Útúr karlaskel, ljóð frá 9. júní 1995.

Draumarnir daga,

detta inn og meira vil.

Dýrð mun þó draga,

duflandi við...

Alltof mikið eflaust skil,

er það málið nú?

Komin kærri trú?

Körlum hentar þú.

Það er gott að lofa af lyst,

löngum varstu kysst.

Finn ég núna frið,

fráleitt annan vil ég sið.

 

Því er hún þetta,

þannig bíð og nærri dvel.

Skáeyga skvetta,

skilningur vex...

Komdu útúr karlaskel

konan segir blíð,

furðulega fríð,

finnum góða brú.

Ella þig ég elska nú,

er það manna trú.

Ertu annars hex?

ekki viltu bara sex.

 

Nóg er að nota

næstum túnið, bjóða heim.

Rýjurnar rota,

ræflana þó...

Er ég bara uppí þeim?

æ, ég hlýði þér.

Blíð og svona ber,

barmafríð og sver.

Ekki vil ég efast neitt,

elska bara heitt.

Segja sumir nóg?

Samt er hérna meiri ró.

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 5.5.2025 kl. 18:23]

Hvað meina þau með píluna sem ýti nú á.

[Guðni Björgólfsson, 5.5.2025 kl. 22:43]

Sæll Ingólfur.

Hérna eru ærið gamansamar, ferskar og leiftrandi myndlíkingar og að öllu leyti boðið til veizlu.

Hvatning höfundar óskillyrt til kvenna virðist meiga sjá þannig, sem og munaðarfyllt orðin sem eimitt skapa spennu og kallast á við líkingarnar, fölblakkar og grænar.

[Ingólfur Sigurðsson, 6.5.2025 kl. 04:09]

Þakka ykkur báðum fyrir hrósið. Það er mér mikils virði, ég hef svo lengi verið að yrkja og ekki alltaf fengið hrós.

En ég held að þú sért að meina þumalinn (lækinn), Helga, að kunna að meta. Ég held að til að það virki verði maður að vera vinatengdur á Fésbókinni, ég á þar fáa vini en til dæmis Arnar Þór með marga vini og því geta fleiri þumlað við hann. 

Takk fyrir Guðni, ég birti hluta af hrósinu þínu á Fésbók, ég var svo ánægður með þessi viðbrögð. Ég ætla að láta þig hafa netfangið mitt í svarinu við spurningunni við hinn pistilinn. 

Beztu kveðjur, takk.