"Hún snýst nú samt".

Ítalinn og vísindamaðurinn Galíleó Galílei á að hafa tautað þessi orð eftir yfirheyrslur, þegar kirkjan lét hann afneita þeim kenningum sínum að jörðin gengi í kringum sólina en ekki öfugt - eins og nú er almennt viðurkennt sem staðreynd.

Fjölmiðlamafían á heimsvísu, elítan og spútnikar hennar - hugarslökkt fylgitungl, reyna að láta Bob F. Kennedy yngri líta sem verst út, því hann heldur fram ýmsu sem er sennilega heilagur sannleikurinn, en kemur ýmsum í bobba sem hafa mikil völd.

"Hún snýst nú samt" býst ég við að hann tauti hvað sem hann er neyddur til að segja.

Það er ömurlegt að skyldmenni og vinir skuli afneita þessu mikilmenni fyrir félagslega stöðu, auð og völd!

Ef hann verður ekki skipaður heilbrigðisráðherra mun það aðeins gera ýmislegt augljósara sem blasir við mörgum, og vonandi vaknar þá stærri hluti af almenningi af sínum doða.

Dóttir JFK segir frænda sinn vanhæfan dýraníðing

Stjórnin fær á sig verðuga gagnrýni

Ég hlustaði á Þorgerði Katrínu utanríkisráðherra í Kastljósinu á RÚV í gær. Hún var mjög vandræðaleg út af öllu sem rætt var um, og það er ekki gott að ríkisstjórnin skuli vera komin í vanda svona strax og búið er að mynda hana.

Hún var spurð útí Trump og Grænlandsmálið. Mér fannst hún mjög hikandi og tvístígandi, vandræðaleg. Hún talaði um tvær stoðir, varnarsamninginn við Bandaríkin og Natósamninginn. Nú virðist sem þessar tvær stoðir geti orðið í andstöðu hvor við aðra.

Þorgerður Katrín var einnig vandræðaleg út af klúðrinu í kringum Flokk fólksins og þeirra mál.

Síðan var það hvar Kristrún átti að vera og hvar hún var ekki og hversvegna. Mér fannst hún ekki svara því skýrt heldur.

Stjórnarandstaðan komin á fullt.

Við sem trúðum á þessa ríkisstjórn strax farin að efast.

Inga Sæland keypti tvær fasteignir með stuttu millibili

Þurhþyrlian, þurs og fleiri orð. Þurs þýðir sá sem fer í gegnum geiminn.

Þegar ég rakst á fornenska orðið þurhþyrlian fyrir mörgum árum þá varð ég strax hissa á því að erfitt var að finna íslenzk orð sem voru þessu lík að merkingu, en þurhþyrlian þýðir að stinga í gegnum.

Nú tel ég mig vera kominn með orðsifjafræðilegar skýringar og geta tengt þetta við íslenzkuna, jafnvel þótt þetta séu nýstárleg vísindi hjá mér og langsótt á köflum.

Með því að skoða framburðartáknin komst ég á rétta slóð, eða það tel ég að minnsta kosti.

Þurh þýðir vegna, í gegnum, með tilstuðlan af. Þyrlian þýðir að stinga. Dirl eða dyrrl á skozku er sama orðið, nema með d í stað þorns, þar sem þornið hvarf snemma úr engilsaxneskum málum.

Þurh er skyldast orðinu þurrkur á íslenzku hljóðfræðilega, en samt er h-ið ch kokhljóð sem ekki er notað í nútímaíslenzku. Engu að síður virðist þetta hljóð vera ákveðin skýring.

Þurh er eldri mynd orðsins through á ensku sem langflestir skilja og vita hvað þýðir, í gegnum. Stafavíxl hefur orðið og r-ið farið fram fyrir u-ið sem hefur fengið með sér o í nútímaensku og framburðurinn orðinn ú en ekki u.

Gh-ið í enda orðsins í nútímaensku minnir á að framburður þessa orðs, through var kokmæltur fram eftir öldunum þótt nú sé endir orðsins orðinn hljóðlaus hjá langflestum.

Þurrkur á íslenzku tel ég að sé skylt orð, og jafnvel sama orðið, þótt merkingin sé allt önnur.

Annað orð geymir þó merkingu þurh betur á íslenzku, en það er þver.

Dry á ensku er hinsvegar sennilega skylt orðinu draugur á íslenzku og sögninni að drýgja, bæði í merkingunni að láta endast og að fremja.

Af þessu er sést að orð týna merkingum sínum oft þegar þau ferðast til annarra landa.

Draugiz þýðir þó harður, en einnig þurr á forgermönsku og því er enskan ekki alveg með upphaflegu merkinguna.

Í orðsifjabók Blöndals kemur fram að hann tengir orðið að drýgja við driugan á gotnesku, sem þýðir að gegna herþjónustu. Dröje á dönsku þýðir að endast vel, standast, og er það greinilega einnig skylt eins og Blöndal hélt fram.

Fornsænskar rúnir sýna að draug þýddi að fremja.

Ef miðað er við dönsku merkinguna þá fékk orðið draugur merkinguna "eitthvað sem endist vel, vill ekki hverfa", (eitthvað sem endist vel, stenzt tímans eyðingu).

Upphafleg merking finnst ekki í orðabókum. Lýsingarorðið drýgur, drúgur, drægur eða draugur hefur þó þýtt "endingargóður, harður, þurr, ósveigjanlegur", eða eitthvað slíkt. Það orð hefur verið til, með samanburðarmálfræði má sjá það augljóslega og vera viss.

Þetta var samanburður til að sannfæra lesendur þessa pistils um að þótt orðin þurh (framborið þurrgkh) og þurrkur hafi allt aðra merkingu geti þau verið svo náskyld að þau séu sama orðin með mismunandi merkingu.

En það sem vakti mesta athygli mína við þessar orðsiftir er að leyndardómar ljúkast upp og orðið þurs verður loksins skiljanlegt og morgunljóst, ef svo má segja, þetta orð sem hefur verið miklum leyndardómum háð og undirorpið lengi.

Orðið þurh á ensku getur einnig verið stafsett þuruh, ðurh, ðorh, þorh, þerh, ðerh eða þurg. Á víkingaöldinni þekktu menn þetta orð, Engilsaxar notuðu það mikið, og Norðurlandabúar hafa skilið það, vegna náinna samskipta, og sennilega átt þetta orð, þótt ekki finnist það sömu merkingar á prenti. Það ætti ekki að trufla, því vitað er að aldrei rötuðu öll orð á prent, og mikið af skinni glataðist, sem ritað var á.

Í nýju fræðiriti eftir Ingunni Ásdísardóttur er fjallað um það að bágt er að skilja ekki þetta orð, jötunn, og svo þurs eða tröll. Öll þessi orð eru óræðrar merkingar, þótt þau skiljist nokkurnveginn og hafi merkinguna "yfirnáttúruleg vera, risavaxin, óvinveitt".

Þegar ég reyni að skilja orð eins og þurs þá fer ég ekki eftir orðabókinni, ef hún er röng og of nýlegar merkingar þar.

Málið er þetta, að maður veit að orð af þessu tagi eru yfirnáttúruleg, og aðeins merking af ákveðnu tagi kemur til greina og er ásættanleg. Næstum allar skýringar af þessu tagi í orðsifjabók Ásgeirs Blöndal eru grunnar, vantar dýptina og nánari skýringar.

Þó er bókin hans algert grundvallarrit og dýrmætt sem slíkt, ég tek það skýrt fram.

Þegar ég kynnti mér orðið þurh þá sá ég strax að það uppfyllti ákveðin skilyrði um að útskýra orðið þurs.

Maður veit að guðirnir komu í gegnum geiminn frá öðrum hnöttum, jafnvel öðrum búlgum og sólhverfum. Þar af leiðandi þá er orðið þurh dularfullt, þótt reynt sé að finna orðsifjar, terh er elzti ættinginn, á forindóevrópsku og þýðir "að fara í gegnum".

Við eigum lýsingarorðið þver, sem tengir þessi orð saman bæði merkingarlega og orðsifjafræðilega, þar sem v o u voru taldir sami stafurinn í latínu, til dæmis, eða aðeins v-til í latínu.

Sá sem er þver og þrjózkur getur kallazt óvinveittur, og þursar eru óvinir hinna æðri máttarvalda, þannig að merkingarfræðilega gengur þetta fullkomlega upp.

Fimmta merkingin á orðinu þver í almennu íslenzku orðabókinni frá 1993 er "brattur, lóðréttur". Þegar orðið er notað sem atviksorð lýsir það beinni línu.

Þurhþyrlian þýðir að stinga í gegn, og hefur verið notað þegar lýst var mannvígum með sverðum. Lína, eða eitthvað langt og mjótt er því innifalið í lýsingarorðinu þver. Þar með er komin tenging, sem að vísu er ekki mjög skýr, en hún nægir til að sýna fram á að þessu orð hafa komið hvert af öðru, og lýsingarorðið þver er leif af horfnu orði sem merkti í gegnum, og var kannski þurrk, í gegnum, eða þurrak eða þurrek eða eitthvað slíkt.

Lýsingarorðið þurr hefur merkinguna harður, ómjúkur. Sú merking er númer 4 í almennu íslenzku orðabókinni frá 1993.

Það sem skiptir þó mestu máli finnst mér í þessu máli öllu er að sé kafað til botns og leitað enn lengra aftur þá kemur í ljós orðið térht á forindóevrópsku, að fara í gegnum, komast í gegnum, fara frá einum stað til annars, en það orð var notað um sálir dauðra sem fara í annan heim.

Skýringar Ásgeirs Blöndal duga ekki á orðinu þurs, að ryðjast um með hávaða, brauki og bramli eða eitthvað slíkt.

Eiginlega allar skýringar á goðaverum sem hann finnur eru í ætt við þetta, að guðir og tröll hafi verið fávitar sem brutu allt og brömluðu og voru með háreysti, eða lifðu í vötnum.

Skýringar hans litast því af fordómum, en þetta var vandi kristinna manna sem voru með harðlæstan huga og sáu bara það neikvæða við forna tíð og forn orð af þessu tagi.

Ingunn Ásdísardóttir reynir að bæta úr þessu í nýrri bók sinni, og það geri ég líka með þessum pistli.

Samkvæmt minni skýringu þá er jötunn "sá sem fer í gegnum, frá einum heimi til annars". Fornenska orðið þurh sem við eigum í lýsingarorðinu þver, það kemur með skýringuna og leysir þetta fagurlega.

Þurs er sá sem fer þvert í gegnum geiminn og kemur hingað á geimskipi. Það er deginum ljósara.

Sú skýring að þursar séu nautheimskir tröllkarlar sem brjóta allt og bramla, öskrandi og rymjandi eins og skepnur nær ekki nokkurri átt.

Að útskýra orðið þyrlian er svo annað mál. Það er dregið beint af indóevrópska orðinu ter, sem þýðir í gegnum, yfir. Það þýðir að nísta, stinga í gegn, að gera holan, tilgangslausan.

Sögnin að þyrla er augljóslega sama orð, sem fékk aðra merkingu hér, því það var ekki skráð í þeirri merkingu sem það hafði upphaflega og fólk var hætt að skilja það, það breytti um merkingu.

Ég nenni raunar ekki að fara útí löng og mikil skrif um þetta.

Þarna koma við sögu önnur íslenzk orð, eins og tess, "löng og mjó spýta", sögnin að terra, rétta fram, og skyld orð, að derra sig mætti nefna.

Þetta er orðsift sem hefur verið á sveimi lengi í mæltu máli og alþýðumáli, en hefur ekki verið fest á bók í upprunalegri merkingu, og því komið til baka í mörgum myndum eins og ég rek hér. D, t og þ, allt eru þetta náskyldir stafir, og gengur upp að telja að svona hafi orðið ferðazt í gegnum aldirnar og tekið á sig margar myndir og merkingar.

 

Gervigreindin gerir mannfólk óþarft - slíkur er hraði þróunarinnar

Hvað gerir gervigreindin? Hún eykur auð og völd fáeinna útvalinna, störfum fækkar, meira atvinnuleysi. Gervigreindin eykur einnig bilið á milli fólks. Sumir munu nota þessa tækni við vinnu og á heimilum, en varla allir.

Letin eykst og mannlegum hæfileikum hnignar æ meira. Það er afþreyingin sem tekur æ meira pláss en vinnan sífellt minna pláss.

Sýndarveruleiki hlýtur að taka við af sjónvarpi og tölvum.

Þar með detta fréttir endanlega út. Allir eða flestir munu lifa í sínum bergmálshellum.

Þetta er ekki dystópísk framtíð heldur dystópísk nútíð.

Nú er minna talað um falsfréttir, meira talað um að fólk velji sér fréttir við hæfi. Það þýðir að enginn lifir lengur í sama veruleikanum.

Ef þetta er ekki helstefnuþróun, hvað þá? Er þetta kærleikur, jafnrétti, bræðralag? Eða kommúnismi? Eða kapítalismi? 

DeepSeek kemur á óvart: Kínverjar að taka forystu?

Við lifum í þjófabæli - þjófaþjóðfélagi og fjöldamorðingjaþjóðfélagi þar sem elítan hefur rænt 99% auðæva, og er 1% mannkynsins

Mistök eða afbrot Ingu Sæland breyta ekki afleitri stöðu Sjálfstæðisflokksins. Jafnvel að fella núverandi ríkisstjórn færir ekki Sjálfstæðisflokkinn 20 ár aftur í tímann til þess yfirburðafylgis sem flokkurinn hafði þá.

Breyzkleiki Ingu Sæland - VG og Sjálfstæðisflokkurinn breyttu sinni skráningu aðeins fyrr en Flokkur fólksins.

Hér er ég sammála vinstrimönnum en ekki hægrimönnum með Ingu Sæland.

Ég fæ stuðning sjálfs Egils Helgasonar, sem samkvæmt DV hefur skrifað á Fésbók sinni til varnar Ingu Sæland. Sjá DV frétt:"Egill (Helgason) telur að mál Flokks fólksins sé stormur í vatnsglasi - Hallgrímur (Helgason) segir að Inga sæti stöðugu einelti".

Ég mun aldrei kjósa Arnar Þór Jónsson eða aðra sem ráðast á Ingu Sæland héðan af. Hún hefur kjark til að ráðast gegn þessu 1% sem á 99% af öllum peningum mannkynsins og reynt er að hengja hana í lagakrókum glæpahyskis þessvegna.

Eftir að hann skrifaði færsluna:"Blaðamaður skólar pólitískan froðusnakk" fór mér ekki að lítast á blikuna með hann eða aðra sem ráðast á Ingu Sæland.

Ég hef skrifað vinsamlegar athugasemdir hjá honum, en ég þykist viss um það núna að hann sé jafn spilltur og þetta fólk sem kemst til valda og gagnrýnir aðeins þegar það er í stjórnarandstöðu.

Þetta er nýjasta herkænskubragðið hjá tapsárum sjálfstæðismönnum hvort sem þeir eru í móðurskipinu eða dreifðir útum allar jarðir.

Með þessu hyggjast þeir sprengja ríkisstjórnina og troða sér aftur inní ríkisstjórn.

En þeir frömdu pólitískt sjálfsmorð með því að móðga og styggja alla sem hafa hæfileika í flokknum, og láta strengjabrúður til valda.

Ég vil frekar vera rugludallur og pólitískur froðusnakkur en Elítudýrkandi.

Lög landsins eru mörg helvízk en önnur guðdómleg. Þau geta verið óréttlát eða réttlát eins og alþjóðalög. Eins getur siðferði sumra verið helvízkt og annarra guðdómlegt. Eitthvað sem þykir rétt í dag getur verið alrangt fyrir Guði.

Mikil misbeiting á ráðherravaldi

Merkileg tíðindi ef konur verða í næstum öllum flokkum formenn

Áslaug Arna hefur rétt fyrir sér að ýmsu leyti. Til dæmis að það er að hrökkva eða stökkva núna, miðað við tízkubylgjuna sem er núna að konur séu í efstu sætunum í flokkunum og formenn þá er þetta rétti tíminn fyrir hana og aðrar konur að bjóða sig fram til formennsku.

Ef hún nær að draga ungar konur í stórum stíl til að kjósa flokkinn undir sinni forystu sem er mögulegt, þá er það rétt hjá henni að þetta sé nýtt upphaf fyrir flokkinn, en það á allt eftir að koma í ljós. Verður hún formaður og mun hún trekkja að svo marga kjósendur með persónutöfrum sínum að flokkurinn verði aftur stærsti flokkur landsins?

Ef maður þekkir kveneðlið verður margt skiljanlegt og maður þarf að þekkja hjarðhegðun kvenna þannig að ég veit að þetta er rétt hjá Áslaugu mögulega, að þetta sé nýtt upphaf hvað varðar fylgi.

Að fá fallega konu sem formann flokksins er bara nokkuð gott. Ef hún vex í embætti og verður skynsöm einnig og sannur leiðtogi, þá getur enginn kvartað.

Áslaug býður sig fram í formannssætið

Alþingisfólk varið fyrir gagnrýni

Sumir eiga víst að komast upp með sín skemmdarverk en aðrir ekki. Jafnvel Trump sem lifir í geitungabúinu sjálfu finnur hvað athugavert er við ástandið á Gaza og vill flytja íbúana í burtu til að forða þeim frá fleiri árásum og mannfalli. Sú lausn ætti að henta bæði gyðingum og múslimum, en erfitt að fá slíkt samþykkt þegar aðilar eru fastir fyrir og vilja ekki breytast eða taka á móti svona uppástungum. Aldrei fleiri drepnir, en mótmæli sjaldan verið minni eða máttlausari. Hvað veldur því? Vill fólk leyfa þetta?

Mannréttindi, hafa þau misst kraft sinn og gildi, er flestum orðið sama?

Krot af þessu tagi mætti flokkast sem mótmæli. Það ætti því að vera réttlætanlegt, en sjálfur hef ég aldrei tekið þátt í slíku, krotaði jafnvel ekki á strætóskýli í æsku eins og sumir unglingar. Ég varð ekki mótþróafullur fyrr en á fullorðinsárunum, nema í litlum stíl, með því að hlusta á Megas, sem þótti guðlast á mínu heimili, af ömmu.

Eru það skemmdarverk að kenna alþingismennina við þeirra ógæfuverk?

En hvers vegna eru það ekki skemmdarverk að krota á fólk með húðflúrum? Er þá fólk ekki heilagt, bara byggingar, og þá bara sumar byggingar?

Krotaði „Gaza“ á Alþingishúsið

Frjálslyndið og skuggahliðarnar á því

Friðjón R. Friðjónsson borgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins hefur lengi stillt sér upp sem einn "frjálslyndasti" sjálfstæðismaðurinn, eða kannski öllu heldur talsmaður wóksjónarmiðanna innan Sjálfstæðisflokksins.

Hann sendi frá sér yfirlýsingu í gær á samfélagsmiðlum sem hefur vakið athygli. Sem varaformaður SUS (Sambandi ungra Sjálfstæðismanna) tók hann þátt í ályktun þar um að hætta mismunun á grundvelli kynhneigðar og segist einna stoltastur af því framtaki.

Hann mætir háði og spotti í athugasemdum DV frekar en stuðningi, sem sýnir að vinstrimenn ÞURFA óvini og skapa þá, vilja hafa Sjallana fordómafulla til að hafa eitthvað að hnýta í og rífast út af.

"Allir eiga að vera jafnir fyrir lögum er grunnstef Sjálfstæðisstefnunnar og frjálshyggjunnar", skrifar hann. "Allt telur", skrifar hann einnig og viðurkennir að þetta lóð á vogarskálarnar hafi ekki ráðið mestu um breytingarnar á samfélaginu síðustu 20 ár.

Um 1995 skrifaði ég um lækkandi fæðingartíðni en ekkert hefur verið gefið af því út í bókaformi, allt er það í skúffum sem handrit eða á diskum. Síðan skrifaði ég aftur eitthvað um þetta 2004 og 2005 og á öðrum tímum, líka allt óútgefið hjá mér.

Þó komst ég að merkilegum niðurstöðum þegar ég var í þessum djúpu pælingum og þær niðurstöður gengu eiginlega í berhögg við þá tízku og lenzku sem þá var að ryðja sér til rúms, opnun, fordómaleysi og réttindi aukin minnihlutahópa.

Þessar niðurstöður eru réttar, þær standast ennþá, en eru ekki vinsælar vegna þess að þær ganga þvert gegn ýmsu sem fólk vill halda fram.

Ég var að rannsaka hegðun mannskepnunnar og hvers vegna flest börn fæðast í ríkjum sem vestrænt fólk lítur margt niður á og telur að þurfi að hjálpa,  þar sem fátækt ríkir, karlremba, hefðir, siðir en ekki "siðmenning" (úrkynjun) og kristin trú.

Þetta snýst um kynhegðun og kynhvöt en einnig um samfélagslegar reglur, félagslega hegðun og margt slíkt, mengun og fleira.

Kynhvöt karla og kvenna stjórnast af þveröfugum hlutum í grunninn, þannig voru mínar niðurstöður að hluta.

Karlmenn veiddu til matar í samfélögum fyrir tugum þúsunda ára en konur voru heima og sáu um heimili og börn, og þegar fólk lifði í hellum á ísöldunum var þetta þannig yfirleitt.

Það sem er kvenlegt vekur kynhvöt karla og það sem er karlmannlegt vekur kynhvöt kvenna. Nútíminn er ekkert til að miða við þar sem allt er í rugli. Við erum tegund sem er að fremja sjálfsmorð, ég er að tala um það þegar þetta fylgdi enn reglum sem virkuðu, gengu upp og hjálpuðu fólki að lifa af.

Undirgefni er hluti af því sem telst kvenlegt. Það þýðir að karlar berjist um konur, í krafti líkamlegs styrks og félagslega yfirburða. Þetta er bara eitthvað sem er sígilt.

Jafnréttið brýtur þetta niður.

Afleiðingarnar eru ruglingur á kynjahlutverkum, minnkandi kynhvöt, sjúkdómar, þunglyndi, og fleira.

Sigmund Freud hafði rétt fyrir sér með það að bæling kynhvatarinnar leiðir af sér sjúkdóma, bæði andlega og líkamlega.

Stærsti hluti "velmegunarsjúkdómanna" eru afleiðing af slíku.

Eða svo þetta sé orðað á annan hátt:

Ójöfnuður er náttúrlegur og ýtir undir aflifun tegundarinnar (aflifun þýðir að lifa af, survivor þýðir aflifandi), að homo sapiens deyi ekki út heldur lifi af.

Jafnrétti gengur þvert á það sem náttúran vill.

Hún snýst um ójafnrétti, því allir eru misjafnir, og lífsbaráttan eins og Charles Darwin skrifaði er hreyfiafl.

Maðurinn hvorki á né má breyta þessu, nema að litlu leyti.

Mengunin er á fleiri sviðum en í lofthjúpnum.

Ég stöðva ekki sjálfsmorðsmenningu nútímans.

Það sem fer í taugarnar á mér er þegar látið er eins og maður sé fáviti sem sjái ekki í gegnum blekkingar og falsvísindi nútímans eða að maður geti ekki dregið sjálfstæðar ályktanir af því sem er augljóst, þegar eitthvað er skoðað.

Hvort sem það eru skólar eða fjölmiðlar eða háskólafólk nýútskrifað úr Frankfurtskólanum sem halda fram bulli og falsi, þá skiptir það ekki máli.

Friðjón hjólar í Bolla í 17

Sigmundur Davíð yrði bezti formaður Sjálfstæðisflokksins, Snorri Másson, Jón Gunnarsson eða Brynjar Níelsson

Eins og flestir vita ætlar Þórdís Kolbrún ekki að bjóða sig fram til formanns eins og hún tilkynnti á Fésbókarsíðu sinni. Það breytir ýmsu og opnar vonandi á leiðir þeirra sem kannski standa utan flokksins til að bjóða sig fram og sigra.

Það er eðlilegast að þegar hreinsun verður í svona flokki þá verði hún víðtæk, sem þýðir að allir ráðherrarnir sem voru áberandi í þeirri stjórn sem sprakk undir lok síðasta árs láti lítið fyrir sér fara eins og Þórdís Kolbrún ætlar að gera, annaðhvort eru það hennar eigin hyggindi og hógværð, eða að hún sér ekki annað fært vegna gagnrýni annarra flokksmanna í hennar garð.

Útlærðir stjórnmálafræðingar vita það að formennska í svona flokki snýst um almannatengsl og ímyndarstjórnmál að mjög miklu leyti, en einnig um hæfileika af ýmsu tagi, leiðtogahæfileika, samvinnuhæfileika og innsýn, framtíðarsýn og sveigjanleika, en einnig stefnufestu þegar á þarf að halda og ósveigjanleika þegar hann á við.

Allt þetta þýðir að hæfileikar einir og sér koma fólki ekki alla leið.

Sá sem verður formaður í Sjálfstæðisflokknum þarf annað hvort að vera nú þegar þekktur í þjóðfélaginu, eða vera með eiginleika Kristrúnar Frostadóttur, að geta unnið sig upp bæði innan flokks og utan, og fengið stuðning og traust sem flestra í þessu þjóðfélagi okkar.

Eftir standa þrjú sem nefnd voru í síðasta Silfri af Sigurði Kára, Áslaug Arna, Guðrún Hafsteinsdóttir og Guðlaugur Þór Þórðarson.

Það þarf hörku og snerpu til að vera formaður Sjálfstæðisflokksins. Bjarni Benediktsson hafði þessa eiginleika sem formaður, að geta verið harður í viðtölum en á sama tíma þokkalega réttlátur, og annars hefði hann aldrei enzt svona lengi í þessu valdamikla embætti.

Áslaug Arna, Guðrún og Guðlaugur finnst mér ekki trúverðug sem hörkutól í viðtölum og á sama tíma með þann haug af persónulegum sjarma að láta ekki flokkinn missa vinsældir í erfiðum málum sem aldrei verður hægt að sleppa undan alveg í framtíðinni frekar en áður.

Þegar maður sér fyrir sér formann Sjálfstæðisflokksins, þá þarf sérstaka hæfileika í það. Einhver sem þolir endalaust skítkast frá mörgum og er til í að leggja útí slíka baráttu og hefur tjáð sinni fjölskyldu og vinum hvað felist í að verða áberandi stjórnmálaleiðtogi.

Þá á ég við ef Sjálfstæðisflokkurinn yrði aftur 30-40% flokkur, sem hlýtur að vera markmiðið hjá fólki sem vill hag flokksins sem mestan.

Nú langar mig að rifja upp fortíðina. Persónulega er ég ekkert mikið hrifnari af Sjálfstæðisflokknum en öðrum flokkum, en ég ber samt fortíðartaugar til hans vegna míns uppeldis, ömmu og afa.

Húsið þeirra ömmu og afa að Digranesheiði 8 var rifið þegar Sjálfstæðisflokkurinn var við völd í Kópavogi, og er enn, og verkstæðið hans afa og þau einstöku tæki sem hann hafði smíðað og voru þar inni.

Mín skilgreining á því er sú að Sjálfstæðisflokkurinn í Kópavogi var fyrir löngu steindauður 2021 þegar húsið okkar var rifið, og í stað dyggða voru komnar ódyggðir eins og að hlaða undir sinn eigin rass og víla og díla með spilltum framkvæmdamönnum, auðvaldinu og kommúnistum gerspilltum til jafns, eða jafnaðarfasistum og ESB fíklum.

Ég er mjög sammála Gunnari Smára Egilssyni þegar hann tjáir sig um þetta í fjölmiðlum, því hann er ómyrkur í máli og þekkir þessa sögu, gáfumenni og leiðtogi góður.

Fyrir nokkrum áratugum voru kommúnistar á Íslandi allt annar þjóðflokkur en þeir urðu með tilkomu Steingríms Jóhanns, Katrínar og liðsins í VG. Vinstri grænir breyttust í wókflokk, og þau dagaði uppi eins og tröllin, töldu að ýkt kvenréttindi væru málið á meðan vinsældir wóksins voru á undanhaldi í raun.

Myndaflokkurinn um Vigdísi forseta vakti athygli og var sæmilega vinsæll fyrir skemmstu. Mér fannst takast sérlega vel að skapa andrúmsloft þessara áratuga sem ég man eftir sem krakki, þó vissulega ekki eins langt og fyrstu þættirnir lýsa, nema í gegnum sögur mér eldra fólks.

Albert Guðmundsson var sýndur í þáttunum sem einhverskonar tákngervingur Sjálfstæðisflokksis og fyrirgreiðslupólitíkurinnar, táknmynd gamalla tíma og haftastefnu, og feðraveldisins.

Það hafa verið skrifaðar hatursfullar bækur af vinstrimönnum til að útrýma svona fortíðarpólitík. Enn er barizt gegn henni.

Fyrirgreiðslupólitík finnst mér að eigi ekki að vera neikvætt hugtak eingöngu. Að greiða fyrir einhverjum er eiginlega samheiti yfir að greiða götu einhvers og það getur virkað í báðar áttir, að almenningur kjósi pólitíkusa og þeir á móti hjálpi þeim sem kjósa þá.

Þegar Íslendingar voru færri en þeir eru nú þá virkaði þetta þannig, gagnvirknin var mikil. Stjórnmálamenn þekktu marga af kjósendum sínum persónulega, og traustið þurfti að virka í báðar áttir.

Ég get tekið sem dæmi Jón Bjarnason sem stundum hefur skrifað blogggreinar hér, að afi minn taldi hann standa sig vel í Jóhönnustjórninni, og talaði hlýlega um hann þótt hann væri í Vinstri grænum. Afi sagði að hann væri Strandamaður, ég veit ekkert hvaðan hann hafði þær upplýsingar, en það taldi hann honum til tekna og hin gamla ættfræðikunnátta leyndi sér ekki og landsbyggðastuðningur.

Jón Bjarnason reyndi líka að standa gegn ESB umsókn á sínum tíma og það mat afi mikils.

Afi mat þannig fólk eftir persónulegum kostum þess en ekki bara eftir flokksskírteinum.

Jón Bjarnason skrifaði reyndar nýlega um annan þingmann sem var þingmaður Strandamanna á tímabili, Hermann Jónsson, og gerði það vel.

En þannig er að ég man nokkuð vel eftir forsetakosningunum 1980. Ég bjóst við að Albert Guðmundsson yrði kosinn forseti, en ég hélt með Guðlaugi Þorvaldssyni samt í óþökk ömmu að minnsta kosti, en það var af ýmsum talið að Albert væri sá hæfasti í embættið.

Hvöss voru rifrildin á milli ömmu og mömmu, mamma tók þátt í Kvennafrídeginum 1975 og var komin í uppreisn gegn ömmu og studdi Vigdísi, en það fannst eldri kynslóðinni algjör fásinna og ósvífni, ekkert annað.

Ég er barn sem ólst upp við stríð á milli kynslóða vegna deilna um svona mál, hlutverk konunnar inni á heimilinu eða utan þess. Þetta hefur því alla ævi skipt mig miklu máli og ég hef sveiflazt með og á móti femínisma og fleiri atriðum.

Kannski koma þessir tímar aldrei aftur, kirkjunnar og feðraveldisins. Fólk fór í kirkju og leiðin var bein, allar línur skýrar.

Ég man að eftir að Vigdís Finnbogadóttir var kosin forseti þá vildi ég fá útskýringar hjá mínu fólki hvernig eitthvað gat gerzt sem var talið útilokað af þeirra hálfu, en ég fékk aldrei útskýringar frá þeim. Afi hafði alltaf lítinn áhuga á pólitík og var fáorður maður yfirleitt. Amma hinsvegar hafði skoðun á öllu, en hún vildi ekki tala um þetta og þetta var eins og sorgaratburður, að Vigdís varð forseti en ekki Albert, þetta var fyrir henni eins og heimurinn væri farinn til fjandans og allt á öfugri leið. Hún sagði mér að fara inní herbergið mitt og að ég skildi þetta ekki ef hún vildi ekki tala um eitthvað.

Ég fékk þessvegna aldrei skýringar á þessu og skildi þetta ekki fyrr en talsvert síðar, en vandist þó við Vigdísi sem forseta.

En þegar Kristján Eldjárn fyrrverandi forseti dó árið 1982 þá klippti amma minningagreinina út um hann og setti inní bók þar sem hún myndi ekki skemmast, á milli blaðsíðna. Þetta hafði mikil áhrif á mig, eins og konar leiðtogadýrkun af hennar hálfu.

Ég held að hún hafi gert þetta til að sýna enn frekari andstöðu við Vigdísi sem forseta innan heimilisins. Að vísu held ég að hún hafi aldrei sagt neitt ljótt um Vigdísi forseta, að minnsta kosti þá man ég aldrei eftir því. En ég man að hún lyfti Kristjáni Eldjárn á stall eftir að Vigdís varð forseti og fór að tala um hvað hann gerði betur en Vigdís að hennar mati þegar Vigdís forseti var í fréttum, þannig að þetta var enn frekari andstaða ömmu gegn kvenréttindum í verki.

Amma Sigríður hafði þann sið að yfirgnæfa röddina í útvarpinu þegar hún var ósammála einhverju þar. Útvarp var mikið notað á mínu heimili og það var oft hljómandi.

En þetta eru útúrdúrar, sem gefa pistli mínum dýpt og ekkert annað, - en fara kannski of langt út fyrir efnið, en það er gaman að rifja upp liðna tíð.

Eins og kemur fram í fyrirsögn pistilsins þá er ég að koma með þá hugmynd að Sjálfstæðisflokkurinn og Miðflokkurinn sameinist.

Mér finnst sterkustu hægrimennirnir vera í Miðflokknum, en nefna mætti aðra sterka hægrimenn eins og Guðmund Franklín Jónsson, Arnar Þór Jónsson í Lýðræðisflokknum, til dæmis.

Mér finnst í forustusveit Sjálfstæðisflokknum á þingi ekki vera margir eftir sem þora að taka slaginn, heldur einhverskonar fylgjendur en ekki leiðtogar. Er forysta Sjálfstæðisflokksins búin að vinna í því kerfisbundið að hrekja úr þeirri forystu sem er mest áberandi mestu leiðtogana, bezta fólkið? Er flokkseigendafélagið ábyrgt fyrir þessu?

Allir sem ég nefni í fyrirsögn þessa pistils finnst mér vera skínandi áberandi leiðtogar sem "þora að taka slaginn", og koma með eitthvað óvinsælt frekar en að stunda lýðskrum og hræðast öll átök.

Það væri auðvitað hægt að nefna Jón Magnússon, Jón Steinar Gunnlaugsson og fjölmarga aðra, þannig að ýmsir hafa svona leiðtogahæfileika sem þarf sem ég nefni, sem styðja flokkinn en eru ekki samt orðaðir við embættið, og sem ekki eru taldir ætla að bjóða sig fram.

Ef til dæmis Áslaug Arna verður kosin næsti formaður þá þarf hún að æfa sig í því að verða mjög rökföst og sannfærandi, en málið er að þessir hæfileikar eru meðfæddir að hluta til, ekki er hægt að kenna allt til fullnustu, eins og þetta.

Ég ítreka hér enn í þessum pistli, að til að stækka Sjálfstæðisflokkinn aftur þarf að hugsa stórt og út fyrir ýmsar línur. Þannig og aðeins þannig sameinast Viðreisn aftur Sjálfstæðisflokkurinn, og Miðflokkurinn, ef það er þá mögulegt.

Ekki hræddur við að taka að mér ábyrgðarstörf

Orðalag og skynjun almennings

Í RÚV kom það fram nýlega að reiði almennings, sem leiddi til óeirða hafi byrjað vegna falsfrétta og lyga þess efnis að gerandinn væri innflytjandi eða flóttamaður.

Sannleikurinn er sá að morðinginn er afkomandi innflytjenda til Bretlands en er það ekki sjálfur, heldur kominn með brezkt ríkisfang. Það þýðir að sannleikskorn var í kjaftasögunni, falsfréttinni, lyginni. Sannleikskornið var nógu stórt til að hafa áhrif á þúsundir manna og kvenna og láta þau hefja mótmæli, eða óeirðir - það má líta á það á tvennan hátt. Margir sem mótmæltu vildu breyta pólitíkinni og voru ekki sátt við hana, og eru ekki enn.

Múgæsingin sprettur af hughrifum sem spretta út frá húðlit afbrotamannsins, sem er dökkur en ekki í anda flestra Breta, ljós. Kjaftasögur þess efnis fara af stað um að afbrotamaðurinn sé flóttamaður, og greinilegt er að reiðin er kraumandi í þjóðinni og undirliggjandi til að fjölmennar óeirðir geti hafizt, eins og gerðist í Bretlandi.

Af þessu má læra að fréttafólk getur ekki stöðvað reiði almennings með því að þegja um bakgrunn afbrotamanna, það kvisast út og verður að kjaftasögu sem verður 1000 sinnum sterkari en sannleikurinn, og meiri reiðivaldur!

Trump er jú kallaður rasisti af wókliðinu sem er líka til á Íslandi, en ef maður skoðar hans aðgerðir í þessu ljósi, að hátt hlutfall afbrotamanna kemur úr svona hópum, jafnvel úr annarri eða þriðju kynslóð fólks með framandi bakgrunn, þá er það skiljanlegt að hann vilji loka landamærunum og almenningur sé sammála honum.

Hversu mikið af pólitík síðustu áratuga er úrelt rugl?

Játaði allt á fyrsta degi