Að skipta um skoðun

Helga Sigurjónsdóttir, sem kenndi mér í MK, hún gagnrýndi femínismann í dagblöðum, ræðu og riti sín seinni ár og sagði að konur ættu ekki að verða eins og karlar í valdafíkn, heldur ættu þær að halda í kvenleika sinn þrátt fyrir sigur femínismans. Á hana var ekki hlustað. Konur skammast sín ekki fyrir lesti lengur í valdafíkn sinni.

Hún átti þátt í að stofna Rauðsokkuhreyfinguna, en oft er það þannig að frumkvöðlarnir sjá þegar afkvæmin verða óþekk og þarf að skamma þau. Hennar afkvæmi réð hún ekki við, enda undir marxískum og erlendum áhrifum og því fjarstýrt að utan.

Að fara með bölbænir mun vera rétt eins og talað er um að fara með bænir.

Ég hef velt fyrir mér því sem Guðjón Hreinberg hefur skrifað, að leið fólks til að komast í gegnum hremmingar nútímans sé bæn, iðrun, vitnisburður og fyrirgefning.

Ég er tortrygginn á svo einfaldar og almennar lausnir sem manni eru innprentaðar í trúarhópum, en fyrst hann heldur þessu fram finnst mér vert að skoða þetta.

Orðsifjabókin eftir Ásgeir Blöndal er oft góð byrjun til að reyna að kafa í orðin og uppruna þeirra, andlega merkingu og slíkt.

Ef leitað er að orðinu bæn þá bendir hann manni á orðið bón. Ef orðið bón er skoðað þá skrifaði hann að rótin að því kæmi úr grísku, phone, rödd, latínu, farí, tala, fama, orðrómur, fabula, fleipur, skröksaga, rússneska, baju, segi frá, ræði um. Af indóevrópsku rótinni bha eða hve, tala. Síðan bendir hann á orðin bann og bæn, sem muni vera hljóðverpt tvímynd af bón.

Orðið bann er bitastæðast. Það þýðir: Bann, bannfæring. Skylt fornensku, gebann, útboð. Fornenska orðið bann þýddi skipun, forboð. Fornindverskan er hér orðið bhánati, tala, hljóma. Færeyska: Banna, bölva, nýnorska: Banna: Fyrirbjóða, biðja einhverjum óbæna, banna á dönsku, bande, formæla.

Sumar bölbænir munu komnar fram. Ekki koma þær allar fram frekar en allar bænir. Ef við sjáum ástand íslenzku þjóðarinnar má vita að bölbænir hins réttláta hafa komið fram.

Reiði á rétt á sér og hatur einnig, því öðruvísi kemst ekki á réttlæti.

Sé glæpur framinn reiðist fólk en án reiðinnar og hatursins er ekki refsað og því ekkert réttlæti. Allar tilfinningar eiga rétt á sér, hluti af réttlæti. Hefndarskyldan er svipuð. Því hlýtur réttarkerfið að byggjast á neikvæðum tilfinningum eins og gleðilegum. Þetta tvennt er samofið, óaðskiljanlegt, ást og hatur og aðrar andstæður.

Syndir kalla á reiði og hefnd eða bölbænir hins réttláta líka.

Hin rangláta hjörð er bænheyrð á annan hátt en bænir hins ofsótta og réttláta.

Það felst ákveðin þversögn í því að vilja hefna sín á konum eða femínistum eða þeim sem slaufa í þessu þjóðfélagi. Þversögnin felst í þeirri staðreynd að bölvun er virk og bölbænir hafa ræzt, þessvegna gengur margt verr en skyldi.

Þessvegna þarf ekkert að gera annað en að fylgjast með og sætta sig við, vera meðvirkur. Vilji maður hinsvegar hjálpa þarf maður að tjá sig.

Gagnvart Guði hinsvegar getur maður þurft að tjá sig, og þar kemur til vitnisburðurinn sem Guðjón hefur endurtekið að sé mikilvægur eins og hin atriðin.

Maður tjáir sig ekki við fólk, því fólk er skynlausar skepnur, núorðið, það hvorki heyrir né sér og þaðan af síður hlýðir, nema eigendum sínum, djöflunum af báðum kynjum.

Sumir eiga kost á því að hefna sín eftir dauðann, breytast í djöful eða púka. Til þess þarf styrk og samstöðu.

Jafnvel er það svo að góðar, hreinar og saklausar sálir breytast í djöfla hér á þessari jörð, það er hluti af atburðum sem vekja reiði sem fá ekki réttláta meðferð nema með þessum aðferðum.

Ævinlega eru til stærri hópar og heildir og þar eru markmiðin mörg og margvísleg. Karlmenn og drengir eru taparar í nútímanum.

Það er sorglegt en satt, að yfirgangur og aukin forréttindi sumra kvenna umfram það sem réttlátt getur talizt geta af sér fyrirbæri eins og incel menninguna. Skotárásir í skólum eru birtingarmynd samfélags sem er að rofna endanlega úr öllum menningartengslum við uppruna sinn. Þessar skotárásir eru einnig birtingarmynd 100% getuleysis skólasálfræðinga og annarra sérfræðinga sem ráðast ekki að rót vandans, sem er fullkomin upplausn samfélagsins, sem verður ekki löguð með plástrum, fleiri sérfræðingum og meira málæði eða skilgreiningum eða greiningum á sjúkum, sem gerðir eru sjúkir, vel að merkja.

Sorglegt er það að gegnviljaskírlífir, sem er þýðing á incel fólki, enda oft í einhverskonar sjálfskaðandi og sjálfseyðandi hegðun, sjálfsmorðum eða ofbeldi gegn öðrum, enda hefur þá örvæntingin að fullu hellzt yfir þessa ógæfusömu einstaklinga.

Margt er rétt í þessum fræðum en einnig ýmislegt rangt.

Ein stærsta ranghugmyndin hjá þessu fólki er að fegurð skipti máli, að konur velji sér maka vegna útlits. Þetta fólk telur sér trú um að það sé ljótara en annað fólk og óhæfara á annan hátt. Ég held að þetta sé bara ekki málið.

Ég byrjaði þennan pistil á Helgu Sigurjónsdóttur. Það er til að sýna að ég á samleið með sumum femínistum.

Þegar allar opinberar stofnanir eru orðnar satanískar, kirkjan þar með, þá hlýtur hinn almenni borgari að spyrja sig hvort hann vilji ekki taka þátt í sigurvímunni.

Margt er nauðalíkt með satanisma og kristni, enda hluti af sama peningnum, bara sitthvor hliðin. Helgiathafnir og ritúöl með nokkuð keimlíku sniði á köflum.

Þau sem hafa forskot eru þau sem annaðhvort ólust upp við peningagræðgi eða eitthvað slíkt. Þetta fólk verður ríkt, eða fæddist með gullskeið í munni. Miskunnarleysi er þeim dyggð.

"Flóttabörnum fögnum bara", er lag sem ég samdi 2001.

Í nokkrum lögum mínum er ég sammála góða fólkinu. Þetta er það sem ég vil endurútgefa, ekki hitt sem passar síður við femínisma og jöfnuð nútímans.

Munurinn á gervigreind og mannlegri greind er að mannleg greind getur skipt um skoðun en ekki gervigreindin, eins og hún er núna skilgreind að minnsta kosti.

Mér finnst að vissu leyti að ég sé ekki sáttur við sum lög sem ég hef samið, eins og "Konur þurfa miklu hærri laun" frá 2003. Engu að síður þarf maður að velja og hafna hvað maður vill leyfa fólki að heyra.

Ef maður vill verða frægur þá þarf maður að biðja með framkvæmdum til djöflanna sem eiga okkur, þetta mannkyn.

Faðir lyginnar er guð Biblíunnar, Jahve og hann ræður miklu, en Loka er hans rétta nafn, ekki Loki. Loki Laufeyjarson er kvenkyns, það kostar að fara í dulfræði til að skilja þetta rétt.

Ef maður vill verða frægur þá verður maður að sýna djöflunni sem ræður það í verki, færa fórnir. Það getur maður gert með því að skipta um skoðun, með því að afneita sannleikanum og trúa lyginni.

Það gerir maður fyrst með því að segja lygina upphátt og í hljóði.

Þær lygar sem eigendum þínum líkar að heyra eru allt í kringum þig.

Fyrsta fórnin er ekki stór. Hún felst í því að hætta að vera með ranghugmyndir (það er að segja að hætta að greina rétt frá röngu), og lifa í lygi og blekkingum, og upphefja allt djöfullegt, í orði og verki á allan hátt.

Mikilvægt skref er að hlýða femínistum, taka undir þeirra málflutning.

"Konur þurfa miklu hærri laun". Þetta er mantra sem maður á að fara með. Að lokum fer maður að trúa þessu og lifa eftir þessu.

Það ætla ég að gera og það geri ég nú þegar.

 

Snafsinn þiggur, ljóð frá 3. október 1991.

Elska kannski eina nýja,

eitthvað reiði þannig dvínar.

Hún þótt meiði hyggjur fínar,

heimi vitrast önnur sía.

 

Þegar göngum takt í telpa,

tíminn verður ljúfur, góður.

Er ég gerður eins og óður,

eins þótt heyri gjammið hvelpa.

 

Ertu að þora inn að troða?

Ertu feiminn, kvennahræddur?

Verður gleyminn, mjög svo mæddur?

Mas er tímans gagnslaus froða.

 

Snotur drengur snafsinn þiggur,

snemma gerður innri dugur.

Eins sem verður eins og hugur

alltaf gegnir, mild svo liggur.

 

Hún sem talar vill og veit það,

víkst ei undan, kyrr þar stendur.

Könnum mundan, meyjalendur,

mjög það hræðist, í mig beit það.

 

Aðeins tala aftur gumi,

Ertu að bora, sorg að týna?

Vildi þora, viljann sýna,

verður meiri en þessi og Tumi?

 

Bjóddu henni heim án ótta,

hún mun vilja sönginn nema.

Ekki hylja ástarþema,

aðrir telja slíkt nú þótta.

 

Þybbin bara, þó ei valið,

þetta er ekki Herdís drauma.

Býður hlekki báran nauma?

Býsna margt gat túnið kalið.

 

Glepja hinir? - Glötun víða?

Gleymist sími, farðu innar.

Nú er tími nektar þinnar,

neyddu þig og hættu að kvíða!

 

Kennslustundin, klukka glymur!

Kanntu að missa tækifæri?

Muntu kyssa meyju á læri?

Missir jötunn tap um rymur.

 

 

Orðaskýringar á sjaldgæfum orðum eða þá nýyrðum í kvæði þessu: Hvelpur:Hvolpur.

Mundan: Stefnumið, takmark, eitthvað sem maður vill, eins og að munda vopn.

Missir: Nafn á jötni tapsins.

Skapvondar piparjónkur, í anda sínum

Þegar ég var unglingur og fram að þrítugu, 1988 til 2000, þá var nekt flæðandi í daglega lífinu, skemmtanalífinu og í glanstímaritum og út um allt. Ekki var þetta tími meiri glæpatíðni held ég, og fólki leið almennt vel.

Eins og Eva Hauksdóttir lögmaður með meiru, ein skarpasta kona landsins skrifaði í vefrit fyrir nokkrum árum, þá snýst femínismi nútímans um völd, um andleg og félagsleg afskipti eins og kirkjan hafði á tímum nornabrenna og almennra ofsókna af venjulegu fólki, á miðöldum og endurreisnartímanum. Femínistar eru hin nýja kaþólska kirkja, eða eins og Rannsóknarrétturinn á miðöldum og Endurreisninni.

Flest fólk ætti að vera búið að fatta það núna að femínistar vilja stjórna en hafa engan áhuga á velferð kvenna, nema á afmörkuðum sviðum.

Einhverntímann heyrði ég eða þá las einhversstaðar að það væri bannað með lögum að framleiða og selja klámblöð á Íslandi þótt fullorðið fólk sýndi nekt og hvílubrögð af fúsum og frjálsum vilja!!! Fáránlegt! Fyrst það er leyft í Bandaríkjunum og Bretlandi, þá af hverju ekki hér á Íslandi? Eru þetta einhver gömul og úrelt lög sem þurfa endurskoðunar við?

Í hvaða fílabeinsturni lifir Drífa Snædal og þesskonar femínistar?

Af hverju ætti að vera bannað að framleiða klám á þessu landi ef unglingar og allir komast í það á netinu frá erlendum síðum og þekkist á hverju heimili sennilega?

Svona teprulög voru þá sett í fyrndinni þegar andaktugt ofsatrúarfólk feðraveldisins sat við völd, með hræsnina að leiðarljósi.

Ef það er rétt hjá mér að þannig lög gildi á þessu landi, þá eru þau úr takti við tímann og frá því áður en netið kom til sögunnar! Eitthvað sem Píratar þurfa að afnema, gjörsamlega úrelt og gamaldags!

Femínistar segja stundum að það sé hlutgerving á kvenlíkamanum að sýna hann hálfberan eða beran á myndum, sérstaklega ef andlitið sést ekki líka. Þetta finnst mér mjög svo hæpið. Það skynja ekki allir líkama sem erótíska og ekki skynja allir líkami sem hluti.

Hin sanna hlutgerving líkamans er að leyfa húðflúr og lokka.

Við skrifum á pappír og pappír er dauður hlutur fyrir okkur.

Að brenna myndir á hold er jafngilding þess að líta á líkamana sem hluti, ekki part af sálinni eða heild sálar og líkama.

Að nísta göt í hold og setja eyrnalokka eða slíkt skart í fólk er einnig hlutgerving. Það er eins og að setja hengilás á hurð eða sambærilegt.

Að sýna myndir af fólki nöktu eða hálfnöktu, það er bara það sem það er, það er nekt, og hægt er að túlka hana á ýmsan hátt.

Útá hvað gekk "frelsum geirvörtuna/free the nipple" byltingin Drífa Snædal? Hefurðu gleymt því alveg?

Var það ekki jafnréttismál að konur mættu vera berbrjósta í sundi eða annarsstaðar eins og karlmenn, að þær þyrftu ekki að hylja sig eins og í Miðausturlöndum?

Undarlegt hvernig þversagnir verða til hjá femínistum.

Segir Play niðurlægja konur