Allir þykjast vita hvað er manni fyrir beztu, ljóð frá 23. apríl 1991.

Þá verða breytingar,

hinn dæmalausi og hjörðin hans...

Ég er of ungur

til að hafa skoðanir

og maður kýs

til að þóknast öðrum

alveg eins.

 

Nágrannaþrýstingur,

svo kommarnir komist ekki aftur að.

Mér er alveg sama,

hef engar skoðun á þessu.

Maður var kjáni

þegar maður trúði á jöfnuð

og kommúnisma.

 

"Til hamingju með að hafa kosið rétt",

segir nágrannakonan við mig.

Hún og amma kusu alltaf Sjálfstæðisflokkinn,

maður er vélaður til þess,

þær eru svo kurteisar og gestrisnar

þessar indælu konur

sem bjóða heim og ræða um sína uppáhaldspólitík,

og spyrja svo:

"Muntu ekki kjósa rétt?"

Ja, ef maður kaus Sjálfstæðisflokkinn

þá gerði maður það bara til að prófa,

en hefur svo frelsi til að kjósa alla hina seinna.

 

Já þetta er indælt samfélag,

þetta er sveitasamfélagið

og fólk stendur saman.

En útlönd munu ryðja þessu öllu um koll,

tröllkarlar, tröllskessur

með sínar alþjóðastofnanir

sem kalla það mennsku

sem er ekki mennska

og sem kalla það mannúð

sem er ekki mannúð

og sem kalla það mannréttindi

sem eru ekki mannréttindi.

 

Mér var alveg sama,

hafði enga skoðun.

En það er alveg eins hægt að kjósa flokk

sem hefur staðið sig vel áður

eins og Sjálfstæðisflokkinn,

þau skaffa vel, segir fólk sem bezt veit...

þau eru traust,

er ekki komið nóg af kommunum

og Skattmanni hjá þeim?