Gorró, bæði hetja og andhetja í senn.

Í myndasögum mínum eftir 2020 tekst ég á við nútímann og sýni hinseginsamfélaginu skilning og stuðning, bæði með því að ég gerði Jóa og félaga samkynhneigða í bókinni "Súper töflurnar", sem ég kláraði loksins árið 2021, eftir að hafa verið í vinnslu lengi, eða allt frá 1985, en lá ókláruð í áraraður. Þessi bók er númer 6 í bókaflokknum um Jóa og félaga.

Mig langar þó í þessum pistli að fjalla um Gorró og félaga og hvernig þeir tengjast þessu málefni.

Á yfirborðinu er Gorró ímynd feðraveldisins. Hann reykir vindla, er brezkur aðalsmaður, hann er ríkur og af gyðingaættum eins og Gylfi bróðir hans, sem er bankastjóri, en alltaf fullur. Gorróbækurnar gerast á kaldastríðsárunum, og James Bond bíómyndirnar eru fyrirmyndir þeirra að allnokkru leyti. Segja má að Zorróbækurnar séu það líka. Þó er söguþráður Gorróbókanna annar og persónusköpunin önnur.

Gorróbækurnar eru bæði í senn hylling og húmor. Það er verið að vegsama feðraveldið um leið og gert er grín að því.

Mjög algengt er í þessum bókum að Gorró sést halda fast um stýrið í bíl sínum, og þannig eru margir myndarammar. Um leið og þetta er tákn og styrk og stjórn er þetta tákn um veikleika einnig, því ráðaleysi fylgir þessu, eins og stjórnvöldum nútímans, sem þykjast hafa allt á hreinu en hafa það ekki.

Feðraveldishetjan Gorró reynir því allt til að hafa stjórnina og sýnast hafa stjórnina, en í raun er hann peð og leiksoppur eins og kemur fram í bókunum.

Þannig eru oft góðar bókmenntir. Þær sýna yfirborð, en einnig undir yfirborðið.

 

Viðhorf Gorró til kvenna eru ekki femínistum að skapi. Gorró hefur ekkert álit á rauðsokkum og femínistum, frekar en aðrir í þessum bókum, enda gerast þær frá 1950 til 1980, þegar slík viðhorf voru mjög áberandi útum allt. Gorró fer yfirleitt í hverri einustu bók á vændishús, sérstaklega fyrir mikil átök við bófana. Þessu atriði bætti ég inní bókaflokkinn eftir 2020 þegar ég fór að endurgera þessar bækur, og þetta gerði ég alveg sérstaklega til að storka femínistum, og til að ýkja eiginleika Gorrós enn frekar sem svona staðalímynd karlhetjunnar.

 

Ég fór að velta því fyrir mér hvort hægt væri að finna femínísk viðhorf í Gorróbókunum eða stuðning við hinseginsamfélagið, en þannig finnst mér vinna mín við teiknimyndasögur vera, stuðningur við nútímann.

Ég áttaði mig á því að fordómafull viðhorf margra til feðraveldisins væru í raun endurspegluð í Gorróbókunum, því Gorró er aldrei sýndur sem annað en feðraveldissvín, einfaldur og grimmur, harður og ósveigjanlegur. Þannig að viðhorf höfundarins eru tvíbent. Þetta er hylling og háð í senn.

 

Hetjur eru oft þannig í veruleikanum. Til að hrinda einhverju í framkvæmd þurfa þær að vera ósveigjanlegar, en þannig vinna þær einnig voðaverk.

 

Ég hef farið með fyrstu Gorróbókina til útgefanda, Bófaflokkurinn heitir hún, um Vindla Church, Sígarettu Zalem og Bryggju Betu og atburðarásin er hröð. Þessi bók var upphaflega gerð 1982 til 1983, endurgerð 1988 og svo endurgerð 2020, og það er þessi útgáfa sem ég er ánægðastur með.

 

Það er vonandi að sem flestir kaupi þessa bók, og skilji að hún á erindi við nútímann, og hafi gaman af henni og gagn. Hún er 62 blaðsíður í lit. Teikningar mínar eru barnalegar og lélegar, nema svip persóna næ ég vel og fjör er í atburðarásinni.

 

Ég er ekki lengur hræddur við gagnrýni fyrir að gera lélegar myndasögur. Þessar bækur hafa sína kosti og skemmtanagildi.

 

Auk þess eru þessar bækur hvatning fyrir aðra sem geta gert betur, sem geta teiknað betur og gert betri sögur. Að gefast ekki upp en að vinna svona verkefni til enda, það er málið.