Lækur tifar létt um máða steina

Hvorugkynsorðið læk er býsna hvimleitt. Þetta er framburðarsletta sagnarinnar að líka við á ensku, sem er like, sem er norrænt orð, komið frá víkingunum sem hernámu Bretland á víkingaöldinni sennilega, Vilhjálmi bastarði sigursæla, afkomanda Göngu-Hrólfs og þeim köppum.

 

Ekki er skárra að segja að gefa lík (hið íslenzka orð yfir hvk orðið læk) frekar en að gefa læk. Einungis þeir forríku útlendingar sem kaupa landsvæði geta gefið læki. Góður íslenzkumaður sem ég þekki vill segja að verið sé að gefa þumla, eins og tjáknið gefur til kynna.

 

Þórdís Valsdóttir skrifar pistil á Vísi sem ég tek undir að "sleppa þumlinum" (lækinu). Alltaf, og sleppa að vera inni á þessum heimskugildrum, Fésbók, Twitter, og öllu hinu. Þetta dregur ekki fram góða eiginleika í mannskepnunni, dvölin þarna.

 

Annars er stríðið um notkun lækanna háð á DV að miklu leyti. Virkir í athugasemdum eru þar hermennirnir.

 

Eitt atriði kemur þar ekki fram. Þessi fordæmdu menn sem eiga sér engar málsbætur eru að leika í leikriti samfélagsfræðinnar.

 

Annars er mér sama. Þetta mannkyn er dautt. Engar konur eru lengur til og engir karlar, þetta er zombíasamfélag, fjarstýrðir púkar.

 

Húðflúr er frá Helvíti. Það er fróðlegt að verða vitni að því hvernig okkar samfélag getur orðið verra og verra endalaust.

 

Ég stend með þolendum, nema þolendur eru bæði karlar og konur. Freistnivandinn er að láta undan samfélagsofbeldinu og glata sál sinni að eilífu fyrir djöflasamstöðu. Freistandi eða hitt þó heldur.

 

Þessir vondu menn og gerendur eru að herma eftir erlendum fyrirmyndum, fylla uppí staðalímyndir og staðla.

 

Það er ekki góð mannúð að hata syndarana en ekki syndina.

 

Það er rétt að elska fólk en hata djöfla, ástæðurnar fyrir andsetningunni hjá báðum kynjum.