Að læra af Jónasi Hallgrímssyni

Burtséð frá allskonar deilumálum hef ég á tilfinningunni að raunveruleg þekking eða menntun sé ekki að aukast heldur minnka. Um leið og menntunin hefur færzt á Alnetið má segja að stöðlun hafi aukizt, því flestir sækja í sömu fræðslusíðurnar, Wikipediu og vinsælar eða viðurkenndar meginsíður. Það er langt frá því að búið sé að skanna allar bækur sem til eru, eða að nema lítill hluti af því efni sé aðgengilegur.

 

Ungt fólk sem ég kannast við eða þekki er ekki eins og margt fólk sem var sérviturt hér einu sinni, og hafði viðað að sér miklum bókasöfnum. Það getur verið kostur að vera sérvitur.

 

Það er ekki bara íslenzkan sem er í hættu heldur mennskan eins og hún leggur sig. Dystópískar skáldsögur geta alveg eins orðið að veruleika.

 

Íslendingar ættu að sýna sjálfstæði, og ráðherrar að hafa dýpri skilning á vandamálum sem þeir kljást við. Maður er þó auðvitað ánægður með það sem vel er gert.

 

Hnignun samfélagsins er ekki hraðari en svo að eyðileggingaröflin ná ekki nema á talsvert löngum tíma að valda stórskaða.

 

Samt væri það tiltölulega auðvelt að hefja stórsókn til úrbóta. Skilgreina hvað maður eins og Jónas Hallgrímsson stóð fyrir og fylgja þeirri forskrift. Það er ágætt að tigna hann sem persónu, en enn betra að læra af honum.

 

Dagur Jónasar var haldinn nýlega. Það er ekkert flókið að tileinka sér endurreisnarstarf hans, ef vilji er fyrir hendi.