Kenningar trúaðra rætast, afleiðingar syndanna er svona líf

Mengun á jörðinni hefur náð þeim punkti að ekki er hægt að snúa til baka. Ef maður trúir á skapara sem gefið hafi náttúru og líf, þá hlýtur maður að spyrja sig hvort vítisvist sé ekki afleiðing af þeirri hegðun að menga. Þá má spyrja sig hvort frétt sem þessi um gróðurelda minni ekki einmitt á að kannski séum við nú þegar komin til helvítis, búin að breyta jörðinni í eitt slíkt fyrirbæri?

Hugtakið fyrir og eftir dauðann kann að vera ógilt. Við Íslendingar áttum kannski mesta vísindamann allra tíma, dr. Helga Pjeturss. Það kann að vera að nafn hans verði frægara en nafn allra annarra vísindamanna. Ef kenningar hans reynast réttar finnst manni það líklegt að það verði.

Dr. Helgi Pjeturss komst að því að lífið eftir dauðann sé svipað og þetta líf og jafnvel næstum eins, "sækjast sér um líkir".

Þannig komst hann að því að ekki er auðvelt að breyta þeirri stefnu sem fólk hefur tekið.

Kenningar dr. Helga Pjeturss stangast ekki á við kristnina, þótt hann hafi verið hrifinn af heiðnum trúarbrögðum einnig.

Emanuel Swedenborg hélt því fram að Djöfullinn drægi ekki fólk niður til Helvítis, heldur gerði fólk það sjálft, að draga sig niður til Helvítis.

Veruleikinn staðfestir þetta.

Fréttirnar undanfarna áratugi sýna svo ekki verður um villzt að ekki er hægt að segja að fólk sé að skapa himnaríki hér á jörð. Þó telja húmanistar að svo sé.

Árið 1991 fékk ég sýnir og ofskynjanir vegna ástarsorgar sem sýndu framtíðarmyndir, ofbeldi, húðflúrað fólk, og ýmislegt sem hefur ræzt að einhverju leyti á undanförnum áratugum.

Íslenzk stjórnvöld gætu gert tvennt til að bæta ástandið:

A) Banna húðflúr og líkamsskraut, þar sem það eykur á helstefnu.

B) Endurtaka ekki mistök Svíþjóðar. Að afneita því að örar þjóðfélagsbreytingar leiði til upplausnar, það er rangt.

Í öllum löndum eru lýðskrumarar við völd, sem segja eitthvað sem fólkið vill heyra, bara til að ná völdum og halda þeim, hlaða undir sig og sína.

Það er lítill munur á einræði eða lýðræði.

Heiðarleikinn er ekki til staðar.

Fólk sér ekki í gegnum blekkingar. Það er leitt áfram.

Í svonefndum lýðræðisríkjum þar sem auðræði ríkir, þar ræður ekki lýðurinn. Þannig eru Vesturlönd.

Fólk leitar einatt í sín trúarbrögð þegar á móti blæs. Trúarbrögð eiga margt sameiginlegt.

Ef við trúum því að forríkir auðmenn erlendis stjórni okkur og við séum eins og hlýðnir hundar, þá þurfum við einnig að sættast við þann veruleika.

Er rétt í því sambandi að ganga inní ESB eða vill íslenzka þjóðin fá að ráða meiru um eigið líf sjálf, eða ímynda sér að hún geri það, að minnsta kosti áfram?

Lengi vel trúði ég þeim boðskap dr. Helga Pjeturss að íslenzku þjóðinni væri ætlað leiðtogahlutverk, að leiða aðrar þjóðir til betri vegar, með hjálp Nýalsstefnunnar. Mér sýnist það orðið augljóst að þetta hefur ekki ræzt, heldur hefur helstefnan sigrað fullkomlega.

Það mætti jafnvel segja að ýmis ómerkileg skapgerðareinkenni eins og hugleysi og andúð í garð náungans í stað náungakærleika séu allsráðandi meðal Íslendinga, sem geri það ómögulegt að samstillast á jákvæðan og uppbyggilegan hátt, nema í stutta stund, í átökum svonefndum af ýmsu tagi. (Gera átak, halda söfnun einhverjum til stuðnings eða hjálpar, eða eitthvað þannig).

Samkvæmt kenningum dr. Helga Pjeturss um helstefnuna, þá verður þróunin hraðari í helstefnuáttina eftir því sem lengra er haldið. Vondir atburðir laða að sér aðra vonda atburði.

Vítin eru jarðneskir hnettir og kannski líka andleg svið.

Mér finnst fátt áhugaverðara en þetta, en ég hef aldrei getað öðlazt fullvissu, hver fer til Himnaríkis og hver til Heljar? Förum við öll til Heljar sem syndaselir?

Skyndilausnir einfaldar finnst mér ekki trúverðugar eins og að "frelsast", og það er hægt að frelsast með því að taka trú af margvíslegu tagi.

Eftir að maður lærir meira um þessi andlegu mál þá kemst maður að því að maður veit ekkert, getur ekki verið viss um neitt.

Þó er það svo að ég er ekki eins og þeir sem trúa að ekkert taki við eftir dauðann, að maðurinn komi úr tóminu og fari í tómið svart að nýju.

Hafi maður lengi haft áhuga á andlegum málum þá finnst manni eins og sennileikinn sé til staðar á lífi eftir dauðann, en engar sannanir.

Maður verður þá að láta sér sennileikann nægja.

Kannski er þetta jarðlíf skóli.

En ef svo er, og ef helstefnan er ríkjandi, hver er þá tilgangurinn með helstefnu af því tagi sem við höfum upplifað í vestrænni menningu mjög lengi?

Eða svo þetta sé orðað á annan hátt: Hvernig getur Guð afsakað það að Djöfullinn spilli hér sálunum og líkömunum og leiki sér lausum hala, nái sífellt meiri völdum? Eða er það einmitt það sem gerist í vítunum, að þar getur endalaust vont versnað?

Ég gæti vel trúað því að til séu margar svona jarðir, margir svona staðir eins og jörðin, og miklu verri staðir, hryllilegri helvíti. Tilgangurinn með þeim er að láta fólk iðrast og þroskast.

Á einhverjum tímapunkti hlýtur það að gerast fyrir alla. Sumir þurfa mörg jarðlíf af þessu tagi, en aðrir ekki svo mörg.

Kannski þarf fólk 1000 jarðvistir af þessu tagi þar sem ástandið versnar, og ekki fyrr en eftir ógurlegar hörmungar fari það að þroskast og verða betra.

Einnig er mögulegt að á sumum tímaskeiðum fari fólk á betri staði, eins og á hinum kristnu öldum, þegar gæzka og náungakærleikur ríktu.

Þó er þetta ekki ljóst. Margt á sambandsfundum Nýalssinna hefur sýnt að slíkt fólk getur líka þurft að ganga í gegnum þrengingar um stundarsakir, til að losna út úr jarðnesku karma ef svo má segja.

Lífstefna gengur út á sífellt betra ástand. Lífstefna gengur út á sífellt meiri kærleika og skilning, ást og réttlæti.

Dr. Helgi Pjeturss hélt því fram að ef hann yrði ekki dýrkaður sem frelsari myndi helstefnan sigra. Atburðir nútímans virðast staðfesta þetta.

Almannavarnir ESB virkjaðar