Skoðum fleiri fórnarlömb en Ásthildi Lóu

Mér finnst það vel gert hvernig Þór Símon kemur móður sinni Ásthildi Lóu til varnar á Feisbókinni, en einnig án þess að vera neikvæður útí föður sinn. Þannig að eins og ég hef líka haldið fram, ekkert var skammarlegt við þetta samband eða aldursmuninn. Þó finnast ástæður til að hneykslast vegna krafnanna sem gerðar eru á karlmennina í svona tilfellum og eðlilegt er talið að gera til kvenna þá einnig. Já, samfélagsbreytingar undanfarinna áratuga hafa gert svona hluti fremur neikvæða og ólöglega jafnvel.

Eftir hafa lesið það sem Þór Símon segir finnst manni ekkert rangt við þetta uppeldi og vel hafi ræzt úr honum sjálfum.

Það eru fjölmiðlarnir sem hafa varpað skugga á mömmu hans og þetta ástarsamband, með auðvitað vísun í Metoo og hvað breyttist þá og svo einnig þar á undan vegna kvenréttindabaráttu og femínisma undangenginna áratuga.

Málið er að stór hluti Íslendinga kemur frá heimilum þar sem einstætt foreldri er fyrir hendi, eða samkynhneigt par eða eitthvað mynstur sem er ekki dæmigert, eiginmaður og eiginkona og svo börn, og sá fjöldi fer vaxandi, held ég.

Mínir foreldrar eru um það bil jafngamlir, það er ár á milli þeirra þannig að það er alveg eftir bókinni. Hinsvegar slitu foreldrar mínir samvistum þegar ég var mjög ungur og man því lítið eftir pabba nema þegar ég fór að hitta hann og nýju konuna og hálfsysturnar, og þá var ég 8 ára og svo fram á unglingsaldurinn.

Þegar ég var 10 ára fluttist ég alveg til ömmu og afa í móðurættinni. Ekki sízt vegna þess að Sigga amma hafði alið mig upp til 5 ára aldurs frekar en mamma, því hún var alltaf upptekinn við að djamma, vinna úti, kenna öðrum krökkum sem barnaskólakennari, kynnast nýjum manni, osfv. Einn versti tími ævi minnar var 6-10 ára, því ég fékk litla athygli á því æskuheimili hjá mömmu og stjúppabba mínum og samband þeirra var ömurlegt.

Tilhneigingin í þessum nútíma okkar er að blása upp sífellt minni atriði í lífi fræga fólksins til að hneykslast á. Þá fer fólk að skammast sín fyrir sífellt fleira og líða verr.

Kannski er hægt að kenna þessari Ólöfu fyrrverandi tengdamóður barnföðursins um þetta, að þetta blés svona út og sprakk út í hneykslismáli sem öll þjóðin frétti um.

Ég verð þó að segja það hreint út að skaðinn sem Ásthildur Lóa eða aðrir hafa hlotið af þessu máli er um 1% af þeim óbætanlega skaða sem karlmenn þessa lands og drengir hafa orðið fyrir af hendi femínista.

1) Fjölmargir þeirra hafa framið sjálfsmorð.

2) Enn fleiri hafa fengið ólæknanlega sjúkdóma og dáið úr þeim sem má rekja þráðbeint til Metoomálanna og femínistanna.

3) Enn fleiri hafa orðið öryrkjar, óvinnufærir.

4) Enn fleiri hafa misst æruna, vinina, vinkonurnar, vinnuna, sjálfsvirðinguna, lífslöngunina.

ÞETTA ER GLÆPUR GEGN MANNKYNI, femínismi, Metoo, allt af því taginu.

Viðbjóðslegt málið sem Ásthildur Lóa lenti í VARPAR LJÓSI á fórnarlömb Metoohreyfingarinnar!!!

 

Kemur móður sinni til varnar

Athugasemdir

[Magnús Sigurðsson, 24.3.2025 kl. 06:07]

Góður pistill Ingólfur, -orð í tíma töluð.

Það hefur verið unnið marvisst að því s.l. 20-30 ár að brjóta niður hina svokölluðu vísitölu fjölskyldu síðustu aldar með ófyrirsjáanlegum afleiðingum.

Bestu kveðjur. 

[Ómar Geirsson, 24.3.2025 kl. 12:35]

Tek undir með Magnúsi, góður pistill og þörf umræða.

Kveðja að austan.

[Ingólfur Sigurðsson, 24.3.2025 kl. 15:11]

Takk fyrir þetta félagar. Gott að fá hrós frá svona reyndum og góðum bloggurum. Beztu kveðjur.