Önnur betri Dísa, ljóð frá 18. nóvember 1991.

Verð ég frægur? - Heiðið hof

hef ég lofað, syng um þetta.

Náttúrulagið valdi, sjálfstæð sálin

svífur upp, minnkar gretta.

Stelpum frá berst stöðugt lof,

stórkostlegt er djammið, víkur skálin.

 

Hlakka til, þau heyra í mér,

held að lagið sé að rokka.

Boðskapur þessi um eilífð ríkti réttur,

rosalegt sannleik að flokka...

Sýnist einhver syndug, ber?

Sumar bera líka snotrar fléttur.

 

Lífið aftur ljúft er nú,

ligg hvar fegurð mönnum veitist.

Fjölmargar hér svo flottar skóla í þessum,

fyrst skoðist varan, svo neytist.

Aðeins flott ert einmitt þú,

allra bezt að losna úr stressi og pressum.

 

Svarthærð meðan sviðin torg

svekkja þá er annað vilja.

Ástin mín nýja, önnur betri Dísa,

ekki skal þakklæti hylja.

Áður fann ég aðeins sorg,

yndi mínu nú vil frekar lýsa.

 

Hlakka til er stíg á stokk,

stóra lagið flyt um grasið.

Náttúran birtist, verndin, vizkan rétta,

vil ekki styðjast við glasið.

Ekki finnur annan skrokk

æðislegri, bara sæta, netta.

 

Skýringar:

Skál er líking fyrir vín og vímuefni í kvæðinu. Einar Benediktsson og fleiri kenndu mér þetta. Orðið glas er notað í sömu merkingu, líkingamál fyrir vín og vímuefni.

Annars er flest skiljanlegt. Þetta lýsir því hvað ég var ánægður með lagið "Náttúran" eftir sjálfan mig, heiðinn söng og um umhverfisvernd, sem ég flutti á Myrkramessunni í lok nóvember á þessu ári í MK, Menntaskólanum í Kópavogi. Það var samið á nýjársdag 1988, undir áhrifum frá Stormskersguðspjöllum Sverris Stormskers. Ég þurfti nokkur ár til að læra að meta það að verðleikum og fatta að það væri betra en margt eða flest annað eftir mig, og vilja því flytja það þarna nokkrum árum seinna á tónleikum.