Endalausar sápuóperur

Nútímafólk hefur komið sér upp miklu þoli fyrir auglýsingum og áróðri, sem jaðrar við ofnæmi. Fólk leiðir sem sagt hjá sér ruslpósta og áróður. Samt er ætlazt til þess að tilfinningaklámið sem fasískir vinstrihópar standa fyrir eigi að virka ár eftir ár, áratug eftir áratug, þótt búið sé að hrekja þá sem standa á bak við það.

 

Sú var tíðin að mér fannst mjög ósmekklegt hvernig dælt er fréttum sem eiga að vekja ákveðin tilfinningaviðbrögð inní næstum alla fjölmiðla. Mér fannst það móðgun við ríkisvaldið og almenna skynsemi, móðgun við ríkisvaldið sem fær ekki að sinna störfum sínum í friði, og almenna skynsemi því þar með er verið að segja að fólk sé dýrslegt, á sama stað vitsmunalega og hundar Pavlovs, sem með skilyrtri hegðun fengu umbun með að sýna ákveðna hegðun.

 

Ég efast ekki um að þetta er hluti af víðtækri lýðstjórnun sem er í gangi og hefur verið í gangi lengi. Sumir halda því fram að bólusetningar fyrir farsóttinni séu einnig liður í því að taka burt frjálsan vilja fólks og gera það hlýðnara gagnvart valdinu, og Bill Gates sé þar innsti koppur í búri.

 

Nú orðið nenni ég alveg að horfa á þáttinn hans Gísla Marteins og fleira af því tagi, ég get brosað stundum að bröndurum hans, en vinstriáróðurinn þar er sama sorpið og víða birtist.

 

Þegar vinstrimenn fá það á tilfinninguna að þeir séu leiksoppar og strengjabrúður setja þeir ákveðin flóttamannamál á dagskrá, dæla því inní fjölmiðlana, til að losna við þessa óþægilegu minnimáttarkennd, sem er veruleikinn sjálfur. Með því að stjórna hægrimönnum og gera lög landsins að brandara líður þeim örlítið betur, það virkar eins og að taka verkjalyf að fá örlítið meiri völd, eða eins og þegar barn fær pelann sinn.

 

Svo koma skuldadagarnir seinna, þegar allt er komið í óefni, og þá er hægt að kenna hægrimönnum um allt og græðginni þeirra.