Góður þáttur hjá Gísla Marteini síðast.

Ég var ánægður með síðasta þátt hjá Gísla Marteini. Konurnar þrjár sem voru gestir höfðu mismunandi sögur að segja. Söngkonan fannst mér þó bezt, Laufey Lín Jónsdóttir. Þegar hún tók upp gítarinn, þetta hljóðfæri sem ég þekki vel og hef oft notað, og fór að spila djazzkennda tónlist sína og syngja kliðmjúkri röddu heillaðist ég alveg gjörsamlega.

 

Hún bæði syngur frábærlega og spilar vel á hljóðfæri, átakalaust en samt af þekkingu.

 

Það sem ég hef gagnrýnt Gísla Martein fyrir er að vera með aulabrandara um málefni sem ætti ekkert að gera grín að. Hann sleppti því að þessu sinni. Brandararnir hans voru hóflegir.

 

Raunar er það svo að mér leiðast líka mörg tónlistaratriði sem hann býður uppá, en mér leiddist ekki þetta tónlistaratriði, það var framúrskarandi gott.

 

Stundum leiðast mér nýir og ungir tónlistarmenn, sem eru vinsælir á samfélagsmiðlum, en tónlistargjörningarnir minna á það sem maður hefur heyrt þúsund sinnum áður, og nýjungarnar felast frekar í fríkuðu útliti en tónlist.

 

Laufey Lín leggur sál sína í flutninginn, og þagnir hennar eru yndislegar og afslappaðar, eins og frægar söngkonur voru þekktar fyrir.

 

Auk þess hef ég notað jazzhljóma oft í mínum dægurlögum, og þess vegna veit ég alveg  hversu erfitt er að spila þessa hljóma og láta þá hljóma afslappaða innámilli "vinnukonugripanna".