Einnig lokast náðarinnar dyr, ljóð frá 6. júní 2015.

Þau vísu segja... varla friður...

vindur gnauðar, ekki þeirra niður.

Oft ég stóð í stafni þó

með staf og ekki rey.

Þekkti áður bæði frið og frelsi manna,

flestir hræðast núna, ein er skoðun!

Lifum við á löndum banna,

lengur gildir engin boðun!

Sál ei lengur segir nei,

Satan spil er gildir aðeins dró.

 

Nú er fallinn sá er sigur vinnur,

seint þó Galdra-Loftur steininn finnur.

Selja sálir enn sem fyr,

síðan valdið tér:

Önnur lið við ekki lengur þolum, maður!

Eitt er ríkið, hitt er gleymt og farið!

Koðnar niður kirkjustaður,

kölski hefur lýðinn barið!

Umsnýst það sem er í þér;

einnig lokast náðarinnar dyr!

 

Hvílík sorg að missa manninn,

muntu veröld einnig falla þanninn?

Efinn þetta umsnýst senn,

allt mun þyrlast frá;

höllin verður svívirt eins og konan kvalda,

kyrrðin breytist því í ógnardrunur!

Um mig finn ég annan kalda

einnig fara, herrans runur.

Þegar jafnvel þjáðir sjá,

þá er tíminn kominn, vakna menn!