Vondur er þessi heimur.

Allt mitt líf hef ég átt móður sem hefur látið vorkenna sér. Nú eru báðir hennar foreldrar dánir þannig að hún þarf að leita annað. Nú gekk henni alltaf vel í skóla, en hvers vegna valdi hún sér þá sambýlismenn og barnsfeður sem léku hana grátt? Ekki fékk hún slæmt uppeldi, heldur var dekrað við hana.

Spurningin er, hvers vegna lenda konur í þessum aðstæðum? Eftir að mamma og pabbi skildu eignaðist pabbi aðra konu og þar hefur hann verið undir ægivaldi hennar, látið hana stjórna sér, eldað matinn til móts við hana og verið henni góður. Þannig að þetta sem mamma og hann rifust um hefur ekki komið upp á yfirborðið í samskiptum hans og nýju konunnar.

Það sama er með seinni barnsföður mömmu. Það er almennt mál manna að mamma kalli á neikvæð viðbrögð.

Margir karlar þjónuðu mömmu og gerðu allt fyrir hana. Hún misnotaði þá bara, lét þá þjóna sér en henti þeim í burtu um leið og þeir gerðu kröfur um kynlíf eða eitthvað á móti. Hins vegar var hún svo ástfangin af mönnum sem lúbörðu hana að þeir urðu að hætta með henni.

Ekki skrýtið að ég flúði til ömmu og afa og kaus að alast upp þar að mestu.

Þessar fullkomnu kvenréttindakonur, skyldi hegðun þeirra vera fullkomin við þeirra nánustu? Eitthvað grafið sem kemur uppá yfirborðið eða allt lýtalaust og fullkomið?

Nú er spurning í sambandi við menn sem eru sagðir glæpamenn allt í einu, hvar eru afrek femínistanna? Miðað við að konur eru komnar fram úr körlum í háskólunum, og jafnhliða í vinnu, hvers vegna eru nauðganir ekki kærðar um leið og þær fara fram?

Flestar konur fyrri alda lifðu af allt þær ofbeldi sem þær voru beittar. Þegar ég var barn stóð ég með mömmu. Framferði femínista hefur gert mig sífellt andsnúnari þeirra boðskap. Þær konur sem þjónuðu heimilinu, börnunum og manni sínum í gegnum aldirnar voru holdtekjur kærleikans og krossdauða Krists. Þær umbáru ofbeldið og lifðu af þrátt fyrir það, tóku það sem hvert annað hundsbit. Þegar egóisminn er búinn að sigra eins og hjá þeim sem setja eigin völd og egó í fyrsta sæti er ekkert nógu gott, sízt einstaklingur af hinu kyninu. Hjá slíku fólki finnst alltaf ástæða til að hata hitt kynið.

Enginn kemst undan áreitum því allt sem dynur á skynfærum okkar eru áreiti og án þeirra þroskast enginn eða lifir. Hvenær verða þau að kúgun? Þegar hægt er að tala um andlega eða kynferðislega nauðgun, þegar hótunum eða öðrum þrýstingi er beitt sem tekur burt einstaklingsviljann og einstaklingsfrelsið. Þá er farið yfir mörk þess löglega, þegar fólk er neytt til að gera það sem það vill ekki, eða ef hinn aðilinn upplifir eitthvað sem óþægilegt, en hversu óþægilegt? Getur fólk komizt undan öllu sem er óþægilegt í lífinu með kærum? Hvaða forréttindahópar hafa efni á slíku eða eru færir um slíkt? Ekki allir, aðeins lítill hluti fólks, og langfæstir falla í þann hóp sem geta slíkt eða hafa erindi sem erfiði. Lögreglan hefur einfaldlega ekki mannskap, tíma eða peninga til að sinna of mörgum málum.

Þeir sem eru frægir, hvítir karlmenn eru undir smásjá og í sérstakri hættu hvað þetta varðar. Femínistar vilja ryðja þeim öllum úr vegi og fylla öll embætti með kvenrembum, helzt af kvenkyni, mjög fáum körlum er treyst, jafnvel þótt þeir bugti sig og beygi og segi alla réttu frasana í gríð og erg.

Þegar búið er að losna við alla þessa frægu karla þá kemur röðin að hinum sem eru minna áberandi. Ekki skiptir máli hvað er gert heldur upplifunin sjálf, alltaf er hægt að færa skörina lengra, þetta er allt spurning um að breyta skilgreiningum, og skilgreiningarnar breytast á sífellt meiri hraða.

Í þessum aðstæðum og í þessari menningu fara karlar að hata konur meira, og svo hinir sem lúffa sífellt meira. Þetta er vítahringur sem engan enda tekur, hvorki hér né í vítunum sem taka við eftir að sálirnar skreppa úr þessum skrokkum inní framlífið, í vítin sem þar taka við í rökréttu framhaldi af þessu víti. Fólk hefur búið sér til þetta, eða það lætur stjórna sér.

Tónlistarbransinn er maðkagryfja sem Satan ræður yfir. Það þarf mikið til að hafa geð í sér til að taka þátt í honum. Satan teygir sig inná sífellt fleiri svið menningarinnar. Satan lætur bæði konur og karla fremja glæpi og svo að hata hvert annað.

Þegar búið verður að glæpavæða alla karla og stráka og þeirra atferli hlýtur að koma að því að innan ákveðinna samfélagshópa verði ofbeldi upphafið sem eftirsóknarvert, sexý og spennandi, til dæmis meðal unglinga. Hætt er við því að vegferð þjóðfélagsins leiði í þá átt.

Þessar konur og stúlkur eiga ekki að þurfa að lifa í ótta. Þeir sem sannarlega hafa gert á þeirra hlut verða að sjálfsögðu dæmdir.

En mikil er óhamingjan í þjóðfélaginu. Hvernig stendur á því að vondir menn verða frægir?

Ingó veðurguð sakaður um kynferðisofbeldi