Varmar móttökur Grillarans sem flestir sækja í og trúleysi/trúarbrögð Marxista og annarra afneitara

Reglulega eru pistlar í DV um líf eftir dauðann. Þeir fá misjafnar viðtökur. Sennilega er höfundur þeirra Kristján nokkur Kristjánsson sem nú er farinn að skrifa nafnlaust. Hann allavega gefur sér leyfi til að fjalla um fleira en margir blaðamenn, sem mér finnst áhugavert.

En þarna er því haldið fram að sýnir þeirra sem eru að deyja - eða þá lifna við og snúa við frá dauðareynslu séu einhverskonar ofskynjanir eða haldreipi líffræðinnar til að auðvelda viðskilnaðinn frá jörðinni og holdinu.

Um þetta er bara ekkert vitað með vissu. Vísindamenn vita jú að boðefni fara af stað og segja að boðefnin valdi þessum ofskynjunum. En þetta er eins og með hænuna og eggið, hvort kemur á undan?

Vísindamenn (efasemdamenn um framlíf og allt andlegt eða trúarbrögð) þeir segja að líkaminn sé þannig hannaður að milda dauðareynsluna.

En þá ætti hlutlaus rannsakandi að spyrja einnar augljósrar spurningar:

AF HVERJU?

 

Ef ekkert líf er eftir dauðann, hvers vegna þarf þá að milda sársauka líkamans sem gengur í gegnum þessar hörmungar, og svo andans, með boðefnum eða taugaboðum sem valda ofskynjunum og minnka sársauka?

Vélfræðingar Marxismans sem halda því fram að ekkert líf sé eftir dauðann hunza að klára dæmið eða takast á við krefjandi spurningar sem þetta vekur. Þeirra guðleysi er kreddutrú og trúarbrögð alveg eins og sú fullyrðing að Jesúsína Kristjanía og Guðríður guðsmóðir og Heilög Andrésína Önd, samkvæmt núverandi biskupínu, taki á móti öllum - nema þeim sem fara niður til Grillarans í barbikjúveizlu syndaselanna.

 

Já gott að vita að það sé nóg pláss og maður alltaf hjartanlega velkominn til Grillarans ef maður lætur ekki af karlrembu sinni og feðraveldisórum og ranghugmyndum.