Að skipta um skoðun

Helga Sigurjónsdóttir, sem kenndi mér í MK, hún gagnrýndi femínismann í dagblöðum, ræðu og riti sín seinni ár og sagði að konur ættu ekki að verða eins og karlar í valdafíkn, heldur ættu þær að halda í kvenleika sinn þrátt fyrir sigur femínismans. Á hana var ekki hlustað. Konur skammast sín ekki fyrir lesti lengur í valdafíkn sinni.

Hún átti þátt í að stofna Rauðsokkuhreyfinguna, en oft er það þannig að frumkvöðlarnir sjá þegar afkvæmin verða óþekk og þarf að skamma þau. Hennar afkvæmi réð hún ekki við, enda undir marxískum og erlendum áhrifum og því fjarstýrt að utan.

Að fara með bölbænir mun vera rétt eins og talað er um að fara með bænir.

Ég hef velt fyrir mér því sem Guðjón Hreinberg hefur skrifað, að leið fólks til að komast í gegnum hremmingar nútímans sé bæn, iðrun, vitnisburður og fyrirgefning.

Ég er tortrygginn á svo einfaldar og almennar lausnir sem manni eru innprentaðar í trúarhópum, en fyrst hann heldur þessu fram finnst mér vert að skoða þetta.

Orðsifjabókin eftir Ásgeir Blöndal er oft góð byrjun til að reyna að kafa í orðin og uppruna þeirra, andlega merkingu og slíkt.

Ef leitað er að orðinu bæn þá bendir hann manni á orðið bón. Ef orðið bón er skoðað þá skrifaði hann að rótin að því kæmi úr grísku, phone, rödd, latínu, farí, tala, fama, orðrómur, fabula, fleipur, skröksaga, rússneska, baju, segi frá, ræði um. Af indóevrópsku rótinni bha eða hve, tala. Síðan bendir hann á orðin bann og bæn, sem muni vera hljóðverpt tvímynd af bón.

Orðið bann er bitastæðast. Það þýðir: Bann, bannfæring. Skylt fornensku, gebann, útboð. Fornenska orðið bann þýddi skipun, forboð. Fornindverskan er hér orðið bhánati, tala, hljóma. Færeyska: Banna, bölva, nýnorska: Banna: Fyrirbjóða, biðja einhverjum óbæna, banna á dönsku, bande, formæla.

Sumar bölbænir munu komnar fram. Ekki koma þær allar fram frekar en allar bænir. Ef við sjáum ástand íslenzku þjóðarinnar má vita að bölbænir hins réttláta hafa komið fram.

Reiði á rétt á sér og hatur einnig, því öðruvísi kemst ekki á réttlæti.

Sé glæpur framinn reiðist fólk en án reiðinnar og hatursins er ekki refsað og því ekkert réttlæti. Allar tilfinningar eiga rétt á sér, hluti af réttlæti. Hefndarskyldan er svipuð. Því hlýtur réttarkerfið að byggjast á neikvæðum tilfinningum eins og gleðilegum. Þetta tvennt er samofið, óaðskiljanlegt, ást og hatur og aðrar andstæður.

Syndir kalla á reiði og hefnd eða bölbænir hins réttláta líka.

Hin rangláta hjörð er bænheyrð á annan hátt en bænir hins ofsótta og réttláta.

Það felst ákveðin þversögn í því að vilja hefna sín á konum eða femínistum eða þeim sem slaufa í þessu þjóðfélagi. Þversögnin felst í þeirri staðreynd að bölvun er virk og bölbænir hafa ræzt, þessvegna gengur margt verr en skyldi.

Þessvegna þarf ekkert að gera annað en að fylgjast með og sætta sig við, vera meðvirkur. Vilji maður hinsvegar hjálpa þarf maður að tjá sig.

Gagnvart Guði hinsvegar getur maður þurft að tjá sig, og þar kemur til vitnisburðurinn sem Guðjón hefur endurtekið að sé mikilvægur eins og hin atriðin.

Maður tjáir sig ekki við fólk, því fólk er skynlausar skepnur, núorðið, það hvorki heyrir né sér og þaðan af síður hlýðir, nema eigendum sínum, djöflunum af báðum kynjum.

Sumir eiga kost á því að hefna sín eftir dauðann, breytast í djöful eða púka. Til þess þarf styrk og samstöðu.

Jafnvel er það svo að góðar, hreinar og saklausar sálir breytast í djöfla hér á þessari jörð, það er hluti af atburðum sem vekja reiði sem fá ekki réttláta meðferð nema með þessum aðferðum.

Ævinlega eru til stærri hópar og heildir og þar eru markmiðin mörg og margvísleg. Karlmenn og drengir eru taparar í nútímanum.

Það er sorglegt en satt, að yfirgangur og aukin forréttindi sumra kvenna umfram það sem réttlátt getur talizt geta af sér fyrirbæri eins og incel menninguna. Skotárásir í skólum eru birtingarmynd samfélags sem er að rofna endanlega úr öllum menningartengslum við uppruna sinn. Þessar skotárásir eru einnig birtingarmynd 100% getuleysis skólasálfræðinga og annarra sérfræðinga sem ráðast ekki að rót vandans, sem er fullkomin upplausn samfélagsins, sem verður ekki löguð með plástrum, fleiri sérfræðingum og meira málæði eða skilgreiningum eða greiningum á sjúkum, sem gerðir eru sjúkir, vel að merkja.

Sorglegt er það að gegnviljaskírlífir, sem er þýðing á incel fólki, enda oft í einhverskonar sjálfskaðandi og sjálfseyðandi hegðun, sjálfsmorðum eða ofbeldi gegn öðrum, enda hefur þá örvæntingin að fullu hellzt yfir þessa ógæfusömu einstaklinga.

Margt er rétt í þessum fræðum en einnig ýmislegt rangt.

Ein stærsta ranghugmyndin hjá þessu fólki er að fegurð skipti máli, að konur velji sér maka vegna útlits. Þetta fólk telur sér trú um að það sé ljótara en annað fólk og óhæfara á annan hátt. Ég held að þetta sé bara ekki málið.

Ég byrjaði þennan pistil á Helgu Sigurjónsdóttur. Það er til að sýna að ég á samleið með sumum femínistum.

Þegar allar opinberar stofnanir eru orðnar satanískar, kirkjan þar með, þá hlýtur hinn almenni borgari að spyrja sig hvort hann vilji ekki taka þátt í sigurvímunni.

Margt er nauðalíkt með satanisma og kristni, enda hluti af sama peningnum, bara sitthvor hliðin. Helgiathafnir og ritúöl með nokkuð keimlíku sniði á köflum.

Þau sem hafa forskot eru þau sem annaðhvort ólust upp við peningagræðgi eða eitthvað slíkt. Þetta fólk verður ríkt, eða fæddist með gullskeið í munni. Miskunnarleysi er þeim dyggð.

"Flóttabörnum fögnum bara", er lag sem ég samdi 2001.

Í nokkrum lögum mínum er ég sammála góða fólkinu. Þetta er það sem ég vil endurútgefa, ekki hitt sem passar síður við femínisma og jöfnuð nútímans.

Munurinn á gervigreind og mannlegri greind er að mannleg greind getur skipt um skoðun en ekki gervigreindin, eins og hún er núna skilgreind að minnsta kosti.

Mér finnst að vissu leyti að ég sé ekki sáttur við sum lög sem ég hef samið, eins og "Konur þurfa miklu hærri laun" frá 2003. Engu að síður þarf maður að velja og hafna hvað maður vill leyfa fólki að heyra.

Ef maður vill verða frægur þá þarf maður að biðja með framkvæmdum til djöflanna sem eiga okkur, þetta mannkyn.

Faðir lyginnar er guð Biblíunnar, Jahve og hann ræður miklu, en Loka er hans rétta nafn, ekki Loki. Loki Laufeyjarson er kvenkyns, það kostar að fara í dulfræði til að skilja þetta rétt.

Ef maður vill verða frægur þá verður maður að sýna djöflunni sem ræður það í verki, færa fórnir. Það getur maður gert með því að skipta um skoðun, með því að afneita sannleikanum og trúa lyginni.

Það gerir maður fyrst með því að segja lygina upphátt og í hljóði.

Þær lygar sem eigendum þínum líkar að heyra eru allt í kringum þig.

Fyrsta fórnin er ekki stór. Hún felst í því að hætta að vera með ranghugmyndir (það er að segja að hætta að greina rétt frá röngu), og lifa í lygi og blekkingum, og upphefja allt djöfullegt, í orði og verki á allan hátt.

Mikilvægt skref er að hlýða femínistum, taka undir þeirra málflutning.

"Konur þurfa miklu hærri laun". Þetta er mantra sem maður á að fara með. Að lokum fer maður að trúa þessu og lifa eftir þessu.

Það ætla ég að gera og það geri ég nú þegar.