Í byrjun skalt um móðgun tala, ljóð, 11. júlí 2020.

Einhver friður yfir henni liggur,

erill fær ei hana truflað.

Sinnir mörgum sannarlega,

synda straumar ytri nær.

Hér í þessu kófi konur finnast,

kraumar ástin víða.

Ef þú lítur aðeins dýpra,

ætíð gott ið ljúfa nær ein þiggur!

Vex á milli kletta kýpra,

kemst til himna snær.

Ef hún þokast utan vega,

ekki fær sá vinur lengi gruflað.

Munúð, ekki muntu grynnast,

mjúk ef kemur, gæfa tveggja hlær.

Mun ei af sér meyspik sníða,

mundu, ráð að kynnast!

 

Allt sem getur ykkur sundur stíað

einnig nær að þroska, kenna.

Þetta kóf er kvöl og pína,

kannski möguleiki þó.

Nándin góða, næstum heima að tala,

nefnir hrjúfar kvalir.

Komast gegnum grindverk námsins,

girndir sínar hefur út þó bíað.

Kappsfull er sú hryssa hámsins,

heima ekki ró.

Þráir jafnvel sál að sýna,

síðan verður fortíð öll að brenna.

Verður ennþá synd að svala,

sýnir ekki gæðin hvar oft bjó.

Yndisríku æskusalir,

ekkert gagn að tala.

 

Ef þú vilt í tengslin byggð á bjargi,

í byrjun skalt um móðgun tala.

Dýrmætt samband viltu verja,

veigrumst ei þókt rífist snót.

Ef ég prófa yndi þitt og reyni,

ekki skaltu fælast.

Spurning vill fá viðbrögð kjarksins,

viltu biðja um ást í stormi, þvargi?

Flýjum oft úr faðmi þjarksins,

furðulegt manns rót!

Lendi svo á landi herja,

líka vilja djöflasvölur gala.

Sárt sem fyrr en ei sá eini,

allir hafna kvöl er grætur ljót.

Jafnvel þeir af telpum tælast,

trúmál æ í leyni.

 

 

 

 

Orðskýringar: Kýpra, sýpra eða cýpra, tré af kýprustegund, eða cýprustegund, hvernig sem það er stafsett.