Líður úr greipunum, ljóð frá 14. ágúst 2018.

Kaldgeðja, dauflynd við gluggann hún bíður að birti,

brunnhvítu ljósin úr djúpinu andann að soga.

Hann sem var brottvikinn armæðu einsemdar virti,

nú æhljómar rökkrið og brjóstin af sorginni loga.

 

Eitthvað þau hindraði, kenndir hann nennti ekki að nefna,

njósn barst um sviksemi, fráhvarf úr dýrðanna ljóma.

Kaldlyndan finnur hún mann sinn en margs þarf að hefna,

meyjar sem eltust við strákana fengu þá dóma.

 

Nú er sú fjallganga fullhugum trauðla enn að skapi,

félagsleg velsæld er takmarkið, síður hans ástir.

Miskunnin brottsogin, henni finnst hart ei þótt tapi.

hornið er autt því, og jafnlítilsvert hverjir skástir.

 

Sumarið líður og senn kemur haustið með vonum,

Satan í vínglasi? - öldurhús bjóða upp á kynni.

Málæðið kaffærir málefnin, vart þar með honum,

mjakar sér hljóðlega að punktinum, þótt slíkt ei finni.

 

Líður úr greipunum, oft er hið dýrslega drýgra;

drekktu því skálina í niðurlægð, guð þeirra orti.

Hún þetta sér ekki en hittir á markastund vígra,

holdið er jarðar á blettinum, traustið þau skorti.