Hvers vegna hrynur menning, eins og okkar vestræna?

Menningin er hrunin, en hvers vegna? Af lestri bóka um mannkynssöguna má læra að það gerist annaðhvort vegna innrása að utan eða úrkynjunar og stöðnunar kerfisins sjálfs.

Hvað á ég við með þessum orðum? Merkin eru margvísleg og sannanirnar fyrir þessu. Menning sem stuðlar að útrýmingu kynþáttanna og þjóðanna er í eðli sínu hrunin, hún stendur ekki fyrir gildi sínu, að viðhalda lífi og menningu til frambúðar, heldur stuðlar að eyðingu verðmæta á öllum sviðum, ekki bara eyðingu lífs.

Sjálf siðmenningin er í frjálsu falli einnig, það er að segja hegðunarmynstrin, góðmennskan, náungakærleikurinn og allt það, mannleg samskipti í sínum innstu einingum, þetta er allt að fara til fjandans með Metoobylgjunum, femínismanum, jafnréttinu, fjölmenningunni og öðrum byltingarhugmyndum.

Það eru nokkrar vörður á þessari leið sem ber að minnast á og gnæfa yfir. Ein ranghugmynd menningarinnar sem nú er hötuð og fyrirlitin af sífellt fleirum er hugmyndin um óendanlega góðmennsku, að kærleikurinn leysi öll vandamál en ekki skynsemin. Þetta er kvenleg hugmynd og hún er grundvallarforsenda femínísku þversagnarinnar, þeirrar eigingirni að hin eigingjarna smástelpa í körlum, konum og öllu fólki eigi að ráða, burtséð frá raunveruleikanum, skynseminni. Kynjahlutverkin hafa víxlazt og ruglazt þannig að þessi eigingjarna smástelpa í sálum mannanna þarf ekki að þrífa til heima hjá sér eða hlýða körlum á heimilinu, heldur getur sinnt íþróttaiðkun eða öðru, sem strákum tilheyrði áður.

Hugmyndin um óendanlega góðmennsku og náungakærleika er innbyggð í kristnina sjálfa, þessir eiginleikar hafa verið tengdir við Jesúm Krist fyrst og fremst, og fórn hans á krossinum talin fyrirmynd óeigingirninnar, að vilja deyja fyrir aðra. Nú hafa kristnir menn farið að efast um þetta og allur hinn vestræni heimur, vegna hvers? Ástæðurnar eru margvíslegar.

Svíþjóð, Þýzkaland, hegðun hryðjuverkamanna, ekki sízt úr hópi múslima hefur kennt heiminum að trúin á endalausan kærleika stenzt hreint ekki alltaf veruleikans próf.

Aukinn áhugi á trúarbrögð og siði þeirra aðkomnu, aukinn áhugi á þeirri heiðni sem var fyrir í löndunum, eins og Ásatrú hér á norðurlöndum, eða hellenisma í Grikklandi, svo dæmi séu tekin. Í þessum heiðnu trúarbrögðum er siðalögmálið flóknara og losaralegra, minni áherzla lögð á þessa fórnfýsi kristninnar, að fórna sér fyrir aðra.

Nægir þetta til að láta menningu hrynja? Kannski ekki endilega, það kemur fleira til.

Tækniframfarir eru svo örar að börn ná ekki að þroskast andlega. Þau festast í tölvuleikjum og rappmenningu, sem er andkristileg glæpamenning að miklu leyti og ófemínísk að auki. Allt þetta hjálpar til við að útrýma menningunni vestrænu.

Tungumál önnur en enskan deyja út, rýrna, verða fátæklegri. Leikir leggjast niður, barnaleikir, og sameiginleg poppmenning tröllríður heimsbyggðinni í gegnum sjónvörp, tölvur og snjalltæki. Allt þetta er líka þungvægt í því að útrýma menningunni.

Niðurstaðan er ein allsherjar ringulreið, kaos, upplausn, fólk á öllum aldrei veit ekki hvaðan á það stendur veðrið, og fólk hættir að halda í það gamla og góða, sem haldið hefur menningunni saman. Sérstaklega er þetta áberandi hjá yngri kynslóðum.

Í upphafi þessa pistils minntist ég á að menning sem stuðlar að fólksfækkun sé hrunin. Ekki er hægt að saka heiðin áhrif um þetta, því aldrei var frjósemin meiri í mannkynssögunni en á hinum heiðnu öldum, enda frjósemidýrkunin og kynsvallsathafnir alþekktar í heiðnum sið, ekki bara Ásatrú og Vanatrú.

Nei, femínisminn ber alfarið sök á þessu ásamt jafnaðarstefnunni, körlum er breytt í konur og konum í karla vegna tízkufaraldra, (nú er því haldið fram að kynin séu fjölmörg þvert á líffræðina sem kennir að kynin séu bara tvö) og samkynhneigð er gerð að tízkufyrirbæri, (áberandi fjölmiðlafólk og poppstjörnur til dæmis sem eru slíkar fyrirmyndir), það er ýtt undir slíkar hneigðir í hámenningunni. Ekki veit ég tölfræðilega hversu margir fæðast samkynhneigðir, en búast má við því að fleiri komist á slíkt róf sem kynnast hugmyndunum um það, og tölfræðin sýnir hvernig fleiri unglingar mælast með slík fráviknieinkenni sem fá að kynnast slíkum hugmyndum, í menningarheimum þar sem þær eru vinsælar, eins og í okkar menningu.

Auðvitað hefur þetta áhrif á frjósemina, og sú staðreynd að fólksfækkun hefur orðið í mörgum löndum er mikið áhyggjuefni, og kófið er ekki eitt um að eiga sök á því, fleiri þættir koma þar inní einnig.

Það eru geimverur sem stjórna þessu öllu, sem vilja eignast náttúruauðlindir jarðarinnar, og breyta okkur í sig, yfirtaka sálir okkar. Þannig að um er að ræða árás utanfrá sem fæstir gera sér grein fyrir eða trúa á sem staðreynd, því miður.

Já, menningin er hrunin, og þessi upptalning er ekki tæmandi.

Konfúsíus var um sína tíma ekki mikils metinn, en varð síðar talinn endurreisnarmaður, því hann hélt því fram að siðmenningin væri hrunin í Kína þegar hann var uppi, og hann safnaði gögnum um fortíðina og það sem virkaði þá. Seinna varð hann þjóðhetja og trúarhöfðingi, eins og Kristur víða annarsstaðar.

Hann var talinn gamaldags á meðan hann lifði. Seinna varð hann hylltur sem bjargvættur. Hvað þarf til að bjarga okkar menningu? Þarf maður ekki að hætta að hræðast það að vera talinn gamaldags? Auðvitað. Ef slíkt er nauðsynlegt verður maður að ganga þá braut að hafna tízku flestra. Oft villir fjöldinn fólk af réttri leið.

Þetta er endalaust umfjöllunarefni og hægt að finna marga vinkla á þessu. Fleiri greinar um þetta bíða betri tíma.

Ekki er rétt að líta bara á persónuleikana, sálirnar, ekki hagsmuni þjóðarinnar, heildarinnar.