Pólsku kosningarnar

Lög og réttlæti heldur enn sterkri stöðu í Póllandi þótt fylgið hafi lítið eitt dalað. Flokkurinn er enn stærstur (samkvæmt útgönguspá) og það eru stærstu tíðindin, því svona flokkar eru hinir einu sönnu byltingaflokkar, en ekki þeir flokkar sem hafa stuðlað að úrkynjun Evrópu í áratugi og  lúta jafnaðarfasismanum.

Á RÚV er jafnan talað við þá Pólverja sem eru ekki hlynntir flokknum Lög og réttlæti, og tala um hann sem afturhvarf til fortíðarinnar, öfgaflokk, og svo framvegis. Þó finnst mér Pavel Bartoszek tala vel og af skynsemi og án öfga, sem sé af kurteisi um alla frambjóðendur og flokka sem þarna bjóða fram, þótt hann styðji Tusk.

Í raun hefur þetta verið merkilegur tími í Póllandi frá 2015 þegar Lög og réttlæti hefur verið stærsti flokkurinn og stjórnað. Um svipað leyti komst Trump til valda og svo kom Brexit til sögunnar af svipuðu tagi, sjálfstæðisalda reið yfir heiminn og and-fjölmenningarleg alda.

Má kalla þetta bakslag í sjálfstæðisbaráttunni og bakslag í þjóðernisvakningunni hjá Pólverjum? Kannski. Það eru fleiri en hinseginmálefnin sem verða fyrir bakslagi nefnilega og þó er barizt áfram og árangri náð.

Ég hef öfundað Pólverja af skynsamari almenningi en hjá okkur, að koma slíkum flokki til valda og Lög og réttlæti. En góðir hlutir gerast hægt, og þær breytingar sem svona flokkar hrinda í framkvæmd verða að vera endanlegar og varanlegar, ekki er nóg að um sé að ræða duttlunga.

Þessi mikla kosningaþátttaka endurspeglar sömu atburði og urðu þegar Joe Biden var kosinn í Bandaríkjunum. Vinstrisinnaða, ofdekraða jafnaðarliðið flykktist á kjörstaðina og kaus, unga fólkið sem lifir í Hollywoodbúbblum og telur lífið Disneykvikmynd sem fjallar um verndun á hvölum, hvalveiðibönn, Metoo og annað. Á sama tíma stækkar ózongatið og raunveruleg umhverfismál verða hornreka og allskonar alvöru vandamál.

Já, fátt er skelfilegra en að þurfa að fara að vinna eins og fyrri kynslóðir eða fjölga einstaklingum kynstofnsins og hætta að lifa á framfærslu frá Elítunni sem fleytir froðupeningum af ránum sínum yfir á siðspillta og meðvirka, ef maður neitar sér um rökréttar ályktanir, samvizku og mennsku, eða aðra kosti.

Borgaravettvangur Donalds Tusk fékk minna fylgi en frjálslyndir vonuðust til, þótt hann hafi fengið allmikið fylgi. Það er jú vel líklegt að stjórnarskipti verði í Póllandi eftir þessar kosningar eins og Björn Bjarnason hefur spáð og skrifað um nýlega.

Pavel Bartoszek var spurður að því hvort þetta myndi þýða aukin réttindi hinseginfólks á ný og femínískari fóstureyðingalöggjöf, eins og hún var áður. Hann taldi að slíkar breytingar myndu gerast seint, því enn væru Lög og réttlæti með mikið fylgi og annað teldist meira áríðandi, eins og að liðka fyrir ESB málunum og ESB samskiptunum, eftir að Lög og réttlæti komust til valda.

Mér finnst mjög merkilegt hvað Pólverjar fylgjast vel með heimsmálunum og eru í raun hluti af sömu þróun og á sér stað í Bandaríkjunum og Bretlandi, þótt þeim sé oft líkt við Ungverja og jafnvel enn hægrisinnaðri þjóðir. Það eru miklu frekar Íslendingar sem eru seinir á sér og sljóir að fatta það sem er að gerast úti í heimi. Hér erum við í sömu kommúnista/jafnaðarfasista gryfjunum og Evrópa var fyrir 20 árum. Jú, Evrópusambandið er ennþá sterkt, en það er farið að sýna klærnar og herða reglur sínar svo undan svíður vegna þess að óvinsældir þess aukast og andstaðan magnast gegn því víðast hvar. Þannig er sjálft Þýzkaland farið að minna á Þýzkaland nazismans í andstöðunni við þjóðernishreyfingar innan Þýzkalands, og þeim er einatt líkt við natzismann gamla, nema allt er það mildara í dag en var þá, og er þó mætt af brjálæðislegri hörku, og fasisma, jafnaðarfasisma, vel að merkja.

Kosningaúrslitin í Póllandi eru örlítið bakslag í þjóðernisstefnuáttina, en þó ekkert sem ekki var hægt að búast við miðað við þær miklu pólitísku skriður sem hafa skekið Bandaríkin og komið afgömlu gamalmenni til valda sem styðzt við lýtaaðgerðir og sennilega yngingarlyf af nýjasta tagi til að standa sig sem skást í fjölmiðlum og fréttum.

Nauðsynlegt er að skoða þetta í hnattrænu ljósi, eins og sagt er.

Reglan er frekar einföld sem segir til um hvenær "hægrilýðskrum" nær árangri og til fólksins. Það er yfirleitt eftir erfiðleika, og flóttamannabylgjur gætu talizt til þesskonar erfiðleika sem vekja almenning af dvala.

Einmitt þessvegna eru áhyggjur viðraðar afátökum fyrir botni Miðjarðarhafs og árásum á báða bóga, áhyggjurnar snúast um auðræðið, blekkingaræðið, efnahagsmál Vesturlanda, það er það eina sem auðrónar kvíða fyrir, að slíkar aðstæður verði ekki hagfelldar fyrir blekkingaiðnaðinn ógurlega og mikla, baráttuna gegn "falsfréttum", (gegn raunveruleikanum).

Já, heimsmyndin er orðin flóknari en áður og erfiðara að sjá fyrir afleiðingarnar af öllum þessum stríðum. Það er málið.

Við vitum það nefnilega að ef ofdekraður almenningur þarf að þola það sem öryrkjar, ellilífeyrisþegar, flóttamenn og stríðshrjáðir verða að þola þá er hægt að búast við byltingum og uppreisnum, og það vill Elítan forðast öllu öðru fremur. Þar gætu atriði komið upp á yfirborðið sem flokkast undir hægriöfga, og þeir hægriöfgar gætu orðið vinsælir meðal almennings. Elítan er hlynnt vinstriöfgum, því hún varð til af þeim, samsærum gegn almenningi, fólkinu sjálfu.

Nei, það er erfitt að spá fyrir um það hvort niðurstöður pólsku kosninganna skipta máli í hinu alþjóðlega samhengi. Nema það má benda á eina reglu í viðbót, eða tendens, tilhneigingu, svo notuð sé betri íslenzka.

Það er sú tilhneiging, að ef hægristefnan bíður afhroð í langan tíma víða hefur hún tilhneigingu til að spretta upp fílefld á hinum ólíklegustu stöðum. Þannig að það væri hægt að spá því að ef þjóðernisflokkar dala í Evrópu gæti verið að meiri líkur verði til þess að hetjan mikla Donald Trump verði kosinn forseti Bandaríkjanna á næsta ári. Það myndi hafa mikil áhrif og sprauta lífi í þjóðernishreyfingar víða um heim aftur.

Eitt í viðbót: Pólskir Íslendingar standa sig betur en letidauðir og helskólaðir, norrænir Íslendingar í mörgum störfum. Uppeldið er ónýtt, ofdekur ríkjandi, helmassaður femínismi sem eyðileggur þjóðina.

Kristileg gildi bjarga því sem bjargað verður meðal fjölmargra Pólverja. Er það yfirleitt mögulegt að innleiða hin kristilegu gildi aftur meðal ungra Íslendinga, þannig að Viðreisn, Píratar, Vinstri grænir og fleiri öfgaflokkar fái aðeins örlítið fylgi, en flokkar eins og Íslenzka þjóðfylkingin og Frelsisflokkurinn komist til valda?

Frjálslyndir ná meirihluta í Póllandi