Reglur breytast í sífellu. Stríð eru háð til að réttlæta sigurvegurunum að breyta heiminum og kúga aðra

Hvaða reglur gilda í Úkraínustríðinu? Hvaða reglum fór Þórdís Kolbrún þegar hún lét loka rússneska sendiráðinu? Jafnvel álitsgjafar og athugasemdafólkið á DV taldi hana hafa þar gert mistök, næstum allir. Meðal beztu pistla sem hafa verið skrifaðir í DV er þessi frá 28. júní 2024:"Orðið á götunni:Glappaskot utanríkisráðherra hefur alvarlegar afleiðingar - ekki  öll sagan sögð enn". (Glappaskotið er að ergja Rússa).

Ef ríkisstjórn Íslands væri í lagi yrði Þórdís Kolbrún framseld til Rússlands og þeim leyft að gera við hana hvað sem þeim sýnist. Síðan yrði gefin út afsökunarbeiðni fyrir hönd Íslands.

Við höfum ömurlega ráðherra sem fremja landráð og heimskupör á færibandi, og við þetta fólk er rætt eins og það sé merkilegra en aðrir. Dómgreindarbresturinn er algjör.

Nú þegar Alþjóðadómstóllinn í Haag gefur út það ráðgefandi álit að landtaka Ísraelsmanna í Palestínu sé ólögmæt er gott tækifæri fyrir heimsbyggðina, Þórdísi Kolbrúnu hinni meðvirka með Nató þar með að skoða Úkraínustríðið í nýju ljósi.

Ég er farinn að líta á Úkraínustríðið meira frá báðum hliðum í seinni tíð, á hlutlausari máta, og skil þann flókna vef sem er undirstaða þess.

Maður vill styðja Úkraínu til sjálfstæðis, en á sama tíma er ekki hægt að búast við því að stórveldi OG kjarnorkuveldi eins og Rússland sé auðvelt viðureignar, eða að hægt sé að móðga slíka ráðamenn eins og ekkert sé og taka svarthvíta afstöðu í þessu máli.

Er hægt að líta þannig á að innrás Rússa í Úkraínu (eða sértæk hernaðaríhlutun) sé sambærileg við hryðjuverkaárásir Hamas eða árásir Ísraela sem virðast eftir sumum fréttum að dæma, þegar fórnarlömbin eru konur og börn frekar en hermenn miða að útrýmingu allra palestínskra Gazabúa kannski frekar en allra Hamasliða?

Með hverjum á maður að standa?

Greinilegt er að þessi stríð eru ekki sambærileg (eða manndrápin á Gazabúum eins og aðrir vilja orða þetta).

Sumir segja að útþenslustefna Pútíns og Rússa sé eina ástæðan fyrir árásinni á Úkraínu, og líkja henni við útþenslustefnu Hitlers 1939.

Aðrir segja að Rússar hafi aðeins ætlað að vernda rússneskumælandi íbúana sem urðu fyrir ofsóknum Vesturlandadýrkandi, öfgasinnaðra Úkraínumanna, sem einnig eru nefndir Úkranazistar eða Úkraínunazistar af ýmsum, og ekki að ástæðulausu, því margir öfgafullir þjóðernishópar eru starfandi í Úkraínu, og núverandi stjórnvöld af sumum talin öfgasamtök jafnvel.

Deilurnar á milli Palestínuaraba og Ísraelsmanna eiga sér enn eldri rætur. Því hefur verið haldið fram og mestmegnis af vinstrisinnum og jafnaðarmönnum, "góða fólkinu" eins og það er stundum kallað, að Palestínuarabarnir séu frumbyggjar svæðisins og Ísraelsmenn innrásarlið og stofnun Ísraelsríkis mistök.

Margir hafa mótmælt því, held að Snorri í Betel hafi gert það, og vissulega mjög margir aðrir.

Ég tel það rétt hjá þeim sem þannig skrifa og tala að auðvitað bjuggu gyðingar þarna frá upphafi, og á tímum Biblíunnar ekki síður en arabarnir. Þannig að þetta er ekki einfalt mál.

En ljóst finnst mér að vefnaður sá sem birtist í stríðum nútímans snýst um vestræn gildi ekki síður.

Það er hægt að skilja að fólk vilji styðja sjálfstæði Úkraínu. Nema það þjónar engum tilgangi að vera einfeldningur og halda að þannig fullyrðing sé ein í alheiminum og án tengsla við önnur atriði.

Sjálfstæði Vesturlandabúa er mikilvægt atriði. Ég tel að við séum ekki sjálfstæð, allrasízt sjálfstæð.

Það er hægt að tala um sjálfstæði einstaklinga og þjóða. Rússahatarar segja gjarnan að Úkraína hafi verið sjálfstætt og fullvalda ríki þegar Rússland gerði "óréttmæta" árás á hana.

En fullkomið sjálfstæði er útópísk hugmynd sem fólk trúði á í blindni á 19. öldinni og þeirri 20. Síðan þegar Vesturlöndum og Nató hentar er rykið dustað af þessari hugmynd, þótt þessi sömu Vesturlönd vilji lítið með sjálfstæðið gera þegar kemur að ESB og Nató eða slíku.

Bjarni nokkur án föðurnafns sem ég er farinn að bera meiri virðingu fyrir eftir að ég les meira eftir hann taldi það firru af mér að telja hernaðarstefnu Nató og ESB sambærilega við þá rússnesku. Gott og vel, hann hefur sumt til síns máls, en ekki allt.

Innrás Rússa var á yfirborðinu stríðsyfirlýsing og brot á alþjóðalögum, en hún átti sér samt aðdraganda sem gerir Nató og Vesturlönd sek um ögranir og jafnvel brot á samþykktum gagnvart Rússum áður.

Málið er það að mér finnst við ekki vera sjálfstæð undir Nató eða hér í Vestrinu, hvort sem við erum þátttakendur í ESB eða ekki.

Bezta dæmið um skortinn á sjálfstæðinu hér á okkar satanísku Vesturlöndum er þetta hvað maður gerir við líkama sinn undir yfirskini frelsisins.

Tvennt og raunar fleira ber að nefna sem útskýrir hvað ég á við.

Annað eru fóstureyðingar, hitt er líkamsskraut eins og húðflúr, sem áður voru hluti af villimannasamfélögum frumstæðum, en eftir að Vesturlönd urðu afhuga kristninni og urðu femínísk varð það að tízku á Vesturlöndum.

Ég hef spurt mig og aðra að þessum spurningum sem eru heimspekilegar í eðli sínu:

A) Er það frjáls vilji að skaða líkama sinn?

B) Er það frjáls vilji að drepa afkvæmi sín áður en þau fæðast?

C) Er það frjáls vilji að skipta um kyn? (Eða fara í kynleiðréttingu?)

D) Er það frjáls vilji að fara í ófrjósemiaðgerð?

E) Er það frjáls vilji að fara útí dópneyzlu?

F) Er það frjáls vilji að fara útí glæpi?

G) Er það frjáls vilji að fremja sjálfsmorð?

 

Fólk á kannski erfitt með að trúa mér þegar ég segi að við Vesturlandabúar séum andsettir af Djöflinum öll sem eitt, (allir sem einn) fyrir utan örfáa. Þó veit ég að til eru sannkristnir menn sem eru þakklátir mér fyrir að halda slíku fram, því þeir eru sammála mér (þeir, konur eru líka menn).

En það er ekki samsæriskenning mín þegar ég segi að átökin á milli Rússa, Afganista og annarra sem eru á móti Vesturlöndum snúast að talsvert miklu leyti um þessi atriði sem ég nefndi, því þetta er jafnan talið sem synd eða fráhvarf frá réttum gildum, kristilegum eða heiðnum eða heilögum gildum að minnsta kosti.

Eitt af því sem fer í taugarnar á Þórdísi Kolbrúnu við þessa innrás Rússa er vafalaust það að hún fer þvert gegn því sem henni var kennt um "Endalok sögunnar", "aldrei aftur stríð", "ESB er endalok stríða í Evrópu" og svo framvegis.

Jú mér var kennt þetta líka í skóla.

Í menntaskólanum var manni kennt að Norðurlöndin færu aldrei í stríð, þar væri paradís á jörð og eilíf velmegun, jöfnuður sem tæki það bezta úr kommúnisma og kapítalisma, eilífðarríkið, paradísin. Oft var því bætt við að Svíþjóð væri fremst í flokki þegar kæmi að hinni himnesku jafnaðarstefnu. Það var í félagsfræði og skyldum greinum. Í mannkynssögunni lærði maður samt að Norðurlöndin höfðu oft tekið þátt í stríðum á 19. öldinni og þar á undan.

Þvermóðskufull afstaða Þórdísar og margra annarra gæti stafað af afneitun og brenglun á því að viðurkenna breytta tíma.

Eitt sinn hélt ég að stríð myndu aldrei aftur geisa í Evrópu vegna fælingarmáttar kjarnorkuvopnanna og gereyðingarvopnanna hjá stórveldunum tveimur. Auðvitað var það einfeldni. Heimsmyndin breytist í sífellu og nú eru ekki lengur tveir stórir pólar, Bandaríkin og Sovétríkin, heldur ýmsir aðrir, Indland, Kína, og fleiri.

Brot á alþjóðalögum og alþjóðasamþykktum eins og innrásin í Úkraínu breytir heiminum til frambúðar. Jafnvel þótt Rússar drægju sig í hlé hefur fordæmi verið skapað. Einnig hafa ýmsir Rússar orðið að afbrotamönnum samkvæmt alþjóðareglum ESB. Þetta verður ekki leitt til lykta með einföldum hætti þar af leiðandi.

"Crossing the Rubicon" er engilsaxneskur málsháttur. "Teningnum er kastað" segja Íslendingar í staðinn. Málshátturinn lýsir því að heimurinn hafi breyzt til frambúðar út af einhverju og ekki verði aftur snúið.

Hroki vestrænna leiðtoga er ekki ímyndun. Angela Merkel vildi hafa Rússa í rassvasanum eins og þægan kjölturakka sem skaffaði orku á sæmilegu verði og önnur hráefni, en undir niðri var kjaftað um hann eins og villimann og jafnvel Rússa yfirleitt. Ástæðurnar fyrir þessu voru sögulegar án efa eins og Rúnar Kristjánsson hefur fjallað um í sínum pistlum.

Rússar hafa aldrei notið sannmælis hér á Vesturlöndum fyrir þeirra stóra framlag í seinni heimsstyrjöldinni. Mesta lofið hafa Bretar og Kanar fengið.

Enda sú söguskoðun verið lífseig að Hitler og Stalín hafi verið af sama sauðahúsi, frumstæðir villimenn án siðmenningar og þeirra þjóðir jafnvel með, að hinn bandaríski og engilsaxneski friður sé siðmenningin, Pax Americana.

Það sem Þórdís Kolbrún þarf að skilja eins og aðrir sem telja Nató réttlátt og gott bandalag er að sennilega var það alltaf óhjákvæmilegt að þessar alþjóðareglur yrðu brotnar einhverntímann, og þessi draumsýn yrði rofin um eilífan frið, eftir seinni heimsstyrjöldina, í Evrópu að minnsta kosti.

Þar með er það 100% ljóst að Nató er úrelt fyrirbæri. Það var stofnað til að tryggja frið í Evrópu. Jafnvel þótt Finnar og Svíar hafi hoppað upp í bælið þeirra eins og hræddar kellingar undan úlfahjörð þá er Nató jafn misheppnað eftir sem áður að tryggja evrópskan frið.

Það er hjáróma og hjákátlegt að segja að ESB hafi aldrei verið sterkara en nú og að Nató hafi aldrei verið sterkara en nú. Þegar menn steyta hnefana í hatri og vígbúast er það vegna þess að þeir eru skíthræddir, og menn eru ekki skíthræddir nema gildin þeirra séu að skolast í burtu og undirstaða heimsmyndarinnar að hrynja í rúst.

Nató breytist því úr bandalagi draumóramanna með friðarvímuna í augunum í bandalag bændadurga á nærbuxunum sem vita ekki hvaðan á sig stendur veðrið, sem taka upp ryðgara framhlaðninga og ónýta og framleiða nýja.

Allsstaðar í heiminum sjáum við endurspeglast þetta sama og í stríðinu á milli Rússa og Úkraínumanna. Frakkland, Þýzkaland, Bandaríkin. Sumir vilja halda í Biblíuna en aðrir húmanismann, mannlegar reglugerðir, frjálslyndi Vesturlandanna.

Mér finnst það svolítið óréttlátt að Úkraínumenn þurfi að deyja fyrir átök hugmyndafræðikerfa sem hægt væri að leiða öðruvísi til lykta, til dæmis með samræðum á milli fólks inni á heimilum á Vesturlöndum, eða samvinnu ólíkra stjórnmálaflokka.

„Í stríði gilda ákveðnar reglur“