Margt bendir til þess að Vinstri grænir endi sem Titanic, á botninum til eilífðar

Ef Vinstri grænir eru á fleytu sem er sokkin, þá eru þessar tölur að segja að þeir séu að sleikja hafsbotninn, en önnur könnun gefur 5%, og samkvæmt henni á flokkurinn framtíð fyrir sér. Hvernig verður sú framtíð? Erfitt er að trúa því að hún verði nema sem gagnrýnandi á þingi, ekki í stjórn á næstunni, og líkurnar á að hræið af flokknum verði lagt niður hljóta að teljast mjög miklar, nema þau séu þeim mun lífseigari.

Mér finnst mjög fyndin og sönn bloggin eftir Jóhannes Ragnarsson þar sem óförum Vinstri grænna er lýst með fyndnum og raunsönnum hætti. Það er varla hægt að gera betur, nema Sverrir Stormsker auðvitað, hér er óplægður akur fyrir þann frábæra listamann og grínista.

Vinstri menn hljóta að vera ósáttir því Samfylkingin er ekki lengur með þær áherzlur sem bara einkenna jafnaðarmenn og vinstrimenn, einnig þjóðernisjafnaðarmenn. Píratar og Samfylkingin eru einu flokkarnir sem hægt er að tengja kannski við vinstrimennsku sem fá almennilegt fylgi, Sósíalistaflokkurinn mun þó tel ég sennilega komast inná þing núna með 5% fylgi eða meira, og geta þeir því verið í stjórnarandstöðu virkir.

En Píratar eru ekki til vinstri nema þegar það hentar þeim. Fólkið í Pírötum er allskonar, og nú síðast er hinseginfólk komið þar inn og með sínar áherzlur áberandi.

Píratar virka á mig eins og flokkur sem getur þróaðzt í allar áttir, eftir vindum sem blása hverju sinni. Nú er hann þó skálkaskjól frjálslyndis sem fær ekki alveg sama hljómgrunninn í öðrum flokkum, og ungæðisháttar kannski líka.

Hvað er því hægt að lesa útúr skoðanakönnunum núna um all langt skeið en merkilega hægrisveiflu í stjórnmálum okkar og þjóðernishyggjuhreyfingu jafnvel enn frekar, en ekki síður þó sveiflu í átt að velferð og samúð með fátækum. Flokkur fólksins og Samfylkingin tala svipað í því og fylgisaukning þeirra ber þess vitni.

Það er ýmislegt í þessu.

10% fylgi Framsóknar er eiginlega fasti í íslenzkri pólitík.

Sjálfstæðisflokkurinn er líka ekki dauður, en veiklaður. Útspil Bjarna með að sprengja stjórnina var klárlega valdeflandi fyrir hann og flokkinn.

Lýðræðisflokkur Arnars Þórs er að vakna og rísa, það er merkileg og góð ný rödd sem við þurfum. Frekar væri áhugavert að hann stækki og komist inná þing en VG aftur. Kannski á sá flokkur framtíð seinna, en fáir gráta það þótt hann hverfi af þingi um sinn.

Lengi hef ég haft það á tilfinningunni að fylgi Samfylkingarinnar sé ekki traust. Ég held að langflestir sem gefa sig út í skoðanakönnunum að vilja kjósa Samfylkinguna sé fólk sem er óstöðugt í rásinni og ákveður sig kannski í kjörklefanum.

Sá hópur sem kýs sitt á hvað er kannski stærri en nokkrusinni fyrr á Íslandi. Það tel ég að þýði að Lýðræðisflokkur Arnars Þórs gæti stækkað, en kannski hangir hann utan þings.

Vinstri grænir er jójóflokkur líka. Hann hefur stækkað og minnkað áður mjög mikið. En margir hafa ógeð á þeim flokki og fólkinu sem er mest áberandi þar núna, svo erfitt er að ímynda sér að sá flokkur nái árangri svona.

Mér finnst meiri óvissa í þessum tölum en nokkrusinni fyrr. Flokkarnir eru ekki lengur mjög skýrir kostir. Skilin á milli hægri og vinstri eru óljósari en nokkrusinni, og samt til staðar enn og skipta máli.

Skilaboð kjósenda eru mjög skýr. Þau eru þessi: Fólk vill áherzlur Miðflokksins, sem þýðir, ALVÖRU stjórn á landamærum, að læra af Dönum hvað varðar harða löggjöf um að aðfluttir hegði sér vel, læri íslenzkuna. Gott fylgi Miðflokksins og Flokks fólksins segir að fólk vill þessar áherzlur, sama hvaða flokkar komast til valda.

Ennfremur: Gott fylgi Samfylkingarinnar og Flokks fólksins segir að húsnæðismálin eru í ólestri, leigan alltof dýr hjá fólki, maturinn alltof dýr, verðbólgan óþolandi, og þetta er mjög stórt kosningamál líka.

Framsókn er íslenzka sálin holdi klædd. Framsókn fær alltaf um 10%. Það má reiða sig á Framsókn og þeirra traustu sviksemi við pólitík, þeirra fagmannlegu hentisemi og slíkt.

Sjálfstæðisflokkurinn er búinn að vekja gremju og reiði þeirra íhaldssömustu á landinu. Þessvegna liggur flóttamannastraumurinn þaðan og líka frá Vinstri grænum, sem hafa vakið gremju og reiði þeirra sem eru lengst til vinstri.

Um Sjálfstæðisflokkinn má það segja að það er flokkur sem gæti dáið út og orðið eins og Vinstri grænir. Ef sviksemin við stefnuna halda áfram hlýtur Sjálfstæðisflokkurinn að þurrkast út. Það er ekki þörf fyrir flokk sem þykist annað en hann er.

Sjálfstæðisflokkurinn sem var mesta kjölfestan í íslenzkri pólitík er orðinn að stærsta jójóinu. Ég held að hann gæti enn orðið 30% flokkur eða meira. Þannig eru margir Íslendingar, með þjóðernisstolt, þörf fyrir frelsi og réttlæti og lítilli ríkisvæðingu, en Bjarni Benediktsson og hans dúkkulísur, þau hafa bara alls ekki staðið fyrir þannig pólitík nema að örlitlu leyti, aðallega skrípaleik og trúðalátum og eftirgjöf við Vinstri græna og þeirra öfgafemínisma, fóstureyðingar og slíkt.

En Friggjarblótið kemur uppí hugann. Það mun eiga að gerast snemma í febrúar, og afmælisdagur Katrínar Jakobsdóttur segir til um að æðri máttarvöld hafi verið að segja okkur eitthvað, og láta þau leika í aðdraganda Friggjarblótsins, sem er hringrás náttúrunnar eins og svo margt í Biblíunni, sem fengið er úr heiðnum trúarbrögðum, æðri mýtur og heilagar á ferðinni sem stjórna mannlegri hegðun.

Undir lok Friggjarblótsins kemur Óðinn fram og hann ávinnur sér ást Friggjar. Þar með hefst sögulegur tími í goðafræðinni, gullöldin og þær hringrásir sem snúast um velmegun.

Ef Bjarni Benediktsson er að rísa og ganga inní hlutverk Óðins með því að rjúfa samstarfið við Vinstri græna og Framsókn, þá er hann mögulega að færa Sjálfstæðisflokkinn úr 12 prósentum í 30 prósent. Það var góður tími fyrir Ísland þegar Sjálfstæðisflokkurinn var langstærsti flokkurinn og hefðbundin gildi réðu, kirkjan var sterk, íhaldssöm og trúverðug.

Ég segi ef, ekki að svo sé. Ég segi að þetta sé möguleiki, ekki vissa.

Friggjarblótið gengur út á það að hin villta náttúra er tamin, hin villta kvennáttúra Friggjar, sem er af tröllaættum.

Friggjarblótið lýsir því í fjölmörgum erindum hvernig Frigg verður valdamesta gyðjan í alheiminum, og hvernig öll náttúran visnar, börnin hætta að fæðast, og þá kemur Óðinn fram og yfirvinnur hana með þeim hætti sem ekki er útskýrður. Það er vissulega sigur feðraveldisins. Þar með hefst allt þetta sem við þekkjum, vald Biblíunnar, Vanatrúar og Ásatrúar. Friggjarblótið lýsir villimennsku femínismans og forsögu þegar tröllin réðu með úrkynjun og brjálæði.

Það er mjög dularfullt að kafa ofaní ást Friggjar og Óðins. Frigg mun þýða frú, og því mun hún hafa heitið eitthvað annað upphaflega. Það er ekki vitað með vissu hvað hún hét áður, en eitthvað var það. Það er eitt af því sem þarf að uppgötva í framtíðinni.

Frigg þýðir því bara "eiginkona Óðins", samkvæmt sumum fræðimönnum. Raunar tel ég þetta sama nafn og Briganta, sem þýðir sú sem er skínandi og há.

En torræðar eru ýmsar heimildir sem fjalla um eðli Friggjar. Samkvæmt þeim er hún Loki, eða Loka.

Friggjarblótið lýsir því hieros gamos, heilögu hjónabandi, kannski betur en aðrir forntextar og klassískir.

Hieros gamos lýsir endursköpun, hvernig endurnýjun á sér stað, meðal annars.

Enn fremur, Loki mun vera eldri bróðir Óðins samkvæmt traustum heimildum og réttum.

Sagan um Kain og Abel í Biblíunni kemur því úr Ásatrúnni, úr týndum og horfnum heimildum þaðan.

Nema þetta, Loki reynir sífellt að drepa Óðin, en honum tekst það aldrei. Báðir eru guðir og ódauðlegar verur.

Þetta er meira eins og í stjörnuspáspekinni, þegar guðir og gyðjur tákna hnetti, reikistjörnur, sem hafa áhrif á persónuleika okkar.

Friggjarblótið lýsir vissulega samruna, eins og hjónaband Friggjar og Óðins er. Það er undirstaða friðar og velmegunar.

Eins og allir vita er Óðinn hinn hvikuli sem ríður öllu sem hreyfist og getur afkvæmi við allt sem finnst. Frigg er að sama skapi í eðli sínu tröllskessa sem er eigingirnin og sjálfhverfan holdi klædd, sem lætur allt visna í návist sinni vegna yfirgnæfandi eigingirninnar.

Saman eru þau allt annað og meira, og skapandi og gott afl, undirstaða í veröldinni.

Völuspá lýsir því endurtekinni gullöld.

Gullveig er samkvæmt mínum skilningi sú sem dreifir út gullinu.

Eða hún er sú sem berst fyrir jafnrétti, femínisma, jöfnuði, kommúnisma, fjölmenningu. Þar með hefjast ragnarök.

Lærdómurinn með Völuspá er einfaldlega sá, að gullið á að vera í eigu Ása og Ásynja fyrst og fremst, þau kunna með það að fara. Það er stéttaskiptingin.

Gullveig er orð sem er samsett úr tveimur orðum. Gull og veig. Gull var sömu merkingar þá og nú, dýrasti málmur sem fannst.

Veig er flóknara orð. En það merkir verðmæti frekar en vatn. Vegna þess að málmar voru skornir niður og seldir eftir vigt, veig. Þunginn í því sem var vegið sagði til um verðmætið.

En Gullveig þýðir þegar maður kafar alveg til botns í orðunum og heitinu, sú sem dreifir gullinu sem víðast. Þungi gulls er vissulega rétt merking, en meira felst í þessu eina orði, Gullveig, en bara "þungi gulls".

Gyðjan eða tröllskessan sem var tákn fyrir gullið, hún var einnig tákn fyrir magn af gulli, eða gullþorsta, ágirnd, fégræðgi.

Enn fremur og það sem er mikilvægast við að túlka þetta nafn og hvað það merkir, það merkir viðskipti og baráttu um völd, það merkir að gullið dreifist um jörðina.

Það fer aftur í tímann þegar bronzöld var, þegar alþjóðavæðing ríkti, en þegar járnöld tók við kom upp þjóðerniskennd, og fólk hætti að ferðast eins mikið til að leita að bronzi og stunda viðskipti við fjarlægar álfur.

Gullveig merkir sú sem dreifir gullinu. Þetta fæst með því að skilja að merkingin í orðinu veig var fastbundin verzlun og viðskiptum um gríðarlega langt skeið heiðinnar menningar.

Gullveig er þannig tákn fyrir mjög margt.

En hnignunin hefst með jöfnuðinum. Þrælahaldið er tákn um stéttir í föstum skorðum, og frjósemi sem heldur á jafnvægi í náttúrunni.

Einnig er Gullveig tákn fyrir Mordor, mengun og óhóflega tæknivæðingu nútímans.

Gullveig er tákn um rof á stéttaskiptingu.

Erindi vantar inní Völuspá. Hún er í mjög stuttri mynd eins og við þekkjum hana.

Þetta er sögulegt atriði sem menn þekktu fyrir 1000 árum þegar Völuspá var rituð. Þetta er minni margra kynslóða.

Verzlun og viðskipti buðu uppá það að fólk ynni sig upp úr lægri stéttum, og af erlendu ætterni.

Sérstaklega var þetta þannig í Evrópu fyrir um það bil 3000 árum þegar heiðin trú var þar í blóma, og fyrir tíma Rómverja, að þá var góður tími. Um hann þegja sögubækur. Sumt var jú ritað, en fæst af því er enn til, eitthvað þó í Vatikaninu hjá Páfanum.

Völuspá fjallar um þetta einkum og sér í lagi og kemur með algilda siðspeki og aðrar fræðigreinar í stuttu máli.

Friggjarblótið er það heiðna blót sem er okkur mjög hollt. Það er frumstætt og býður uppá þessa endurnýjun sem hefur ekki orðið lengi.

Með Kötustjórninni færðist Ísland ögn nær því að framfylgja og fara með Friggjarblótið og að blóta guðin á hinn rétta hátt.

Engin hringrás er þó fullkomin á okkar tímum, því við fórum útúr réttum örlagahjólum fyrir löngu. Rétt samstilling við örfá guðdómleg örlagahjól getur þó haft einhver góð áhrif, en þetta er of langt og flókið mál til að útskýra frekar.

Það hagnýta og praktíska útúr þessu er hvað verður í framtíðinni, hvernig fara komandi kosningar og eitthvað slíkt.

Inni á heimilunum verður hið rétta uppeldi að fara fram. Þó ekki fyrr en vestrænt uppeldi kemst allt í lag, og menning okkar öll kemst á réttari kjöl.

Það er svo margt sem gerist eftir Friggjarblótið. Sólarblótið er nú eitt.

Dóttir Baldurs og Sunnu er Sól, og hún ríkir um nokkurra mánaða skeið, og Sólarblótið lýsir því.

Sól er betri gyðja en þau bæði. Hún sver sig í ætt við tívana og tíðarfarið er eftir því samkvæmt fornri trú og heiðinni, það eru sumrin.

Hún verður þó frá að hverfa þegar haustið kemur. Sezt þá Baldur aftur á sinn vagn og tekur við hlutverki sínu að nýju sem sólarguðinn.

Í Sólarblótinu fáum við fallega og góða lýsingu á femínismanum, sem gengur upp, þótt slíkt hafi ekki gerzt í Friggjarblótinu.

Sól leitar sér ráðgjafar í guðanna ríki og hjá föður sínum ekki sízt, sem þekkir gömlu reglurnar. Því er stjórn hennar réttlát.

Það gerist síðan fyrir galdra og töfra að þetta breytist. Tröllin hafa gert samninga og það kemur inní. Talið er að goðsögnin um bræður Óðins komi þarna inní síðsumars.

Þegar Véi og Vili ríkja og Óðinn er fjarri, þá ríkir kaos í goðheimum, sem breiðist út víðar. Þá er Sól véluð í burtu, og drepin samkvæmt öðrum heimildum goðsagnarinnar, en lifnar svo við að nýju, að sjálfsögðu.

Þetta mun vera í júlí, ágúst, september.

Ég held að Sjálfstæðisflokkurinn þurfi alveg nýtt fólk. Kannski getur Áslaug Arna tekið þátt í endurreisninni, en varla svo margir aðrir. Óli Björn Kárason og Brynjar Níelsson, þetta eru menn sem gátu eitthvað gott gert. Annar er að hverfa sem formaður þingflokksins, hinn hefur lítil áhrif. Sjálfstæðisflokkurinn virðist svo gegnrotinn að honum sé ekki viðbjargandi.

Þegar bezta fólkið fær ekki að leiða og hafa áhrif, þá fer allt til fjandans.

Sjálfstæðisflokkurinn verður nefnilega engum harmadauði frekar en Vinstri grænir. Þegar flokkar verða umbúðir og hylki fyrir valdagræðgi, þá leitar fólk eftir einhverju öðru.

Ný könnun: VG í frjálsu falli