8.4.2025 | 03:47

Hæfilegur ójöfnuður er drifkraftur vinnusemi, metnaðar og hagvaxtar

Allt Silfrið fór í að ræða Trump og tollabreytingar hans. Andstaðan við frjálslyndi var rauður þráður í gegnum þáttinn, og fólk var sammála um að andfrjálslyndið væri einnig á uppleið annarsstaðar í heiminum, og upplausn lýðræðisins.

Stöðnun og afturför eru þau tvö orð sem lýsa vandamálum ESB einna bezt og sem Trump er að takast á við, því fjölmenningin hefur einnig smitazt til Bandaríkjanna, og á jafnvel uppruna sinn þar að miklu leyti. Álitsgjafar Silfursins höfðu ekki trú á verkum Trumps, enda alltaf þannig fólk fengið í Silfrið núorðið sem er sjálfkrafa neikvætt útí allt sem Trump segir eða gerir.

Ég hef mikið velt því fyrir mér hversvegna konurnar af kynslóð ömmu, í báðum ættum, voru allt öðruvísi en konurnar af kynslóð mömmu og seinni kynslóðum.

Hvernig er hægt að réttlæta að fæðingar eru í frjálsu falli?

Hvernig er hægt að réttlæta að fólk er óhamingjusamara en nokkursinni fyrr á Vesturlöndum? Það birtist ekki sízt í pillunotkun, dópneyzlu, sjálfsvígum, ofbeldisglæpum og fleiru.

Hvernig er hægt að réttlæta að metnaður er að hverfa frá fólki, þjóðlegur og persónulegur? Það sést á því að börnum gengur verr í skóla, ekki er metnaður að vinna, heldur vilja margir vera atvinnulausir, að gervigreindin éti upp störfin.

Hvernig er hægt að réttlæta að vinnusemi er á undanhaldi? Það sést á því að fólk vill styttri vinnuviku, og margir vilja verða frægir, láta á sér bera, en lítið leggja á sig. Áður fyrr var vinnusemi dyggð.

Það sem hnýtir svona atriði saman eru kvenréttindi og femínismi, að konur fóru útá vinnumarkaðinn og ráku marga karla heim, með því að taka af þeim störfin, og vildu gjarnan leyfa transumbreytingar á börnum og fullorðnum, sem höfðu kraumað undir hjá fáeinum, en urðu að tízkubylgju.

Dyggðir eru dýrmætar og þær þarf að endurheimta, þær eru margar horfnar, ekki bara á undanhaldi.

Ég pældi mikið í þessu, hvers vegna ofdekraðar nútímakonur væru ekki sömu dyggðum prýddar og konur fyrri alda. Ég tel mig hafa komizt að niðurstöðum sem standast og telja má réttar.

Stéttamunur kallar á auðmýkt og undirgefni þeirra sem eru lágt settir, ef allar leiðir eru lokaðar til að hækka í tign samfélagslega, ef "kúgunin" er samfélagslega viðurkennd.

Þetta þýðir að 90% af kvenlegri hegðun kvenna fyrri alda var lærð, hluti af kúguninni sem þær þoldu, af hendi kirkjunnar og karlmanna, samfélagsins alls.

Freistarinn eða Satan kom fram í gervi femínista, sem sagði konum að allt yrði betra ef þær gerðu uppreisn gegn körlum, feðraveldinu og kirkjunni.

Það var bara ekki satt.

Þær eru ekki hamingjusamari í dag heldur óhamingjusamari eftir að hafa trúað lygum Satans um femínismann og kvenréttindin.

Stéttamunurinn í dag er körlum í óhag sem hafa þolað slaufun fyrir karlrembu eða annað. Það eru einmitt oft þeir einstaklingar sem hafa mestan drifkraft og dugnað til góðra verka. Femínisminn er þannig glæpur gegn mannkyninu, skaðar samskipti kynjanna.

Fyrr á tímum var þrælahaldið ein af meginstoðunum undir ríkidæmi einstaklinga, ætta og þjóðfélaga. Sagan væri ekki saga sigurvegara ef þrælahald hefði aldrei verið leyft.

Yfirleitt er það svo að mikilmennin tröðkuðu á öðrum og komust upp með það og byggðu þannig upp auð og völd og jafnvel vinsældir.

Margir af svonefndum dýrðlingum kirkjunnar voru fjöldamorðingjar sem slátruðu heiðnu fólki, jafnvel nauðgarar, enda tíðarandinn þannig að sumum leyfðist það sem nú leyfist ekki gagnvart konum. Þá voru karlar líka verðlaunaðir með embættum og fjármunum fyrir greddu og ósvífni, harðýðgri og grimmd, ef slíkir eiginleikar gerðu menn að sigurvegara umfram þá sem hæglátari voru og siðsamari jafnvel.

Ennþá er það svo að mestu glæpamennirnir græða mest. Það er fólkið sem smalar hjörðinni í Höllina og dælir eitrinu. Það er fólkið sem býr til poppara sem breyta siðferðiskenndinni mennskunni í óhag.

Það er fólkið sem á 99% af öllum peningum mannkynsins. Að vera þannig ofmetinn kallar á að fá tækifæri sem aðrir njóta aldrei.

Jafnaðarstefnan svonefnda hefur búið til nýja elítu, sem býr til platveruleika til að hafa aðra í. Jafnaðarstefnan er jafn mikil blekking og kommúnisminn var.

Það bezta fyrir fólk er að kjósa einræðisherra sem hægt er að þekkja. Ekki elítu sem stjórnar fólki bakvið tjöldin.