Þessi eina er farin útí lönd, ljóð frá 15. marz 2013.

Ef þau finna það hjá sér,

er eins og það skipti máli.

Blómin eru annars svo misjöfn,

og hvort hún er mín  týpa...

við skulum athuga það

þegar aðrir hafna sér

að safnhaugurinn er ekki endilega þróin.

 

Þessi eina er farin útí lönd,

eða ekki með mér að minnsta kosti,

og það er ömurlegt.

 

Var aldrei nógu fínt hjá mér fyrir hana,

eða var hún of ung?

Var ég of feiminn?

Þetta gerist ekki í fyrsta kastinu endilega...

stundum ráða tilviljanirnar öllu,

eða er það ekki?

 

En maður verður of gamall fyrir allt

að lokum.

Ekkert gengur upp.