Útrýming Úkraínumanna var byrjuð 1991, og byrjaði eftir að þeir hlutu sjálfstæði. Fækkun barneigna er verri en stríð og afdrifaríkari eins og tölfræðin sýnir

Stundum gerist það í fjölmiðlaflórunni að fréttir birtast sem skara fram úr, þær setja áróðursfréttir og falsfréttir í rétt samhengi, gefa manni heildarsýn og skynsemi. Jafnvel frá RÚV, af öllum fjölmiðlum, sem oft er gagnrýndur fyrir metnaðarleysi og stöðnun eða kreddufestu við wókisma og dauðyflisvinstrihlýðniþrælkun.

Dagný Hulda Erlendsdóttir skrifaði eina slíka frétt 22. október síðastliðinn, "Fólki í Úkraínu hefur fækkað um 10 milljónir".

Vissulega er talað um að ungt fólk hafi flúið frá Úkraínu í stórum stíl og að stríðið hafi kostað mannslíf.

Ein stærsta ástæðan fyrir fólksfækkun í Úkraínu var þó tilkomin FYRIR ALLSHERJARINNRÁSINA frá Rússum 2022. Sú ástæða vekur mesta athygli, LÆKKANDI FÆÐINGARTÍÐNI, vel undir 2.1 viðmiðinu sem viðheldur mannfjölda.

Fæðingartíðni á heimsvísu er á niðurleið, 0.94% frá 2023. Miðað er við 17.299 fæðingar á hverja 1000 manns. Þetta eru opinberar tölur auðveldlega tiltækar á Netinu öllum. Þó á sama tíma er 0.91% mannfjölgun á heimsvísu og hún á sér öll stað í Afríku eða löndum sem eru að komast á hærra velmegunarstig. Mannfjölgunin er til komin vegna lækkandi dánartíðni barna og eldra fólks.

Samkvæmt spám mun kúrvan fletjast út upp úr 2080, og fara jafnvel niður eftir það.

Lengi hefur fólki verið að fækka í ríkustu löndunum.

Ungbarnadauðatíðni minnkar um 2.05% á milli ára, frá 2023 til 2024 í heiminum öllum. Er sá munur mikill og munar þar mest um aukna fjölgun fólks á heimsvísu. Það eru 25. 519 færri dauðsföll á nýbura á hverja 1000 einstaklinga. Þetta eru stórar tölur.

Frjósemitíðnin fer mjög lækkandi á heimsvísu, 0.33% minnkun frá 2023 til 2024. Talan stendur í 2.410 börn á hverja konu á heimsvísu.

Dauðsfallatíðnin er merkilegt graf. Dauðsföll verða fæst 2017, en síðan fer talan hækkandi. Spár gera ráð fyrir hægfara aukningu dauðsfalla til enda spárinnar, til 2100. Tekið er fram að tölur séu ekki marktækar vegna Covid-19 eftir 2020, og sennilega er heldur ekki gert ráð fyrir stríðum sem hafa tekið toll eftir það.

Þetta eru tölur frá Sameinuðu þjóðunum vel að merkja, og eru því stimplaðar með virðulegum og marktækum stimpli að flestra áliti.

Glæpatíðni í heiminum lækkaði til 2019. Eftir það fer hún hækkandi á ný.

Stöðugt fjölgar flóttafólki í heiminum, og er aukning í hröðuninni. Fólk finnur minni ástæður til að flýja lönd sín og flytjast á milli landa.

Mengun eykst stöðugt í heiminum.

Tölur um menntun fara uppávið og læsi, þannig að sumir sjá ástæðu til bjartsýni.

Úkraína hefur haft lægstu fæðingartíðni í Evrópu lengi og stríðið bætist ofaná það.

Frjósemilæknastöðvar hafa lent í vanda eftir að stríðið hófst, læknar flúið og sum sjúkrahús eyðilögð.

Í marz á þessu ári skrifaði Selenskí forseti undir samninga þess efnis að hermenn gætu fyrir þátttöku í stríði gefið sæði, og konur gætu gefið egg til svona frjósemistofnana, ef ske kynni að þeir yrðu fyrir skaða í stríðinu eða féllu. Síðan væri hægt að ganga að þessu í neyð, síðar.

Gert var grín að því í DV núna nýlega þegar Rússar gerðu eitthvað svipað, og þá var því líkt við tilskipun Hitlers á sínum tíma um að hermenn ættu að barna konur sínar áður en þeir færu út á vígvöllinn. Það var þó ekki alveg það sama, en skylt, og jákvætt atriði í öllum tilfellum og ekkert til að gera grín að.

Það merkilegasta í þessu öllu er að fólksfækkunarvandamálið byrjaði að herja á Úkraínumenn strax og þeir fengu sjálfstæði árið 1991. Það kemur fram á Netinu einnig og er öllum aðgengilegt.

Þegar Úkraína tilheyrði Sovétríkjunum árið 1990 voru Úkraínumenn 52 milljónir og frjósemin í góðu lagi hjá þeim. Síðan hefur hún farið niður á við.

Nú eru Úkraínumenn taldir um 37 milljónir, þeim hefur fækkað um tæplega fjórðung á þessum tíma, sem þykir skammur.

Eftir innrásina hefur fæðingartíðnin lækkað niður í 16.000 börn á mánuði sem er lægra en að landið standi undir sér með mannfjölgun til frambúðar.

Vel má vera að Selenskí forseti elski þjóð sína og vilji henni allt hið bezta, en maður hlýtur að efast um það þegar maður skoðar margvíslega tölfræði og upplýsingar um stríðið, um þann tíma þegar Úkraína var hluti af Sovétríkjunum og svo þróunina eftir það.

Undir yfirskini vestrænnar aðstoðar og hjálpar hefur íhlutun í málefni Úkraínu staðið yfir lengi, Úkraína hefur verið inngangur vestrænna áhrifa þarna lengi.

Það er svo langt frá því að ég líti á heimsmálin á svarthvítan hátt. Það er svo langt frá því að það sé í mínu eðli að styðja Rússa eða þeirra innrás inní Úkraínu af einhverri Rússaþjónkunarástæðu. Það er ekki vegna þess að ég telji Rússland fyrirmyndarþjóðfélag. Það er öllu heldur vegna þess að mér finnst Vesturlönd MIKLU VERRI, ENNÞÁ VERRI!

Þjóðernishreyfingar eru margar í Úkraínu, en eru þær að berjast fyrir réttum málstað að vilja tilheyra ESB, Nató og spillingunni hér í Vestri?

Deilurnar innan Úkraínu um hvort betra væri að hallast að ESB eða Rússlandi stóðu yfir lengi. Byltingin 2014, sem sumir telja skipulagða af Vesturlöndum, og sennilega með réttu, hún kom enn meiri klofningi af stað og skautun, og svo kom innrás Rússa 2022 eins og til að leysa þann hnút - fordæmt á Vesturlöndum en Rússar töldu sig vera að frelsa sitt fólk.

Selenskí stendur með Vesturlöndum, og vitað er að hann á erlenda bankareikninga og er ríkur maður. Ef Viktor Janúkovytsj hefði ekki verið steypt af stóli 2014 hefði sennilega sagan verið friðsamlegri í Úkraínu, og þetta mannfall ekki orðið eða stríðið. Um fólksfækkun vegna lækkandi fæðingartíðni má þó segja að hún hefði ekki lagazt.

Fréttaflutningur og jafnvel opinberar upplýsingar eru litaðar af vestrænum áróðri gegn Rússlandi. Varla sannleikur, heldur áróður.

Í Úkraínu eru miklar náttúruauðlindir, námur fyrir verðmæta málma og frjósamir akrar, forðabúr jafnvel fyrir sveltandi fólk í Afríku.

Rússar eiga mikið af svipuðum auðlindum. Ástæður þeirra fyrir innrásinni hljóta því að vera menningarlegar frekar en til að ræna auðlindum Úkraínu, þeir líta á sig sem stórveldi, sem eigi að ná fyrri styrk, sem minnkaði með falli Sovétríkjanna fyrir rúmlega 30 árum. Enn blæðir úr þeim sárum og afleiðingarnar koma í ljós.

Ég hræðist ekki vald Rússa. Ég tel það ekkert til að hafa áhyggjur af þótt Rússar verði leiðandi í heiminum næstu 30-100 árin í stað Bandaríkjamanna. Rétttrúnaðarkirkjan í Rússlandi er ágætt mótvægi við Vesturlönd sem eru fallin niður í satanisma, femínisma, jafnaðarfasisma og úrkynjun. Það sést bezt á því að þjóðirnar eldast og deyja út innan Evrópu.

Ég tel að Rússum eigi að sýna virðingu. Ég tel að þjóðfélag þeirra sé talsvert sjálfbærara en þessi sem við tilheyrum.

Góðærið í Evrópu þegar rússnesk gæði vökvuðu Þýzkaland á tíma Angelu Merkel, það er nokkuð sem eftirsóknarvert er, og slíkur friður við Pútín og Rússa.

Slíkt samstarf á milli Rússa og Evrópu, það skapaði góðæri og frið í Evrópu.

Það að Úkraína blómstri, það ætti að gerast í samvinnu við Rússa, og sjálfstæði er ekki til á okkar tímum, þegar allir og allt LÝTUR yfirráðum ELÍTUNNAR!!!

Þetta stríð er tímaskekkja og alger skekkja og ber öll einkenni staðgengilsstríðs á milli jafnaðarmanna/demókrata í Bandaríkjanum og Evrópu og ólígarkanna í Rússlandi. Selenskí er notaður til að fórna mannslífum í Úkraínu og einnig fólk sem er honum sammála.

Jafnaðarmenn og demókratar eru í trúboði, að boða trúna á femínismann er þeirra djöfullega krossferð, að boða trúna á Satan.

Auk þess rænir Elítan auðævum á þeirri vegferð, eins og þeim sem finnast í Úkraínu.

Þessir blóðugu morðingjar og heimsvaldasinnar eru sama fólk og kjósendur Viðreisnar og Samfylkingarinnar.

Svona djúpt er heimurinn fallinn niður í jafnaðarfasisma.

Kannski trúir Selenskí því að Úkraína verði auðug ef hún sigrar Rússa. En er veruleikinn svo einfaldur?

Ja, allavega hefur hann sjálfur orðið auðugur á því að berjast við Rússa og standa með Vesturlöndum, og það segir sína sögu.

En til að taka þetta allt saman þá ber að endurtaka það, að Úkraínumönnum fór að fækka eftir 1991 þegar þeir hlutu sjálfstæðið.

Ef maður skoðar tölfræði og slíkt þá kemur það fljótlega í ljós að fólk hættir að fjölga sér þar sem velmegun er of mikil, einnig þar sem mannréttindi eins og kvenréttindi eru virt. Hin rétta stefna felst því í því að fara til baka, til þeirrar fortíðar sem dugði mannkyninu til bjargar.

Margir á Íslandi kalla eftir sigri kristninnar aftur, og að kristileg gildi verði aftur ríkjandi. Það fólk hlýtur að vera hlynnt sigri Rússa, ekki af því að þeir séu betri eða merkilegri en Úkraínumenn, heldur vegna þess að þeir aðhyllast rétta trú að þeirra mati, og að Rétttrúnaðarkirkjan í Rússlandi sé nær sannri og upphaflegri kristni en femíníska kvennakirkjan og veraldlega sem er ALLSRÁÐANDI á Vesturlöndum.

Mín ósk er að Úkraínumenn fari aftur að fjölga sér og þeir njóti velmegunar eins og aðrir. Hvort þeir eru inní ESB og Nató eða undir rússnesku áhrifavaldi getur varla skipt aðalmáli. Þegar þeir voru hluti af Sovétríkjunum fjölguðu þeir sér að minnsta kosti vel og mikið, og það er hin rétta undirstaða.

Persónulega vildi ég að Ísland væri sjálfstætt, ekki í Nató, ekki í EES eða Schengen, og gerði sjálfstæða samninga við útlönd.

Ræddu um hermennina frá Norður-Kóreu