég:

HVERS VEGNA svarar enginn fyrir lélega þjónustu, bankaútibúum lokar, símsvarar og langir biðlistar, og ekki mannleg þjónusta nema í fáeinum tilfellum?

Eilífar sparnaðaraðgerðir og lokanir á öllum sviðum, en á meðan eru útlendingar að kaupa Ísland og við erum orðin að flóttafólki í eigin landi.

Ég fékk mér ágætan göngutúr um Reykjavík í gær. Maður lærir ýmislegt á því. Ég sá eina sjoppu sem búið var að loka, og eina benzínstöð sem búið var að loka. Ég sá fleiri en tvo krana, en kranar eru taldir merki um að efnahagshrun sé yfirvofandi, það sagði útlendur maður í Silfri Egils 2006 eða 2007 og spáði efnahagshruni á Íslandi, sem gekk eftir. Þá var Egill Helgason í þrumuformi og stjórnaði þættinum vel og sjálfur. Maður lærir til dæmis að það eru ekki aðeins tvær þjóðir í landinu heldur að minnsta kosti 20 stykki.  Útum allt eru gettó. Ein Bónusbúð sem ég fer reglulega í er til dæmis með erlendu starfsfólki aðallega og þannig eru þær flestar þessar verzlanir. En maður tekur eftir svo miklu fleiru en bara því að starfsfólkið er erlent. Til dæmis þetta: Ef múslimakonur með slæður eru að afgreiða þá sækja þangað aðrir til að verzla þar af sama þjóðerni. Ef asískt fólk afgreiðir sækir þangað fólk af sama þjóðerni. Norrænt fólk og innfætt er miklu minna á ferli en fyrir 20 árum eða svo.

Innfæddir Íslendingar eru ekki hamingjusamir um þessar mundir. Merkilegar fréttir koma um unglinga sem drekka á miðjum dögum og svo fólk komið yfir miðjan aldur sem stundar mikla dagdrykkju og bíður mikið heilsutjón af. Síðan er það dópið, og þunglyndislyfin. Síðan er það hrunið í fæðingartíðninni, og ofurlaun sem veita ekki hamingju, eða utanlandsferðir sem veita litla hamingju, og dvöl í öðrum löndum sem veitir litla hamingju. Innfæddir Íslendingar eru í mjög, mjög vondum málum.

Mikið um byggingarkrana í Reykjavík, sem segja að efnahagshrun sé yfirvofandi. Og nóg af sjoppum sem hafa lokað, og benzínstöðvum. Íslenzk menning rifin niður til grunna, en að vera á Hlemmi er eins og að vera í erlendri stórborg.

En málið er það að fáir spyrja spurninga af viti, og fá jafnvel enn síður svör af viti. Það ber enginn neina ábyrgð lengur, því það er vitnað í erlendar reglugerðir og það er vitnað í embættismenn sem vita ekki hvað þeir eru að gera (eða þær).

Fundurinn um Bókun 35 var mjög góður í Seltjarnarneskirkju og vel sóttur, fólk á öllum aldri, konur og karlar.

Það sem þar kom fram hvetur mann til að spyrja svona spurninga: Hvert er Ísland að stefna? Vilja allir láta valdamenn í útlöndum bera ábyrgðina? 

	33 pósthúsum hefur verið lokað síðan 2019
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ég mun sennilega mæta í Seltjarnarneskirkju klukkan 20.00 á morgun úr því að Arnar Þór býður mig sérstaklega velkominn og gefur í skyn að ég megi vera með erindi ef ég tel mig tilbúinn í það. Um erindið sem ég gæti kannski flutt veit ég ekki, það er spennandi en krefjandi, og ég hef vissulega ekki alveg varpað því á bug sem Guðmundur Ásgeirsson hefur tjáð sig um, að ekki sé um afsal á sjálfstæði. Þannig að hvar er mín sannfæring í þessu og hversu sterk er hún? Jú ég vil fremur að alþingi sleppi því að samþykkja Bókun 35, það er vissulega mín skoðun.

Áhugavert er hvað Friðrik Árni Friðriksson Hirst hefur skrifað, að bókun 35 gæti skapað lagalega óvissu EES löggjöf í hag. "Að íslenzkar lagareglur séu óvænt látnar víkja fyrir innleiddum EES reglum."

Stuðningsmenn Bókunar 35 halda því fram að þetta geti bætt réttarstöðu sumra og sé auk þess óhjákvæmilegt, eitthvað sem þurfti að samþykkja eitt sinn en var ekki gert.

Í grunninn er ég engu að síður andvígur alþjóðavæðingu og það kemur engum á óvart sem lesið hafa mína pistla.

Þróunin hefur verið að alþjóðastofnanir hafa fengið meira vægi en þjóðríkin minna.

Er hægt að stöðva þetta? Ef það er hægt þá vil ég leggja mitt lóð á vogaskálarnar.

En eru ekki enn minni líkur á að þessi ríkisstjórn stöðvi þetta en sú síðasta? Sárlegast fannst mér að flokkarnir þrír sem oft voru kenndir við íhald skyldu ekki leggjast gegn þessu heldur aðeins örfáir, Framsókn, Vinstri grænir og Sjálfstæðisflokkur voru allir kenndir við þjóðrembu og íhald hér áður fyrr - Alþýðubandalagið raunar, sem Vinstri grænir voru stofnaðir uppúr.

Það sem er breytt frá því í fyrra er samt þetta að Donald Trump var kosinn með yfirburðum forseti - hann er í raun óbeint tákn fyrir andstöðuna við Bókun 35 og ESB, og einnig hefur það breyzt að slíkir flokkar hafa í Evrópu frekar verið að styrkjast en veikjast, finnst manni.

Mér finnst alltaf mest spennandi að reyna að sannfæra þá sem eru mér ósammála. Þessvegna hef ég áhuga á að kynna mér skoðanir og rök andstæðinga minna. Það getur verið erfitt og tekið á.

Hvernig á að sannfæra fólk um þörfina á að hafna þessu sem vill samþykkja Bókun 35?

Veit það ekki, en ég tek undir að vonandi mæta sem flestir á morgun (í dag raunar) á þennan fund og vonandi rís upp grasrótarhreyfing sterk gegn þessu. Það segi ég vegna þess að mér finnst alltaf nóg af alþjóðahyggjusinnum á þessu landi en of lítið af þjóðernissinnum.