Jafnaðarstefnan, Bafómet og femínisminn, þrír hausar á sama fyrirbæri

Vitað er að Marx, Hegel, Platón og fleiri spekingar höfðu gríðarleg áhrif. Sumir telja hagfræðinga eins og Hayek og Friedman hafa mótað nútímann frekar en Marx. En hvaðan koma hugmyndirnar um jöfnuð?

 

Franska byltingin, John Stuart Mill, bókin "Kúgun kvenna" sem kom út 1869, hvar eru rætur femínismans og jafnaðarstefnunnar?

 

Jafnvel Auður Eir, sá mikli kvenréttindafrömuður viðurkenndi í sínum bókum að rætur kvennaguðfræðinnar liggja í nornafræðum og heiðnum trúarbrögðum. Þar er styrkur kvenna.

 

Eliphas Levi, sem á einhvern hátt var afsprengi frönsku byltingarinnar var jafnaðarmaður. Einnig var hann dulspekingur.

 

Bókin "Trúarkenndur og ritúöl æðri galdurs" kom út í tveimur bindum 1854 og 1856 eftir hann. Frægasta teiknaða myndin af Bafómet er úr þessari bók.

 

Leynifélög í Evrópu hafa án efa orðið fyrir miklum áhrifum af þessari bók og öðrum slíkum sem voru hátízkuæði aðalsins, hugmyndafræðinnar á bak við frönsku byltinguna og amerísku stjórnarskrána, og Endurreisnina. Okkar hugmyndir um sjálfstæði koma úr sama grautarpottinum einnig, bæði núverandi íslenzka stjórnarskráin og sú sem sumir vilja að verði samþykkt, en er svipuð í raun.

 

Ég hef lesið nokkuð í þessari bók og hún er ekkert frábrugðin sjálfshjálparbókum nútímans. Það segir okkur meira um sjálfshjálparbækur nútímans heldur en margt annað.

 

Hins vegar voru hugmyndir um jafnrétti alger bylting á þessum tíma. Meginstraumurinn var á því að stéttaskipting væri nauðsynleg og eðlileg.

 

Til að kynna sér rætur nútímans þarf að kynna sér rætur jafnaðarstefnunnar.

 

"Þú ert nóg", þetta slagorð nútímakvenna lýsir vel Bafómet. Af sama meiði eru sjálfsafgreiðslukassar, áherzla á fleiri en tvö kyn nútímafólks, og tilraun til að gera einstaklinginn að miðju samfélagsins en ekki hjónaband karls og konu eða fjölskyldu, börn, konu, karlmann og foreldra.

 

Myndin af Bafómet er mjög merkileg og segir meira en margar bækur, því hún lýsir nútímanum betur en allt annað, eiginlega.

 

Þessi guð eða djöfull er guð okkar þjóðfélags, ef maður pælir í þessu.

 

Myndin á að túlka jafnvægi, bæði karl og konu, bæði gott og illt, öll trúarbrögð í einu og sama fyrirbærinu: "Þú ert nóg".

 

Við vitum hvernig reiði er oft táknuð í teiknimyndasögum, þá sýður á fólki og rýkur uppúr hausnum á því eins og eldfjalli. Guðinn Bafómet er þannig teiknaður og sýndur, með reykháf eða skorstein uppúr hausnum, sem á að tákna skilningsljós en einnig reiði, elda Vítis.

 

Einnig er hann með haus geithafurs og tvö horn, eins og Satan var sýndur á myndum ævinlega í gegnum aldirnar, eða mjög lengi.

 

Musterisriddararnir voru ásakaðir um að dýrka Bafómet. Vel má vera að kirkjan hafi sjálf verið á kafi í dýrkun á Bafómet, því eitt af lögmálum sagnfræðinnar og sögunnar er að árásarmenn og ásakendur saka oft fórnarlömb sín um það sem þeir gera sjálfir, eru á bólakafi í. Þetta myndi þá varpa nýju ljósi á kirkjuna eins og hún byrjaði og var í gegnum aldirnar, ef satt og rétt er, en þetta er auðvitað bara kenning.

 

Jafnaðarstefna, Satansdýrkun og femínismi eru þrjú fyrirbæri af sama meiðinum, eða þrír hundshausar á sama skrímslinu. Franska byltingin var jafnaðarbylting, og Endurreisnin hluti af sömu bylgju, byltingu mannsandans. Nema hvað, þessar byltingar standa enn yfir, alltaf er verið að reyna það sama, markið mjakast nær en næst aldrei fullkomlega.

 

Í eðli sínu gengur jöfnuðurinn ekki upp, því náttúran gerir ráð fyrir fjölbreytileika en ekki einsleitni. Fullkominn jöfnuður er fullkomin flatneskja, því fullkominn jöfnuður þolir ekki misjafna hæfileika, misjafnt útlit eða misjafnar skoðanir. Fólk sem er hrifið af þessum hugmyndum verður að kannast við lokatakmark stefnunnar, sem er gjöreyðing og útþurrkun, brot á lögmálum náttúrunnar, sem gerir ráð fyrir fjölbreytileika en ekki einsleitni fullkomins jafnaðar.

 

Satan varð ekki hyrndur fyrr en frumkristnin breiddist út til Evrópu, fyrr en áhrifanna frá Bafómet fór að gæta. Vel að merkja er Bafómet talið ummyndun á nafni spámanns islamista, Múhameð. Einhver áhrif koma kannski úr þeim trúarbrögðum, það er ekki gott að segja, en þetta er kenning sem ekki kemur frá mér en er nokkuð viðurkennd orðsifjafræðilega séð.

 

Á okkar tímum er sjálfselskan boðuð grímulaust í mörgum verkum og stefnum, og einstaklingar boða þetta, og femínisminn er litaður af sjálfhyggjunni, "þú ert nóg".

 

Að hjálpast að er vissulega hugmyndafræði sem lifir enn, samt er eins og verið sé að leysa hana upp, og að allt eigi að byrja og enda hjá einstaklingnum.

Að snúa aftur til náttúrunnar og fortíðarinnar felst í því að karlmenn verði karlmannlegri og konur kvenlegri, þvert á stefnu sumra femínista. Það felst í því að rækta garðinn sinn bókstaflega, og að hvert landi verði sjálfu sér nógt eins og hægt er, og að þjóðernishyggjan verði aftur vinsæl.

 

Það felst í því að maður er ekki sjálfu sér nógur, maður á að elska náungann og láta samskiptin auðga mannlífið.

 

Allar stefnur geta orðið öfgafullar. Þegar dýrkunin á einhverri stefnu verður algjör þá verður hún hættulegust, þegar fólk sér ekki skuggahliðarnar.